Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy
ITPP1/4512-516/16/DM
z 30 sierpnia 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613 z późn. zm.) oraz § 6 pkt 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 12 lipca 2016 r. (data wpływu 21 lipca 2016 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia z obowiązku prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kas rejestrujących – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 21 lipca 2016 r. został złożony wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia z obowiązku prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kas rejestrujących.

W złożonym wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest podatnikiem podatku dochodowego od osób fizycznych, nieprowadzącym działalności gospodarczej. W sierpniu 2016 r. zamierza zawrzeć umowy najmu lokali na cele mieszkalne z osobami fizycznymi nie prowadzącymi działalności gospodarczej. Zgodnie z postanowieniami umów najmu, Wnioskodawca udostępni za wynagrodzeniem lokale na cele mieszkalne w zamian za czynsz płatny w miesięcznych okresach rozliczeniowych. Umowy najmu lokali mieszkalnych zostaną zawarte na czas określony (1 rok).

W roku podatkowym 2015 Wnioskodawca nie uzyskiwał dochodu z tytułu wynajmowania lokali mieszkalnych. W roku podatkowym 2016 Wnioskodawca przekroczy, w proporcji do okresu wykonywania tych czynności w danym roku podatkowym kwotę 20.000,00 zł.

Na dzień złożenia niniejszego wniosku Wnioskodawca nie jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług, w związku z czym po zakończeniu każdego miesiąca rozliczeniowego będzie wystawiał najemcom lokali rachunek zawierający zestawienie czynszowo-eksploatacyjne. Po uzyskaniu statusu podatnika podatku od towarów i usług, zamierza dokumentować najem lokali mieszkalnych przez wystawienie najemcom faktur VAT.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy Wnioskodawca niebędący podatnikiem podatku od towarów i usług, nieprowadzącym działalności gospodarczej, wynajmujący lokale na cele mieszkalne osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej, może korzystać ze zwolnienia z obowiązku instalacji kasy fiskalnej, przy założeniu, że w roku podatkowym 2015 nie uzyskiwał dochodu z tytułu wynajmu lokali mieszkalnych, jeżeli przewidywany przez wnioskodawcę obrót z tego tytułu przekroczy, w proporcji do okresu wykonywania tych czynności w roku podatkowym 2016, kwotę 20.000 zł?

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z § 2 ust. 1 i 2, § 3 ust. 1 pkt 2, rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 29 listopada 2012 r. w sprawie zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących (dalej: rozporządzenie), sprzedaż usług wynajmu lokali na cele mieszkalne osobom fizycznym nie prowadzącym działalności gospodarczej nie musi być ewidencjonowana przy użyciu kasy fiskalnej. Podstawową przesłanką braku ww. obowiązku jest fakt niewykonywania przez Wnioskodawcę usług najmu na rzecz osób fizycznych nie prowadzących działalności gospodarczej w poprzednim roku podatkowym.

Zasadniczo każda sprzedaż określona w art. 111 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług podlega ewidencjonowaniu przy użyciu kasy fiskalnej. Od tej generalnej zasady istnieją wyjątki określone w załączniku do rozporządzenia. Zgodnie z § 2 ust. 1 rozporządzenia, zwalnia się z obowiązku ewidencjonowania w danym roku podatkowym, nie później niż do dnia 31 grudnia 2014 r. czynności wymienione w załączniku do rozporządzenia, w tym świadczony przez Wnioskodawcę wynajem lokali mieszkalnych. Na podstawie § 2 ust. 2 rozporządzenia, w przypadku podatników świadczących usługi, o których mowa w poz. 21, 24 i 25 załącznika do rozporządzenia, zwolnienie ma zastosowanie, jeżeli usługi te w całości są dokumentowane fakturą. W ocenie Wnioskodawcy, pod pojęciem faktury należy rozumieć również fakturę VAT za najem lokalu mieszkalnego, wystawianą na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy o podatku od towarów i usług.

W ocenie Wnioskodawcy, stanowisko należy uznać za prawidłowe również na innej podstawie. Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy o podatku od towarów i usług, zwolnione od podatku VAT są usługi w zakresie wynajmowania lub wydzierżawiania nieruchomości o charakterze mieszkalnym lub części nieruchomości, na własny rachunek, wyłącznie na cele mieszkaniowe. Nie jest tu istotne kto dokonuje wynajmu mieszkania, lecz na jakie cele. Jeżeli osoba fizyczna wynajmuje mieszkanie innej osobie z przeznaczeniem na cele mieszkalne, taka usługa będzie zwolniona od podatku VAT i obowiązku instalowania kasy rejestrującej. Natomiast, jeżeli podatnik wynajmuje mieszkanie tej samej osobie na cele prowadzonej przez nią działalności gospodarczej, wtedy będzie musiał odprowadzić podatek VAT i zarejestrować kasę fiskalną.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Obowiązek w zakresie prowadzenia ewidencji obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących wynika z art. 111 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r. poz. 710 z późn. zm.).

W myśl art. 111 ust. 1 ww. ustawy, podatnicy dokonujący sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych są obowiązani prowadzić ewidencję obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących.

Na podstawie art. 111 ust. 1a cyt. ustawy, do obrotu wykazywanego w ewidencji, o której mowa w ust. 1, nie wlicza się kwoty podatku należnego.

Powyższy przepis określa generalną zasadę, z której wynika, że obowiązek prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kasy rejestrującej dotyczy wszystkich podatników, którzy dokonują sprzedaży na rzecz określonych w nim odbiorców, tj. osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych. Zatem jednym z podstawowych kryteriów decydujących o obowiązku stosowania do ewidencjonowania kas rejestrujących jest status nabywcy wykonywanych przez podatnika świadczeń.

Z przepisu art. 111 ust. 1 ustawy wynika ponadto, że podatnicy, wobec których powstał obowiązek w zakresie stosowania kas rejestrujących, są obowiązani za pośrednictwem tych urządzeń ewidencjonować obrót i kwoty podatku należnego. Należy jednak zauważyć, że opodatkowanie transakcji podatkiem od towarów i usług nie jest kryterium determinującym powstanie obowiązku w zakresie prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących.

Przedmiotowy obowiązek dotyczy bowiem również sytuacji, gdy czynności sprzedaży są zwolnione od podatku lub dotyczą podatników korzystających ze zwolnienia na podstawie art. 113 ust. 1 lub 9 ustawy o podatku od towarów i usług.

Na fakt, że ustawodawca objął obowiązkiem wynikającym z zapisu art. 111 ust. 1 ustawy również podatników wykonujących wyłącznie czynności zwolnione od podatku od towarów i usług lub podatników zwolnionych od tego podatku, wskazuje jednoznacznie zapis art. 111 ust. 5 ustawy.

Stosownie bowiem do treści art. 111 ust. 5 ustawy, w przypadku gdy podatnik rozpoczął ewidencjonowanie obrotu w obowiązujących terminach i wykonuje wyłącznie czynności zwolnione od podatku lub jest podatnikiem, u którego sprzedaż jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9, urząd skarbowy dokonuje zwrotu kwoty określonej w ust. 4 na rachunek bankowy podatnika w banku mającym siedzibę na terytorium kraju lub na rachunek podatnika w spółdzielczej kasie oszczędnościowo-kredytowej, której jest członkiem, w terminie do 25. dnia od dnia złożenia wniosku przez podatnika.

Z powyższej normy prawnej wprost wynika, że zamiarem ustawodawcy jest objęcie obowiązkiem prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kasy rejestrującej wszystkich podatników dokonujących sprzedaży na rzecz konkretnych nabywców, a mianowicie osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych bez względu na to czy dokonywane transakcje podlegają opodatkowaniu i czy są dokonywane przez podatników będących podatnikami podatku od towarów i usług.

Powyższe potwierdzają również regulacje rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 14 marca 2013 r. w sprawie kas rejestrujących (Dz. U. z 2013 r. poz. 363).

Jak wynika z zapisu § 3 ust. 1 ww. rozporządzenia, podatnicy prowadzą ewidencję każdej sprzedaży, w tym sprzedaży zwolnionej, wyłącznie przy użyciu kas, które mają potwierdzenie, że kasa spełnia funkcje wymienione w art. 111 ust. 6a ustawy oraz kryteria i warunki techniczne określone w przepisach wydanych na podstawie art. 111 ust. 9 ustawy.

Natomiast na podstawie § 4 tego rozporządzenia, podatnicy, o których mowa w art. 111 ust. 5 ustawy, ewidencjonują wartość sprzedaży jako sprzedaż zwolnioną.

Z kolei zgodnie z art. 111 ust. 8 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i ułsug, minister właściwy do spraw finansów publicznych może zwolnić, w drodze rozporządzenia, na czas określony, niektóre grupy podatników oraz niektóre czynności z obowiązku, o którym mowa w ust. 1, oraz określić warunki korzystania ze zwolnienia, mając na uwadze interes publiczny, w szczególności sytuację budżetu państwa. Przy wydawaniu rozporządzenia minister właściwy do spraw finansów publicznych uwzględnia:

1. wielkość i proporcje sprzedaży zwolnionej od podatku w danej grupie podatników;
2. stosowane przez podatników zasady dokumentowania obrotu;
3. możliwości techniczno-organizacyjne prowadzenia przez podatników ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących;
4. konieczność zapewnienia realizacji obowiązku, o którym mowa w ust. 1, przy uwzględnieniu korzyści wynikających z ewidencjonowania obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących oraz faktu zwrotu podatnikom przez budżet państwa części wydatków na zakup tych kas;
5. konieczność zapewnienia prawidłowości rozliczania podatku, w tym właściwego ewidencjonowania obrotu i kwot podatku należnego;
6. konieczność zapewnienia kontroli prawidłowości rozliczania podatku;
7. konieczność przeciwdziałania nadużyciom związanym z nieewidencjonowaniem obrotu przez podatników.

W obecnym stanie prawnym kwestie dotyczące między innymi zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących oraz terminów rozpoczęcia prowadzenia tej ewidencji zostały uregulowane w rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 4 listopada 2014 r. w sprawie zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących (Dz. U., poz. 1544).

Stosownie do § 2 ust. 1 ww. rozporządzenia, zwalnia się z obowiązku ewidencjonowania w danym roku podatkowym, nie dłużej jednak niż do dnia 31 grudnia 2016 r., czynności wymienione w załączniku do rozporządzenia.

W poz. 26 tego załącznika wymieniono wynajem i usługi zarządzania nieruchomościami własnymi lub dzierżawionymi (ex 68.20.1).

Natomiast na podstawie § 2 ust. 2 powołanego rozporządzenia, w przypadku podatników dokonujących dostawy towarów lub świadczenia usług, o których mowa w poz. 21, 26, 27 i 49 załącznika do rozporządzenia, zwolnienie ma zastosowanie, jeżeli dostawa towarów i świadczenie usług w całości zostały udokumentowane fakturą.

Ponadto, na podstawie § 3 ust. 1 pkt 2 ww. rozporządzenia, zwalnia się z obowiązku ewidencjonowania w danym roku podatkowym, nie później jednak niż do dnia 31 grudnia 2016 r. podatników rozpoczynających po dniu 31 grudnia 2014 r. dostawę towarów lub świadczenie usług na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych, jeżeli przewidywany przez podatnika obrót z tego tytułu nie przekroczy, w proporcji do okresu wykonywania tych czynności w danym roku podatkowym, kwoty 20.000 zł;

W przypadku podatników korzystających ze zwolnienia, o którym mowa w § 3 ust. 1 pkt 2, zwolnienie to traci moc po upływie dwóch miesięcy następujących po miesiącu, w którym podatnik przekroczył obrót z tytułu dostawy towarów lub świadczenia usług na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych, w proporcji do okresu wykonywania tych czynności, w kwocie 20.000 zł (§ 5 ust. 2).

W tym miejscu należy zauważyć, że obowiązujący do dnia 31 grudnia 2013 r. art. 106 ustawy o podatku od towarów i usług, został uchylony z dniem 1 stycznia 2014 r. na mocy art. 1 pkt 49 ustawy z dnia 7 grudnia 2012 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2013 r. poz. 35 z późn. zm.). Tym samym – w tym zakresie straciło moc rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 28 marca 2011 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 68, poz. 360 z późn. zm.), na podstawie którego – zgodnie z § 17 pkt 4 – za fakturę uznawało się również rachunki, o których mowa w art. 87 i art. 88 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, 1101 i 1342), wystawiane przez podatników niezarejestrowanych jako podatnicy VAT czynni, z wyjątkiem gdy do wystawienia faktury obowiązani są podatnicy, o których mowa w art. 16 ustawy.

Stosownie do zapisu art. 87 § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, jeżeli z odrębnych przepisów nie wynika obowiązek wystawienia faktury, podatnicy prowadzący działalność gospodarczą są obowiązani, na żądanie kupującego lub usługobiorcy, wystawić rachunek potwierdzający dokonanie sprzedaży lub wykonanie usługi.

W obecnym stanie prawnym, od dnia 1 stycznia 2014 r. obowiązuje w tym zakresie art. 106b ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług, zgodnie z którym, podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem.

Jak wynika z zapisu art. 106b ust. 2 ww. ustawy, podatnik nie jest obowiązany do wystawienia faktury w odniesieniu do sprzedaży zwolnionej od podatku na podstawie art. 43 ust. 1, art. 113 ust. 1 i 9 lub przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3.

Z kolei na podstawie art. 106b ust. 3 cyt. ustawy, na żądanie nabywcy towaru lub usługi podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą:

1. czynności, o których mowa w ust. 1 pkt 1, z wyjątkiem czynności, o których mowa w art. 19a ust. 5 pkt 4, oraz otrzymanie całości lub części zapłaty przed wykonaniem tych czynności, z wyjątkiem przypadku, gdy zapłata dotyczy wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów - jeżeli obowiązek wystawienia faktury nie wynika z ust. 1,
2. sprzedaż zwolnioną, o której mowa w ust. 2, z zastrzeżeniem art. 117 pkt 1 i art. 118
   
   
   1. jeżeli żądanie jej wystawienia zostało zgłoszone w terminie 3 miesięcy, licząc od końca miesiąca, w którym dostarczono towar lub wykonano usługę bądź otrzymano całość lub część zapłaty.

Przez „fakturę” – stosownie do zapisu art. 2 pkt 31 ustawy – rozumie się dokument w formie papierowej lub w formie elektronicznej zawierający dane wymagane ustawą i przepisami wydanymi na jej podstawie.

Z powołanych przepisów wynika, że od dnia 1 stycznia 2014 r. wszyscy podatnicy, w tym korzystający ze zwolnienia, o którym mowa w art. 113 ust. 1 albo 9 ustawy o podatku od towarów i usług, mają obowiązek wystawienia faktury, jeśli nabywca towaru, czy usługi zgłosi żądanie jej wystawienia w terminie 3 miesięcy, licząc od końca miesiąca, w którym dostarczono towar lub wykonano usługę bądź otrzymano całość lub część zapłaty.

Jak wynika z opisu sprawy, Wnioskodawca w sierpniu 2016 r. zamierza zawrzeć umowy najmu lokali na cele mieszkalne z osobami fizycznymi nie prowadzącymi działalności gospodarczej, w zamian za czynsz płatny w miesięcznych okresach rozliczeniowych. Umowy najmu lokali mieszkalnych zostaną zawarte na czas określony (1 rok). W 2015 r. Wnioskodawca nie uzyskiwał dochodu z tytułu wynajmowania lokali mieszkalnych, a w 2016 r. przekroczy, w proporcji do okresu wykonywania tych czynności w danym roku podatkowym, kwotę 20.000 zł. Na dzień złożenia wniosku Wnioskodawca nie jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług, w związku z czym po zakończeniu każdego miesiąca rozliczeniowego będzie wystawiał najemcom lokali rachunek zawierający zestawienie czynszowo-eksploatacyjne. Po uzyskaniu statusu podatnika podatku od towarów i usług, Wnioskodawca zamierza dokumentować najem lokali mieszkalnych przez wystawienie najemcom faktur.

Mając na uwadze przedstawiony opis zdarzenia przyszłego oraz obowiązujące w tym zakresie przepisy prawa należy stwierdzić, że w przypadku, gdy przewidywany przez podatnika obrót przekroczy, w proporcji do okresu wykonywania tych czynności w danym roku podatkowym, kwotę 20.000 zł, to świadcząc usługi w zakresie najmu, Wnioskodawca będzie mógł korzystać ze zwolnienia z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kasy rejestrującej do dnia 31 grudnia 2016 r. stosownie do treści § 2 ust. 1 i ust. 2 w powiązaniu z poz. 26 załącznika do rozporządzenia Ministra Finansów wyłącznie pod warunkiem, że usługi te w całości będą dokumentowane fakturami.

Trzeba jednak zauważyć, że nie sposób zgodzić się z stwierdzeniem Wnioskodawcy, z którego wynika, że wynajem mieszkania innej osobie z przeznaczeniem na cele mieszkalne, jako usługa zwolniona od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy o podatku od towarów i usług, będzie również objęty zwolnieniem z obowiązku ewidencjonowania przy zastosowaniu kasy rejestrującej.

Należy bowiem podkreślić, że obowiązek prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kasy rejestrującej dotyczy wszystkich podatników dokonujących sprzedaży na rzecz konkretnych nabywców, wymienionych w art. 111 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług bez względu na to czy dokonywane transakcje podlegają opodatkowaniu i czy są dokonywane przez podatników będących podatnikami podatku od towarów i usług.

W świetle powyższego, pomimo, że tutejszy organ zgadza się z Wnioskodawcą co do prawa do korzystania ze zwolnienia z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kasy rejestrującej pod warunkiem dokumentowania dokonywanych świadczeń fakturą, to jednak z uwagi na przedstawioną we wniosku argumentację, oceniając całościowo stanowisko Wnioskodawcy, uznano je za nieprawidłowe.

Końcowo należy wskazać, że niniejsza interpretacja dotyczy wyłącznie kwestii prawa do korzystania ze zwolnienia z obowiązku prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kasy rejestrującej, natomiast nie dotyczy innych kwestii poruszonych we wniosku, które nie były przedmiotem zapytania, a w szczególności kwestii zwolnienia od podatku od towarów i usług opisanych świadczeń oraz prawidłowości ich dokumentowania.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.