Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPP2/4512-356/16-6/DG
z 8 lipca 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613 z późn. zm.) oraz § 6 pkt 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r.w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki  przedstawione we wniosku z dnia 29 kwietnia 2016 r. (data wpływu 9 maja 2016 r.) uzupełnionym pismem z dnia 17 czerwca 2016 r. (data wpływu 20 czerwca 2016 r.) oraz pismem z dnia 22 czerwca 2016 r. (data wpływu 27 czerwca 2016 r.) na wezwanie z dnia 14 czerwca 2016 r. nr IPPP2/4512-356/16-2/DG o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie momentu ewidencjonowania na kasie rejestrującej wpłaconych kwot z tytułu świadczonych usług windykacji należności – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 9 maja 2016 r. wpłynął ww. wniosek uzupełniony pismem z dnia 17 czerwca 2016 r. (data wpływu 20 czerwca 2016 r.) oraz pismem z dnia 22 czerwca 2016 r. (data wpływu 27 czerwca 2016 r.) na wezwanie z dnia 14 czerwca 2016 r. nr IPPP2/4512-356/16-2/DG o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie momentu ewidencjonowania na kasie rejestrującej wpłaconych kwot z tytułu świadczonych usług windykacji należności.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Zgodnie z art. 111 ust. 1 i 1a ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, podatnicy dokonujący sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych są obowiązani prowadzić ewidencje obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących.

Spółka świadczy usługi z zakresu dochodzenia należności windykacyjnych. Czynności jakie Spółka wykonuje to przyjęcie sprawy od klienta w ramach zawartej umowy, przyjęcie zaliczki od klienta na poczet wpisu sądowego (niepodlegający VAT) lub kosztów prowadzenia sprawy (tj. kosztów znaczków pocztowych, usługa pocztowa - zwolnione z VAT lub kosztów prowadzenia sprawy - opodatkowane VAT, usługa wykonywana bezpośrednio przez wykonawcę) są to kwoty różne i wpłacane wg możliwości klienta na poczet ew. wydatków w sprawie. Przyjmowane sprawy w ramach zawartej umowy są zawierane na warunkach prowizyjnych dla Spółki tzn. poboru własnego wynagrodzenia na zasadzie prowizji od kwoty netto uzyskanej w ramach czynności windykacyjnych lub egzekucyjnych po uzyskanych wpływach na rzecz klienta Spółki.

Spółka uzyskuje w ramach prowadzonych spraw windykacyjnych od Dłużników swoich klientów wpływy na konto. Wpływy są często nieoznaczone, brak określenia lub pewności co do właściwości kontrahenta, którego dotyczy spłacane zobowiązanie, gdyż często płatność jest dokonywana przez osobę trzecią w imieniu zobowiązanego (Dłużnika), jakiego zobowiązania dotyczą wpłaty tzn. np. której faktury, braku informacji o kolejności spłaty tzn. (kary, odsetek, kwoty głównej, należności pozostałych - co ma znaczenie względem dalszych rozliczeń np. w kwestii obowiązków opodatkowania wpłaty czyli np. podlegającej prowizji jako ściągnięta kwota należności głównej lub nie podlegająca jeżeli są to np. odsetki lub koszty sądowe).

W ramach powyższego, Spółka uzyskując wpływy na konto lub wpłaty klientów w gotówce do czasu uregulowania kwestii analizy obecnego stanu zobowiązań, kolejności księgowania, ustalania zgodności zobowiązań pomiędzy stronami tj. (Dłużnikiem a Wierzycielem), jednocześnie ujmowania kosztów egzekucji i pozostałych kosztów opłat, nie jest w stanie uznać końcowego wyniku zysku dla Spółki tj. końcowego przychodu. Jednoczenie często wpływy na konto Spółki nie są ostatecznie wiadome czy są końcowymi wpływami podlegającymi rozliczeniu na zasadzie tzw. dzielenia kosztów z uzyskanej kwoty na podział (wpływ, minus koszty, minus opłaty, minus prowizja wykonawcy) czy są też wpłatami, które końcowo klient Spółki decydując wskazuje aby przekazać na poczet opłat sądowych.

Na podstawie powyższego Spółka nie jest w stanie określić po uzyskaniu wpływu na konto swojej prowizji (w dniu wpływu lub w czasie bardzo szybkim, gdyż jest to w większej części oczekiwanie na odpowiedź stron co do zgodności zobowiązań), poprzez co Spółka do czasu ustalenia tych faktów nie może uznać własnej prowizji od dokonanej wpłaty. Wobec tego Spółka nie jest w stanie dopełnić obowiązku dokonania zarejestrowania poprzez urządzenie rejestrujące sprzedaż na rzecz osób fizycznych tj. kasę fiskalną w dniu wpływu lub na dzień następny po dniu wpływu do czasu ustalenia stanu właściwego co do wpłaty. To też może się okazać nawet, że wpłata jednak będzie bezpośrednio określona co do faktu przypisania jej do danego zobowiązania, lecz też Spółka w wielu przypadkach nie posiada pełnej dokumentacji sprawy ze względu na prace zdalne przez co dokumenty od strony klientów dochodzą w oryginałach w późniejszym czasie.

Wnioskodawca w piśmie z dnia 10 czerwca 2016 r. poinformował, że Kancelaria..., prowadzi w Polsce działalność za pośrednictwem oddziału pod nazwą Kancelaria ... Sp. z o.o. (Oddział w Polsce). Oddział w Polsce posiada numer NIP dla celów PIT 4 i ZUS.

W nadesłanym uzupełnieniu z dnia 17 czerwca 2016 r., Wnioskodawca wskazał, że usługi windykacyjne klasyfikują się w PKD o nr 82.91.Z - działalność świadczona przez agencje inkasa i biura kredytowe.

Ponadto w piśmie z dnia 22 czerwca 2016 r. Wnioskodawca wskazał, że usługi windykacyjne klasyfikują się w PKWiU o nr 82.91.1 - usługi świadczone przez agencje inkasa i biura kredytowe.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

W jakim momencie Wnioskodawca będzie zobowiązany zarejestrować sprzedaż usług na rzecz osoby fizycznej nieprowadzącej działalności gospodarczej?

Zdaniem Wnioskodawcy:

W ocenie Spółki ww. sprzedaż usług powinna zostać zarejestrowana poprzez kasę fiskalną dopiero w chwili rozliczenia wpływów po wyjaśnieniu zgodności sald między stronami lub stanów faktycznych ze stronami (Dłużnikiem i Wierzycielem) lub całości wpływów i ustalenia właściwego tytułu wpłat oraz ustalenia sposobu zaksięgowania tj. nawet często dopiero na końcowym etapie sprawy tzn. po zamkniętym miesiącu lub okresu prowadzenia sprawy, bądź po wyegzekwowaniu całości zobowiązania lub wyroku sądowego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej opisanego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. z 2016 r., poz. 710 ze zm.), zwanej dalej ustawą lub ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 8 ust. 1 ustawy przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.

Pod pojęciem usługi (świadczenia) należy rozumieć każde zachowanie, na które składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś na rzecz innej osoby), jak i zaniechanie (nieczynienie bądź też tolerowanie). Przy ocenie charakteru świadczenia jako usługi należy mieć na względzie, że ustawa zalicza do grona usług każde świadczenie, które nie jest dostawą w myśl art. 7 ustawy. Zauważyć również należy, że usługą będzie tylko takie świadczenie, w przypadku którego istnieje bezpośredni konsument, odbiorca świadczenia odnoszący korzyść o charakterze majątkowym.

Z konstrukcji podatku od towarów i usług wynika, że podatnik, który wykonuje czynności podlegające opodatkowaniu podatkiem VAT, zobowiązany jest opodatkować daną czynność w momencie powstania obowiązku podatkowego.

Zgodnie z zasadą wyrażoną w art. 19a ust. 1 ustawy, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą dokonania dostawy towarów lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem ust. 5 i 7-11, art. 14 ust. 6, art. 20 i art. 21 ust. 1.

Jednocześnie należy zwrócić uwagę, że dla powstania obowiązku podatkowego na zasadach ogólnych nie ma zupełnie znaczenia chwila wystawienia faktury.

W myśl art. 19a ust. 8 ustawy, jeżeli przed dokonaniem dostawy towaru lub wykonaniem usługi otrzymano całość lub część zapłaty, w szczególności: przedpłatę, zaliczkę, zadatek, ratę, wkład budowlany lub mieszkaniowy przed ustanowieniem spółdzielczego prawa do lokalu mieszkalnego lub lokalu o innym przeznaczeniu, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą jej otrzymania w odniesieniu do otrzymanej kwoty, z zastrzeżeniem ust. 5 pkt 4.

Powyższy przepis reguluje kwestię terminu powstania obowiązku podatkowego w stosunku do dostawy towarów/świadczenia usług, w sytuacji, gdy podatnik otrzymał całość lub część zapłaty przed ich realizacją.

Dla usług windykacyjnych przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie przewidziały szczególnego momentu powstania obowiązku podatkowego, a zatem obowiązek podatkowy z tytułu świadczenia przez Wnioskodawcę tych usług powstaje zgodnie z art. 19a ust. 1 ustawy, tj. z chwilą wykonania tej usługi.

Z kolei obowiązek prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kas rejestrujących wynika z zapisu art. 111 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług.

Zgodnie z tym przepisem, podatnicy dokonujący sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych są obowiązani prowadzić ewidencję obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących.

Powyższy przepis określa generalną zasadę, z której wynika, że obowiązek prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kasy rejestrującej dotyczy wszystkich podatników, którzy dokonują sprzedaży na rzecz określonych w nim odbiorców, tj. osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych. Zatem jednym z podstawowych kryteriów decydujących o obowiązku ewidencjonowania sprzedaży za pomocą kas rejestrujących jest status nabywcy wykonywanych przez podatnika świadczeń.

Stosownie do art. 111 ust. 3a ustawy, podatnicy prowadzący ewidencję obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących są obowiązani:

• dokonywać wydruku paragonu fiskalnego lub faktury z każdej sprzedaży oraz wydawać wydrukowany dokument nabywcy (pkt 1);
  

• przechowywać kopie dokumentów kasowych przez okres wymagany w art. 112, zgodnie z warunkami określonymi w ustawie z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (Dz. U. z 2009 r. nr 152, poz. 1223, z późn. zm.) (pkt 6);
  

• stosować kasy rejestrujące wyłącznie do prowadzenia ewidencji własnej sprzedaży, z zastrzeżeniem ust. 3b (pkt 7);
  

• dokonywać wydruku emitowanych przez kasę rejestrującą dokumentów i ich kopii (pkt 8).
  
  
  

Ponadto, zgodnie z art. 111 ust. 6a ustawy, kasa rejestrująca służąca do prowadzenia ewidencji, o której mowa w ust. 1, musi zapewniać prawidłowe zaewidencjonowanie podstawowych danych dotyczących zawieranych transakcji, w tym wysokości uzyskiwanego przez podatnika obrotu i kwot podatku należnego, oraz musi przechowywać te dane lub też zapewniać bezpieczny ich przekaz na zewnętrzne nośniki danych. Pamięć fiskalna kasy rejestrującej powinna posiadać numer unikatowy, nadawany w ramach czynności materialno-technicznych przez ministra właściwego do spraw finansów publicznych.

Zgodnie z § 3 ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 14 marca 2013 r. w sprawie kas rejestrujących (Dz. U. z 2013 r., poz. 363) podatnicy prowadzą ewidencję każdej sprzedaży, w tym sprzedaży zwolnionej, wyłącznie przy użyciu kas, które mają potwierdzenie, że kasa spełnia funkcje wymienione w art. 111 ust. 6a ustawy oraz kryteria i warunki techniczne określone w przepisach wydanych na podstawie art. 111 ust. 9 ustawy.

Otrzymanie przed dokonaniem sprzedaży całości lub części należności (zapłaty) podlega ewidencjonowaniu z chwilą jej otrzymania (ust. 2).

Z wniosku wynika, że Wnioskodawca – Spółka zagraniczna prowadząca działalność gospodarczą za pośrednictwem zarejestrowanego w Polsce Oddziału - świadczy usługi z zakresu dochodzenia należności windykacyjnych. Świadczone przez Wnioskodawcę usługi windykacyjne klasyfikują się w PKWiU o nr 82.91.1 - usługi świadczone przez agencje inkasa i biura kredytowe. Spółka na podstawie zawartej z klientem umowy przyjmuje zaliczki od klienta na poczet wpisu sądowego (niepodlegający VAT) lub kosztów prowadzenia sprawy (tj. kosztów znaczków pocztowych, usługa pocztowa - zwolnione z VAT lub kosztów prowadzenia sprawy - opodatkowane VAT, usługa wykonywana bezpośrednio przez wykonawcę); są to kwoty różne i wpłacane wg możliwości klienta na poczet ew. wydatków w sprawie. Przyjmowane sprawy w ramach zawartej umowy są zawierane na warunkach prowizyjnych dla Spółki tzn. poboru własnego wynagrodzenia na zasadzie prowizji od kwoty netto uzyskanej w ramach czynności windykacyjnych lub egzekucyjnych po uzyskanych wpływach na rzecz klienta Spółki.

Spółka uzyskuje w ramach prowadzonych spraw windykacyjnych od Dłużników swoich klientów wpływy na konto. Wpływy są często nieoznaczone, brak określenia lub pewności jakiego kontrahenta dotyczy spłacane zobowiązanie, gdyż często płatność jest dokonywana przez osobę trzecią w imieniu zobowiązanego (Dłużnika), jakiego zobowiązania dotyczą wpłaty tzn. np. której faktury, brak informacji o kolejności spłaty tzn. (kary, odsetek, kwoty głównej, należności pozostałych - co ma znaczenie względem dalszych rozliczeń np. w kwestii obowiązków opodatkowania wpłaty czyli np. podlegającej prowizji jako ściągnięta kwota należności głównej lub niepodlegająca, jeżeli są to np. odsetki lub koszty sądowe).

Spółka uzyskując wpływy na konto lub wpłaty klientów w gotówce do czasu uregulowania kwestii analizy obecnego stanu zobowiązań, kolejności księgowania, ustalania zgodności zobowiązań pomiędzy stronami tj. (Dłużnikiem a Wierzycielem), jednocześnie ujmowania kosztów egzekucji i pozostałych kosztów opłat, nie jest w stanie uznać końcowego wyniku zysku dla Spółki tj. końcowego przychodu. Jednocześnie często wpływy na konto Spółki nie są ostatecznie wiadome czy są końcowymi wpływami podlegającymi rozliczeniu na zasadzie tzw. dzielenia kosztów z uzyskanej kwoty na podział (wpływ, minus koszty, minus opłaty, minus prowizja wykonawcy) czy są też wpłatami, które końcowo klient Spółki decydując wskazuje aby przekazać na poczet opłat sądowych.

Spółka nie jest w stanie określić po uzyskaniu wpływu na konto swojej prowizji (w dniu wpływu lub w czasie bardzo szybkim, gdyż jest to w większej części oczekiwanie na odpowiedź stron co do zgodności zobowiązań), poprzez co Spółka do czasu ustalenia tych faktów nie może uznać własnej prowizji od dokonanej wpłaty. Wobec tego Spółka nie jest w stanie dopełnić obowiązku dokonania zarejestrowania poprzez urządzenie rejestrujące sprzedaż na rzecz osób fizycznych tj. kasę fiskalną w dniu wpływu lub na dzień następny po dniu wpływu do czasu ustalenia stanu właściwego co do wpłaty. Może się okazać także, że wpłata będzie bezpośrednio określona co do faktu przypisania jej do danego zobowiązania, lecz też Spółka w wielu przypadkach nie posiada pełnej dokumentacji sprawy ze względu na prace zdalne, przez co dokumenty od strony klientów dochodzą w oryginałach w późniejszym czasie.

Przedmiotem wątpliwości Wnioskodawcy jest czy świadczone usługi windykacji obowiązany jest ewidencjonować przy zastosowaniu kasy rejestrującej w momencie wpływu pieniędzy na konto bądź wpłaty w gotówce czy też po rozliczeniu wpłaconej przez dłużnika kwoty i ustaleniu jakich należności ona dotyczy.

Jak wynika ze wskazanego wyżej § 3 ust. 1 i 2 rozporządzenia w sprawie kas rejestrujących podatnik jest obowiązany ewidencjonować na kasie rejestrującej każdą sprzedaż, w tym także otrzymaną przed dokonaniem sprzedaży całość lub części należności (zapłaty) w momencie jej otrzymania. Tak więc dla obowiązku ewidencjonowania na kasie rejestrującej nie ma znaczenia moment powstania obowiązku podatkowego – tj. wykonania usługi lub otrzymania należnego wynagrodzenia na poczet wykonania usługi. Każda kwota, która wpłynie na konto Wnioskodawcy jest traktowana jako należność z tytułu sprzedaży usług i podlega ewidencjonowaniu na kasie rejestrującej.

Tak więc Wnioskodawca błędnie uważa, że obowiązek ewidencjonowania na kasie rejestrującej wpłaconych należności powstanie dopiero w momencie ustalenia i rozliczenia wpłaconej kwoty – i będzie ograniczony do zarejestrowania należnej Wnioskodawcy prowizji.

Tym samym więc Wnioskodawca powinien ewidencjonować na kasie rejestrującej każdą otrzymaną kwotę w związku ze świadczeniem usług windykacji, niezależnie od tego czy z tytułu wpłaconej kwoty powstanie obowiązek podatkowy czy też nie.

W tym miejscu należy wskazać, że w stanie prawnym obowiązującym od 1 stycznia 2015 r. do 31 grudnia 2016 r., kwestię zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy użyciu kas rejestrujących niektórych czynności i niektórych grup podatników reguluje rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 4 listopada 2014 r. w sprawie zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących (Dz. U. z 2014 r. poz. 1544), zwane dalej rozporządzeniem.

Stosownie do § 2 ust. 1 rozporządzenia – zwalnia się z obowiązku ewidencjonowania w danym roku podatkowym, nie dłużej jednak niż do dnia 31 grudnia 2016 r. czynności wymienione w załączniku do rozporządzenia.

W części I załącznika do rozporządzenia wymieniono szereg czynności, które z uwagi na zaklasyfikowanie do określonego grupowania PKWiU zostały zwolnione z obowiązku ewidencjonowania na kasie rejestrującej. Wnioskodawca wskazał, że świadczone przez niego usługi windykacji mieszczą się w klasyfikacji PKWiU pod nr 82.91.1 – usługi świadczone przez agencje inkasa i biura kredytowe. Ustawodawca w części I załącznika do ww. rozporządzenia nie uwzględnił usług świadczonych przez Wnioskodawcę o takim nr PKWiU. Tak więc Wnioskodawca z tego tytułu nie może korzystać ze zwolnienia z obowiązku ewidencjonowania wpłacanych kwot w związku ze świadczeniem usług windykacji.

Natomiast w pozycji 38 załącznika do rozporządzenia w części II - sprzedaż dotycząca szczególnych czynności – zwolniono z obowiązku ewidencjonowania świadczenie usług na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych, jeżeli świadczący usługę otrzyma w całości zapłatę za wykonaną czynność za pośrednictwem poczty, banku lub spółdzielczej kasy oszczędnościowo-kredytowej (odpowiednio na rachunek bankowy podatnika lub na rachunek podatnika w spółdzielczej kasie oszczędnościowo-kredytowej, której jest członkiem), a z ewidencji i dowodów dokumentujących zapłatę jednoznacznie wynika, jakiej konkretnie czynności dotyczyła.

Analiza powołanych przepisów prowadzi do wniosku, że aby podatnik miał możliwość skorzystać z prawa do zwolnienia z obowiązku ewidencjonowania obrotu przy zastosowaniu kasy rejestrującej na podstawie § 2 ust. 1 rozporządzenia w powiązaniu z poz. 38 załącznika do rozporządzenia, muszą łącznie zostać spełnione następujące warunki: zapłata za świadczenie musi być w całości dokonana za pośrednictwem poczty lub banku na rachunek bankowy podatnika; a z ewidencji i dowodów dokumentujących zapłatę jednoznacznie wynika, jakiej konkretnie czynności dotyczyła, przedmiotem świadczenia nie są usługi wymienione w § 4 rozporządzenia.

W opisie sprawy Wnioskodawca wskazał, że należności z tytułu świadczonych usług windykacji zasadniczo wpływają na rachunek bankowy Spółki; przy czym z treści wniosku nie wynika, aby przedmiotem działalności Wnioskodawcy były usługi wymienione w § 4 rozporządzenia.

W związku z tym Wnioskodawca może korzystać ze zwolnienia wskazanego w poz. 38 załącznika do rozporządzenia z dnia 4 listopada 2014 r.; przy czym konieczne spełnienie warunków dotyczących całości zapłaty za wykonaną usługę na rachunek bankowy Wnioskodawcy oraz prowadzenie ewidencji i posiadanie dowodów dokumentujących zapłatę, z których jednoznacznie wynika, jakiej konkretnie czynności wpłata dotyczyła.

W konsekwencji stanowisko Wnioskodawcy w zakresie przedstawionym we wniosku należy uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie wydania niniejszej interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2016 r., poz. 718 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.