Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPB2/4511-1-687/16-4/MKA
z 22 czerwca 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.) oraz § 5 pkt 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 18 maja 2016 r. (data wpływu 24 maja 2016 r.), uzupełnionym pismem z dnia 16 czerwca 2016 r. (data wpływy 20 czerwca 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ulgi rehabilitacyjnej – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 24 maja 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ulgi rehabilitacyjnej.

Wniosek nie spełniał wymogów formalnych określonych w art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej, w związku z powyższym pismem z dnia 9 czerwca 2016 r. nr ILPB2/4511-1-687/16-2/MKA, wezwano Wnioskodawcę do jego uzupełnienia w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Jednocześnie poinformowano Wnioskodawcę, że stosownie do postanowień art. 139 § 4 w zw. z art. 14d Ordynacji podatkowej, okresu oczekiwania między wezwaniem przez organ, a uzupełnieniem wniosku nie wlicza się do trzymiesięcznego terminu przewidzianego na wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego.

Wezwanie wysłano w dniu 9 czerwca 2016 r., skutecznie doręczono w dniu 14 czerwca 2016 r., natomiast w dniu 20 czerwca 2016 r. do tut. Organu wpłynęła odpowiedź na ww. wezwanie, w której Wnioskodawca uzupełnił wniosek (nadano w polskiej placówce pocztowej w dniu 17 czerwca 2016 r.).

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

W lutym 2005 r. Wnioskodawca w wyniku wypadku samochodowego doznał urazu kręgosłupa szyjnego i kręgosłupa lędźwiowego oraz urazu prawego kolana. Zainteresowany został uznany za osobę niepełnosprawną. Niepełnosprawność istnieje od 21 lutego 2005 r. W związku z pogarszającym się stanem zdrowia, orzeczeniem lekarskim z 7 lipca 2015 r. Wnioskodawca został zaliczony do umiarkowanego stopnia niepełnosprawności z symbolem przyczyn niepełnosprawności 10-N.

Ciągły pogarszający się stan zdrowia sprawił, że ponowna komisja lekarska 5 kwietnia 2016 r. wydała orzeczenie o zaliczeniu Zainteresowanego do umiarkowanego stopnia niepełnosprawności z symbolem przyczyny niepełnosprawności 10-N (choroby neurologiczne) i 05-R (upośledzenie narządu ruchu). Liczne rehabilitacje oraz pobyty w sanatorium i w szpitalu uzdrowiskowym nie tytko nie zmniejszyły dolegliwości jak również nie spowodowały uzyskania przez Zainteresowanego sprawności narządu ruchu. Wnioskodawca zakupił notebook z myszą bezprzewodową.

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawca podał, że zakupiony notebook:

• ma związek z rodzajem niepełnosprawności;
• jest wykorzystywany (używany) przez Wnioskodawcę w rehabilitacji oraz służy przywracaniu sprawności organizmu i ułatwia wykonywanie czynności życiowych poprzez:
  1. kontakt z rehabilitantami — Wnioskodawca może wykonywać opisane ćwiczenia rehabilitacyjne bez wychodzenia z mieszkania,
  2. rejestrację wizyt u lekarzy w tym specjalistów,
  3. dostęp do wyników badań,
  4. „nieograniczone” uczestnictwo w życiu społecznym — komunikację z otoczeniem,
  5. możliwość opłacania rachunków, dokonywanie podstawowych zakupów z dostawą do mieszkania;
• nie posiada indywidualnych cech.
  
  

Ponadto Wnioskodawca wskazał, że wydatek na nabycie notebooka został sfinasowany w całości z własnych środków Zainteresowanego i nie został sfinansowany (dofinansowany) ze środków zakładowego funduszu rehabilitacji osób niepełnosprawnych, zakładowego funduszu aktywności, Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych ani ze środków Narodowego Funduszu Zdrowia, zakładowego funduszu świadczeń socjalnych, jak również nie został zwrócony w jakiejkolwiek innej formie.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy Wnioskodawca może odliczyć od dochodu jako wydatek rehabilitacyjny kwotę 2 299,00 zł dotyczącą zakupu notebooka wraz z myszą bezprzewodową, który ułatwia Zainteresowanemu wykonywanie czynności życiowych w związku ze stwierdzoną niepełnosprawnością?

Zdaniem Wnioskodawcy będzie on mógł odliczyć od podatku dochodowego za rok 2016 w ramach ulgi rehabilitacyjnej zakup notebooka wraz z myszą bezprzewodową z uwagi na ułatwienie wykonywania czynności życiowych. Posiadanie notebooka bardzo ułatwia Zainteresowanemu samodzielne wykonywanie podstawowych czynności życiowych. m.in. takich jak: opłacanie rachunków, dokonywanie przez Internet podstawowych zakupów z dostawą do domu; rejestrację wizyt do lekarzy w tym specjalistów, dostęp do wyników badań, etc. Ponadto zakupiony notebook pozwala na uczestniczenie w życiu społecznym - komunikację z otoczeniem. Zainteresowany uważa, że notebook jest jak najbardziej narzędziem pomocnym i ułatwiającym codzienne życie. Jest to pierwszy wydatek Zainteresowanego na zakup notebooka, który byłby pierwszym odliczeniem od podatku.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Na podstawie art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 361 ze zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zgodnie z art. 26 ust. 1 pkt 6 ww. ustawy podstawę obliczenia podatku, z zastrzeżeniem art. 29-30c, art. 30e i art. 30f, stanowi dochód ustalony zgodnie z art. 9, art. 24 ust. 1, 2, 3b-3e, 4-4e i 6 lub art. 24b ust. 1 i 2, lub art. 25, po odliczeniu kwot wydatków na cele rehabilitacyjne oraz wydatków związanych z ułatwieniem wykonywania czynności życiowych, poniesionych w roku podatkowym przez podatnika będącego osobą niepełnosprawną lub podatnika, na którego utrzymaniu są osoby niepełnosprawne.

Stosownie do treści art. 26 ust. 7a pkt 3 tej ustawy, za wydatki, o których mowa w ust. 1 pkt 6, uważa się wydatki poniesione na zakup i naprawę indywidualnego sprzętu, urządzeń i narzędzi technicznych niezbędnych w rehabilitacji oraz ułatwiających wykonywanie czynności życiowych, stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności, z wyjątkiem sprzętu gospodarstwa domowego.

W myśl art. 26 ust. 7b ww. ustawy, wydatki, o których mowa w ust. 7a, podlegają odliczeniu od dochodu, jeżeli nie zostały sfinansowane (dofinansowane) ze środków zakładowego funduszu rehabilitacji osób niepełnosprawnych, zakładowego funduszu aktywności, Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych lub ze środków Narodowego Funduszu Zdrowia, zakładowego funduszu świadczeń socjalnych albo nie zostały zwrócone podatnikowi w jakiejkolwiek formie. W przypadku, gdy wydatki były częściowo sfinansowane (dofinansowane) z tych funduszy (środków), odliczeniu podlega różnica pomiędzy poniesionymi wydatkami a kwotą sfinansowaną (dofinansowaną) z tych funduszy (środków) lub zwróconą w jakiejkolwiek formie.

Wysokość wydatków, o których mowa powyżej, ustala się na podstawie dokumentów stwierdzających ich poniesienie, z wyjątkiem wydatków, o których mowa w ust. 7a pkt 7, 8 i 14 o czym stanowi art. 26 ust. 7c ustawy.

Stosownie do postanowień art. 26 ust. 7d tej ustawy, warunkiem odliczenia wydatków, o których mowa w ust. 7a, jest posiadanie przez osobę, której dotyczy wydatek:

1. orzeczenia o zakwalifikowaniu przez organy orzekające do jednego z trzech stopni niepełnosprawności, określonych w odrębnych przepisach, lub
2. decyzji przyznającej rentę z tytułu całkowitej lub częściowej niezdolności do pracy, rentę szkoleniową albo rentę socjalną, albo
3. orzeczenia o niepełnosprawności osoby, która nie ukończyła 16 roku życia, wydanego na podstawie odrębnych przepisów.
   
   

Odliczenie, o którym mowa w ust. 1 pkt 6, może być dokonane również w przypadku, gdy osoba, której dotyczy wydatek, posiada orzeczenie o niepełnosprawności wydane przez właściwy organ na podstawie odrębnych przepisów obowiązujących do dnia 31 sierpnia 1997 r. (art. 26 ust. 7g ww. ustawy).

Podkreślić przy tym należy, że każdy wydatek musi być rozpatrywany indywidualnie i w odniesieniu do konkretnego podatnika, który zamierza skorzystać z odliczenia. Zaakcentować należy, że stwierdzenie „niezbędnych w rehabilitacji” oznacza, że ustawodawca zalicza do niego tylko i wyłącznie sprzęt, urządzenia i narzędzia techniczne – mające cechy sprzętu, urządzeń i narzędzi indywidualnych, niezbędnych w rehabilitacji osoby niepełnosprawnej i ułatwiającej tej osobie wykonywanie czynności życiowych, których utrudnienie wykonywania wynika z niepełnosprawności. Aby skorzystać z odliczenia zakupiony sprzęt powinien cechować się indywidualnym przeznaczeniem i niezbędnością w rehabilitacji.

Zauważyć należy, że ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawiera definicji pojęcia „rehabilitacja”. W związku z powyższym, w celu odkodowania znaczenia tego pojęcia należy odwołać się do źródeł pozaustawowych. I tak, zgodnie definicją zawartą w Encyklopedii Multimedialnej PWN, „rehabilitacja” – to przystosowanie do czynnego udziału w życiu społecznym osób, które z powodu wad wrodzonych lub nabytych, choroby lub urazu są kalekami, bądź doznały przemijającej lub trwałej utraty zdrowia i stały się na stałe lub na pewien czas inwalidami; rehabilitacja jest procesem złożonym, który ma na celu przywrócenie inwalidzie – w możliwie wysokim stopniu – sprawności organizmu oraz poczucia własnej wartości społecznej, zawodowej i rodzinnej. Wyróżnia się rehabilitację leczniczą, społeczną i zawodową. Rehabilitacja lecznicza jest elementem procesu leczenia, a jej celem jest przywrócenie funkcji utraconych w wyniku choroby lub wyrobienia mechanizmów zastępczych; metody rehabilitacji leczniczej obejmują: fizykoterapię, gimnastykę leczniczą, naukę wykonywania czynności codziennych, zaopatrzenie w protezy i aparaty rehabilitacyjne oraz nauczenie posługiwania się nimi. Rehabilitacja społeczna umożliwia człowiekowi niepełnosprawnemu zyskanie zdolności do życia w społeczeństwie; obejmuje przystosowanie inwalidy do pełnienia odmiennej roli społecznej i do nowych form uczestnictwa w życiu społecznym oraz przygotowanie jego środowiska pod względem psychicznym (akceptacja osobowości i potrzeb inwalidy) i warunków pobytu (wyposażenie mieszkania, środki poruszania się i wykonywania codziennych czynności).

Z analizy wniosku wynika, że Zainteresowany zakupił notebook wraz z myszą bezprzewodową. W związku z wypadkiem samochodowym Zainteresowany został uznany za osobę niepełnosprawną. Wnioskodawca został zaliczony do umiarkowanego stopnia niepełnosprawności z symbolem przyczyny niepełnosprawności 10-N (choroby neurologiczne) i 05-R (upośledzenie narządu ruchu). Liczne rehabilitacje oraz pobyty w sanatorium i w szpitalu uzdrowiskowym nie zmniejszyły dolegliwości jak również nie spowodowały uzyskania przez Zainteresowanego sprawności narządu ruchu. Zdaniem Zainteresowanego notebook ułatwia wykonywanie czynności życiowych w związku ze stwierdzoną u Zainteresowanego niepełnosprawnością.

Rozpatrując czy wydatek poniesiony na zakup notebooka wraz z myszą bezprzewodową podlega odliczeniu od dochodu w ramach ulgi rehabilitacyjnej należy wskazać, iż w myśl art. 26 ust. 7a pkt 3 ustawy za wydatki, o których mowa w ust. 1 pkt 6, czyli wydatki na cele rehabilitacyjne oraz wydatki związane z ułatwianiem wykonywania czynności życiowych uważa się wydatki poniesione na: zakup i naprawę indywidualnego sprzętu, urządzeń i narzędzi technicznych niezbędnych w rehabilitacji oraz ułatwiających wykonywanie czynności życiowych, stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności, z wyjątkiem sprzętu gospodarstwa domowego.

Z uregulowań zawartych w zacytowanym wyżej przepisie wynika, że pomiędzy rodzajem nabytego sprzętu a rodzajem niepełnosprawności pozostawać musi ścisły związek. Zakupiony sprzęt musi mieć indywidualny charakter, być wykorzystywany w rehabilitacji oraz ułatwiać wykonywanie czynności życiowych, ograniczenie których wynika z zakresu niepełnosprawności.

Zatem nie wystarczy tylko aby określony sprzęt ułatwiał osobie niepełnosprawnej wykonywanie czynności życiowych, ponieważ wymagane są jeszcze inne cechy, którymi winien się charakteryzować, aby wydatki na jego zakup mogły zostać odliczone w ramach ulgi rehabilitacyjnej. Powyższy pogląd jest uzasadniony, ponieważ ogranicza możliwość odliczenia wydatku za zakup jakiegokolwiek sprzętu, nie posiadającego indywidualnych cech, przeznaczenia i niezbędnego w rehabilitacji.

Tutejszy organ nie kwestionuje faktu, że zakupiony sprzęt ułatwia Wnioskodawcy wykonywanie czynności życiowych, należy jednakże stwierdzić, ze notebook jako ogólnodostępne urządzenie techniczne mieści się w kategorii dóbr powszechnego użytku, z których w zwykły sposób korzystać może ogół osób niezależnie od faktu ewentualnej niepełnosprawności. Z wniosku nie wynika bowiem, aby notebook zakupiony przez Wnioskodawcę wyróżniał się jakimiś indywidualnymi cechami związanymi z rodzajem niepełnosprawności Wnioskodawcy (np. specjalnym oprogramowaniem, funkcjami, które z racji niepełnosprawności ułatwiają wykonywanie czynności życiowych Wnioskodawcy).

Dlatego też ww. urządzenie - w sytuacji gdy nie wyróżnia się indywidualnymi cechami i nie jest w sposób szczególny przystosowane do niepełnosprawności Wnioskodawcy - nie spełnia kryteriów „indywidualnego sprzętu" niezbędnego w rehabilitacji oraz ułatwiającego wykonywanie czynności życiowych, o którym mowa w art. 26 ust. 7a pkt 3 ustawy i tym samym wydatki na jego zakup nie uprawniają do skorzystania z omawianej ulgi.

W związku z powyższym należy stwierdzić, że wydatek poniesiony przez Wnioskodawcę na zakup notebooka oraz myszy bezprzewodowej, nie mieści się w dyspozycji przepisu art. 26 ust. 7a pkt 3 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Tym samym wydatek ten nie może być odliczony od dochodu Wnioskodawcy, w zeznaniu rocznym za 2016 r. jako wydatek poniesiony na cele rehabilitacyjne.

Należy jeszcze raz podkreślić, że katalog ulg wymienionych w art. 26 ust. 7a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jest katalogiem zamkniętym, co oznacza, że odliczeniu podlegają jedynie wydatki enumeratywnie w nim wymienione. Rozszerzająca interpretacja przepisu art. 26 ust. 7a cyt. ustawy jest niedozwolona.

Wobec powyższego, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Końcowo informuje się również, że wydając interpretację w trybie art. 14b Ordynacji podatkowej Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów nie przeprowadza postępowania dowodowego, w związku z czym nie jest obowiązany, ani uprawniony, do oceny dokumentów załączonych do wniosku; jest związany wyłącznie opisem stanu faktycznego, bądź zdarzenia przyszłego, przedstawionym przez Zainteresowanego i stanowiskiem Zainteresowanego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.