Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPP4/4512-1-165/16-2/KM
z 9 sierpnia 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.) oraz § 6 pkt 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością przedstawione we wniosku z dnia 16 czerwca 2016 r. (data wpływu 20 czerwca 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie dokumentacji warunkującej uznanie dostawy towarów w ramach sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju za dostawę dokonaną na terytorium państwa członkowskiego przeznaczenia – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 20 czerwca 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie dokumentacji warunkującej uznanie dostawy towarów w ramach sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju za dostawę dokonaną na terytorium państwa członkowskiego przeznaczenia.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest producentem artykułów wyposażenia wnętrz, takich jak: obrazy ręcznie malowane, obrazy drukowane na płótnie, obrazy na płycie plexi, zdjęcia na płótnie, naklejki na ścianę, oryginalnie zdobione stoliki kawowe. Produkty te są m.in. sprzedawane krajowym konsumentom za pośrednictwem internetowej platformy  sklepów on-line dostępnych pod adresami: (…). Konsument składający zamówienie, któremu system transakcyjny opracowany przez Wnioskodawcę nadaje unikalny numer, płaci za zamówiony produkt Wnioskodawcy przelewem bankowym, przekazem pocztowym czy też za pośrednictwem operatorów systemów płatniczych, takich jak A czy B, którzy gromadzą środki wpłacane przez konsumentów na koncie dedykowanym Wnioskodawcy u danego operatora. Środki po uzbieraniu odpowiedniej kwoty są następnie przez operatora przesyłane przelewem na rachunek bankowy Wnioskodawcy. W przypadku płatności za pośrednictwem banku czy poczty, nabywca jest jednoznacznie określony za pomocą nazwiska, imienia i adresu. W przypadku dokonywania przez nabywcę płatności za pośrednictwem operatorów systemów płatniczych, operatorzy ci udostępniają Wnioskodawcy następujące dane związane z płatnością: adres e-mail osoby wpłacającej oraz numer zamówienia wygenerowany przez system transakcyjny Wnioskodawcy, co pozwala na jednoznaczną identyfikację wpłacającego i jego adresu.

Wnioskodawca prowadzi również bezpośrednią sprzedaż internetową swoich produktów na rzecz konsumentów mieszkających w innych niż Polska krajach Unii Europejskiej (np. Niemcy, Austria, Francja, Włochy). Konsumenci ci składają zamówienia przez system transakcyjny Wnioskodawcy. Zapłata odbywa się z góry i realizowana jest w przeważającej większości przez operatorów systemów płatniczych (A, B), którzy udostępniają Wnioskodawcy te same informacje, co w przypadku płatności realizowanych przez konsumentów krajowych.

Produkty zakupione przez konsumentów zagranicznych są dostarczane za pomocą firm kurierskich. Obecnie Wnioskodawca planuje rozpocząć współpracę z nową firmą kurierską, która będzie udostępniała następujące dane dotyczące każdej przesyłki w drodze elektronicznej (w formacie PDF): numer przesyłki nadany przez firmę kurierską, datę nadania przesyłki, adres doręczenia, imię i nazwisko odbiorcy, datę odbioru.

Wnioskodawca ze względu na przekroczenie w roku podatkowym ustalonych przez państwa członkowskie kwot, o których jest mowa w art. 23 ust. 2 VATU, dokonał rejestracji jako podatnik podatku od wartości dodanej oraz złożył Naczelnikowi Urzędu Skarbowego zawiadomienie, o którym mowa w art. 23 ust. 5 VATU.

Wnioskodawca po zrealizowaniu dostawy do konsumenta zagranicznego, będzie dysponował następującymi dokumentami:

1. przygotowanym przez firmę kurierską zestawieniem przesyłek nadanych i dostarczonych do odbiorcy ostatecznego,
2. zamówieniem z systemu transakcyjnego Wnioskodawcy, które zawiera numer zamówienia, dane zamawiającego oraz numer przesyłki nadawany przez firmę kurierską.
   
   

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy posiadane przez Wnioskodawcę wymienione w punkcie 1 i 2 opisu stanu faktycznego dokumenty potwierdzające realizację transakcji, spełniają kryteria wymagane przez art. 23 ust. 14 VAT oraz czy wystarczająco potwierdzać będą dostarczenie towarów do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego przeznaczenia towarów, przez co spełniony zostanie warunek uznania dostaw towarów za dokonanych w ramach sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju, za dostawy dokonane na terytorium państwa członkowskiego przeznaczenia?

Zdaniem Wnioskodawcy, warunkiem uznania, że dostawa produktów w ramach sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju będzie dostawą dokonaną na terytorium państwa członkowskiego Unii Europejskiej, będącego krajem przeznaczenia wysłanych produktów, będzie otrzymanie przez Wnioskodawcę przed 25. dniem miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonana będzie dostawa, dokumentów łącznie potwierdzających dostarczenie produktów do nabywcy z państwa członkowskiego przeznaczenia produktów, którymi to dokumentami są:

1. dokumenty przewozowe otrzymane od przewoźnika (spedytora) odpowiedzialnego za wywóz towarów z terytorium kraju – w przypadku gdy przewóz towarów jest zlecany przez podatnika przewoźnikowi;
2. dokumenty potwierdzające odbiór towarów poza terytorium kraju.
   
   

Na mocy art. 23 ust. 15 ustawy, w przypadku gdy dokumenty, o których mowa w ust. 14, nie potwierdzają jednoznacznie dostarczenia towarów do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego przeznaczenia, dla wysyłanych lub transportowanych towarów, dokumentami wskazującymi, że wystąpiła dostawa towarów na terytorium państwa członkowskiego przeznaczenia, mogą być również inne dokumenty otrzymywane przez podatnika w tego rodzaju dostawie towarów, w szczególności:

1. korespondencja handlowa z nabywcą, w tym jego zamówienie;
2. dokument potwierdzający zapłatę za towar, z wyjątkiem przypadków, gdy dostawa ma charakter nieodpłatny lub zobowiązanie jest realizowane w innej formie – w takim przypadku inny dokument stwierdzający wygaśnięcie zobowiązania.
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy, posiadany komplet dokumentów mieści się w zakresie przedstawionym w art. 23 ust. 14, dodatkowo Wnioskodawca będzie dysponował zamówieniem złożonym przez konsumenta zagranicznego. Na zamówieniu widoczny jest numer przesyłki nadany przez firmę kurierską w momencie potwierdzenia realizacji złożonego zamówienia, w związku z czym Wnioskodawca jest w stanie połączyć konkretne zamówienie z systemu transakcyjnego Wnioskodawcy z zestawieniem dostarczonym przez firmę kurierską, na którym znajduje się potwierdzenie dostarczenia wskazanej przesyłki do odbiorcy ostatecznego. Firma kurierska na przedstawionym zestawieniu potwierdza, że przesyłki zostały dostarczone i odebrane przez odbiorcę ostatecznego.

Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu w interpretacji indywidualnej z dnia 2 stycznia 2014 r. potwierdził stanowisko Wnioskodawcy, uznając, że ustawa o VAT nie stanowi o formie dokumentów, dopuszcza się więc każdy dokument, który uprawdopodabnia wywóz towarów z terytorium kraju i ich dostarczenie na terytorium innego państwa członkowskiego. Wspomniane dokumenty mogą być również przesyłane w formie elektronicznej, skanem lub faxem.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 2 pkt 23 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r., poz. 710, z późn. zm.) – zwanej dalej ustawą  przez sprzedaż wysyłkową z terytorium kraju rozumie się dostawę towarów wysyłanych lub transportowanych przez podatnika podatku od towarów i usług lub na jego rzecz z terytorium kraju na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, które jest państwem przeznaczenia dla wysyłanego lub transportowanego towaru, pod warunkiem że dostawa dokonywana jest na rzecz:

1. podatnika podatku od wartości dodanej lub osoby prawnej niebędącej podatnikiem podatku od wartości dodanej, którzy nie mają obowiązku rozliczania wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, o którym mowa w art. 9, lub
2. innego niż wymieniony w lit. a podmiotu niebędącego podatnikiem podatku od wartości dodanej.
   
   

Stosownie do art. 23 ust. 1 ustawy – w przypadku sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju dostawę towarów uznaje się za dokonaną na terytorium państwa członkowskiego przeznaczenia dla wysyłanych lub transportowanych towarów, z zastrzeżeniem ust. 2.

W myśl art. 23 ust. 2 ustawy  w przypadku sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju dostawę towarów uznaje się za dokonaną na terytorium kraju, jeżeli całkowita wartość towarów innych niż wyroby akcyzowe wysyłanych lub transportowanych do tego samego państwa członkowskiego w ramach sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju, pomniejszona o kwotę podatku, jest mniejsza lub równa w danym roku od kwoty wyrażonej w złotych, odpowiadającej kwocie ustalonej przez państwo członkowskie przeznaczenia dla wysyłanych lub transportowanych towarów.

Przepis ust. 2 stosuje się pod warunkiem, że całkowita wartość towarów innych niż wyroby akcyzowe wysyłanych lub transportowanych do tego samego państwa członkowskiego w ramach sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju, pomniejszona o kwotę podatku, nie przekroczyła w poprzednim roku podatkowym kwoty wyrażonej w złotych odpowiadającej kwocie ustalonej przez państwo członkowskie przeznaczenia dla wysyłanych lub transportowanych towarów (art. 23 ust. 3 ustawy).

Na mocy art. 23 ust. 4 ustawy  w przypadku przekroczenia kwoty, o której mowa w ust. 2, miejsce opodatkowania na terytorium państwa członkowskiego przeznaczenia dla wysyłanych lub transportowanych towarów obowiązuje, począwszy od dostawy, którą przekroczono tę kwotę.

Zgodnie z art. 23 ust. 5 ustawy  podatnicy, do których ma zastosowanie ust. 2, mogą wybrać miejsce opodatkowania określone w ust. 1 pod warunkiem pisemnego zawiadomienia naczelnika urzędu skarbowego o skorzystaniu z tego wyboru (opcji), z zaznaczeniem nazwy państwa członkowskiego lub nazw państw członkowskich, których zawiadomienie to dotyczy.

Zawiadomienie, o którym mowa w ust. 5, składa się co najmniej na 30 dni przed datą dostawy, począwszy od której podatnik chce korzystać z opcji, o której mowa w ust. 5 (art. 23 ust. 6 ustawy).

Stosownie do art. 23 ust. 7 ustawy  w terminie 30 dni od pierwszej dostawy towarów po skorzystaniu z opcji, o której mowa w ust. 5, podatnik jest obowiązany przedstawić naczelnikowi urzędu skarbowego dokument potwierdzający o zawiadomieniu właściwego organu podatkowego w innym państwie członkowskim o zamiarze rozliczania w tym państwie członkowskim podatku od wartości dodanej od sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca jest producentem artykułów wyposażenia wnętrz, takich jak: obrazy ręcznie malowane, obrazy drukowane na płótnie, obrazy na płycie plexi, zdjęcia na płótnie, naklejki na ścianę, oryginalnie zdobione stoliki kawowe. Prowadzi on bezpośrednią sprzedaż internetową swoich produktów na rzecz konsumentów mieszkających w innych niż Polska krajach Unii Europejskiej (np. Niemcy, Austria, Francja, Włochy). Konsumenci ci składają zamówienia przez system transakcyjny Wnioskodawcy. Zapłata odbywa się z góry i realizowana jest w przeważającej większości przez operatorów systemów płatniczych, którzy udostępniają Wnioskodawcy następujące dane związane z płatnością: adres e-mail osoby wpłacającej oraz numer zamówienia wygenerowany przez system transakcyjny Wnioskodawcy, co pozwala na jednoznaczną identyfikację wpłacającego i jego adresu.

Wnioskodawca ze względu na przekroczenie w roku podatkowym ustalonych przez państwa członkowskie kwot, o których jest mowa w art. 23 ust. 2 ustawy, dokonał rejestracji jako podatnik podatku od wartości dodanej.

Ustawa nakłada na podatników – opodatkowujących sprzedaż wysyłkową w państwie przeznaczenia – pewne dodatkowe obowiązki o charakterze sprawozdawczym. Ich dopełnienie ma gwarantować, że dana dostawa wykonywana w ramach sprzedaży wysyłkowej będzie faktycznie poddana opodatkowaniu na terytorium państwa przeznaczenia.

I tak, w myśl art. 23 ust. 14 ustawy  warunkiem uznania dostawy towarów w ramach sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju za dostawę dokonaną na terytorium państwa członkowskiego przeznaczenia jest otrzymanie przez podatnika, przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy, następujących dokumentów, jeżeli dokumenty te łącznie potwierdzają dostarczenie towarów do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego przeznaczenia dla wysyłanych lub transportowanych towarów:

1. dokumentów przewozowych otrzymanych od przewoźnika (spedytora) odpowiedzialnego za wywóz towarów z terytorium kraju  w przypadku gdy przewóz towarów jest zlecany przez podatnika przewoźnikowi;
2. (uchylony);
3. dokumentów potwierdzających odbiór towarów poza terytorium kraju.
   
   

Na mocy art. 23 ust. 15 ustawy  w przypadku gdy dokumenty, o których mowa w ust. 14, nie potwierdzają jednoznacznie dostarczenia towarów do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego przeznaczenia dla wysyłanych lub transportowanych towarów, dokumentami wskazującymi, że wystąpiła dostawa towarów na terytorium państwa członkowskiego przeznaczenia dla wysyłanych lub transportowanych towarów, mogą być również inne dokumenty otrzymywane przez podatnika w tego rodzaju dostawie towarów, w szczególności:

1. korespondencja handlowa z nabywcą, w tym jego zamówienie;
2. dokument potwierdzający zapłatę za towar, z wyjątkiem przypadków, gdy dostawa ma charakter nieodpłatny lub zobowiązanie jest realizowane w innej formie  w takim przypadku inny dokument stwierdzający wygaśnięcie zobowiązania.
   
   

W niniejszej sprawie produkty zakupione przez konsumentów zagranicznych są dostarczane za pomocą firm kurierskich. Obecnie Wnioskodawca planuje rozpocząć współpracę z nową firmą kurierską, która będzie udostępniała następujące dane dotyczące każdej przesyłki w drodze elektronicznej (w formacie PDF): numer przesyłki nadany przez firmę kurierską, datę nadania przesyłki, adres doręczenia, imię i nazwisko odbiorcy, datę odbioru.

Wnioskodawca wskazał, że po zrealizowaniu dostawy do konsumenta zagranicznego, będzie dysponował następującymi dokumentami:

1. przygotowanym przez firmę kurierską zestawieniem przesyłek nadanych i dostarczonych do odbiorcy ostatecznego,
2. zamówieniem z systemu transakcyjnego Wnioskodawcy, które zawiera numer zamówienia, dane zamawiającego oraz numer przesyłki nadawany przez firmę kurierską.
   
   

Wnioskodawca powziął wątpliwość, czy posiadane przez niego dokumenty potwierdzające realizację transakcji, spełniają kryteria wymagane przez art. 23 ust. 14 ustawy – tzn. są dokumentami, które potwierdzać będą dostarczenie towarów do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego przeznaczenia towarów, przez co spełniony zostanie warunek uznania dostaw towarów za dokonanych w ramach sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju za dostawy dokonane na terytorium państwa członkowskiego przeznaczenia.

Należy wskazać, że powołane powyżej przepisy nie stanowią o formie dokumentów. Zasadniczo dopuszczalna będzie każda forma dokumentu, byle uprawdopodobniała ona wywóz towarów z terytorium kraju i ich dostarczenie na terytorium innego państwa członkowskiego. W dobie szeroko rozumianej komunikacji technicznej nie ma podstaw do odmawiania mocy dowodowej dokumentowi przesyłanemu np.: w formie elektronicznej, skanem czy faxem. Dla uznania dostawy towarów dokonanej w ramach sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju za dostawę dokonaną na terytorium państwa członkowskiego przeznaczenia nie będzie konieczne posiadanie dokumentów, o których mowa w art. 23 ust. 14 i ust. 15 ustawy w formie papierowej, wystarczająca będzie ich wersja elektroniczna (w formie plików PDF).

Polski ustawodawca zastrzegł, że choć dane zdarzenia handlowe mogą być uznane za sprzedaż wysyłkową z terytorium kraju, to warunkiem uznania ich za dokonane na terytorium danego państwa członkowskiego przeznaczenia i w efekcie wyłączenia ich w kraju od opodatkowania na zasadach ogólnych, jest otrzymanie (posiadanie) przez podatnika określonych dokumentów. Dopełnienie obowiązków dokumentacyjnych ma gwarantować, że dana dostawa wykonywana w ramach sprzedaży wysyłkowej będzie faktycznie poddana opodatkowaniu na terytorium państwa przeznaczenia.

Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie w wyroku z dnia 10 maja 2013 r., sygn. akt I FSK 895/12 rozważył kwestię dokumentowania dostawy towarów w ramach sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju. W wyroku tym wskazał, że „W pierwszej kolejności należy wziąć pod uwagę wzajemne relacje – na tle wykładni gramatycznej – przepisów art. 23 ust. 14 i 15 ustawy o VAT, aby stwierdzić, że samo brzmienie art. 23 ust. 14 ustawy wskazuje na podstawowy katalog dokumentów potwierdzających dokonanie dostawy towarów w ramach sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju za dostawę dokonaną na terytorium państwa członkowskiego przeznaczenia, który może być uzupełniony dodatkowymi dokumentami określonymi w art. 23 ust. 15 ustawy. (…) Biorąc pod uwagę normę art. 180 § 1 Op., nie można pominąć, że w niektórych przypadkach, zwłaszcza przepisy prawa materialnego, określają ustawowe dowody wykazania danej okoliczności, co niewątpliwie stanowi nawiązanie do teorii legalnej (formalnej) oceny dowodów, opierającej się na ustawowym założeniu, że daną okoliczność można udowodnić wyłącznie określonymi środkami dowodowymi (…). Przenosząc to zagadnienie na grunt unormowania art. 23 ust. 14 i 15 ustawy o VAT stwierdzić należy, że wprawdzie w przepisie art. 23 ust. 14 ma miejsce ustawowe określenie dokumentów dowodzących, że towary będące przedmiotem sprzedaży wysyłkowej zostały wywiezione z terytorium kraju i dostarczone do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, lecz z uwagi na treść art. 23 ust. 15, pozwalającego na dowodzenie tej okoliczności również innymi – nie tylko wymienionymi w tym przepisie – dowodami, ustawowy katalog dowodowy określony w ust. 14, nie może być uznany za zamknięty, a tym samym nie wyłącza w tym zakresie stosowania normy art. 180 § 1 O.p., zwłaszcza w sytuacji braku jednoznacznego unormowania formy i trybu pozyskiwania na dokumentach określonych w art. 23 ust. 14 ustawy, potwierdzenia dostarczenia towarów do miejsca ich przeznaczenia na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju (Polski). (…)

W konsekwencji nie można uzależniać skutków podatkowych od posiadania bądź nieposiadania określonej dokumentacji, w oderwaniu od faktycznego spełnienia warunków do uznania dostawy towarów za dokonaną na terytorium państwa członkowskiego przeznaczenia. Oznacza to, że również w przypadku sprzedaży wysyłkowej dla nienaliczania VAT w kraju wystarczającym jest posiadanie dokumentów potwierdzających dostarczenie towarów do nabywcy w innym kraju UE, nawet jeśli nie są to wszystkie dowody wymienione w art. 23 ust. 14 ustawy o VAT”.

Wnioskodawca poinformował, że na zamówieniu złożonym przez konsumenta zagranicznego widoczny jest numer przesyłki nadany przez firmę kurierską w momencie potwierdzenia realizacji złożonego zamówienia, w związku z czym Wnioskodawca jest w stanie połączyć konkretne zamówienie z systemu transakcyjnego Wnioskodawcy z zestawieniem dostarczonym przez firmę kurierską, na którym znajduje się potwierdzenie dostarczenia wskazanej przesyłki do odbiorcy ostatecznego. Firma kurierska na przedstawionym zestawieniu potwierdza, że przesyłki zostały dostarczone i odebrane przez odbiorcę ostatecznego.

Biorąc pod uwagę tak przedstawiony opis sprawy oraz powołane przepisy prawa w kontekście przytoczonego orzeczenia Naczelnego Sądu Administracyjnego należy stwierdzić, że przygotowane przez firmę kurierską zestawienia przesyłek nadanych przez Wnioskodawcę i dostarczonych do odbiorcy ostatecznego (w formie elektronicznej) oraz zamówienie z systemu transakcyjnego Wnioskodawcy zaliczyć należy do dokumentów, które będą stanowiły wystarczający dowód potwierdzający doręczenie danej przesyłki ostatecznemu odbiorcy.

Zatem, posiadane przez Wnioskodawcę wymienione w punkcie 1 i 2 dokumenty potwierdzające realizację transakcji będą spełniać kryteria wymagane przez art. 23 ust. 14 i ust. 15 ustawy oraz wystarczająco będą potwierdzać dostarczenie towarów do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego przeznaczenia towarów, przez co spełniony zostanie warunek uznania dostaw towarów dokonanych w ramach sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju, za dostawy dokonane na terytorium państwa członkowskiego przeznaczenia.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zaznaczyć należy, że wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Wnioskodawcy. Inne kwestie wynikające z opisu sprawy, które nie zostały objęte pytaniem nie mogą być - zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej - rozpatrzone.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.