Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy
ITPB2/4511-152/16/IB
z 18 maja 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613 z późn. zm.) oraz § 5 pkt 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 2 lutego 2016 r. (data wpływu 12 lutego 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązku sporządzenia informacji PIT-8C - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 12 lutego 2016 r. został złożony ww. wniosek uzupełniony pismem z dnia 11 kwietnia 2016 r. (data wpływu 13 kwietnia 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązku sporządzenia informacji PIT-8C.

We wniosku tym i w jego uzupełnieniu przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wspólnota Mieszkaniowa podjęła uchwałę o wykonaniu instalacji centralnego ogrzewania. Następnie Wspólnota podjęła uchwałę (ad.1) o ustaleniu nowej stawki dla wszystkich właścicieli na fundusz celowy w wysokości 2,20 zł/m², z którego ma być finansowana budowa instalacji. Dwóch właścicieli (lokale mieszkalne 1 i 4) kilkanaście lat wcześniej założyło ze środków własnych w swoich mieszkaniach ogrzewanie gazowe i w związku z powyższym nie wyrażali zgody na partycypowanie w kosztach ww. przedsięwzięcia, a co za tym idzie nie wyrażali zgody na wnoszenie opłat z tytułu funduszu celowego. Po dłuższych negocjacjach Wspólnota Mieszkaniowa podjęła decyzję o uchyleniu uchwały ustalającej stawkę na wszystkich właścicieli podjęła natomiast nową uchwałę (ad.2) o ustaleniu stawki na fundusz celowy z wyłączeniem mieszkania nr 1 i 4. W związku z powyższym po podjęciu uchwały (ad.2) miesięczny wymiar opłat w ww. lokalach mieszkalnych jest niższy o kwotę 83,73 zł. Wspólnota Mieszkaniowa podjęła również decyzję , iż klatka schodowa zostanie tak jak do tej pory nieogrzewana.

W lokalach mieszkalnych nr 1 i 4 istnieje możliwość podłączenia do powstałej w budynku instalacji centralnego ogrzewania, ponieważ zostały wyprowadzone odgałęzienia do mieszkań na wspólnych pionach grzewczych. Zamontowane zostały również zawory odcinające (kryzy). Wspólnota natomiast na dzień dzisiejszy nie podjęła uchwały w sprawie ustalenia sposobu rozliczenia w przypadku ewentualnego podłączenia do instalacji mieszkań nr 1 i 4.

ad.1) Uchwała z dnia 22 września 2015 r. podjęta w drodze indywidualnego zbierania podpisów przez właścicieli tworzących Wspólnotę Mieszkaniową nieruchomości X w sprawie obniżenia stawki na fundusz remontowy i wprowadzenia nowej stawki na fundusz celowy (wykonanie instalacji centralnego ogrzewania)

Na podstawie art. 23 ustawy o własności lokali z dnia 24 czerwca 1994 r. (Dz.U. Nr 85 poz. 388 z późniejszymi zmianami) ogół właścicieli uchwala:

1. Ustalić stawkę na fundusz remontowy w wysokości 0,25 zł/m²,
2. Ustalić stawkę na fundusz celowy w wysokości 2,20 zł/m²

Za 70,53%, przeciw 9,18%, nieobecni 20,29%.

ad.2) Uchwała z dnia 23 października 2015 r. podjęta w drodze indywidualnego zbierania podpisów przez właścicieli tworzących Wspólnotę Mieszkaniową nieruchomości X w sprawie uchylenia ww. uchwały z dnia 22 września 2015 r. i zmiany stawki na fundusz remontowy. Na podstawie art. 23 ustawy o własności lokali z dnia 24 czerwca 1994 r. (Dz.U. Nr 85 poz. 388 z późniejszymi zmianami) ogół właścicieli uchwala:

1. Uchylić uchwałę z dnia 22 września 2015 r.
2. Ustalić stawkę na fundusz remontowy w wysokości 0,25 zł/m²
3. Wprowadzić stawkę na fundusz celowy w wysokości 2,20 zł/m² z wyłączeniem mieszkania nr 1 i 4.

Za 91,08%, przeciw – , nieobecni 8,92%

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy powstaje przychód z innych źródeł dla właścicieli lokali, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i czy w związku z tym Wspólnota będzie zobowiązana do wystawienia informacji PIT-8C?

Zdaniem Wnioskodawcy opisana powyżej sytuacja powoduje dla właścicieli lokali mieszkalnych nr 1 i 4 powstanie przychodu z innych źródeł w wysokości 83,73 zł miesięcznie przez czas wnoszenia opłat na fundusz celowy przez pozostałych właścicieli. W związku z powyższym Wspólnota będzie zobowiązana do wystawienia informacji PIT-8C. Zgodnie z art. 12 ust. 2 zd. 2 ustawy o własności lokali właściciele lokali ponoszą wydatki i ciężary związane z utrzymaniem nieruchomości wspólnej proporcjonalnie do ich udziałów w tej nieruchomości, w części nie znajdującej pokrycia w pożytkach i innych przychodach. W wyniku wybudowania instalacji centralnego ogrzewania, właściciele lokali nr 1 i 4 staną się współwłaścicielami instalacji proporcjonalnie do swoich udziałów w nieruchomości wspólnej. Budowę instalacji sfinansują inni właściciele lokali, zgodnie z ich wolą.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Na podstawie art. 42a ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 361 ze zm.) osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują wypłaty należności lub świadczeń, o których mowa w art. 20 ust. 1, z wyjątkiem dochodów (przychodów) wymienionych w art. 21, art. 52, art. 52a i art. 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku, od których nie są obowiązane pobierać zaliczki na podatek lub zryczałtowanego podatku dochodowego, są obowiązane sporządzić informację według ustalonego wzoru o wysokości przychodów i w terminie do końca lutego następnego roku podatkowego, z zastrzeżeniem art. 45ba ust. 4, przesłać ją podatnikowi oraz urzędowi skarbowemu, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika wykonuje swoje zadania, a w przypadku podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2a, urzędowi skarbowemu, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych wykonuje swoje zadania.

Stosownie do art. 20 ust. 1 ww. ustawy za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, kwoty uzyskane z tytułu zwrotu z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego oraz wypłaty z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego, w tym także dokonane na rzecz osoby uprawnionej na wypadek śmierci oszczędzającego, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i art. 17.

Sformułowanie „w szczególności” dowodzi, że definicja przychodów z innych źródeł ma charakter otwarty i nie ma przeszkód, aby do tej kategorii zaliczyć również przychody inne niż wymienione wprost w przepisie art. 20 ust. 1 ustawy. O przychodzie podatkowym z innych źródeł należy mówić w każdym przypadku, kiedy u podatnika wystąpią realne korzyści majątkowe.

Przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19, art. 25b i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń (art. 11 ust. 1 ww. ustawy).

Na podstawie art. 11 ust. 2 ww. ustawy wartość pieniężną świadczeń w naturze, z zastrzeżeniem art. 12 ust. 2-2c, określa się na podstawie cen rynkowych stosowanych w obrocie rzeczami lub prawami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca ich uzyskania.

Zgodnie z art. 11 ust. 2a ww. ustawy wartość pieniężną innych nieodpłatnych świadczeń ustala się:

1. jeżeli przedmiotem świadczenia są usługi wchodzące w zakres działalności gospodarczej dokonującego świadczenia - według cen stosowanych wobec innych odbiorców;
2. jeżeli przedmiotem świadczeń są usługi zakupione - według cen zakupu;
3. jeżeli przedmiotem świadczeń jest udostępnienie lokalu lub budynku - według równowartości czynszu, jaki przysługiwałby w razie zawarcia umowy najmu tego lokalu lub budynku;
4. w pozostałych przypadkach - na podstawie cen rynkowych stosowanych przy świadczeniu usług lub udostępnianiu rzeczy lub praw tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca udostępnienia.

Za przychody należy zatem uznać każdą formę przysporzenia majątkowego, zarówno formę pieniężną jak i niepieniężną, w tym świadczenia w naturze i nieodpłatne świadczenia otrzymane przez podatnika.

Dla celów podatkowych nieodpłatne świadczenie obejmuje każde działanie lub zaniechanie na rzecz innej osoby oraz wszystkie zjawiska gospodarcze i zdarzenia prawne, których następstwem jest uzyskanie korzyści kosztem innego podmiotu lub te wszystkie zdarzenia prawne i zdarzenia gospodarcze w działalności osób, których skutkiem jest nieodpłatne - to jest niezwiązane z kosztami lub inną formą ekwiwalentu - przysporzenie majątku innej osobie, mające konkretny wymiar finansowy.

O uzyskaniu przychodu w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym do osób fizycznych można więc mówić w każdej sytuacji, gdy podatnik, czy to na skutek otrzymania określonych wartości majątkowych (środków pieniężnych, świadczeń w naturze czy też innych nieodpłatnych świadczeń), czy też gdy na skutek określonego zdarzenia powodującego zmniejszenie jego zobowiązań wobec innych podmiotów, uzyskuje określone przysporzenie majątkowe.

Wspólnota mieszkaniowa jest jednostką organizacyjną niemającą osobowości prawnej, która funkcjonuje na podstawie przepisów ustawy z dnia 24 czerwca 1994 r. o własności lokali (t. j. Dz. U. z 2015 r., poz. 1892).

Zgodnie z art. 6 tej ustawy, ogół właścicieli, których lokale wchodzą w skład określonej nieruchomości, tworzy wspólnotę mieszkaniową. Wspólnota mieszkaniowa może nabywać prawa i zaciągać zobowiązania, pozywać i być pozywana.

W myśl art. 3 ust. 2 i 3 ww. ustawy nieruchomość wspólną stanowi grunt oraz części budynku i urządzenia, które nie służą wyłącznie do użytku właścicieli lokali. Udział właściciela lokalu wyodrębnionego w nieruchomości wspólnej odpowiada stosunkowi powierzchni użytkowej lokalu wraz z powierzchnią pomieszczeń przynależnych do łącznej powierzchni użytkowej wszystkich lokali wraz z pomieszczeniami do nich przynależnymi. Udział właściciela samodzielnych lokali niewyodrębnionych w nieruchomości wspólnej odpowiada stosunkowi powierzchni użytkowej tych lokali wraz z powierzchnią pomieszczeń przynależnych do łącznej powierzchni użytkowej wszystkich lokali wraz z pomieszczeniami do nich przynależnymi.

Pożytki i inne przychody z nieruchomości wspólnej służą pokrywaniu wydatków związanych z jej utrzymaniem, a w części przekraczającej te potrzeby przypadają właścicielom lokali w stosunku do ich udziałów. W takim samym stosunku właściciele lokali ponoszą wydatki i ciężary związane z utrzymaniem nieruchomości wspólnej w części nie znajdującej pokrycia w pożytkach i innych przychodach (art. 12 ust. 2 ww. ustawy).

Ponadto, zgodnie z art. 13 ust. 1 ww. ustawy właściciel ponosi wydatki związane z utrzymaniem jego lokalu, jest obowiązany utrzymywać swój lokal w należytym stanie, przestrzegać porządku domowego, uczestniczyć w kosztach zarządu związanych z utrzymaniem nieruchomości wspólnej, korzystać z niej w sposób nieutrudniający korzystania przez innych współwłaścicieli oraz współdziałać z nimi w ochronie wspólnego dobra.

Stosownie do art. 14 ww. ustawy na koszty zarządu nieruchomością wspólną składają się w szczególności:

1. wydatki na remonty i bieżącą konserwację;
2. opłaty za dostawę energii elektrycznej i cieplnej, gazu i wody, w części dotyczącej nieruchomości wspólnej, oraz opłaty za antenę zbiorczą i windę;
3. ubezpieczenia, podatki i inne opłaty publicznoprawne, chyba że są pokrywane bezpośrednio przez właścicieli poszczególnych lokali;
4. wydatki na utrzymanie porządku i czystości;
5. wynagrodzenie członków zarządu lub zarządcy.

Przy tym, w art. 15, rozdziału trzeciego ww. ustawy o własności lokali zatytułowanym Prawa i obowiązki właścicieli lokali ustawodawca jednoznacznie określił, że na pokrycie kosztów zarządu właściciele lokali uiszczają zaliczki w formie bieżących opłat, płatne z góry do dnia 10 każdego miesiąca.

Obowiązek właścicieli lokali uiszczania ww. zaliczek jest zatem ustawowo określonym sposobem uczestniczenia przez właścicieli lokali w pokrywaniu kosztów zarządu nieruchomością wspólną, na które składają się w szczególności wydatki i ciężary wymienione w art. 14 tejże ustawy.

Zgodnie natomiast z art. 22 ust. 2 ustawy o własności lokali do podjęcia przez zarząd czynności przekraczającej zakres zwykłego zarządu potrzebna jest uchwała właścicieli lokali wyrażająca zgodę na dokonanie tej czynności oraz udzielająca zarządowi pełnomocnictwa do zawierania umów stanowiących czynności przekraczające zakres zwykłego zarządu w formie prawem przewidzianej.

Stosownie do art. 22 ust. 3 ww. ustawy czynnościami przekraczającymi zakres zwykłego zarządu są w szczególności:

1. ustalenie wynagrodzenia zarządu lub zarządcy nieruchomości wspólnej;

2. przyjęcie rocznego planu gospodarczego;

3. ustalenie wysokości opłat na pokrycie kosztów zarządu;

4. zmiana przeznaczenia części nieruchomości wspólnej;

5. udzielenie zgody na nadbudowę lub przebudowę nieruchomości wspólnej, na ustanowienie odrębnej własności lokalu powstałego w następstwie nadbudowy lub przebudowy i rozporządzenie tym lokalem oraz na zmianę wysokości udziałów w następstwie powstania odrębnej własności lokalu nadbudowanego lub przebudowanego;

5a. udzielenie zgody na zmianę wysokości udziałów we współwłasności nieruchomości wspólnej;

6. dokonanie podziału nieruchomości wspólnej;

6a. nabycie nieruchomości;

7. wytoczenie powództwa, o którym mowa w art. 16;

8. ustalenie, w wypadkach nieuregulowanych przepisami, części kosztów związanych z eksploatacją urządzeń lub części budynku służących zarówno do użytku poszczególnych właścicieli lokali, jak i do wspólnego

9. udzielenie zgody na podział nieruchomości gruntowej zabudowanej więcej niż jednym budynkiem mieszkalnym i związane z tym zmiany udziałów w nieruchomości wspólnej oraz ustalenie wysokości udziałów w nowo powstałych, odrębnych nieruchomościach wspólnych;

10. określenie zakresu i sposobu prowadzenia przez zarząd lub zarządcę, któremu zarząd nieruchomością wspólną powierzono w sposób określony w art. 18 ust. 1, ewidencji pozaksięgowej kosztów zarządu nieruchomością wspólną, zaliczek uiszczanych na pokrycie tych kosztów, a także rozliczeń z innych tytułów na rzecz nieruchomości wspólnej.

W przedstawionym stanie faktycznym Wspólnota podjęła uchwałę o wykonaniu instalacji centralnego ogrzewania oraz o ustaleniu nowej stawki dla wszystkich właścicieli na fundusz celowy, z którego ma być finansowana budowa instalacji. Dwóch właścicieli (lokali mieszkalnych nr 1 i 4) kilkanaście lat wcześniej założyło ze środków własnych w swoich mieszkaniach ogrzewanie gazowe i w związku z powyższym nie wyrażali zgody na partycypowanie w kosztach ww. przedsięwzięcia, a co za tym idzie nie wyrażali zgody na wnoszenie opłat z tytułu funduszu celowego. Po dłuższych negocjacjach Wspólnota Mieszkaniowa podjęła decyzję o uchyleniu uchwały ustalającej stawkę na wszystkich właścicieli i podjęła nową uchwałę o ustaleniu stawki na fundusz celowy z wyłączeniem mieszkania nr 1 i 4. W lokalach mieszkalnych nr 1 i 4 istnieje możliwość podłączenia do powstałej w budynku instalacji centralnego ogrzewania, ponieważ zostały wyprowadzone odgałęzienia do mieszkań na wspólnych pionach grzewczych. Zamontowane zostały również zawory odcinające (kryzy). Wspólnota na dzień dzisiejszy nie podjęła uchwały w sprawie ustalenia sposobu rozliczenia w przypadku ewentualnego podłączenia do instalacji mieszkań nr 1 i 4.

Mając na uwadze powyższe, utworzony fundusz celowy nie dotyczy lokali mieszkalnych nr 1 i 4. Ww. lokale posiadają odrębny system ogrzewania (ogrzewanie gazowe). Poza tym, w przypadku ewentualnego podłączenia ich do instalacji centralnego ogrzewania Wspólnota ma możliwość podjęcia uchwały w sprawie ustalenia sposobu rozliczenia.

Z kolei, zasady uczestniczenia w kosztach zarządu nieruchomością wspólną przez poszczególnych współwłaścicieli, w tym tworzenia i funkcjonowania funduszu celowego określa uchwała właścicieli z dnia 23 października 2015 r., w której decyzją większości ustalono, że mieszkania nr 1 i 4 zostają wyłączone z obowiązku uiszczania opłat na ten fundusz; przy tym bez zmian pozostała wcześniej ustalona stawka w wysokości 2,20 zł/m². Skoro zatem ustanowienie zasad gromadzenia środków na ww. fundusz, a tym samym zasad finansowania określonej inwestycji w nieruchomości wspólnej następuje stosownie do podjętej w tym zakresie uchwały Wspólnoty, nie sposób uznać, że właściciele lokali mieszkalnych nr 1 i 4 uzyskują przychód w postaci opłat, do których uiszczania nie zostali zobowiązani.

W konsekwencji, w przedmiotowej sprawie stwierdzić należy, że w związku z niższym miesięcznym wymiarem opłat (po podjęciu uchwały z dnia 23 października 2015 r.) w ww. lokalach mieszkalnych ich właściciele nie uzyskują przychodu z innych źródeł w rozumieniu art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a tym samym Wnioskodawca nie ma obowiązku sporządzania z tego tytułu informacji PIT-8C, o której mowa w art. 42a ww. ustawy.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy, ul. Jana Kazimierza 5, 85-035 Bydgoszcz po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.