Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi
1061-IPTPB1.4511.466.2016.1.MM
z 13 lipca 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.) oraz § 5 pkt 3 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 29 kwietnia 2016 r. (data wpływu 11 maja 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej wartości rynkowej wierzby energetycznej pochodzącej z działalności rolniczej Wnioskodawcy – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 11 maja 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jest osobą fizyczną, prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą w zakresie produkcji alkoholu etylowego (destylatu rolniczego) – gorzelnia rolnicza. Produktem ubocznym przy produkcji alkoholu etylowego jest wywar gorzelniany. Z tytułu tej działalności Wnioskodawca jest opodatkowany podatkiem dochodowym od osób fizycznych na zasadach ogólnych oraz prowadzi pełną księgowość – księgi handlowe, zgodnie z ustawą o rachunkowości. Wnioskodawca jest również czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Oprócz działalności gospodarczej prowadzi własne gospodarstwo rolne i jest rolnikiem ryczałtowym, zgodnie z przepisami ustawy o podatku od towarów i usług. Jedną z uprawianych przez Wnioskodawcę w gospodarstwie roślin jest wierzba energetyczna, którą chciałby wykorzystać w działalności gorzelni do suszenia wywaru gorzelnianego. Wywar gorzelniany po wysuszeniu, będzie sprzedawany rolnikom na podstawie faktur VAT i będzie stanowił przychód z działalności gospodarczej. Zatem, poniesiony przez Wnioskodawcę wydatek na wyprodukowanie wierzby energetycznej w ramach działalności rolniczej, będzie przyczyniał się do osiągnięcia przychodów z działalności gospodarczej oraz będzie pozostawał w ścisłym związku przyczynowym z tym przychodem. Będzie zatem ponoszony w celu osiągnięcia przychodu, natomiast nie będzie stanowił przychodu z działalności rolniczej niepodlegającej opodatkowaniu.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy wartość wierzby energetycznej, pochodzącej z własnego gospodarstwa rolnego Wnioskodawcy, będzie stanowić zgodnie z art. 22 ust. 1 w związku z art. 22 ust. 6a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych koszt uzyskania przychodu z działalności gospodarczej?
2. Czy wartość przekazanej wierzby należy ustalić zgodnie z art. 11 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy, w myśl art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 ww. ustawy.

Wartość wierzby energetycznej pochodzącej z gospodarstwa rolnego Wnioskodawcy, przekazana do działalności gospodarczej, powinna zatem stanowić koszt uzyskania przychodu w tej działalności, ponieważ pozostaje w ścisłym związku przyczynowym z uzyskanym przychodem ze sprzedaży wysuszonego wywaru gorzelnianego oraz nie jest wymieniona w art. 23 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jako wydatek niestanowiący kosztu uzyskania przychodu. Nie będzie również stanowiła przychodu z działalności rolniczej. Ponadto, gdyby Wnioskodawca nie wykorzystywał wierzby z własnej produkcji rolniczej, to musiałby dokonywać zakupów od innych producentów i wtedy otrzymałby fakturę VAT lub wystawiłby fakturę VAT RR, która potwierdzałaby poniesienie wydatku i stanowiła podstawę do zaliczenia go do kosztu uzyskania przychodu. W przypadku, gdy Wnioskodawca nie nabywa wierzby energetycznej, z uwagi na fakt, że jest właścicielem gospodarstwa rolnego, w którym uprawia tą roślinę, możliwe jest zaliczenie jej wartości do kosztów uzyskania przychodów. Bezwzględnie bowiem wydatek poniesiony przez Wnioskodawcę jest racjonalny i gospodarczo uzasadniony oraz związany z prowadzoną działalnością gospodarczą, której celem jest osiągnięcie przychodów. Ponadto, zostanie prawidłowo udokumentowany, zgodnie z przepisami art. 20 ust. 4 ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (Dz. U. z 2013 r., poz. 330, z późn. zm.).

Zdaniem Wnioskodawcy, aby ustalić wartość przekazanej wierzby pochodzącej z własnej działalności rolniczej, powinien On zastosować zasady zawarte w art. 11 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. ustalić jej wartość w oparciu o ceny rynkowe stosowane w obrocie rzeczami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności jej stanu oraz czasu i miejsca jej uzyskania. Zatem, wartość wierzby energetycznej Wnioskodawca powinien ustalić w oparciu o ceny rynkowe stosowane w obrocie tym towarem.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361, z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Aby zatem wydatek mógł być uznany za koszt uzyskania przychodu winien, w myśl powołanego przepisu, spełniać łącznie następujące warunki:

• musi pozostawać w związku przyczynowym z przychodem lub ze źródłem przychodu i być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,
  

• nie może znajdować się na liście wydatków nieuznanych za koszty uzyskania przychodów, wymienionych w art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,
  

• musi być właściwie udokumentowany.
  
  

Generalnie należy przyjąć, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie przychodów, bądź też zabezpieczenie lub zachowanie tego źródła przychodów, o ile w myśl przepisów ww. ustawy nie podlegają wyłączeniu z tychże kosztów. Przy czym, związek przyczynowy pomiędzy poniesieniem wydatku, a osiągnięciem przychodu bądź zachowaniem lub zabezpieczeniem jego źródła należy oceniać indywidualnie w stosunku do każdego wydatku. Z oceny tego związku powinno wynikać, że poniesiony wydatek obiektywnie może przyczynić się do osiągnięcia przychodu bądź służyć zachowaniu lub zabezpieczeniu źródła przychodów. Zauważyć przy tym należy, że konieczność poniesienia danego wydatku nie może wynikać z zaniedbań, braku nadzoru lub sprzecznych z prawem działań podatnika.

Podkreślić przy tym należy, że ciężar wykazania związku przyczynowo-skutkowego kosztu z uzyskaniem przychodu z danego źródła, bądź też zachowaniem lub zabezpieczeniem źródła przychodów spoczywa na podatniku, który wywodzi z tego określone skutki prawne.

Zgodnie z art. 22 ust. 6a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w celu ustalenia wartości zużytych w pozarolniczej działalności gospodarczej lub w działach specjalnych produkcji rolnej surowców i materiałów pochodzących z własnej produkcji roślinnej lub zwierzęcej oraz z własnej gospodarki leśnej, stosuje się odpowiednio art. 11 ust. 2 ustawy.

W myśl art. 11 ust. 2 ww. ustawy, wartość pieniężną świadczeń w naturze, z zastrzeżeniem art. 12 ust. 2-2c, określa się na podstawie cen rynkowych, stosowanych w obrocie rzeczami lub prawami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca ich uzyskania.

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika Wnioskodawca jest osobą fizyczną, prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą w zakresie produkcji alkoholu etylowego (destylatu rolniczego) – gorzelnia rolnicza. Produktem ubocznym przy produkcji alkoholu etylowego jest wywar gorzelniany. Oprócz działalności gospodarczej prowadzi własne gospodarstwo rolne i jest rolnikiem ryczałtowym, zgodnie z przepisami o podatku od towarów i usług. Jedną z uprawianych przez Wnioskodawcę w gospodarstwie roślin jest wierzba energetyczna, którą chciałby wykorzystać w działalności gorzelni do suszenia wywaru gorzelnianego. Zatem, poniesiony przez Wnioskodawcę wydatek na wyprodukowanie wierzby energetycznej w ramach działalności rolniczej, będzie przyczyniał się do osiągnięcia przychodów z działalności gospodarczej oraz będzie pozostawał w ścisłym związku przyczynowym z tym przychodem.

Mając powyższe na uwadze stwierdzić należy, że wartość wierzby energetycznej, pochodzącej z gospodarstwa rolnego Wnioskodawcy, może stanowić koszt uzyskania przychodów w prowadzonej przez Niego pozarolniczej działalności gospodarczej pod warunkiem należytego udokumentowania ww. kosztu. Przy czym, wartość pieniężną przekazanej wierzby energetycznej należy ustalić zgodnie z art. 11 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w związku z art. 22 ust. 6a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. A więc wartość pieniężną przekazanej wierzby energetycznej, określić należy na podstawie cen rynkowych, stosowanych w obrocie rzeczami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu oraz czasu i miejsca uzyskania.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.