INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana przedstawione we wniosku z dnia 07.10.2011 r. (data wpływu 10.10.2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie:

• możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów odsetek od kredytu zapłaconych po dniu oddania nieruchomości do użytku – jest prawidłowe,
• określenia stawki amortyzacji spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego – jest prawidłowe.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 10.10.2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów odsetek od kredytu oraz określenia stawki amortyzacji spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

1. stan faktyczny (zdarzenie przyszłe).
   
   

Podatnik od 15 lutego 2008 roku prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą, w ramach której świadczy usługi obejmujące m.in. doradztwo w zakresie prowadzenia działalności gospodarczej i zarządzania oraz finansową działalność usługową. Jednocześnie Podatnik jest również jedynym właścicielem spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego (dalej również: „Mieszkanie”, „Lokal”) położonego w W. Lokal nabyty został na podstawie aktu notarialnego z dnia 27 października 2010 roku, na rynku wtórnym. Przed nabyciem przez podatnika Mieszkanie było przez poprzednich właścicieli użytkowane przez ponad 60 miesięcy (Mieszkanie znajduje się w przedwojennej kamienicy z 1926 roku).

Zakup Lokalu w znacznej mierze został sfinansowany przez Podatnika ze środków pochodzących z kredytu hipotecznego udzielonego przez Bank SA (dalej również: „Kredyt 1”). Umowa Kredytu 1 została podpisana przez Podatnika dnia 1 października 2010 roku, a środki pozyskane z Kredytu 1 zostały w całości przeznaczone na nabycie Lokalu.

Z uwagi na wysoki koszt obsługi Kredytu 1 Podatnik zdecydował się na refinansowanie Kredytu 1 za pomocą innego kredytu hipotecznego, którego umowa (dalej również: „Kredyt 2”), została podpisana przez Podatnika 21 lipca 2011 roku z bankiem N. Polska S.A. Środki pozyskane z Kredytu 2 zostały w całości przeznaczone na spłatę Kredytu 1. Kredyt 2 to kredyt hipoteczny, zaciągnięty przez Podatnika, jako osobę fizyczną.

W celu osiągania i zabezpieczenia źródeł przychodów z prowadzonej przez Podatnika działalności gospodarczej niezbędne jest posiadanie pomieszczeń biurowych. W związku z tym Podatnik zamierza w najbliższym czasie rozpocząć wykorzystywanie posiadanego Lokalu w całości na cele związane z prowadzoną przez siebie działalnością gospodarczą. Podatnik planuje używać Lokalu, jako jednego z miejsc wykonywania usług obsługi klientów, z którymi ma podpisane umowy o współpracy, obejmujących m.in. spotkania oraz kontakt telefoniczny z klientami oraz spotkania i konsultacje z kontrahentami. Ponadto w Lokalu znajdować się będzie siedziba firmy, a także przechowywana będzie dokumentacja, której gromadzenie i przechowywanie jest niezbędne do prowadzenia działalności gospodarczej.

W związku z powyższym Podatnik planuje wprowadzić Lokal do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych prowadzonej w ramach działalności gospodarczej. Podatnik planuje wykorzystywać Lokal dla celów prowadzonej działalności gospodarczej przez więcej niż 12 miesięcy.

2. stan faktyczny (zdarzenie przyszłe)
   
   

Podatnik rezygnuje w przyszłości z wykorzystywania Lokalu na cele związane z działalnością gospodarczą, co nie oznacza jednak sprzedaży Lokalu, a jedynie wyłączenie Lokalu z ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych. Lokal pozostałby więc osobistym majątkiem Podatnika.

3. stan faktyczny (zdarzenie przyszłe)
   
   

Podatnik rezygnuje w przyszłości z wykorzystywania Lokalu na cele związane z działalnością gospodarczą, a następnie sprzedaje Lokal na rynku wtórnym po upływie pięciu lat od końca roku podatkowego, w którym nastąpił zakup Lokalu.

4. stan faktyczny (zdarzenie przyszłe)
   
   

Podatnik sprzedaje Lokal na rynku wtórnym po upływie pięciu lat od końca roku podatkowego, w którym nastąpił zakup Lokalu. Do momentu sprzedaży Lokal wykorzystywany jest na cele związane z działalnością gospodarczą i znajduje się w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych prowadzonej w ramach działalności gospodarczej.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

I stan faktyczny

1. Czy po wprowadzeniu Lokalu do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych Podatnik będzie mógł zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów odsetkową część rat spłacanego Kredytu 2 w momencie ich zapłaty...
2. Czy po wprowadzeniu Lokalu do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych Podatnik może dokonywać amortyzacji Lokalu wykorzystując stawkę 2,5%...
   
   

II stan faktyczny

3. Czy w momencie zaprzestania wykorzystywania Lokalu na cele działalności gospodarczej i wyłączenia Lokalu z ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych przez Podatnika i przekazania Lokalu na cele osobiste powstanie przychód podatkowy w podatku dochodowym od osób fizycznych...
   
   

III stan faktyczny

4. Czy u Podatnika powstanie przychód w podatku dochodowym od osób fizycznych w momencie sprzedaży Lokalu po upływie pięciu lat od końca roku podatkowego, w którym nastąpił zakup Lokalu, jeżeli wcześniej nastąpi wyłączenie Lokalu z ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, a Lokal do momentu sprzedaży pozostawałby osobistym majątkiem Podatnika...
   
   

IV stan faktyczny

5. Czy u Podatnika powstanie przychód w podatku dochodowym od osób fizycznych w momencie sprzedaży Lokalu po upływie pięciu lat od końca roku podatkowego, w którym nastąpił zakup Lokalu, jeżeli do momentu sprzedaży Lokal wykorzystywany będzie na cele związane z działalnością gospodarczą i znajdować się będzie w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych prowadzonej w ramach działalności gospodarczej...
   
   

Przedmiotem niniejszej interpretacji jest odpowiedź na pytanie oznaczone nr 1 i 2. W zakresie pozostałych pytań zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Zdaniem Wnioskodawcy:

Stan faktyczny I

Ad. 1. kredytu="" 2="" refinansującego="" kredyt="" 1.="" na="" zakup="" lokalu="">.

Zdaniem Podatnika będzie on miał prawo do zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów z działalności gospodarczej całej odsetkowej części raty Kredytu 2 na moment jej zapłaty.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. 2010 r. Nr 51 poz. 307 ze zm.; dalej również: „UPDOF”), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 updof.

Zatem aby dany wydatek mógł zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodu musi spełniać łącznie następujące przestanki:

• musi być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,

• nie może być wymieniony w art. 23 updof, wśród wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów,

• musi być należycie udokumentowany.
  
  

Zgodnie z art. 23 ust. 1 pkt 32 updof, nie stanowią kosztów uzyskania przychodów naliczone, lecz niezapłacone albo umorzone odsetki od zobowiązań, w tym również od pożyczek (kredytów). Stosownie natomiast do art. 23 ust. 1 pkt 33 updof, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów odsetek, prowizji i różnic kursowych od pożyczek (kredytów) zwiększających koszty inwestycji w okresie realizacji tych inwestycji.

Pytanie Podatnika dotyczy odsetek zapłaconych już po wprowadzeniu Lokalu do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, dla których nie są spełnione przesłanki zawarte w art. 23 ust. 1 pkt 32 oraz w art. 23 ust. 1 pkt 33 updof.

W związku z powyższym, aby odsetki od kredytu mogły stanowić koszty uzyskania przychodu prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej, zaciągnięty kredyt musi pozostawać w związku z uzyskiwanymi przez Wnioskodawcę z tego źródła przychodami.

Zdaniem Podatnika niewątpliwie zaciągnięty Kredyt 2 pozostaje w związku z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą. Podatnik przeznaczył całość Kredytu 2 na spłatę Kredytu 1, który z kolei w całości przeznaczony był na zakup Lokalu.

Lokal natomiast - jeszcze przed spłatą odsetek od Kredytu 2 - Podatnik przekaże w całości na cele związane zarówno z uzyskiwaniem przychodów z działalności poprzez spotkania oraz obsługę kontrahentów czy klientów, jak i zabezpieczeniem źródeł przychodów, m.in. poprzez przechowywanie dokumentacji podatkowej. Przesłankę wykorzystywania należy więc uznać za spełnioną.

W przedstawionym zdarzeniu przyszłym, z uwagi na fakt, iż zakupiony Lokal przeznaczony zostanie na potrzeby prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej oraz uwzględniony zostanie w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych prowadzonej przez Podatnika, bez znaczenia pozostaje fakt, iż uzyskany Kredyt 2 jest kredytem hipotecznym, a Podatnik otrzymał go jako osoba fizyczna a nie podmiot gospodarczy.

W konsekwencji Podatnik stoi na stanowisku, że odsetki zapłacone od Kredytu 2 zaciągniętego przez siebie na spłatę Kredytu 1 przeznaczonego w całości na zakup Lokalu Podatnik w całości może zaliczać do kosztów uzyskania przychodów. Podobne stanowisko odnaleźć można w wydanych interpretacjach indywidualnych o następujących sygnaturach: IPPB1/415-1035/10-2/RS, IBPBI/1/415- 138/09/AP, IBPBI/1/415-859/09/ZK, IPPB1/415-1101/10-2/MT.

Ad. 2. <amortyzacja lokalu="" ze="" stawką="" 2,5%="">.

amortyzacja>

Zdaniem Podatnika będzie on miał prawo do zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów z działalności gospodarczej odpisów amortyzacyjnych od ceny nabycia Lokalu ustalonych wg stawki 2,5%, właściwej dla spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego.

W myśl art. 22 ust. 8 updof, kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a — 22o, z uwzględnieniem art. 23.

Stosownie do treści art. 22b ust. 1 updof, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, nabyte nadające się do gospodarczego wykorzystania w dniu przyjęcia do używania:

1. spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego,
2. spółdzielcze prawo do lokalu użytkowego,
3. prawo do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
4. autorskie lub pokrewne prawa majątkowe,
5. licencje,
6. prawa określone w ustawie z dnia 30 czerwca 2000r. — Prawo własności przemysłowej (Dz. U. z 2003 r. Nr 119, poz.1117, z późn. zm.)
7. wartość stanowiąca równowartość uzyskanych informacji związanych z wiedzą w dziedzinie przemysłowej, handlowej, naukowej lub organizacyjnej (know-how)

- o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane przez niego do używania na podstawie umowy licencyjnej (sublicencji), umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1 , zwane wartościami niematerialnymi i prawnymi.

Podatnik z całą pewnością może zakładać wykorzystywanie Lokalu w okresie dłuższym niż rok, spełniona więc jest pierwsza z przesłanek, uprawniająca do amortyzowania spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego.

Drugą przesłanką jest wykorzystywanie spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddanie spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego przez Podatnika do używania na podstawie umowy licencyjnej (sublicencji), umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1 (umowy leasingu>. Lokal Podatnik przekaże w całości na cele związane zarówno z uzyskiwaniem przychodów z działalności poprzez spotkania oraz obsługę kontrahentów czy klientów, jak i zabezpieczeniem źródeł przychodów, m.in. poprzez przechowywanie dokumentacji podatkowej. Przesłankę wykorzystywania przez podatnika spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą należy również uznać za spełnioną.

Stosownie do treści art. 22f ust. 1 updof podatnicy dokonują odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, o których mowa w art. 22a ust. 1 i ust. 2 pkt 1-3 oraz w art. 22b. Podatnik, który podejmie decyzję o amortyzowaniu przedmiotu najmu, musi więc ustalić jego wartość początkową oraz właściwą stawkę amortyzacyjną. Przy czym podatnicy ustalają stawki amortyzacyjne dla poszczególnych wartości niematerialnych i prawnych na cały okres amortyzacji przed rozpoczęciem dokonywania odpisów amortyzacyjnych.

Zasady ustalenia wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych określone zostały w art. 22g updof.

Artykuł 22g ust. 1 pkt 1 stanowi, iż za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z uwzględnieniem ust. 2-18, uważa się: w razie nabycia w drodze kupna — cenę ich nabycia.

Zgodnie zaś z art. 22g ust. 3 za cenę nabycia uważa się kwotę należną zbywcy, powiększoną o koszty związane z zakupem naliczone do dnia przekazania środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej do używania, a w szczególności o koszty transportu, załadunku i wyładunku, ubezpieczenia w drodze, montażu, instalacji i uruchomienia programów oraz systemów komputerowych, opłat notarialnych, skarbowych i innych, odsetek, prowizji, oraz pomniejszoną o podatek od towarów i usług, z wyjątkiem przypadków, gdy zgodnie z odrębnymi przepisami podatek od towarów i usług nie stanowi podatku naliczonego albo podatnikowi nie przysługuje obniżenie kwoty należnego podatku o podatek naliczony albo zwrot różnicy podatku w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług.

Na podstawie art. 22m ust. 4 updof, odpisów amortyzacyjnych od własnościowego spółdzielczego prawa do lokalu mieszkalnego, spółdzielczego prawa do lokalu użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej dokonuje się przy zastosowaniu rocznej stawki amortyzacyjnej w wysokości 2,5%.

Biorąc pod uwagę przedstawione powyżej przepisy oraz przedstawiony stan faktyczny należy wskazać, iż odpisy amortyzacyjne od własnościowego spółdzielczego prawa do lokalu mieszkalnego, mogą być dokonywane od ceny nabycia Lokalu przy zastosowaniu rocznej stawki amortyzacyjnej w wysokości 2,5%.

Podobne stanowisko zostało przedstawione dla analogicznego stanu faktycznego w interpretacji indywidualnej o sygnaturze IPPB1/415-109/11-4/IF.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej opisanego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawiera wykazu wydatków, który przesądzałby o ich zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów, zatem przyjmuje się, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalnie uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów. W takim ujęciu kosztami tymi będą zarówno koszty pozostające w bezpośrednim związku z uzyskanymi przychodami, jak i pozostające w związku pośrednim, jeżeli zostanie wykazane, że zostały w sposób racjonalny poniesione w celu uzyskania przychodów (w tym dla zagwarantowania funkcjonowania źródła przychodów), nawet wówczas gdyby z obiektywnych powodów przychód nie został osiągnięty.

Zatem, aby dany wydatek mógł zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodu musi spełniać łącznie następujące przesłanki:

• musi być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,

• nie może być wymieniony w art. 23 cyt. ustawy, wśród wydatków nie stanowiących kosztów uzyskania przychodów,

• musi być należycie udokumentowany.
  
  

Obowiązkiem podatnika, jako odnoszącego ewidentną korzyść z faktu zaliczenia określonych wydatków w poczet kosztów uzyskania przychodów, jest wykazanie związku pomiędzy poniesieniem kosztu, a uzyskaniem przychodu, zgodnie z dyspozycją powołanego art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Musi to być zatem taki wydatek, którego związek z prowadzoną działalnością nie budzi wątpliwości, a obowiązek wykazania tego związku należy do podatnika. Kwalifikacja wydatków do kosztów uzyskania przychodów, ze względu na kryterium celowości, leży bowiem w gestii podatnika. Należy jednak mieć na uwadze, że prawidłowość dokonanej kwalifikacji podlega ocenie organów podatkowych.

Zgodnie z przepisem art. 23 ust. 1 pkt 8 lit. a) ww. ustawy, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na spłatę pożyczek (kredytów), z wyjątkiem skapitalizowanych odsetek od tych pożyczek (kredytów), z tym że kosztem uzyskania przychodów są wydatki na spłatę pożyczki (kredytu) w przypadku, gdy pożyczka (kredyt) była waloryzowana kursem waluty obcej, jeżeli:

• pożyczkobiorca (kredytobiorca) w związku ze spłatą pożyczki (kredytu) zwraca kwotę kapitału większą niż kwota otrzymanej pożyczki (kredytu) - w wysokości różnicy pomiędzy kwotą zwrotu kapitału a kwotą otrzymanej pożyczki (kredytu),
• pożyczkodawca (kredytodawca) otrzymuje środki pieniężne stanowiące spłatę kapitału w wysokości niższej od kwoty udzielonej pożyczki (kredytu) - w wysokości różnicy pomiędzy kwotą udzielonej pożyczki (kredytu) a kwotą zwróconego kapitału.
  
  

Sposób zaliczania do kosztów uzyskania przychodów odsetek naliczonych i zapłaconych po dniu przekazania do używania lokalu mieszkalnego - przeznaczonego na cele prowadzonej działalności gospodarczej - wynika z brzmienia art. 23 ust. 1 pkt 32 cyt. ustawy, który stanowi, iż nie uważa się za koszty uzyskania przychodów naliczonych, lecz niezapłaconych albo umorzonych odsetek od zobowiązań, w tym również od pożyczek (kredytów). Zatem, odsetki naliczone i zapłacone będą stanowiły koszt uzyskania przychodu.

Stosownie do treści art. 23 ust. 1 pkt 33 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów odsetek, prowizji i różnic kursowych od pożyczek (kredytów) zwiększających koszty inwestycji w okresie realizacji tych inwestycji.

Z wyżej powołanych przepisów wynika, że odsetki od kredytu mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów pod warunkiem łącznego spełnienia następujących warunków:

• zaciągnięty kredyt pozostaje w związku z przychodami uzyskiwanymi przez podatnika z prowadzonej przez niego działalności gospodarczej,

• odsetki zostały zapłacone,

• odsetki nie zwiększają kosztów inwestycji.
  
  

Jednocześnie zauważyć należy, iż przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie uzależniają możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów, wydatków poniesionych na spłatę odsetek od pożyczek (kredytów) przeznaczonych na sfinansowanie kosztów prowadzonej działalności gospodarczej, od klasyfikacji czy nazwy kredytów stosowanych przez instytucje finansowe, jak również od rodzaju zaciągniętego kredytu. Decydujące znaczenie dla ustalenia możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów ma faktyczne przeznaczenie kredytu, a nie treść umowy kredytowej zawartej z bankiem. Istotne dla oceny, czy ponoszone wydatki spełniają kryterium związku z uzyskiwanym przychodem z działalności gospodarczej, jest np. to, czy spłata kredytu dotyczy składnika majątku nabytego do majątku przedsiębiorstwa, lub chociażby majątku osobistego przedsiębiorcy, ale wykorzystywanego na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej.

Jak wskazano powyżej, warunkiem uznania za koszt uzyskania przychodów, odsetek od kredytu jest istnienie związku przyczynowo-skutkowego między kredytem, a przychodem z działalności gospodarczej, o którym mowa w art. 22 ust. 1 cyt. ustawy. Decydujące znaczenie dla ustalenia możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów ma więc faktyczne przeznaczenie kredytu. Z cytowanych przepisów wynika również, że odsetki, aby mogły być zaliczone do kosztów uzyskania przychodu muszą być zapłacone i nie mogą zwiększać kosztów inwestycji. Do kosztów można więc zaliczyć odsetki zapłacone po oddaniu składnika majątku do używania.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawca w dniu 27.10.2010r. zakupił lokal mieszkalny, który w znacznej mierze został sfinansowany przez Wnioskodawcę ze środków pochodzących z kredytu. Wnioskodawca zakupiony lokal przeznaczy na cele działalności gospodarczej. Z uwagi na wysoki koszt obsługi Kredytu 1 Wnioskodawca zdecydował się na refinansowanie Kredytu 1 za pomocą innego kredytu hipotecznego, którego umowa, została podpisana przez Wnioskodawcę 21.07.2011 roku. Środki pozyskane z Kredytu 2 zostały w całości przeznaczone na spłatę Kredytu 1. Kredyt 2 to kredyt hipoteczny, zaciągnięty przez Wnioskodawcę, jako osobę fizyczną.

A zatem, Wnioskodawca po wprowadzeniu Lokalu do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych będzie mógł zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów odsetkową część rat spłacanego Kredytu 2 w momencie ich zapłaty. Z tym jednak zastrzeżeniem, iż do kosztów uzyskania przychodu można zaliczyć tylko odsetki, które zostały zapłacone od momentu przekazania lokalu do użytkowania. Natomiast odsetki naliczone i zapłacone do dnia przekazania środka trwałego do używania, będą zwiększały wartość początkową tego środka trwałego.

Z kolei w odniesieniu do sposobu amortyzacji spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego, wskazać należy, iż w myśl art. 22 ust. 8 ww. ustawy, kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a – 22o, z uwzględnieniem art. 23.

Zgodnie z art. 22a ust. 1 amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

1. budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,
2. maszyny, urządzenia i środki transportu,
3. inne przedmioty

- o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Stosownie do treści art. 22b ust. 1 ww. ustawy, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, nabyte nadające się do gospodarczego wykorzystania w dniu przyjęcia do używania:

1. spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego,
2. spółdzielcze prawo do lokalu użytkowego,
3. prawo do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
4. autorskie lub pokrewne prawa majątkowe,
5. licencje,
6. prawa określone w ustawie z dnia 30 czerwca 2000 r. – Prawo własności przemysłowej (Dz. U. z 2003 r. Nr 119, poz.1117, z późn. zm.)
7. wartość stanowiąca równowartość uzyskanych informacji związanych z wiedzą w dziedzinie przemysłowej, handlowej, naukowej lub organizacyjnej (know-how)

- o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane przez niego do używania na podstawie umowy licencyjnej (sublicencji), umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane wartościami niematerialnymi i prawnymi.

Stosownie do treści art. 22f ust. 1 ustawy podatnicy dokonują odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, o których mowa w art. 22a ust. 1 i ust. 2 pkt 1-3 oraz w art. 22b.

Podstawę naliczania odpisów amortyzacyjnych stanowi wartość początkowa środków trwałych, której zasady ustalania zawarte są w art. 22g ustawy.

Zgodnie z art. 22g ust. 1 pkt 1 ustawy, za wartość początkową środka trwałego, z uwzględnieniem ust. 2–18, uważa się w razie odpłatnego nabycia - cenę jego nabycia.

Stosownie do ust. 3 powyższego artykułu za cenę nabycia uważa się kwotę należną zbywcy, powiększoną o koszty związane z zakupem naliczone do dnia przekazania środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej do używania, a w szczególności o koszty transportu, załadunku i wyładunku, ubezpieczenia w drodze, montażu, instalacji i uruchomienia programów oraz systemów komputerowych, opłat notarialnych, skarbowych i innych, odsetek, prowizji, oraz pomniejszoną o podatek od towarów i usług, z wyjątkiem przypadków, gdy zgodnie z odrębnymi przepisami podatek od towarów i usług nie stanowi podatku naliczonego albo podatnikowi nie przysługuje obniżenie kwoty należnego podatku o podatek naliczony albo zwrot różnicy podatku w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. W przypadku importu cena nabycia obejmuje cło i podatek akcyzowy od importu składników majątku.

Z wyżej przytoczonych przepisów wynika, iż co do zasady wartość początkową środka trwałego nabytego w drodze kupna, stanowi cena jego nabycia, powiększona o koszty związane z zakupem.

Na podstawie art. 22m ust. 4 ww. ustawy, odpisów amortyzacyjnych od własnościowego spółdzielczego prawa do lokalu mieszkalnego, spółdzielczego prawa do lokalu użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej dokonuje się przy zastosowaniu rocznej stawki amortyzacyjnej w wysokości 2,5%; przy ustalaniu wartości początkowej tych praw podatnicy mogą stosować zasadę określoną w art. 22g ust. 10, z tym że wówczas roczna stawka amortyzacyjna wynosi 1,5%.

Podatnicy ustalają stawki amortyzacyjne dla poszczególnych wartości niematerialnych i prawnych na cały okres amortyzacji przed rozpoczęciem dokonywania odpisów amortyzacyjnych.

Z przedstawionego opisu zdarzenia przyszłego wynika, iż Wnioskodawca jest właścicielem spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego, które zamierza wprowadzić do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych i amortyzować wg stawki 2,5%.

Reasumując, w świetle przytoczonych przepisów oraz przedstawionego opisu zdarzenia przyszłego, należy wskazać, iż Wnioskodawca odsetki od „kredytu 2” naliczone i zapłacone po dniu przekazania lokalu do używania będzie mógł zaliczyć w koszty uzyskania przychodów prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej.

Odpisy amortyzacyjne od własnościowego spółdzielczego prawa do lokalu mieszkalnego, mogą być dokonywane przy zastosowaniu rocznej stawki amortyzacyjnej w wysokości 2,5%.

W odniesieniu do powołanych przez Wnioskodawcę interpretacji organów podatkowych należy stwierdzić, iż zostały one wydane w indywidualnych sprawach i nie są wiążące dla organu wydającego przedmiotową interpretację.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.