Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPB-1-1/4511-158/16/NL
z 13 maja 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2015 r., poz. 613 ze zm.) oraz § 5 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. z 2015 r., poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 15 lutego 2016 r. (data wpływu do tut. Biura 11 marca 2016 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych, w zakresie uznania otrzymanych w drodze darowizny praw ochronnych na znak/znaki towarowe lub prawa z rejestracji wzoru/wzorów przemysłowych za wartości niematerialne i prawne, możliwości dokonywania odpisów amortyzacyjnych od ww. praw, oraz możliwości i momentu zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów, prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej, odpisów amortyzacyjnych dokonywanych od wartości początkowej ww. praw – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 11 marca 2016 r. do tut. Biura wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie uznania otrzymanych w drodze darowizny praw ochronnych na znak/znaki towarowe lub prawa z rejestracji wzoru/wzorów przemysłowych za wartości niematerialne i prawne, możliwości dokonywania odpisów amortyzacyjnych od ww. praw, oraz możliwości i momentu zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów, prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej, odpisów amortyzacyjnych dokonywanych od wartości początkowej ww. praw.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Podatnik (dalej również: Wnioskodawca/Obdarowany) otrzyma od ojca (dalej również: Darczyńca) w formie darowizny, to jest w sposób nieodpłatny, bez świadczenia wzajemnego i kosztem majątku Darczyńcy - ojca, zarejestrowany znak towarowy/znaki towarowe lub wzór/wzory przemysłowe (czyli otrzyma tenże znak lub znaki, wzór/wzory przemysłowe od osoby z pierwszej grupy podatkowej w rozumieniu ustawy o spadkach i darowiznach). Znak towarowy/znaki towarowe lub wzór/wzory przemysłowe objęte będą prawem ochronnym udzielonym decyzją Urzędu Patentowego Rzeczpospolitej Polskiej) i/lub Urzędu Harmonizacji Rynku Wewnętrznego (OHIM) przed otrzymaniem darowizny do majątku Podatnika.

Strony umowy darowizny zgodnie określą wartość każdego znaku towarowego lub wzoru przemysłowego powyżej 3.500 zł i w ich ocenie odpowiadać ona będzie wartości rynkowej znaku lub wzoru przemysłowego. Otrzymany przez obdarowanego znak towarowy/znaki towarowe lub wzór/wzory przemysłowe uprzednio zostały wytworzone przez Darczyńcę - ojca i będą wykorzystywane w działalności gospodarczej Wnioskodawcy.

Otrzymany w formie darowizny znak towarowy (znaki towarowe), wzór/wzory przemysłowe Wnioskodawca wprowadzi do ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych według wartości wynikającej z umowy darowizny i wykorzysta go do odpłatnego licencjonowania innym podmiotom, które wyrażą zamiar jego eksploatacji. Możliwe jest również, iż będzie się nim sam posługiwał w toku prowadzonej działalności gospodarczej, ewentualnie dokona jego sprzedaży w trakcie umowy licencyjnej.

Niewykluczone, iż może się zdarzyć sytuacja, w której przychody osiągnięte z licencji nie będą pokrywały się z wielkością odpisów amortyzacyjnych.

W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytania:

1. Czy prawo ochronne na znak towarowy zarejestrowany w Urzędzie Harmonizacji Rynku Wewnętrznego (OHIM) jest wartością niematerialną i prawną, od której można dokonywać odpisów amortyzacyjnych?
2. Czy Podatnik może amortyzować znak towarowy/znaki towarowe, wzór/wzory przemysłowe otrzymane w formie darowizny od wartości rynkowej znaku towarowego, a odpisy amortyzacyjne w pełnej wysokości będą kosztem uzyskania przychodów?
3. Od kiedy Wnioskodawca może dokonywać odpisów amortyzacyjnych od otrzymanych w formie darowizny znaku lub znaków towarowych, wzoru lub wzorów przemysłowych?
   

(pytania oznaczone we wniosku Nr 1, 2 i 3)

Ad. 1

Zdaniem Wnioskodawcy, prawo ochronne na znak towarowy lub wzór przemysłowy zarejestrowany w Urzędzie Harmonizacji Rynku Wewnętrznego (OHIM) jest wartością niematerialną i prawną, od której można dokonywać podatkowych odpisów amortyzacyjnych stanowiących koszt uzyskania przychodów. Zdaniem Wnioskodawcy, nabyte przez niego znaki towarowe lub wzory przemysłowe, zarejestrowane w Urzędzie Harmonizacji Rynku Wewnętrznego (OHIM), stanowią podlegające amortyzacji podatkowej wartości niematerialne i prawne w rozumieniu art. 22b ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 361 ze zm. - dalej: u.p.d.o.f.), w związku z czym Wnioskodawca będzie uprawniony do rozpoznania odpisów amortyzacyjnych od ww. znaków lub wzorów przemysłowych jako kosztu podatkowego.

Zarejestrowane prawo na wspólnotowy znak towarowy lub wzór przemysłowy, wynikające z rozporządzenia Rady WE nr 207/2009 z 26 lutego 2009 r. (dalej: „Rozporządzenie”) i podlegające ujawnieniu (rejestracji) w Urzędzie Harmonizacji Rynku Wewnętrznego (OHIM), jest prawem ochronnym na znak towarowy.

Należy zaznaczyć, że zgodnie z art. 4 ust. 1 ustawy z 30 marca 2009 r. Prawo własności przemysłowej (t.j. Dz.U. z 2013 r. poz. 1410 ze zm., dalej: „ustawa PWP”), przepisy tej ustawy stosuje się odpowiednio do wspólnotowych znaków towarowych lub wzorów przemysłowych w sprawach nieuregulowanych w obowiązujących bezpośrednio w krajach członkowskich przepisach prawa Unii Europejskiej określających szczególny tryb udzielania ochrony na znaki towarowe lub wzory przemysłowe, czyli w przedmiotowym przypadku w Rozporządzeniu.

Zgodnie z art. 22b ust. 1 pkt 6 u.p.d.o.f., prawo ochronne na znak towarowy lub wzór przemysłowy może stanowić wartość niematerialną i prawną, jako jedno z praw wymienionych w ustawie prawo własności przemysłowej. Z kolei zgodnie z art. 1 ust. 2 Rozporządzenia, wspólnotowy znak towarowy lub wzór przemysłowy ma charakter jednolity. Wywołuje on ten sam skutek w całej Wspólnocie; może on być zarejestrowany, zbyty, być przedmiotem zrzeczenia się lub decyzji stwierdzającej wygaśnięcie praw właściciela znaku lub wzoru przemysłowego unieważnienie znaku lub wzoru przemysłowego, a jego używanie może być zakazane jedynie w odniesieniu do całej Wspólnoty. W praktyce zasada ta oznacza jednolitość uregulowań dotyczących patentów, wzorów przemysłowych i znaków towarowych lub wzorów przemysłowych rejestrowanych w Państwach Członkowskich.

Zasada jednolitości wyraża się w:

1. jednolitej procedurze rejestracyjnej (rejestracji wspólnotowego znaku towarowego lub wzoru przemysłowego można dokonać za pośrednictwem Urzędu Patentowego RP),
2. ochronie wspólnotowego znaku towarowego lub wzoru przemysłowego na całym terytorium Wspólnoty i skutkach, jakie wywołuje wspólnotowy znak towarowy lub wzór przemysłowy w Państwach Członkowskich.
   
   

Zgodnie z art. 153 ustawy PWP, przez uzyskanie prawa ochronnego nabywa się prawo wyłącznego używania znaku towarowego lub wzoru przemysłowego w sposób zarobkowy lub zawodowy na całym obszarze Rzeczypospolitej Polskiej. Natomiast zgodnie z Rozporządzeniem na mocy przyznania ochrony dla wspólnotowego znaku towarowego lub wzoru przemysłowego nabywa się ochronę na terenie wszystkich Państw Członkowskich, a więc w tym na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Skoro więc dla wspólnotowego znaku towarowego lub wzoru przemysłowego ochrona przysługuje na terenie Wspólnoty, to tym bardziej przysługuje w kraju członkowskim, czyli na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Dodatkowo, zgodnie z art. 16 ust. 1 Rozporządzenia, wspólnotowy znak towarowy lub wzór przemysłowy jako przedmiot własności traktowany jest w całości i na całym terytorium Wspólnoty tak jak krajowy znak towarowy lub wzór przemysłowy zarejestrowany w Państwie Członkowskim, w którym według rejestru wspólnotowych znaków towarowych właściciel ma swoją siedzibę lub swoje miejsce zamieszkania w dacie dokonywania oceny.

W konsekwencji prawo ochronne na wspólnotowy znak towarowy lub wzór przemysłowy jest traktowane analogicznie do prawa ochronnego na znak towarowy lub wzór przemysłowy w rozumieniu ustawy PWP. Mamy w tym wypadku do czynienia z tożsamością praw wynikających z rejestracji krajowej oraz wspólnotowej znaków towarowych.

Oznacza to, że przy spełnieniu pozostałych warunków amortyzacji podatkowej znaków towarowych, czyli:

1. nabyciu prawa,
2. jego gospodarczej przydatności w dniu przyjęcia do używania,
3. przewidywanego okresu używania dłuższego niż rok oraz,
4. wykorzystywania takiej wartości przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną działalnością gospodarczą albo oddanie przez niego do używania na podstawie umowy licencyjnej (sublicencji), umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1;
   

prawo ochronne na wspólnotowy znak towarowy lub wzór przemysłowy stanowić będzie wartość niematerialną i prawną podlegającą amortyzacji.

Na poparcie swojego stanowiska Wnioskodawca powołał:

1. interpretacje indywidualne wydane przez:
   
   • Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach 1 lipca 2011 r., Znak: IBPBI/2/423-759/11/CzP, oraz 15 maja 2013 r., Znak: IBPBI/2/423-239/13/JD,
   • Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie 2 lutego 2011 r., Znak: IPPB3/423-781/10-2/MS, 16 września 2011 r., Znak: IPPB3/423-532/11-2/PK1, 23 sierpnia 2012 r., Znak: IPPB3/423-372/12-2/PK1, oraz 30 października 2012 r. Znak: IPPB3/423-554/12-3/PK1,
   • Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy 19 kwietnia 2012 r., Znak: ITPB3/423-38a/12/DK,
   • Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z 6 grudnia 2013 r., Znak: ILPB4/423-340/13-6/MC.
2. wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie z 4 lutego 2014 r., sygn. akt I SA/Rz 1146/13, w którym Sąd wskazał, że prawo ochronne na znak towarowy, powstaje w wyniku konstytutywnego orzeczenia organu - Urzędu Patentowego Rzeczypospolitej Polskiej lub Urzędu d.s. Harmonizacji Rynku Wewnętrznego (…) (OHIM), na mocy którego dany podmiot ubiegający się o rejestrację znaku uzyskuje możliwość jego wyłącznej eksploatacji na polu oznakowywania nim swoich towarów.
   
   

Skoro więc Podatnik będzie nabywał już zarejestrowane znaki towarowe podlegające ochronie, a nie jedynie ekspektatywę, stąd też prawidłowe i uprawnione jest stanowisko Wnioskodawcy że nabyte w formie darowizny znaki towarowe będą stanowiły wartość niematerialną i prawną od której można dokonywać podatkowych odpisów amortyzacyjnych stanowiących koszt uzyskania przychodów.

Ad. 2.

Zdaniem Wnioskodawcy, w przypadku wprowadzenia do swojej działalności gospodarczej otrzymanego w drodze darowizny znaku towarowego lub wzoru przemysłowego Wnioskodawca może amortyzować ten znak towarowy lub wzór przemysłowy od wartości rynkowej tego znaku towarowego lub wzoru przemysłowego, zaś odpisy amortyzacyjne będą dla niego w pełnej wysokości kosztem uzyskania przychodów.

W kwestii amortyzacji znaku towarowego lub wzoru przemysłowego otrzymanego w formie darowizny, to jest konkretnie podstawy tej amortyzacji, zaliczenia odpisów amortyzacyjnych w koszty uzyskania przychodu (KUP) oraz okresu amortyzacji, to wpierw zdaniem Wnioskodawcy należy zwrócić uwagę na fakt, iż zgodnie z art. 22 ust. 1 u.p.d.o.f., kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

W myśl art. 22 ust. 8 u.p.d.o.f, kosztem uzyskana przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a-22o, z uwzględnieniem art. 23 u.p.d.o.f.

Zgodnie z art. 22b ust. 1 u.p.d.o.f, amortyzacji między innymi podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, nabyte nadające się do gospodarczego wykorzystania w dniu przyjęcia do używania: autorskie lub pokrewne prawa majątkowe, licencje, prawa określone w ustawie z dnia 30 czerwca 2000 r. - Prawo własności przemysłowej (Dz.U. z 2003 r. Nr 119, poz. 1117, z późn. zm.) oraz wartość stanowiąca równowartość uzyskanych informacji związanych z wiedzą w dziedzinie przemysłowej, handlowej, naukowej lub organizacyjnej (know-how) - o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane przez niego do używania na podstawie umowy licencyjnej (sublicencji), umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane wartościami niematerialnymi i prawnymi.

Jak wynika z cytowanego unormowania, podlegającymi amortyzacji wartościami niematerialnymi i prawnymi są wskazane w jego treści prawa, które spełniają następujące warunki: zostały nabyte, nadają się do gospodarczego wykorzystania w dniu przyjęcia do używania, przewidywany okres ich używania przekracza rok i są wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane przez niego do używania na podstawie umowy licencyjnej (sublicencji), umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1 u.p.d.o.f. Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych przewiduje zamknięty katalog wartości niematerialnych i prawnych, na nabycie których wydatki rozpoznawane powinny być jako koszt podatkowy w formie odpisów amortyzacyjnych. Oznacza to, iż prawa, które nie zostały wymienione wprost w tej ustawie jako wartości niematerialne i prawne nie mogą zostać zaliczone do tej kategorii. Tym samym nie podlegają amortyzacji.

Wskazać należy, że przepisy prawa podatkowego nie dają podstaw do amortyzowania samych znaków towarowych. Amortyzacji podatkowej podlegają nabyte prawa ochronne do znaków towarowych na zasadach wynikających z przepisów ustawy - Prawo własności przemysłowej. Prawo ochronne na znak towarowy lub wzór przemysłowy powstaje na skutek wydania decyzji przez Urząd Patentowy, co oznacza, że prawo to nie istnieje przed wydaniem takiej decyzji.

Należy zatem wskazać, że prawa ochronne na znaki towarowe udzielane są na warunkach określonych w ustawie PWP (art. 6 ust. 1 tej ustawy). Znakiem towarowym może być przy tym każde oznaczenie, które można przedstawić w sposób graficzny, jeżeli oznaczenie takie nadaje się do odróżnienia towarów jednego przedsiębiorstwa od towarów innego przedsiębiorstwa - w szczególności wyraz, rysunek, ornament, kompozycja kolorystyczna, forma przestrzenna, w tym forma towaru lub opakowania, a także melodia lub inny sygnał dźwiękowy (art. 120 ust. 1 i ustawy PWP). W myśl art. 121 ustawy PWP, na znak towarowy lub wzór przemysłowy może być udzielone prawo ochronne. Przez uzyskanie prawa ochronnego nabywa się prawo wyłącznego używania tego znaku w sposób zarobkowy lub zawodowy na całym obszarze Rzeczypospolitej Polskiej. Czas trwania prawa ochronnego na znak towarowy lub wzór przemysłowy wynosi 10 lat od daty zgłoszenia znaku towarowego lub wzoru przemysłowego w Urzędzie Patentowym (art. 153 ust. 1-2 cytowanej ustawy). Procedurę uzyskania tego prawa rozpoczyna zgłoszenie znaku towarowego lub wzoru przemysłowego w Urzędzie Patentowym. Wydanie decyzji o udzieleniu prawa ochronnego na znak towarowy lub wzór przemysłowy następuje po sprawdzeniu przez Urząd Patentowy, czy są spełnione ustawowe warunki wymagane dla uzyskania prawa (art. 144 Prawa własności przemysłowej). Podlega ono wpisowi do rejestru znaków towarowych (art. 149 tej ustawy). Udzielenie prawa ochronnego na znak towarowy lub wzór przemysłowy stwierdza się przez wydanie świadectwa ochronnego na znak towarowy lub wzór przemysłowy (art. 150).

Analogiczne konkluzje wywieść można w przypadku znaków towarowych, które będą objęte prawem ochronnym przez Urząd Harmonizacji Rynku Wewnętrznego (OHIM) co wynika bezpośrednio z Rozporządzenia.

Należy zaznaczyć, że zgodnie z art. 4 ust. 1 ustawy PWP, przepisy tej ustawy stosuje się odpowiednio do wspólnotowych znaków towarowych w sprawach nieuregulowanych w obowiązujących bezpośrednio w krajach członkowskich przepisach prawa Unii Europejskiej określających szczególny tryb udzielania ochrony na znaki towarowe, czyli w przedmiotowym przypadku w Rozporządzeniu.

Z kolei zgodnie z art. 1 ust. 2 Rozporządzenia, wspólnotowy znak towarowy lub wzór przemysłowy ma charakter jednolity. Wywołuje on ten sam skutek w całej Wspólnocie; może on być zarejestrowany, zbyty, być przedmiotem zrzeczenia się lub decyzji stwierdzającej wygaśnięcie praw właściciela znaku lub unieważnienie znaku, a jego używanie może być zakazane jedynie w odniesieniu do całej Wspólnoty. W praktyce zasada ta oznacza jednolitość uregulowań dotyczących patentów, wzorów przemysłowych znaków towarowych rejestrowanych w Państwach Członkowskich.

Zasada jednolitości wyraża się w:

1. jednolitej procedurze rejestracyjnej (rejestracji wspólnotowego znaku towarowego lub wzoru przemysłowego można dokonać za pośrednictwem Urzędu Patentowego RP),
2. ochronie wspólnotowego znaku towarowego lub wzoru przemysłowego na całym terytorium Wspólnoty i skutkach, jakie wywołuje wspólnotowy znak towarowy lub wzór przemysłowy w Państwach Członkowskich.
   
   

Zgodnie z art. 153 ustawy PWP, przez uzyskanie prawa ochronnego nabywa się prawo wyłącznego używania znaku towarowego lub wzoru przemysłowego w sposób zarobkowy lub zawodowy na całym obszarze Rzeczypospolitej Polskiej. Natomiast zgodnie z Rozporządzeniem na mocy przyznania ochrony dla wspólnotowego znaku towarowego lub wzoru przemysłowego nabywa się ochronę na terenie wszystkich Państw Członkowskich, a więc w tym na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Skoro więc dla wspólnotowego znaku towarowego lub wzoru przemysłowego ochrona przysługuje na terenie Wspólnoty, to tym bardziej przysługuje w kraju członkowskim, czyli na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Dodatkowo, zgodnie z art. 16 ust. 1 Rozporządzenia, wspólnotowy znak towarowy lub wzór przemysłowy jako przedmiot własności traktowany jest w całości na całym terytorium Wspólnoty tak jak krajowy znak towarowy lub wzór przemysłowy zarejestrowany w Państwie Członkowskim, w którym według rejestru wspólnotowych znaków towarowych właściciel ma swoją siedzibę lub swoje miejsce zamieszkania w dacie dokonywania oceny. W konsekwencji prawo ochronne na wspólnotowy znak towarowy lub wzór przemysłowy jest traktowane analogicznie do prawa ochronnego na znak towarowy lub wzór przemysłowy w rozumieniu ustawy PWP. Mamy w tym wypadku do czynienia z tożsamością praw wynikających z rejestracji krajowej oraz wspólnotowej znaków towarowych.

Wobec powyższego, znak towarowy/znaki towarowe, na który wydano prawo ochronne (decyzją Urzędu Patentowego RP bądź Urzędu Harmonizacji Rynku Wewnętrznego (OHIM)) mieści się w kategorii praw wskazanych w art. 22b ust. 1 pkt 6 u.p.d.o.f. Ponadto, odnosząc się do zawartych w omawianej ustawie przepisów o amortyzacji, należy zauważyć, że ustawodawca przewiduje dwa sposoby wejścia podatnika w posiadane składników majątkowych podlegających amortyzacji - wytworzenie we własnym zakresie i nabycie, przy czym status podlegających amortyzacji wartości niematerialnych i prawnych mogą mieć wyłącznie składniki majątku nabyte, a nie wytworzone przez podatnika (art. 22a - 22b u.p.d.o.f.).

Stwierdziwszy powyższe uzasadnić można najistotniejsze w mniemaniu Podatnika kwestie. Otóż Wnioskodawca stoi na stanowisku, że może w przedmiotowej sytuacji dokonywać amortyzacji od wartości rynkowej opisywanego znaku towarowego lub wzoru przemysłowego. Stosownie bowiem do treści art. 22g ust. 1 pkt 3 u.p.d.o.f., za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z uwzględnieniem ust. 2-18, uważa się w razie nabycia w drodze spadku, darowizny lub w inny nieodpłatny sposób - wartość rynkową z dnia nabycia, chyba że umowa darowizny albo umowa o nieodpłatnym przekazaniu określa tę wartość w niższej wysokości. Skoro zaś w ten właśnie, zgodny z wolą ustawodawcy sposób ustalono w niniejszej sprawie wartość znaku towarowego lub wzoru przemysłowego przekazywanego w formie darowizny, to ta właśnie wartość stanowić będzie podstawę dokonywanych odpisów amortyzacyjnych.

Nieodzownym jest przy tym odnieść się do zagadnienia, czy istotnie należy sięgnąć do wartości samego znaku, bowiem stricte rzecz ujmując amortyzacji podlega prawo do ochrony tego znaku. Niemniej prawo to samo w sobie, w oderwaniu od znaku towarowego lub wzoru przemysłowego istnieć nie może i wymiernej wartości nie posiada - sens jego istnienia wynika z istnienia znaku towarowego lub wzoru przemysłowego, który ma chronić, a jego wartość wynika z wartości tego znaku towarowego lub wzoru przemysłowego, któremu ochrony udziela. Przeto logicznym zasadnym i celowym jest przyjąć, że określając wymierną wartość tego prawa, a tym samym podstawę amortyzacji, nieodzownie sięgnąć należy do wartości samego znaku towarowego lub wzoru przemysłowego. Skoro zaś wartość znaku towarowego lub wzoru przemysłowego określono w wysokości jego wartości rynkowej (co w pełni odpowiada przepisom u.p.d.o.f.), to taka też będzie wartość prawa znak ten chroniący i podstawa do dokonywania odpisów amortyzacyjnych.

Skoro wyjaśniono już, że amortyzacji w przedmiotowej sprawie dokonywać można i ustalono, jaka winna być podstawa tej amortyzacji, to kolejną kwestią wymagająca wyjaśnienia jest to, czy odpisy amortyzacyjne w niniejszym stanie faktycznym (winno być: zdarzeniu przyszłym) będą stanowiły koszt uzyskania przychodu. Zdaniem Wnioskodawcy, odpowiedź w tym przypadku jest twierdząca, bowiem zgodnie z art. 23 ust. 1 pkt 45a lit. a) u.p.d.o.f., nie uważa się za koszty uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych nabytych nieodpłatnie, z wyjątkiem nabytych w drodze spadku lub darowizny, jeżeli:

• nabycie to nie stanowi przychodu z tytułu nieodpłatnego otrzymania rzeczy lub praw lub
• dochód z tego tytułu jest zwolniony od podatku dochodowego, lub
• nabycie to stanowi dochód, od którego na podstawie odrębnych przepisów zaniechano poboru podatku.
  
  

Zatem, kosztem uzyskania przychodów są również odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane od składników majątku nabytych w drodze spadku lub darowizny, spełniających warunki pozwalające uznać je za środki trwałe lub wartości niematerialne i prawne. Te warunki zostały w przedmiotowej sprawie spełnione, co uzasadniono już powyżej. Zatem skoro spełnione zostały warunki przez ustawodawcę przewidziane, to zasadnym jest również to, by skorzystać z dobrodziejstw, które prawodawca przewidział i odpisy amortyzacyjne od wartości prawnie chronionego znaku towarowego lub wzoru przemysłowego - a ściśle prawa ten znak chroniącego - do kosztów uzyskania przychodów zaliczyć w pełnej wysokości niezależne od wielkości osiągniętych przychodów z tytułu licencjonowania znaku towarowego lub wzoru przemysłowego.

Ad. 3

Zdaniem Wnioskodawcy, można amortyzować zarejestrowany znak towarowy lub wzór przemysłowy od miesiąca następującego po miesiącu wprowadzenia do ewidencji (miesiąca otrzymania w formie darowizny). Zdaniem Wnioskodawcy, skoro prawo ochronne do znaku towarowego lub wzoru przemysłowego będzie już istnieć w momencie wprowadzenia go do ewidencji wartości niematerialnych i prawnych, w związku z tym zmiana beneficjenta ochrony z darczyńcy na obdarowanego będzie jedynie czynnością formalną, która nie będzie warunkować momentu rozpoczęcia amortyzacji.

Natomiast jak już wskazano w uzasadnieniu stanowiska Wnioskodawcy dot. poprzedniego pytania, otrzymany przez Wnioskodawcę w formie darowizny znak towarowy, który posiada prawa ochronne potwierdzone wydaną decyzją przez Urząd Patentowy lub Urząd Harmonizacji Rynku Wewnętrznego (OHIM), stanowi - w myśl art. 22b ust. 1 pkt 6 u.p.d.o.f, wartość niematerialną i prawną podlegającą amortyzacji (ściśle rzecz ujmując wartość niematerialną i prawną stanowi prawo do ochrony tego znaku).

Tym samym Wnioskodawca będzie mógł, co do zasady, rozpocząć amortyzację wartości niematerialnych i prawnych od pierwszego miesiąca następującego po miesiącu, w którym wprowadzi ww. wartości niematerialne i prawne do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, co powinno nastąpić najpóźniej w miesiącu przekazania ich do używania. Zgodnie bowiem z art. 22d ust. 2 u.p.d.o.f, składniki majątku, o których mowa w art. 22a-22c, z wyłączeniem składników wymienionych w ust. 1, wprowadza się do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych zgodnie z art. 22n, najpóźniej w miesiącu przekazania ich do używania. Późniejszy termin wprowadzenia uznaje się za ujawnienie środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 4.

Odpisów amortyzacyjnych dokonuje się od wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, z zastrzeżeniem art. 22k, począwszy od pierwszego miesiąca następującego po miesiącu, w którym ten środek lub wartość wprowadzono do ewidencji (wykazu), z zastrzeżeniem art. 22e, do końca tego miesiąca, w którym następuje zrównanie sumy odpisów amortyzacyjnych z ich wartością początkową lub w którym postawiono je w stan likwidacji, zbyto lub stwierdzono ich niedobór; suma odpisów amortyzacyjnych obejmuje również odpisy, których, zgodnie z art. 23 ust. 1, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów (art. 22h ust. 1 pkt 1 ww. ustawy).

Zauważyć przy tym należy, że aby prawo ochronne na znak towarowy lub wzór przemysłowy uznać za wartość niematerialną i prawną podlegającą amortyzacji, prawo takie musi zostać nabyte. Nabycie prawa własności składnika majątku może nastąpić w formie sprzedaży, zamiany, wkładu niepieniężnego, darowizny, spadku, na podstawie innej umowy zobowiązującej do przeniesienia własności rzeczy oznaczonej co do tożsamości. Powyższe oznacza,¬ że dla możliwości dokonywania odpisów amortyzacyjnych od prawa ochronnego na znak towarowy lub wzór przemysłowy nabyty w drodze darowizny istotne jest skuteczne przeniesienie prawa własności znaku towarowego lub wzoru przemysłowego objętego prawem ochronnym. Natomiast moment rozpoczęcia dokonywania odpisów amortyzacyjnych uzależniony jest od wprowadzenia wartości niematerialnej i prawnej (prawa ochronnego na znak towarowy) do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych.

Rekapitulując: Wnioskodawca może dokonywać odpisów amortyzacyjnych od otrzymanego w drodze darowizny znaku towarowego lub wzoru przemysłowego objętego prawem ochronnym oraz zaliczyć je do kosztów uzyskania przychodów. Wnioskodawca (co do zasady) będzie mógł rozpocząć amortyzację ww. wartości niematerialnych i prawnych od pierwszego miesiąca następującego po miesiącu, w którym wprowadzi ww. wartości niematerialne i prawne do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, co powinno nastąpić najpóźniej w miesiącu przekazania ich do używania. Uzyskanie przez Wnioskodawcę potwierdzenia

o przejściu tego znaku towarowego lub wzoru przemysłowego (tych znaków towarowych) na Podatnika jest odrębnym zdarzeniem prawnym niemającym wpływu na wprowadzenie prawa do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, dokonywanie odpisów amortyzacyjnych.

Tym samym, zdaniem Wnioskodawcy, skoro prawo ochronne do znaku towarowego lub wzoru przemysłowego będzie już istnieć w momencie wprowadzenia go do ewidencji wartości niematerialnych i prawnych, w związku z tym zmiana beneficjenta ochrony z darczyńcy na obdarowanego będzie jedynie czynnością formalną, która nie będzie warunkować momentu rozpoczęcia amortyzacji.

Na poparcie swojego stanowiska Wnioskodawca powołał interpretacje indywidualne wydane przez:

• Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie 18 marca 2014 r. Znak: IPPB1/415-42/14-2/EC,
• Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach 2 czerwca 2014 r. Znak: IBPBI/1/415-282/14/AP.
  
  

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 361 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

W myśl art. 23 ust. 1 pkt 1 lit. b ww. ustawy, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie innych niż grunty i prawa wieczystego użytkowania gruntów środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w tym również wchodzących w skład nabytego przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanych części, wydatki te, zaktualizowane zgodnie z odrębnymi przepisami, pomniejszone o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, są jednak kosztem uzyskania przychodów przy określaniu dochodu z odpłatnego zbycia rzeczy określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. d, oraz gdy odpłatne zbycie rzeczy i praw jest przedmiotem działalności gospodarczej, a także w przypadku odpłatnego zbycia składników majątku związanych z działalnością gospodarczą, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1, bez względu na czas ich poniesienia.

Kosztami uzyskania przychodu są jednak odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a-22o, z uwzględnieniem art. 23 (art. 22 ust. 8 ww. ustawy).

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych zawiera zamknięty katalog składników majątku, które mogą stanowić wartości niematerialne i prawne w rozumieniu tej ustawy, podlegające amortyzacji podatkowej. Katalog wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji podatkowej zawarty został w art. 22b ww. ustawy. Zgodnie z art. 22b ust. 1 pkt 6 ww. ustawy, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, nabyte nadające się do gospodarczego wykorzystania w dniu przyjęcia do używania prawa określone w ustawie z dnia 30 czerwca 2000 r. - Prawo własności przemysłowej o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane przez niego do używania na podstawie umowy licencyjnej (sublicencji), umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane wartościami niematerialnymi i prawnymi.

Przy czym, prawa, które mogą stanowić wartości niematerialne i prawne na podstawie art. 22b ust. 1 pkt 6 ww. ustawy, to prawa określone w art. 6 ust. 1 ustawy z dnia 30 czerwca 2000 r. Prawo własności przemysłowej (t.j. Dz.U. z 2013 r., poz. 1410 ze zm.), tj. m.in. prawa ochronne na wzory użytkowe i znaki towarowe, a także prawa z rejestracji na wzory przemysłowe, topografie układów scalonych oraz oznaczenia geograficzne. Zgodnie z art. 120 ust. 1 i 2 ww. Prawa własności przemysłowej, znakiem towarowym może być każde oznaczenie, które można przedstawić w sposób graficzny, jeżeli oznaczenie takie nadaje się do odróżnienia towarów jednego przedsiębiorstwa od towarów innego przedsiębiorstwa. Znakiem towarowym, w rozumieniu ust. 1, może być w szczególności wyraz, rysunek, ornament, kompozycja kolorystyczna, forma przestrzenna, w tym forma towaru lub opakowania, a także melodia lub inny sygnał dźwiękowy. Na znak towarowy może być udzielone prawo ochronne (art. 121 Prawa własności przemysłowej). W myśl art. 147 ust. 1 ww. ustawy, po bezskutecznym upływie terminu na złożenie sprzeciwu, o którym mowa w art. 15217 ust. 1, Urząd Patentowy wydaje decyzję o udzieleniu prawa ochronnego na znak towarowy, chyba że powziął, po ogłoszeniu o zgłoszeniu znaku towarowego, informację o okolicznościach, o których mowa w art. 1291. Stosownie do treści art. 153 ust. 1 ww. ustawy, przez uzyskanie prawa ochronnego nabywa się prawo wyłącznego używania znaku towarowego w sposób zarobkowy lub zawodowy na całym obszarze Rzeczypospolitej Polskiej. Uprawniony z prawa ochronnego na znak towarowy może udzielić innej osobie upoważnienia do używania znaku, zawierając z nią umowę licencyjną. Do umowy tej stosuje się odpowiednio przepisy art. 76 oraz art. 78 i 79 (art. 163 ust. 1 ww. ustawy). Natomiast wzorem przemysłowym, w myśl art. 102 ust. 1 i 2 ww. ustawy, jest nowa i posiadająca indywidualny charakter postać wytworu lub jego części, nadana mu w szczególności przez cechy linii, konturów, kształtów, kolorystykę, fakturę lub materiał wytworu oraz przez jego ornamentację. Wytworem jest każdy przedmiot wytworzony w sposób przemysłowy lub rzemieślniczy, obejmujący w szczególności opakowanie, symbole graficzne oraz kroje pisma typograficznego, z wyłączeniem programów komputerowych. Zgodnie z art. 105 ust. 1 ww. ustawy, na wzór przemysłowy udziela się prawa z rejestracji. Art. 111 ust. 1 ww. ustawy stanowi, że Urząd Patentowy wydaje decyzję o udzieleniu prawa z rejestracji po stwierdzeniu, z zastrzeżeniem art. 110 ust. 3, że zgłoszenie wzoru przemysłowego zostało sporządzone prawidłowo. Udzielone prawa z rejestracji wzorów przemysłowych podlegają wpisowi do rejestru wzorów przemysłowych (art. 112 ww. ustawy). Udzielenie prawa z rejestracji wzoru przemysłowego stwierdza się przez wydanie świadectwa rejestracji. Częścią składową świadectwa rejestracji jest opis ochronny wzoru przemysłowego obejmujący opis tego wzoru, rysunek oraz zawarte w zgłoszeniu fotografie i próbki materiału włókienniczego. Opis ochronny wzoru przemysłowego jest udostępniany osobom trzecim i podlega rozpowszechnianiu przez Urząd Patentowy (art. 114 ust. 1 i 2 ww. ustawy).

Zauważyć przy tym należy, że zgodnie z art. 4 ust. 1 ustawy Prawo własności przemysłowej, jeżeli umowa międzynarodowa lub przepisy prawa Unii Europejskiej obowiązujące bezpośrednio w krajach członkowskich określają szczególny tryb udzielania ochrony na wynalazki, wzory użytkowe, wzory przemysłowe, znaki towarowe, oznaczenia geograficzne lub topografie układów scalonych, w sprawach nieuregulowanych w tej umowie lub w tych przepisach albo pozostawionych w kompetencji organów krajowych przepisy ustawy stosuje się odpowiednio.

Powyższe oznacza, że zarejestrowane prawo na unijny znak towarowy, wynikające z rozporządzenia Rady Wspólnoty Europejskiej nr 207/2009 z 26 lutego 2009 r. w sprawie znaku towarowego Unii Europejskiej (Dz.Urz. UE.L 2009, Nr 78 ze zm. - dalej: „Rozporządzenie ZT”) i podlegające ujawnieniu (rejestracji) w Urzędzie Harmonizacji Rynku Wewnętrznego (OHIM) jest prawem ochronnym na znak towarowy. Natomiast prawo do wzorów wspólnotowych, wynikające z rozporządzenia Rady (WE) nr 6/2002 z 12 grudnia 2001 r. w sprawie wzorów wspólnotowych (Dz. Urz. UE.L 2002, Nr 3 ze zm.) – dalej: „Rozporządzenie WW”, podlega również ujawnieniu w Urzędzie Harmonizacji Rynku Wewnętrznego (OHIM). Zgodnie z art. 1 Rozporządzenia WW, wzór zgodny z warunkami zawartymi w niniejszym rozporządzeniu jest zwany dalej „wzorem wspólnotowym”. Wzór jest chroniony:

1. jako „niezarejestrowany wzór wspólnotowy”, jeżeli jest udostępniany publicznie w sposób przewidziany w niniejszym rozporządzeniu;
2. jako „zarejestrowany wzór wspólnotowy”, jeżeli został zarejestrowany w sposób przewidziany w niniejszym rozporządzeniu.
   
   

Wzór wspólnotowy ma jednolity charakter. Jego skutek jest jednakowy w całej Wspólnocie. Nie może być zarejestrowany, przeniesiony ani nie może stanowić przedmiotu zrzeczenia się, ani przedmiotu decyzji stwierdzającej jego nieważność, a korzystanie z niego nie może być zakazane inaczej niż tylko na całym obszarze Wspólnoty. Niniejszą zasadę stosuje się, o ile nie przewidziano inaczej w niniejszym rozporządzeniu.

Z kolei zgodnie z art. 1 ust. 2 Rozporządzenia ZT, unijny znak towarowy ma charakter jednolity. Wywołuje on ten sam skutek w całej Wspólnocie: może on być zarejestrowany, zbyty, być przedmiotem zrzeczenia się lub decyzji w sprawie stwierdzenia wygaśnięcia praw właściciela znaku lub unieważnienia znaku, a jego używanie może być zakazane jedynie w odniesieniu do całej Wspólnoty. Zasadę tę stosuje się, jeżeli niniejsze rozporządzenie nie stanowi inaczej.

Zasada jednolitości wyraża się w:

1. jednolitej procedurze rejestracyjnej (rejestracji wspólnotowego znaku towarowego można dokonać za pośrednictwem Urzędu Patentowego Rzeczpospolitej Polskiej),
2. ochronie wspólnotowego znaku towarowego na całym terytorium Wspólnoty i skutkach, jakie wywołuje wspólnotowy znak towarowy w Państwach Członkowskich.
   
   

Zgodnie z art. 153 ustawy Prawo własności przemysłowej, przez uzyskanie prawa ochronnego nabywa się prawo wyłącznego używania znaku towarowego w sposób zarobkowy lub zawodowy na całym obszarze Rzeczypospolitej Polskiej. Natomiast, zgodnie z Rozporządzeniem ZT i WW na mocy przyznania ochrony dla unijnego znaku towarowego/wzoru wspólnotowego nabywa się ochronę na terenie wszystkich Państw Członkowskich, a więc w tym na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Skoro więc dla unijnego znaku towarowego, czy wzoru przemysłowego ochrona przysługuje na terenie Wspólnoty, to tym samym przysługuje w kraju członkowskim, czyli na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Dodatkowo, zgodnie z art. 16 ust. 1 Rozporządzenia ZT, jeżeli art. 17-24 nie stanowią inaczej, unijny znak towarowy jako przedmiot własności traktowany jest w całości i na całym terytorium Unii tak jak krajowy znak towarowy zarejestrowany w państwie członkowskim, w którym według rejestru:

1. właściciel ma swoją siedzibę lub swoje miejsce zamieszkania w dacie dokonywania oceny;
2. jeżeli lit. a) nie stosuje się, właściciel znaku ma przedsiębiorstwo w dacie dokonywania oceny.
   
   

Natomiast stosownie do art. 27 ust. 1 Rozporządzenia WW, jeżeli art. 28, 29, 30, 31 i 32 nie stanowią inaczej, wzór wspólnotowy jako przedmiot własności traktowany jest w całości i na całym obszarze Wspólnoty tak jak krajowe prawo z wzoru Państwa Członkowskiego, w którym:

1. właściciel ma swoją siedzibę lub miejsce zamieszkania w dacie dokonywania oceny; lub
2. gdy lit. a) nie stosuje się, właściciel posiada przedsiębiorstwo w dacie dokonania oceny.
   
   

W konsekwencji, prawo ochronne na unijny znak towarowy czy wzór wspólnotowy jest traktowane analogicznie do prawa ochronnego na znak towarowy, czy prawa z rejestracji wzoru przemysłowego, w rozumieniu ustawy Prawo własności przemysłowej. Mamy w tym wypadku do czynienia z tożsamością praw wynikających z rejestracji krajowej oraz wspólnotowej znaków towarowych, czy wzorów przemysłowych.

Jak wynika z powyższych przepisów, aby ww. prawa określone w Prawie własności przemysłowej mogły zostać uznane przez podatnika za podlegające amortyzacji wartości niematerialne i prawne muszą spełniać łącznie następujące przesłanki:

• muszą zostać nabyte przez podatnika,
• muszą nadawać się do gospodarczego wykorzystania w dniu przyjęcia do używania,
• muszą być wykorzystywane w prowadzonej przez podatnika działalności gospodarczej albo oddane przez niego do używania na podstawie umowy licencyjnej (sublicencji), umowy najmu dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1 (umowy leasingu),
• przewidywany okres ich wykorzystywania w ww. sposób powinien być dłuższy niż rok.
  
  

Oznacza to, że za wartość niematerialną i prawną, o której mowa w art. 22b ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, może zostać uznane wyłącznie udzielone prawo ochronne na znak towarowy, czy prawo z rejestracji wzoru przemysłowego, nabyte przez podatnika na cele prowadzonej działalności gospodarczej od podmiotu trzeciego. Jak wynika z cyt. przepisów, prawo to powstaje wskutek wydania prawokształtującej decyzji Urzędu Patentowego Rzeczypospolitej Polskiej lub Urzędu Harmonizacji Rynku Wewnętrznego (OHIM) (w przypadku unijnych znaków towarowych/wzorów wspólnotowych). Prawo to nie istnieje zatem przed wydaniem takiej decyzji. Amortyzacji może podlegać wyłącznie istniejące, już w momencie jego nabycia przez podatnika, prawo ochronne na znak towarowy, czy prawo z rejestracji wzoru przemysłowego.

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca otrzyma od ojca w formie darowizny, to jest w sposób nieodpłatny, bez świadczenia wzajemnego i kosztem majątku Darczyńcy - ojca, zarejestrowany znak/znaki towarowe lub wzór/wzory przemysłowe (czyli otrzyma tenże znak lub znaki, wzór/wzory przemysłowe od osoby z pierwszej grupy podatkowej w rozumieniu ustawy o spadkach i darowiznach). Znak towarowy/znaki towarowe lub wzór/wzory przemysłowe objęte będą prawem ochronnym udzielonym decyzją Urzędu Patentowego Rzeczpospolitej Polskiej i/lub Urzędu Harmonizacji Rynku Wewnętrznego (OHIM) przed otrzymaniem darowizny do majątku Podatnika. Strony umowy darowizny zgodnie określą wartość każdego znaku towarowego lub wzoru przemysłowego powyżej 3.500 zł i w ich ocenie odpowiadać ona będzie wartości rynkowej znaku lub wzoru przemysłowego. Otrzymany przez Wnioskodawcę znak towarowy/znaki towarowe lub wzór/wzory przemysłowe uprzednio zostały wytworzone przez Darczyńcę - ojca i będą wykorzystywane w działalności gospodarczej Wnioskodawcy. Otrzymany w formie darowizny znak towarowy/znaki towarowe, wzór/wzory przemysłowe Wnioskodawca wprowadzi do ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych według wartości wynikającej z umowy darowizny i wykorzysta go do odpłatnego licencjonowania innym podmiotom, które wyrażą zamiar jego eksploatacji. Możliwe jest również, iż będzie się nim sam posługiwał w toku prowadzonej działalności gospodarczej.

W związku z powyższym, skoro Wnioskodawca nabędzie na podstawie umowy darowizny znak towarowy (znaki towarowe), lub wzór przemysłowy (wzory przemysłowe) na które zostało udzielone przez Urząd Patentowy Rzeczypospolitej Polskiej lub Urząd Harmonizacji Rynku Wewnętrznego (OHIM) prawo ochronne przed ich nabyciem przez Wnioskodawcę (przed otrzymaniem darowizny), a nabycie to w świetle odrębnych przepisów niebędących przedmiotem niniejszej interpretacji będzie prawnie dopuszczalne (skuteczne) i w dniu przyjęcia ww. praw do używania, będą nadawały się do gospodarczego wykorzystania a ich przewidywany okres używania w prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej będzie dłuższy niż rok, to prawa te mogą zostać uznane za podlegające amortyzacji wartości niematerialne i prawne, na podstawie art. 22b ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Odnosząc się natomiast do kwestii sposobu ustalenia wartości początkowej ww. wartości niematerialnych i prawnych, wskazać należy, że zgodnie z art. 22f ust. 1 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatnicy, z wyjątkiem tych, którzy ze względu na ogłoszoną upadłość nie prowadzą działalności gospodarczej, dokonują odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, o których mowa w art. 22a ust. 1 i ust. 2 pkt 1-3 oraz w art. 22b. Sposób ustalenia tej wartości początkowej uzależniony jest m.in. od sposobu nabycia danego składnika majątku i został określony w art. 22g ww. ustawy. W myśl art. 22g ust. 1 pkt 3 ww. ustawy, za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w razie nabycia w drodze spadku, darowizny lub w inny nieodpłatny sposób z uwzględnieniem ust. 2-18, uważa się wartość rynkową z dnia nabycia, chyba że umowa darowizny albo umowa o nieodpłatnym przekazaniu określa tę wartość w niższej wysokości.

Przy ustalaniu wartości początkowej poszczególnych środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, zgodnie z ust. 1 pkt 3-5 oraz ust. 2, 8, 9, 14 i 15, przepis art. 19 stosuje się odpowiednio (art. 22g ust. 16 ustawy).

Mając powyższe na względzie, stwierdzić należy, że Wnioskodawca będzie uprawniony do ustalenia wartości początkowej wartości niematerialnych i prawnych (prawa ochronnego na znak/znaki towarowe lub prawa z rejestracji wzoru/wzorów przemysłowych w wysokości określonej w umowie darowizny (w wartości nie wyższej niż ich wartość rynkowa w dniu otrzymania darowizny). Odpisy amortyzacyjne od tak ustalonej wartości początkowej Wnioskodawca będzie mógł zaliczać do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej. Przy czym, Wnioskodawca (co do zasady) będzie mógł rozpocząć amortyzację ww. wartości niematerialnych i prawnych od pierwszego miesiąca następującego po miesiącu, w którym wprowadzi ww. wartości niematerialne i prawne do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, co powinno nastąpić najpóźniej w miesiącu przekazania ich do używania. Zgodnie bowiem z art. 22d ust. 2 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, składniki majątku, o których mowa w art. 22a-22c, z wyłączeniem składników wymienionych w ust. 1, wprowadza się do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych zgodnie z art. 22n, najpóźniej w miesiącu przekazania ich do używania. Późniejszy termin wprowadzenia uznaje się za ujawnienie środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 4. Odpisów amortyzacyjnych dokonuje się od wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, z zastrzeżeniem art. 22k, począwszy od pierwszego miesiąca następującego po miesiącu, w którym ten środek lub wartość wprowadzono do ewidencji (wykazu), z zastrzeżeniem art. 22e, do końca tego miesiąca, w którym następuje zrównanie sumy odpisów amortyzacyjnych z ich wartością początkową lub w którym postawiono je w stan likwidacji, zbyto lub stwierdzono ich niedobór; suma odpisów amortyzacyjnych obejmuje również odpisy, których, zgodnie z art. 23 ust. 1, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów (art. 22h ust. 1 pkt 1ww. ustawy).

Z uwagi na powyższe przedstawione we wniosku stanowisko Wnioskodawcy uznano za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Nadmienić należy, że w pozostałym zakresie objętym wnioskiem zostaną wydane odrębne rozstrzygnięcia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.