Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy
ITPP2/4512-302/16/AGW
z 25 lipca 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa ( Dz. U. z 2015 r. poz. 613, z późn. zm.) oraz § 6 pkt 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 27 kwietnia 2016 r. (data wpływu 29 kwietnia 2016 r.), uzupełnionym w dniach 7 lipca 2016 r. (dopłata) i 13 lipca 2016 r. (data wpływu), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie sposobu opodatkowania wykonanej usługi naprawy samochodu na rzecz kontrahenta z Niemiec, prawa do odliczenia podatku naliczonego od zakupionych części w związku z wykonaniem ww. usługi oraz sposobu opodatkowania usług naprawy uszkodzonych pojazdów, które Spółka zamierza świadczyć na rzecz kontrahentów z Unii Europejskiej – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 29 kwietnia 2016 r. został złożony ww. wniosek, uzupełniony w dniach 7 i 13 lipca 2016 r., o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie sposobu opodatkowania wykonanej usługi naprawy samochodu na rzecz kontrahenta z Niemiec, prawa do odliczenia podatku naliczonego od zakupionych części w związku z wykonaniem ww. usługi oraz sposobu opodatkowania usług naprawy uszkodzonych pojazdów, które Spółka zamierza świadczyć na rzecz kontrahentów z Unii Europejskiej.

We wniosku oraz jego uzupełnieniu przedstawiono następujący stan faktyczny i zdarzenie przyszłe.

Spółka prowadzi m.in. działalność polegającą na wykonywaniu usług motoryzacyjnych (warsztatowych), tj. konserwacji i naprawy pojazdów samochodowych. Spółka jest czynnym podatnikiem VAT oraz podatnikiem VAT UE. W marcu br. Spółka wykonała usługę naprawy samochodu dla klienta z Niemiec. Kontrahent ten (usługobiorca) posiada siedzibę działalności w Niemczech oraz posiada zidentyfikowany numer NIP UE jako status podatnika czynnego w swoim kraju. W związku z zaistniałą sytuacją Spółka wystawiła fakturę VAT za usługę, tj. naprawę pojazdu podając markę i rok produkcji samochodu, stosując stawkę „np”, czyli jako niepodlegającą opodatkowaniu w Polsce. Faktura ta zawiera: nazwę i adres sprzedawcy oraz nabywcy, ich numery NIP, kolejny numer i datę wystawienia faktury, zakres wykonanej usługi, tj. naprawa pojazdu określonego marką i rokiem produkcji, cenę usługi netto i wartość sprzedaży netto (w której wliczone są już zużyte części, materiały niezbędne do usprawnienia pojazdu wraz z kalkulowaną ceną kosztów poniesionej robocizny), na fakturze zostaje umieszczona adnotacja „odwrotne obciążenie”. Samochód po dokonanej naprawie niezwłocznie opuścił teren Polski, potwierdzeniem jest przygotowany dodatkowo przez Spółkę protokół odbioru załączony do faktury, w treści którego zostaje wyszczególnione jakie części zostały zużyte do naprawy auta oraz podpis kontrahenta z datą odbioru. Na fakturze nie dokonano osobnego rozdzielenia wartości zużytych części, gdyż usługa naprawy pojazdu ma charakter dominujący, zaś montowanie części ma charakter drugorzędny i nie stanowi celu samego w sobie. Celem przeważającym jest naprawa samochodu i jego usprawnienie. Gdyby nie wykonanie usługi naprawy nie doszłoby do zużycia części samochodowych. Części samochodowe i materiały warsztatowe Spółka nabywa od różnych dostawców co potwierdzają dokumenty księgowe, tj. faktury VAT zakupowe. Spółka z tych faktur odlicza podatek VAT na zasadach ogólnych uważając, iż kwoty te mogłyby być odliczone, gdyby te czynności były wykonane na terytorium kraju. Spółka posiada stosowne dokumenty, z których wynika związek odliczonego podatku z wykonanymi czynnościami (usługą naprawy).

Spółka planuje podjąć współpracę z zagranicznym kontrahentem polegającą na naprawie uszkodzonych pojazdów (zdarzenie przyszłe), kontrahent ten posiada swoją siedzibę i miejsce prowadzenia działalności w kraju UE i posiada numer identyfikacji podatkowej (NIP UE).

Spółka wykonała i w przyszłości zamierza wykonywać usługi napraw uszkodzonych pojazdów kontrahentowi, który posiada stałe miejsce prowadzenia działalności znajdujące się w Niemczech, gdzie ma siedzibę oraz posiada numer jako zidentyfikowany podatnik VAT. Kontrahent ten nie posiada innego (stałego) miejsca prowadzenia działalności w innym kraju niż jego siedziba. Spółka świadczyła i zamierza świadczyć usługi dla stałego miejsca prowadzenia działalności kontrahenta i jego siedziby, które znajduje się w Niemczech, bądź też w przyszłości dla kontrahentów z Unii Europejskiej mających siedzibę i miejsce prowadzenia działalności poza terytorium Polski.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy Spółka prawidłowo zastosowała stawkę VAT jako niepodlegającą opodatkowaniu w kraju za usługę naprawy samochodu należącego do klienta z Niemiec, posiadającego NIP UE i stałe miejsce prowadzenia działalności w kraju Unii Europejskiej i czy w przyszłości za usługę na rzecz kontrahenta zagranicznego posiadającego NIP UE i mającego stałą siedzibę w Niemczech prawidłowe będzie stosowanie stawki jako „np”?
2. Czy Spółka ma prawo do odliczenia podatku VAT od zakupionych części, wykorzystanych do usługi naprawy pojazdu dla kontrahenta zagranicznego ?

Zdaniem Wnioskodawcy, wyrażonym we wniosku i jego uzupełnieniu, w zadanym pytaniu pierwszym usługa naprawy pojazdu na terenie Polski, gdzie posiada warsztat, świadczona dla klienta z Niemiec, który jest również firmą i posiada czynny NIP UE, jest usługą wykonaną na ruchomym majątku rzeczowym w myśl art. 28 ust. 7 ustawy, w świetle którego usługi świadczone na rzecz nabywcy, który jest zidentyfikowany na potrzeby podatku lub podatku od wartości dodanej na terytorium państwa członkowskiego innym niż na terytorium państwa członkowskiego, na którym usługi zostały wykonane, miejscem świadczenia usług jest terytorium państwa, które wydało numer NIP, tak jak w przypadku Spółki są to Niemcy, pod warunkiem że po wykonaniu usługi towar (pojazd) zostaje wywieziony z terytorium państwa, na którym usługi te zostały faktycznie wykonane (spisany odpowiedni protokół odbioru naprawionego samochodu wraz z datą i podpisem klienta załączony do faktury).

Tak jak w opisanym przypadku w stanie faktycznym, również w przypadku zdarzenia przyszłego usługa naprawy pojazdu na terenie Polski, gdzie znajduje się warsztat Spółki, dla klienta z Unii Europejskiej, który będzie posiadał siedzibę i stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej w innym kraju niż Polska, np. Niemcy, Czechy, Francja itp. oraz będzie posiadał czynny NIP UE, jest dla Spółki usługą wykonaną w myśl art. 28 ust. 7 ustawy. Usługi te nie będą opodatkowane w Polsce (czyli na fakturze powinien zamiast stawki VAT być skrót „np” oraz adnotacja „odwrotne obciążenie”), tylko na terytorium państwa członkowskiego, które wydało numer NIP usługobiorcy posiadającego stałe miejsce prowadzenia działalności i siedziby w innym kraju niż kraj usługodawcy. W związku z powyższym Spółka w przyszłości może zastosować stawkę „np.” za usługę napraw pojazdów dla klientów z Unii Europejskiej mających siedzibę i stałe miejsce prowadzenia działalności poza terytorium naszego kraju oraz posiadających NIP UE.

Zdaniem Spółki, w zadanym pytaniu drugim firma ma prawo do odliczenia podatku VAT na zasadach ogólnych od zakupionych materiałów (zużytych części) wykorzystanych do usługi naprawy pojazdu należącego do zagranicznego kontrahenta w myśl art. 86 ust. 8 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług, gdyż nabyte towary dotyczą świadczenia usług przez podatnika poza terytorium kraju, „ale” kwoty te mogłyby być odliczone gdyby te czynności wykonane były na terytorium kraju, a Wnioskodawca posiada dokumenty (faktury), z których wynika związek odliczonego podatku z tymi czynnościami.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego oraz zdarzeń przyszłych jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r., poz. 710), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez terytorium kraju – w myśl art. 2 pkt 1 ustawy – rozumie się terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, z zastrzeżeniem art. 2a.

Jak stanowi art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

W myśl art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o których mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej nie mającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych bez względu na formę w jakiej dokonano czynności prawnej,
2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub tolerowania czynności lub sytuacji,
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Definicja świadczenia usług ma zatem charakter dopełniający definicję dostawy towarów i jest wyrazem realizacji powszechności opodatkowania podatkiem od towarów i usług transakcji wykonywanych przez podatnika w ramach działalności gospodarczej.

W przypadku usług, dla prawidłowego rozliczenia podatku od towarów i usług, istotnym jest ustalenie miejsca ich świadczenia, bowiem od określenia miejsca świadczenia zależeć będzie miejsce ich opodatkowania.

Zgodnie z ogólną zasadą wyrażoną w art. 28b ust. 1 ustawy, miejscem świadczenia usług w przypadku świadczenia usług na rzecz podatnika jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę działalności gospodarczej, z zastrzeżeniem ust. 2-4 oraz art. 28e, art. 28f ust. 1 i 1a, art. 28g ust. 1, art. 28i, art. 28j ust. 1 i 2 oraz art. 28n.

W myśl art. 28a ustawy, na potrzeby stosowania przepisów regulujących miejsce świadczenia przy świadczeniu usług:

1. ilekroć jest mowa o podatniku - rozumie się przez to:



1. podmioty, które wykonują samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. 2, lub działalność gospodarczą odpowiadającą tej działalności, bez względu na cel czy rezultat takiej działalności, z uwzględnieniem art. 15 ust. 6,
2. osobę prawną niebędącą podatnikiem na podstawie lit. a, która jest zidentyfikowana lub obowiązana do identyfikacji do celów podatku lub podatku od wartości dodanej;



2. podatnika, który prowadzi również działalność lub dokonuje transakcji nieuznawanych za podlegające opodatkowaniu dostawy towarów lub świadczenia usług zgodnie z art. 5 ust. 1, uznaje się za podatnika w odniesieniu do wszystkich świadczonych na jego rzecz usług.

Powołany przepis wprowadza drugą definicję podatnika do ustawy o podatku od towarów i usług. Definicja ta ma zastosowanie tylko w przypadku ustalenia miejsca świadczenia usług.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15 ustawy, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

W myśl ust. 2 pkt 1 lit. a) omawianego artykułu, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Z przepisu art. 86 ust. 1 ustawy wynika, że prawo do odliczenia podatku naliczonego przysługuje tylko przypadku, gdy dokonywane zakupy mają ścisły związek z czynnościami opodatkowanymi. Odliczyć zatem można podatek naliczony, który jest związany z transakcjami opodatkowanymi podatnika, tzn. których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego). Wskazana norma prawna wyraża zasadę neutralności podatku od towarów i usług, w następstwie której podatnicy realizujący czynności zwolnione lub niepodlegające opodatkowaniu, są w podobnej sytuacji jak ostateczny nabywca (konsument) towaru lub usługi z wyjątkiem przypadków jednoznacznie wskazanych w ustawie. Ustawa wyłącza zatem możliwość dokonywania odliczeń podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku oraz niepodlegających opodatkowaniu.

Jak stanowi art. 86 ust. 8 pkt 1 ustawy, podatnik ma również prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, o której mowa w ust. 2, jeżeli importowane lub nabyte towary i usługi dotyczą dostawy towarów lub świadczenia usług przez podatnika poza terytorium kraju, jeżeli kwoty te mogłyby być odliczone, gdyby czynności te były wykonywane na terytorium kraju, a podatnik posiada dokumenty, z których wynika związek odliczonego podatku z tymi czynnościami.

Przepis ten wprowadza dwa podstawowe warunki prawa do odliczenia podatku naliczonego od towarów i usług związanych z usługami „eksportowymi”, a także z dostawą towarów za granicę. Pierwszym z nich jest to, aby hipotetycznie – w przypadku wykonywania tych samych usług w kraju podatnikowi przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego. Co do zasady zatem usługi świadczone poza terytorium kraju powinny mieć charakter sprzedaży opodatkowanej. Drugi z tych warunków dotyczy posiadania przez podatnika dokumentów, z których wynika związek odliczonego podatku z czynnościami wykonywanymi poza terytorium kraju. Powinny to być dokumenty potwierdzające dokonanie określonych czynności opodatkowanych poza terytorium kraju i ich związek z importem lub nabyciem towarów i usług na terenie kraju.

Jak stanowi art. 106a ustawy, przepisy niniejszego rozdziału stosuje się do:

1. sprzedaży, z wyjątkiem przypadków, o których mowa w art. 17 ust. 1 pkt 4 i 5 oraz ust. 1a, w których usługodawca lub dokonujący dostawy towarów nie rozlicza podatku należnego i faktura dokumentująca te transakcje nie jest wystawiana przez usługobiorcę lub nabywcę towarów w imieniu i na rzecz usługodawcy lub dokonującego dostawy towarów;
2. dostawy towarów i świadczenia usług dokonywanych przez podatnika posiadającego na terytorium kraju siedzibę działalności gospodarczej lub stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej, z którego dokonywane są te czynności, a w przypadku braku na terytorium kraju siedziby działalności gospodarczej oraz stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej – posiadającego na terytorium kraju stałe miejsce zamieszkania albo zwykłe miejsce pobytu, z którego dokonywane są te czynności, w przypadku gdy miejscem świadczenia jest terytorium:



1. państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, a osobą zobowiązaną do zapłaty podatku od wartości dodanej jest nabywca towaru lub usługobiorca i faktura dokumentująca te czynności nie jest wystawiana przez tego nabywcę lub usługobiorcę w imieniu i na rzecz podatnika,
2. państwa trzeciego.

Zgodnie z art. 106b ust. 1 pkt 1 ustawy, podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem.

Jak stanowi art. 106e ust. 1 ustawy, faktura powinna zawierać:

1. datę wystawienia;
2. kolejny numer nadany w ramach jednej lub więcej serii, który w sposób jednoznaczny identyfikuje fakturę;
3. imiona i nazwiska lub nazwy podatnika i nabywcy towarów lub usług oraz ich adresy;
4. numer, za pomocą którego podatnik jest zidentyfikowany na potrzeby podatku, z zastrzeżeniem pkt 24 lit. a;
5. numer, za pomocą którego nabywca towarów lub usług jest zidentyfikowany na potrzeby podatku lub podatku od wartości dodanej, pod którym otrzymał on towary lub usługi, z zastrzeżeniem pkt 24 lit. b;
6. datę dokonania lub zakończenia dostawy towarów lub wykonania usługi lub datę otrzymania zapłaty, o której mowa w art. 106b ust. 1 pkt 4, o ile taka data jest określona i różni się od daty wystawienia faktury;
7. nazwę (rodzaj) towaru lub usługi;
8. miarę i ilość (liczbę) dostarczonych towarów lub zakres wykonanych usług;
9. cenę jednostkową towaru lub usługi bez kwoty podatku (cenę jednostkową netto);
10. kwoty wszelkich opustów lub obniżek cen, w tym w formie rabatu z tytułu wcześniejszej zapłaty, o ile nie zostały one uwzględnione w cenie jednostkowej netto;
11. wartość dostarczonych towarów lub wykonanych usług, objętych transakcją, bez kwoty podatku (wartość sprzedaży netto);
12. stawkę podatku;
13. sumę wartości sprzedaży netto, z podziałem na sprzedaż objętą poszczególnymi stawkami podatku i sprzedaż zwolnioną od podatku;
14. kwotę podatku od sumy wartości sprzedaży netto, z podziałem na kwoty dotyczące poszczególnych stawek podatku;
15. kwotę należności ogółem,
16. w przypadku dostawy towarów lub świadczenia usług, w odniesieniu do których obowiązek podatkowy powstaje zgodnie z art. 19a ust. 5 pkt 1 lub art. 21 ust. 1 – wyrazy „metoda kasowa”;
17. w przypadku faktur, o których mowa w art. 106d ust. 1 – wyraz „samofakturowanie”;
18. w przypadku dostawy towarów lub wykonania usługi, dla których obowiązanym do rozliczenia podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze jest nabywca towaru lub usługi - wyrazy „odwrotne obciążenie”;

(…).

Zgodnie z art. 106e ust. 5 pkt 1 ustawy, faktura może nie zawierać, w przypadku, o którym mowa w art. 106a pkt 2 lit. a - danych określonych w ust. 1 pkt 10 i 12-14.

Analiza przedstawionego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego oraz treści przywołanych przepisów prawa prowadzi do stwierdzenia, że – jak Spółka prawidłowo wskazała - miejscem świadczenia i opodatkowania zarówno wykonanej usługi naprawy samochodu, jak i usług naprawy pojazdów, które Spółka zamierza świadczyć, na rzecz podatników w rozumieniu art. 28a ustawy, mających siedziby w krajach innych niż Polska - zgodnie z zasadą wyrażoną w art. 28b ust. 1 ustawy – jest/będzie terytorium kraju, w którym zleceniodawca posiada/będzie posiadał siedzibę działalności gospodarczej, tj. Niemcy lub inne państwo członkowski UE. W konsekwencji, usługi te nie będą podlegały opodatkowaniu na terytorium Polski.

W tej sytuacji, zgodnie z cytowanym przepisem art. 106b ust. 1 pkt 1 w zw. art. 106e ust. 5 pkt 2 ustawy, wykonana usługa, jak i usługi, które zostaną wykonane przez Spółkę powinna/powinny zostać udokumentowane fakturą, bez wykazania stawki i kwoty podatku, zawierającą adnotację „odwrotne obciążenie”.

W związku z wykonaniem ww. usługi naprawy pojazdu, na podstawie art. 86 ust. 8 pkt 1 ustawy, Spółce przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego od zakupionych na terenie kraju części samochodowych i materiałów warsztatowych zużytych do naprawy ww. samochodu. Przedstawione okoliczności wskazują bowiem, że gdyby miejscem świadczenia tej usługi była Polska uprawniłoby do odliczenia podatku naliczonego (świadczenie to nie korzystałoby ze zwolnienia od podatku). Warunkiem jest jednak posiadanie przez Spółkę dokumentów wskazujących na związek odliczonego podatku z tą czynnością oraz niezaistnienie przesłanek określonych w art. 88 ustawy.

Niezależnie od powyższego należy wskazać, że podany przez Spółkę art. 28 ust. 7 ustawy, obowiązywał do dnia 31 grudnia 2009 r. i został uchylony ustawą z dnia 23 października 2009 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 195, poz. 1504).

Podkreślić należy, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionych we wniosku okoliczności, co oznacza, że w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź skarbowej zostanie określony odmienny stan faktyczny, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia, a w przypadku zdarzenia przyszłego – stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.