Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPB1/4511-1-552/16-2/AN
z 6 czerwca 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.) oraz § 5 pkt 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 8 maja 2016 r. (data wpływu 10 maja 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży samochodu wygranego w konkursie:

• w części dotyczącej zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów obowiązkowego ubezpieczenia OC – jest nieprawidłowe,
• w pozostałej części – jest prawidłowe.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 10 maja 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży samochodu wygranego w konkursie.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Dnia 11 kwietnia 2016 r. Wnioskodawca odebrał samochód wygrany w konkursie. Wartość nagrody to 49.200 zł brutto oraz dodatkowo 5.466 zł brutto (pobrane przez organizatora w celu uiszczenia podatku od nagrody rzeczowej).

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy w świetle przepisów, które Wnioskodawca znalazł, jeśli sprzeda wygrany samochód przed upływem 6 miesięcy, za cenę nie przekraczającą kwoty ujętej w protokole odbioru nagrody (49.200 brutto), nie będzie on zobowiązany do zapłaty podatku dochodowego?
2. Czy Wnioskodawca będzie natomiast zobowiązany wykazać ten przychód w zeznaniu rocznym PIT za 2016?
3. Czy Wnioskodawca będzie mógł wskazać wartość wygranej (49.200 brutto) jako koszt uzyskania przychodu? Jako dodatkowy koszt będzie mógł wskazać koszt obowiązkowego ubezpieczenia OC?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy, na wszystkie pytania zawarte w pkt 1, 2 i 3 niniejszego wniosku odpowiedź jest twierdząca. Wnioskodawca prosi o wydanie interpretacji potwierdzającej lub korygującej jego pogląd.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego:

• w części dotyczącej zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów obowiązkowego ubezpieczenia OC – jest nieprawidłowe,
• w pozostałej części – jest prawidłowe.
  
  

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Z przepisu art. 9 ust. 1a ww. ustawy wynika, że jeżeli podatnik uzyskuje dochody z więcej niż jednego źródła, przedmiotem opodatkowania w danym roku podatkowym jest, z zastrzeżeniem art. 25e, art. 29-30c, art. 30e, art. 30f oraz art. 44 ust. 7e i 7f, suma dochodów z wszystkich źródeł przychodów. Przy czym, dochodem ze źródła przychodów, jeżeli przepisy art. 24-25 oraz art. 30f nie stanowią inaczej, jest nadwyżka sumy przychodów z tego źródła nad kosztami ich uzyskania osiągnięta w roku podatkowym. Jeżeli koszty uzyskania przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą ze źródła przychodów (art. 9 ust. 2 ww. ustawy).

W myśl art. 9 ust. 3 ww. ustawy, o wysokość straty ze źródła przychodów, poniesionej w roku podatkowym, można obniżyć dochód uzyskany z tego źródła w najbliższych kolejno po sobie następujących pięciu latach podatkowych, z tym że wysokość obniżenia w którymkolwiek z tych lat nie może przekroczyć 50% kwoty tej straty.

Przy czym zgodnie z art. 9 ust. 3a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przepis ust. 3 nie ma zastosowania do strat:

1. z odpłatnego zbycia rzeczy i praw majątkowych, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8, oraz
2. ze źródeł przychodów, z których dochody są wolne od podatku dochodowego.
   
   

Stosownie do art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy źródłem przychodu jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
3. prawa wieczystego użytkowania gruntów,
4. innych rzeczy,

− jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a-c - przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy - przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany.

Mając na uwadze powyższe przepisy, stwierdzić należy, że źródłem przychodu z tytułu odpłatnego zbycia rzeczy ruchomych jest tylko taka sprzedaż, która łącznie spełnia następujące przesłanki:

• nie nastąpiła w wykonywaniu działalności gospodarczej,
• została dokonana przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie.
  
  

Z przepisu art. 19 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, że przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych oraz innych rzeczy, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8, jest ich wartość wyrażona w cenie określonej w umowie, pomniejszona o koszty odpłatnego zbycia. Jeżeli jednak cena, bez uzasadnionej przyczyny, znacznie odbiega od wartości rynkowej tych rzeczy lub praw, przychód ten określa organ podatkowy lub organ kontroli skarbowej w wysokości wartości rynkowej. Przepis art. 14 ust. 1 zdanie drugie stosuje się odpowiednio.

Zgodnie z art. 19 ust. 3 ww. ustawy, wartość rynkową, o której mowa w ust. 1, rzeczy lub praw majątkowych określa się na podstawie cen rynkowych stosowanych w obrocie rzeczami lub prawami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca odpłatnego zbycia.

W myśl art. 24 ust. 6 ww. ustawy, dochodem z odpłatnego zbycia rzeczy określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. d, jeżeli przychód z odpłatnego zbycia nie stanowi przychodu z działalności gospodarczej, jest różnica pomiędzy przychodem uzyskanym z odpłatnego zbycia rzeczy a kosztem ich nabycia, zmniejszona o wartość nakładów poczynionych w czasie posiadania rzeczy.

Stosownie natomiast do postanowień art. 22 ust. 1d ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w przypadku odpłatnego zbycia rzeczy lub praw otrzymanych nieodpłatnie lub częściowo odpłatnie, a także innych nieodpłatnych lub częściowo odpłatnych świadczeń, w związku z którymi, zgodnie z art. 11 ust. 2-2b, został określony przychód, a także w przypadku odpłatnego zbycia rzeczy, praw lub innych świadczeń będących przedmiotem wykonania świadczenia niepieniężnego, o którym mowa w art. 14 ust. 2e i 2f, kosztem uzyskania przychodów z ich odpłatnego zbycia, z uwzględnieniem aktualizacji dokonanej zgodnie z odrębnymi przepisami, jest odpowiednio:

1. wartość przychodu określonego na podstawie art. 11 ust. 2 i 2a albo
2. wartość przychodu określonego na podstawie art. 11 ust. 2b powiększona o wydatki na nabycie częściowo odpłatnych rzeczy lub praw albo innych świadczeń, albo
3. równowartość wierzytelności (należności) uregulowanej przez wykonanie świadczenia niepieniężnego (w naturze), o którym mowa w art. 14 ust. 2e i 2f, pomniejszonej o naliczony w związku z przekazaniem tego świadczenia niepieniężnego podatek od towarów i usług

− pomniejszona o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1.

Zgodnie z art. 23 ust. 1 pkt 12 ww. ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów podatku dochodowego, podatku od spadków i darowizn.

Na tle przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego należy zatem stwierdzić, że możliwą przez Wnioskodawcę czynność sprzedaży samochodu osobowego wygranego w konkursie winno zakwalifikować do źródła przychodu, jakim jest odpłatne zbycie rzeczy, tj. sprzedaż rzeczy i rozpatrywać przez pryzmat uregulowań przywołanego wyżej przepisu art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. d) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Powołany wyżej przepis formułuje zasadę, że odpłatne zbycie innych rzeczy przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie, generuje źródło przychodu w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Mając na uwadze powyższe rozważania należy stwierdzić, że przychodem ze sprzedaży samochodu jest cena, którą Wnioskodawca uzyska od kupującego, wynikająca z umowy sprzedaży, o ile będzie odpowiadać wartości rynkowej tej rzeczy. Natomiast kosztem uzyskania przychodu z tytułu sprzedaży samochodu, dokonanej przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie będzie wartość rzeczy przyjęta do obliczenia 10% zryczałtowanego podatku dochodowego zapłaconego z tytułu wygranej w loterii. Należy przy tym podkreślić, że w myśl ww. art. 23 ust. 1 pkt 12 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych kosztem uzyskania przychodów nie może być 10% zryczałtowany podatek dochodowy z tytułu wygrania samochodu w konkursie. Wartość tego podatku nie ma wpływu na ustalenie dochodu (straty) ze sprzedaży. Kosztem podatkowym nie może być również koszt obowiązkowego ubezpieczenia OC.

Reasumując, przychodem uzyskanym ze sprzedaży samochodu przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca w którym nastąpiło jego nabycie będzie wartość wyrażona w cenie określonej w umowie sprzedaży, którą Wnioskodawca uzyskał od kupującego, pomniejszona o koszty odpłatnego zbycia. Przychód ten winien być wykazany w zeznaniu rocznym PIT-36 (formularzu właściwym dla rozliczenia podatku za 2016 r.). Natomiast kosztami uzyskania przychodu (nabycia) będzie wartość samochodu, która została przyjęta do obliczenia podatku dochodowego zapłaconego z tytułu wygranej w konkursie. Jednakże do kosztów uzyskania przychodów nie zalicza się koszt obowiązkowego ubezpieczenia OC.

Należy przy tym podkreślić, że zbycie przez Wnioskodawcę samochodu, o którym mowa we wniosku – przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie – za cenę niższą od jego wartości z dnia nabycia, tj. wygrania w konkursie, skutkuje tym, że po jego stronie nie wystąpi dochód podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych pod warunkiem jednakże, że cena uzyskana ze sprzedaży nie będzie odbiegać od wartości rynkowej. W takiej sytuacji Wnioskodawca nie będzie zobowiązany do uiszczenia podatku dochodowego. Niemniej ciąży na Wnioskodawcy obowiązek wykazania w zeznaniu rocznym składanym za 2016 r. przychodu z tytułu zbycia (sprzedaży) samochodu, kosztów uzyskania przychodu poniesionych w celu uzyskania przychodu oraz wyniku (różnicy) tych dwóch elementów, tj. dochodu lub straty. Każdy bowiem podatnik, sprzedając rzecz przed upływem pół roku od jej nabycia, zobowiązany jest do wykazania w zeznaniu rocznym przychodu, kosztów jego uzyskania oraz wyniku tej transakcji, czyli dochodu lub straty.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy:

• w części dotyczącej zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów obowiązkowego ubezpieczenia OC uznano za nieprawidłowe,
• w pozostałej części uznano za prawidłowe.
  
  

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.