Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi
1061-IPTPP2.4512.378.2016.1.KT
z 6 września 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.) oraz § 6 pkt 3 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 25 sierpnia 2016 r. (data wpływu 29 sierpnia 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania czy dokumenty przechowywane wyłącznie w formie elektronicznej uprawniają do zastosowania stawki 0% przy wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 29 sierpnia 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania czy dokumenty przechowywane wyłącznie w formie elektronicznej uprawniają do zastosowania stawki 0% przy wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

… Sp. z o.o. jest producentem urządzeń grzewczo-wentylacyjnych i w ramach prowadzonej działalności gospodarczej dokonuje wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów (WDT) z Polski do Niemiec. Zainteresowany jest podmiotem zarejestrowanym w Polsce jako czynny podatnik VAT, który zgłosił w urzędzie skarbowym zamiar dokonywania dostaw wewnątrzwspólnotowych i na potrzeby tych transakcji może się posługiwać numerem NIP z prefiksem PL. Wnioskodawca dokonuje dostaw towarów dla kontrahentów, którzy są podatnikami podatku od wartości dodanej, zidentyfikowanymi na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju i posiadają numer VAT UE spoza Polski. W ramach prowadzonej działalności zgodnie z art. 42 ust. 1, 3 i 4 ustawy o podatku od towarów i usług zwanej ustawą o VAT … dokonuje więc wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów z Polski do Niemiec, którą opodatkowuje stawką 0% VAT.

Zgodnie z art. 42 ust. 3 i 4 ustawy o VAT, Wnioskodawca gromadzi niezbędne dokumenty potwierdzające zrealizowane transakcje WDT, czyli specyfikacje poszczególnych sztuk ładunku (WZ, w przypadku Zainteresowanego jest to dokument Lieferschein), a także dokumenty transportowe (listy przewozowe – CMR, inne dokumenty dostawy), z których wynika, że towary zostały dostarczone do odbiorcy lub miejsca przeznaczenia na terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju.

Dokumenty WZ (Lieferschein), które dotyczą jednej wysyłki towaru to często kilkadziesiąt stron wydruku. Dokumenty te Wnioskodawca przechowuje w formie papierowej. W formie papierowej Zainteresowany przechowuje także dokumenty transportowe (CMR, dokumenty dostawy).

W celu zmniejszenia obciążeń administracyjnych na skutek przechowywania w formie papierowej dowodów magazynowych WZ (Lieferschein) i dokumentów transportowych (CMR, dokumenty dostawy), Wnioskodawca rozważa przechowywanie ich w formie elektronicznej.

Dokumenty transportowe (CMR, dokumenty dostawy) oraz dokumenty magazynowe WZ (Lieferschein) będą skanowane i przechowywane w formacie PDF na serwerach Zainteresowanego w katalogu, do którego dostęp będą miały tylko wyznaczone osoby. Skanowania dokumentów dokonywać będą pracownicy działu Wysyłki i Przyjęcia Towaru. Po zeskanowaniu nie będzie możliwości dokonywania jakichkolwiek zmian w treści zapisanych dokumentów. W konsekwencji będzie to wierna elektroniczna kopia dokumentu papierowego. Przechowywanie tych dokumentów w ten sposób umożliwi późniejsze ich odtwarzanie w postaci wydruku. Ponadto, utrwalone w formie elektronicznej będą przechowywane na bezpiecznych nośnikach elektronicznych, aż do upływu przedawnienia podatkowego, w odpowiednim porządku chronologicznym, tak aby łatwo było je odszukać w razie takiej potrzeby. Wszystkie dokumenty przechowywane w formie elektronicznej będą przechowywane przez okres wymagany przepisami prawa podatkowego, zapewniając autentyczność pochodzenia, integralność treści i ich czytelność. W przypadku żądania organu podatkowego lub organu kontroli skarbowej Wnioskodawca będzie w stanie zapewnić dostęp do zarchiwizowanych elektronicznie dokumentów.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy dokumenty transportowe (CMR, dowody dostawy) oraz dokumenty magazynowe WZ (Lieferschein) potwierdzające dostarczenie towarów z Polski do Niemiec, przechowywane wyłącznie w formie elektronicznej, bez jednoczesnego przechowywania ich w formie papierowej, będą miały moc dowodową w rozumieniu art. 42 ust. 1, 3 i 4 ustawy o VAT i tym samym będą uprawniać Spółkę … do stosowania stawki 0% VAT do dokonywanych dostaw wewnątrzwspólnotowych pod warunkiem spełnienia pozostałych warunków, o których mowa w art. 42 ustawy o VAT?

Zdaniem Wnioskodawcy, dokumenty transportowe (CMR, dowody dostawy) oraz dokumenty magazynowe WZ (Lieferschein), które spełniają u Zainteresowanego rolę specyfikacji ładunku, przechowywane przez Wnioskodawcę wyłącznie w formie elektronicznej, bez jednoczesnego przechowywania ich w formie papierowej, będą miały moc dowodową dokumentów w rozumieniu art. 42 ust.1, 3 i 4 ustawy o VAT. Tak samo jak dokumenty papierowe, będą one stanowiły dowód potwierdzający wywóz towarów z Polski do Niemiec oraz będą Zainteresowanego uprawniać do stosowania stawki 0% VAT dla dostawy wewnątrzwspólnotowej.

Zgodnie z art. 13 ust. 1 ustawy o VAT wewnątrzwspólnotowa dostawa to wywóz towarów z terytorium Polski na terytorium państwa członkowskiego UE inne niż terytorium kraju i zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 5 ustawy o VAT podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. W myśl art. 41 ust. 3 ustawy o VAT, wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów podlega opodatkowaniu 0% stawką VAT, z zastrzeżeniem art. 42 ust. 1 ustawy o VAT, który mówi, że zastosowanie stawki 0% do transakcji WDT jest uzależnione od zrealizowania określonych wymogów, tj.:

1. dostawa powinna być dokonana na rzecz nabywcy posiadającego właściwy i ważny numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych, nadany przez państwo członkowskie właściwe dla nabywcy, zawierający dwuliterowy kod stosowany dla podatku od wartości dodanej,
2. przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy, podatnik powinien posiadać w dokumentacji dowody, że towary będące przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy zostały wywiezione z terytorium kraju,
3. podatnik składając deklarację podatkową w której wykazuje tę dostawę towarów, jest zarejestrowany jako podatnik VAT UE.
   
   

W art. 42 ust. 3 ustawy o VAT znajduje się lista dokumentów, które łącznie potwierdzają dostarczenie towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów do nabywcy i są to:

• dokumenty przewozowe otrzymane od przewoźnika (spedytora) odpowiedzialnego za wywóz towarów z Polski, z których jednoznacznie wynika, że towary zostały dostarczone do miejsca ich przeznaczenia na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju (czyli międzynarodowy list przewozowy stosowany w transporcie drogowym – CMR, ale i inne dokumenty dostawy);
  

• specyfikacja poszczególnych sztuk ładunku (w przypadku Wnioskodawcy jest to dokument WZ (Lieferschein)).
  
  

Dowody, o których mowa w art. 42 ust. 3 i 4 ustawy o VAT mają charakter obowiązkowy, co oznacza, że podatnik powinien, co do zasady nimi dysponować, lecz w przypadku ich braku lub braku pewnych danych na dokumentach wymaganych tym przepisem dostawa może zostać udowodniona również innymi dowodami, określonymi w art. 42 ust. 11 ustawy o VAT. Prawo podatnika do zastosowania przy wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów preferencyjnej stawki podatku w wysokości 0% uzależnione jest od posiadania dokumentów potwierdzających jednoznacznie, iż doszło do wywozu towaru poza terytorium Polski i dostarczenia ich do nabywcy w Niemczech. Zgodnie więc z art. 42 ust. 3 i 4 ustawy o VAT, Spółka … gromadzi niezbędne dokumenty potwierdzające zrealizowane transakcje WDT, czyli WZ dokumenty magazynowe spełniające funkcję specyfikacji poszczególnych sztuk ładunku (Lieferschein), a także podpisane przez odbiorcę dokumenty transportowe (listy przewozowe – CMR, inne dokumenty dostawy), z których wynika, że towary zostały dostarczone do odbiorcy lub miejsca przeznaczenia na terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju.

Przytoczone tutaj przepisy nie uzależniają zastosowania stawki 0% od posiadania oryginałów dowodów w formie papierowej, a skoro przepisy nie stanowią o ich formie, stąd można wnioskować, że każda forma jest dopuszczalna, w tym również forma elektroniczna. Istotą przywołanych przepisów jest przede wszystkim zobowiązanie podatnika do udowodnienia, że towary będące przedmiotem dostawy rzeczywiście opuściły terytorium Polski i zostały dostarczone do miejsca ich przeznaczenia, czyli podatnika posiadającego siedzibę na terytorium innego państwa członkowskiego Unii Europejskiej niż Polska i aby dostawa została potwierdzona czytelnym dowodem wskazującym, że towar określonego rodzaju wypełnił kryteria dostawy wewnątrzwspólnotowej.

W związku z powyższym Wnioskodawca stoi na stanowisku, że w świetle aktualnego brzmienia przepisów w zakresie podatku VAT należy uznać, że dokumenty transportowe (CMR, dokumenty dostawy) oraz dokumenty WZ (Lieferschein) stanowiące dowód wydania towarów na zewnątrz i jednocześnie specyfikację poszczególnych sztuk ładunku, stanowią jeden z elementów składowych dokumentacji potwierdzającej wewnątrzwspólnotową dostawę towarów i mogą być przechowywane wyłącznie w formie elektronicznej oraz mają taką samą moc dowodową jak tradycyjne, papierowe dokumenty potwierdzające dostawę towarów dla stosowania stawki 0% VAT.

Dlatego, z uwagi na to i w celu ograniczenia kosztów związanych z archiwizacją dokumentów w formie papierowej, Spółka … rozważa przechowywanie ich wyłącznie w formie elektronicznej. Zgodnie z tym, dokumenty transportowe (CMR, dokumenty dostawy) oraz dokumenty magazynowe WZ (Lieferschein) będą skanowane i przechowywane w formacie PDF na serwerach Wnioskodawcy w katalogu, do którego dostęp będą miały tylko wyznaczone osoby. Skanowania dokumentów dokonywać będą pracownicy działu Wysyłki i Przyjęcia Towaru. Po zeskanowaniu nie będzie możliwości dokonywania jakichkolwiek zmian w treści zapisanych dokumentów. W konsekwencji będzie to wierna elektroniczna kopia dokumentu papierowego. Po zeskanowaniu dokumentów Zainteresowany zamierza prowadzić archiwizację dokumentów otrzymanych w formie papierowej, wyłącznie w postaci plików elektronicznych. Spółka będzie przechowywała elektroniczne obrazy zeskanowanych dokumentów, do czasu upływu terminu przedawnienia zobowiązania podatkowego, w odpowiednim porządku chronologicznym, tak aby łatwo było je odszukać w razie potrzeby. Spółka będzie przechowywała wszystkie zeskanowane dokumenty w sposób zapewniający ich autentyczność, integralność treści i czytelność oraz łatwe ich odszukanie organowi podatkowemu lub organowi kontroli skarbowej na żądanie.

Podobny pogląd wyraził:

• Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji indywidulanej z 09.02.2015 r. (IPPP3/443-1195/14-2/JŻ)
  

„(...) prawo podatnika do zastosowania przy wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów preferencyjnej stawki podatku w wysokości 0% uzależnione jest od posiadania dokumentów potwierdzających jednoznacznie, że doszło do wywozu towaru poza terytorium Polski i dostarczenia ich do nabywcy w innym kraju UE. Istotą przywołanych przepisów jest przede wszystkim zobowiązanie podatnika do udowodnienia, że towary będące przedmiotem dostawy rzeczywiście opuściły terytorium kraju (...). Trzeba przy tym zauważyć, że przepisy nie uzależniają zastosowania stawki 0% od posiadania oryginałów dowodów w formie papierowej. Skoro przepisy nie stanowią o ich formie, stąd można wnioskować, że każda forma jest dopuszczalna, pod warunkiem, że autentyczność tych dokumentów została uprawdopodobniona. W dobie szeroko rozwiniętych technik komunikacji nie ma podstaw, aby odmawiać mocy dowodowej dokumentowi sporządzonemu i przechowywanemu w formie elektronicznej. Dokument ten powinien jednak jednoznacznie dowodzić dostarczenie towarów do ich odbiorcy na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju. Jeśli zatem, Wnioskodawca będzie w posiadaniu dokumentów potwierdzających dokonanie wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów, tj. potwierdzających wywóz towarów z terytorium Polski oraz odbiór w innym państwie członkowskim, które będą gromadzone i przechowywane przez Spółkę w formie elektronicznej, bez jednoczesnego przechowywania ich w formie papierowej, dokumenty te będą dowodami dostawy w rozumieniu powołanych przepisów ustawy. Jednocześnie, gdy zostaną łącznie spełnione warunki dotyczące statusu dostawcy oraz nabywcy, a także posiadania przez Spółkę ww. dokumentów, Wnioskodawca będzie uprawniony do zastosowania stawki podatku VAT w wysokości 0%.”

• Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi w interpretacji indywidualnej z 04.01.2012 r. (IPTPP2/443-625/11-4/KW)
  

„(...) aby podatnik miał prawo do zastosowania dla przedmiotowej dostawy preferencyjnej stawki podatku, będzie musiał spełniać m.in. warunki wynikające z art. 42 ust. 1 pkt 2 ustawy. Zatem podstawową kwestią w przedmiotowej sprawie jest to, aby z posiadanych przez Wnioskodawcę dokumentów wynikało, iż towary będące przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy zostały wywiezione z terytorium kraju i dostarczone nabywcy na terytorium innego państwa członkowskiego. Analiza sprawy wskazuje, iż powyższe będzie spełnione, zatem nie będzie konieczności posiadania przez Wnioskodawcę dokumentów w formie papierowej. Skoro przepisy nie stanowią o ich formie, stąd można wnioskować, że każda forma jest dopuszczalna, pod warunkiem, że autentyczność tych dokumentów została uprawdopodobniona. Dokumenty te powinny jednoznacznie dowodzić dostarczenie dowodów do ich odbiorcy na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju. (...) w związku z dostawą towarów na rzecz nabywcy, posiadającego właściwy i ważny numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych nadany mu przez właściwe państwo członkowskie, Wnioskodawca będzie uprawniony do zastosowania 0% stawki podatku z tytułu przedmiotowej dostawy towarów, bez konieczności gromadzenia innych dokumentów opisanych w art. 42 ust. 11 ustawy, pod warunkiem, że przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej będzie posiadał dokument, potwierdzający dokonanie wywozu towarów na terytorium innego państwa członkowskiego i ich odbiór przez nabywcę, stanowiący wydruk listu przewozowego bez względu na sposób jego dostarczenia i format oraz kopię faktury VAT.”

• Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji indywidualnej z 02.09.2011 r. (IPPP1-443-1340/09/11-7/S/PR)
  

„(...) biorąc pod uwagę, że nigdzie nie stanowi się o formie dokumentów, zasadniczo dopuszczalna będzie każda forma, byle uprawdopodobniona była autentyczność tych dokumentów. Zgodzić się zatem należy z twierdzeniem, że dowodem może być także dokument w formie elektronicznej lub przesłany faksem. Oznacza to tym samym, że w przedmiotowej sprawie na Spółce nie ciąży obowiązek dostarczenia dokumentów oryginalnych i dopuszczalne jest w tym celu gromadzenie dokumentów w formie oryginałów, jak również ich kopii, a także w formie dokumentów przesłanych drogą elektroniczną lub faksem.(...)”

W świetle powyższego, mając na uwadze zarówno brzmienie przepisów, jak i jednolitą wykładnię prezentowaną przez władze podatkowe, Wnioskodawca stoi na stanowisku, iż prawo do zastosowania stawki 0% VAT będzie przysługiwało również w przypadku, gdy dokumenty potwierdzające fakt zrealizowania WDT przyjęły formę elektroniczną, a także w przypadku jeżeli otrzymane od przewoźnika lub kontrahenta w wersji papierowej były przez Spółkę skanowane i archiwizowane w formie elektronicznej.

Biorąc pod uwagę powyższe, Wnioskodawca zwraca się z prośbą o potwierdzenie, że zaprezentowane przez Zainteresowanego stanowisko i rozumienie treści przepisów jest prawidłowe.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r., poz. 710, z późn. zm.), zwanej dalej „ustawą”, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2. eksport towarów;
3. import towarów na terytorium kraju;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.
   
   

Natomiast art. 7 ust. 1 ustawy stanowi, że przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Art. 2 pkt 6 ustawy stanowi, że przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Według art. 13 ust. 1 ustawy – przez wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 5, rozumie się wywóz towarów z terytorium kraju w wykonaniu czynności określonych w art. 7 na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, z zastrzeżeniem ust. 2-8.

Zgodnie z ust. 2 ww. artykułu, przepis ust. 1 stosuje się pod warunkiem, że nabywca towarów jest:

1. podatnikiem podatku od wartości dodanej zidentyfikowanym na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju;
2. osobą prawną niebędącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, która jest zidentyfikowana na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju;
3. podatnikiem podatku od wartości dodanej lub osobą prawną niebędącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, działającymi w takim charakterze na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju, niewymienionymi w pkt 1 i 2, jeżeli przedmiotem dostawy są wyroby akcyzowe, które, zgodnie z przepisami o podatku akcyzowym, są objęte procedurą zawieszenia poboru akcyzy lub procedurą przemieszczania wyrobów akcyzowych z zapłaconą akcyzą;
4. podmiotem innym niż wymienione w pkt 1 i 2, działającym (zamieszkującym) w innym niż Rzeczpospolita Polska państwie członkowskim, jeżeli przedmiotem dostawy są nowe środki transportu.
   
   

Na podstawie art. 13 ust. 6 ustawy – wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów występuje, jeżeli dokonującym dostawy jest podatnik, o którym mowa w art. 15, u którego sprzedaż nie jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9, z zastrzeżeniem ust. 7.

Przepis art. 41 ust. 1 ustawy stanowi, że stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Na podstawie art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

W myśl art. 41 ust. 3 ustawy, w wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów stawka podatku wynosi 0%, z zastrzeżeniem art. 42.

Należy zaznaczyć, że stosownie do art. 42 ust. 1 ustawy – wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów podlega opodatkowaniu według stawki podatku 0%, pod warunkiem że:

1. podatnik dokonał dostawy na rzecz nabywcy posiadającego właściwy i ważny numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych, nadany przez państwo członkowskie właściwe dla nabywcy, zawierający dwuliterowy kod stosowany dla podatku od wartości dodanej;
2. podatnik przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy, posiada w swojej dokumentacji dowody, że towary będące przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy zostały wywiezione z terytorium kraju i dostarczone do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju;
3. podatnik składając deklarację podatkową, w której wykazuje tę dostawę towarów, jest zarejestrowany jako podatnik VAT UE.
   
   

Dowodami, o których mowa w ust. 1 pkt 2 – zgodnie z art. 42 ust. 3 ustawy – są następujące dokumenty, jeżeli łącznie potwierdzają dostarczenie towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju:

1. dokumenty przewozowe otrzymane od przewoźnika (spedytora) odpowiedzialnego za wywóz towaru z terytorium kraju, z których jednoznacznie wynika, że towary zostały dostarczone do miejsca ich przeznaczenia na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju – w przypadku gdy przewóz towarów jest zlecany przewoźnikowi (spedytorowi),
2. (uchylony),
3. specyfikacja poszczególnych sztuk ładunku,
4. (uchylony)

–z zastrzeżeniem ust. 4 i 5.

Natomiast w myśl art. 42 ust. 11 ustawy, w przypadku gdy dokumenty, o których mowa w ust. 3-5, nie potwierdzają jednoznacznie dostarczenia do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju towarów, dowodami, o których mowa w ust. 1 pkt 2, mogą być również inne dokumenty wskazujące, że nastąpiła dostawa wewnątrzwspólnotowa, w szczególności:

1. korespondencja handlowa z nabywcą, w tym jego zamówienie;
2. dokumenty dotyczące ubezpieczenia lub kosztów frachtu;
3. dokument potwierdzający zapłatę za towar, z wyjątkiem przypadków, gdy dostawa ma charakter nieodpłatny lub zobowiązanie jest realizowane w innej formie, w takim przypadku inny – dokument stwierdzający wygaśnięcie zobowiązania;
4. dowód potwierdzający przyjęcie przez nabywcę towaru na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju.
   
   

W niniejszej kwestii należy odnieść się również do przepisu art. 138 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347 z 11.12.2006 s. 1, z późn. zm.), zgodnie z którym państwa członkowskie zwalniają dostawy towarów wysyłanych lub transportowanych do miejsca przeznaczenia znajdującego się poza terytorium danego państwa, ale na terytorium Wspólnoty, przez sprzedawcę, przez nabywcę lub na ich rzecz, dokonane dla innego podatnika lub osoby prawnej niebędącej podatnikiem, działających w takim charakterze w państwie członkowskim innym niż państwo rozpoczęcia wysyłki lub transportu towarów.

Zgodnie z art. 131 ww. Dyrektywy, zwolnienia przewidziane w rozdziałach 2-9 (zatem także w cyt. art. 138 ust. 1 Dyrektywy) stosuje się bez uszczerbku dla innych przepisów wspólnotowych i na warunkach ustalanych przez państwa członkowskie w celu zapewnienia prawidłowego i prostego stosowania tych zwolnień oraz zapobieżenia wszelkim możliwym przypadkom uchylania się od opodatkowania, unikania opodatkowania i nadużyć.

Powyższy zapis wskazuje zatem, że Dyrektywa sama nie określa rodzaju dokumentów potwierdzających fakt wywozu towarów, których posiadanie jest konieczne, lecz ich ustalenie pozostawia w gestii poszczególnych krajów członkowskich. Zatem, zakres warunków formalnych, jakie mogą zostać określone przez państwa członkowskie dla zastosowania przez podatników zwolnienia (stawki 0%) przy wewnątrzwspólnotowych dostawach towarów, może zostać ustalony swobodnie na tyle, na ile nie jest ograniczony celami sprecyzowanymi w przepisach Dyrektywy 2006/112/WE.

Analiza regulacji dotyczących transakcji wewnątrzwspólnotowej dostawy pozwala na wskazanie dwóch podstawowych warunków, od spełnienia których uzależnione jest potraktowanie danej czynności jako dostawy wewnątrzwspólnotowej. Pierwszy z tych warunków dotyczy aspektu prawnego transakcji – jego spełnienie ma gwarantować, że czynność ta zostanie potraktowana jako wewnątrzwspólnotowe nabycie w państwie przeznaczenia i zostanie tam faktycznie opodatkowana. Drugi z warunków dotyczy aspektu faktycznego transakcji, tj. udokumentowania faktu wywozu towaru oraz dostarczenia go nabywcy w ramach dostawy w państwie przeznaczenia.

W związku z tym istotne jest, aby ww. dokumenty zawierały informacje, z których wynika, że określony towar został faktycznie dostarczony nabywcy do innego państwa członkowskiego. Ponadto, dokumenty, o których mowa w art. 42 ust. 3 ustawy, mają łącznie potwierdzać określony fakt, co oznacza, że zebrane razem mają dać jednoznaczną informację, której wymaga ten przepis. Podstawowe znaczenie dla udokumentowania wywozu towarów w ramach wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów, realizowanej z udziałem przewoźnika lub spedytora odpowiedzialnego za wywóz towarów z terytorium kraju, mają dokumenty wymienione w art. 42 ust. 3 ustawy.

Wskazać należy, że przepisy ustawy nie uzależniają zastosowania – dla dokonanej wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów – stawki podatku w wysokości 0% od sposobu otrzymywania/przechowywania dowodów, o których mowa w art. 42 ust. 1 pkt 2 ustawy, w formie papierowej.

Skoro przepisy nie stanowią o ich formie, zatem można wnioskować, że każda forma jest dopuszczalna, pod warunkiem, że autentyczność tych dokumentów zostanie uprawdopodobniona. W dobie szeroko rozwiniętych technik komunikacji nie ma podstaw do odmawiania mocy dowodowej dokumentowi przesłanemu np.: w formie elektronicznej, skanem czy faksem, bądź odmawiania mocy dowodowej dokumentom przechowywanym w formie elektronicznej.

Jeżeli są to dokumenty przesyłane/przechowywane w formie elektronicznej, nie budzące wątpliwości co do ich autentyczności, mogą one stanowić dowody (dokumenty) potwierdzające, że towary będące przedmiotem danej wewnątrzwspólnotowej dostawy zostały wywiezione z terytorium kraju i dostarczone do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju. Zasadniczo dopuszczalna jest zatem każda forma otrzymywania/przechowywania ww. dokumentów.

Wobec powyższego, dla zastosowania stawki podatku w wysokości 0% dla transakcji wewnątrzwspólnotowych dostaw towarów nie jest konieczne przechowywanie dokumentów potwierdzających wywóz danych towarów z terytorium kraju na terytorium innego kraju członkowskiego w formie papierowej, wystarczy ich wersja elektroniczna.

Dokumenty powinny być przechowywane w systemie informatycznym co najmniej do czasu upływu terminu przedawnienia zobowiązania podatkowego, bowiem jak wynika z art. 112 ustawy, podatnicy są obowiązani przechowywać ewidencje prowadzone dla celów rozliczania podatku oraz wszystkie dokumenty, w szczególności faktury, związane z tym rozliczaniem do czasu upływu terminu przedawnienia zobowiązania podatkowego (…).

Mając zatem powyższe na uwadze w świetle cytowanych przepisów stwierdzić należy, że w sytuacji, gdy Wnioskodawca będzie w posiadaniu dokumentów transportowych (CMR, dowodów dostaw) oraz dokumentów magazynowych WZ (Lieferschein), które spełniają u Zainteresowanego rolę specyfikacji ładunku, potwierdzających dokonanie wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów, tj. potwierdzających wywóz towarów z terytorium Polski oraz ich odbiór w innym państwie członkowskim, które będą gromadzone i przechowywane przez Spółkę wyłącznie w formie elektronicznej bez jednoczesnego przechowywania ich w formie papierowej, dokumenty te będą dowodami dostawy w rozumieniu art. 42 ust. 3 ustawy. Tym samym będą one uprawniać Wnioskodawcę do zastosowania stawki podatku VAT w wysokości 0% dla realizowanych wewnątrzwspólnotowych dostaw towarów, pod warunkiem spełnienia pozostałych wymogów wynikających z przepisów prawa.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Tut. Organ informuje, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie przedstawione w opisie sprawy, które nie zostały objęte pytaniem nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 oraz art. 14f § 2 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone.

Jednocześnie podkreślić należy, iż tut. Organ wydając interpretację przepisów prawa podatkowego na podstawie art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej nie prowadzi postępowania podatkowego w rozumieniu tej ustawy. Niniejsza interpretacja indywidualna ogranicza się wyłącznie do udzielenia pisemnej informacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w okolicznościach zdarzenia przyszłego podanego przez Wnioskodawcę. Tut. Organ informuje, iż nie jest właściwy do przeprowadzenia postępowania dowodowego, które w przedmiotowej sprawie umożliwiłoby weryfikację opisanego zdarzenia przyszłego.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.