Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPB4/4511-602/16-5/JM
z 18 sierpnia 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.) oraz § 5 pkt 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 11 maja 2016 r. (data wpływu 13 maja 2016 r.) uzupełnione pismem z dnia 23 lipca 2016 r. (data nadania 28 lipca 2016 r., data wpływu 1 sierpnia 2016 r.) stanowiące odpowiedź na wezwanie z dnia 7 lipca 2016 r. Nr IPPB4/4511-602/16-2/JK (data nadania 7 lipca 2016 r., data doręczenia 22 lipca 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania odsetek – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 13 maja 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnienia z opodatkowania zwrotu składek zgromadzonych w funduszu emerytalnym oraz opodatkowania odsetek.

Z uwagi na braki formalne, pismem z dnia 7 lipca 2016 r. Nr IPPB4/4511-602/16-2/JK (data nadania 7 lipca 2016 r., data doręczenia 22 lipca 2016 r.) tut. Organ wezwał Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku poprzez doprecyzowanie stanów faktycznych oraz przedstawienie jednoznacznego własnego stanowiska w sprawie oceny prawnej stanu faktycznego odnośnie sprecyzowanych pytań.

Pismem z dnia 23 lipca 2016 r. (data nadania 28 lipca 2016 r., data wpływu 1 sierpnia 2016 r.) Wnioskodawca uzupełnił powyższe w terminie.

We wniosku przedstawiono następując stan faktyczny.

Od 5 stycznia 2009 r. do 10 stycznia 2015 r. Wnioskodawca pracował dla Agendy ONZ zlokalizowanej w Rzymie, jako funkcjonariusz tej organizacji w rozumieniu art. 21 ust. 1 pkt 82 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W tym czasie Wnioskodawca nie był polskim rezydentem podatkowym, lecz zamieszkiwał na stałe we Włoszech. W kwietniu 2015 r. Wnioskodawca wrócił do Polski na stałe, dokonując repatriacji w rozumieniu przepisów o podatku VAT i przepisów celnych. W związku z zakończeniem pracy na rzecz Agendy ONZ i z uwagi na brak jakichkolwiek uprawnień emerytalnych Wnioskodawca złożył dyspozycję co do środków zgromadzonych w funduszu emerytalnym United Nations Joint Staff Pension Fund (UNJSPF) – wybierając opcję ang. „withdrawal settlement” – dyspozycję wycofania/zwrotu (zgodnie z prawem międzynarodowym – zgodnie z art. 31 lit. b pkt II regulations, rules and pension adjustment system of the united nations). W grudniu 2015 r. Wnioskodawca otrzymał z rzeczonego funduszu na tej podstawie wypłatę. Na wypłatę zgodnie z cytowanym powyżej art. 31 regulations, rules and pension adjustment system of the united nations składał się zwrot wpłaconych wcześniej do funduszu składek oraz odsetki za korzystanie ze zgromadzonego przez Wnioskodawcę kapitału przez Fundusz. Miejsce zamieszkania Wnioskodawcy dla celów podatkowych oraz Jego rezydencja podatkowa w dniu otrzymania świadczeń, to Rzeczpospolita Polska.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy ww. wypłata z United Nations Joint Staff Pension Fund jest opodatkowana w Polsce w części stanowiącej zwrot składek? Do jakiego źródła przychodów należy zaliczyć świadczenie w postaci zwrotu składek, jeżeli podlega opodatkowaniu w Polsce?
2. Czy ww. wypłata z United Nations Joint Staff Pension Fund jest opodatkowana w Polsce w części stanowiącej odsetki? Do jakiego źródła przychodów należy zaliczyć świadczenie w postaci odsetek, jeżeli podlega opodatkowaniu w Polsce?
   
   

Niniejsza interpretacja dotyczy opodatkowania wypłaty odsetek (pyt. Nr 2), natomiast w zakresie zwolnienia z opodatkowania jednorazowego zwrotu składek zgromadzonych w funduszu emerytalnym (pyt. Nr 1) zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Zdaniem Wnioskodawcy, opisane we wniosku świadczenia są zwolnione z opodatkowania jako wypłata środków zgromadzonych w pracowniczym programie emerytalnym dokonana na rzecz uczestnika.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej opisanego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z regulacją zawartą w art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361, z późn. zm.), osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

Natomiast art. 3 ust. 2a cytowanej ustawy stanowi, że osoby fizyczne, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy).

W myśl art. 3 ust. 1a ww. ustawy, za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:

1. posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) lub
2. przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym.
   
   

Przepis art. 3 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wskazuje na dwa warunki, od spełnienia których uzależnia się kwalifikację danej osoby jako mającej miejsce zamieszkania w Polsce. Powyższe przesłanki są rozdzielone spójnikiem „lub”, co jest równoznaczne z tym, że wystarczy spełnienie którejkolwiek z nich, aby uznać, że osoba posiada miejsce zamieszkania w Polsce, a co za tym idzie – podlega w kraju nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, czyli opodatkowaniu od wszystkich osiąganych dochodów.

Jako pierwszy warunek pozwalający na uznanie osoby za mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, przepis wskazuje posiadanie centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych). Przesłanka ta została skonstruowana w bardzo szeroki sposób, jeśli chodzi o zakreśloną grupę osób, które na potrzeby podatku dochodowego od osób fizycznych posiadają w Polsce ośrodek interesów życiowych. Wynikać może to z użycia w powołanym powyżej przepisie spójnika „lub” w sformułowaniu „centrum interesów osobistych lub gospodarczych” dla doprecyzowania, kiedy uznaje się daną osobę za mającą miejsce zamieszkania na terytorium RP.

Przez „centrum interesów osobistych” należy rozumieć wszelkie powiązania rodzinne, tzn. ognisko domowe, aktywność społeczna, polityczna, kulturalna, obywatelska, przynależność do organizacji/klubów, uprawiane hobby itp. Z kolei „centrum interesów gospodarczych” to przede wszystkim miejsce prowadzenia działalności zarobkowej, źródła dochodów, posiadane inwestycje, majątek nieruchomy i ruchomy, polisy ubezpieczeniowe, zaciągnięte kredyty, konta bankowe itd.

Za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej uważa się również osobę fizyczną, która przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym. W świetle art. 3 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, warunek ten stanowi samodzielną podstawę do uznawania określonej kategorii osób za rezydentów, niezależną od omówionego powyżej posiadania na terytorium RP centrum interesów życiowych.

Ponadto należy wskazać, że miejsce zamieszkania dla celów podatkowych w danym państwie potwierdza uzyskanie tzw. certyfikatu rezydencji zgodnie z art. 5 pkt 21 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 5a pkt 21 ww. ustawy, ilekroć w ustawie jest mowa o certyfikacie rezydencji – oznacza to zaświadczenie o miejscu zamieszkania podatnika dla celów podatkowych wydane przez właściwy organ administracji podatkowej państwa miejsca zamieszkania podatnika.

Certyfikat rezydencji jest dokumentem potwierdzającym określony stan faktyczny – miejsce rezydencji podatnika dla celów podatkowych, którym w przypadku podatników podatku dochodowego od osób fizycznych jest miejsce zamieszkania. Wydając takie zaświadczenie właściwy organ potwierdza, że – na moment wydania tego dokumentu, bądź na moment w nim określony – stan faktyczny wskazany w jego treści jest zgodny ze stanem faktycznym, wynikającym z ewidencji, rejestrów prowadzonych przez ten organ bądź z innych danych znajdujących się w jego posiadaniu; może zatem dotyczyć wyłącznie zaistniałych, tj. teraźniejszych lub przeszłych stanów faktycznych, nigdy przyszłych okoliczności faktycznych.

Certyfikat stanowi środek dowodowy (wyłączny) posiadania rezydencji podatkowej w określonym kraju, czego stwierdzenie umożliwia płatnikowi, zastosowanie postanowień stosownej umowy w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu. Przede wszystkim trzeba uznać, że uzależnienie stosowania opodatkowania przewidzianego w odpowiedniej umowie w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu (we wskazanym zakresie), od przedstawienia certyfikatu rezydencji oznacza, że fakt posiadania siedziby dla celów podatkowych na terytorium określonego państwa, nie może być dowodzony w inny sposób, aniżeli za pomocą tegoż certyfikatu.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że od 5 stycznia 2009 r. do 10 stycznia 2015 r. Wnioskodawca pracował dla Agendy ONZ zlokalizowanej w Rzymie, jako funkcjonariusz tej organizacji. W tym czasie Wnioskodawca nie był polskim rezydentem podatkowym, lecz zamieszkiwał na stałe we Włoszech. W kwietniu 2015 r. Wnioskodawca wrócił do Polski na stałe, dokonując repatriacji w rozumieniu przepisów o podatku VAT i przepisów celnych. W związku z zakończeniem pracy na rzecz Agendy ONZ i z uwagi na brak jakichkolwiek uprawnień emerytalnych Wnioskodawca złożył dyspozycję co do środków zgromadzonych w funduszu emerytalnym United Nations Joint Staff Pension Fund (UNJSPF) – wybierając opcję ang. „withdrawal settlement” – dyspozycję wycofania/zwrotu. W grudniu 2015 r. Wnioskodawca otrzymał z rzeczonego funduszu na tej podstawie wypłatę. Na wypłatę składał się zwrot wpłaconych wcześniej do funduszu składek oraz odsetki za korzystanie ze zgromadzonego przez Wnioskodawcę kapitału przez Fundusz. Miejsce zamieszkania Wnioskodawcy dla celów podatkowych oraz Jego rezydencja podatkowa w dniu otrzymania świadczeń, to Rzeczpospolita Polska.

Przepisy art. 3 ust. 1, 1a, 2a i 2b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska (art. 4a ww. ustawy).

Biorąc pod uwagę przedstawiony stan faktyczny wskazać należy, że umowa zawarta między Rządem Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej a Rządem Republiki Włoskiej w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania, sporządzona w Rzymie dnia 21 czerwca 1985 r., nie ma w przedmiotowej sprawie zastosowania, gdyż fundusz emerytalny, z którego Wnioskodawca otrzymuje świadczenie, nie ma swojej siedziby we Włoszech. United Nations Joint Staff Pension Fund (UNJSPF) ONZ ma siedzibę w Nowym Jorku. Okoliczności, że wypłaty świadczeń emerytalnych były i są wypłacane z tytułu pracy w agendzie ONZ w Rzymie, nie zmienia faktu, że sam Fundusz ma siedzibę w Nowym Jorku i podlega regulacjom prawa amerykańskiego.

W myśl art. 12 ust. 1 umowy między Rządem Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej a Rządem Stanów Zjednoczonych Ameryki o uniknięciu podwójnego opodatkowania i zapobieżeniu uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu, podpisana w Waszyngtonie dnia 8 października 1974 r. (Dz. U. z 1976 r. Nr 31, poz. 178), odsetki powstające w Umawiającym się Państwie płatne osobie mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę na terytorium drugiego Umawiającego się Państwa będą zwolnione od opodatkowania w pierwszym z Umawiających się Państw.

Ustęp 1 nie będzie stosowany, jeżeli odbiorca odsetek, będący osobą mającą miejsce zamieszkania lub siedzibę na terytorium jednego z Umawiających się Państw, posiada w drugim Umawiającym się Państwie zakład, a roszczenie, dla zaspokojenia którego płacone są odsetki, jest rzeczywiście związane z tym zakładem. W tym przypadku będą miały zastosowanie postanowienia artykułu 8 (art. 12 ust. 2 umowy).

Zgodnie z art. 12 ust. 4 umowy, określenie „odsetki” użyte w niniejszej Umowie oznacza dochód od pożyczek publicznych, skryptów dłużnych, pożyczek rządowych, weksli lub innych dowodów zadłużenia bez względu na to, czy są one zabezpieczone, i bez względu na to, czy dają one prawo do uczestniczenia w zyskach, oraz inne roszczenia z tytułu zobowiązań finansowych, jak też wszelkie inne dochody, które według prawa podatkowego państwa, z którego pochodzą, zrównane są z dochodami z pożyczek.

Zaznaczyć jednakże należy, że odsetki, o których mowa w stanie faktycznym nie mieszczą się w ww. przepisach. Oznacza to, że dochód ten podlega opodatkowaniu na zasadach ogólnych, zgodnie z postanowieniami art. 5 polsko – amerykańskiej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania.

W myśl art. 5 ust. 1 Umowy, osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie może być opodatkowana przez drugie Umawiające się Państwo z tytułu dochodu pochodzącego ze źródeł drugiego Umawiającego się Państwa i tylko z tytułu takiego dochodu, zgodnie ze wszystkimi ograniczeniami zawartymi w niniejszej Umowie.

Przepis art. 5 ust. 2 ww. Umowy stanowi, że postanowienia niniejszej Umowy nie będą w żaden sposób stwarzały ograniczenia wobec wyłączeń, zwolnień, zmniejszeń, zaliczeń lub innych przywilejów, przyznanych obecnie lub w przyszłości przez:

1. prawo jednego z Umawiających się Państw przy określeniu podatków pobieranych przez to Umawiające się Państwo lub
2. przez każdą inną umowę zawartą pomiędzy Umawiającymi się Państwami.
   
   

Stosownie do art. 5 ust. 3 Umowy, bez względu na postanowienia niniejszej Umowy, z wyłączeniem ustępu 4, Umawiające się Państwo może opodatkować obywatela tego Umawiającego się Państwa lub osobę mającą miejsce zamieszkania lub siedzibę w tym Umawiającym się Państwie (zgodnie z zasadami artykułu 4), tak jakby niniejsza Umowa nie weszła w życie.

Z powyższych przepisów wynika, że Polska ma prawo opodatkować np. wypłatę świadczenia (odsetki) z tytułu uczestnictwa w amerykańskim funduszu emerytalnym, osobie mającej miejsce zamieszkania na terytorium Polski. Prawo to wynika z zapisu art. 5 ust. 3 umowy, zgodnie z którym państwu rezydencji przysługuje pełne prawo do opodatkowania dochodów osoby mającej na jego terytorium miejsce zamieszkania.

Biorąc pod uwagę ww. przepisy należy stwierdzić, że otrzymane przez Wnioskodawcę świadczenia w postaci wypłaty z United Nations Joint Staff Pension Fund podlegają opodatkowaniu zarówno w Polsce, jak i w USA.

W Polsce ww. odsetki podlegają opodatkowaniu zgodnie z przepisami ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W art. 10 ust. 1 ww. ustawy wymienione zostały źródła przychodów, do których w pkt 9 zaliczono inne źródła.

W myśl art. 20 ust. 1 ww. ustawy, za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, kwoty uzyskane z tytułu zwrotu z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego oraz wypłaty z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego, w tym także dokonane na rzecz osoby uprawnionej na wypadek śmierci oszczędzającego, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i 17 oraz przychody nieznajdujące pokrycia w ujawnionych źródłach.

Stosownie do treści art. 21 ust. 1 pkt 58 lit. b) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wolne od podatku dochodowego są wypłaty środków zgromadzonych w pracowniczym programie emerytalnym dokonane na rzecz uczestnika lub osób uprawnionych do tych środków po śmierci uczestnika, z zastrzeżeniem ust. 33.

W myśl art. 21 ust. 33 ww. ustawy, przez pracownicze programy emerytalne rozumie się pracownicze programy emerytalne utworzone i działające w oparciu o przepisy dotyczące pracowniczych programów emerytalnych obowiązujące w państwach członkowskich Unii Europejskiej lub w innych państwach należących do Europejskiego Obszaru Gospodarczego albo w Konfederacji Szwajcarskiej.

Jak wynika z literalnego brzmienia art. 21 ust. 1 pkt 58 lit. b) w zw. z art. 21 ust. 33 ustawy o podatku dochodowym, przedmiotowe zwolnienie dotyczy wypłat środków zgromadzonych w pracowniczym programie emerytalnym utworzonym i działającym w oparciu o przepisy ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r. o pracowniczych programach emerytalnych oraz środków zgromadzonych w pracowniczym programie emerytalnym utworzonym i prowadzonym w innym Państwie Członkowskim Unii Europejskiej w oparciu o przepisy właściwe tym Państwom.

W tym miejscu powołać należy wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego z dnia 16 kwietnia 2010 r. sygn. akt III SA/Wa 2253/09, w którym Sąd uznał, że dla skorzystania z powyższego zwolnienia konieczne jest, aby przedmiotowy program emerytalny funkcjonował albo w oparciu o przepisy ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r. o pracowniczych programach emerytalnych, albo przepisy funkcjonujące w innym państwie członkowskim Unii Europejskiej, a regulujące pracownicze programy emerytalne. Gwarancją, że takie przepisy oddają intencje polskiego ustawodawcy zwalniającego z dochodów wypłaty z pracowniczego programu emerytalnego, są przepisy Dyrektywy 2003/41/WE z dnia 3 czerwca 2003 r. w sprawie działalności instytucji pracowniczych programów emerytalnych oraz nadzoru nad takimi instytucjami, a także wynikający z art. 49 Traktatu ustanawiającego Wspólnotę Europejską zakaz dyskryminacyjnego traktowania programów emerytalnych prowadzonych w innych państwach członkowskich Unii. W odniesieniu do programów prowadzonych w państwach spoza Unii (np. w USA) takiej gwarancji nie ma, nie ma też wymogu, aby ewentualnie analogiczne rozwiązania prawne funkcjonujące w tych państwach traktować analogicznie (niedyskryminująco), jak funkcjonujące na gruncie acquis communautaire.

Z wniosku wynika, że w związku z zakończeniem pracy na rzecz Agendy ONZ i z uwagi na brak jakichkolwiek uprawnień emerytalnych Wnioskodawca złożył dyspozycję co do środków zgromadzonych w funduszu emerytalnym United Nations Joint Staff Pension Fund (UNJSPF) – wybierając opcję ang. „withdrawal settlement” – dyspozycję wycofania/zwrotu (zgodnie z prawem międzynarodowym – zgodnie z art. 31 lit. b pkt II regulations, rules and pension adjustment system of the united nations). W grudniu 2015 r. Wnioskodawca otrzymał z rzeczonego funduszu na tej podstawie wypłatę. Na wypłatę składały się m.in. odsetki za korzystanie ze zgromadzonego przez Wnioskodawcę kapitału przez Fundusz.

Biorąc pod uwagę omówione wyżej uregulowania prawne oraz przedstawiony stan faktyczny sprawy, wskazać należy, że w momencie wypłaty przedmiotowych środków, Wnioskodawca nie spełniał warunku w postaci osiągnięcia wieku emerytalnego, nie przeszedł na emeryturę, ani też nie spełniał innych tego rodzaju warunków. Wnioskodawca bowiem sam zaznaczył, że nie posiadał uprawnień emerytalnych. Wnioskodawca nie miał także żadnych roszczeń o wypłatę tych środków. Wypłata środków była związana wyłącznie z podjęciem decyzji o zakończeniu pracy na rzecz Agendy ONZ, w ramach której działał fundusz emerytalny. W konsekwencji fundusz emerytalny dokonał wypłaty zgromadzonych wcześniej składek. Fakt, że Wnioskodawca w 2015 r. otrzymał przedmiotowe świadczenie pieniężne jako uczestnik funduszu emerytalnego nie podlega kwestionowaniu. Jednakże sam fakt uczestnictwa w ww. funduszu nie pozwala na zastosowanie zwolnienia uregulowanego w treści art. 21 ust. 1 pkt 58 lit. b) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Programy emerytalne funkcjonują – zgodnie z zamierzeniem ustawodawcy – w takim celu, aby środki w nich zgromadzone zabezpieczały źródła utrzymania osobie otrzymującej wypłaty po przejściu na emeryturę.

Skoro, przyczyną postawienia do dyspozycji środków z funduszu emerytalnego było zakończenie pracy na rzecz Agendy ONZ – a nie nabycie przez Wnioskodawcę prawa do wypłaty z programu emerytalnego oraz środki zostały otrzymane z funduszu emerytalnego ONZ mającego siedzibę w USA – które nie są członkiem Unii Europejskiej, Europejskiego Obszaru Gospodarczego albo Konfederacji Szwajcarskiej, to otrzymane przez Wnioskodawcę odsetki nie podlegają zwolnieniu z opodatkowania na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 58 lit. b) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zatem świadczenie w postaci odsetek od składek zgromadzonych w pracowniczym funduszu emerytalnym wypłacone Wnioskodawcy jako osobie mającej miejsce zamieszkania w Polsce stanowi przychód z innych źródeł, o którym mowa w art. 20 ust. 1 umowy, podlegający opodatkowaniu na zasadach ogólnych według skali podatkowej, o której mowa w art. 27 ust. 1 ustawy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2ww. ustawy).
Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.