Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPB2/4511-1-729/16-2/TR
z 22 czerwca 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.) oraz § 5 pkt 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 2 czerwca 2016 r. (data wpływu 9 czerwca 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania nieodpłatnej renty – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 9 czerwca 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania nieodpłatnej renty.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawczyni jest osobą fizyczną podlegającą w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu. Wnioskodawczyni zawrze w przyszłości umowę dożywotniej nieodpłatnej renty (Umowa). Na podstawie Umowy córka Wnioskodawczyni podlegająca nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce (dalej: Strona Umowy), zobowiąże się do okresowego świadczenia w postaci nieodpłatnej renty na rzecz Wnioskodawczyni. Umowa zostanie zawarta w formie aktu notarialnego.

Renta będzie mieć charakter pieniężny. Wysokość renty będzie uzależniona od zmiennych, które w poszczególnych okresach mogą przyjmować różne wartości, niemniej wysokość renty nie będzie mogła być niższa niż określona w Umowie kwota.

Wnioskodawczyni wskazała, że wystąpiła z osobnym wnioskiem o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej skutków podatkowych zawarcia umowy dożywotniej nieodpłatnej renty na gruncie przepisów ustawy z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy nieodpłatna renta ustanowiona na rzecz Wnioskodawczyni będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych?

Zdaniem Wnioskodawczyni, nieodpłatna renta ustanowiona na rzecz Wnioskodawczyni nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem (dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 3 ustawy o PDOF, przepisów tej ustawy nie stosuje się do przychodów podlegających przepisom o podatku od spadków i darowizn.

Stosownie natomiast do art. 1 ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn (t.j. Dz. U. z 2015 r., poz. 86; dalej: ustawa o PSiD), podatkowi temu podlega nabycie przez osoby fizyczne własności rzeczy znajdujących się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub praw majątkowych wykonywanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, tytułem nieodpłatnej renty, użytkowania oraz służebności.

Jednocześnie, stosownie do art. 5 ustawy o PSiD, obowiązek podatkowy w podatku od spadków i darowizn ciąży na nabywcy własności rzeczy i praw majątkowych.

Legalna definicja renty nie została zawarta w ustawie o PDOF ani w ustawie o PSiD. W celu ustalenia, czy przedmiot Umowy zawartej pomiędzy Wnioskodawczynią a Stroną Umowy spełnia kryterium renty, należy odwołać się do regulacji zawartej w ustawie z 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t.j. Dz. U. z 2016 r., poz. 380; dalej: Kodeks cywilny). Zgodnie z art. 903 Kodeksu cywilnego, przez umowę renty jedna ze stron zobowiązuje się względem drugiej do określonych świadczeń okresowych w pieniądzu lub w rzeczach oznaczonych tylko co do gatunku. Stosownie do art. 903 (1) Kodeksu cywilnego, umowa renty powinna być stwierdzona pismem.

Odnosząc powyższe do opisanego zdarzenia przyszłego będącego przedmiotem niniejszego wniosku, zdaniem Wnioskodawczyni należy stwierdzić, że świadczenie, które będzie otrzymywane przez Wnioskodawczynię stanowi nieodpłatna rentę i tym samym podlega opodatkowaniu podatkiem od spadków i darowizn:

• Strona umowy zobowiąże się do świadczeń względem Wnioskodawczyni;
• Świadczenia Strony umowy będą mieć charakter pieniężny, a sposób ustalenia ich wysokości zostanie określony w Umowie;
• Świadczenia Strony umowy będą mieć charakter okresowy;
• Umowa zostanie zawarta w formie aktu notarialnego (a zatem będzie stwierdzona pismem).
  
  

W konsekwencji, stosownie do dyspozycji art. 2 ust. 1 pkt 3 ustawy o PDOF, nieodpłatna renta ustanowiona na rzecz Wnioskodawczyni, jako podlegająca opodatkowaniu podatkiem od spadków i darowizn, nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Wnioskodawczyni wskazała, że powyżej zaprezentowane stanowisko, zgodnie z którym nieodpłatna renta ustanowiona na rzecz Wnioskodawczyni przez jej córkę nie podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych znajduje potwierdzenie np. w treści dotyczącej analogicznego stanu faktycznego interpretacji indywidualnej z 17 lutego 2014 r. wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi, sygn. IPTPB2/415-718/13-2/KK.

Reasumując, zdaniem Wnioskodawczyni, nieodpłatna renta ustanowiona na rzecz Wnioskodawczyni nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Na podstawie art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 roku o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Przepis art. 10 ust. 1 cyt. ustawy zawiera katalog przychodów podlegających opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 9 ww. ustawy, źródłem przychodów są „inne źródła”.

Stosownie do art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, kwoty uzyskane z tytułu zwrotu z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego oraz wypłaty z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego, w tym także dokonane na rzecz osoby uprawnionej na wypadek śmierci oszczędzającego, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i art. 17.

Użyte w tym przepisie sformułowanie „w szczególności” wskazuje, że zawiera on tylko przykładowe wyliczenie przychodów, co oznacza, że przysporzenia majątkowe, nie zaliczane do pozostałych źródeł przychodów stanowią przychody objęte tym przepisem.

Ponieważ przychody z tytułu nieodpłatnej renty nie mieszczą się w katalogu przychodów wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt od 1 do pkt 8 ww. ustawy, należy zaliczyć je do przychodów z „innych źródeł”.

Stosownie do art. 2 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przepisów tej ustawy nie stosuje się do przychodów podlegających przepisom o podatku od spadków i darowizn.

Natomiast na podstawie z art. 1 ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn (Dz. U. z 2016 r., poz. 205, z późn. zm.), podatkowi od spadków i darowizn, zwanemu dalej „podatkiem”, podlega nabycie przez osoby fizyczne własności rzeczy znajdujących się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub praw majątkowych wykonywanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, tytułem nieodpłatnej: renty, użytkowania oraz służebności.

Ponieważ żaden z przepisów prawa podatkowego nie zawiera legalnej definicji renty, w celu ustalenia czy przedmiot zawartej umowy spełnia kryterium renty należy odwołać się w tym zakresie do regulacji zawartej w Kodeksie cywilnym.

Zgodnie z art. 903 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2016 r., poz. 380, z późn. zm.), przez umowę renty jedna ze stron zobowiązuje się względem drugiej do określonych świadczeń okresowych w pieniądzu lub w rzeczach oznaczonych tylko co do gatunku. Stosownie do art. 9031 Kodeksu cywilnego, umowa renty powinna być stwierdzona pismem.

Za świadczenia okresowe uznaje się czynności powtarzające się cyklicznie w określonych odstępach czasu. Na świadczenie, jako przedmiot zobowiązania wynikającego z umowy renty, składa się szereg określonych świadczeń okresowych. Dla uznania świadczenia za okresowe, konieczne jest stwierdzenie, że w ramach jednego tego samego stosunku zobowiązaniowego, podmiot zobowiązany ma spełnić szereg świadczeń jednorazowych, a które nie mogą składać się na całość z góry określoną.

Okresowość świadczeń będąca jednym z wyróżników renty oznacza, że w określonych, powtarzających się okresach uprawniony ma otrzymywać oznaczone w umowie kwoty pieniężne lub ilości rzeczy oznaczonych tylko co gatunku. Świadczenia rentowe jako świadczenia okresowe wynikają z podstawowego prawa do renty jako całości, jednak pod pewnymi względami mają charakter samodzielny, np. pod względem przedawnienia lub rozporządzania przedmiotem danego świadczenia okresowego.

Charakterystyczną cechą umowy renty jest więc to, że nie można z góry określić sumy wypłacanych świadczeń, które winien otrzymać uprawniony, nawet wtedy, gdy umowa renty została zawarta na czas określony. Wynika to z istoty stosunku renty. Rentodawca zobowiązuje się bowiem do spełniania określonych co do wysokości świadczeń w określonych odstępach czasu, a nie do spełnienia świadczenia w z góry określonej kwocie podzielonego na raty. Umowa renty rodzi po stronie rentodawcy zobowiązanie, istotą którego jest stałe spełnianie umówionego świadczenia w czasie trwania stosunku prawnego w regularnych odstępach czasu.

Jak wynika z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego, na podstawie umowy dożywotniej nieodpłatnej renty, córka Wnioskodawczyni zobowiąże się do okresowego świadczenia w postaci nieodpłatnej renty na rzecz Wnioskodawczyni. Umowa zostanie zawarta w formie aktu notarialnego. Renta będzie mieć charakter pieniężny. Wysokość renty będzie uzależniona od zmiennych, które w poszczególnych okresach mogą przyjmować różne wartości, niemniej wysokość renty nie będzie mogła być niższa niż określona w ww. mowie kwota.

Świadczenie, które będzie otrzymywane przez Wnioskodawczynię w postaci nieodpłatnej renty podlega zatem przepisom o podatku od spadków i darowizn.

Biorąc powyższe pod uwagę, należy stwierdzić, że na gruncie przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego przedmiotowa renta – stosownie do dyspozycji art. 2 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, ponieważ do przychodów osiągniętych z tego tytułu nie stosuje się przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Ponadto, w odniesieniu do przywołanego przez Zainteresowaną rozstrzygnięcia organu podatkowego, tut. Organ informuje, że zostało ono wydane w indywidualnej sprawie i nie ma zastosowania, ani konsekwencji wiążących, w odniesieniu do żadnego innego zaistniałego stanu faktycznego bądź zdarzenia przyszłego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.