Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPP3/4512-1-173/16-4/JO
z 18 sierpnia 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.) oraz § 6 pkt 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 13 czerwca 2016 r. (data wpływu 16 czerwca 2016 r.), uzupełnionym pismem z dnia 27 lipca 2016 r. (data wpływu 29 lipca 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego od nabycia środków do produkcji rolnej oraz opodatkowania nieodpłatnie środków do produkcji rolnej członkom Grupy – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 16 czerwca 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego od nabycia środków do produkcji rolnej oraz opodatkowania nieodpłatnie środków do produkcji rolnej członkom Grupy. Wniosek uzupełniono w dniu 29 lipca 2016 r. o brakującą opłatę.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

„A” została utworzona przez osoby fizyczne prowadzące gospodarstwa rolne. Wnioskodawca został wpisany do rejestru grup producentów rolnych na podstawie decyzji z dnia 4 października 2013 r. Wnioskodawca – podatnik VAT, skupuje od członków całą produkcję mleka krowiego, a następnie odsprzedaje je na rynku zewnętrznym – do Spółdzielni Mleczarskiej. Na podstawie wystawionych faktur VAT lub faktur VAT RR potwierdzających zakup, Wnioskodawca dokonuje zapłaty na rzecz członków.

Wnioskodawca korzysta ze wsparcia dla grup producentów na podstawie art. 20 ust. 1 oraz ust. 2 pkt 2 ustawy z dnia 7 marca 2007 r. o wspieraniu rozwoju obszarów wiejskich z udziałem środków Europejskiego Funduszu Rolnego na rzecz Rozwoju Obszarów Wiejskich (EFRROW) – Dz. U. z 2013 r., poz. 173, określonego w rozporządzeniu Rady (WE) nr 1698/2005 z dnia 20 września 2005 r. Z wypracowanego zysku, pochodzącego z ww. wsparcia Wnioskodawca planuje zakupić środki do produkcji rolnej, które zostaną wskazane w przeprowadzonej w tym celu ekspertyzie, a także przekazane nieodpłatnie członkom Wnioskodawcy. Przekazanie nastąpi na podstawie dokumentu wewnętrznego. Wnioskodawca od zakupionych środków do produkcji rolnej planuje odliczyć VAT naliczony, natomiast przy nieodpłatnym przekazaniu planuje wykazać VAT należny. Wnioskodawca przekazując środki do produkcji rolnej swoim członkom przeniesie na nich prawo do rozporządzania nimi jak właściciel. Przekazanie środków do produkcji będzie zaakceptowane uchwałą zgromadzenia członków, które wyrazi zgodę na takie przekazanie. Uchwała ta nie będzie miała znamion uchwały o podziale zysków.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy Grupa postąpi prawidłowo odliczając podatek naliczony do zakupionych, a następnie nieodpłatnie przekazanych członkom Grupy środków do produkcji rolnej?
2. Czy Grupa postąpi prawidłowo naliczając podatek należny do przekazanych nieodpłatnie członkom Spółdzielczej Grupy Producentów Mleka środków do produkcji rolnej?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy,

1. Wnioskodawca stoi na stanowisku, że Grupa jest czynnym podatnikiem VAT i została wpisana do Krajowego Rejestru Grup Producentów Rolnych, dlatego posiada prawo do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony przy nabyciu środków do produkcji rolnej – zakup ten będzie służył czynnościom opodatkowanym, tj. sprzedaży mleka krowiego nabywanego od członków Grupy (art. 86 ust. 1 ustawy o VAT).
2. Wnioskodawca uważa, że skoro Grupa zakłada prawo do odliczenia VAT naliczonego przy nabyciu środków do produkcji rolnej, a samo nieodpłatne przekazanie środków będzie wiązało się z przeniesieniem prawa do rozporządzania nimi jak właściciel, zdarzenie to będzie podlegało opodatkowaniu jako dostawa towarów (art. 7 ust. 2 ustawy o VAT). Czynność ta zostanie udokumentowana dokumentem wewnętrznym z wykazaną kwotą podatku należnego.
   
   

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Podstawowe zasady dotyczące odliczania podatku naliczonego zostały sformułowane w art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r., poz. 710, z późn. zm.), zwaną dalej ustawą. W myśl tego przepisu, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15 ustawy, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Stosownie do art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:

1. nabycia towarów i usług,
2. dokonania całości lub części zapłaty przed nabyciem towaru lub wykonaniem usługi.
   
   

Z powyższego wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Przedstawiona wyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku VAT oraz niepodlegających temu podatkowi.

Należy zauważyć, że formułując w art. 86 ust. 1 ustawy, warunek związku ze sprzedażą opodatkowaną, ustawodawca nie uzależnia prawa do odliczenia od związku zakupu z obecnie wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi. Wystarczającym jest, że z okoliczności towarzyszących nabyciu towarów lub usług przy uwzględnieniu rodzaju prowadzonej przez podatnika działalności gospodarczej wynika, że zakupy te dokonane są w celu ich wykorzystania w ramach jego działalności opodatkowanej.

Zatem w podatku od towarów i usług obowiązuje zasada, tzw. „niezwłocznego odliczenia podatku naliczonego”. Zasada ta wyraża się tym, że podatnik, aby skorzystać z prawa do odliczenia, nie musi czekać aż nabyty towar lub usługa zostaną odsprzedane lub efektywnie wykorzystane na potrzeby działalności opodatkowanej.

W każdym przypadku należy dokonać oceny, czy intencją podatnika wykonującego określone czynności, z którymi łączą się skutki prawno-podatkowe, było wykonywanie czynności opodatkowanych.

Podkreślić należy, że ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

W oparciu o art. 88 ust. 4 ustawy, obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się również do podatników, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni, zgodnie z art. 96, z wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 86 ust. 2 pkt 7.

Zgodnie z powyższą regulacją, z prawa do odliczenia podatku skorzystać mogą wyłącznie podatnicy, którzy są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni.

Jak wskazano wyżej, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje zarejestrowany, czynny podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych.

Podatnikami – zgodnie z zapisem art. 15 ust. 1 ustawy – są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza – na mocy art. 15 ust. 2 ustawy – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Należy w tym miejscu podkreślić, że prawo do odliczenia podatku naliczonego, jako integralna część systemu VAT, w zasadzie nie może być ograniczane, ani pod względem czasu, ani też pod względem zakresu przedmiotowego. Nie jest to bowiem wyjątkowy przywilej podatnika, lecz jego fundamentalne prawo. Możność wykonania tego prawa powinna być zapewniona niezwłocznie i względem wszystkich kwot podatku, które zostały pobrane (naliczone) od transakcji związanych z zakupami. Decydujące znaczenie dla oceny istnienia prawa do odliczenia ma zamierzony (deklarowany) związek podatku naliczonego z czynnościami opodatkowanymi.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca jest podatnikiem podatku VAT, skupuje od członków całą produkcję mleka krowiego, a następnie odsprzedaje je na rynku zewnętrznym – do Spółdzielni Mleczarskiej, na podstawie wystawionych faktur VAT lub faktur RR potwierdzających zakup. Wnioskodawca z wypracowanego zysku, pochodzącego ze wsparcia dla grup producentów planuje zakupić środki do produkcji rolnej, które zostaną wskazane w przeprowadzonej w tym celu ekspertyzie, a także przekazane nieodpłatnie członkom Wnioskodawcy. Przekazanie te nastąpi na podstawie dokumentu wewnętrznego. Wnioskodawca od zakupionych środków do produkcji rolnej planuje odliczyć podatek VAT naliczony, natomiast przy nieodpłatnym przekazaniu planuje wykazać VAT należny. Wnioskodawca przekazując środki do produkcji rolnej swoim członkom przeniesie na nich prawo do rozporządzania nimi jak właściciel.

Na tle powyższego w pierwszej kolejności Wnioskodawca ma wątpliwości, czy postąpi prawidłowo odliczając podatek naliczony od zakupu środków do produkcji rolnej.

Jak wskazano wyżej, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku VAT oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

W analizowanym przypadku obie przesłanki warunkujące prawo do odliczenia podatku naliczonego są spełnione, bowiem Wnioskodawca jest czynnym, zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług, a towary będące środkami produkcji rolnej przekazywane nieodpłatnie Członkom Grupy – jak wynika z opisu sprawy – służą Zainteresowanemu do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem VAT (opodatkowana sprzedaż na rzecz klienta zewnętrznego mleka krowiego kupionego od Członków Grupy). Zatem Wnioskodawcy przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu przedmiotowych środków do produkcji rolnej. Prawo to przysługuje pod warunkiem niezaistnienia przesłanek, o których mowa w art. 88 ustawy.

W złożonym wniosku Zainteresowany wniósł jednocześnie o potwierdzenie, czy prawidłowym będzie naliczenie podatku należnego od czynności nieodpłatnego przekazania środków do produkcji rolnej członkom Grupy.

Ustawodawca w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, precyzyjnie określił jakie czynności w obrocie krajowym wykonywane odpłatnie podlegają opodatkowaniu VAT. Jednocześnie w art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2 ustawy wskazał, które czynności wykonywane nieodpłatnie będą podlegały opodatkowaniu.

I tak, zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Z treści powołanego wyżej przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy jednoznacznie wynika, że dostawa towarów i świadczenie usług, co do zasady podlegają opodatkowaniu VAT jedynie wówczas, gdy czynności te są wykonywane odpłatnie (za wynagrodzeniem). Jednocześnie ustawodawca zrównał niektóre dostawy towarów i świadczenia usług wykonywane nieodpłatne z odpłatną dostawą towarów i odpłatnym świadczeniem usług.

Zgodnie z unormowaniami zawartymi w art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2 ustawy, w pewnych, ściśle określonych przypadkach, również nieodpłatne przekazanie towarów i nieodpłatne świadczenie usług należy uznać za spełniające definicję odpłatnej dostawy towarów lub odpłatnego świadczenia usług, które na podstawie art. 5 ust. 1 podlegają opodatkowaniu podatkiem VAT.

Jak stanowi art. 7 ust. 2 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się również przekazanie nieodpłatnie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa, w szczególności:

1. przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia,
2. wszelkie inne darowizny

– jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych.

Przepisu ust. 2 nie stosuje się do przekazywanych prezentów o małej wartości i próbek, jeżeli przekazanie to następuje na cele związane z działalnością gospodarczą podatnika (art. 7 ust. 3 ustawy).

Co należy rozumieć przez prezenty o małej wartości, o których mowa w ust. 3, ustawodawca sprecyzował w art. 7 ust. 4, natomiast definicję próbki zawarł w art. 7 ust. 7 ustawy.

Z powyższego przepisu art. 7 ust. 2 ustawy wynika, że dostawą towarów mieszczącą się w przedmiocie opodatkowania określonym w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, tj. w pojęciu „odpłatnej dostawy towarów”, są także niektóre nieodpłatne przekazania towarów.

Z art. 7 ust. 2 ustawy wynika, że ustawodawca zrównuje czynności dokonane bez wynagrodzenia z czynnościami odpłatnymi, przy spełnieniu warunków wymienionych w tym przepisie z zastrzeżeniem wypływającym z ust. 3 tego artykułu (wyłączenie zrównania z uwagi na przedmiot objęty czynnością nieodpłatną). W ten sposób wszelkie nieodpłatne przekazanie przez podatnika należących do jego przedsiębiorstwa towarów, innych niż prezenty o małej wartości i próbki, wchodzi w zakres objęty pojęciem „odpłatnej dostawy towarów”, o ile podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych. Co istotne, nieodpłatne przekazanie towarów stanowi dostawę tylko wtedy, gdy powoduje przeniesienie prawa do rozporządzania tymi towarami jak właściciel.

Zatem, w analizowanym przypadku mamy do czynienia z nieodpłatnym przekazaniem przez Wnioskodawcę członkom grupy, towarów w postaci środków do produkcji rolnej. Z opisu sprawy nie wynika, by towary te stanowiły prezenty o małej wartości lub próbki.

W kontekście powyższego należy stwierdzić, że skoro w tym przypadku przekazanie środków do produkcji rolnej będzie wiązało się z przeniesieniem prawa do rozporządzania tymi towarami jak właściciel, to nieodpłatne przekazanie członkom grupy zakupionych przez Wnioskodawcę środków do produkcji rolnej, przy nabyciu których – jak wskazano wyżej – Wnioskodawca będzie miał prawo do odliczenia podatku naliczonego, będzie podlegać opodatkowaniu jako dostawa towarów, o której mowa w art. 7 ust. 2 ustawy.

Mając na uwadze przedstawiony opis sprawy oraz wskazane wyżej przepisy, należy stwierdzić, że z uwagi na fakt spełnienia przesłanek warunkujących prawo do odliczenia podatku, o których mowa w art. 86 ust. 1 ustawy, Wnioskodawca postąpi prawidłowo odliczając podatek naliczony od zakupionych, a następnie nieodpłatnie przekazanych swoim członkom środków do produkcji rolnej. Podkreślenia wymaga jednak, że Wnioskodawca będzie mógł zrealizować prawo do odliczenia pod warunkiem niezaistnienia przesłanek negatywnych określonych w art. 88 ustawy.

Jednocześnie Wnioskodawca postąpi właściwie naliczając podatek należny od przekazanych nieodpłatnie członkom Grupy środków do produkcji rolnej, transakcja ta bowiem – zgodnie z art. 7 ust. 2 ustawy – będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.