Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPP1/4512-609/16-2/AW
z 31 sierpnia 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 oraz art. 14r ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613 z późn. zm.) oraz § 6 pkt 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku wspólnym z dnia 29 lipca 2016 r. (data wpływu 1 sierpnia 2016 r.), uzupełnionym pismem z dnia 22 sierpnia 2016 r. (data wpływu 26 sierpnia 2016 r.) nadesłanym w odpowiedzi na wezwanie z dnia 10 sierpnia 2016 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży gruntów zabudowanych - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 1 sierpnia 2016 r. wpłynął ww. wniosek wspólny o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży gruntów zabudowanych.

Wniosek został uzupełniony pismem z dnia 22 sierpnia 2016 r. (data wpływu 26 sierpnia 2016 r.) stanowiącym odpowiedź na wezwanie z dnia 10 sierpnia 2016 r.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Zgodnie z zapisami art. 14r. Ustawy Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z pózn. zm.) Bank, dalej: Bank oraz K. SA, dalej: Wnioskodawcy, mający uczestniczyć w tym samym zdarzeniu przyszłym, występują z wspólnym wnioskiem o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego. Wnioskodawcy posiadają interes prawny w ustaleniu konsekwencji podatkowych transakcji sprzedaży nieruchomości na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 Nr 177, poz. 1054 z pózn. zm.), dalej: ustawa o VAT. W tym kontekście Wnioskodawcy zmierzają do ustalenia czy sprzedaż nieruchomości podlega zwolnieniu od podatku VAT, czy też podlega opodatkowaniu VAT.

Bank jest właścicielem nieruchomości, podzielonej na dwie działki gruntu o nr 5/23 o pow. 1771 m² i 194/15 o pow. 46 m² (dalej: Nieruchomość).

Na działce o nr 5/23 znajduje się budynek użytkowy o pow, ok. 2.913 m² wraz z budowlami: fragment chodnika, fragment ogrodzenia, latarnie. Na działce o nr 194/15 znajduje się fragment chodnika oraz ogrodzenia.

Budowa budynku użytkowego została rozpoczęta przez Spółdzielnię Mieszkaniową na działce o nr 5/23, stanowiącej jej prawo użytkowania wieczystego (dalej: Spółdzielnia). Bank za zgodą Spółdzielni dokonał dalszej zabudowy budynku użytkowego. Następnie Spółdzielnia na podstawie umowy sprzedaży z dnia 21 grudnia 1993 r. zawartej w formie aktu notarialnego, przeniosła na Bank prawo użytkowania wieczystego działek o nr 5/23 i 194/15 oraz formalnie prawo własności budynku użytkowego. Na mocy niniejszej umowy Bank de facto zwrócił koszty w wysokości 551.377.298,00 PLN przed denominacją, które Spółdzielnia ponosiła na rozpoczęcie budowy budynku użytkowego. Z aktu notarialnego wynika, że transakcja sprzedaży nie była przedmiotem opodatkowania VAT przez Spółdzielnię.

Z aktu notarialnego wynika także, iż budynek był w momencie zawierania umowy sprzedaży był w posiadaniu Banku.

Wszystkie opisane powyżej budowle istniały już w momencie formalnego przeniesienia własności Nieruchomości przez Bank.

Bank nie miał prawa do odliczenia podatku naliczonego przy nabyciu budynku użytkowego i budowli.

Bank ponosił do końca 2012 r. wydatki na ulepszenie budynku użytkowego, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym od osób prawnych. Jak wynika z posiadanych przez Bank kart środków trwałych zawartych w prowadzonej ewidencji w systemie informatycznym, wydatki te łącznie nie przekroczyły 30% jego wartości początkowej. Nie były ponoszone analogiczne wydatki w odniesieniu do budowli.

Budynek użytkowy i budowle, były i są użytkowane przez Bank zgodnie z ich przeznaczeniem, do wykonywania głównego przedmiotu działalności (tzn. do działalności bankowej). Jedynie budynek użytkowy - w niewielkim zakresie dotyczącym powierzchni ok. 436,88 m2 - był od 10 stycznia 1996 r. do 1 czerwca 2007 r. przedmiotem umowy najmu na rzecz podmiotu trzeciego. Najem ten był czynnością podlegającą podatkowi VAT.

W nadesłanym uzupełnieniu do wniosku Zainteresowany wskazał, że:

Budynki i budowle posadowione na nieruchomościach będących przedmiotem sprzedaży, wskazane w stanie faktycznym wnioski z dnia 29 lipca 2016 r., w ocenie Banku stanowią budynki i budowle w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo Budowalane (Dz. U. z 2016 r. poz. 290).

Ustawa o podatku od towarów i usług nie zawiera definicji „budynków” i „budowli”. Z tego względu należy posłużyć się przepisami ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo Budowlane. Zgodnie z tą ustawą na pojęcie obiekt budowlany składają się trzy kategorie:

1. budynek wraz z instalacjami i urządzeniami technicznymi,
2. budowla stanowiącą całość techniczno - użytkową wraz z instalacjami i urządzeniami,
3. obiekt małej architektury.
   
   

Przez „budynek” Prawo Budowlane nakazuje rozumieć taki obiekt budowlany, który jest trwale związany z gruntem, wydzielony z przestrzeni za pomocą przegród budowlanych oraz posiada fundamenty i dach.

Z kolei zgodnie z art. 3 pkt 3 Prawa Budowlanego „budowlą” jest każdy obiekt budowlany niebędący budynkiem lub obiektem małej architektury, jak: obiekty liniowe, lotniska, mosty, wiadukty, estakady, tunele, przepusty, sieci techniczne, wolno stojące maszty antenowe, wolno stojące trwale związane z gruntem urządzenia reklamowe, budowle ziemne, obronne (fortyfikację),(ochronne, hydrotechniczne, zbiorniki, wolno stojące instalacje przemysłowe lub urządzenia techniczne, oczyszczalnie ścieków, składowiska odpadów, stacje uzdatniania wody, konstrukcję oporowe, nadziemne i podziemne przejścia dla pieszych, sieci uzbrojenia terenu, budowle sportowe, cmentarze, pomniki, a także części budowlane urządzeń technicznych (kotłów, pieców przemysłowych, elektrowni wiatrowych, elektrowni jądrowych i innych urządzeń) oraz fundamenty pod maszyny i urządzenia, jako odrębne pod względem technicznym części przedmiotów składających się na całość użytkową.

Obiektem małej architektury (art. 3 pkt 4 Prawa Budowlanego) są niewielkie obiekty, a w szczególności:

1. kultu religijnego, jak: kapliczki, krzyże przydrożne, figury,
2. posągi, wodotryski i inne obiekty architektury ogrodowej,
3. użytkowe służące rekreacji codziennej i utrzymaniu porządku, jak: piaskownice, huśtawki, drabinki, śmietniki.
   
   

Mając powyższe na uwadze, zdaniem Banku budynek użytkowy o pow. ok. 2.913 m2 posadowiony na działce nr 5/23 stanowi budynek w rozumieniu Prawa Budowlanego jako obiekt zamknięty, posiadający ściany, fundamenty i dach, czym spełnia powołaną powyżej definicję budynku.

Zdaniem Banku, pozostałe budowle: chodnik, ogrodzenie, latarnie, posadowione na działkach o nr 5/23 (fragment chodnika i ogrodzenia, latarnie) i 194/15 (fragment chodnika i ogrodzenia) stanowią budowle w rozumieniu Prawa Budowlanego:

1. chodnik jest wyłożony kostką brukową o wymiarach łącznie 247,20 m2,
2. ogrodzenie składa się z podmurówki betonowej wyłożonej piaskowcem (cokół betonowy oraz fundament betonowy), bramy i furtki oraz metalowego ogrodzenia,
3. latarnie metalowe usytuowane są wzdłuż wejścia głównego do budynku użytkowego.
   
   

Zawarta w przepisie art. 3 pkt 3 Prawa Budowlanego definicja legalna budowli skonstruowana została jako połączenie definicji negatywnej i wyliczenia przykładowego. Zgodnie z powołanym przepisem, budowlą jest każdy obiekt budowlany niebędący budynkiem lub obiektem małej architektury.

Bez wątpienia wyżej wskazane w pkt 1-3 obiekty nie stanowią budynku ani obiektu małej architektury, natomiast z art. 3 pkt 3 Prawa Budowlanego wypływa domniemanie, że jeżeli nie możemy zaliczyć określonego obiektu budowlanego do kategorii budynków lub obiektów małej architektury, to stanowią one budowle.

Pogląd Banku znajduje potwierdzenie w orzecznictwie sądowo - administracyjnym. W wyroku z dnia 3 czerwca 2003 r., Naczelny Sąd Administracyjny (II SA/Ka 174/01) potwierdził, że „budowlę stanowi wybetonowany lub wyasfaltowany bądź wyłożony warstwą kamienno - żużlową związaną betonem parking”. Zdaniem NSA parking nie stanowiłby budowli tylko gdyby polegał na „samym wyłożeniu terenu przeznaczonego na miejsce postoju samochodów żużlem”. W wyroku z dnia 25 marca 2004 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie stwierdził, że „do robót budowlanych polegających na budowie obiektu budowlanego (tj. budowli) można zaliczyć położenie płyt chodnikowych w celu urządzenia miejsc postojowych dla samochodów”.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy w powyższym stanie faktycznym odpłatna dostawa budynków i budowli zlokalizowanych na działkach o nr 5/23 i 194/15 podlega zwolnieniu z opodatkowania podatkiem od towarów i usług?

Zdaniem Wnioskodawcy:

Odpłatna dostawa budynków i budowli zlokalizowanych na działce o nr ewidencyjnym 5/23 1194/15 podlega zwolnieniu z opodatkowania podatkiem od towarów i usług.

Uzasadnienie stanowiska podatnika:

W celu ustalenia czy w przedmiotowej sprawie zastosowanie znajdzie zwolnienie z opodatkowania należy w pierwszej kolejności rozstrzygnąć czy względem budynku użytkowego i budowli nastąpiło pierwsze zasiedlenie.

Zgodnie z art. 2 pkt 14 ustawy o VAT przez pierwsze zasiedlenie rozumie się oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich:

1. wybudowaniu lub
2. ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej;
   
   

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

1. dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,
2. pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata;
   
   

Z kolei, w myśl art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy o VAT zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem że:

1. w stosunku do tych obiektów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego,
2. dokonujący ich dostawy nie ponosił wydatków na ich ulepszenie, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeii ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów;
   
   

Z powyższego wynika, że w zakresie obiektów posadowionych na Nieruchomości, a stanowiących budynek lub budowlę, zwolnienie od VAT może mieć zastosowanie:

1. na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT (gdy upłyną 2 lata od pierwszego zasiedlenia i nie będzie miało miejsce „ponowne” pierwsze zasiedlenie w wyniku poniesienia nakładów ulepszających środek trwały o co najmniej 30 % wartości początkowej) lub
2. na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy o VAT - w zakresie w jakim art. 43 ust. 1 pkt 10 nie będzie miał zastosowania, gdy spełnione będą przesłanki odnośnie prawa do odliczenia oraz wartości wydatków na ulepszenie.
   
   

Należy zauważyć, że w kwestii rozumienia definicji pierwszego zasiedlenia wypowiedział się Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 14 maja 2014 r. o sygn. I FSK 382/14. Sąd w wyroku tym stwierdził, że „wykładnia językowa, systematyczna i celowościowa Dyrektywa Rady 2006/112/WE o podatku od wartości dodanej wskazuje wyraźnie, że ww. pojęcie należy rozumieć szeroko jako pierwsze zajęcie budynku, używanie. Zatem w taki sposób powinna być odczytywana definicja przewidziana w treści art. 2 pkt 14 ustawy o VAT”.

W związku z powyższym, mając na uwadze fakt, że przepisy prawa krajowego powinny być interpretowane w świetle treści i celów Dyrektywy Rady 2006/112/WE, tak aby interpretacja przepisów krajowych, w zakresie w jakim jest to tylko możliwe, była najbardziej zbieżna z celami Dyrektywy (co potwierdza orzecznictwo Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej np. w wyroku z 4 lipca 2006 r. w sprawie Adeneler; sygn., akt: C-212/04, w wyroku z 22 listopada 2005 r. w sprawie Mangoid; sygn. akt: C-144/04 czy też w wyroku z 22 grudnia 2008 r. w sprawie Magoora; sygn. akt: C-414/07), należy uznać że wykorzystywanie nieruchomości w ramach prowadzonej działalności gospodarczej opodatkowanej VAT, po jej wybudowaniu/nabyciu stanowi oddanie nieruchomości w ramach pierwszego zasiedlenia. W świetle wykładni językowej, jak i celowościowej systemu VAT, należy więc przyjąć, że jeżeli podatnik użytkował dany budynek, budowlę i spełnia warunek korzystania z budynku, budowli lub ich części przez wymagany czas, to do sprzedaży prawa własności tego budynku, budowli lub ich części zastosowanie znajdzie fakultatywne zwolnienie przewidziane w przepisach ustawy o podatku od towarów i usług.

Mając na uwadze powyższy stan faktyczny, w kontekście powołanych przepisów należy stwierdzić, że planowana dostawa budynku użytkowego i budowli będzie więc korzystać ze zwolnienia na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT, albowiem w odniesieniu do budynku użytkowego i budowli wykorzystywanych przez Bank w prowadzonej działalności gospodarczej doszło do pierwszego zasiedlenia na skutek zajęcia i długotrwałego wykorzystywania Nieruchomości na cele prowadzonej działalności gospodarczej (do momentu planowanej sprzedaży nieruchomości minie okres dłuższy niż dwa lata od zajęcia Nieruchomości przez Bank).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie oraz Zainteresowanemu niebędącemu Stroną przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skarga powinna czynić zadość wymaganiom pisma w postępowaniu sądowym, a ponadto zawierać: wskazanie zaskarżonej decyzji, postanowienia, innego aktu lub czynności, oznaczenie organu, którego działania, bezczynności lub przewlekłego prowadzenia postępowania skarga dotyczy, określenie naruszenia prawa lub interesu prawnego, w przypadkach, o których mowa w art. 52 § 3 i 4, dowód, że skarżący wezwał właściwy organ do usunięcia naruszenia prawa (art. 57 § 1 pkt 1 - 4 ww. ustawy). Skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.