Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPP2/4512-371/16-1/WN
z 16 sierpnia 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2015 r., poz. 613 ze zm.) oraz § 2 i § 6 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 11 maja 2016r. (data wpływu 17 maja 2016r.), uzupełnionym pismem z 8 lipca 2016r. (data wpływu 12 lipca 2016r., o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia 100% VAT od wydatków dotyczących przystosowania pojazdu samochodowego do celów pogrzebowych - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 17 maja 2016r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia 100% VAT od wydatków dotyczących przystosowania pojazdu samochodowego do celów pogrzebowych.

Ww. wniosek został uzupełniony pismem z 8 lipca 2016r. (data wpływu 12 lipca 2016r.), przesłanym w związku z wezwaniem tut. organu z 1 lipca 2016r. znak: IBPP2/4512-371/16/WN.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jest podatnikiem podatku od towarów i usług. Firmę prowadzi od 18 marca 1991r., której przedmiotem jest kompleksowa obsługa pogrzebów. Dnia 21 lutego 2016r. Wnioskodawca zakupił samochód osobowy marki MERCEDES BENZ KOMBI. Od faktury dokumentującej zakup samochodu odliczył 50% podatku VAT. Pojazd został zakupiony na cele działalności firmy i ma służyć jako karawan. 19 marca 2016r. została spisana umowa z firmą B., która zobowiązała się wykonać przebudowę samochodu, dzięki której nastąpi zmiana rodzaju pojazdu z samochodu osobowego na samochód specjalny - pogrzebowy. Do użytkowania w Firmie samochód zostanie przyjęty dopiero po całkowitym montażu, dostosowaniu do użytkowania jako samochód specjalny - pogrzebowy i przerejestrowaniu. Taki był bowiem pierwotny zamiar Firmy, którą prowadzi Wnioskodawca i samochód ten nigdy nie był i nie będzie wykorzystywany w innym celu. W załączeniu Wnioskodawca przedstawił ksero umowy z firmą, która dokonuje zmian konstrukcyjnych ww. samochodu oraz ksero dowodu rejestracyjnego.

Dodatkowo Wnioskodawca uzupełnił opis sprawy informując, że:

1. dopuszczalna masa całkowita samochodu będzie wynosić 2 550 kg,
   
2. pojazd będzie posiadał 2 rzędy siedzeń,
   
3. samochód będzie spełniał wymogi sanitarno-techniczne określone w par. 4 ust. pkt 1 i ust. 2 rozporządzenia Ministra Zdrowia, tj.:
   
   1. będzie trwale oznakowany w sposób wskazujący na jego przeznaczenie,
      
   2. będzie posiadał kabinę kierowcy odizolowaną od części przeznaczonej na umieszczenie zwłok lub szczątków ludzkich,
      
   3. będzie posiadać zabezpieczenie przed przesuwaniem się trumny lub pojemnika na zwłoki albo szczątki ludzkie podczas transportu,
      
   4. będzie posiadać podłogę w części przeznaczonej na umieszczenie trumny lub pojemnika na zwłoki albo szczątki ludzkie wykonaną z materiałów łatwo zmywalnych i odpornych na działanie środków dezynfekcyjnych,
      
   5. będzie posiadać wydzielone miejsce na przechowywanie środków dezynfekcyjnych, sprzętu myjąco-czyszczącego oraz jednorazowych rękawic ochronnych,
      
   6. nie będzie montażu miejsc siedzących w części przeznaczonej na umieszczenie zwłok albo szczątków ludzkich.
4. samochód będzie zarejestrowany jako pojazd specjalny zgodnie z przepisami o ruchu drogowym, co będzie wynikało z dokumentów rejestracyjnych pojazdu.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy Wnioskodawca będzie miał prawo odliczyć całkowity podatek VAT z faktury dokumentującej przystosowanie samochodu do celów pogrzebowych?

Stanowisko Wnioskodawcy (ostatecznie przedstawione we wniosku z 8 lipca 2016r.):

Zdaniem Wnioskodawcy będzie mógł odliczyć cały podatek VAT od faktury dokumentującej przerobienie i przystosowanie samochodu osobowego na karawan.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług w zakresie w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Zgodnie z art. 86a ust. 3 przepis ust. 1 nie ma zastosowania: w przypadku gdy pojazdy samochodowe są wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika (pkt. 1). Natomiast zgodnie z art. 86a ust. 9 pkt 3 do pojazdów samochodowych należy pojazd specjalny, który spełnia również warunki zawarte w odrębnych przepisach - jeżeli z dokumentów wydanych zgodnie z przepisami o ruchu drogowym wynika, że dany pojazd jest pojazdem specjalnym.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2016 r., poz. 710 ze zm.), zwanej dalej ustawą lub ustawą o VAT, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Z ust. 2 pkt 1 lit. a) powołanego artykułu wynika, że kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Z powołanego przepisu art. 86 ust. 1 ustawy wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest bezpośredni i bezsporny związek zakupów z wykonanymi czynnościami opodatkowanymi.

Ustawodawca stworzył podatnikom prawo do odliczenia podatku naliczonego w określonych terminach, pod warunkiem spełnienia przez nich zarówno tzw. przesłanek pozytywnych, m.in. tego że zakupy towarów i usług będą wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy.

Zasady odliczania podatku od wydatków dotyczących samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony zostały uregulowane w art. 86a ustawy o VAT.

I tak, zgodnie z brzmieniem art. 86a ust. 1 ustawy o VAT, w przypadku wydatków związanych z pojazdami samochodowymi kwotę podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2, stanowi 50% kwoty podatku:

1. wynikającej z faktury otrzymanej przez podatnika;
   
2. należnego z tytułu:
   
   1. świadczenia usług, dla którego zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 4 podatnikiem jest ich usługobiorca,
      
   2. dostawy towarów, dla której zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 5 podatnikiem jest ich nabywca,
      
   3. wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów;
3. należnego, w przypadku, o którym mowa w art. 33a;
   
4. wynikającej z otrzymanego dokumentu celnego, deklaracji importowej w przypadku, o którym mowa w art. 33b, oraz z decyzji, o których mowa w art. 33 ust. 2 i 3 oraz art. 34.

W ust. 2 powołanego artykułu postanowiono, że do wydatków związanych z pojazdami samochodowymi, o których mowa w ust. 1, zalicza się wydatki dotyczące:

1. nabycia, importu lub wytworzenia tych pojazdów oraz nabycia lub importu ich części składowych;
2. używania tych pojazdów na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze, związane z tą umową, inne niż wymienione w pkt 3;
3. nabycia lub importu paliw silnikowych, oleju napędowego i gazu, wykorzystywanych do napędu tych pojazdów, usług naprawy lub konserwacji tych pojazdów oraz innych towarów i usług związanych z eksploatacją lub używaniem tych pojazdów.
   
   

Stosownie natomiast do art. 86a ust. 3 ww. ustawy przepis ust. 1 nie ma zastosowania:

1. w przypadku gdy pojazdy samochodowe są:
   
   1. wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika lub
      
   2. konstrukcyjnie przeznaczone do przewozu co najmniej 10 osób łącznie z kierowcą, jeżeli z dokumentów wydanych na podstawie przepisów o ruchu drogowym wynika takie przeznaczenie;
2. do towarów montowanych w pojazdach samochodowych i do związanych z tymi towarami usług montażu, naprawy i konserwacji, jeżeli przeznaczenie tych towarów wskazuje obiektywnie na możliwość ich wykorzystywania wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika.

Zgodnie z art. 86a ust. 4 ustawy, pojazdy samochodowe są uznawane za wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika, jeżeli:

1. sposób wykorzystywania tych pojazdów przez podatnika, zwłaszcza określony w ustalonych przez niego zasadach ich używania, dodatkowo potwierdzony prowadzoną przez podatnika dla tych pojazdów ewidencją przebiegu pojazdu, wyklucza ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą lub
2. konstrukcja tych pojazdów wyklucza ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą lub powoduje, że ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą jest nieistotne.
   
   

W myśl art. 86a ust. 9 ww. ustawy, do pojazdów samochodowych, o których mowa w ust. 4 pkt 2, należą:

1. pojazdy samochodowe, inne niż samochody osobowe, mające jeden rząd siedzeń, który oddzielony jest od części przeznaczonej do przewozu ładunków ścianą lub trwałą przegrodą:
   
   1. klasyfikowane na podstawie przepisów o ruchu drogowym do podrodzaju: wielozadaniowy, van lub
      
   2. z otwartą częścią przeznaczoną do przewozu ładunków;
2. pojazdy samochodowe, inne niż samochody osobowe, które posiadają kabinę kierowcy z jednym rzędem siedzeń i nadwozie przeznaczone do przewozu ładunków jako konstrukcyjnie oddzielne elementy pojazdu;
   
3. pojazdy specjalne, które spełniają również warunki zawarte w odrębnych przepisach, określone dla następujących przeznaczeń:
   
   1. agregat elektryczny/spawalniczy,
      
   2. do prac wiertniczych,
      
   3. koparka, koparko-spycharka,
      
   4. ładowarka,
      
   5. podnośnik do prac konserwacyjno-montażowych,
      
   6. żuraw samochodowy

- jeżeli z dokumentów wydanych zgodnie z przepisami o ruchu drogowym wynika, że dany pojazd jest pojazdem specjalnym.

Z kolei, zgodnie z art. 86a ust. 10 ustawy, spełnienie wymagań dla pojazdów samochodowych określonych w ust. 9:

1. pkt 1 i 2 stwierdza się na podstawie dodatkowego badania technicznego przeprowadzonego przez okręgową stację kontroli pojazdów, potwierdzonego zaświadczeniem wydanym przez tę stację, oraz dowodu rejestracyjnego pojazdu zawierającego odpowiednią adnotację o spełnieniu tych wymagań;
2. pkt 3 stwierdza się na podstawie dokumentów wydanych zgodnie z przepisami o ruchu drogowym.
   
   

Przepis art. 2 pkt 36 ustawy z dnia 20 czerwca 1997r. Prawo o ruchu drogowym (t.j.Dz. U. z 2012r. poz. 1137, ze zm.) stanowi, że użyte w ustawie określenie pojazd specjalny oznacza − pojazd samochodowy lub przyczepę przeznaczone do wykonywania specjalnej funkcji, która powoduje konieczność dostosowania nadwozia lub posiadania specjalnego wyposażenia; w pojeździe tym mogą być przewożone osoby i rzeczy związane z wykonywaniem tej funkcji.

W grupie pojazdów uznawanych za wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika mieszczą się pojazdy ustawowo uznane za wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej, przy wykorzystywaniu których nie ma obowiązku prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu. Są to pojazdy o konstrukcji wskazującej na ich podstawowe przeznaczenie do celów gospodarczych, wykluczającej ich użycie do celów prywatnych lub powodującej, że ewentualny użytek do celów prywatnych będzie nieistotny.

Stosownie do treści § 2 obowiązującego od dnia 1 kwietnia 2014r. rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 27 marca 2014r. w sprawie pojazdów samochodowych uznawanych za wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika (Dz. U. z 2014 r., poz. 407), za pojazdy samochodowe inne niż określone w art. 86a ust. 9 ustawy uznawane za wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika uznaje się pojazdy samochodowe będące pojazdami specjalnymi o przeznaczeniu:

1. pogrzebowy;
2. bankowóz − wyłącznie typu A i B

–jeżeli mają jeden rząd siedzeń albo ich dopuszczalna masa całkowita jest większa niż 3 tony.

Jak wynika z § 3 pkt 1 tego rozporządzenia, pojazdy samochodowe, o których mowa w § 2, powinny spełniać wymagania określone w § 4 ust. 1 i 2 rozporządzenia Ministra Zdrowia z dnia 27 grudnia 2007r. w sprawie wydawania pozwoleń i zaświadczeń na przewóz zwłok i szczątków ludzkich (Dz. U. Nr 249, poz. 1866) – w przypadku pojazdów, o których mowa w § 2 pkt 1.

Według § 4 omawianego rozporządzenia, dokumentami potwierdzającymi spełnienie wymagań, o których mowa w § 2 i § 3, są dokumenty wydane zgodnie z przepisami o ruchu drogowym.

Zgodnie § 4 ust. 1 rozporządzenia Ministra Zdrowia z dnia 27 grudnia 2007r., środek transportu drogowego przeznaczony do przewozu zwłok i szczątków ludzkich powinien spełniać następujące wymagania techniczne i sanitarne:

1. być trwale oznakowany w sposób wskazujący na jego przeznaczenie;
2. posiadać kabinę kierowcy odizolowaną od części przeznaczonej na umieszczenie zwłok albo szczątków ludzkich;
3. posiadać zabezpieczenie przed przesuwaniem się trumny lub pojemnika na zwłoki albo szczątki ludzkie podczas przewozu;
4. posiadać podłogę w części przeznaczonej na umieszczenie trumny lub pojemnika na zwłoki albo szczątki ludzkie wykonywaną z materiałów łatwo zmywalnych i odpornych na działanie środków dezynfekujących;
5. posiadać wydzielone miejsce na przechowywanie środków dezynfekcyjnych, sprzętu myjąco-czyszczącego oraz jednorazowych rękawic ochronnych.
   
   

Według ust. 2 tego paragrafu, nie dopuszcza się montażu miejsc siedzących w części przeznaczonej na umieszczenie zwłok albo szczątków ludzkich.

W myśl ust. 5 omawianego paragrafu, środek transportu drogowego powinien być zarejestrowany jako pojazd specjalny zgodnie z przepisami o ruchu drogowym.

Na podstawie art. 71 ust. 1 ustawy z dnia 20 czerwca 1997r. Prawo o ruchu drogowym, dokumentem stwierdzającym dopuszczenie do ruchu pojazdu samochodowego, ciągnika rolniczego, pojazdu wolnobieżnego wchodzącego w skład kolejki turystycznej, motoroweru lub przyczepy jest dowód rejestracyjny albo pozwolenie czasowe. Przepis ten nie dotyczy pojazdów, o których mowa w ust. 3.

Zgodnie z § 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 maja 2014 r. w sprawie przypadków, w których nie stosuje się warunku prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu (Dz. U. z 2014 r., poz. 709) rozporządzenie określa inne niż wskazane w art. 86a ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, zwanej dalej „ustawą”, przypadki, w których nie stosuje się warunku prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu, o której mowa w art. 86a ust. 4 pkt 1 ustawy.

Z § 2 ww. rozporządzenia, wynika że warunku prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu, o której mowa w art. 86a ust. 4 pkt 1 ustawy, nie stosuje się w przypadku pojazdów samochodowych będących pojazdami specjalnymi o przeznaczeniu:

1. pomoc drogowa, mających nadwozie konstrukcyjnie przeznaczone do przewozu uszkodzonych pojazdów,
2. pogrzebowy, innych niż określone w § 2 pkt 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 27 marca 2014 r. w sprawie pojazdów samochodowych uznawanych za wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika (Dz. U. poz. 407), jeżeli przedmiotem działalności gospodarczej podatnika wykorzystującego te pojazdy są usługi pogrzebowe,
3. bankowóz - wyłącznie typu A i B, innych niż określone w § 2 pkt 2 rozporządzenia, o którym mowa w pkt 2, jeżeli przedmiotem działalności gospodarczej podatnika wykorzystującego te pojazdy jest transport wartości pieniężnych

- jeżeli z dokumentów wydanych zgodnie z przepisami o ruchu drogowym wynika, że dany pojazd jest pojazdem specjalnym, i jeżeli spełnione są warunki zawarte w odrębnych przepisach, określone dla tych przeznaczeń.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca prowadzi firmę, której przedmiotem jest kompleksowa obsługa pogrzebów. Wnioskodawca zakupił samochód osobowy marki MERCEDES BENZ KOMBI. Od faktury dokumentującej zakup samochodu odliczył 50% podatku VAT. Pojazd został zakupiony na cele działalności firmy i ma służyć jako karawan. Została spisana umowa z firmą B., która zobowiązała się wykonać przebudowę samochodu, dzięki której nastąpi zmiana rodzaju pojazdu z samochodu osobowego na samochód specjalny - pogrzebowy. Pojazd będzie spełniał warunki wynikające z § 4 ust. 1 i 2 rozporządzenia Ministra Zdrowia z 27 grudnia 2007 w sprawie wydawania pozwoleń i zaświadczeń na przewóz zwłok i szczątków ludzkich. Dopuszczalna masa całkowita samochodu będzie wynosić 2.550 kg, pojazd będzie posiadał 2 rzędy siedzeń.

Mając na uwadze przedstawiony opis sprawy oraz stan prawny należy stwierdzić, wbrew stanowisku Wnioskodawcy, że przystosowany pojazd samochodowy – nie będzie samochodem specjalnym, o którym mowa w art. 86a ust. 9 pkt 1-2 (wpis w dowodzie rejestracyjnym o przeznaczeniu pojazdu - pogrzebowy), gdyż nie będzie spełniał warunków zawartych w tym przepisie.

Również w art. 86a ust. 9 pkt 3 ustawy, wśród wymienionych pojazdów nie wymieniono pojazdu specjalnego – pogrzebowy.

Zatem z uwagi na powyższe należy stwierdzić, że przedmiotowy pojazd nie będzie pojazdem, o którym mowa w art. 86a ust. 9 pkt 1-3 ustawy.

Ponadto należy wyjaśnić, że pojazd samochodowy, o którym mowa we wniosku – nie będzie także pojazdem samochodowym, o którym mowa w § 2 pkt 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 27 marca 2014r. Pojazd będzie co prawda spełniał warunki wynikające z § 4 ust. 1 i 2 rozporządzenia Ministra Zdrowia z 27 grudnia 2007 w sprawie wydawania pozwoleń i zaświadczeń na przewóz zwłok i szczątków ludzkich. Jednakże pojazd ten będzie posiadać 2 rzędy siedzeń a dopuszczalna masa całkowita nie będzie przekraczać 3 ton. Zatem nie będą spełnione łącznie warunki wymaganego ww. przepisem.

Tym samym Wnioskodawcy nie będzie przysługiwało pełne prawo do odliczenia podatku naliczonego z faktury dokumentującej przystosowanie samochodu do celów pogrzebowych, bowiem samochód nie spełnia przesłanek wynikających z przepisu art. 86a ust. 9 pkt 1-3 ustawy oraz z przepisu § 2 pkt 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 27 marca 2014r.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy, że będzie mógł odliczyć cały podatek VAT od faktury dokumentującej przerobienie i przystosowanie samochodu osobowego na karawan w oparciu o art. 86a ust. 3 w powiązaniu z art. 86a ust. 9 pkt 3 ustawy o VAT - jest nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zaznacza się, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

W związku z powyższym zaznacza się, że interpretacja rozstrzyga ściśle w zakresie pytania oraz przedstawionego stanowiska opartego o przepisy art. 86a ust. 9 pkt 3 ustawy o VAT, w konsekwencji nie rozstrzyga o prawie do odliczenia pełnej kwoty podatku w oparciu o przepisy art. 86a ust. 4 pkt 1 ustawy, gdyż powyższe nie było przedmiotem wniosku (Wnioskodawca nie przedstawił opisu zdarzenia oraz stanowiska).

Ponadto należy zauważyć, iż załączone do przedmiotowego wniosku kserokopie dokumentów obrazujących przedstawiony we wniosku stan faktyczny nie mogą być przedmiotem oceny przez tut. organ przy wydawaniu indywidualnej interpretacji. Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, nie przeprowadza postępowania dowodowego w związku z czym nie jest obowiązany, ani uprawniony do oceny tych materiałów: jest związany wyłącznie opisem stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego przedstawionym przez wnioskodawcę i jego stanowiskiem, co wynika wprost z przepisu art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz. U. z 2016r., poz. 718 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.