Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPP2/4512-335/16-1/WN
z 3 sierpnia 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2015 r., poz. 613 ze zm.) oraz § 2 i § 6 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. z 2015 r. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 14 kwietnia 2016 r. (data wpływu 4 maja 2016 r.), uzupełnionym pismem z 2 sierpnia 2016r. (data wpływu), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie określenia nazwy Wnioskodawcy na fakturach - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 4 maja 2016 r. wpłynął ww. wniosek uzupełnionym pismem z 2 sierpnia 2016r. (data wpływu) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie określenia nazwy Wnioskodawcy na fakturach.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca (dalej „Spółka" lub „Podatnik") jest spółką prawa handlowego, zarejestrowaną w rejestrze prowadzonym przez Sąd Rejonowy w B. Wnioskodawca jest również zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług.

Podatnik to spółka z branży suplementów spożywczych, zajmuje się przede wszystkim dystrybucją naturalnych preparatów, takich jak suplementy diety w formie soków, tabletki, środki spożywcze specjalnego przeznaczenia żywieniowego oraz kosmetyki.

Pełna nazwa firmy Wnioskodawcy w myśl przepisów kodeksu spółek handlowych to E. spółka z ograniczoną odpowiedzialnością spółka komandytowa. Jednocześnie jednak, w myśl przepisu art. 104 par. 2 wskazanego wyżej kodeksu, dopuszczalna jest też forma E. spółka z ograniczoną odpowiedzialnością sp.k.

W celu ułatwienia zapamiętania swojej nazwy przez kontrahentów, Spółka chciałaby aby na wystawianych przez siebie fakturach w miejscu właściwym dla nadawcy zamiast skróconej nazwy firmy w postaci „E. spółka z ograniczoną odpowiedzialnością sp.k." stosować powszechnie używany w obrocie gospodarczym skrót od słów spółka komandytowa, tak aby na fakturach wystawianych przez Wnioskodawcę jako nazwa widniał wyłącznie zwrot: „E. A sp. z o.o. sp.k." Przy czym, uproszczona nazwa „E. sp. z o.o. sp.k." nie została wskazana w zgłoszeniu identyfikacyjnym NIP-2 oraz w zgłoszeniu rejestracyjnym VAT-R.

Wątpliwości Podatnika, budzi dopuszczalność opisanej praktyki na gruncie przepisu art. 106e ust. 1 pkt 3) Ustawy o VAT, a tym samym przedmiotowy wniosek jest zasadny.

Dodatkowo Wnioskodawca uzupełnił opis sprawy informując, że skrócona nazwa E. Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością sp.k. nie została zgłoszona w dokumentach rejestracyjnych NIP-2 oraz VAT-R.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy na gruncie przepisu art. 106e ust. 1 pkt 3 ustawy o VAT prawidłowym będzie posługiwanie się na wystawianych przez siebie fakturach VAT uproszczoną nazwą firmy w postaci „E. sp. z o.o. sp.k."?

Stanowisko Wnioskodawcy.

Wnioskodawca stoi na stanowisku, że nieprawidłowym będzie posługiwanie się przez wystawianych przez niego fakturach VAT uproszczoną nazwą firmy w postaci „E. sp. z o.o. sp.k."

W myśl przepisu art. 106e ust. 1 pkt 3) Ustawy o VAT faktura VAT powinna zawierać nazwę podatnika. Jednakże regulacje Ustawy o VAT w żadnym miejscu nie wskazują co należy rozumieć pod pojęciem „nazwy podatnika".

Jak natomiast wskazuje się w literaturze przedmiotu: „Obecnie z przepisów nie wynika już wprost możliwość posługiwania się na fakturze nazwą skróconą dostawcy/nabywcy. Ustawa o VAT przewiduje bowiem, że faktura powinna zawierać imiona i nazwiska lub nazwy podatnika i nabywcy towarów lub usług (bez odwoływania się do ich nazw skróconych). Zdaniem autora publikacji powyższe nie oznacza jednak, że obecnie nie jest już możliwe posługiwanie się nazwami skróconymi, o ile nazwa ta jest formalnie zarejestrowana (i wynika np. z dokumentów „rejestracyjnych" lub KRS danego kontrahenta). Jeśli jednak podatnik nie posiada pewności co do formalnego statusu takiej nazwy skróconej, należy sugerować powoływanie na fakturach pełnych nazw danego kontrahenta." - tak J. Matarewicz, Ustawa o podatku od towarów i usług, Komentarz, LexisNexis 2014.

Podobnie w analizowanym zakresie wypowiedział się również dr Adam Bartosiewicz, stwierdzając w swoim komentarzu: „Wydaje się, że na fakturach podatnicy (zarówno sprzedawcy, jak i nabywcy) powinni zasadniczo posługiwać się nazwami, które podali w dokumentach rejestracyjnych dla celów VAT (w zgłoszeniu VAT-R), względnie dla celów NIP. Przepisy komentowanego artykułu - w przeciwieństwie do przepisów obowiązujących przed 1 stycznia 2013 r. - nie wskazują wprost na możliwość podania "nazwy skróconej" sprzedawcy bądź nabywcy. Uznać należy, że taka możliwość nadal istnieje. Lege non distinguente także nazwa skrócona jest nazwą. Jeśli tylko dana nazwa została zgłoszona na VAT-R (także jako nazwa skrócona), to powinna być możliwość umieszczenia w fakturze nazwy skróconej." - tak A. Bartosiewicz, VAT. Komentarz, wyd. IX, Lex 2015.

Analogicznie w zakresie badanego zagadnienia wypowiedział się inny specjalista z zakresu VAT wskazując, iż: „(...) obecnie przepisy nie wskazują, czy dopuszczalne jest stosowanie nazwy skróconej nabywcy. Niemniej jednak, wydaje się, że nadal jest to dopuszczalne, zwłaszcza w przypadku, gdy nazwa skrócona została ujawniona w rejestrze przedsiębiorców lub Krajowym Rejestrze Sądowym". - tak J. Martini, Podatek od towarów i usług, Komentarz, Legalis 2014.

Subsumując powyższe, oraz z uwagi na fakt, że w rejestrze prowadzonym przez Sąd Rejonowy w B. VIII Gospodarczy - KRS Spółka ma określoną nazwę jako: „E. spółka z ograniczoną odpowiedzialnością spółka komandytowa" oraz na mocy przepisu art. 104 par. 2 cytowanego wyżej kodeksu, Podatnik ma prawo posługiwać się również nazwą „E. spółka z ograniczoną odpowiedzialnością sp.k." i tym samym wyłącznie te dwie nazwy mogą widnieć jako nazwa sprzedawcy zgodnie z ustawą o VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Podstawowe zasady wystawiania faktur uregulowane zostały w przepisach ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2016 r. poz. 710 ze zm.), zwanej dalej ustawą lub ustawą o VAT.

Zgodnie z art. 106b ust. 1 ustawy - podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą:

1. sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem;
2. sprzedaż wysyłkową z terytorium kraju i sprzedaż wysyłkową na terytorium kraju na rzecz podmiotu innego niż wskazany w pkt 1;
3. wewnątrzwspólnotową dostawę towarów na rzecz podmiotu innego niż wskazany w pkt 1;
4. otrzymanie przez niego całości lub części zapłaty przed dokonaniem czynności, o których mowa w pkt 1 i 2, z wyjątkiem przypadku, gdy zapłata dotyczy wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów lub czynności, dla których obowiązek podatkowy powstaje zgodnie z art. 19a ust. 5 pkt 4.
   
   

Według art. 106b ust. 3 ustawy - na żądanie nabywcy towaru lub usługi podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą:

1. czynności, o których mowa w ust. 1 pkt 1, z wyjątkiem czynności, o których mowa w art. 19a ust. 5 pkt 4, oraz otrzymanie całości lub części zapłaty przed wykonaniem tych czynności, z wyjątkiem przypadku, gdy zapłata dotyczy wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów - jeżeli obowiązek wystawienia faktury nie wynika z ust. 1,
2. sprzedaż zwolnioną, o której mowa w ust. 2, z zastrzeżeniem art. 117 pkt 1 i art. 118

-jeżeli żądanie jej wystawienia zostało zgłoszone w terminie 3 miesięcy, licząc od końca miesiąca, w którym dostarczono towar lub wykonano usługę bądź otrzymano całość lub część zapłaty.

Elementy, które powinna zawierać faktura, określa art. 106e ustawy o VAT.

Zgodnie z art. 106e ust. 1 pkt 1-15 ustawy, faktura powinna zawierać:

1. datę wystawienia;
   
2. kolejny numer nadany w ramach jednej lub więcej serii, który w sposób jednoznaczny identyfikuje fakturę;
   
3. imiona i nazwiska lub nazwy podatnika i nabywcy towarów lub usług oraz ich adresy;
   
4. numer, za pomocą którego podatnik jest zidentyfikowany na potrzeby podatku, z zastrzeżeniem pkt 24 lit. a;
   
5. numer, za pomocą którego nabywca towarów lub usług jest zidentyfikowany na potrzeby podatku lub podatku od wartości dodanej, pod którym otrzymał on towary lub usługi, z zastrzeżeniem pkt 24 lit. b;
   
6. datę dokonania lub zakończenia dostawy towarów lub wykonania usługi lub datę otrzymania zapłaty, o której mowa w art. 106b ust. 1 pkt 4, o ile taka data jest określona i różni się od daty wystawienia faktury;
   
7. nazwę (rodzaj) towaru lub usługi;
   
8. miarę i ilość (liczbę) dostarczonych towarów lub zakres wykonanych usług;
   
9. cenę jednostkową towaru lub usługi bez kwoty podatku (cenę jednostkową netto);
   
10. kwoty wszelkich opustów lub obniżek cen, w tym w formie rabatu z tytułu wcześniejszej zapłaty, o ile nie zostały one uwzględnione w cenie jednostkowej netto;
    
11. wartość dostarczonych towarów lub wykonanych usług, objętych transakcją, bez kwoty podatku (wartość sprzedaży netto);
    
12. stawkę podatku;
    
13. sumę wartości sprzedaży netto, z podziałem na sprzedaż objętą poszczególnymi stawkami podatku i sprzedaż zwolnioną od podatku;
    
14. kwotę podatku od sumy wartości sprzedaży netto, z podziałem na kwoty dotyczące poszczególnych stawek podatku;
    
15. kwotę należności ogółem.
    
    

Z powyższych przepisów wynika, że fakturę wystawia sprzedawca, będący podatnikiem podatku od towarów i usług, w celu udokumentowania dokonanej sprzedaży towarów lub świadczonych usług. Faktura jest więc dokumentem stwierdzającym wystąpienie u podatnika okoliczności powodujących powstanie obowiązku podatkowego. Przepisy te określają elementy, które powinna zawierać faktura. Dane zawarte na fakturze muszą przede wszystkim umożliwiać jednoznaczną identyfikację stron transakcji gospodarczej, zarówno po stronie nabywcy, jak i sprzedawcy.

Zgodnie z art. 104 § 1 - § 3 Kodeks spółek handlowych z dnia 15 września 2000 r. (t.j. Dz.U. z 2013 r. poz. 1030) firma spółki komandytowej powinna zawierać nazwisko jednego lub kilku komplementariuszy oraz dodatkowe oznaczenie "spółka komandytowa". Dopuszczalne jest używanie w obrocie skrótu "sp.k.". Jeżeli komplementariuszem jest osoba prawna, firma spółki komandytowej powinna zawierać pełne brzmienie firmy (nazwy) tej osoby prawnej z dodatkowym oznaczeniem "spółka komandytowa". Nie wyklucza to zamieszczenia nazwiska komplementariusza, który jest osobą fizyczną.

Zatem, co do zasady, celem wypełnienia dyspozycji wynikających z powołanych przepisów, w przypadku podatnika niebędącego osobą fizyczną dane identyfikacyjne stanowią przede wszystkim nazwa pełna oraz nazwa skrócona. W fakturze ww. podatnicy powinni umieszczać nazwę pełną lub nazwę skróconą podaną w zgłoszeniu identyfikacyjnym oraz w zgłoszeniu rejestracyjnym VAT-R.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca jest spółką prawa handlowego, zarejestrowaną w rejestrze prowadzonym przez Sąd Rejonowy. Wnioskodawca jest również zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług.

Podatnik to spółka z branży suplementów spożywczych, zajmuje się przede wszystkim dystrybucją naturalnych preparatów, takich jak suplementy diety w formie soków, tabletki, środki spożywcze specjalnego przeznaczenia żywieniowego oraz kosmetyki.

Pełna nazwa firmy Wnioskodawcy w myśl przepisów kodeksu spółek handlowych to E. spółka z ograniczoną odpowiedzialnością spółka komandytowa. Jednocześnie jednak, w myśl przepisu art. 104 par. 2 wskazanego wyżej kodeksu, dopuszczalna jest też forma E. spółka z ograniczoną odpowiedzialnością sp.k.

W celu ułatwienia zapamiętania swojej nazwy przez kontrahentów, Spółka chciałaby aby na wystawianych przez siebie fakturach w miejscu właściwym dla nadawcy zamiast skróconej nazwy firmy w postaci „E. spółka z ograniczoną odpowiedzialnością sp.k." stosować powszechnie używany w obrocie gospodarczym skrót od słów spółka komandytowa, tak aby na fakturach wystawianych przez Wnioskodawcę jako nazwa widniał wyłącznie zwrot: „E. sp. z o.o. sp.k." Przy czym, uproszczona nazwa „E. sp. z o.o. sp.k." nie została wskazana w zgłoszeniu identyfikacyjnym NIP-2 oraz w zgłoszeniu rejestracyjnym VAT-R.

Z wniosku wynika ponadto, że skrócona nazwa „E. Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością sp.k.” nie została zgłoszona w dokumentach rejestracyjnych NIP-2 oraz VAT-R.

Wątpliwości Podatnika, budzi dopuszczalność opisanej praktyki na gruncie przepisu art. 106e ust. 1 pkt 3 ustawy o VAT.

Mając na uwadze opis sprawy oraz powołane przepisy prawa stwierdzić należy, iż w celu jednoznacznej identyfikacji podatkowej podatnik powinien posługiwać się taką nazwą, jaką wskazał w zgłoszeniu identyfikacyjnym i zgłoszeniu rejestracyjnym w zakresie podatku od towarów i usług, bądź zgłoszeniu aktualizacyjnym zmieniającym nazwę.

Koniecznym jest zatem, by dane dotyczące podatnika podawane na fakturze były zgodne z danymi identyfikacyjnymi wykazanymi w tych zgłoszeniach.

Należy zatem zgodzić się z Wnioskodawcą, że skoro uproszczona nazwa „E. sp. z o.o. sp.k." nie została wskazana w zgłoszeniu identyfikacyjnym NIP-2 oraz w zgłoszeniu rejestracyjnym VAT-R, to nieprawidłowym będzie posługiwanie się na wystawionych przez niego fakturach VAT uproszczoną nazwą w postaci „E. Sp. z o.o. Sp.k.”.

Ponadto, jak wynika z treści wniosku, również uproszczona nazwa „E. spółka z ograniczoną odpowiedzialnością sp.k." nie została wskazana w zgłoszeniu identyfikacyjnym NIP-2 oraz w zgłoszeniu rejestracyjnym VAT-R. W konsekwencji także tej nazwy uproszczonej Wnioskodawca nie może umieszczać na wystawianych fakturach.

Wobec powyższego za nieprawidłowe należy uznać stanowisko Wnioskodawcy, gdzie wskazał że cyt. „…z uwagi na fakt, że w rejestrze prowadzonym przez Sąd Rejonowy w B., VIII Gospodarczy - KRS Spółka ma określoną nazwę jako: „E. spółka z ograniczoną odpowiedzialnością spółka komandytowa" oraz na mocy przepisu art. 104 par. 2 cytowanego wyżej kodeksu, Podatnik ma prawo posługiwać się również nazwą „E. spółka z ograniczoną odpowiedzialnością sp.k." i tym samym wyłącznie te dwie nazwy mogą widnieć jako nazwa sprzedawcy zgodnie z ustawą o VAT.”

Oceniając zatem stanowisko Wnioskodawcy całościowo należy uznać je za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Końcowo należy wyjaśnić, iż w myśl art. 14c § 1 tej ustawy, interpretacja indywidualna zawiera ocenę stanowiska wnioskodawcy wraz z uzasadnieniem prawnym tej oceny. Z powyższych przepisów wynika zatem, że przedmiotem interpretacji może być jedynie ocena stanowiska wnioskodawcy dotyczącego przedstawionego we wniosku stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego.

Organ wydający interpretację nie jest natomiast uprawniony do analizowania i oceny załączonych do wniosku o interpretację dokumentów.

Należy zatem zauważyć, iż załączone do przedmiotowego wniosku kserokopie dokumentów nie mogą być przedmiotem oceny przez tut. organ przy wydawaniu indywidualnej interpretacji. Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów, nie przeprowadza postępowania dowodowego w związku z czym nie jest obowiązany, ani uprawniony do oceny załączonych przez Wnioskodawcę dokumentów, jest związany wyłącznie opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego przedstawionym przez Wnioskodawcę i jego stanowiskiem, co wynika wprost z przepisu art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz. U. z 2016r., poz. 718). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.