Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPB3/4510-1-194/16-4/JG
z 25 lipca 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.) oraz § 4 pkt 3 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wspólnoty Mieszkaniowej przedstawione we wniosku z 14 kwietnia 2016 r. (data wpływu 25 kwietnia 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie opodatkowania dochodów uzyskiwanych przez Wspólnotę Mieszkaniową – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 25 kwietnia 2016 r. został złożony ww. wniosek – uzupełniony pismem z 22 czerwca 2016 r. (data wpływu 27 czerwca 2016 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie opodatkowania dochodów uzyskiwanych przez Wspólnotę Mieszkaniową.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wspólnota Mieszkaniowa osiągnęła przychód z zaliczek na pokrycie kosztów dostawy wody, odprowadzania ścieków, centralnego ogrzewania przekraczając limit 150.000,00 zł. Wspólnota nie ma przychodu z najmu (nie ma pożytków).

Opłaty pobierane z tytułu zaliczek na pokrycie kosztów dostawy wody, odprowadzania ścieków, centralnego ogrzewania dokonywane są przez właścicieli wyłącznie w związku z odrębną własnością lokali.

Wspólnota Mieszkaniowa co pewien czas rozlicza koszty energii elektrycznej – obciąża inne podmioty podpięte pod instalację elektryczną należącą do Wspólnoty. Przychód z rozliczenia zużycia energii elektrycznej pomniejsza koszty Wspólnoty. W częściach wspólnych nieruchomości znajdują się skrzynki elektryczne z licznikami, które wskazują zużycie energii elektrycznej dotyczącej okablowania budynku należącego do Wspólnoty w zakresie instalacji telekomunikacyjnej (internet, TV). Refaktury wystawiane są na firmy świadczące usługi multimedialne dla mieszkańców na podstawie odczytu podliczników lub na podstawie parametrów technicznych stosowanych urządzeń. Urządzenia tych firm znajdujące się w skrzynkach na klatkach schodowych generują zużycie energii elektrycznej na potrzeby świadczenia ww. usług.

Wspólnota ma dochody z odsetek od lokat.

Wspólnota Mieszkaniowa składa się z lokali mieszkalnych, nie ma lokali przeznaczonych na najem.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie dotyczące podatku dochodowego od osób prawnych (ostatecznie określone w piśmie uzupełniającym z 22 czerwca 2016 r.).

Czy Wspólnota podatek dochodowy wylicza tylko od dochodu związanego z odsetkami od lokat?

Stanowisko Wnioskodawcy (ostatecznie określone w piśmie uzupełniającym z 22 czerwca 2016 r.).

Wspólnota Mieszkaniowa płaci podatek od dochodu z tytułu odsetek bankowych od lokat.

Wspólnota, zgodnie z ustawą o własności lokali, gromadzi zaliczki na pokrycie kosztów utrzymania nieruchomości wspólnej i fundusz remontowy, a także zaliczki na świadczenia dostarczane do lokali.

Zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 44 ustawy o podatku od osób prawnych wolne od podatku są: „(...) dochody spółdzielni mieszkaniowych, wspólnot mieszkaniowych, towarzystw budownictwa społecznego oraz samorządowych jednostek organizacyjnych prowadzących działalność w zakresie gospodarki mieszkaniowej uzyskane z gospodarki zasobami mieszkaniowymi – w części przeznaczonej na cele związane z utrzymaniem tych zasobów, z wyłączeniem dochodów uzyskanych z innej działalności gospodarczej niż gospodarka zasobami mieszkaniowymi”.

Wspólnota reguluje płatności. Zaliczki dotyczące świadczeń na koniec okresu rozliczeniowego są porównywane do poniesionych kosztów. Ewentualna nadwyżka z tego tytułu jest zwracana właścicielom, natomiast niedobór jest przez nich uzupełniany. Okres rozliczeniowy nie pokrywa się z rokiem podatkowym, w związku z czym na koniec roku podatkowego może wystąpić dochód lub strata, ale kwota ta będzie rozliczona do zera na koniec okresu rozliczeniowego.

Zdaniem Wspólnoty Mieszkaniowej, sprzedaż energii (obciążenie firm multimedialnych z tytułu zużycia energii elektrycznej) nie przynosi dochodu ze względu na rzeczywiście ponoszone przez Wspólnotę Mieszkaniową koszty (faktury wystawiane przez dostawców). W takim przypadku z tytułu sprzedaży energii pomniejszone o koszty uzyskania przychodów (część kosztów z faktur dostawcy dotycząca zużycia energii elektrycznej przez firmy multimedialne) dają wynik 0,00 zł, co nie rodzi obowiązku podatkowego z tytułu podatku dochodowego od osób prawnych.

Zdaniem Wnioskodawcy, Wspólnota Mieszkaniowa powinna odprowadzić podatek dochodowy tylko od odsetek od lokat.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zasady funkcjonowania wspólnot mieszkaniowych określa ustawa z dnia 24 czerwca 1994 r. o własności lokali (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 80, poz. 903, z późn. zm.).

Powyższa ustawa określa sposób ustanawiania odrębnej własności samodzielnych lokali mieszkalnych, lokali o innym przeznaczeniu, prawa i obowiązki właścicieli tych lokali oraz zarząd nieruchomością wspólną (art. 1 ust. 1 ww. ustawy).

Zgodnie z art. 6 tej ustawy, ogół właścicieli, których lokale wchodzą w skład określonej nieruchomości, tworzy wspólnotę mieszkaniową. Wspólnota mieszkaniowa może nabywać prawa i zaciągać zobowiązania, pozywać i być pozwana.

Wspólnota nie posiada jednak osobowości prawnej. Wspólnotę mieszkaniową tworzą zarówno właściciele odrębnych lokali mieszkalnych, jak i właściciele odrębnych lokali użytkowych. Każdy członek wspólnoty mieszkaniowej jest właścicielem lokalu oraz udziału w nieruchomości wspólnej. Udział w nieruchomości wspólnej jest prawem związanym z własnością lokalu (art. 3 ww. ustawy).

W myśl art. 13 ust. 1 cyt. ustawy, właściciel ponosi wydatki związane z utrzymaniem jego lokalu, jest obowiązany utrzymywać swój lokal w należytym stanie, przestrzegać porządku domowego, uczestniczyć w kosztach zarządu związanych z utrzymaniem nieruchomości wspólnej, korzystać z niej w sposób nie utrudniający korzystania przez innych współwłaścicieli oraz współdziałać z nimi w ochronie wspólnego dobra.

Zgodnie z art. 14 ww. ustawy, na koszty zarządu nieruchomością wspólną składają się w szczególności:

1. wydatki na remonty i bieżącą konserwację,
2. opłaty za dostawę energii elektrycznej i cieplnej, gazu i wody, w części dotyczącej nieruchomości wspólnej, oraz opłaty za antenę zbiorczą i windę,
3. ubezpieczenia, podatki i inne opłaty publicznoprawne, chyba że są pokrywane bezpośrednio przez właścicieli poszczególnych lokali,
4. wydatki na utrzymanie porządku i czystości,
5. wynagrodzenie członków zarządu lub zarządcy.
   
   

Stosownie do treści przepisu art. 15 ust. 1 powołanej ustawy, na pokrycie kosztów zarządu właściciele lokali uiszczają zaliczki w formie bieżących opłat.

Wspólnoty mieszkaniowe jako jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, zgodnie z art. 1 ust. 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2014 r., poz. 851, z późn. zm.), są podatnikami podatku dochodowego od osób prawnych, podlegają więc regułom podatkowym wynikającym z tej ustawy.

Zgodnie z treścią art. 7 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, przedmiotem opodatkowania podatkiem dochodowym jest dochód bez względu na rodzaj źródeł przychodów z jakich dochód ten został osiągnięty; w wypadkach, o których mowa w art. 21 i 22, przedmiotem opodatkowania jest przychód.

Z art. 7 ust. 2 tej ustawy wynika z kolei, że dochodem, z zastrzeżeniem art. 10, art. 11 i art. 24a, jest nadwyżka sumy przychodów nad kosztami ich uzyskania, osiągnięta w roku podatkowym; jeżeli koszty uzyskania przychodów przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą.

Taka, a nie inna konstrukcja przepisu art. 7 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych powoduje więc, że kluczowe znaczenie dla ustalenia zasad opodatkowania podatkiem dochodowym mają: po pierwsze – przychód, a po drugie – koszty jego uzyskania.

I tak, przychodami podatkowymi, o których mowa w regulacjach ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych są w szczególności: otrzymane pieniądze, wartości pieniężne, w tym również różnice kursowe, a w zakresie przychodów związanych z działalnością gospodarczą także przychody należne, choćby nie zostały jeszcze faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont (art. 12 ust. 1 pkt 1 oraz ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych).

Natomiast z treści art. 15 ust. 1 ww. ustawy wynika, że kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 (…).

Ustalony w powyższy sposób dochód (art. 7 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych) stanowiący nadwyżkę sumy przychodów nad kosztami uzyskania przychodów, może być przedmiotem zwolnienia z opodatkowania na podstawie art. 17 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Przepis ten zawiera bowiem katalog dochodów wolnych od podatku, czyli innymi słowy wyłącza z podstawy opodatkowania dochody uzyskane z tytułów w nim wymienionych.

Jak stanowi art. 17 ust. 1 pkt 44 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, wolne od podatku są dochody spółdzielni mieszkaniowych, wspólnot mieszkaniowych, towarzystw budownictwa społecznego oraz samorządowych jednostek organizacyjnych prowadzących działalność w zakresie gospodarki mieszkaniowej uzyskane z gospodarki zasobami mieszkaniowymi – w części przeznaczonej na cele związane z utrzymaniem tych zasobów, z wyłączeniem dochodów uzyskanych z innej działalności gospodarczej niż gospodarka zasobami mieszkaniowymi.

Zatem z powyższej regulacji można wywieść, że aby dochód podmiotów, o których w nim mowa korzystał ze zwolnienia przedmiotowego muszą być spełnione dwa warunki, a mianowicie:

• dochody muszą być uzyskane z gospodarki zasobami mieszkaniowymi,
• dochody te muszą być przeznaczone na utrzymanie zasobów mieszkaniowych.
  
  

Podkreślenia wymaga fakt, że oba te warunki muszą być spełnione łącznie. Powyższe oznacza, że nie podlegają zwolnieniu dochody inne niż uzyskane z gospodarki zasobami mieszkaniowymi, niezależnie od ich przeznaczenia oraz dochody z gospodarki zasobami mieszkaniowymi, w części nieprzeznaczonej na utrzymanie tych zasobów.

Należy przy tym zauważyć, że powołana ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych nie zawiera definicji: „zasobów mieszkaniowych” oraz „gospodarki zasobami mieszkaniowymi”. Posługując się zatem językiem potocznym, wskazać należy, iż pojęcie „gospodarka” – w kontekście omawianego przypadku – oznacza dysponowanie i zarządzanie czymś. Z definicji zawartej w Słowniku Języka Polskiego (Wydawnictwo PWN) wynika również, że pojęcie „gospodarki” nie ogranicza się tylko do zarządzania i dysponowania, ale obejmuje także całość mechanizmów i warunków działania podmiotów gospodarczych związanych z wytwarzaniem i podziałem dóbr i usług. „Zasób” zaś to m.in. pewna nagromadzona ilość czegoś. Natomiast pojęcie „mieszkanie” jest równoznaczne w swojej treści z pomieszczeniem, w którym się mieszka (vide: Słownik Języka Polskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN). Tak więc przymiotnik „mieszkaniowy”, określa rzeczy związane z mieszkaniem.

Tym samym z interpretacji językowej wynika, że przez pojęcie „zasób mieszkaniowy” należy rozumieć zgromadzone pomieszczenia mieszkalne, a także inne pomieszczenia, czy urządzenia związane z lokalami mieszkalnymi, natomiast „gospodarka zasobami mieszkaniowymi” obejmuje całość mechanizmów związanych z tak zdefiniowanymi zasobami mieszkaniowymi.

I tak, przez pojęcie „zasoby mieszkaniowe” użyte w art. 17 ust. 1 pkt 44 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych należy rozumieć:

1. budynki mieszkalne wraz z wyposażeniem technicznym oraz przynależnymi do nich pomieszczeniami, w szczególności: dźwigi osobowe i towarowe, aparaty do wymiany ciepła, kotłownie i hydrofornie wbudowane, klatki schodowe, strychy, piwnice, komórki, garaże;
2. pomieszczenia znajdujące się w budynku mieszkalnym lub poza nim, związane z administrowaniem i zapewnieniem bezawaryjnego funkcjonowania osiedlowych budynków mieszkalnych, tj.: budynki (pomieszczenia) administracji osiedlowej, kotłownie i hydrofornie wolnostojące, osiedlowe warsztaty (zakłady) konserwacyjno-remontowe;
3. urządzenia i uzbrojenie terenów, na których znajdują się ww. budynki: zbiorniki – doły gnilne, szamba, rurociągi i przewody sieci wodociągowo-kanalizacyjnej, gazowej i ciepłowniczej, sieci elektroenergetyczne i telekomunikacyjne, budowle inżynieryjne (studnie itp.), budowle komunikacyjne (np. drogi osiedlowe, ulice, chodniki), inne budowle i urządzenia związane z ukształtowaniem i zagospodarowaniem terenu, mające wpływ na prawidłowe funkcjonowanie osiedlowych budynków mieszkalnych (np. latarnie oświetleniowe, ogrodzenia, parkingi, trawniki, kontenery na śmieci).
   
   

Związane z wymienionymi budowlami (pomieszczeniami), obiektami i urządzeniami przychody oraz sfinansowane z nich koszty stanowią przychody i koszty gospodarki zasobami mieszkaniowymi. Stanowią one jednocześnie przychody i koszty podatkowe w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (art. 12 ust. 1 pkt 1 oraz art. 15 ust. 1, z uwzględnieniem art. 16 ust. 1 ustawy).

Dochód powstały z tego tytułu, w myśl art. 17 ust. 1 pkt 44 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, wolny będzie od podatku dochodowego, o ile przeznaczony zostanie na cele związane z utrzymaniem tychże zasobów mieszkaniowych. Zgodnie z tym przepisem, opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych podlegać będzie jednak dochód osiągnięty z innej działalności niż gospodarka zasobami mieszkalnymi, bez względu na cel, na jaki zostanie przekazany.

Dokonując zatem rozstrzygnięcia na gruncie analizowanej sprawy należy w pierwszej kolejności zauważyć, że norma wynikająca z art. 17 ust. 1 pkt 44 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, stanowi formę ulg podatkowych, które naruszają zasadę równości oraz powszechności opodatkowania i tym samym powinna być interpretowana w sposób niezwykle precyzyjny i ścisły. Niedopuszczalne jest stosowanie wykładni rozszerzającej.

Odsetki uzyskane z tytułu lokat są zaliczane do kategorii przychodu uzyskanego z kapitałów pieniężnych i nie można uznać, że zostały uzyskane z działalności określonej w art. 17 ust. 1 pkt 44 ww. ustawy. Ich źródłem jest bowiem ulokowany na rachunku bankowym kapitał, nie zaś gospodarka zasobami mieszkaniowymi. Tym samym, dochody uzyskane z tytułu odsetek od lokat – nawet jeżeli środki na ich założenie pochodziły z prowadzonej przez Wspólnotę Mieszkaniową gospodarki zasobami mieszkaniowymi – nie stanowią dochodu z gospodarki zasobami mieszkaniowymi (zwolnionej z opodatkowania), ponieważ ich źródłem jest działalność polegająca na operacjach finansowych lokowania środków majątkowych w celu pomnożenia pochodzącego z niej kapitału (podobne stanowisko zajął Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z 27 czerwca 2012 r. sygn. akt II FSK 2585/10).

W konsekwencji, dochód z tytułu odsetek od lokat nie może korzystać ze zwolnienia na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 44 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych i należy go opodatkować na zasadach ogólnych zgodnie z art. 7 ust. 1 ww. ustawy.

Odnosząc się natomiast do kwestii opodatkowania zaliczek na pokrycie kosztów dostawy wody, odprowadzania ścieków i centralnego ogrzewania wpłacanych przez właścicieli lokali należy zauważyć, że zwrot członkom Wspólnoty Mieszkaniowej ewentualnej nadwyżki na koniec okresu rozliczeniowego, należy rozpatrywać w kontekście dokonania korekty (zmniejszenia) uzyskanych przychodów.

W stanie prawnym obowiązującym do dnia 31 grudnia 2015 r. korekty przychodów należało dokonać wstecz, za okres w którym przychody były wykazane w ewidencji księgowej w związku z ich otrzymaniem (art. 12 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych).

Z dniem 1 stycznia 2016 r. weszła w życie ustawa z dnia 10 września 2015 r. o zmianie niektórych ustaw w związku ze wspieraniem polubownych metod rozwiązywania sporów (Dz. U. z 2015 r., poz. 1595; dalej: „ustawa nowelizująca”). Ustawa ta dokonała nowelizacji ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych m.in. poprzez dodanie art. 12 ust. 3j.

Zgodnie z tym przepisem, jeżeli korekta przychodu nie jest spowodowana błędem rachunkowym lub inną oczywistą omyłką, korekty dokonuje się poprzez zmniejszenie lub zwiększenie przychodów osiągniętych w okresie rozliczeniowym, w którym została wystawiona faktura korygująca lub, w przypadku braku faktury, inny dokument potwierdzający przyczyny korekty.

Tym samym, w stanie prawnym obowiązującym od 1 stycznia 2016 r. Wspólnota Mieszkaniowa rozliczając nadpłatę zaliczek wnoszonych przez właścicieli lokali może pomniejszyć przychód w dacie dokonania takiego rozliczenia (tj. na bieżąco).

W świetle powyższych regulacji, zwrot nadpłaconych zaliczek należy traktować tylko jako pomniejszenie przychodu w ramach gospodarki zasobami mieszkaniowymi.

Na marginesie tut. Organ pragnie dodatkowo wskazać, że art. 11 ustawy nowelizującej stanowi, iż przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, w brzmieniu nadanym ustawą nowelizującą, stosuje się do korekty przychodów oraz kosztów uzyskania przychodów, uzyskanych lub poniesionych przed dniem wejścia w życie ustawy nowelizującej. Mając na uwadze powyższy przepis przejściowy, należy zaznaczyć, że nowe regulacje mają zastosowanie również do korekty przychodów i kosztów uzyskania przychodów, uzyskanych lub poniesionych przed 1 stycznia 2016 r., jeżeli zdarzenie powodujące korektę wystąpi po 31 grudnia 2015.

Rozstrzygając z kolei kwestię dotyczącą sprzedaży energii (obciążenie firm multimedialnych z tytułu zużycia energii elektrycznej) poprzez wystawianie refaktur należy stwierdzić, że otrzymywany zwrot za energię elektryczną stanowi dla Wspólnoty przychód z gospodarki zasobami mieszkaniowymi, gdyż jest związany z zapewnieniem prawidłowego funkcjonowania lokali mieszkalnych należących do Wspólnoty (refaktury wystawiane są na firmy świadczące usługi multimedialne dla mieszkańców).

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca nie uzyskuje z tego tytułu dochodu ze względu na rzeczywiście ponoszone przez Wspólnotę Mieszkaniową koszty (faktury wystawiane przez dostawców). Tym samym, w takim przypadku nie można mówić o zwolnieniu lub konieczności opodatkowania dochodu.

Gdyby jednak nastąpiła sytuacja, że powstanie z ww. tytułu dochód, to będzie on objęty zwolnieniem wynikającym z art. 17 ust. 1 pkt 44 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, o ile zostanie przeznaczony na cele związane z utrzymaniem zasobów mieszkaniowych.

W tym stanie rzeczy, stanowisko Wnioskodawcy w zakresie opodatkowania dochodów uzyskiwanych przez Wspólnotę Mieszkaniową należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Jednocześnie informuje się, że wniosek Wspólnoty Mieszkaniowej w zakresie podatku od towarów i usług został rozpatrzony odrębną interpretacją indywidualną.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.