Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi
1061-IPTPP3.4512.251.2016.2.BM
z 15 lipca 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613 z późn. zm.) oraz § 6 pkt 3 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 13 maja 2016 r. (data wpływu 20 maja 2016 r.), uzupełnionym pismem z dnia 23 czerwca 2016 r. (data wpływu 27 czerwca 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku obowiązku uiszczenia podatku VAT z tytułu sprzedaży udziału w działce niezabudowanej, stanowiącej współwłasność małżeńską – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 20 maja 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku obowiązku uiszczenia podatku VAT z tytułu sprzedaży udziału w działce niezabudowanej, stanowiącej współwłasność małżeńską.

Wniosek został uzupełniony pismem z dnia 23 czerwca 2016 r. (data wpływu 27 czerwca 2016 r.) o doprecyzowanie opisu sprawy, przeformułowanie pytania oraz własnego stanowiska.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Od 2001 r. … prowadzi działalność gospodarczą na podstawie wpisu do CEIDG pod nazwą „…” … o nr REGON … oraz NIP …. Działalność ta prowadzona jest w …. W ramach prowadzonej działalności gospodarczej … prowadzi konserwację i naprawę pojazdów samochodowych z wyłączeniem motocykli (45.20.2) i jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług na podstawie prowadzonej działalności gospodarczej.

… w dniu 19 stycznia 2012r. nabył wraz z żoną, … niezabudowaną nieruchomość oznaczoną nr ewid. 480/2 o pow. 651 m² położoną w …, dla której Sąd Rejonowy dla …, XVI Wydział Ksiąg Wieczystych prowadzi księgę wieczystą KW nr …. Nabycie nastąpiło do majątku wspólnego małżonków (vide § 2 umowy sprzedaży nr Rep A …). Cena kupna ww. nieruchomości w kwocie 150 tys. zł została zapłacona w ten sposób, że 75 tys. zł (50%) zostało zapłacone ze środków wspólnych zgromadzonych przez małżonków, pozostałe 75 tys. zł (50%) pochodziło z kredytu inwestycyjnego zaciągniętego przez … w ramach prowadzonej przez niego działalności gospodarczej. … zabezpieczył spłatę ww. kredytu, odsetek umownych, odsetek od zaległości przeterminowanych, kosztów postępowania, roszczeń o świadczenia uboczne w tym prowizji, opłat bankowych i opłat z tytułu ubezpieczeń poprzez ustanowienie na ww. nieruchomości hipoteki umownej do kwoty 112.500 zł (vide § 3 i 4 umowy sprzedaży nr Rep A …).

W dniu 29 września 2011r. Prezydent Miasta … wydał decyzję nr … w przedmiocie ustalenia warunków zabudowy dla inwestycji polegającej na budowie budynku mieszkalno-handlowo-usługowego, przewidzianego do realizacji w … na nieruchomości położonej przy ul. … na działkach ew. nr 480/2 i 477/20 (vide § 1 tiret 5 umowy sprzedaży nr Rep A …), jednakże inwestycja ta nigdy nie została zrealizowana. Przy zakupie ww. nieruchomości nie zapłacono podatku od towarów i usług.

Ww. nieruchomość nie była nigdy udostępniania żadnym podmiot na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub użyczenia. Nieruchomość nie została również ujęta w ewidencji środków trwałych działalności gospodarczej … ani nie była amortyzowana. Odsetki od udzielonego kredytu inwestycyjnego przeznaczonego na jej zakup nie były zaliczane przez … do kosztów uzyskania przychodów w prowadzonej działalności gospodarczej. Małżonkowie … nigdy nie ponosili i nie zamierzają ponosić jakichkolwiek nakładów związanych z przygotowaniem nieruchomości do sprzedaży. W chwili zakupu ww. nieruchomości była ona już uzbrojona w media: prąd, wodę oraz kanalizację sanitarną.

Aktualnie małżonkowie … zamierzają zbyć przedmiotową nieruchomość i powstaje zagadnienie czy zbycie tej nieruchomości będzie wiązało się z koniecznością uiszczenia podatku VAT. Małżonkowie … nie dokonywali sprzedaży (innych niż wymieniona we wniosku) nieruchomości pozostających we wspólności, a środki finansowe uzyskane ze sprzedaży przeznaczone zostaną na własne cele małżonków … w tym spłatę zaciągniętego przez … kredytu inwestycyjnego.

W piśmie z dnia 22 czerwca 2016 r., stanowiącym uzupełnienie wniosku, Wnioskodawca wskazał, iż w chwili zakupu przedmiotowej nieruchomości małżonkowie … nie mieli sprecyzowanego konkretnego celu jej zakupu. Skorzystali z możliwości rynkowej i zakupili do swojego majątku niezabudowaną nieruchomość przy ul. …. W chwili zakupu jedną z możliwości jakie rozważali było potencjalne zlokalizowanie w przyszłości działalności … w tym miejscu, jednakże nie było to objęte ich zamiarem zakupu nieruchomości. Okoliczność, iż dla nabywanej nieruchomości była wydana wcześniej tj. 29 września 2011 roku decyzja o warunkach zabudowy była okolicznością towarzyszącą i nie warunkowała decyzji nabywców o zakupie. Było to traktowane jako okoliczność pomocnicza, przy podejmowaniu w przyszłości ew. decyzji o zlokalizowaniu tam działalności gospodarczej, co się jednakże nie stało.

Okolicznością, iż obecnie małżonkowie … chcą zbyć przedmiotową nieruchomość jest chęć pozyskania środków finansowych na inne cele.

Działka ew. nr 477/20, której także dotyczy decyzja w przedmiocie ustalenia warunków zabudowy jest w użytkowaniu wieczystym przysługującym Spółdzielni Mieszkaniowej ….

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy w przedstawionym stanie faktycznym … będzie zobowiązany do uiszczenia podatku od towarów i usług zgodnie z treścią przepisu art. 15 ust. 1 i 2 w zw. z art. 5 ust. 1, art. 7 ust. 1, art. 2 ust. 6 i 2 ust. 22 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (tj. Dz.U. z 2011r., Nr 177, poz. 1054 ze zm.) (zwana dalej: VAT) ?

Zdaniem Wnioskodawcy, dostawa ww. nieruchomości nie będzie opodatkowana podatkiem od towarów i usług, ponieważ z tytułu tej czynności nie będzie podatnikiem tego podatku w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o VAT. Ustawa z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (zwana dalej: ustawą o VAT) w przepisie art. 5 ust. 1 pkt 1 stanowi, iż opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, podlega odpłatna dostawa towarów. Przepis art. 7 ust. 1 ustawy o VAT stanowi, że przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Natomiast w myśl art. 2 pkt 6 ustawy o VAT przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii. Jak wynika z art. 2 pkt 22 ustawy o VAT, przez sprzedaż rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów. Zatem grunty spełniają definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy o VAT, a ich sprzedaż jest traktowana, jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju. W konsekwencji towarem jest także prawo własności nieruchomości, co mieści się w zakresie przedmiotowym opodatkowania podatkiem od towarów i usług. Jednakże nie każda czynność stanowiąca dostawę w rozumieniu art. 7 ustawy o VAT, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, bowiem aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług. Jak wynika z art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Działalność gospodarcza ujęta w treści przepisu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych. W konsekwencji definicja ta ujęta w ustawie o VAT jest na tyle szeroka, iż pozwala na objęcie pojęciem „podatnik” wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Określony w cytowanej ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, że do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności podatkiem od towarów i usług konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. Dodatkowo podatnik ten ma w takim charakterze działać w odniesieniu do danej transakcji. Istotnym dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy, mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy.

W konsekwencji wykluczyć można z obowiązku opodatkowania transakcji podatkiem VAT osoby fizyczne, które dokonują sprzedaży, przekazania, bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży, bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej. Uznanie, że dany podmiot w odniesieniu do konkretnej czynności działa jako podatnik podatku od towarów i usług, wymaga oceny każdorazowo odnoszącej się do okoliczności faktycznych danej sprawy, w czym pomaga orzecznictwo krajowe i europejskie. Z orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 15 września 2011r. w sprawach połączonych Jarosław Słaby przeciwko Ministrowi Finansów (C-180/10, LEX nr 898576) oraz Emilian Kuć i Halina Jeziorska-Kuć przeciwko Dyrektorowi Izby Skarbowej w Warszawie (C-181/10, LEX nr 898576) wynika, że cyt.: „(…) czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej. Sama liczba i zakres transakcji sprzedaży nie mogą stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania Dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. (...) Całość powyższych elementów może bowiem odnosić się do zarządzania majątkiem prywatnym zainteresowanego (...) Natomiast jeżeli osoba ta w celu dokonania wspomnianej sprzedaży podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 347 z 11.12.2006, str. 1, z późn. zm.), należy uznać ją za podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od wartości dodanej (..)”. Z powyższego wynika, iż za podatnika należy uznać osobę, która w celu dokonania sprzedaży gruntów angażuje podobne środki wykazując aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem, tj. działania wykraczające poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym. Chodzi tu przykładowo o nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług developerskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym na tego rodzaju aktywność „handlową” wskazywać musi ciąg powyżej przykładowo przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich. W niniejszej sprawie … w celu sprzedaży ww. nieruchomości nie podejmował żadnych aktywnych działań w zakresie obrotu nieruchomościami, ani nie angażował środków podobnych do wykorzystywanych przez handlowców w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, co w konsekwencji doprowadzić winno do uznania, iż nie jest podmiotem prowadzącym „działalność gospodarczą” w rozumieniu tego przepisu, a więc podatnikiem podatku od towarów i usług, szczególnie, gdy ww. nieruchomość nie była amortyzowana ani wprowadzona do ewidencji środków trwałych działalności gospodarczej …. Ww. sprzedaż niewątpliwie nastąpi w ramach zarządu majątkiem prywatnym małżonków, a nabywając ww. nieruchomość … nie planował wówczas jej późniejszej odsprzedaży. Z uwagi na powyższe aktualny jest również wyrok NSA z dnia 29 października 2007r., wydany w sprawie o sygn. akt I FPS 3/07 (LEX nr 304985), w którym NSA stwierdził, że formalny status danego podmiotu, jako podatnika zarejestrowanego, a także okoliczność że dana czynność została wykonana wielokrotnie lub jednorazowo, lecz z zamiarem częstotliwości nie mogą przesądzać o opodatkowaniu tej czynności bez każdorazowego ustalenia, czy w odniesieniu do konkretnej czynności podmiot ten występował w charakterze podatnika podatku VAT.

Uwzględniając przywołane wyżej przepisy oraz orzecznictwo krajowe i europejskie należy stwierdzić że w rozpatrywanej sprawie brak jest podstaw do uznania … - w związku z dostawą gruntu - za podatnika podatku od towarów i usług. Przedmiotowy grunt nie był przez … wykorzystywany w działalności gospodarczej. …. nie ponosił żadnych nakładów związanych z przygotowaniem działki do sprzedaży, tzn. nie występował o jej podział, nie ogrodził działki, nie uzbrajał dodatkowo gruntu w dalsze media, nie występował o warunki zabudowy oraz nie zamieszczał ogłoszeń o sprzedaży. Wobec powyższego należy uznać, że zbycie przez małżonków … opisanego we wniosku gruntu, nie będzie stanowić działalności gospodarczej podlegającej opodatkowaniu VAT, gdyż brak jest przesłanek świadczących o takiej aktywności tożsamej z aktywnością sprzedawcy w przedmiocie zbycia tej nieruchomości, która byłaby porównywalna do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem (brak przesłanek zawodowego - stałego i zorganizowanego charakteru takiej działalności). Jak wcześniej wyjaśniono, aby uznać określoną sprzedaż za opodatkowaną podatkiem VAT nie wystarcza stwierdzić jedynie dostawy towarów, lecz wymagane jest określenie podmiotu dokonującego dostawy za występującego w związku ze sprzedażą, jako podatnika podatku od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r. poz. 710, z późn. zm.), zwanej dalej „ustawą”, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Przez towary – na mocy art. 2 pkt 6 ustawy – rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W świetle zatem ww. przepisów, grunty spełniają definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a ich sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.

Towarem jest także udział w prawie własności lub użytkowaniu wieczystym nieruchomości. Jest to zgodne z normami unijnymi, bowiem w myśl art. 15 ust. 2 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347 z 11.12.2006 s. 1, z późn. zm.), państwa członkowskie mogą uznać za rzeczy:

1. określone udziały w nieruchomości,
2. prawa rzeczowe dające ich posiadaczowi prawo do korzystania z nieruchomości,
3. udziały i inne równoważne udziałom tytuły prawne dające ich posiadaczowi prawne lub faktyczne prawo własności lub posiadania nieruchomości lub jej części.
   
   

Problematyka współwłasności została uregulowana w art. 195-221 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2016 r., poz. 380, z późn. zm.). Ze współwłasnością mamy do czynienia wtedy, gdy własność tej samej rzeczy przysługuje niepodzielnie kilku osobom (art. 195 Kodeksu cywilnego). W przypadku współwłasności nieruchomości określonej w częściach ułamkowych, każdy ze współwłaścicieli ma określony ułamkiem udział w nieruchomości.

Nieruchomościami są części powierzchni ziemskiej stanowiące odrębny przedmiot własności (grunty), jak również budynki trwale z gruntem związane lub części takich budynków, jeżeli na mocy przepisów szczególnych stanowią odrębny od gruntu przedmiot własności (art. 46 § 1 Kodeksu cywilnego).

Podkreślić należy, że współwłaściciel ma względem swego udziału pozycję wyłącznego właściciela. Ze względu na charakter udziału, każdy ze współwłaścicieli może rozporządzać swoim udziałem bez zgody pozostałych współwłaścicieli (art. 198 ustawy Kodeks cywilny). Rozporządzanie udziałem polega na tym, że współwłaściciel może zbyć swój udział.

Z kolei w myśl art. 31 § 1 ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. z 2015 r., poz. 2082, z późn. zm.), z chwilą zawarcia małżeństwa powstaje między małżonkami z mocy ustawy wspólność majątkowa (wspólność ustawowa) obejmująca przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez oboje małżonków lub przez jednego z nich (majątek wspólny). Przedmioty majątkowe nieobjęte wspólnością ustawową należą do majątku osobistego każdego z małżonków.

Zatem istotą wspólności majątkowej małżeńskiej, zarówno ustawowej, jak i umownej, jest to, że każdy z małżonków jest współwłaścicielem poszczególnych składników majątku wspólnego (dorobkowego) na zasadach współwłasności łącznej (bezudziałowej).

W świetle art. 35 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, w czasie trwania wspólności ustawowej żaden z małżonków nie może żądać podziału majątku wspólnego. Nie może również rozporządzać ani zobowiązywać się do rozporządzania udziałem, który w razie ustania wspólności przypadnie mu w majątku wspólnym lub w poszczególnych przedmiotach należących do tego majątku.

Natomiast zgodnie z art. 37 § 1 pkt 1 ww. Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego zgoda drugiego małżonka jest potrzebna do dokonania czynności prawnej prowadzącej do zbycia, obciążenia, odpłatnego nabycia nieruchomości lub użytkowania wieczystego, jak również prowadzącej do oddania nieruchomości do używania lub pobierania z niej pożytków.

Należy podkreślić, że opodatkowanie podatkiem od towarów i usług będzie miało miejsce wówczas, jeżeli spełnione zostaną przesłanki o charakterze przedmiotowym, tj. wystąpi czynność podlegająca opodatkowaniu w oparciu o przepis art. 5 ust. 1 ustawy i podmiotowym, tj. gdy czynność podlegająca opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług zostanie dokonana przez osobę (lub jednostkę organizacyjną) będącą podatnikiem w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, działającą w takim charakterze.

Stosownie do treści art. 15 ust. 1 ustawy – podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza – na mocy art. 15 ust. 2 ustawy – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Definicja działalności gospodarczej zawarta w ustawie ma na tyle uniwersalny charakter, że pozwala na objęcie pojęciem „podatnika” te wszystkie podmioty, które prowadzą określoną działalność występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym.

W świetle przytoczonych wyżej przepisów zauważyć należy, że status podatnika podatku od towarów i usług, wynika z okoliczności dokonania czynności podlegających opodatkowaniu tym podatkiem. Dla ustalenia, czy podmiot dokonujący transakcji sprzedaży nieruchomości jest podatnikiem podatku VAT, istotnym jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy.

Zatem każdy, kto dokonuje czynności, które zmierzają do przyszłego wykorzystania nieruchomości dla celów działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, powinien być uznany za podatnika podatku od towarów i usług. Tym samym wykorzystywanie majątku prywatnego przez osobę fizyczną stanowi również działalność gospodarczą, jeżeli jest dokonywane w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Podstawowym kryterium dla opodatkowania sprzedaży w tym przypadku nieruchomości jest ustalenie, czy działanie to można uznać za wykorzystywanie towarów w sposób ciągły do celów zarobkowych, czy majątek nabyty został na potrzeby własne, czy też z przeznaczeniem do działalności handlowej.

Określony w cytowanej ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, że do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie o podatku od towarów i usług, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym.

Analizując powyższe przepisy stwierdzić należy, że dostawa towarów podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana będzie przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działającego w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotnym dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy, mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy.

Właściwe zatem jest wykluczenie osób fizycznych z grona podatników w przypadku, gdy dokonują sprzedaży, przekazania, bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży, bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej.

W kontekście powyższych wyjaśnień, nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej działalności gospodarczej. Dokonywanie określonych czynności poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

W kwestii opodatkowania dostawy gruntów istotne jest również, czy w świetle zaprezentowanego we wniosku stanu sprawy Wnioskodawca w celu dokonania sprzedaży gruntu podjął aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producenta, handlowca i usługodawców w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, co skutkuje koniecznością uznania go za podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od towarów i usług, czy też sprzedaż nastąpiła w ramach zarządu majątkiem prywatnym. Zwykłe nabycie lub sprzedaż rzeczy nie stanowi wykorzystywania w sposób ciągły majątku rzeczowego w celu uzyskania z tego tytułu dochodu jako, że jedynym przychodem z takich transakcji może być ewentualny zysk ze sprzedaży tej rzeczy. Natomiast okoliczność podjęcia m.in. takich czynności jak uzbrojenie terenu, wydzielenie dróg wewnętrznych, uzyskanie przed sprzedażą decyzji o warunkach zagospodarowania terenu (zabudowy), wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru oraz działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, stanowią o takiej aktywności w zakresie obrotu nieruchomościami, które mogą wskazywać, że czynności sprzedającego przybierają formę zawodową (profesjonalną), a w konsekwencji zorganizowaną.

Problem odnoszący się do rozstrzygnięcia, czy sprzedaż działek była sprzedażą majątku osobistego, czy też stanowi sprzedaż realizowaną przez podatnika prowadzącego w tym zakresie działalność gospodarczą, był przedmiotem orzeczenia z dnia 15 września 2011 r. TSUE w sprawach połączonych C-180/10 i C-181/10.

Z tezy powyższego orzeczenia wynika m.in., że za podatnika należy uznać osobę, która w celu dokonania sprzedaży gruntów angażuje środki podobne do wykorzystywanych przez handlowca, tj. wykazuje aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem, tj. działania wykraczające poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym. Chodzi tu przykładowo o nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług developerskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym na tego rodzaju aktywność „handlową” wskazywać musi ciąg powyżej przykładowo przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.

Z opisu sprawy wynika, iż Wnioskodawca w dniu 19 stycznia 2012r. nabył wraz z żoną, niezabudowaną nieruchomość oznaczoną nr ewid. 480/2 o pow. 651 m² położoną w …. Nabycie nastąpiło do majątku wspólnego małżonków. Cena kupna ww. nieruchomości w kwocie 150 tys. zł została zapłacona w ten sposób, że 75 tys. zł (50%) zostało zapłacone ze środków wspólnych zgromadzonych przez małżonków, pozostałe 75 tys. zł (50%) pochodziło z kredytu inwestycyjnego zaciągniętego przez Wnioskodawcę w ramach prowadzonej przez niego działalności gospodarczej.

W dniu 29 września 2011r. Prezydent Miasta … wydał decyzję w przedmiocie ustalenia warunków zabudowy dla inwestycji polegającej na budowie budynku mieszkalno-handlowo-usługowego, przewidzianego do realizacji w … na nieruchomości położonej przy ul. … na działkach ew. nr 480/2 i 477/20, jednakże inwestycja ta nigdy nie została zrealizowana. Przy zakupie ww. nieruchomości nie zapłacono podatku od towarów i usług. Nieruchomość nie została również ujęta w ewidencji środków trwałych działalności gospodarczej … ani nie była amortyzowana. Odsetki od udzielonego kredytu inwestycyjnego przeznaczonego na jej zakup nie były zaliczane przez … do kosztów uzyskania przychodów w prowadzonej działalności gospodarczej.

Aktualnie małżonkowie … zamierzają zbyć przedmiotową nieruchomość.

W chwili zakupu przedmiotowej nieruchomości małżonkowie … nie mieli sprecyzowanego konkretnego celu jej zakupu. Skorzystali z możliwości rynkowej i zakupili do swojego majątku niezabudowaną nieruchomość. W chwili zakupu jedną z możliwości jakie rozważali było potencjalne zlokalizowanie w przyszłości działalności … w tym miejscu, jednakże nie było to objęte ich zamiarem zakupu nieruchomości.

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego nie wynika taka aktywność Zainteresowanego, która wykraczałaby poza ramy czynności związanych ze zwykłym wykonywaniem prawa własności. Jak wskazano we wniosku, ww. nieruchomość nie była nigdy udostępniania żadnym podmiot na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub użyczenia. Małżonkowie nigdy nie ponosili i nie zamierzają ponosić jakichkolwiek nakładów związanych z przygotowaniem nieruchomości do sprzedaży. W chwili zakupu ww. nieruchomości była już uzbrojona w media: prąd, wodę oraz kanalizację sanitarną. Małżonkowie nie dokonywali sprzedaży (innych niż wymieniona we wniosku) nieruchomości pozostających we wspólności. Dla działki jest wydana decyzja o warunkach zabudowy, ale była ona wydana przed zakupem działki przez Małżonków.

Powyższe wskazuje, że Zainteresowany nie podjął działań, które wskazywałyby na aktywność w zakresie obrotu nieruchomościami.

Zatem, należy uznać, że Zainteresowany dokonując sprzedaży nieruchomości, nie będzie działał w charakterze podatnika, a czynność ta nie będzie nosiła znamion działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. Sprzedaż ta będzie stanowiła zwykłe wykonywanie prawa własności. Skutkiem powyższego, transakcja zbycia przedmiotowej nieruchomości, nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Mając na uwadze obowiązujące przepisy oraz opis sprawy należy stwierdzić, że sprzedaż nieruchomości stanowiącej współwłasność małżeńską, należy uznać jako czynność niemieszczącą się w definicji działalności gospodarczej, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy. Tym samym sprzedaż ta nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Zatem, z tytułu sprzedaży ww. nieruchomości Wnioskodawca nie będzie zobowiązany do uiszczenia podatku VAT.

Należy stwierdzić, że w myśl art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej, minister właściwy do spraw finansów publicznych, na wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). Tak więc niniejsza interpretacja nie wywołuje skutków prawnych dla Małżonki Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zaznacza się, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.