Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPP5/4512-1-101/16-4/IP
z 20 lipca 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.) oraz § 6 pkt 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 4 kwietnia 2016 r. (data wpływu 7 kwietnia 2016 r.), uzupełnionym pismem z dnia 21 czerwca 2016 r. (data wpływu 27 czerwca 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku VAT najmu lokalu mieszkalnego wynajmowanego firmie (pytanie oznaczone we wniosku nr 3) – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 7 kwietnia 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku VAT najmu lokalu mieszkalnego wynajmowanego firmie (pytanie oznaczone we wniosku nr 3). Wniosek uzupełniono pismem z dnia 21 czerwca 2016 r. (data wpływu 27 czerwca 2016 r.) o doprecyzowanie opisu sprawy i uzupełnienie opłaty.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Podatnik jest osobą posiadającą w miejscu zamieszkania kilka nieruchomości. Jedną z nich, będącą wcześniej budynkiem gospodarczym, przebudował na indywidualne lokale mieszkalne składające się z pokoju, aneksu kuchennego oraz łazienki. Cały budynek ma licznik główny, natomiast indywidualne lokale posiadają podliczniki. Podatnik rozszerzył działalność gospodarczą o wynajem i zarządzanie nieruchomościami własnymi i dzierżawionymi PKD 68.20.Z. Podatnik podpisał umowę najmu z firmą wykonującą tymczasowo zlecone prace. Firma udostępniła najmowany lokal w celach noclegowych swoim pracownikom. Pracownicy korzystający z lokalu ponad miesiąc wracają na weekendy, święta czy urlopy do domu. Są również przypadki, że w trakcie trwania umowy najmu skład osobowy pracowników i ich czas korzystania z lokalu zmienia się w zależności od rodzaju prac zleconych do wykonania pracodawcy i trwa niekiedy tydzień.

W związku z tym, że opis sprawy budził wątpliwości, tut. Organ w celu jego doprecyzowania w wezwaniu z dnia 9 czerwca 2016 r., nr ILPP5/4512-1-101/16-2/IP zadał następujące pytania:

1. Czy lokal będący przedmiotem najmu ma charakter mieszkalny?
2. Czy z umowy najmu zawartej pomiędzy Wnioskodawcą a najemcą wynika, że ww. lokal najemca będzie wykorzystywał wyłącznie w celach mieszkaniowych?
   
   

Wnioskodawca na ww. pytania udzielił w piśmie z dnia 21 czerwca 2016 r. – stanowiącym uzupełnienie do wniosku – następujących odpowiedzi:

„1. Przedmiotowe lokale składają się z jednego pokoju, łazienki, z możliwością korzystania ze wspólnego aneksu kuchennego, ale są również pokoje posiadające własne aneksy. Pokoje wynajmowane firmom dla swoich pracowników mają charakter bardziej hotelowy (krótkotrwałe zakwaterowanie indywidualnego pracownika) niż typowo zapewniający ich życiowe potrzeby mieszkaniowe, które spełniają w miejscu swojego zameldowania i pobytu rodziny (pracownicy ci, kiedy świadczą pracę lokale te traktują tylko jako miejsce noclegu). Firma nie wynajmuje lokalu dla konkretnego pracownika.

2. W umowie najmu lokalu jest zapis, że lokal używany będzie przez najemcę w celach mieszkalnych, aby jego faktyczne używanie nie wiązało się ze zmianą sposobu jego użytkowania.”

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy faktura za najem na firmę opisaną powyżej powinna być wystawiona ze stawką zwolnioną czy też ze stawką podstawową VAT 23%?

Zdaniem Wnioskodawcy, usługa najmu świadczona na rzecz opisanej firmy nie podlega zwolnieniu z opodatkowania VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r., Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.), ponieważ bezpośredni usługobiorca nie zaspokaja swoich potrzeb mieszkaniowych, zapewnia jedynie swoim pracownikom miejsce noclegowe sprowadzając ich na teren okolic w celu wykonania określonej pracy, po czym wracają, a na ich miejsce sprowadza następnych. Zakładając, że firma może przekazać realizowanie celów mieszkaniowych na pracowników i tym samym otrzyma od podatnika faktury za wynajem ze stawką zwolnioną, to należałoby się zastanowić czy pracownicy ci faktycznie te cele realizują, gdyż nie traktują przedmiotowego lokalu jako miejsca stałego pobytu, a ich interes życiowy ma miejsce gdzie indziej, co ma odzwierciedlenie w powrotach do domu i rodziny.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r., poz. 710, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Natomiast, przez świadczenie usług, w myśl art. 8 ust. 1 ustawy, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów (…).

Na podstawie art. 5a ustawy, towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

Należy podkreślić, że opodatkowanie podatkiem od towarów i usług będzie miało miejsce wówczas, jeżeli spełnione zostaną przesłanki o charakterze przedmiotowym, tj. wystąpi czynność podlegająca opodatkowaniu w oparciu o przepis art. 5 ust. 1 ustawy i podmiotowym, tj. gdy czynność podlegająca opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług zostanie dokonana przez osobę (lub jednostkę organizacyjną) będącą podatnikiem w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, działającą w takim charakterze.

Na mocy art. 15 ust. 1 ustawy – podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza – mocą art. 15 ust. 2 ustawy – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Kwestię zawierania umów reguluje ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2016 r., poz. 380, z poźn. zm.). Zasada swobody umów zapisana jest w art. 353¹ Kodeksu cywilnego, w świetle którego strony zawierające umowę mogą ułożyć stosunek prawny według swego uznania, byleby jego treść lub cel nie sprzeciwiały się właściwości (naturze) stosunku, ustawie ani zasadom współżycia społecznego.

Strony mogą dowolnie ustalać stosunki cywilnoprawne, jednakże postanowienia umów nie mogą pozostawać w sprzeczności z innymi przepisami prawa, do stosowania których strony są zobowiązane.

Umowa najmu jest cywilnoprawną umową nakładającą na strony – zarówno wynajmującego, jak i najemcę – określone przepisami obowiązki. Jak wynika z art. 659 § 1 Kodeksu cywilnego, przez umowę najmu wynajmujący zobowiązuje się oddać najemcy rzecz do używania przez czas oznaczony lub nieoznaczony, a najemca zobowiązuje się płacić wynajmującemu umówiony czynsz.

Tak więc najem jest umową dwustronnie obowiązującą i wzajemną; odpowiednikiem świadczenia wynajmującego, polegającego na oddaniu rzeczy do używania, jest świadczenie najemcy, polegające na płaceniu umówionego czynszu.

Zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Towary i usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, niewymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej podlegają opodatkowaniu stawką w wysokości 22%, z wyjątkiem tych, dla których w ustawie lub przepisach wykonawczych określono inną stawkę (art. 41 ust. 13 ustawy).

Jak stanowi art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i ust. 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Jednakże zarówno w treści ustawy, jak i w przepisach wykonawczych, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi, bądź zwolnienie od podatku.

Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone między innymi w art. 43 ustawy.

I tak zgodnie z treścią art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy, zwalnia się od podatku usługi w zakresie wynajmowania lub wydzierżawiania nieruchomości o charakterze mieszkalnym lub części nieruchomości, na własny rachunek, wyłącznie na cele mieszkaniowe.

Należy ponadto zauważyć, że stosownie do art. 43 ust. 20 ustawy, zwolnienie, o którym mowa w ust. 1 pkt 36, nie ma zastosowania do usług wymienionych w poz. 163 załącznika nr 3 do ustawy. Pod poz. 163 załącznika nr 3 do ustawy, stanowiącego „Wykaz towarów i usług opodatkowanych stawką podatku w wysokości 7%” (w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r. – 8%, zgodnie z art. 146a pkt 2 ustawy), wymienione zostały usługi sklasyfikowane w dziale 55 Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług – „Usługi związane z zakwaterowaniem”.

Z powołanych wyżej przepisów wynika, że ze zwolnienia od podatku od towarów i usług korzysta wyłącznie świadczenie usług wynajmu nieruchomości o charakterze mieszkalnym na cele mieszkaniowe. Zastosowanie zwolnienia jest więc uzależnione od spełnienia przesłanek obiektywnych dotyczących charakteru wynajmowanego lokalu (lokal mieszkalny) oraz subiektywnych dotyczących przeznaczenia wynajmowanego lokalu (cel mieszkaniowy). W związku z tym zwolnieniu nie podlega wynajem nieruchomości o charakterze mieszkalnym na cel inny niż mieszkaniowy. Przy czym przepis nie uzależnia zastosowania zwolnienia od rodzaju czy formy prawnej podmiotu świadczącego usługę, jak i od podmiotu nabywającego tę usługę.

Powyższe wskazuje, że zwolnieniu od podatku podlega świadczona na własny rachunek usługa wynajmu lub dzierżawy nieruchomości o charakterze mieszkalnym, co istotne, na cele mieszkaniowe. Zatem przesłanki do zastosowania zwolnienia są następujące:

• świadczenie usługi na własny rachunek,
• charakter mieszkalny nieruchomości,
• mieszkaniowy cel najmu lub dzierżawy.
  
  

Zaistnienie wszystkich powyższych przesłanek skutkuje zastosowaniem zwolnienia od podatku. Brak któregokolwiek z powyższych elementów nie pozwala na zastosowanie zwolnienia i w konsekwencji następuje opodatkowanie świadczonej usługi według stawki 23%, gdyż najem, wypełnia określoną w art. 8 ustawy definicję usług i stanowi czynność podlegającą opodatkowaniu VAT.

W tym miejscu należy zwrócić uwagę, że zwolnienia od podatku od towarów i usług, w tym również zwolnienie od podatku przewidziane w art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy dla wynajmu nieruchomości o charakterze mieszkalnym, stanowi wyjątek od zasady określonej w art. 41 ust. 1 w zw. z art. 146a pkt 1 ustawy, jaką jest opodatkowanie sprzedaży 23% stawką podatku. W związku z tym powinno być interpretowane ściśle, przede wszystkim zgodnie z literalnym brzmieniem wprowadzających je przepisów (vide np. wyrok NSA z dnia 12 czerwca 1992 r., sygn. SA/Po 596/92). W żadnym razie nie powinno ono być interpretowane w sposób prowadzący do rozszerzenia zakresu zastosowania zwolnienia.

Z przedstawionych we wniosku okoliczności wynika, że Wnioskodawca jest osobą posiadającą w miejscu zamieszkania kilka nieruchomości. Jedną z nich, będącą wcześniej budynkiem gospodarczym, przebudował na indywidualne lokale mieszkalne składające się z pokoju, aneksu kuchennego oraz łazienki. Cały budynek ma licznik główny, natomiast indywidualne lokale posiadają podliczniki. Podatnik rozszerzył działalność gospodarczą o wynajem i zarządzanie nieruchomościami własnymi i dzierżawionymi PKD 68.20.Z. Podatnik podpisał umowę najmu z firmą wykonującą tymczasowo zlecone prace. Firma udostępniła najmowany lokal w celach noclegowych swoim pracownikom. Pracownicy korzystający z lokalu ponad miesiąc wracają na weekendy, święta czy urlopy do domu. Są również przypadki, że w trakcie trwania umowy najmu skład osobowy pracowników i ich czas korzystania z lokalu zmienia się w zależności od rodzaju prac zleconych do wykonania pracodawcy i trwa niekiedy tydzień. Pokoje wynajmowane firmom dla swoich pracowników mają charakter bardziej hotelowy (krótkotrwałe zakwaterowanie indywidualnego pracownika) niż typowo zapewniający ich życiowe potrzeby mieszkaniowe, które spełniają w miejscu swojego zameldowania i pobytu rodziny (pracownicy ci, kiedy świadczą pracę lokale te traktują tylko jako miejsce noclegu). Firma nie wynajmuje lokalu dla konkretnego pracownika. W umowie najmu lokalu jest zapis, że lokal używany będzie przez najemcę w celach mieszkalnych, aby jego faktyczne używanie nie wiązało się ze zmianą sposobu jego użytkowania.

Przy tak przedstawionym opisie sprawy Wnioskodawca ma wątpliwości, czy faktura za najem na firmę opisaną powyżej powinna być wystawiona ze stawką zwolnioną czy też ze stawką podstawową VAT 23%.

Jak wynika z przywołanych wyżej przepisów, świadczenie usług najmu nieruchomości korzysta ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy pod warunkiem łącznego spełnienia przesłanek co do podmiotu, przedmiotu i celu takiej umowy. Podatnik podatku VAT będzie mógł zatem skorzystać ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem od towarów i usług ww. usługi jeśli umowa najmu w swojej treści zawiera między innymi postanowienia, z których w sposób niebudzący wątpliwości wynika, że dotyczy ona lokalu mieszkalnego i lokal ten może być wykorzystany przez najemcę tylko w celach mieszkaniowych. Powyższe dotyczy zarówno umów najmu zawieranych pomiędzy wynajmującym a najemcą, jak również umów zawieranych z podmiotem trzecim, tj. w relacji wynajmujący – najemca – podnajemca.

Mając na uwadze powyższe należy stwierdzić, że w rozpatrywanej sprawie ww. przesłanki zostały spełnione, ponieważ Wnioskodawca świadczy na rzecz najemcy (firmy) usługę najmu lokalu mieszkalnego, a nie usługę krótkotrwałego zakwaterowania, wymienioną w ww. poz. 163 załącznika nr 3 do ustawy, sklasyfikowaną w dziale 55 PKWiU, który – zgodnie z rozporządzeniem Rady Ministrów w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) z dnia 29 października 2008 r. (Dz. U. Nr. 207, poz. 1293, z późn. zm.), obowiązującym dla celów podatku od towarów i usług do dnia 31 grudnia 2017 r. – obejmuje usługi hotelarskie i podobne usługi związane z zakwaterowaniem, usługi obiektów noclegowych turystycznych i miejsc krótkotrwałego zakwaterowania, usługi świadczone przez pola kempingowe (włączając pola dla pojazdów kempingowych) i pola namiotowe, usługi świadczone przez domy studenckie oraz internaty i bursy szkolne, usługi świadczone przez hotele pracownicze oraz usługi oferowania miejsc sypialnych w wagonach kolejowych i w pozostałych środkach transportu. Natomiast Wnioskodawca – jak wynika z opisu sprawy – rozszerzył prowadzoną działalność gospodarczą o wynajem i zarządzanie nieruchomościami własnymi i dzierżawionymi, które to usługi nie zostały wymienione w ww. dziale 55 PKWiU. Również najemca nie świadczy usługi krótkotrwałego zakwaterowania wobec swoich pracowników. Wynajmowany lokal mieszkalny jest przez niego wykorzystywany w działalności gospodarczej w celu zaspokojenia potrzeb mieszkaniowych pracowników na czas pobytu w miejscu zatrudnienia. Potwierdzeniem powyższego jest wskazany przez Wnioskodawcę zapis zawarty w umowie najmu, zgodnie z którym „(…) lokal używany będzie przez najemcę w celach mieszkalnych, aby jego faktyczne używanie nie wiązało się ze zmianą sposobu jego użytkowania”.

W rezultacie uznać należy, że usługa wynajmu ww. lokalu mieszkalnego spełnia zarówno przesłankę dotyczącą charakteru wynajętej nieruchomości, jak również spełniona jest przesłanka mieszkaniowego celu wynajmu tej nieruchomości.

W związku z powyższym, wynajem przez Wnioskodawcę nieruchomości mieszkalnej na cele mieszkaniowe korzysta ze zwolnienia od podatku, na podstawie ww. art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy.

Regulacje w zakresie wystawiania faktur zawarte są m.in. w przepisach art. 106a-106q ustawy.

Zgodnie z art. 106b ust. 1 ustawy, podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą:

1. sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem;
2. sprzedaż wysyłkową z terytorium kraju i sprzedaż wysyłkową na terytorium kraju na rzecz podmiotu innego niż wskazany w pkt 1;
3. wewnątrzwspólnotową dostawę towarów na rzecz podmiotu innego niż wskazany w pkt 1;
4. otrzymanie przez niego całości lub części zapłaty przed dokonaniem czynności, o których mowa w pkt 1 i 2, z wyjątkiem przypadku, gdy zapłata dotyczy wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów lub czynności, dla których obowiązek podatkowy powstaje zgodnie z art. 19a ust. 5 pkt 4.
   
   

Na podstawie art. 106b ust. 2 ustawy, podatnik nie jest obowiązany do wystawienia faktury w odniesieniu do sprzedaży zwolnionej od podatku na podstawie art. 43 ust. 1, art. 113 ust. 1 i 9 lub przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3.

Stosownie do art. 106b ust. 3 ustawy, na żądanie nabywcy towaru lub usługi podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą:

1. czynności, o których mowa w ust. 1 pkt 1, z wyjątkiem czynności, o których mowa w art. 19a ust. 5 pkt 4, oraz otrzymanie całości lub części zapłaty przed wykonaniem tych czynności, z wyjątkiem przypadku, gdy zapłata dotyczy wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów – jeżeli obowiązek wystawienia faktury nie wynika z ust. 1,
   
2. sprzedaż zwolnioną, o której mowa w ust. 2, z zastrzeżeniem art. 117 pkt 1 i art. 118

– jeżeli żądanie jej wystawienia zostało zgłoszone w terminie 3 miesięcy, licząc od końca miesiąca, w którym dostarczono towar lub wykonano usługę bądź otrzymano całość lub część zapłaty.

Jak wynika z przywołanych wyżej przepisów – co do zasady – podatnik VAT jest zobowiązany wystawiać fakturę dokumentującą sprzedaż towarów i usług na rzecz innego podatnika. Generalnie ustawodawca nie nakłada na podatników obowiązku wystawiania faktur dokumentujących sprzedaż zwolnioną od podatku na podstawie przepisów ustawy lub rozporządzeń wykonawczych do niej oraz sprzedaż realizowaną na rzecz podmiotów niebędących podatnikami VAT. Jednakże nie ma przeszkód, aby w powyższych sytuacjach podatnik wystawiał fakturę.

Mając na uwadze przywołane wyżej przepisy oraz opis sprawy należy stwierdzić, że skoro, jak rozstrzygnięto powyżej, wynajem nieruchomości mieszkalnej – będącej przedmiotem zapytania – korzysta ze zwolnienia od podatku, na podstawie ww. art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy, to tym samym brak jest obowiązku ze strony Wnioskodawcy do wystawienia faktury z tego tytułu, o ile nie zaistnieją przesłanki, o których mowa w cyt. wyżej art. 106b ust. 3 ustawy.

W przypadku bowiem dokumentowania sprzedaży zwolnionej od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1, art. 113 ust. 1 i 9 lub przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3, podatnik co do zasady zobowiązany jest do wystawienia faktury wyłącznie na żądanie nabywcy (pod warunkiem, że żądanie wystawienia faktury zgłoszone zostało w terminie 3 miesięcy, licząc od końca miesiąca, w którym dostarczono towar lub wykonano usługę bądź otrzymano całość lub część zapłaty). Jednakże nie ma przeszkód, aby w takiej sytuacji podatnik wystawił fakturę.

Podsumowując należy stwierdzić, że świadczona przez Wnioskodawcę usługa najmu lokalu mieszkalnego wyłącznie w celach mieszkalnych korzysta ze zwolnienia od podatku przewidzianego w art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy. Z uwagi na powyższe, Zainteresowany z tytułu świadczenia powyższej usługi może wystawić fakturę na najemcę (firmę) ze stawką zwolnioną.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Należy podkreślić, że zgodnie z art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, minister właściwy do spraw finansów publicznych, na wniosek Zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną).

W związku z tym tut. Organ informuje, że wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie przedstawione w opisie sprawy, bądź we własnym stanowisku, które nie zostały objęte pytaniem, nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone. Dotyczy to w szczególności kwestii rozliczania i opodatkowania, udostępnianych do lokalu będącego przedmiotem zapytania, mediów.

Zauważyć należy, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Informuje się ponadto, że w niniejszej interpretacji załatwiono wniosek w części dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku VAT najmu lokalu mieszkalnego wynajmowanego firmie (pytanie oznaczone we wniosku nr 3). Natomiast wniosek w części dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stwierdzenia, czy najemca (firma) i jego pracownicy realizują cele mieszkaniowe (pytania oznaczone we wniosku nr 1 i nr 2) został załatwiony w dniu 20 lipca 2016 r. odrębnym pismem.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.