Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPP1/4512-565/16-2/IGo
z 29 lipca 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613 z późn. zm.) oraz § 6 pkt 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 13 lipca 2016 r. (data wpływu 18 lipca 2016 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie momentu powstania obowiązku podatkowego w odniesieniu do świadczonej usługi przekazania prawa do pieczęci windykacyjnej - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 18 lipca 2016 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie momentu powstania obowiązku podatkowego w odniesieniu do świadczonej usługi przekazania prawa do pieczęci windykacyjnej.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

X sp. z o.o. (dalej również: X, Wnioskodawca, Spółka) jest firmą windykacyjną zajmującą się profesjonalnym odzyskiwaniem należności w kraju jak i za granicą.
W ramach swoich usług Spółka oferuje m.in. monitoring należności, windykację należności w kraju i za granicą oraz przygotowywanie i udostępnianie raportów handlowych.

W ramach umowy udostępniania prawa do pieczęci windykacyjnej klient Wnioskodawcy, poprzez umieszczenie pieczęci na fakturach, notach, rachunkach czy wezwaniach do zapłaty przesyłanych do kontrahentów informuje, że wierzytelności mu przysługujące mogą zostać skierowane do windykacji firmy X . Umowa zawierana jest na czas nieokreślony.

Usługa udostępniania prawa do pieczęci windykacyjnej ma charakter odpłatny. Wnioskodawcy przysługuje wynagrodzenie w formie ryczałtu za każdy rozpoczęty rok. Opłata pobierana jest na początku każdego roku obowiązywania umowy.

Opłata w pierwszym roku uiszczana jest na podstawie faktury „pro-forma”, która to z kolei wystawiana jest po podpisaniu umowy. Niezwłocznie po uregulowaniu płatności Spółka wystawia fakturę VAT z adnotacją, że należność została już uregulowana oraz przekazywana jest pieczęć windykacyjna.

Jeżeli klient nie wypowie umowy nie później niż 30 dni przed upływem każdego kolejnego roku obowiązywania umowy, umowa ulega przedłużeniu o kolejny rok. Wówczas Spółka pierwszego dnia następującego po upływie poprzedniego roku przekazuje prawo do korzystania z pieczęci windykacyjnej przez kolejny rok. Następnie wystawiana jest faktura VAT oraz uiszczana jest płatność.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Kiedy należy rozpoznać moment powstania obowiązku podatkowego w odniesieniu do świadczonej usługi przekazania prawa do pieczęci windykacyjnej, o której mowa w opisywanym stanie faktycznym?

Zdaniem wnioskodawcy, jako moment powstania obowiązku podatkowego z tytułu przekazania prawa do korzystania z pieczęci windykacyjnej należy uznać moment, w którym prawo to jest przekazywane. Jeżeli przekazanie prawa do pieczęci poprzedza otrzymanie płatności, to obowiązek podatkowy powstaje w stosunku do uzyskanej kwoty w momencie jej otrzymania przez Wnioskodawcę.

Uzasadnienie

Zgodnie z zakresem przedmiotowym opodatkowania zawartym w art. 5 ust 1 Ustawy z dnia 11 marca 2004 r o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r. poz. 710 - tj. ze zm.) - dalej: UPTU, opodatkowaniu tym podatkiem podlegają m.in. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl natomiast art. 2 pkt 6 UPTU, towarami są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Zgodnie z przepisem art. 8 ust. 1 UPTU, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

Przenosząc zatem przedstawiony stan prawny na grunt analizowanej sprawy oraz uwzględniając, że przedmiotem transakcji nie są ani rzeczy, ani postacie energii, ale upublicznienie prawa do skierowania do windykacji wierzytelności klienta Wnioskodawcy poprzez oznaczenie dokumentów klienta pieczęcią windykacyjną, Spółka przyjęła, że ma do czynienia nie z dostawą towarów, a wyłącznie z odpłatnym świadczeniem usług.

Stosownie do treści art. 19a ust. 1 UPTU, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą dokonania dostawy towarów lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem ust. 5 i 7-11, art. 14 ust. 6, art. 20 i art. 21 ust. 1. Przepis ten wyznacza ogólną i podstawową zasadę powstawania obowiązku podatkowego w podatku VAT. Zgodnie z ww. przepisem obowiązek podatkowy w przypadku świadczenia usług będzie, co do zasady, uzależniony od daty wykonania usługi. Natomiast zgodnie z art. 19a ust. 8 UPTU, jeżeli przed dokonaniem dostawy towaru lub wykonaniem usługi otrzymano całość lub część zapłaty, w szczególności: przedpłatę, zaliczkę, zadatek, ratę, wkład budowlany lub mieszkaniowy przed ustanowieniem spółdzielczego prawa do lokalu mieszkalnego lub lokalu o innym przeznaczeniu, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą jej otrzymania w odniesieniu do otrzymanej kwoty, z zastrzeżeniem ust. 5 pkt 4.

Najczęściej uznaje się, że usługa jest wykonana wówczas, gdy usługodawca zrealizował wszystkie czynności składające się na określony rodzaj usługi.

Z punktu widzenia Spółki całość świadczenia, za które otrzymuje ona wynagrodzenie, jest spełniona już w momencie przekazania prawa do pieczęci windykacyjnej klientowi. Obowiązek zapłaty wynagrodzenia wiąże się z samym faktem przekazania prawa do pieczęci windykacyjnej, a nie ze spełnieniem innych dodatkowych, warunków - w szczególności faktycznym skorzystaniem z prawa do skierowania do windykacji przez firmę X należności klienta Spółki czy też oznaczeniem pieczęcią windykacyjną określonej liczby dokumentów. Istotą nabywanego przez klientów Spółki świadczenia jest samo nabycie prawa do legitymowania się i upubliczniania informacji o możliwości prowadzenia windykacji należności za pośrednictwem Wnioskodawcy. Natomiast faktyczne procesy windykacyjne nie muszą mieć w ogóle miejsca, istotą świadczonej usługi nie jest samo ściąganie niespłaconych zobowiązań, ale zmobilizowanie kontrahentów do bieżącego regulowania wierzytelności. Upublicznienie informacji o możliwości prowadzenia windykacji należności ma swego rodzaju zadanie prewencyjne - ma uchronić przed brakiem wywiązywania się kontrahentów z ustaleń umownych w zakresie płatności za dokonywane na ich rzecz świadczenia.

Reasumując, datą wykonania usługi udostępnienia prawa do pieczęci opisanej w stanie faktycznym jest data przekazania tego prawa klientowi. Jeżeli jednak Spółka przed przekazaniem prawa do pieczęci otrzyma od ostatecznego odbiorcy płatność, to obowiązek podatkowy powstanie zgodnie z art. 19a ust. 8 UPTU, czyli w dacie otrzymania przedmiotowej płatności.

Zatem w pierwszym roku obowiązywania umowy obowiązek podatkowy powstanie w momencie uregulowania płatności przez klienta Wnioskodawcy, ponieważ płatność poprzedza przekazanie pieczęci. Natomiast w kolejnych latach przekazanie pieczęci (przekazanie uprawnienia do dalszego korzystania: w praktyce pierwszy dzień kolejnego okresu użytkowania pieczęci przez klienta Spółki) będzie wyznaczało datę powstania obowiązku podatkowego.

Podobne stanowisko znajduje swoje potwierdzenie również w interpretacjach Ministra Finansów oraz wyrokach sądowych. Wprawdzie stan faktyczny w nich opisany odnosi się do przekazania licencji oraz dostępu do serwisów informacyjnych, jednak, zdaniem Wnioskodawcy, usługa przez niego świadczona ma podobny charakter - w przypadku przekazania pieczęci windykacyjnej również chodzi o nabycie pewnego uprawnienia - w tym przypadku jednak nie uprawnienia do korzystania z serwisu czy oprogramowania, ale prawo do upubliczniania formacji o możliwości prowadzenia windykacji należności.

„Z uwagi na opis przedstawionego we wniosku stanu faktycznego oraz obowiązujące w tym zakresie przepisy prawa podatkowego tut. Organ podatkowy stwierdza, że obowiązek podatkowy dla świadczonych usług dostępu do serwisów informacyjnych poprzez sieć internetową lub za pomocą zainstalowanego na płytach DVD oprogramowania powstaje na zasadach ogólnych określonych w przepisie art. 19a ust. 1 ustawy o VAT, a więc z momentem wykonania usługi. Przy czym należy zgodzić się z twierdzeniem Zainteresowanego co do tego, że momentem wykonania usługi opisanej we wniosku jest moment udzielenia dostępu do serwisów informacyjnych” (IPPP2/443-208/14-2/MM, Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie, 28 kwietnia 2014 r.).

„W przypadku dokonania przez Spółkę sprzedaży kodów (kluczy) licencyjnych umożliwiających uzyskanie dostępu do oprogramowania, dniem wykonania przez nią usługi na rzecz ich nabywcy będzie dzień przekazania mu tych kodów (kluczy). Tak jak w przypadku ich zakupu przez Spółkę, w tym przypadku świadczenie Spółki, z tytułu którego przysługuje jej wynagrodzenie od nabywcy, wyczerpuje się w przekazaniu mu kluczy (kodów) licencyjnych” (lPPP3/443-427/14-2/IG, Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie, 4 sierpnia 2014 r.).

Analogiczne stanowisko zajmowane jest także w wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z dnia 22 czerwca 2015 r. o sygn. akt I SA/Kr 583/15. „Zatem skoro nabycie licencji (prawa do korzystania z aplikacji) stanowi w świetle wyżej wskazanych przepisów nabycie prawa do wartości niematerialnych i prawnych, a więc przeniesienie tego prawa przez ich dostawcę, polegające na oddaniu oprogramowania do dyspozycji odbiorcy z prawem jego wykorzystywania, tym samym wtedy dochodzi do świadczenia usługi. Nabywca licencji zyskuje z chwilą przeniesienia tego prawa możliwość ich wykorzystywania w granicach przedmiotowych określonych umową, a nie jest tak - jak zdaje się uważać organ - że nabywca licencji nabywa każdego dnia (czy w innej jednostce czasu) osobno prawo do wykorzystywania oprogramowania”.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skarga powinna czynić zadość wymaganiom pisma w postępowaniu sądowym, a ponadto zawierać: wskazanie zaskarżonej decyzji, postanowienia, innego aktu lub czynności, oznaczenie organu, którego działania, bezczynności lub przewlekłego prowadzenia postępowania skarga dotyczy, określenie naruszenia prawa lub interesu prawnego, w przypadkach, o których mowa w art. 52 § 3 i 4, dowód, że skarżący wezwał właściwy organ do usunięcia naruszenia prawa (art. 57 § 1 pkt 1 - 4 ww. ustawy). Skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.