Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy
ITPP2/4512-432/16/AGW
z 2 sierpnia 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.) oraz § 6 pkt 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 16 czerwca 2016 r. (data wpływu 20 czerwca 2016 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania za zorganizowaną część przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 2 pkt 27e ustawy zespołu składników materialnych i niematerialnych mających być przedmiotem zbycia i braku obowiązku opodatkowania tej czynności - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 20 czerwca 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania za zorganizowaną część przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 2 pkt 27e ustawy zespołu składników materialnych i niematerialnych mających być przedmiotem zbycia i braku obowiązku opodatkowania tej czynności.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

C. Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością sp.k. (dalej: Spółka lub Wnioskodawca) jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług prowadzącym działalność gospodarczą, m.in. w zakresie sprzedaży usług i produktów jednego z operatorów sieci telefonii komórkowych (dalej: Operator) na rzecz klientów indywidualnych (osób fizycznych).

Działalność w tym zakresie realizowana jest poprzez należącą do Spółki sieć autoryzowanych punktów sprzedaży (dalej również: Sieć XXX). Na potrzeby działalności gospodarczej prowadzonej za pośrednictwem Sieci XXX Spółka zawarła szereg umów, w tym w szczególności:

1. umowy agencyjne z Operatorem,
2. umowy najmu lokali,
3. umowy agencyjno/przedstawicielskie zawarte z poszczególnymi przedstawicielami punktów sprzedaży,
4. umowy o pracę zawarte z poszczególnymi pracownikami sieci punktów sprzedaży.

Spółka planuje dokonać odpłatnego zbycia zespołu składników majątkowych w postaci składników materialnych oraz niematerialnych, składających się na Sieć XXX, na rzecz podmiotu trzeciego, mającego siedzibę na terytorium kraju, będącego czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług (dalej: Kontrahent).

Zgodnie z projektem umowy sprzedaży, Sieć XXX stanowi zorganizowaną część przedsiębiorstwa, przeznaczoną do realizacji zadań wynikających z umowy z Operatorem.

W ramach planowanej transakcji sprzedaży Sieci XXX nastąpi zbycie:

1. praw i obowiązków z umów przedstawicielskich,
2. praw i obowiązków z umów najmu lokali,
3. praw i obowiązków z umów o pracę z poszczególnymi pracownikami sieci punktów sprzedaży,
4. urządzeń, materiałów, towarów, produktów, akcesoriów oraz wyrobów związanych z siecią punktów sprzedaży,
5. tajemnic Sieci XXX.

Dodatkowo, w związku z planowaną transakcją, planowane jest przeniesienie na Kontrahenta zobowiązań związanych z działalnością gospodarczą prowadzoną za pośrednictwem Sieci XXX, przy czym nie zostało jeszcze do końca ustalone z Kontrahentem, który model przeniesienia zostanie zastosowany, tj. w trybie przejęcia długu na podstawie umowy pomiędzy dłużnikiem (Wnioskodawcą) a osobą trzecią (Kontrahentem) za zgodą wierzyciela, o której mowa w art. 519 K.c., bądź w trybie zwolnienia dłużnika (Wnioskodawcy) od obowiązku świadczenia na podstawie umowy między dłużnikiem (Wnioskodawcą) a osobą trzecią (Kontrahentem), o której mowa w art. 392 K.c. Ostateczny wybór trybu przeniesienia zobowiązań będzie uzależniony od zgody wierzyciela Wnioskodawcy. Jednakże bez względu na zastosowany tryb, przeniesienie zobowiązań na Kontrahenta będzie odpowiednio uwzględnione w cenie sprzedaży Sieci XXX, a ostatecznie ich ciężar ekonomiczny poniesie Kontrahent.

Działalność Sieci XXX prowadzona jest w punktach sprzedaży, które są wynajmowane na podstawie odpowiednich umów najmu. Działalność ta w sposób istotny różni się od działalności prowadzonej przez pozostałe wewnętrzne jednostki organizacyjne Spółki, które obejmują:

1. zawieranie umów i sprzedaż produktów T. w imieniu i na rzecz T. S.A. w sieci własnej Autoryzowanych Doradców Biznesowych (ADB) dla klientów instytucjonalnych i przedsiębiorców – organizacyjnie obszar ten nazwany jest „Rynek Biznesowy”,
2. sprzedaż usług telewizji ZZZ w imieniu i na rzecz I. S.A. we własnej sieci Autoryzowanych Punktów Sprzedaży telewizji ZZZ,
3. sprzedaż hurtowa elektronicznych jednostek doładowań na podstawie umów z operatorami telefonii komórkowej, poprzez własną platformę YYY.

W celu obsługi Sieci XXX Spółka zatrudnia na podstawie umowy o pracę łącznie 12 pracowników (tj. 3 pracowników koordynujących + 9 konsultantów XXX). Struktura organizacyjna Spółki, przyjęta przez organ zarządzający Spółką, pozwala precyzyjnie określić przyporządkowanie pracowników Sieci XXX do komórek organizacyjnych, natomiast nadzór nad działalnością Sieci XXX sprawuje bezpośrednio prezes zarządu komplementariusza. W ramach struktury organizacyjnej Spółki Sieć XXX została wyodrębniona od pozostałej części Spółki i jest określana jako „Sieć sprzedaży XXX C”. Usługi o charakterze pomocniczo-administracyjnym, jak usługi finansowo-księgowe, kadry i płace, zarządzanie IT, świadczone są na rzecz Spółki przez podmioty zewnętrzne (tzw. outsourcing), przy czym koszt tych usług jest odpowiednio przypisywany (rozksięgowany) do poszczególnych wewnętrznych komórek organizacyjnych. Pomiędzy komórkami wewnętrznymi w Spółce nie są realizowane usługi wzajemne.

Dodatkowo organizacja rachunkowości w Spółce umożliwia wydzielenie przychodów i kosztów oraz przygotowanie odrębnego rachunku zysków i strat dla Sieci XXX, który stanowi wyodrębnione wewnętrznie centrum zysków. Aktywa i pasywa dotyczące Sieci XXX są przypisywane i jest możliwe przygotowanie bilansu dla Sieci XXX.

Działalność prowadzona za pośrednictwem Sieci XXX rozliczana jest przy wykorzystaniu dedykowanego dla tej części przedsiębiorstwa rachunku bankowego.

Rozliczenia z kontrahentami dotyczące zarówno usług outsourcowanych, wymienionych powyżej, jak i „głównie” dostawy mediów, takich jak woda, ścieki, telefon, energia elektryczna, dotyczą zarówno działalności Sieci XXX, jak i podstawowej działalności Spółki, przy czym, jak zostało to wskazane powyżej, są dokonywane rozliczenia (księgowe) pozwalające na przypisanie części zobowiązań dedykowanych odpowiednio do poszczególnych części organizacyjnych Spółki, w tym do Sieci XXX.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy sprzedaż składników majątkowych w postaci Sieci XXX będzie stanowić zbycie zorganizowanej części przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 2 pkt 27e w związku z art. 6 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług?

Zdaniem Spółki, sprzedaż składników majątkowych w postaci Sieci XXX będzie stanowić zbycie zorganizowanej części przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 2 pkt 27e w związku z art. 6 pkt l ustawy o podatku od towarów i usług.

Uzasadnienie.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Jak stanowi art. 7 ust 1 ustawy o podatku od towarów i usług, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Towarami, zgodnie z art. 2 pkt 6 ustawy o podatku od towarów i usług, są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Pojęcie usług zostało zdefiniowane w art. 8 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług i oznacza każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.

Biorąc powyższe pod uwagę, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają wszelkie świadczenia, które mają charakter odpłatny. W przypadku gdy nie stanowią one dostawy towarów, wówczas należy kwalifikować je jako świadczenie usług. Co jednak istotne, zgodnie z art. 6 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług, jej przepisów nie stosuje się do transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Pojęcie zorganizowanej części przedsiębiorstwa definiuje art. 2 pkt 27e ustawy o podatku od towarów i usług, zgodnie z którym rozumie się przez to organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, który zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania.

Analizując treść ww. regulacji, na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług mamy do czynienia ze zorganizowaną częścią przedsiębiorstwa, jeżeli łącznie spełnione są następujące przesłanki:

1. istnieje zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania,
2. zespół ten jest organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie,
3. składniki te przeznaczone są do realizacji określonych zadań gospodarczych,
4. zespół tych składników mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące ww. zadania gospodarcze.

Taką wykładnię art. 2 pkt 27e ustawy o podatku od towarów i usług potwierdza m.in. Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 25 czerwca 2015 r. (sygn. akt I PSK 572/14), który dodatkowo zwrócił uwagę, że „badaniem czy nastąpiło przekazanie przedsiębiorstwa lub jego samodzielnej części zajmował się Trybunał Sprawiedliwości. Na tle poprzednio obowiązującego art. 5 ust. 8 szóstej dyrektywy 77/388 Trybunał uznał, że przepis ten należy interpretować w ten sposób, że przeniesienie własności zapasu towarów oraz wyposażenia sklepu z jednoczesnym oddaniem nabywcy w dzierżawę lokalu handlowego na podstawie umowy na czas nieoznaczony, ale możliwej do rozwiązania przez każdą ze stron z zachowaniem krótkiego terminu wypowiedzenia, stanowi przekazanie całości lub części aktywów w rozumieniu tego przepisu, pod warunkiem iż przekazane aktywa są wystarczające do prowadzenia przez nabywcę w sposób trwały samodzielnej działalności gospodarczej” (wyrok TS z dnia 10 listopada 2011 r., Finanzamt Lüdenscheid v. Christel Schriever, C-444/10, ECLI:EU:C:2011:724). W orzeczeniu tym Trybunał przypomniał już wcześniej wyrażony pogląd, zgodnie z którym stwierdzenie, iż nastąpiło przekazanie przedsiębiorstwa lub jego samodzielnej części w rozumieniu art. 5 ust. 8 szóstej dyrektywy, wymaga, by całość przekazanych składników pozwalała na prowadzenie samodzielnej działalności gospodarczej (pkt 25). Wcześniej taki pogląd Trybunał wyraził w orzeczeniach: wyroki w sprawie C-497/01 Zita Modes, Rec. s. I-14393 pkt 40; C-29/08 SKF, Zb.Orz. s. I-10413, pkt 37.

W omawianym orzeczeniu Trybunał uznał, że „dla ustalenia, czy przekazane składniki „aby” pozwalały na prowadzenie samodzielnej działalności gospodarczej muszą obejmować określone dobra, zarówno ruchome, jak nieruchome, należy wziąć pod uwagę charakter prowadzonej działalności gospodarczej”.

W niniejszej sprawie przedmiot transakcji, czyli Sieć XXX, stanowi zespół składników o charakterze materialnym i niematerialnym, jak również obejmuje przyporządkowane do niego zobowiązania. Nabywca wejdzie również w prawa i obowiązki wynikające z umów najmu lokali, co zapewni możliwość prowadzenia działalności Sieci XXX w dotychczasowych lokalizacjach. Prowadząc działalność za pomocą Sieci XXX Spółka również nie jest właścicielem nieruchomości, w których zlokalizowane są punkty sprzedaży. Zbycie praw i obowiązków wynikających z najmu lokali jest w tym przypadku w zupełności wystarczające do zapewnienia bazy lokalowej umożliwiającej kontynuowanie prowadzenia Sieci XXX przez Kontrahenta.

Co istotne, zespół składników materialnych i niematerialnych będących przedmiotem transakcji jest wyodrębniony zarówno organizacyjnie, jak i finansowo w strukturze Spółki. Sieć XXX jest wyodrębniona w schemacie organizacyjnym Spółki. Ponadto możliwe jest precyzyjne przyporządkowanie przychodów, a także kosztów i zobowiązań związanych z działalnością Sieci XXX. Również operacje finansowe dotyczące działalności Sieci XXX są realizowane za pomocą jednego rachunku bankowego. Jak zwrócił uwagę Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy w interpretacji indywidualnej z dnia 25 maja 2015 r. (sygn. ITPP2/4512-482/15/EK), „wyodrębnienie finansowe nie oznacza samodzielności finansowej, ale sytuację, w której poprzez odpowiednią ewidencję zdarzeń gospodarczych możliwe jest przyporządkowanie przychodów i kosztów oraz należności i zobowiązań do zorganizowanej części przedsiębiorstwa”.

Biorąc powyższe pod uwagę, stopień wyodrębnienia Sieci XXX jest wystarczający do uznania jej za zorganizowaną część przedsiębiorstwa z tego punktu widzenia (biorąc pod uwagę jedynie tę przesłankę).

Sieć XXX przeznaczona jest do realizacji określonych zadań gospodarczych, tj. prowadzenia działalności w zakresie sprzedaży usług i produktów Operatora. W ramach sprzedaży Sieci XXX nastąpi zbycie przez Spółkę:

1. praw i obowiązków z umów przedstawicielskich,
2. praw i obowiązków z umów najmu lokali,
3. praw i obowiązków z umów o pracę z poszczególnymi pracownikami sieci punktów sprzedaży,
4. urządzeń, materiałów, towarów, produktów, akcesoriów oraz wyrobów związanych z siecią punktów sprzedaży,
5. tajemnic Sieci XXX.

Wskazany wyżej zespół składników o charakterze niematerialnym oraz materialnym tworzących Sieć XXX mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo, zdolne do samodzielnego prowadzenia działalności w zakresie sprzedaży usług i produktów Operatora. Zespół ten składa się bowiem z szeregu praw i obowiązków, a także urządzeń, materiałów, towarów, produktów, akcesoriów oraz wyrobów związanych z siecią punktów sprzedaży, zapewniających możliwość jej samodzielnego funkcjonowania.

Wszystkie powyższe przesłanki sprawiają łącznie, że przedmiot transakcji, czyli Sieć XXX, należy zakwalifikować jako zorganizowaną część przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 2 pkt 27e ustawy o podatku od towarów i usług, a jej sprzedaż będzie stanowić transakcję, o której mowa w art. 6 pkt 1ustawy o podatku od towarów i usług.

Mając na uwadze powyższe, Spółka wnosi o potwierdzenie prawidłowości przedstawionego wyżej stanowiska.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Podkreślić należy, iż niniejsza interpretacja została wydana na podstawie informacji zawartych we wniosku, które wskazują, że Sieć XXX, która zostanie zbyta będzie wyodrębniona organizacyjnie, finansowo i funkcjonalnie w przedsiębiorstwie Wnioskodawcy, co oznacza, iż w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź skarbowej zostanie określony odmienny stan faktyczny, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.) Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, 87-100 Toruń, ul. Św. Jakuba 20.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.