Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPP2/4512-396/16-1/ICz
z 15 września 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2015r. poz. 613 ze zm.) oraz § 2 i § 6 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 17 maja 2016 r. (data wpływu 25 maja 2016 r.), uzupełnionym pismem z 26 lipca 2016 r. (data wpływu 2 sierpnia 2016 r.) oraz pisma z 5 sierpnia 2016 r. (data wpływu 10 sierpnia 2016 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania transakcji za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów opodatkowaną stawką 0% oraz rozpoznania obowiązku podatkowego jest – nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 25 maja 2016r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania transakcji za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów opodatkowaną stawką 0% oraz rozpoznania obowiązku podatkowego.

Ww. wniosek został uzupełniony pismem z 26 lipca 2016r. (data wpływu 2 sierpnia 2016 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z 12 lipca 2016r. znak: IBPP2/4512-396/16/ICz oraz pismem z 5 sierpnia 2016r. (data wpływu 10 sierpnia 2016 r.).

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca – W. Sp. z o.o. (dalej: "Wnioskodawca” lub „Spółka”) z siedzibą w T., prowadzi działalność w zakresie różnego rodzaju usług związanych z branżą drogowniczą, między innymi produkuje między innymi pionowe oznakowania drogowe, urządzenia drogowe, urządzenia bezpieczeństwa ruchu drogowego i tym podobne. Jednym z elementów jej działalności jest też sprzedaż wyżej wspomnianych.

I.Spółka jest zarejestrowana jako czynny podatnik podatku VAT i VAT UE. W ramach swojej działalności zamierza zawrzeć z podmiotem mającym siedzibę w innym kraju Unii Europejskiej (Szwecji) umowę o współpracy, na mocy której Spółka będzie dostarczać temu podmiotowi (zwanemu dalej Kontrahentem) wyprodukowane przez siebie urządzenia drogowe w celu dalszej ich odsprzedaży odbiorcy końcowemu. Dostarczane urządzenia składowane będą w magazynie Kontrahenta znajdującym się na terenie Szwecji. Kontrahent będzie dokonywał sprzedaży dostarczonych towarów we własnym imieniu i na własną rzecz. Strony chciałyby, aby rozliczenie następowało w ten sposób, że Kontrahent co miesiąc będzie przedstawiał Spółce wykaz zbytych towarów, zaś Spółka wystawiać będzie fakturę VAT na sprzedane towary.

W piśmie uzupełniającym z 26 lipca 2016 r. oraz w piśmie z 5 sierpnia 2016 r. Wnioskodawca doprecyzował opis sprawy i wyjaśnił, że:

1. Wnioskodawca zamierza dokonywać dostawy do Kontrahenta w Szwecji wg reguły DAP;
2. Dostawca będzie dokonywał dostawy towaru za pomocą przewoźnika zewnętrznego;
3. Kontrahent nabędzie prawa do rozporządzenia towarem po jego zapłaceniu (a więc już na terytorium Szwecji), przy czym prawo własności towaru pozostaje przy Wnioskodawcy do czasu zapłacenia należności za ten towar, zaś ryzyko przypadkowej utraty lub uszkodzenia towaru przechodzi na Kontrahenta z chwilą jego wydania;
4. Kontrahent w Szwecji jest podatnikiem podatku od wartości dodanej zweryfikowanym na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terenie państwa członkowskiego;
5. Kontrahent w Szwecji posiada ważny numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych nadany przez państwo członkowskie właściwe dla nabywcy; zawierające dwuliterowy kod stosowany dla podatku od wartości dodanej;
6. Wnioskodawca będzie posiadał dokumenty potwierdzające jednoznacznie, że towary zostały wywiezione z terytorium kraju i dostarczone do nabywcy w Szwecji, tj. międzynarodowy list przewozowy CMR oraz fakturę VAT, oba potwierdzone przez kontrahenta;
7. Wnioskodawca nie będzie zarejestrowany dla potrzeb podatku od wartości dodanej na terenie Szwecji;
8. Kontrahent w Szwecji będzie podmiotem prowadzącym magazyn, z którego będzie dokonywał wydania towaru innym nabywcom. Kontrahent nie jest finalnym nabywcą towarów dostarczanych przez Wnioskodawcę.
   
   

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Czy transakcję polegającą na dostawie przez Spółkę wytworzonych przez nią towarów podmiotowi mającemu siedzibę na terenie innego państwa członkowskiego (Szwecji) w celu ich dalszej odsprzedaży odbiorcy finalnemu należy uznać za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów?
2. Czy w razie uznania opisanej transakcji za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów korzysta ono z opodatkowania 0% stawką podatku VAT o jakiej mowa w art. 42 ustawy o podatku od towarów i usług?
3. Kiedy powstaje obowiązek podatkowy w zakresie podatku VAT?
   
   

Stanowisko Wnioskodawcy:

Zgodnie z art. 13 ustęp 1 ustawy o podatku od towarów i usług (dalej zwaną ustawą o VAT) przez wewnątrzwspólnotową dostawę towarów i usług rozumie się wywóz towarów z terytorium kraju w wykonaniu czynności określonych w art. 7 ustawy na terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju. Biorąc pod uwagę treść tej definicji, jak również treść art. 7 planowane przez Spółkę czynności polegające na wywiezieniu na terytorium Szwecji wyprodukowanych przez siebie towarów, do magazynu Kontrahenta, w celu odsprzedaży tych towarów przez Kontrahenta odbiorcom końcowym, stanowią wewnątrzwspólnotową dostawę towarów. Wspomniany art. 7 ustawy o VAT wymaga, aby z wywozem poza terytorium kraju powiązane było przekazanie podmiotowi odbierającemu takiego władztwa nad rzeczami dostarczanymi, że może nimi władać jak właściciel, nie koniecznie nabywając je na własność. A taki właśnie skutek będzie miało działanie realizowane w ramach zawartej przez Strony umowy. Wystawienie faktury VAT następować będzie na podstawie comiesięcznych zestawień przekazywanych przez Kontrahenta a obejmujących zbyte towary. Przedstawiona forma współpracy nie nosi natomiast cech magazynu konsygnacyjnego, albowiem zgodnie z art. 2 ustęp 27c ustawy o VAT magazynem konsygnacyjnym jest wyodrębnione u podatnika miejsce przechowywania towarów, tymczasem w omawianej sytuacji miejsce przechowywania towarów znajdować się będzie na terytorium państwa członkowskiego i będzie stanowić miejsce przechowywania towarów podatnika (Spółki) wyodrębnione przez Kontrahenta. Dodatkowo pobrania towaru z magazynu oraz jego dalszej odsprzedaży dokonywać będzie Kontrahent, który następnie będzie dokonywał płatności za dostarczony i zbyty towar na rzecz Spółki.

Skoro natomiast opisywana transakcja stanowi wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, to zgodnie z art. 42 ustawy o VAT podlegać będzie 0% stawce podatku VAT, w sytuacji gdy Spółka i Kontrahent spełnią wymagania określone w ustępie 1 art. 42 ustawy o VAT.

W przypadku wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów obowiązek podatkowy powstaje zgodnie z art. 20 ustęp 1 ustawy o podatku VAT powstaje z chwilą wystawienia faktury przez podatnika, nie później jednak niż 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano tej dostawy.

Wobec powyższego zaprezentowane stanowisko należy uznać za prawidłowe.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. z 2016 r., poz. 710 ze zm.) zwanej dalej ustawą lub ustawą o VAT  opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2. eksport towarów;
3. import towarów na terytorium kraju;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

W myśl definicji zawartej w art. 2 pkt 1 ustawy – przez terytorium kraju rozumie się terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (…).

Stosownie do art. 2 pkt 2 ustawy przez państwo członkowskie rozumie się państwo członkowskie Unii Europejskiej.

Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…) art. 7 ust. 1 ustawy.

Art. 2 pkt 6 ustawy stanowi, że przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Na mocy art. 13 ust. 1 ustawy przez wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 5, rozumie się wywóz towarów z terytorium kraju w wykonaniu czynności określonych w art. 7 na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, z zastrzeżeniem ust. 2-8.

Zgodnie z art. 13 ust. 2 ustawy przepis ust. 1 stosuje się pod warunkiem, że nabywca towarów jest:

1. podatnikiem podatku od wartości dodanej zidentyfikowanym na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju;
2. osobą prawną niebędącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, która jest zidentyfikowana na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju;
3. podatnikiem podatku od wartości dodanej lub osobą prawną niebędącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, działającymi w takim charakterze na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju, niewymienionymi w pkt 1 i 2, jeżeli przedmiotem dostawy są wyroby akcyzowe, które, zgodnie z przepisami o podatku akcyzowym, są objęte procedurą zawieszenia poboru akcyzy lub procedurą przemieszczania wyrobów akcyzowych z zapłaconą akcyzą;
4. podmiotem innym niż wymienione w pkt 1 i 2, działającym (zamieszkującym) w innym niż Rzeczpospolita Polska państwie członkowskim, jeżeli przedmiotem dostawy są nowe środki transportu.

W myśl art. 13 ust. 6 ustawy – wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów występuje, jeżeli dokonującym dostawy jest podatnik, o którym mowa w art. 15, u którego sprzedaż nie jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9, z zastrzeżeniem ust. 7.

Przywołane powyżej przepisy wskazują, że jeżeli wywóz towarów następuje w wyniku dokonania transakcji z ustalonym nabywcą, w celu dostawy, tj. przeniesienia na konkretny podmiot prawa do rozporządzania wywożonym towarem jak właściciel, zachodzi wówczas transakcja – wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów, której po stronie nabywcy odpowiada wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów.

Na podstawie art. 13 ust. 3 ustawy – za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów uznaje się również przemieszczenie przez podatnika, o którym mowa w art. 15, lub na jego rzecz towarów należących do jego przedsiębiorstwa z terytorium kraju na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, które zostały przez tego podatnika na terytorium kraju w ramach prowadzonego przez niego przedsiębiorstwa wytworzone, wydobyte, nabyte, w tym również w ramach wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, albo sprowadzone na terytorium kraju w ramach importu towarów, jeżeli mają służyć działalności gospodarczej podatnika.

Kwestia momentu powstania obowiązku podatkowego z tytułu wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów uregulowana została w art. 20 ust. 1 ustawy, zgodnie z którym  w wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wystawienia faktury przez podatnika, nie później jednak niż 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano tej dostawy, z zastrzeżeniem ust. 4 oraz art. 20a.

W myśl art. 20a ust. 1 ustawy – w przypadku przemieszczenia towarów, o którym mowa w art. 13 ust. 3, do miejsca odpowiadającego magazynowi konsygnacyjnemu w celu ich późniejszej dostawy podatnikowi podatku od wartości dodanej, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą dostawy towarów, nie później jednak niż z chwilą wystawienia faktury potwierdzającej tę dostawę podatnikowi podatku od wartości dodanej, pod warunkiem że podatnik podatku od wartości dodanej jest obowiązany wykazać dokonane przemieszczenie towarów w państwie członkowskim zakończenia transportu lub wysyłki oraz dostawę towarów jako wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów w miesiącu, w którym u podatnika powstał obowiązek podatkowy z tytułu tej dostawy.

Na mocy art. 20a ust. 2 ustawy – przepis ust. 1 stosuje się, jeżeli:

1. przemieszczenia towarów dokonuje podatnik, który nie jest zarejestrowany jako podatnik podatku od wartości dodanej w państwie członkowskim zakończenia transportu lub wysyłki;
2. podatnik, który przemieszcza towary do miejsca odpowiadającego magazynowi konsygnacyjnemu, prowadzi ewidencję towarów przemieszczanych do tego miejsca zawierającą datę ich przemieszczenia, datę dostawy towarów podatnikowi podatku od wartości dodanej, dane pozwalające na identyfikację towarów, a w przypadku, o którym mowa w ust. 3 – także dane dotyczące powrotnego przemieszczenia towarów; przepis art. 109 ust. 3 stosuje się odpowiednio.

Zgodnie z definicją zawartą w art. 2 pkt 27c ustawy – przez magazyn konsygnacyjny rozumie się wyodrębnione u podatnika zarejestrowanego jako podatnik VAT UE, o którym mowa w art. 97 ust. 4, miejsce przechowywania na terytorium kraju towarów należących do podatnika podatku od wartości dodanej przemieszczonych przez niego lub na jego rzecz z terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju do tego miejsca, z którego podatnik zarejestrowany jako podatnik VAT UE, przechowujący towary, pobiera je, a przeniesienie prawa do rozporządzania tymi towarami jak właściciel następuje w momencie ich pobrania.

Przez prowadzącego magazyn konsygnacyjny, rozumie się podatnika, który przechowuje w magazynie konsygnacyjnym towary i pobiera je z tego magazynu (art. 2 pkt 27d ustawy).

Z cyt. art. 2 pkt 27c ustawy wynika, że magazyn konsygnacyjny jest wyodrębnionym miejscem przechowywania towarów u podatnika VAT UE. Z magazynu podatnik, zarejestrowany jako podatnik VAT UE, który przechowuje te towary, pobiera je, przy czym przeniesienie prawa do rozporządzania tymi towarami jak właściciel następuje w momencie ich pobrania. W tej sytuacji zatem mamy do czynienia z dokonywanymi „na raty” (z przerwą w magazynie) dostawą wewnątrzwspólnotową dla dostawcy i nabyciem wewnątrzwspólnotowym dla nabywcy (prowadzącego magazyn).

Na mocy art. 41 ust. 1 ustawy – stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Zgodnie z art. 146a pkt 1 ustawy – w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Jednakże zarówno w treści ustawy, jak i przepisów wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi.

Na podstawie art. 41 ust. 3 ustawy – w wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów stawka podatku wynosi 0%, z zastrzeżeniem art. 42.

Stosownie do art. 42 ust. 1 ustawy – wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów podlega opodatkowaniu według stawki podatku 0%, pod warunkiem że:

1. podatnik dokonał dostawy na rzecz nabywcy posiadającego właściwy i ważny numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych, nadany przez państwo członkowskie właściwe dla nabywcy, zawierający dwuliterowy kod stosowany dla podatku od wartości dodanej;
2. podatnik przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy, posiada w swojej dokumentacji dowody, że towary będące przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy zostały wywiezione z terytorium kraju i dostarczone do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju;
3. podatnik składając deklarację podatkową, w której wykazuje tę dostawę towarów, jest zarejestrowany jako podatnik VAT UE.

Warunki te muszą być spełnione łącznie. Spełnienie pierwszego z nich ma zagwarantować, że czynność zostanie potraktowana jako wewnątrzwspólnotowe nabycie w kraju odbiorcy i zostanie tam faktycznie opodatkowana, a drugi wskazuje, że istotnie nastąpił wywóz towarów z jednego państwa członkowskiego (z kraju) i jego transport (przemieszczenie) do innego państwa członkowskiego.

W myśl art. 42 ust. 14 ustawy – przepisy ust. 1-4, 11 i 12 stosuje się odpowiednio do wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów, o której mowa w art. 13 ust. 3.

Z wniosku wynika, że Wnioskodawca w wyniku umowy sprzedaży z ustalonym nabywcą ze Szwecji będzie wysyłał towary. Nabywca obejmie władztwo towarów. Z wniosku nie wynika, że nastąpi przemieszczenie przez Wnioskodawcę lub na jego rzecz towarów należących do jego przedsiębiorstwa z terytorium kraju na terytorium Szwecji, gdzie towary te miałyby posłużyć wykonywanym tam przez Wnioskodawcę czynnościom opodatkowanym.

W świetle przedstawionych okoliczności oraz powołanych przepisów prawa należy stwierdzić, że dostawę wytworzonych przez Wnioskodawcę towarów podmiotowi mającemu siedzibę na terenie Szwecji uznać należy za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów. W niniejszej sprawie nastąpi wywóz towarów z terytorium kraju w wyniku dostawy, na terytorium Szwecji. Tym samym, uwzględniając fakt, że:

• Spółka jest zarejestrowana jako podatnik VAT UE,
• nabywca posiada właściwy i ważny numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych, nadany przez państwo członkowskie właściwe dla nabywcy,
• Spółka będzie posiadać w swojej dokumentacji dowody, że towary będące przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy zostały wywiezione z terytorium kraju i dostarczone do nabywcy na terytorium Szwecji,

w przypadku, gdy przed złożeniem deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy Wnioskodawca będzie posiadać w swojej dokumentacji dowody, że towary będące przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy zostały wywiezione z terytorium kraju i dostarczone do nabywcy na terytorium Szwecji, Wnioskodawca będzie uprawniony do zastosowania stawki 0% zgodnie z art. 41 ust. 3 w zw. z art. 42 ust. 1.

Odnosząc się do kwestii powstania obowiązku podatkowego stwierdzić należy, że magazyn położony w Szwecji, nie będzie odpowiadał magazynowi konsygnacyjnemu, o którym mowa w art. 2 pkt 27c ustawy. Z wniosku nie wynika bowiem, że przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel następuje w momencie ich pobrania przez Kontrahenta szwedzkiego. Tym samym z wniosku nie wynika, aby Wnioskodawca przechowywał swoje towary w magazynie Kontrahenta.

Dla opisanej transakcji obowiązek podatkowy, z tytułu wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów powstanie zgodnie z art. 20 ust. 1 ustawy o VAT.

Z powołanego przepisu wynika, że dokonanie dostawy w ramach wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów rozpoczyna bieg szczególnego rodzaju terminu wyznaczającego moment powstania obowiązku podatkowego. Termin ten kończy bieg w 15. dniu miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano tej dostawy. Do czasu upływu tego terminu, wystawienie faktury dokumentującej przedmiotową transakcję skutkuje powstaniem obowiązku podatkowego w momencie jej wystawienia. Jeśli jednak do 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano dostawy, faktura nie zostanie wystawiona, obowiązek podatkowy powstaje niezależnie od daty wystawienia faktury.

Zgodnie z art. 106i ust. 1 cyt. Ustawy fakturę wystawia się nie później niż 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano dostawy towaru lub wykonano usługę, z zastrzeżenie ust. 2-8.

W rozpatrywanej sprawie Wnioskodawca zamierza wystawiać faktury na podstawie comiesięcznych zestawień przekazywanych przez Kontrahenta a obejmujących zbyte towary.

W ocenie organu, wystawienie faktury w oparciu o comiesięczne zestawienia przekazane przez Kontrahenta jest nieprawidłowe, bowiem przekazane zestawienie będzie obejmować tylko zbyte w danym miesiącu przez tego Kontrahenta towary, będące już uprzednio przedmiotem dokonanej przez Wnioskodawcę wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów. Nie można bowiem wykluczyć, że zestawienia Kontrahenta obejmować będą towary dostarczone przez Wnioskodawcę w ramach wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów we wcześniejszych okresach, gdzie Wnioskodawca powinien rozpoznać obowiązek podatkowy zgodnie z przepisem art. 20 ust. 1 ustawy, czyli z chwilą wystawienia faktury, ale nie później niż 15. dnia miesiąca następującego po dostawie tego towaru.

W konsekwencji należy stwierdzić, że w okolicznościach wskazanych we wniosku obowiązek podatkowy powstanie zgodnie z art. 20 ust. 1 ustawy o VAT, jednakże wystawienie faktury w oparciu o przekazane comiesięczne zestawienia Kontrahenta jest nieprawidłowe.

Wobec powyższego, oceniając stanowisko Wnioskodawcy całościowo, należy uznać je, z uwagi na częściowo błędną argumentację, za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zauważyć przy tym należy, że interpretacja indywidualna wydawana jest w oparciu o konkretny przedstawiony we wniosku stan faktyczny/zdarzenie przyszłe i wiąże Organ uprawniony do wydawania interpretacji indywidualnej wyłącznie w zakresie przedstawionym we wniosku. Zmiana któregokolwiek z elementów przedstawionego zdarzenia przyszłego lub zmiana stanu prawnego powoduje, że niniejsza interpretacja traci swoją ważność, a Wnioskodawca nie może korzystać z ochrony wynikającej z tej interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz. U. z 2016r., poz. 718 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.