Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPB2/4511-443/16-4/MG
z 12 lipca 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613 z późn. zm.) oraz § 5 pkt 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 24 maja 2016 r. (data wpływu 25 maja 2016 r.), uzupełnionym pismem z dnia 1 lipca 2016 r. (data nadania 1 lipca 2016 r., data wpływu 4 lipca 2016 r.) na wezwanie tut. organu z dnia 23 czerwca 2016 r. (data nadania 23 czerwca 2016 r., data doręczenia 27 czerwca 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży lokalu niemieszkalnego wykorzystywanego w działalności gospodarczej - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 25 maja 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży lokalu niemieszkalnego wykorzystywanego w działalności gospodarczej.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Od 1 grudnia 2008 r. Wnioskodawca prowadzi pozarolniczą działalność gospodarczą polegającą na wykonywaniu usług w zakresie prania i czyszczenia wyrobów włókienniczych i futrzarskich. W związku z rozpoczęciem działalności Wnioskodawca zrezygnował od 1 stycznia 2008 r. ze zwolnienia, o którym mowa w art. 113 ust. 9 ustawy o podatku od towarów i usług. Działalność w okresie od 1 grudnia 2008 r. do 30 czerwca 2016 r. Wnioskodawca prowadzi w lokalu. Lokal ten wchodzący w skład kamienicy wraz z gruntem w dniu 8 października 2009 r. Wnioskodawca otrzymał umową darowizny od ojca. Zgodnie z umową darowizny Zbigniew G. (ojciec) darował synowi Rafałowi G. całą nieruchomość, składającą się z działek 5/2, 5/3, 6/5 o łącznej pow. 124 m², zabudowaną domem mieszkalnym murowanym, podpiwniczonym, 8-izbowym z dwiema łazienkami o pow. zabudowy 124 m² z 1946 r. Wartość darowizny strony ustaliły na 190.000 zł. Do prowadzonej działalności gospodarczej Wnioskodawca wykorzystuje lokal o pow. 83,4 m² znajdujący się w darowanym budynku, lokal ten nie został wprowadzony do ewidencji środków trwałych, nie był ulepszany, ani remontowany. Wobec czego nie wystąpiły koszty związane z tym lokalem i nie było prawa do odliczenia podatku naliczonego VAT. Wnioskodawca planuje sprzedaż lokalu wykorzystywanego w prowadzonej działalności gospodarczej o pow. 83,4 m² wraz z udziałem w gruncie.

Przedmiotowy wniosek obarczony był brakami formalnymi, w związku z tym pismem z dnia 23 czerwca 2016 r. (data doręczenia 27 czerwca 2016 r.) wezwano Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku poprzez jednoznaczne wskazanie:

• Czy Wnioskodawca dokona sprzedaży całego budynku, czy tylko pojedynczego lokalu, w którym prowadzi działalność gospodarczą?
  

• Czy lokal ten jest lokalem mieszkalnym czy użytkowym?
  

• Czy w stosunku do lokalu będącego przedmiotem sprzedaży została ustanowiona odrębna własność? Jeśli tak, to czy po ustanowieniu odrębnej własności lokal ten jest lokalem mieszkalnym, czy użytkowym?
  

• Jeśli w stosunku do sprzedawanego lokalu nie została ustanowiona odrębna własność, to czy zgodnie z Rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1999 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych (Dz. U. Nr 112, poz. 1316 z późn. zm.) kamienicę, w której znajduje się przedmiotowy lokal można uznać za budynek mieszkalny, tzn. czy co najmniej połowa powierzchni użytkowej kamienicy jest wykorzystywana do celów mieszkalnych?
  
  
  

Wnioskodawca uzupełnił braki formalne w ustawowym terminie, pismem z dnia 1 lipca 2016 r. (data wpływu 4 lipca 2016 r.), w którym wyjaśnił, że:

Budynek o łącznej pow. 345,60 m² skład się z:

parter - lokal niemieszkalny (odrębna własność) o pow. 83,40 m² - własność Wnioskodawcy

1 piętro - lokal mieszkalny (odrębna własność) o pow. 69,80 m² - własność siostry Wnioskodawcy

2 piętro - lokal mieszkalny (odrębna własność) o pow. 69,80 m² - własność Wnioskodawcy Poddasze o pow. 81 m² zastosowanie mieszkalne przynależne do lokalu na 1 piętrze - własność siostry Wnioskodawcy

Piwnice - łączna pow. 41,60 m², z czego 28,90 m² przynależne do lokalu na 1 piętrze - własność siostry Wnioskodawcy, zaś 12,70 m² przynależne do lokalu na 2 piętrze - własność Wnioskodawcy.

Wnioskodawca zamierza sprzedać wszystkie pomieszczenia znajdujące się w ww. budynku, które są własnością Wnioskodawcy, a które otrzymał aktem darowizny od ojca. Natomiast pozostałe pomieszczenia będą sprzedawane przez siostrę Wnioskodawcy. Wobec tego, że Wnioskodawca wraz z siostrą nie mogą znaleźć jednego nabywcy na całą nieruchomość, lokale będą sprzedawane osobno. W obecnej chwili Wnioskodawca zamierza sprzedać lokal niemieszkalny (odrębna własność) znajdujący się na parterze budynku o pow. 83,40 m², w którym była prowadzona działalność gospodarcza.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy transakcja sprzedaży lokalu o pow. 83,40 m² wraz z udziałem w gruncie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług?
   
2. Czy dochód uzyskany ze sprzedaży lokalu o pow. 83,40 m² wraz z udziałem w gruncie podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym ze źródła jakim jest pozarolnicza działalność gospodarcza, czy ze źródła określonego w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych?
   
   

Interpretacja indywidualna została wydana w zakresie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w odniesieniu do pytania Nr 2. W zakresie pytania Nr 1 w odniesieniu do ustawy o podatku od towarów i usług zostanie wydana odrębna interpretacja indywidualna.

Zdaniem Wnioskodawcy,

Ad. 2

Skoro składnik majątku w postaci lokalu o pow. 83,40 m² wykorzystywany na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej, nie był wprowadzony do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, to odpłatne zbycie tego lokalu wykorzystywanego na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej nie generuje przychodu z pozarolniczej działalności gospodarczej. Wobec czego sprzedaż przedmiotowego lokalu należy kwalifikować do źródła przychodów określonego w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Mając jednak na uwadze, że od nabycia nieruchomości upłynął pięcioletni okres, o którym mowa w tym przepisie, zatem jej odpłatne zbycie nie spowoduje powstania zobowiązania w podatku dochodowym od osób fizycznych. W podobnej sprawie wypowiedział się Naczelny Sąd Administracyjny w składzie siedmiu sędziów podejmując w dniu 17 lutego 2014 r. uchwałę, sygn. akt II FPS 8/13 oraz Minister Finansów w interpretacji z dnia 19 maja 2015 r. nr DD9.8220.2.43.2015.BRT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 10 ust. 1 ww. ustawy, odrębnymi źródłami przychodów są określone w pkt 3 i 8 tego przepisu:

3. pozarolnicza działalność gospodarcza,
   
8. odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:
   1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
      
   2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
      
   3. prawa wieczystego użytkowania gruntów,
      
   4. innych rzeczy,

- jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany.

Wobec tego przychód z tytułu odpłatnego zbycia nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości nie podlega, w świetle ww. przepisu, opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, jeżeli spełnione są łącznie dwa warunki:

1. odpłatne zbycie nieruchomości lub prawa nie następuje w wykonywaniu działalności gospodarczej,
   
2. zostało dokonane po upływie pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie.
   
   

Jednakże z art. 10 ust. 2 pkt 3 ww. ustawy wynika, że przepisu ust. 1 pkt 8 nie stosuje się do odpłatnego zbycia składników majątku, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1, z zastrzeżeniem ust. 3, nawet jeżeli przed zbyciem zostały wycofane z działalności gospodarczej, a między pierwszym dniem miesiąca następującego po miesiącu, w którym składniki majątku zostały wycofane z działalności i dniem ich odpłatnego zbycia, nie upłynęło 6 lat.

Z kolei w myśl art. 14 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych - za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 (pozarolniczej działalności gospodarczej), uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

W art. 14 ust. 2 ww. ustawy wymienione zostały szczególne kategorie przychodów, które - w przypadku uzyskania ich przez podatnika - stanowią przychody z pozarolniczej działalności gospodarczej. Takimi przychodami są m.in. przychody uzyskane z odpłatnego zbycia środków trwałych, co wynika z treści art. 14 ust. 2 pkt 1 lit. a) ww. ustawy.

Wyjaśnić należy, że brzmienie tego przepisu uległo zmianie z dniem 1 stycznia 2015 r. W stanie prawnym obowiązującym do 31 grudnia 2014 r. przepis ten wskazywał, że przychodem z działalności gospodarczej są również przychody z odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą oraz przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej składników majątku będących środkami trwałymi - ujętych w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w tym także przychody z odpłatnego zbycia składników majątku wymienionych w lit. b, spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu użytkowego lub udziału w takim prawie nieujętych w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z zastrzeżeniem ust. 2c; przy określaniu wysokości przychodów przepisy ust. 1 i art. 19 stosuje się odpowiednio.

Od 1 stycznia 2015 r. przepis art. 14 ust. 2 pkt 1 lit. a) ww. ustawy stanowi natomiast, że przychodem z działalności gospodarczej są również przychody z odpłatnego zbycia składników majątku będących środkami trwałymi albo wartościami niematerialnymi i prawnymi, podlegającymi ujęciu w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych - wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą lub przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej, z zastrzeżeniem ust. 2c; przy określaniu wysokości przychodów przepisy ust. 1 i art. 19 stosuje się odpowiednio.

Ustawą z dnia 29 sierpnia 2014 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2014 r., poz. 1326) ustawodawca doprecyzował brzmienie ww. przepisu i objął jego zakresem skutki podatkowe odpłatnego zbycia wszystkich składników majątku spełniających ustawowe kryteria uznania je za środki trwałe, bez względu na to, czy podatnik wpisał je do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, czy też nie.

W kontekście powyższego stwierdzić należy, że regulacją art. 14 ust. 2 pkt 1 lit. a) ww. ustawy, w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2015 r. objęty został przychód z odpłatnego zbycia tych składników majątku, które spełniają ustawową definicję środka trwałego, podlegającego ujęciu w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, niezależnie od tego, czy podatnik wprowadził, czy też nie wprowadził te składniki do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, jak również niezależnie od tego, czy zaliczał do kosztów uzyskania przychodów odpisy amortyzacyjne dokonywane od ich wartości początkowej. Równocześnie ustawodawca nie ograniczył stosowania ww. przepisu w brzmieniu nadanym ustawą zmieniającą wyłącznie do przychodów uzyskanych z odpłatnego zbycia tych środków trwałych, które podatnik nabędzie, przekaże do działalności gospodarczej lub ujmie w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych od 1 stycznia 2015 r.

Oznacza to, że przepis w nowym brzmieniu znajduje zastosowanie do wszelkich zdarzeń objętych jego zakresem, które nastąpią od 1 stycznia 2015 r., tj. do wszystkich przychodów z odpłatnego zbycia środków trwałych uzyskanych po 31 grudnia 2014 r.

O tym jaki składnik majątku może stanowić środek trwały decydują regulacje zawarte w art. 22a i 22c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przy czym nie wszystkie wymienione w nich rodzaje składników majątku mogą podlegać amortyzacji podatkowej.

Z literalnej wykładni przywołanych przepisów wynika, że w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości, wykorzystywanych w działalności gospodarczej powstanie przychód z pozarolniczej działalności gospodarczej. Przy kwalifikacji przychodów z odpłatnego zbycia nieruchomości decydujące znaczenie ma bowiem przedmiotowe i funkcjonalne powiązanie danego rodzaju przychodu ze źródłem jego uzyskania. Nie jest przy tym istotne, czy nieruchomość (grunt) była wprowadzona do ewidencji środków trwałych, była bowiem wykorzystywana w działalności gospodarczej.

Podkreślić bowiem należy, że ww. przepis art. 14 ust. 2 pkt 1 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2015 r. nie reguluje ani kwestii kwalifikowania składnika majątku do kategorii środków trwałych, ani obowiązku ujmowania go w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, ani też dokonywania odpisów amortyzacyjnych. Reguluje on wyłącznie kwestię skutków podatkowych zbycia wskazanych w nim składników majątku, podlegających ujęciu w ewidencji środków trwałych.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia i jego uzupełnienia wynika, że Wnioskodawca od 1 grudnia 2008 r. prowadzi pozarolniczą działalność gospodarczą. Działalność w okresie od 1 grudnia 2008 r. do 30 czerwca 2016 r. Wnioskodawca prowadzi w lokalu wchodzącym w skład kamienicy. Lokal ten wraz z gruntem w dniu 8 października 2009 r. Wnioskodawca otrzymał w darowiźnie od ojca. Zgodnie z umową darowizny ojciec darował Wnioskodawcy całą nieruchomość, składającą się z działek 5/2, 5/3, 6/5 o łącznej pow. 124 m², zabudowaną domem mieszkalnym murowanym, podpiwniczonym, 8-izbowym o pow. zabudowy 124 m². Wartość darowizny strony ustaliły na 190.000 zł. Budynek o łącznej pow. 345,60 m² składa się z: parter - lokal niemieszkalny (odrębna własność) o pow. 83,40 m² - własność Wnioskodawcy; 1 piętro - lokal mieszkalny (odrębna własność) o pow. 69,80 m² - własność siostry Wnioskodawcy; 2 piętro - lokal mieszkalny (odrębna własność) o pow. 69,80 m² - własność Wnioskodawcy; poddasze o pow. 81 m² zastosowanie mieszkalne przynależne do lokalu na 1 piętrze - własność siostry Wnioskodawcy; piwnice - łączna pow. 41,60 m², z czego 28,90 m² przynależne do lokalu na 1 piętrze - własność siostry Wnioskodawcy, natomiast 12,70 m² przynależne do lokalu na 2 piętrze - własność Wnioskodawcy. Do prowadzonej działalności gospodarczej Wnioskodawca wykorzystuje lokal niemieszkalny o pow. 83,4 m² znajdujący się w darowanym budynku, lokal ten nie został wprowadzony do ewidencji środków trwałych, nie był ulepszany, ani remontowany. Nie wystąpiły koszty związane z tym lokalem i Wnioskodawca nie miał prawa do odliczenia podatku naliczonego VAT. Wnioskodawca planuje sprzedać wszystkie pomieszczenia znajdujące się w ww. budynku, które są własnością Wnioskodawcy. Ponieważ Wnioskodawca wraz z siostrą nie mogą znaleźć jednego nabywcy na całą nieruchomość, lokale będą sprzedawane osobno. W obecnej chwili Wnioskodawca zamierza sprzedać lokal niemieszkalny (odrębna własność) wraz z udziałem w gruncie, znajdujący się na parterze budynku o pow. 83,40 m², w którym Wnioskodawca prowadził działalność gospodarczą.

Odnosząc się do powyższego wskazać należy, że prawo podatkowe, w szczególności ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie zawiera definicji nieruchomości. Wobec tego uzasadnionym jest posiłkowanie się definicją nieruchomości zawartej w Kodeksie cywilnym. Zgodnie z art. 46 § 1 ustawy Kodeks cywilny - nieruchomościami są części powierzchni ziemskiej stanowiące odrębny przedmiot własności (grunty), jak również budynki trwale z gruntem związane lub części takich budynków, jeżeli na mocy przepisów szczególnych stanowią odrębny od gruntu przedmiot własności. Grunty stanowiące odrębny przedmiot własności są więc z natury swej nieruchomościami, budynki natomiast trwale z gruntem związane są częścią składową nieruchomości.

Przenosząc powyższe na grunt rozpatrywanej sprawy, należy uznać, że Wnioskodawca sprzedając wyodrębniony prawnie lokal niemieszkalny o pow. 83,40 m² wraz z udziałem w gruncie, wchodzący w skład kamienicy, nabyty przez Wnioskodawcę w darowiźnie, w którym to lokalu Wnioskodawca prowadził działalność gospodarczą, osiągnie przychód z pozarolniczej działalności gospodarczej. Nie ma przy tym znaczenia, że przedmiotowy lokal nie został wprowadzony do ewidencji środków trwałych, nie był ulepszany, ani remontowany, oraz że nie wystąpiły koszty związane z tym lokalem a Wnioskodawca nie miał prawa do odliczenia podatku naliczonego VAT.

W związku z powyższym nie można zgodzić się ze stanowiskiem Wnioskodawcy, że skoro składnik majątku w postaci lokalu wykorzystywanego na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej, nie był wprowadzony do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, to odpłatne zbycie tego lokalu nie generuje przychodu z pozarolniczej działalności gospodarczej.

W świetle bowiem przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2015 r. nie ma znaczenia, że lokal ten nie został wprowadzony do ewidencji środków trwałych.

Mając na uwadze przywołane przepisy prawa podatkowego oraz zdarzenie przyszłe przedstawione we wniosku, stwierdzić należy, dochód uzyskany ze sprzedaży lokalu niemieszkalnego o pow. 83,40 m² wraz z udziałem w gruncie będzie podlegał opodatkowaniu podatkiem dochodowym ze źródła jakim jest pozarolnicza działalność gospodarcza, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Odnośnie powołanych przez Wnioskodawcę interpretacji organu podatkowego oraz wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego - wskazać należy, że orzeczenia te dotyczą tylko konkretnej, indywidualnej sprawy, jak również powołany wyrok dotyczy konkretnej sprawy podatnika osądzonych w określonym stanie faktycznym i w tych sprawach rozstrzygnięcia w nich zawarte są wiążące. Natomiast organy podatkowe mimo, że w ocenie indywidualnych spraw podatników posiłkują się wydanymi rozstrzygnięciami sądów i innych organów podatkowych, to nie mają możliwości zastosowania ich wprost, z tego powodu, że nie stanowią materialnego prawa podatkowego. Ponadto organ podatkowy wyjaśnia, że przywołany w stanowisku Wnioskodawcy wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego oraz zmiana interpretacji indywidualnej dokonana przez Ministra Finansów dotyczy stanu prawnego obowiązującego do 31 grudnia 2014 r.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2016 r., poz. 718). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.