Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPP2/4512-1-312/16-4/MJ
z 2 sierpnia 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613 z późn. zm.) oraz § 6 pkt 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 16 maja 2016 r. (data wpływu 19 maja 2016 r.) uzupełnionym pismem z dnia 13 lipca 2016 (data wpływu 20 lipca 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku z tytułu dzierżawy nieruchomości – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 19 maja 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku z tytułu dzierżawy nieruchomości. Wniosek uzupełniono w dniu 20 lipca 2016 r. o brakujące elementy opisu sprawy.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem VAT i prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą w zakresie transportu osób zgodnie z PKD 49.32.Z. Do świadczenia usług transportowych wykorzystuje zarówno samochody ciężarowe – autobusy, jak i pojazdy osobowe. Od wydatków związanych z pojazdami ciężarowymi podatek VAT odliczany jest w 100%, z kolei od wydatków na pojazdy osobowe podatek VAT odliczany jest w 50%. Pojazdy osobowe nie zostały zgłoszone na formularzu VAT-26 i nie jest do nich prowadzona szczegółowa ewidencja dla celów VAT.

Dnia 1 maja 2016 r. Wnioskodawca podpisał z firmą (podmiot zarejestrowany jako czynny podatnik VAT) umowę dzierżawy nieruchomości gruntowej zabudowanej, która będzie wykorzystywana w prowadzonej przez Zainteresowanego działalności gospodarczej jako baza transportowa. W umowie dzierżawy nie zostało zapisane, że do wydzielonych na jej terenie miejsc parkingowych przypisane są konkretne pojazdy. Zgodnie z zawartą umową wydzierżawiający będzie wystawiał co miesiąc faktury za dzierżawę bazy transportowej plus koszty energii oraz zużycia wody i ścieków w wysokości określonej w umowie.

W piśmie z dnia 13 lipca 2016 r. będącym uzupełnieniem wniosku, w odpowiedzi na pytanie Organu „Czy w ramach działalności, którą prowadzi Wnioskodawca i zamierza prowadzić w przyszłości, a której ma służyć dzierżawiona nieruchomość, Zainteresowany wykonuje tylko czynności opodatkowane VAT? Jeżeli nie, to jakie?”, Wnioskodawca poinformował, że w ramach działalności, którą wykonuje i będzie wykonywał, prowadzi tylko czynności podlegające opodatkowaniu.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy od faktur za dzierżawę nieruchomości gruntowej zabudowanej, służącej jako baza transportowa, z której korzystać będą zarówno samochody firmowe (ciężarowe i osobowe, w tym z prawem 50% odliczenia VAT) jak i prywatne pojazdy pracowników (dla celów parkingowych) można odliczać podatek VAT w pełnej wysokości?

Zdaniem Wnioskodawcy, od faktur za dzierżawę nieruchomości gruntowej zabudowanej, służącej jako baza transportowa, z której korzystać będą zarówno samochody firmowe, w tym z prawem do 50% odliczenia VAT, jaki i prywatne pojazdy pracowników (dla celów parkingowych) można odliczać podatek VAT w pełnej wysokości.

Baza transportowa będzie służyć m.in. jako miejsce do naprawiania pojazdów firmowych i prywatnych pojazdów pracowników.

Na wynajmowanym terenie znajduje się budynek, który będzie przez Wnioskodawcę modernizowany/przerabiany pod potrzeby prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej, tzn. będzie stworzone pomieszczenie biurowe, pomieszczenia socjalne dla pracowników (szatnia, toaleta, prysznic, miejsce do spożywania posiłków) oraz warsztat samochodowy, w którym naprawiane będą pojazdy firmowe (zarówno osobowe jak i ciężarowe).

Ponadto w przyszłości w warsztacie będą świadczone usługi naprawy pojazdów mechanicznych zarówno dla podmiotów gospodarczych jak i osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r., poz. 710, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą – podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza – na mocy ust. 2 powołanego artykułu – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

W myśl art. 86 ust. 1 ustawy – w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15 ustawy, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

W myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy – kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:

1. nabycia towarów i usług,
2. dokonania całości lub części zapłaty przed nabyciem towaru lub wykonaniem usługi.
   
   

Z powyższego wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje zarejestrowany, czynny podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Przedstawiona powyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z usługami i towarami, które nie są w ogóle wykorzystywane do czynności opodatkowanych.

Należy zauważyć, że formułując w art. 86 ust. 1 ustawy warunek związku ze sprzedażą opodatkowaną, ustawodawca nie uzależnia prawa do odliczenia od związku zakupu z obecnie wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi. Wystarczającym jest, że z okoliczności towarzyszących nabyciu towarów lub usług przy uwzględnieniu rodzaju prowadzonej przez podatnika działalności gospodarczej wynika, że zakupy te dokonane są w celu ich wykorzystania w ramach jego działalności opodatkowanej.

Zatem w podatku od towarów i usług obowiązuje zasada tzw. „niezwłocznego odliczenia podatku naliczonego”. Zasada ta wyraża się tym, że podatnik, aby skorzystać z prawa do odliczenia, nie musi czekać, aż nabyty towar lub usługa zostaną odsprzedane lub efektywnie wykorzystane na potrzeby działalności opodatkowanej.

W każdym przypadku należy dokonać oceny, czy intencją podatnika wykonującego określone czynności, z którymi łączą się skutki podatkowo-prawne, było wykonywanie czynności opodatkowanych.

Prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego podatnik może zrealizować w terminach określonych w art. 86 ust. 10-13 ustawy.

Należy podkreślić, że ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Jedno z takich ograniczeń zostało wskazane w art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy, zgodnie z którym nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury w przypadku gdy transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

Oznacza to, że podatnik nie może skorzystać z prawa do odliczenia w odniesieniu do podatku, który jest należny wyłącznie z tego względu, że został wykazany na fakturze w sytuacji, gdy transakcja nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

Natomiast na podstawie art. 88 ust. 4 ustawy, obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się również do podatników, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni, zgodnie z art. 96, z wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 86 ust. 2 pkt 7.

Zgodnie z powyższą regulacją, z prawa do odliczenia podatku skorzystać mogą wyłącznie podatnicy, którzy są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni.

Zatem, aby podmiot mógł skorzystać z prawa do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony związany z dokonanym nabyciem towarów i usług, w pierwszej kolejności winien spełnić przesłanki umożliwiające uznanie go – dla tej czynności – za podatnika podatku od towarów i usług, działającego w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.

W analizowanej sprawie Wnioskodawca jest czynnym, zarejestrowanym podatnikiem VAT, prowadzącym jednoosobową działalność gospodarczą w zakresie transportu osób zgodnie z PKD 49.32.Z. Do świadczenia usług transportowych Wnioskodawca wykorzystuje zarówno samochody ciężarowe – autobusy, jak i pojazdy osobowe. Od wydatków związanych z pojazdami ciężarowymi podatek VAT odliczany jest w 100%, z kolei od wydatków na pojazdy osobowe podatek VAT odliczany jest w 50%. Pojazdy osobowe nie zostały zgłoszone na formularzu VAT-26 i nie jest do nich prowadzona szczegółowa ewidencja dla celów VAT. Dnia 1 maja 2016 r. Wnioskodawca podpisał z firmą (podmiot zarejestrowany jako czynny podatnik VAT) umowę dzierżawy nieruchomości gruntowej zabudowanej, która będzie wykorzystywana w prowadzonej przez Zainteresowanego działalności gospodarczej jako baza transportowa. W umowie dzierżawy nie zostało zapisane, że do wydzielonych na jej terenie miejsc parkingowych przypisane są konkretne pojazdy. Zgodnie z zawartą umową wydzierżawiający będzie wystawiał co miesiąc faktury za dzierżawę bazy transportowej plus koszty energii oraz zużycia wody i ścieków w wysokości określonej w umowie.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą możliwości odliczenia VAT w pełnej wysokości od faktur za dzierżawę nieruchomości gruntowej zabudowanej służącej jako baza transportowa, z której korzystać będą zarówno samochody firmowe (ciężarowe i osobowe, w tym z prawem 50% odliczenia VAT), jak i prywatne pojazdy pracowników.

W tym miejscu należy wskazać, że z przepisów ustawy o podatku od towarów i usług wynika, że dla realizacji prawa do odliczenia podatku naliczonego niezbędne jest istnienie związku między dokonywanymi zakupami towarów i usług, a prowadzoną działalnością. Przy czym związek dokonywanych zakupów z działalnością gospodarczą może mieć charakter pośredni lub bezpośredni.

O bezpośrednim związku dokonywanych zakupów z działalnością Zainteresowanego można mówić wówczas, gdy nabywane towary służą np. dalszej odsprzedaży – towary handlowe lub też nabywane towary i usługi są niezbędne do wytworzenia towarów będących przedmiotem dostawy, czy też niezbędne do świadczenia usług; bezpośrednio więc wiążą się z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi.

Natomiast o pośrednim związku nabywanych towarów i usług z działalnością można mówić wówczas, gdy ponoszone wydatki wiążą się z całokształtem funkcjonowania firmy; mają pośredni związek z działalnością gospodarczą, a tym samym osiąganymi przychodami. Aby jednak można było wskazać, że określone zakupy mają chociażby pośredni związek z działalnością gospodarczą, istnieć musi związek przyczynowo-skutkowy pomiędzy dokonanymi zakupami towarów i usług, a powstaniem obrotu.

Jak wynika z treści art. 86a ust. 1 ustawy – w przypadku wydatków związanych z pojazdami samochodowymi kwotę podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2, stanowi 50% kwoty podatku:

1. wynikającej z faktury otrzymanej przez podatnika;
2. należnego z tytułu:
   1. świadczenia usług, dla którego zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 4 podatnikiem jest ich usługobiorca,
   2. dostawy towarów, dla której zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 5 podatnikiem jest ich nabywca,
   3. wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów;
3. należnego, w przypadku, o którym mowa w art. 33a;
4. wynikającej z otrzymanego dokumentu celnego, deklaracji importowej w przypadku, o którym mowa w art. 33b, oraz z decyzji, o których mowa w art. 33 ust. 2 i 3 oraz art. 34.
   
   

Przez pojazdy samochodowe – stosownie do art. 2 pkt 34 ustawy – rozumie się pojazdy samochodowe w rozumieniu przepisów o ruchu drogowym o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony.

Zgodnie z art. 2 pkt 33 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. Prawo o ruchu drogowym (Dz. U. z 2012 r., poz. 1137, z późn. zm.), przez pojazd samochodowy rozumie się pojazd silnikowy, którego konstrukcja umożliwia jazdę z prędkością przekraczającą 25 km/h; określenie to nie obejmuje ciągnika rolniczego.

Natomiast art. 2 pkt 40 ustawy Prawo o ruchu drogowym wskazuje, że samochodem osobowym jest pojazd samochodowy przeznaczony konstrukcyjnie do przewozu nie więcej niż 9 osób łącznie z kierowcą oraz ich bagażu.

W świetle art. 86a ust. 2 ustawy – do wydatków związanych z pojazdami samochodowymi, o których mowa w ust. 1, zalicza się wydatki dotyczące:

1. nabycia, importu lub wytworzenia tych pojazdów oraz nabycia lub importu ich części składowych;
2. używania tych pojazdów na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze, związane z tą umową, inne niż wymienione w pkt 3;
3. nabycia lub importu paliw silnikowych, oleju napędowego i gazu, wykorzystywanych do napędu tych pojazdów, usług naprawy lub konserwacji tych pojazdów oraz innych towarów i usług związanych z eksploatacją lub używaniem tych pojazdów.
   
   

Stosownie natomiast do art. 86a ust. 3 ustawy przepis ust. 1 nie ma zastosowania:

1. w przypadku gdy pojazdy samochodowe są:
   1. wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika lub
   2. konstrukcyjnie przeznaczone do przewozu co najmniej 10 osób łącznie z kierowcą, jeżeli z dokumentów wydanych na podstawie przepisów o ruchu drogowym wynika takie przeznaczenie;
2. do towarów montowanych w pojazdach samochodowych i do związanych z tymi towarami usług montażu, naprawy i konserwacji, jeżeli przeznaczenie tych towarów wskazuje obiektywnie na możliwość ich wykorzystywania wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika.
   
   

Zgodnie z art. 86a ust. 4 ustawy pojazdy samochodowe są uznawane za wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika, jeżeli:

1. sposób wykorzystywania tych pojazdów przez podatnika, zwłaszcza określony w ustalonych przez niego zasadach ich używania, dodatkowo potwierdzony prowadzoną przez podatnika dla tych pojazdów ewidencją przebiegu pojazdu, wyklucza ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą lub
2. konstrukcja tych pojazdów wyklucza ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą lub powoduje, że ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą jest nieistotne.
   
   

W myśl art. 86a ust. 5 ustawy – warunku prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu nie stosuje się w przypadku pojazdów samochodowych:

1. przeznaczonych wyłącznie do:
   1. odprzedaży, sprzedaży, w przypadku pojazdów wytworzonych przez podatnika,
   2. oddania w odpłatne używanie na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze
   – jeżeli odprzedaż, sprzedaż lub oddanie w odpłatne używanie tych pojazdów stanowi przedmiot działalności podatnika;
2. w odniesieniu do których:
   1. kwotę podatku naliczonego od wydatków z nimi związanych podatnik oblicza zgodnie z ust. 1 lub
   2. podatnikowi nie przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od wydatków z nimi związanych.
   
   

Jak wynika z treści art. 86a ust. 6 ustawy, ewidencja przebiegu pojazdu jest prowadzona od dnia rozpoczęcia wykorzystywania pojazdu samochodowego wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika do dnia zakończenia wykorzystywania tego pojazdu wyłącznie do tej działalności.

Przepis art. 86a ust. 12 ustawy stanowi, że podatnicy wykorzystujący wyłącznie do działalności gospodarczej pojazdy samochodowe, dla których są obowiązani prowadzić ewidencję przebiegu pojazdu, mają obowiązek złożyć naczelnikowi urzędu skarbowego informację o tych pojazdach w terminie 7 dni od dnia, w którym poniosą pierwszy wydatek związany z tymi pojazdami.

Ze względu na przedstawiony opis sprawy i powołane przepisy, należy stwierdzić, że w przypadku faktur wystawionych na Wnioskodawcę, dotyczących dzierżawy nieruchomości gruntowej zabudowanej, która będzie wykorzystywana w prowadzonej działalności gospodarczej jako baza transportowa, z której korzystać będą zarówno samochody firmowe (ciężarowe i osobowe w tym z prawem do 50% odliczenia VAT) jak i prywatne pojazdy pracowników (do celów parkingowych), gdzie w umowie dzierżawy nie zostało zapisane, że do wydzielonych miejsc parkingowych przypisane są konkretne pojazdy, nie ma zastosowania ograniczenie prawa do odliczenia podatku naliczonego, o którym mowa w art. 86a ustawy, gdyż wydatki te stanowią koszty ogólne związane pośrednio z prowadzoną przez Wnioskodawcę działalnością gospodarczą. Wnioskodawca w ramach działalności wykonuje i będzie wykonywał tylko czynności opodatkowane podatkiem VAT. Jak wskazał również Zainteresowany, baza transportowa służyć będzie m.in. jako miejsce do naprawiania pojazdów firmowych oraz parkowania pojazdów firmowych i prywatnych pracowników. Natomiast z wniosku nie wynika, aby realizowane tam były potrzeby osobiste pracowników. Ponadto na wynajmowanym terenie znajduje się budynek, który będzie przez Wnioskodawcę modernizowany, przerobiony na potrzeby prowadzonej działalności. Dodatkowo w umowie dzierżawy brak jest zapisu, że konkretne pojazdy mają być parkowane na konkretnych miejscach. Tym samym, z uwagi na wykorzystywanie poniesionych wydatków na dzierżawę nieruchomości gruntowej zabudowanej służącej jako baza transportowa do czynności opodatkowanych Wnioskodawcy będzie przysługiwało pełne prawo do odliczenia podatku naliczonego, w myśl przepisów art. 86 ust. 1 ustawy, z faktur dokumentujących dzierżawę nieruchomości gruntowej zabudowanej służącej jako baza transportowa wraz z budynkiem, który będzie przez Wnioskodawcę przerobiony na potrzeby prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej.

W związku z powyższym, w zakresie prawa do odliczenia podatku VAT z faktur dokumentujących dzierżawę nieruchomości gruntowej zabudowanej służącej jako baza transportowa zastosowanie znajdzie art. 86 ust. 1 ustawy. Na podstawie tego przepisu Wnioskodawcy przysługiwać będzie prawo do odliczenia podatku VAT w pełnej wysokości. Powyższe uprawnienie wynika z faktu, że spełnione zostaną przesłanki określone w art. 86 ust. 1 ustawy, zawierające ogólną i podstawową zasadę prawa do odliczenia podatku VAT. Przepis ten umożliwia odliczenie podatku VAT, w sytuacji gdy odliczenia tego dokonuje zarejestrowany, czynny podatnik podatku od towarów i usług, a dokonywane zakupy mają służyć do realizacji wyłącznie czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług. Ponadto w umowie dzierżawy nieruchomości gruntowej brak jest zapisu, że do wydzielonych na jej terenie miejsc parkingowych przypisane są konkretne pojazdy.

Podsumowując, Wnioskodawca od faktur za dzierżawę nieruchomości gruntowej zabudowanej służącej jako baza transportowa, z której korzystać będą zarówno samochody firmowe (ciężarowe i osobowe, w tym z prawem 50% odliczenia VAT), jak i prywatne pojazdy pracowników (dla celów parkingowych), może odliczyć podatek VAT w pełnej wysokości. Zatem przy nabyciu usługi dzierżawy nieruchomości gruntowej zabudowanej, Wnioskodawca nie będzie podlegał ograniczeniom w zakresie możliwości dokonywania odliczenia podatku naliczonego, o których mowa w art. 86a ustawy o podatku od towarów i usług.

Tutejszy Organ informuje ponadto, że wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie przedstawione w opisie sprawy, które nie zostały objęte pytaniem – nie mogą być zgodnie z art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa – rozpatrzone.

Należy zauważyć, że stosownie do przepisu art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Należy zatem zaznaczyć, że wydając przedmiotową interpretację tut. Organ oparł się na wynikającym z treści wniosku opisie przedstawionego zdarzenia przyszłego. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu opisanego zdarzenia przyszłego, udzielona interpretacja traci swą aktualność.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.