Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPP2/4512-411/16-4/KOM
z 12 lipca 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. 2015 r., poz. 613, z późn. zm.) oraz § 6 pkt 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy – przedstawione we wniosku z dnia 23 maja 2016 r. (data wpływu do Izby Skarbowej w Warszawie 23 maja 2016 r.) uzupełnionym pismem z dnia 23 czerwca 2016 r. (data wpływu 24 czerwca 2016 r.) będącym odpowiedzią na wezwanie tut. Organu z dnia 10 czerwca 2016 r. znak IPPP2/4512-411/16-2/KOM (skutecznie doręczone dnia 21 czerwca 2016 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku VAT na usługę najmu apartamentu - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 23 maja 2016 r. wpłynął wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku VAT na usługę najmu apartamentu.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawczyni jest właścicielem lokalu mieszkalnego w budynku apartamentowym wraz z miejscem parkingowym w miejscowości nadmorskiej. Ww. apartament zakupiła z zamiarem czerpania korzyści ekonomicznych z nieruchomości w formie otrzymywanych przychodów z najmu krótkotrwałego. Przychody z najmu rozlicza w ramach prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej. Jako czynny podatnik VAT - w przedmiocie działalności gospodarczej Wnioskodawczyni posiada wpis do Centralnej Ewidencji Działalności Gospodarczej: PKD 55.20.Z „Obiekty noclegowe turystyczne i miejsca krótkotrwałego zakwaterowania”. Przedmiotowy lokal Wnioskodawczyni traktuje jako inwestycję, wprowadzoną do ewidencji środków trwałych w jej działalności gospodarczej.

Celem Wnioskodawczyni jest przy pomocy zakupionego lokalu mieszkalnego świadczenie usług zakwaterowania, polegających na oddaniu ww. lokalu do krótkotrwałego zamieszkania, niepołączone ze świadczeniem innych usług. Lokal posiada pełną funkcjonalność (tj. doprowadzone przyłącza wszystkich mediów, umeblowany pokój dzienny z aneksem kuchennym i sypialnię) tak, aby zaspakajać potrzeby mieszkaniowe. Dla lokalu została wyodrębniona księga wieczysta z ustanowionym udziałem w nieruchomości wspólnej, tj. w gruncie i częściach wspólnych budynku.

W związku z faktem, że lokal mieszkalny znajduje się poza miejscem zamieszkania Wnioskodawczyni i nie ma możliwości samodzielnej realizacji funkcji marketingowych i eksploatacyjnych związanych z prowadzeniem działalności wynajmu Wnioskodawczyni zawarła umowę cywilnoprawną o współpracy w celu krótkotrwałego zakwaterowania w apartamencie turystycznym z podmiotem pośredniczącym - osobą prawną.

Podmiot ten, zgodnie z podpisaną z Wnioskodawczynią umową pośredniczy w podnajmie lokalu, zawierając we własnym imieniu z Klientami umowę o usługę krótkoterminowego zakwaterowania w apartamencie Wnioskodawczyni, organizuje także obsługę pobytu Klienta w apartamencie, prowadzi obsługę rozliczeń z klientami (pobiera zaliczki i zapłaty za pobyt, wystawia faktury bądź paragony dla Klientów), na koniec miesięcznego okresu rozliczeniowego przedstawia rozliczenie z właścicielem lokalu. Rozliczenie to zawiera zestawienie liczby usług zakwaterowania oraz zastosowanej ceny usługi i jest podstawą do wystawienia przez Wnioskodawczynię faktury sprzedaży usług krótkotrwałego zakwaterowania na rzecz pośrednika.

Za powyższą obsługę a także działania marketingowe Pośrednik - spółka z o.o. pobiera wynagrodzenie w wysokości 25% ceny netto pozyskanej od klienta. Pośrednik po otrzymaniu faktury od Wnioskodawczyni, wystawionej zgodnie z przepisami art. 19a ust. 3 oraz 106i ust.1 ustawy o VAT, przelewa na konto bankowe Wnioskodawczyni kwotę wynikającą z faktury sprzedaży usług krótkotrwałego zakwaterowania – pomniejszoną o kwotę wynagrodzenia pośrednika.

Wnioskodawczyni nadmienia, że zgodnie z umową z Pośrednikiem, jako właściciel lokalu jest zobowiązana do ubezpieczenia lokalu, jego konserwacji oraz bieżących remontów. Ponadto, z treści umowy wynika, że Wnioskodawczyni nie może dochodzić od Pośrednika jakichkolwiek kwot w przypadku braku realizacji usług krótkotrwałego zakwaterowania.

W nadesłanym uzupełnieniu do wniosku Wnioskodawczyni wyjaśniła, że opisana przez nią usługa najmu, polegająca na oddaniu apartamentu do krótkotrwałego zamieszkania niepołączonego ze świadczeniem innych usług, stanowi usługę określoną w PKWiU jako „Usługi obiektów noclegowych turystycznych i miejsc krótkotrwałego zakwaterowania” -(PKWiU 55.2).

Fakt, że Wnioskodawczyni sama nie uczestniczy bezpośrednio w kontaktach z klientami korzystającymi z krótkotrwałego zakwaterowania a czyni to poprzez pośrednika nie wpływa na zmianę kwalifikacji statystycznej świadczonej usługi, która ciągle pozostaje usługą najmu krótkoterminowego.

W związku z powyższym takie sklasyfikowanie usługi wynajmu apartamentu w celu krótkotrwałego zakwaterowania mieści się w treści poz. 163 załącznika nr 3 do ustawy VAT - i biorąc pod uwagę, że z treści umowy z pośrednikiem wynika, że pośrednik działa z upoważnienia Wnioskodawczyni i na jej rzecz, to ma zastosowanie art. 8 ust. 2a ustawy o VAT. Wnioskodawczyni powinna mieć prawo do wystawienia faktury pośrednikowi z obniżoną 8% stawką podatku VAT. Czynności wykonywane przez pośrednika, na podstawie umowy o współpracy w celu krótkotrwałego zakwaterowania, prowadzą do wykonania usługi głównej, nie zmieniając przedmiotu czynności głównej jaką jest usługa najmu krótkoterminowego.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy właściwe jest stosowanie stawki 8 % podatku VAT dla usług najmu apartamentu turystycznego w celu krótkotrwałego zakwaterowania w wystawianej przez Wnioskodawczynię fakturze na rzecz pośrednika w wynajmie nieruchomości, na podstawie zawartej umowy o współpracy w celu krótkotrwałego zakwaterowania?

Stanowisko Wnioskodawcy:

W świetle przedstawionych faktów Wnioskodawczyni uważa, że usługa najmu apartamentu, położonego w miejscowości nadmorskiej, świadczona na rzecz Pośrednika podlega opodatkowaniu według stawki podatku w wysokości 8% , na podstawie art. 41 ust. 2 w związku z art. 146 a pkt 2 oraz poz. 163 załącznika nr 3 do ustawy o VAT.

Sam fakt, że Wnioskodawczyni nie uczestniczy bezpośrednio w kontaktach z klientami i nie dokonuje ewidencjonowania przychodów pozyskiwanych bezpośrednio od osób korzystających z usługi krótkotrwałego zakwaterowania, nie wpływa na zmianę kwalifikacji świadczonej przez nią „usługi obiektów noclegowych turystycznych i miejsc krótkotrwałego zakwaterowania” określonej w grupowaniu PKWiU 55.2. Usługa ta ciągle pozostaje usługą najmu krótkoterminowego mieszczącą się w treści poz.163 załącznika nr 3 do ustawy o VAT, co daje możliwość zastosowania 8% stawki podatku VAT przy sprzedaży ww. usługi na rzecz Pośrednika, gdyż art. 8 ust. 2a ustawy o podatku od towarów i usług stanowi że: „w przypadku, gdy podatnik działając we własnym imieniu, ale na rzecz osoby trzeciej bierze udział w świadczeniu usług, przyjmuje się, że podatnik sam otrzymał i wyświadczył usługę".

Drugi argument uzasadniający zastosowanie 8% stawki podatku VAT to fakt, że Wnioskodawczyni nie oddała apartamentu Pośrednikowi w celu osiągania przez niego korzyści ekonomicznych na jego rzecz i w jego imieniu, lecz na podstawie zawartej umowy o współpracy w celu krótkoterminowego zakwaterowania upoważniła Pośrednika do udostępniania jej apartamentu klientom. Stąd Pośrednik otrzymuje procentowe wynagrodzenie naliczane od faktycznie pozyskanych, dzięki jego staraniom, przychodów od klientów.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016, poz. 710), zwana dalej „ustawą” opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, (…).

Natomiast zgodnie z art. 8 ust. 1 ww. ustawy przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Kwestię zawierania umów reguluje ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2016 r., poz. 380). Zasada swobody umów zapisana jest w art. 3531 Kodeksu cywilnego, w świetle którego strony zawierające umowę mogą ułożyć stosunek prawny według swego uznania, byleby jego treść lub cel nie sprzeciwiały się właściwości (naturze) stosunku, ustawie ani zasadom współżycia społecznego.

Zatem strony mogą dowolnie ustalać stosunki cywilnoprawne, jednakże postanowienia umów nie mogą pozostawać w sprzeczności z innymi przepisami prawa, do stosowania których strony są zobowiązane.

Umowa najmu jest cywilnoprawną umową nakładającą na strony - zarówno wynajmującego, jak i najemcę - określone przepisami obowiązki. Jak wynika z art. 659 § 1 Kodeksu cywilnego przez umowę najmu wynajmujący zobowiązuje się oddać najemcy rzecz do używania przez czas oznaczony lub nie oznaczony, a najemca zobowiązuje się płacić wynajmującemu umówiony czynsz.

Najem jest więc umową dwustronnie zobowiązującą i wzajemną. Odpowiednikiem świadczenia wynajmującego, polegającego na oddaniu rzeczy do używania, jest świadczenie najemcy, polegające na płaceniu umówionego czynszu. W konsekwencji, umówiony między stronami czynsz jest wynagrodzeniem za możliwość korzystania z cudzej rzeczy i stanowi świadczenie wzajemne należne za używanie budynku bądź lokalu przez jego najemcę.

Zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Stosownie do art. 41 ust. 2 ustawy, dla towarów i usług wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, stawka podatku wynosi 7%, z zastrzeżeniem ust. 12 i art. 114 ust. 1.

Na mocy art. 146a pkt 1 i 2 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f:

1. stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%;
2. stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2, art. 120 ust. 2 i 3 oraz w tytule załącznika nr 3 do ustawy, wynosi 8%.
   
   

Zwolnienia od podatku ustawodawca uregulował w art. 43 ustawy.

I tak zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy, zwalnia się od podatku usługi w zakresie wynajmowania lub wydzierżawiania nieruchomości o charakterze mieszkalnym lub części nieruchomości, na własny rachunek, wyłącznie na cele mieszkaniowe.

Z ww. przepisu wynika, że zwolnieniu od podatku podlega świadczona na własny rachunek usługa wynajmu lub dzierżawy nieruchomości o charakterze mieszkalnym co istotne, na cele mieszkaniowe. Zatem przesłanki do zastosowania zwolnienia są następujące:

1. świadczenie usługi na własny rachunek,
2. charakter mieszkalny nieruchomości,
3. mieszkaniowy cel najmu lub dzierżawy.
   
   

Zaistnienie wszystkich powyższych przesłanek skutkuje zastosowaniem zwolnienia od podatku.

Brak któregokolwiek z powyższych elementów nie pozwala na zastosowanie zwolnienia. W związku z tym, zwolnieniu nie podlega wynajem nieruchomości o charakterze mieszkalnym na cel inny niż mieszkaniowy.

Jednocześnie należy zauważyć, że celem innym niż mieszkaniowy jest np. cel krótkotrwałego pobytu o charakterze turystycznym bądź biznesowym. Takie cele realizowane są m.in. przez hotele, pensjonaty, pokoje do wynajęcia dla turystów bądź biznesmenów. Cel mieszkaniowy nie jest związany z chwilowym pobytem, ale z zamieszkaniem, więc stałym interesem życiowym osoby będącej najemcą lokalu mieszkalnego.

Jak powyżej wskazano, usługa najmu nieruchomości korzysta ze zwolnienia na podstawie ww. art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy pod warunkiem łącznego spełnienia przesłanek co do podmiotu, przedmiotu i celu takiej umowy. Podatnik podatku VAT będzie mógł zatem skorzystać ze zwolnienia z opodatkowania ww. usługi jeśli umowa najmu w swojej treści zawiera między innymi postanowienia, z których w sposób nie budzący wątpliwości wynika, że dotyczy ona lokalu mieszkalnego i lokal ten może być wykorzystany przez najemcę tylko w celach mieszkaniowych. Powyższe dotyczy zarówno umów najmu zawieranych pomiędzy wynajmującym a najemcą, jak również umów zawieranych z podmiotem trzecim, tj. w relacji wynajmujący – najemca – podnajemca.

Należy w tym miejscu zauważyć, że w myśl art. 43 ust. 20 ustawy, zwolnienie, o którym mowa w ust. 1 pkt 36 nie ma zastosowania do usług wymienionych w poz. 163 załącznika nr 3 do ustawy zawierającym wykaz towarów i usług opodatkowanych stawką podatku w wysokości 8%.

Pod poz. 163 załącznika nr 3 do ustawy wymienione zostały usługi sklasyfikowane pod symbolem PKWiU 55, tj. „usługi związane z zakwaterowaniem”.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że Wnioskodawczyni, która jest opodatkowana podatkiem VAT, w ramach działalności gospodarczej wynajmuje własny lokal mieszkalny (apartament w nadmorskim kurorcie) na własny rachunek. W tym celu zawarła umowę z pośrednikiem, który na podstawie zawartej z nią umowy o współpracy w celu krótkoterminowego zakwaterowania udostępniania apartament Wnioskodawczyni klientom. Za swoje czynności pośrednik otrzymuje od Wnioskodawczyni procentowe wynagrodzenie naliczane od faktycznie pozyskanych, dzięki jego staraniom, przychodów od klientów. Wnioskodawczyni zgodnie z umową z pośrednikiem, jako właściciel lokalu jest zobowiązana do ubezpieczenia lokalu, jego konserwacji oraz bieżących remontów. Ponadto, z treści umowy wynika, że Wnioskodawczyni nie może dochodzić od pośrednika jakichkolwiek kwot w przypadku braku realizacji usług krótkotrwałego zakwaterowania. Wnioskodawczyni wskazała, że świadczy usługi sklasyfikowane pod symbolem PKWiU 55.2 - „Usługi obiektów noclegowych turystycznych i miejsc krótkotrwałego zamieszkania” i nie wykonuje innych usług związanych z wynajmem swojego lokalu.

Z uwagi na powyższe okoliczności, jak również powołane wyżej przepisy, należy stwierdzić, że wynajem lokalu mieszkalnego (apartamentu) na cele świadczonych przez Wnioskodawczynię usług sklasyfikowanych przez nią pod symbolem PKWiU 55.2 („Usługi obiektów noclegowych turystycznych i miejsc krótkotrwałego zamieszkania”), tj. usług innych niż mieszkaniowe, nie korzysta ze zwolnienia, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy, a jest opodatkowany stawką VAT 8% na podstawie art. 41 ust. 2 w związku z art. 146a pkt 2 ustawy jako czynność wymieniona w załączniku nr 3 do ustawy pod poz. 163.

Tym samym, stanowisko Wnioskodawczyni w tym zakresie należało uznać za prawidłowe.

Końcowo Organ zauważa, że zgodnie z Komunikatem Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego z dnia 24 stycznia 2005 roku w sprawie trybu udzielania, informacji dotyczących standardów klasyfikacyjnych (Dz. Urz. GUS Nr 1 poz. 11) zasadą jest, że zainteresowany podmiot sam klasyfikuje prowadzoną działalność, swoje produkty (wyroby i usługi), towary, środki trwałe i obiekty budowlane według zasad określonych w poszczególnych klasyfikacjach i nomenklaturach, wprowadzonych rozporządzeniami Rady Ministrów lub stosowanych bezpośrednio na podstawie przepisów Wspólnoty Europejskiej i to jego obciążają ewentualne negatywne konsekwencje z tytułu błędnego zaklasyfikowania towarów i usług. Zatem interpretację indywidualną wydano na podstawie wskazanej przez Wnioskodawcę klasyfikacji.

Należy przy tym podkreślić, że kwestie dotyczące zaklasyfikowania towaru lub usługi do właściwego grupowania statystycznego nie mieszczą się w ramach określonych w art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa zgodnie z którym minister właściwy do spraw finansów publicznych, na wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). Zatem Minister Finansów nie jest uprawniony do przyporządkowywania towarów lub usług do określonego grupowania statystycznego.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.