Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPB2/4511-1-433/16-4/WS
z 16 czerwca 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.) oraz § 5 pkt 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 29 marca 2016 r. (data wpływu 31 marca 2016 r.), uzupełnionym pismem z dnia 25 maja 2016 r. (data wpływu 30 maja 2016 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązku podatkowego – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 31 marca 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązku podatkowego.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawczyni urodziła się w Polsce. Ponad 20 lat temu wyjechała do USA na stałe. Posiada obecnie 2 obywatelstwa: polskie i amerykańskie. W USA Wnioskodawczyni pracowała zawodowo w prywatnej firmie ubezpieczeniowej do chwili kiedy sytuacja rodzinna w Polsce zmusiła ją do powrotu. Po śmierci matki widząc, że tato załamał się i stan jego zdrowia uległ ogromnemu pogorszeniu Wnioskodawczyni postanowiła przyjechać do Polski, aby się nim zająć.

Po zakończeniu zatrudnienia w USA pracodawca Wnioskodawczyni wypłaca jej specjalne świadczenie, które wypracowała sobie przez 19 lat pracy i które będzie jej wypłacane do jej śmierci, ale po 62 roku życia będzie to tylko 1/3 sumy, którą obecnie otrzymuje. Z uwagi na sumę bardzo istotne jest dla Wnioskodawczyni oszczędzanie tych pieniędzy, aby mieć środki do życia w wieku kiedy już nie będzie możliwości zatrudnienia z uwagi na wiek.

Wnioskodawczyni podlega opodatkowaniu w USA i płaci od tego zasiłku podatek na zasadach amerykańskich. Jej adres do celów podatkowych to adres amerykański. Pieniądze są również wpłacane na konto Wnioskodawczyni w banku amerykańskim. Są to jej jedyne dochody w USA, z których się utrzymuje w Stanach i które również musi wykorzystywać w Polsce z uwagi na chorobę ojca. Każdorazowy transfer pieniędzy z USA jest bardzo drogi dlatego też Wnioskodawczyni sprowadza pewne kwoty sporadycznie aby nie ponosić dodatkowych kosztów.

W USA Wnioskodawczyni posiada centrum swoich życiowych interesów, zostawiła tam bliskie jej osoby oraz rzeczy osobiste, które zgromadziła przez lata pobytu. Do Polski przyjechała na czas określony – tak długo jak będzie jej potrzebował ojciec z 1-szą grupą inwalidzką, mający problem z poruszaniem się (wózek inwalidzki), kompletnie uzależniony od pomocy osoby drugiej w tym również specjalistycznej opieki pielęgniarskiej. W 2004 roku Wnioskodawczyni kupiła dom w Polsce, którego jest właścicielką ale z przeznaczeniem dla rodziców, wówczas jeszcze w szczególności dla mamy – chorej na raka, która była dializowana w specjalnie wysterylizowanym pokoju.

Z uwagi na konieczność zatrudnienia specjalistycznej pielęgniarki i wszelkich dodatkowych z tym związanych kosztów Wnioskodawczyni zmuszona została do podjęcia zatrudnienia w Polsce, na podstawie umowy o pracę. Aby zapewnić godną i prawidłową opiekę swojemu ojcu Wnioskodawczyni będzie tu przebywać aż do chwili kiedy ta opieka nie będzie już potrzebna. Wnioskodawczyni zaznaczyła, że praca podjęta w Polsce jest pracą tymczasową, niezbędną do pokrycia kosztów leczenia oraz pobytu Zainteresowanej na okres opieki nad ojcem.

W czasie kiedy Wnioskodawczyni kupiła dom musiała się tu zameldować zgodnie z przepisami i ten meldunek ma do dziś (dowód osobisty). Gdy podjęła zatrudnienie, automatycznie przyjęto to za jej adres zamieszkania w Polsce.

W USA Wnioskodawczyni dokonała rozliczenia, zapłaciła stosowny podatek informując właściwy w Stanach organ o dodatkowych dochodach wynikających z zatrudnienia w Polsce.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Jak Wnioskodawczyni powinna się rozliczać z dochodów uzyskanych w Polsce z uwagi na posiadanie podwójnego obywatelstwa i posiadanie adresu do celów podatkowych w USA i dochodów amerykańskich?
2. Czy Wnioskodawczyni powinna opodatkować dochody amerykańskie w Polsce?
3. Jeśli Wnioskodawczyni powinna opodatkować dochody amerykańskie w Polsce, jakie przepisy to regulują dla osób z podwójnym obywatelstwem?
   
   

Zdaniem Wnioskodawczyni, jako obywatel USA może ona mieszkać i pracować gdzie chce. Stany Zjednoczone dostają o tym informację przy rozliczeniu rocznym. Nigdy w USA Wnioskodawczyni nie korzystała z żadnych ulg dotyczących przesiedlenia mienia do innego kraju – przeprowadzenia się na stałe, co równałoby się utracie statusu rezydencji podatkowej w USA. Jej adres do celów podatkowych jest nadal w USA. Zameldowanie w Polsce nastąpiło wyłącznie na skutek kupna domu w 2004 r. W Polsce Wnioskodawczyni nie zamierza zostać na stałe.

Mając na uwadze fakt, że Wnioskodawczyni posiada podwójne obywatelstwo, uważa ona, że umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania jej nie dotyczą. Podlega ona opodatkowaniu w USA na zasadach amerykańskich i powinna podlegać w Polsce opodatkowaniu jak polski obywatel, zatem w zeznaniu rocznym za 2015 r. w Polsce Wnioskodawczyni winna wykazać wyłącznie dochody polskie z PIT-11 na deklaracji PIT-37.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz.U. z 2012 r., poz. 361, z późn. zm.): osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

Zgodnie z art. 3 ust. 1a ww. ustawy: za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:

1. posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) lub
2. przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym.
   
   

Stosownie do art. 3 ust. 2a ww. ustawy: osoby fizyczne, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy).

Stosownie do art. 3 ust. 2b ww. ustawy: za dochody (przychody) osiągane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się w szczególności dochody (przychody) z:

1. pracy wykonywanej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na podstawie stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy, bez względu na miejsce wypłaty wynagrodzenia;
2. działalności wykonywanej osobiście na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, bez względu na miejsce wypłaty wynagrodzenia;
3. działalności gospodarczej prowadzonej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej,
4. położonej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej nieruchomości, w tym ze sprzedaży takiej nieruchomości.
   
   

Z informacji przedstawionych we wniosku wynika, że Wnioskodawczyni posiada nieograniczony obowiązek podatkowy w Stanach Zjednoczonych – tam podlega opodatkowaniu i tam płaci podatek na zasadach amerykańskich. Jej adres do celów podatkowych to adres amerykański. W USA Wnioskodawczyni posiada centrum swoich życiowych interesów, zostawiła tam bliskie jej osoby oraz rzeczy osobiste, które zgromadziła przez lata pobytu. Do Polski przyjechała jedynie na czas określony, celem sprawowania opieki nad ojcem. W Polsce Zainteresowana podjęła tymczasową pracę, niezbędną do pokrycia kosztów leczenia ojca oraz pobytu Zainteresowanej na okres opieki nad ojcem.

W świetle przedstawionego zdarzenia przyszłego, należy stwierdzić, że Wnioskodawczyni będzie podlegała w Polsce ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu. Oznacza to, że w Polsce będzie podlegała opodatkowaniu jedynie od dochodów osiąganych na terytorium Polski na zasadach określonych w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych, z uwzględnieniem postanowień umowy zawartej w dniu 8 października 1974 r. między Rządem Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej a Rządem Stanów Zjednoczonych Ameryki o uniknięciu podwójnego opodatkowania i zapobieżeniu uchylania się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu, podpisanej w Waszyngtonie dnia 8 października 1974 r. (Dz.U z 1976 r., Nr 31, poz. 178).

W Polsce przychody uzyskane z tytułu umowy o pracę należą do źródła przychodów wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 12 ust. 1 ww. ustawy: za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Obliczenie i pobór podatku z tytułu umowy o pracę następuje za pośrednictwem płatnika. Zgodnie bowiem z art. 31 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych: osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, zwane dalej „zakładami pracy”, są obowiązane jako płatnicy obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskują od tych zakładów przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej lub spółdzielczego stosunku pracy, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez zakłady pracy, a w spółdzielniach pracy – wypłaty z tytułu udziału w nadwyżce bilansowej.

Natomiast Wnioskodawczyni będzie miała obowiązek złożyć w Polsce zeznanie podatkowe, w którym rozliczy przychody uzyskane wyłącznie w Polsce. W związku z tym, że Wnioskodawczyni uzyskuje wynagrodzenie w Polsce jedynie za pośrednictwem płatnika, rozliczenie nastąpi w zeznaniu rocznym PIT-37 (na podstawie otrzymanego od płatnika PIT-11).

W myśl bowiem art. 45 ust. 1 ww. ustawy: podatnicy są obowiązani składać urzędom skarbowym zeznanie, według ustalonego wzoru, o wysokości osiągniętego dochodu (poniesionej straty) w roku podatkowym, w terminie do dnia 30 kwietnia roku następującego po roku podatkowym, z zastrzeżeniem ust. 1aa, 7 i 8.

Z kolei zgodnie z art. 45 ust. 7 ww. ustawy: podatnicy, o których mowa w art. 3 ust. 2a, jeżeli osiągnęli dochody ze źródeł przychodów położonych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej bez pośrednictwa płatników lub za pośrednictwem płatników nieobowiązanych do dokonania rocznego obliczenia podatku lub osiągnęli dochody określone w art. 30b, i zamierzają opuścić terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przed terminem, o którym mowa w ust. 1, są obowiązani złożyć zeznania, o których mowa w ust. 1 i 1a, za rok podatkowy przed opuszczeniem terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, z zastrzeżeniem ust. 7a.

Reasumując należy stwierdzić, że Wnioskodawczyni będzie zobowiązana w Polsce rozliczać się z przychodów (dochodów) uzyskiwanych wyłącznie w Polsce z tytułu umowy o pracę, w sposób określony w wyżej przytoczonych przepisach ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Wnioskodawczyni nie ma obowiązku opodatkowania w Polsce dochodów osiąganych w USA. Tym samym nie wystąpi obowiązek wykazywania przez Wnioskodawczynię dochodów uzyskiwanych z pracy na terenie Stanów Zjednoczonych w zeznaniu podatkowym składanym w Polsce.

W konsekwencji, skoro stanowisko Wnioskodawczyni w odniesieniu do pytań nr 1 i 2 uznane zostało za prawidłowe, odpowiedź na pytanie nr 3 stała się bezprzedmiotowa.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Należy dodać, że dokumenty dołączone do wniosku nie podlegały analizie i weryfikacji w ramach wydanej interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.