Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPB2/4511-1-780/16-2/TR
z 23 sierpnia 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.) oraz § 5 pkt 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 23 czerwca 2016 r. (data wpływu 29 czerwca 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika – jest:

• prawidłowe – w odniesieniu do pytania nr 1,
• nieprawidłowe – w odniesieniu do pytań nr 2 i nr 3.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 29 czerwca 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca – szkoła – realizuje w okresie od 1 czerwca 2016 r. do 31 maja 2018 r. program Unii Europejskiej Erasmus+. Jest to unijny program w dziedzinie kształcenia, szkoleń, młodzieży i sportu. W ramach projektu pracownicy szkoły (nauczyciele) będą uczestniczyć w dwutygodniowych kursach językowych w krajach Unii Europejskiej, tj. Niemcy, Wielka Brytania, Malta.

Zgodnie z umową finansową szkoła jest zobowiązana przekazać uczestnikom mobilności, czyli pracownikom biorącym udział w kursach, pełne wsparcie finansowe.

Wsparcie finansowe będzie przekazane w formie ryczałtów każdemu uczestnikowi mobilności w następujących kategoriach budżetowych:

1. „Podróż” – dofinansowanie kosztów podróży uczestników z miejsca zamieszkania do miejsca działania i z powrotem, obliczane w oparciu o kalkulator odległości – na określony dystans odległości przyznana jest kwota ryczałtowa, np. dystans podróży pomiędzy 100 a 499 km – kwota 180 EUR na uczestnika.
2. „Wsparcie indywidualne” – koszty bezpośrednio związane z utrzymaniem uczestników w trakcie działania, obliczane jako iloczyn dziennej stawki i liczby dni pobytu w zależności od kraju docelowego, np. Niemcy kwota 84 EUR na dzień.
3. „Opłata za udział w kursie” – koszty bezpośrednio związane z opłatą za kurs, obliczane za dzień kursu, tj. kwota 70 EUR na dzień na uczestnika, maksymalnie 700 EUR na uczestnika.
   
   

Jednostkowe stawki zostały określone w załączniku do zawartej umowy finansowej i mają charakter ryczałtowy. Szkoła nie ma możliwości przyznania wsparcia finansowego na inny okres oraz w innej wysokości niż wskazane w umowie finansowej. Zgodnie z załącznikiem do umowy finansowej dokumentami potwierdzającymi „Podróż” i „Wsparcie indywidualne” będzie zaświadczenie podpisane przez organizację przyjmującą z podaniem imienia i nazwiska uczestnika, celu działania za granicą, jak również daty jego rozpoczęcia i zakończenia. Dokumentami potwierdzającymi w przypadku rozliczenia „Opłaty za udział w kursie” będzie potwierdzenie zarejestrowania uczestnictwa w kursie i opłaty za niego wniesionej w formie faktury wystawionej i podpisanej przez organizatora kursu, z podaniem imienia nazwiska uczestnika kursu, tytułu odbytego kursu, jak również daty rozpoczęcia i zakończenia udziału w tymże kursie.

Zasadniczą kwestią dla szkoły jest rozstrzygnięcie czy środki finansowe przekazane pracownikom (uczestnikom mobilności) w ramach programu Erasmus+ mają charakter stypendium, czy są formą należności przysługującej pracownikowi z tytułu podróży służbowej oraz zwrotu kosztów szkolenia.

W Rozporządzeniu Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1288/2013 z dnia 11 grudnia 2013 r. ustanawiającym „Erasmus+”: unijny program na rzecz kształcenia, szkolenia, młodzieży i sportu oraz uchylającym decyzje nr 1719/2006/WE, 1720/2006/WE i 1298/2008/WE jest mowa o stypendiach, jakie będą otrzymywać z budżetu programu Erasmus+ (art. 40). Jeśli ww. środki mają charakter stypendium, to korzystają ze zwolnienia z podatku dochodowego od osób fizycznych na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 23a lit. a), w wysokości stanowiącej równowartość diety z tytułu podróży służbowych poza granicami kraju.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy wsparcie finansowe otrzymane przez pracowników Wnioskodawcy w ramach programu Erasmus+ oznaczone jako kategorie budżetowe „Podróż”, „Wsparcie indywidualne”, „Opłata za udział w kursie” mają charakter stypendium i w ramach tego korzystają ze zwolnienia z podatku dochodowego od osób fizycznych zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 23a lit. a) ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych?
   Czy do wsparcia otrzymanego w 2016 r. ma zastosowanie rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 11 sierpnia 2015r. w sprawie zaniechania poboru podatku dochodowego od osób fizycznych od niektórych dochodów (przychodów) podatników podatku dochodowego od osób fizycznych?
2. Czy wsparcie finansowe w ramach kategorii budżetowych „Podróż”, „Wsparcie indywidualne” ma charakter należności z tytułu podróży służbowej i zwolnione jest na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych do wysokości określonych w rozporządzeniu Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 29 stycznia 2013 r. w sprawie należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce budżetowej z tytułu podróży służbowej, a ewentualna nadwyżka ponad kwotę objętą zwolnieniem stanowi dochód, od którego szkoła ma obowiązek pobrania i odprowadzenia zaliczki na podatek dochodowy?
3. Czy do wsparcia finansowego w kategorii „Opłata za udział w kursie” ma zastosowanie art. 21 ust. 1 pkt 90 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, gdzie jest mowa o zwolnieniu z podatku świadczeń przyznanych zgodnie z odrębnymi przepisami przez pracodawcę na podnoszenie kwalifikacji zawodowych, z wyjątkiem wynagrodzeń otrzymanych za czas zwolnienia z całości lub części dnia pracy oraz za czas urlopu szkoleniowego?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy, opierając się na rozporządzeniu Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1288/2013, w którym jest mowa o „stypendium” Wnioskodawca uważa, że wsparcie finansowe przekazane uczestnikom mobilności (pracownikom szkoły biorącym udział w kursach) na „Podróż”, „Wsparcie indywidualne”, „Opłatę za udział w kursie” w ramach realizowanego projektu w programie Erasmus+ ma charakter stypendium. Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie definiuje pojęcia „stypendium”. Jeżeli jednak „stypendium” rozumiemy jako pomoc finansową w postaci okresowego świadczenia pieniężnego spełnianego na rzecz konkretnej osoby i mającą na celu wspieranie jej działań służących m.in. zdobywaniu wiedzy, to wsparcie finansowe uczestników programu Erasmus+ mieści się w tej definicji.

Zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 23a lit. a) ustawy, wolna jest od podatku dochodowego od osób fizycznych część dochodów, o których mowa w art. 3 ust. 1 osób przebywających czasowo za granicą i uzyskujących dochody z tytułu stypendiów - w wysokości stanowiącej równowartość diety z tytułu podróży służbowych poza granicami kraju, określonej w przepisach w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej poza granicami kraju, za każdy dzień, w którym było otrzymywane stypendium.

Jednocześnie zgodnie z § 1 i § 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 11 sierpnia 2015 r. w sprawie zaniechania poboru podatku dochodowego od osób fizycznych od niektórych dochodów (przychodów) podatników podatku dochodowego od osób fizycznych „zarządza się zaniechanie poboru podatku dochodowego od osób fizycznych od dochodów osób fizycznych z tytułu stypendiów na wyjazdy zagraniczne otrzymywanych w ramach programu „Erasmus+”, w części przekraczającej dochody zwolnione od podatku na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 23a lit. a ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zaniechanie o którym mowa ma zastosowanie do dochodów (przychodów) uzyskanych od dnia 1 stycznia 2015 r. do 31 grudnia 2016 r.”.

Zgodnie z rozporządzeniem Ministra Finansów z dnia 11 sierpnia 2015 r. w sprawie zaniechania poboru podatku dochodowego od osób fizycznych od niektórych dochodów (przychodów) podatników podatku dochodowego od osób fizycznych Minister zarządził zaniechanie poboru podatku z tytułu stypendiów na wyjazdy zagraniczne Erasmus + w okresie od 1 stycznia 2015 r. do 31 grudnia 2016 r.

Kategorie budżetowe „Podróż” i „Wsparcie indywidualne” można rozpatrywać również na podstawie art. 775 § 1 ustawy z 26 czerwca 1974 r. Kodeks pracy, gdzie pracownikowi wykonującemu na polecenie pracodawcy zadanie służbowe poza miejscowością, w której znajduje się siedziba pracodawcy przysługują należności na pokrycie kosztów związanych z podróżą służbową.

W § 2 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 29 stycznia 2013 r. w sprawie należności przysługującej pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej wskazano, że z tytułu podróży krajowej oraz podróży zagranicznej, odbywanej w terminie i miejscu określonym przez pracodawcę, pracownikowi przysługują diety, a także zwrot kosztów przejazdów, dojazdów środkami komunikacji miejscowej, noclegów, innych niezbędnych udokumentowanych wydatków określonych przez pracodawcę odpowiednio do uzasadnionych potrzeb.

Zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. a) zwolnieniu podlegają diety i inne należności za czas podróży pracownika do wysokości i zgodnie z zasadami określonymi w rozporządzeniu. Wsparcie finansowe przyznane na „Podróż” i „Wsparcie indywidualne” dla uczestników mobilności rozpatrywane jako należności na pokrycie kosztów związanych z podróżą służbową zagraniczną, przekroczy wysokość kwot objętych zwolnieniem na podstawie rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 29 stycznia 2013 r. i wobec tego ponad kwotę zwolnienia należałoby naliczyć i odprowadzić podatek.

Kategoria budżetowa „Opłata za udział w kursie” wiąże się bezpośrednio z opłatą za kurs, a zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 90 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, że wolna od podatku dochodowego jest wartość świadczeń przyznanych, zgodnie z odrębnymi przepisami, przez pracodawcę na podnoszenie kwalifikacji zawodowych pracownika. Do kategorii „odrębnych przepisów” zalicza się m.in. Kodeks pracy, gdzie art. 1033 przewiduje, że pracownikowi, który podnosi kwalifikacje zawodowe z inicjatywy pracodawcy albo za jego zgodą, pracodawca może przyznać dodatkowe świadczenia, w szczególności pokryć opłaty za kształcenie, przejazd, podręczniki i zakwaterowanie. Jeśli rozpatrujemy „Opłatę za udział w kursie” w kategorii zwolnienia na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 90, to każdorazowo udokumentowany fakturą faktyczny koszt kursu przekroczy otrzymaną kwotę ryczałtu, np. koszt kursu wynosi 748,31 EUR, a uczestnik mobilności otrzyma ryczałt w wysokości 700 EUR i wobec tego szkoła nie miałaby obowiązku naliczenia i odprowadzenia podatku.

Przywołane powyżej przepisy prawne odmiennie traktują pracownika w zakresie zwolnienia od obowiązku podatkowego w zależności od rodzaju wypłaconej należności.

Wobec powyższego, Wnioskodawca uważa, że szkoła nie ma obowiązku w 2016 r. poboru odprowadzania zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych, przekazanych w formie wsparcia finansowego pracownikom biorącym udział w programie Erasmus+.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest:

• prawidłowe – w odniesieniu do pytania nr 1,
• nieprawidłowe – w odniesieniu do pytań nr 2 i nr 3.
  
  

Zgodnie z art. 8 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.), płatnikiem jest osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, obowiązana na podstawie przepisów prawa podatkowego do obliczenia i pobrania od podatnika podatku i wpłacenia go we właściwym terminie organowi podatkowemu.

Z uwagi na powyższą definicję, na płatniku ciążą trzy podstawowe obowiązki podatkowe, tj.:

1. obliczenie,
2. pobranie,
3. wpłacenie

– podatku, zaliczki lub raty.

Przechodząc na grunt przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, należy wskazać, że w myśl przepisu art. 31 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361, z późn. zm.), osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, zwane dalej „zakładami pracy”, są obowiązane jako płatnicy obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskują od tych zakładów przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej lub spółdzielczego stosunku pracy, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez zakłady pracy, a w spółdzielniach pracy - wypłaty z tytułu udziału w nadwyżce bilansowej.

Stosownie do art. 38 ust. 1 ww. ustawy, płatnicy, o których mowa w art. 31 i art. 33-35, przekazują, z zastrzeżeniem ust. 2 i 2a, kwoty pobranych zaliczek na podatek w terminie do 20 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym pobrano zaliczki, na rachunek urzędu skarbowego, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania płatnika wykonuje swoje zadania, a jeżeli płatnik nie jest osobą fizyczną, według siedziby bądź miejsca prowadzenia działalności, gdy płatnik nie posiada siedziby. Jeżeli między kwotą potrąconego podatku a kwotą wpłaconego podatku występuje różnica, należy ją wyjaśnić w deklaracji, o której mowa w ust. 1a.

Zgodnie z art. 39 ust. 1 ww. ustawy, w terminie do końca lutego roku następującego po roku podatkowym, z zastrzeżeniem art. 45ba ust. 4, płatnicy, o których mowa w art. 31, art. 33 i art. 35, w przypadku gdy nie dokonują rocznego obliczenia podatku, są obowiązani przesłać podatnikowi i urzędowi skarbowemu, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika wykonuje swoje zadania, a w przypadku podatnika, o którym mowa w art. 3 ust. 2a, urzędowi skarbowemu, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych wykonuje swoje zadania, imienne informacje sporządzone według ustalonego wzoru, z zastrzeżeniem ust. 5. Informację, o której mowa w zdaniu pierwszym, sporządza się również w przypadku dokonywania wypłaty świadczeń określonych w art. 21 ust. 1 pkt 46 i 74. W informacji tej wykazuje się również dochody zwolnione od podatku na podstawie umów o unikaniu podwójnego opodatkowania lub innych umów międzynarodowych.

Na podstawie treści powyższych przepisów należy stwierdzić, że warunkiem istnienia obowiązków płatnika dla określonego podmiotu jest m.in. fakt dokonywania świadczeń przez ten podmiot na rzecz osób będących pracownikami tego podmiotu.

Zgodnie z generalną zasadą opodatkowania, wyrażoną w art. 9 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 11 ust. 1 przywołanej ustawy, przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19, art. 25b i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Dochodem ze źródła przychodów, jeżeli przepisy art. 24-25 oraz art. 30f nie stanowią inaczej, jest nadwyżka sumy przychodów z tego źródła nad kosztami ich uzyskania osiągnięta w roku podatkowym. Jeżeli koszty uzyskania przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą ze źródła przychodów (art. 9 ust. 2 ww. ustawy).

Na podstawie art. 12 ust. 1 ww. ustawy, za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Z kolei stosownie do treści art. 21 ust. 1 pkt 23a lit. a) ww. ustawy, wolna od podatku dochodowego jest część dochodów osób, o których mowa w art. 3 ust. 1, przebywających czasowo za granicą i uzyskujących dochody z tytułu stypendiów - w wysokości stanowiącej równowartość diety z tytułu podróży służbowych poza granicami kraju, określonej w przepisach w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej poza granicami kraju, za każdy dzień, w którym było otrzymywane stypendium.

Wysokość stanowiącą równowartość diety z tytułu podróży służbowych poza granicami kraju, określa rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 29 stycznia 2013 r. w sprawie należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej (Dz. U. z 2013 r., poz. 167), za każdy dzień, w którym było otrzymywane stypendium.

Podkreślić należy, że zgodnie ze stanowiskiem utrwalonym zarówno w orzecznictwie, jak i w doktrynie prawa, zwolnienia podatkowe stanowią wyłom od zasady powszechności opodatkowania; muszą one być zatem interpretowane bez dokonywania wykładni rozszerzającej, a także zawężającej danego przepisu prawa podatkowego. Nadto, przy wszelkiej interpretacji przepisów prawa podatkowego i próbach odkodowania zawartych w nich norm prawnych należy posługiwać się przede wszystkim wykładnią językową.

Zatem, powyższym zwolnieniem od podatku objęte są wyłącznie stypendia i to tylko takie, które spełniają kryteria określone w cytowanym przepisie.

Wobec tego, że ogólnej definicji tego pojęcia nie można znaleźć ani w przepisach prawa podatkowego, ani w przepisach innych gałęzi prawa, dla ustalenia jego znaczenia należy posłużyć się wykładnią językową. „Stypendium” oznacza okresową pomoc finansową z funduszów państwowych, społecznych lub prywatnych głównie dla studentów, uczniów, pracowników nauki. Z prawnego punktu widzenia chodzi zatem o świadczenie okresowe, głównie pieniężne, spełniane na rzecz oznaczonej osoby i mające na celu wspieranie jej działań służących zdobywaniu wiedzy bądź twórczości naukowej lub artystycznej.

W związku z powyższym, należy odwołać się do znaczenia słownikowego tego terminu.

I tak, Nowy Słownik Języka Polskiego, pod red. B. Dunaja stanowi, że stypendium to środki przyznawane przez instytucję osobie uczącej się, prowadzącej działalność artystyczną lub naukową na określony czas.

Z kolei Słownik Wyrazów Obcych PWN, definiuje stypendium jako stałą pomoc wypłaconą przez określony czas z funduszów społecznych albo państwowych, przeznaczona dla uczącej się młodzieży lub na prace socjalne.

Natomiast Słownik Wyrazów Obcych i Zwrotów Obcojęzycznych z almanachem, wskazuje, że stypendium to zasiłek, subwencja, pomoc finansowa dla uczących się, dla pracowników naukowych, artystów itd. wypłacana (przez określony czas, na pokrycie kosztów utrzymania) z funduszów państwa, organizacji, instytucji itd.

W Słowniku Wyrazów Obcych W. Kopalińskiego wskazano zaś, że stypendium to zasiłek, subwencja, pomoc finansowa dla uczących się, dla pracowników nauki, artystów itd., wypłacana (przez określony czas, na pokrycie kosztów utrzymania) z funduszów państwa, organizacji, instytucji itd.

W konsekwencji, termin stypendium użyty w treści art. 21 ust. 1 pkt 23a lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych należy rozumieć jako pomoc finansową w postaci okresowego świadczenia (głównie) pieniężnego spełnianego na rzecz oznaczonej osoby i mającego na celu wspieranie jej działań służących m.in. zdobywaniu wiedzy, twórczości naukowej, realizacji badań naukowych. Zatem, w pojęciu tym mieścić się będą także świadczenia wypłacane w ramach programu Erasmus+.

Wobec powyższego, definicję stypendium wypełniają świadczenia wypłacane przez Wnioskodawcę w ramach programu Erasmus+.

W konsekwencji, wypłacone przez Wnioskodawcę świadczenia (stypendium) w ramach programu Erasmus+ podlegają zwolnieniu od podatku dochodowego na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 23a lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w wysokości stanowiącej równowartość diety z tytułu podróży służbowych poza granicami kraju, określonej ww. rozporządzeniem Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 29 stycznia 2013 r. w sprawie należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej, za każdy dzień, w którym było otrzymywane stypendium.

Ewentualna nadwyżka wypłacanego stypendium – ponad limit określony w ww. rozporządzeniu – podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych od tej nadwyżki.

W myśl jednak § 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 11 sierpnia 2015 r. w sprawie zaniechania poboru podatku dochodowego od niektórych dochodów (przychodów) podatników podatku dochodowego od osób fizycznych (Dz. U. z 2015 r. poz. 1176), zarządza się zaniechanie poboru podatku dochodowego od osób fizycznych od dochodów osób fizycznych z tytułu stypendiów na wyjazdy zagraniczne otrzymywanych w ramach programu „Erasmus+”, w części przekraczającej dochody zwolnione od podatku na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 23a lit. a ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz.U. z 2012 r. poz. 361, z późn. zm.).

Stosownie zaś do § 2 ww. rozporządzenia, zaniechanie, o którym mowa w § 1, ma zastosowanie do dochodów (przychodów) uzyskanych od dnia 1 stycznia 2015 r. do dnia 31 grudnia 2016 r.

Mając na uwadze przedstawione zdarzenie przyszłe oraz przywołane wyżej przepisy prawa, należy stwierdzić, że wypłacane przez Wnioskodawcę pracownikom świadczenia z programu Erasmus+ będą korzystały ze zwolnienia od podatku dochodowego na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 23a lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w wysokości stanowiącej równowartość diety z tytułu podróży służbowych poza granicami kraju, określonej w rozporządzeniu Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 29 stycznia 2013 r. w sprawie należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej (Dz. U. z 2013 r., poz. 167), za każdy dzień, w którym były otrzymywane świadczenia.

Ewentualna nadwyżka przekazanego wsparcia – ponad limit określony w ww. rozporządzeniu – będzie stanowiła dla danego pracownika podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych przychód ze stosunku pracy, w związku z wypłatą którego na Wnioskodawcy będą ciążyły obowiązki płatnika podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Jednakże – na mocy § 1 w zw. z § 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 11 sierpnia 2015 r. w sprawie zaniechania poboru podatku dochodowego od niektórych dochodów (przychodów) podatników podatku dochodowego od osób fizycznych – rzeczony przychód wypłacony do dnia 31 grudnia 2016 r. będzie objęty zaniechaniem poboru podatku, na skutek czego wypłata rzeczonych świadczeń do tegoż dnia nie będzie rodziła po stronie Zainteresowanego powstania obowiązków płatnika.

W konsekwencji tego co wywiedziono wyżej – a w szczególności uznania przedmiotowych świadczeń za stypendium – należy stwierdzić, że świadczenia te nie korzystają z pozostałych przywołanych przez Wnioskodawcę zwolnień uregulowanych w art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. a), ani w art. 21 ust. 1 pkt 9, ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ponieważ zwolnienia ukonstytuowane w tychże przepisach nie dotyczą stypendiów.

Skoro zaś opisane we wniosku świadczenia zostały zakwalifikowane jako stypendium, to nie mogą w tej samej sytuacji zostać zakwalifikowane jako świadczenia inne niż stypendium (np. wskazane w przywołanych art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. a) lub w art. 21 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych). Istotne są bowiem konsekwencje podatkowoprawne wynikające z tego faktu dla ewentualnego analizowaniu tych świadczeń pod kątem możliwości zastosowania innych zwolnień podatkowych; w przeciwnym wypadku niosłoby to z sobą ryzyko spotkania się z zarzutem manipulowania normami podatkowymi w celu ominięcia zasady powszechności opodatkowania, nieracjonalności i braku konsekwencji.

W tym miejscu należy jednoznacznie podkreślić, że wszelkie ulgi i zwolnienia podatkowe nie stanowią standardu prawnego, lecz są odstępstwem od zasady powszechności opodatkowania, wynikającej z art. 84 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 2 kwietnia 1997 r. (Dz. U. Nr 78, poz. 483, z późn. zm.), stanowiącego, że każdy jest obowiązany do ponoszenia ciężarów i świadczeń publicznych, w tym podatków, określonych w ustawie. Oznacza to, że wszelkie odstępstwa od tej zasady, muszą bezwzględnie wynikać z przepisów prawa i być interpretowane ściśle z jego literą. Co więcej, zgodnie z konstrukcją i systematyką ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wszelkie ulgi i zwolnienia podatkowe stanowią wyjątek od generalnej zasady powszechności opodatkowania wyrażonej w art. 9 ust. 1 tej ustawy. Stąd też, korzystanie z każdej preferencji podatkowej, wymaga spełnienia warunków określonych w przepisach je konstytuujących. Tak więc, przepisy regulujące prawo do przedmiotowego zwolnienia winny być interpretowane ściśle; niedopuszczalna jest ich interpretacja rozszerzająca.

W myśl bowiem art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wolne od podatku dochodowego są diety i inne należności za czas podróży służbowej pracownika - do wysokości określonej w odrębnych ustawach lub w przepisach wydanych przez ministra właściwego do spraw pracy w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej, z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju oraz poza granicami kraju, z zastrzeżeniem ust. 13.

Natomiast w myśl art. 21 ust. 1 pkt 90 ww. ustawy, wolne od podatku dochodowego jest wartość świadczeń przyznanych zgodnie z odrębnymi przepisami przez pracodawcę na podnoszenie kwalifikacji zawodowych, z wyjątkiem wynagrodzeń otrzymywanych za czas zwolnienia z całości lub części dnia pracy oraz za czas urlopu szkoleniowego.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gorzowie Wielkopolskim, ul. Dąbrowskiego 13, 66-400 Gorzów Wielkopolski, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.