Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPB1/4511-1-386/16-4/KF
z 22 czerwca 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.) oraz § 5 pkt 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana przedstawione we wniosku z dnia 2 kwietnia 2016 r. (data wpływu 8 kwietnia 2016 r.), uzupełnionym w dniu 17 czerwca 2016 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie sprzedaży towarów handlowych poniżej kosztów zakupu – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 8 kwietnia 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie sprzedaży towarów handlowych poniżej kosztów zakupu.

Z uwagi na fakt, że wniosek nie spełniał wymogów formalnych, o których mowa w art. 14b § 3 oraz art. 14f § 1 i 2 Ordynacji podatkowej, pismem z dnia 7 czerwca 2016 r. nr ILPP5/4512-1-103/16-2/AK, ILPB1/4511-1-386/16-2/KF, na podstawie art. 169 § 1 i 2 tej ustawy, Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu, działający w imieniu Ministra Finansów, wezwał Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania.

Ponadto w związku z wnioskiem o doręczenie za pomocą środków komunikacji elektronicznej wezwano Wnioskodawcę do wskazania adresu elektronicznego na platformie ePUAP, pod rygorem doręczenia pisma w sposób określony w art. 144 § 1 pkt 1 Ordynacji podatkowej.

Wezwanie zostało skutecznie doręczone w dniu 10 czerwca 2016 r.

W dniu 14 czerwca 2016 r. Wnioskodawca uzupełnił wniosek poprzez uiszczenie brakującej opłaty, natomiast w dniu 17 czerwca 2016 r. do tut. Organu wpłynęło pismo stanowiące odpowiedź na ww. wezwanie, w którym uzupełniono wskazane braki formalne, jednakże nie podano adresu elektronicznego Wnioskodawcy na platformie ePUAP.

Zatem, zgodnie z treścią pouczenia, niniejsze rozstrzygnięcie doręcza się za pokwitowaniem, za pośrednictwem operatora pocztowego w rozumieniu ustawy z dnia 23 listopada 2012 r. – Prawo pocztowe.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca prowadzi działalność handlową od ponad 20 lat. Handluje przede wszystkim obuwiem drogim, modnym, w większości producentów polskich i europejskich. Przez cały okres działalności Zainteresowany prowadził kilka sklepów jednocześnie.

Po wejściu na polski rynek marketów, taniego towaru z Chin, sprzedaż spadała, aż doszła do momentu, w którym to z przyczyn ekonomicznych Wnioskodawca zaczął likwidację sklepów. Wnioskodawca likwiduje sklepy sukcesywnie, obecnie posiada jeszcze dwa, ale w tym roku zamyka jeden z nich.

Każda likwidacja sklepu wiąże się z wyprzedażą, ale nigdy nie można sprzedać towaru do końca, zawsze sprzedaje się ten towar w najlepszym stanie, najnowszy, najbardziej atrakcyjny, a obuwie bardzo stare, niemodne, podniszczone przymierzaniem i leżakowaniem pozostaje. Pozostałości tego, co Wnioskodawca nie sprzedał, przewoził na funkcjonujący sklep, ale i tak nikt tego nie kupuje.

Przez ponad 20 lat działalności na magazynie nagromadziło się wiele par obuwia, którego nie udało się Wnioskodawcy sprzedać, nawet po cenie zakupu. Jest to obuwie niemodne, czasami uszkodzone, czasami zabrudzone od wystawy czy mierzenia, obuwie, które leży na magazynie od wielu lat, obuwie ze starszych kolekcji, nietrafione wzory, pozostałości rozmiarówki itd.

Dziś klient jest świadomy, ma szeroki wybór miejsca zakupu i szuka zawsze nowości po najlepszej cenie.

Magazyn Wnioskodawcy jest pełen niechcianych butów. Zainteresowany nie ma możliwości pozbycia się ich po cenie zakupu.

Wnioskodawca chciałby pozbyć się tego obuwia, aby odzyskać choć część zainwestowanych pieniędzy i odzyskać powierzchnię magazynową. Jedynym sposobem, zdaniem Wnioskodawcy jest sprzedaż obuwia po bardzo obniżonej cenie.

Tut. Organ wskazuje, że opis zdarzenia przyszłego wynika z wniosku oraz jego uzupełnienia.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych (ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku).

Czy w świetle przepisów o podatku dochodowym od osób fizycznych dozwolone jest obniżenie ceny towarów handlowych poniżej kosztów ich zakupu?

Zdaniem Wnioskodawcy, przepisy ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. 2010 nr 51, poz. 307 ze zm.), w szczególności art. 14 i 22 ustawy regulują, co jest przychodem, a co kosztem uzyskania przychodów w prowadzonej działalności gospodarczej. Przepisy te nie zastrzegają jednocześnie, że towary handlowe nie mogą być sprzedawane poniżej ceny ich zakupu.

Wobec powyższego, w opinii Wnioskodawcy, przepisy ustawy nie ograniczają podatnika w swobodzie ustalania ceny sprzedaży, czyli możliwa jest sprzedaż towarów poniżej ceny ich zakupu.

Tut. Organ wskazuje, że treść własnego stanowiska Wnioskodawcy wynika z uzupełnienia wniosku.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361, z późn. zm.), jednym ze źródeł przychodów jest pozarolnicza działalność gospodarcza.

Definicja pozarolniczej działalności gospodarczej została zawarta w art. 5a pkt 6 ww. ustawy, zgodnie z którym ilekroć w ustawie jest mowa o działalności gospodarczej albo pozarolniczej działalności gospodarczej – oznacza to działalność zarobkową:

1. wytwórczą, budowlaną, handlową, usługową,
2. polegającą na poszukiwaniu, rozpoznawaniu i wydobywaniu kopalin ze złóż,
3. polegającą na wykorzystywaniu rzeczy oraz wartości niematerialnych i prawnych

– prowadzoną we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9.

Z powyższej definicji wynika zatem, że istotą pozarolniczej działalności gospodarczej jest jej zarobkowy charakter.

Zasady ustalania przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej zostały określone w art. 14 ww. ustawy, który w ust. 1 stanowi, że za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

Natomiast stosownie do treści art. 22 ust. 1 cytowanej ustawy, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Z informacji przedstawionych we wniosku wynika, że Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w zakresie handlu obuwiem. Z przyczyn ekonomicznych Zainteresowany sukcesywnie likwiduje prowadzone sklepy. Przez ponad 20 lat działalności na magazynie nagromadziło się wiele par obuwia, którego nie udało się Wnioskodawcy sprzedać, nawet po cenie zakupu. Jest to obuwie niemodne, czasami uszkodzone, czasami zabrudzone od wystawy czy mierzenia, obuwie, które leży na magazynie od wielu lat, obuwie ze starszych kolekcji, nietrafione wzory, pozostałości rozmiarówki itd. Wnioskodawca chciałby pozbyć się tego obuwia, aby odzyskać choć część zainwestowanych pieniędzy i odzyskać powierzchnię magazynową. Jedynym sposobem, zdaniem Wnioskodawcy jest sprzedaż obuwia po bardzo obniżonej cenie.

W związku z powyższym Wnioskodawca powziął wątpliwość czy w świetle przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych dozwolone jest obniżenie ceny towarów handlowych poniżej kosztów ich zakupu.

Wskazać należy, że celem prowadzenia działalności gospodarczej jest dążenie do osiągnięcia zysku poprzez zastosowanie do cen zakupu marży handlowej. Każdy przedsiębiorca ma jednak prawo swobodnie układać swoje interesy tak, aby działalność gospodarcza była dla niego opłacalna pod względem ekonomicznym, w tym stosując znaczne upusty cenowe, jeśli jest to w jego uznaniu zasadne dla osiągnięcia tego celu. Ustawodawca przewidział również sytuacje, w których wystąpią okoliczności powodujące, że podatnicy nie osiągną dochodu lecz wygenerują stratę z działalności gospodarczej, co potwierdza regulacja art. 9 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Przypisy prawa podatkowego regulując, co jest przychodem, a co jest kosztem uzyskania przychodów prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej, nie zastrzegają jednocześnie, że towary handlowe nie mogą być sprzedawane poniżej ceny ich zakupu.

Należy jednak zwrócić uwagę, że mimo iż przecena towarów jest dopuszczalna, to wpływa ona na przychody z działalności gospodarczej, a w konsekwencji na podstawę opodatkowania. Wobec tego, rolą podatnika jest odpowiednie udokumentowanie opłacalności podjętej decyzji pod względem ekonomicznym.

Podsumowując, na gruncie przedmiotowej sprawy brak jest podstaw do stwierdzenia, że w świetle przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych Wnioskodawca nie może obniżyć ceny towarów handlowych poniżej kosztów ich zakupu.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Końcowo tut. Organ informuje, że wniosek w części dotyczącej podatku od towarów i usług zostanie rozstrzygnięty odrębnym pismem.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.