Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPB1-1/4511-1-146/16-2/AA
z 12 września 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.) oraz § 5 pkt 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 17 sierpnia 2016 r. (data wpływu 24 sierpnia 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 24 sierpnia 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą od 2001 r. w zakresie budowy sieci instalacji sanitarnych i rozlicza się z podatku dochodowego na zasadach ogólnych. Posiada wieloletnie doświadczenie w tej branży i do chwili obecnej ma oferty na wykonanie robót instalacyjnych. W roku 2012 Generalny Wykonawca robót budowlanych drogi (…) zawarł umowę z podwykonawcą - firmą budowlaną z którą Wnioskodawca (jego firma) współpracowała przez wiele lat. Nastąpiły jednak opóźnienia w realizacji robót co spowodowało, że Generalny Wykonawca wraz z podwykonawcą zaproponowali Wnioskodawcy wejście na budowę i zakończenie prac oraz wykonanie dodatkowych robót. Wnioskodawca wyraził zgodę na propozycje obu stron i zawarł stosowne umowy, aneksy do umów oraz protokoły przekazujące zakres robót. Po wykonaniu prac przez firmę Wnioskodawcy oraz dokonaniu niezbędnych czynności związanych z uzyskaniem IPC Zainteresowany wystawił fakturę. Ku jego zaskoczeniu okazało się, że Generalny Wykonawca rozliczył się z całości z poprzednim podwykonawcą płacąc mu wynagrodzenie za wszystkie wykonane roboty. Przeprowadzone rozmowy nic nie wniosły do sprawy, a sytuacja jeszcze bardziej się skomplikowała po śmierci podwykonawcy i likwidacji jego firmy. Wnioskodawca wniósł sprawę do Sądu Okręgowego o zapłatę wynagrodzenia za wykonane roboty wraz z należnymi odsetkami. Sąd Okręgowy zasądził od pozwanego zapłatę należności głównej wraz z odsetkami oraz koszty postępowania sądowego. Na skutek apelacji strony pozwanej Sąd Apelacyjny zmienił zaskarżony wyrok na niekorzyść Wnioskodawcy zasądzając zwrot kosztów procesu i zwrot kosztów tytułem postępowania apelacyjnego. Wydany wyrok jest dla Wnioskodawcy krzywdzący, gdyż faktycznie wykonał te roboty, poniósł koszty materiałów, pracy sprzętu budowlanego, wynagrodzeń pracowników itp. Jednak z uwagi na fakt, że jest małą firmą to nie stać go na dalsze kontynuowanie procesu i ponoszenie kosztów z tym związanych, dlatego sprawę uznał za zakończoną.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy koszty procesu oraz koszty postępowania apelacyjnego zasądzone na skutek apelacji strony pozwanej Wnioskodawca może zaliczyć do KUP w prowadzonej działalności?

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z regulacją, zawartą w art. 22 ust. 1 updof wydatek ten został poniesiony w celu zabezpieczenia źródła przychodów, tj. wystąpienie do Sądu o zapłacenie za wykonanie roboty pozwoliłoby uzyskać pieniądze na lepsze funkcjonowanie firmy Wnioskodawcy i utrzymania płynności finansowej. Pomimo że w II instancji Wnioskodawca proces przegrał nie zmienia to faktu, że był to wydatek gospodarczo uzasadniony.

Koszt ten nie jest wymieniony w katalogu kosztów, które nie stanowią kosztów uzyskania przychodów art. 23 ust. 1 pkt 14,15,16 updof, żaden z wymienionych wydatków nie dotyczy opisanego zdarzenia, wręcz przeciwnie roboty zostały wykonane w terminie zgodnie z dokumentacją w stosunku do firmy Wnioskodawcy nie naliczano kar grzywien i innych opłat. Była to nieprzewidywalna sytuacja, pomimo że Wnioskodawca podjął wszelkie starania i uważa że była gospodarczo uzasadniona.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361, z późn. zm.) kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą. Z oceny związku z prowadzoną działalnością winno wynikać, iż poniesiony wydatek obiektywnie może się przyczynić do osiągnięcia przychodów z danego źródła. Aby zatem wydatek mógł być uznany za koszt uzyskania przychodów winien, w myśl powołanego przepisu spełniać łącznie następujące warunki:

• pozostawać w związku przyczynowo-skutkowym z przychodem lub źródłem przychodu i być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,
• nie znajdować się na liście kosztów nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów, wymienionych w art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,
• być właściwie udokumentowany.
  
  

Generalnie należy przyjąć, iż kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie przychodów bądź też zabezpieczenie lub zachowanie tego źródła przychodów, o ile w myśl przepisów ww. ustawy nie podlegają wyłączeniu z tychże kosztów. Przy czym związek przyczynowy pomiędzy poniesieniem wydatku a osiągnięciem przychodu bądź zachowaniem lub zabezpieczeniem jego źródła należy oceniać indywidualnie w stosunku do każdego wydatku. Z oceny tego związku powinno wynikać, że poniesiony wydatek obiektywnie może przyczynić się do osiągnięcia przychodu bądź służyć zachowaniu lub zabezpieczeniu źródła przychodów.

Koszty poniesione na zachowanie źródła przychodu to koszty, które poniesione zostały, aby przychody z danego źródła przychodów w dalszym ciągu uzyskiwano oraz aby takie źródło w ogóle dalej istniało. Natomiast za koszty służące zabezpieczeniu źródła przychodów należy uznać koszty poniesione na ochronę istniejącego źródła przychodów, w sposób, gwarantujący bezpieczne funkcjonowanie tego źródła. Istotą tego rodzaju kosztów jest więc ich obligatoryjne poniesienie w celu nie dopuszczenia do utraty źródła przychodu w przyszłości.

Wątpliwości Wnioskodawcy budzi możliwość zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków związanych z kosztami procesu oraz kosztami postępowania apelacyjnego.

Jako że przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie przewidują szczegółowych unormowań w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodu wydatków poniesionych na zapłatę kosztów procesowych oraz kosztów postępowania apelacyjnego, zasadnicze znaczenie dla dokonania oceny możliwości zaliczenia określonych wydatków do kosztów uzyskania przychodów będzie miało – jak wskazano powyżej – określenie, czy są one ponoszone w celu osiągnięcia przychodów, zabezpieczenia lub zachowania źródła przychodów.

Należy także zwrócić uwagę na art. 98 § 1 ustawy z dnia 17 listopada 1964 r. Kodeks postępowania cywilnego (Dz. U. z 2014 r. poz. 101, z późn. zm.), zgodnie z którym strona przegrywająca sprawę obowiązana jest zwrócić przeciwnikowi na jego żądanie koszty niezbędne do celowego dochodzenia praw i celowej obrony (koszty procesu).

W odniesieniu do przestawionego we wniosku stanu faktycznego stwierdzić należy, że koszty procesu oraz koszty postępowania apelacyjnego zasądzone na skutek apelacji zostały poniesione w celu ochrony interesów Wnioskodawcy. Poniesione wydatki miały związek z prowadzoną działalnością oraz z ekonomicznego punktu widzenia i w rezultacie ich poniesienia Wnioskodawca oczekiwał zwiększenia swoich przychodów, względnie zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodu. Z tej też przyczyny uznać należy, że wydatki te poniesione zostały w celu zabezpieczenia źródła przychodów jakim jest prowadzona działalność gospodarcza i jako spełniające dyspozycję art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, będą mogły zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów.

Przy czym podkreślić należy, że wykazanie związku poniesionych wydatków z prowadzoną działalnością gospodarczą oraz jego wpływu na wysokość osiągniętych przychodów spoczywa na podatniku, zwłaszcza w sytuacji wystąpienia sporu w tej kwestii. Interpretację indywidualną wydaje się bowiem wyłącznie w oparciu o stan faktyczny przedstawiony przez Wnioskodawcę, natomiast w toku prowadzonego postępowania podatkowego lub kontrolnego właściwy organ prowadzi postępowanie dowodowe w celu dokładnego ustalenia stanu faktycznego, który rzeczywiście zaistniał.

W konsekwencji, koszty procesu oraz koszty postępowania apelacyjnego zasądzone na skutek apelacji strony pozwanej Wnioskodawca ma prawo zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy uznano za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.