Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPP1-2/4512-1-20/16-4/PG
z 14 września 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.) oraz § 6 pkt 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana przedstawione we wniosku z dnia 12 lipca 2016 r. (data wpływu 18 lipca 2016 r.) uzupełnionym pismem z dnia 16 sierpnia 2016 r. (data wpływu 22 sierpnia 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem VAT kwoty otrzymanej od Sądu tytułem zwrotu wydatków syndyka – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 18 lipca 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem VAT kwoty otrzymanej od Sądu tytułem zwrotu wydatków syndyka. Wniosek został uzupełniony pismem z dnia 16 sierpnia 2016 r. (data wpływu 22 sierpnia 2016 r.), w którym Wnioskodawca prosi o przesyłanie wszelkiej korespondencji w sprawie wyłącznie w formie papierowej, za pośrednictwem operatora pocztowego, na adres.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Jako osoba fizyczna Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą – Kancelarię Prawną i Biuro Syndyka. Od 2000 r. jest podatnikiem podatku od towarów i usług. Zgodnie z postanowieniem Sądu pełni funkcję syndyka w postępowaniach upadłościowych prowadzonych (w stanie prawnym obowiązującym do dnia 31 grudnia 2015 r., tj. upadłość została ogłoszona przed dniem 31 grudnia 2015 r.). W związku z prowadzeniem postępowań upadłościowych Wnioskodawca ponosi wydatki ze środków własnych tytułem kosztów przejazdów, parkingów, opłat za autostrady, zwrot za polisy ubezpieczenia obowiązkowego OC syndyka, itp. Zwrot tych kosztów, których przyznanie następuje w drodze postanowienia Sądu dokonywany jest ze środków masy upadłości.

Dotychczas przyznawane przez Sąd zwroty wydatków zgodnie z wnioskiem syndyka dokonywane były w kwocie powiększonej o podatek VAT wg stawki obowiązującej, co było zgodne też z posiadaną przez Wnioskodawcę w tym zakresie interpretacją indywidualną Ministra Finansów wydaną przez Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi IPTPP1/443-481/13-2/MW.

Wobec wyroku NSA w Warszawie z dnia 11 września 2015 r. sygn. akt I FSK 862/14 z którego wynika, że do kwoty koniecznych wydatków przyznanych przez Sąd nie dolicza się podatku od towarów i usług następne wnioski syndyka o zwrot wydatków uznawane będą przez Sąd w kwocie wydatku bez podatku od towarów i usług.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy od kwoty zwrotu wydatków syndyka przyznanego postanowieniem przez Sąd, która w przypadku wypłaty zostanie pokryta ze środków masy upadłości – zgodnie z postanowieniem Sądu – w wysokości należnej bez podatku od towarów i usług, w opisanym stanie sprawy, Wnioskodawca nie będzie zobowiązany do opodatkowania tej kwoty, a w efekcie pokrycia ewentualnego podatku VAT z kwoty przyznanej?

Zdaniem Wnioskodawcy, zwrot kosztów, poniesionych osobiście przez syndyka w związku z prowadzonym postępowaniem upadłościowym (w stanie prawnym obowiązującym do dnia 31 grudnia 2015 r., tj. ogłoszona została upadłość przed dniem 31 grudnia 2015 r.), a uznanych przez Sąd na podstawie wydanego postanowienia, nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Zgodnie z art. 162 ust. 3 ustawy Prawo upadłościowe i naprawcze (pr.up. i napr.) syndykowi przysługuje prawo do zwrotu wydatków koniecznych z masy upadłości, poniesionych w związku z wykonywaniem czynności, jeżeli wydatki te zostały uznane przez Sąd postanowieniem. Zwrot kosztów przyznawany jest oddzielnie od wynagrodzenia i nie mieści się w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Uptu), ani nie jest świadczeniem usług, o których mowa w art. 8 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług. W przedstawionym stanie sprawy stosując art. 8 w zw. z art. 29 ust. 1 Uptu wg Wnioskodawcy prawidłowe będzie przyjęcie, że zwrot wydatków koniecznych, poniesionych w związku z wykonywaniem czynności syndyka, jeśli wydatki te zostały uznane przez sędziego komisarza, nie stanowi kwoty należnej za świadczenie usług podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług – art. 162 ust. 3 i 6 Pr. up. i napr. choć ustawodawca umiejscawia art. 162 ust. 3 wśród regulacji dotyczących wynagrodzenia syndyka, to treść nie daje podstaw do przyjęcia, by zwrot wydatków traktować jako wynagrodzenie syndyka, czy element tego wynagrodzenia, ponadto charakter wydatków koniecznych już z samej nazwy świadczy o tym, że są to wydatki niezależne od wynagrodzenia.

Wobec powyższego, Wnioskodawca nie będzie miał obowiązku odprowadzania podatku od towarów i usług od kwot stanowiących zwrot wydatków koniecznych art. 8 w zw. z art. 29 ust. 1 Uptu. Stosownie bowiem do treści art. 162 ust. 6 Pr up. i napr. zwrot wydatków koniecznych, poniesionych w związku z wykonywaniem czynności syndyka, nie stanowi kwoty podlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Zasady ogólne opodatkowania podatkiem od towarów i usług nie powinny przesądzać o sytuacji danego podmiotu, gdy przepisy szczególne przyznają mu specjalne uprawnienia. Zgodnie z art. 162 ust. 3 i 6 ustawy prawo upadłościowe i naprawcze‚ zwrot wydatków syndyka jest czym innym, aniżeli jego wynagrodzenie. Z tego też względu, gramatyczna wykładnia tych przepisów prowadzi do wniosku, że do kwoty stanowiącej zwrot wydatków syndyk nie dolicza podatku od towarów i usług. Dodać należy, że przyjęcie odmiennej wykładni godziłoby w interesy upadłego, gdyż zwrot wydatków zaliczony do wynagrodzenia, o którym mowa w art. 162 ust. 2, 2a i 5 Pr. up. i napr., obciążałby w większym stopniu jego majątek. Doszło by zatem do niewynikającego z ustawy rozszerzenia obowiązku pokrycia wydatków syndyka przez upadłego. Zwrot wydatków, który wraz z wynagrodzeniem obciąża majątek upadłego, stanowi całość świadczenia należnego od osoby trzeciej. Na mocy jednak art. 162 ust. 6 w zw. z ust. 3 ustawy pr. up. i napr. nie wchodzi, w przypadku syndyka, do podstawy opodatkowania. Nie można bowiem stosować zasady ogólnej z pominięciem lex specialis, który stanowi przepis tej samej rangi oraz odnosi się bezpośrednio do konkretnej kategorii podatników. Stosowanie art. 29 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług musi zatem następować z uwzględnieniem faktu, że z woli ustawodawcy, do kwoty stanowiącej zwrot koniecznych wydatków, w przypadku syndyka, nie dolicza się podatku od towarów i usług według właściwych stawek.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r., poz. 710, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Pojęcie towaru ustawodawca zdefiniował w art. 2 pkt 6 ustawy. Zgodnie z zapisem zawartym w tym przepisie, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.
   
   

Przez sprzedaż – na mocy art. 2 pkt 22 ustawy – rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Powołany wyżej przepis art. 8 ust. 1 ustawy wskazuje, że pojęcie świadczenia usług ma bardzo szeroki zakres, gdyż nie obejmuje wyłącznie działań podatnika, lecz również zobowiązanie do powstrzymania się od dokonywania czynności lub do tolerowania czynności, bądź sytuacji. Zatem, aby uznać dane świadczenie za odpłatne świadczenie, musi istnieć stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę a odbiorcą, a w zamian za wykonanie usługi powinno zostać wypłacone wynagrodzenie. Musi istnieć bezpośredni związek pomiędzy świadczoną usługą i przekazanym za nią wynagrodzeniem.

W świetle powyższego, czynności syndyka stanowią usługi, na co wskazuje powołany powyżej przepis art. 8 ust. 1 pkt 3 ustawy. Ich istotą jest bowiem dokonanie na zlecenie określonego świadczenia – wykonywanie powierzonych funkcji, za wynagrodzeniem.

Nie każda jednak czynność stanowiąca świadczenie usług w rozumieniu art. 8 ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, musi być wykonana przez podatnika.

Według art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych (art. 15 ust. 2 ustawy).

W oparciu o art. 15 ust. 3 ustawy, za wykonywaną samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 1, nie uznaje się czynności:

1. z tytułu których przychody zostały wymienione w art. 12 ust. 1-6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307, z późn. zm.);
2. (uchylony);
3. z tytułu których przychody zostały wymienione w art. 13 pkt 2-9 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, jeżeli z tytułu wykonania tych czynności osoby te są związane ze zlecającym wykonanie tych czynności prawnymi więzami tworzącymi stosunek prawny pomiędzy zlecającym wykonanie czynności i wykonującym zlecane czynności co do warunków wykonywania tych czynności, wynagrodzenia i odpowiedzialności zlecającego wykonanie tych czynności wobec osób trzecich.
   
   

Odnosząc się do wykonywanych przez Wnioskodawcę czynności syndyka należy stwierdzić, że działalność taką uznaje się za działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy. O zamiarze wykonywania działalności gospodarczej przez syndyków w sposób częstotliwy świadczy chociażby fakt posiadania przez syndyka odpowiedniej licencji uprawniającej do wykonywania powierzonej funkcji, czy stała gotowość do podjęcia czynności.

Zgodnie z art. 51 ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 28 lutego 2003 r. Prawo upadłościowe i naprawcze (Dz. U. z 2015 r., poz. 233, z późn. zm.) – w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2015 r. – uwzględniając wniosek o ogłoszenie upadłości, sąd wydaje postanowienie o ogłoszeniu upadłości, w którym wyznacza sędziego-komisarza oraz syndyka albo nadzorcę sądowego, albo zarządcę.

Stosownym postanowieniem sąd powierza zatem syndykowi pełnienie określonych funkcji w postępowaniu upadłościowym, których zakres precyzuje ustawa. Wysokość wynagrodzenia za czynności syndyka odpowiadające wykonywanej pracy określona jest w art. 162 ww. ustawy. O wynagrodzeniu i zwrocie poniesionych wydatków orzeka sąd na wniosek zainteresowanych. Wynagrodzenie pokrywane jest z masy upadłości. Wydając stosowne postanowienia w powyższym zakresie sąd działa jako organ władzy.

Syndykowi, nadzorcy sądowemu i zarządcy przysługuje prawo do zwrotu wydatków koniecznych, poniesionych w związku z wykonywaniem czynności, jeżeli wydatki te zostały uznane przez sędziego-komisarza (art. 162 ust. 3 ustawy Prawo upadłościowe i naprawcze – w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2015 r.).

W myśl art. 166 ust. 1 ustawy Prawo upadłościowe i naprawcze (w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2015 r.), syndyk, nadzorca sądowy i zarządca mają prawo do zaliczek na wynagrodzenie i zwrot wydatków.

Stosownie do art. 162 ust. 1 ww. ustawy (w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2015 r.), wynagrodzenie syndyka, nadzorcy sądowego i zarządcy obowiązanych do rozliczenia podatku od towarów i usług, o którym mowa w ust. 2, 2a, 5 i art. 163, oraz wstępną wysokość wynagrodzenia i zaliczki na wynagrodzenie podwyższa się o kwotę podatku od towarów i usług, określoną zgodnie z obowiązującą stawką tego podatku.

Zauważyć należy, że pomiędzy sądem upadłościowym a syndykiem nie istnieje również stosunek prawny, o którym mowa w art. 15 ust. 3 pkt 3 ustawy, w zakresie odpowiedzialności za powierzone funkcje.

W świetle bowiem art. 160 ust. 1 ustawy Prawo upadłościowe i naprawcze (w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2015 r.), w sprawach dotyczących masy upadłości syndyk, zarządca oraz nadzorca sądowy dokonują czynności na rachunek upadłego, lecz w imieniu własnym.

Ryzyko gospodarcze wszelkich czynności prawnych (które jest jednym z podstawowych kryteriów ustalenia czy działalność ma charakter samodzielny czy nie), w tym także czynności zobowiązaniowych syndyka ponosi zatem zawsze masa upadłości. Syndyk, nadzorca sądowy i zarządca nie odpowiadają za zobowiązania zaciągnięte w sprawach dotyczących masy upadłości (art. 160 ust. 2 ustawy Prawo upadłościowe i naprawcze w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2015 r.). Odpowiedzialności za ww. czynności nie ponosi również sąd. Sąd nie odpowiada też za szkodę wyrządzoną na skutek nienależytego wykonania obowiązków przez syndyka. Jak wynika z art. 160 ust. 3 ustawy Prawo upadłościowe i naprawcze (w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2015 r.) – syndyk, nadzorca sądowy i zarządca odpowiadają za szkodę wyrządzoną na skutek nienależytego wykonywania obowiązków.

Przy wykonywaniu swojej funkcji syndyk podlega ustawie Prawo upadłościowe i naprawcze i najważniejsze decyzje musi konsultować z sędzią komisarzem i radą wierzycieli, jednakże w podstawowym i zasadniczym zakresie wykonywania swoich obowiązków jest w pełni samodzielny. Poza tym nawet w takich przypadkach czynności wykonywane są na rachunek upadłego.

Sąd nie jest zatem związany z syndykiem więzami tworzącymi stosunek prawny, jaki istnieje pomiędzy zlecającym a zleceniobiorcą w zakresie wynagrodzenia, warunków pracy oraz odpowiedzialności zleceniodawcy, o którym mowa w art. 15 ust. 3 pkt 3 ustawy o podatku od towarów i usług. Sąd, jako organ władzy, powołuje syndyka i określa jego wynagrodzenie. Nie pokrywa jednak kosztów wynagrodzenia (o którym również mowa w ww. przepisie ustawy o podatku od towarów i usług) i nie ponosi odpowiedzialności ani za działania, ani za szkodę wynikającą z czynności podejmowanych przez syndyka.

Zatem, czynności syndyka wykonującego powierzone funkcje na podstawie postanowienia sądu wypełniają dyspozycję art. 5 ust. 1 w zw. z art. 8 ust. 1 pkt 3 oraz art. 15 ust. 1 ustawy i jako takie podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Na mocy art. 29a ust. 1 ustawy, podstawą opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 2-5, art. 30a-30c, art. 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.

Z kolei na podstawie art. 29a ust. 6 ustawy, podstawa opodatkowania obejmuje:

1. podatki, cła, opłaty i inne należności o podobnym charakterze, z wyjątkiem kwoty podatku;
2. koszty dodatkowe, takie jak prowizje, koszty opakowania, transportu i ubezpieczenia, pobierane przez dokonującego dostawy lub usługodawcę od nabywcy lub usługobiorcy.
   
   

Według art. 29a ust. 7 ustawy, podstawa opodatkowania nie obejmuje kwot:

1. stanowiących obniżkę cen w formie rabatu z tytułu wcześniejszej zapłaty;
2. udzielonych nabywcy lub usługobiorcy opustów i obniżek cen, uwzględnionych w momencie sprzedaży;
3. otrzymanych od nabywcy lub usługobiorcy jako zwrot udokumentowanych wydatków poniesionych w imieniu i na rzecz nabywcy lub usługobiorcy i ujmowanych przejściowo przez podatnika w prowadzonej przez niego ewidencji na potrzeby podatku.
   
   

Z powyższego wynika, że art. 29a ust. 1 ustawy odnosi się do wszystkiego, co stanowi zapłatę obejmując swym zakresem każdą formę zapłaty otrzymaną przez sprzedawcę z tytułu dostawy towarów lub wykonania usługi.

Oznacza to, że ustawodawca nie przewidział szczególnego uregulowania podstawy opodatkowania w zakresie usług syndyka.

Z przedstawionego we wniosku opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą – Kancelarię Prawną i Biuro Syndyka. Od 2000 r. jest podatnikiem podatku od towarów i usług. Zgodnie z postanowieniem Sądu, Zainteresowany pełni funkcję syndyka w postępowaniach upadłościowych prowadzonych (w stanie prawnym obowiązującym do dnia 31 grudnia 2015 r., tj. upadłość została ogłoszona przed dniem 31 grudnia 2015 r.). W związku z prowadzeniem postępowań upadłościowych Wnioskodawca ponosi wydatki ze środków własnych tytułem kosztów przejazdów, parkingów, opłat za autostrady, zwrot za polisy ubezpieczenia obowiązkowego OC syndyka, itp. Zwrot tych kosztów, których przyznanie następuje w drodze postanowienia Sądu dokonywany jest ze środków masy upadłości. Dotychczas przyznawane przez Sąd zwroty wydatków zgodnie z wnioskiem syndyka dokonywane były w kwocie powiększonej o podatek VAT wg stawki obowiązującej.

Przy tak przedstawionym opisie sprawy Zainteresowany ma wątpliwości dotyczące tego, czy od kwoty zwrotu wydatków syndyka przyznanego postanowieniem przez Sąd, która w przypadku wypłaty zostanie pokryta ze środków masy upadłości – zgodnie z postanowieniem Sądu – w wysokości należnej bez podatku od towarów i usług, Wnioskodawca nie będzie zobowiązany do opodatkowania tej kwoty, a w efekcie pokrycia ewentualnego podatku VAT z kwoty przyznanej.

Zgodnie z powołanym wyżej przepisem art. 29a ust. 1 ustawy, podstawą opodatkowania jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od usługobiorcy lub osoby trzeciej (włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę usług świadczonych przez podatnika).

W treści przepisu art. 29a ust. 6 ustawy, prawodawca wskazuje elementy jakie podstawa opodatkowania również obejmuje, tj.: podatki, cła, opłaty i inne należności o podobnym charakterze, z wyjątkiem kwoty podatku, a także koszty dodatkowe, takie jak prowizje, koszty opakowania, transportu i ubezpieczenia, pobierane przez dokonującego dostawy lub usługodawcę od nabywcy lub usługobiorcy.

Zgodnie z powyższym, każdy koszt bezpośrednio związany z dostawą towarów lub świadczeniem usług, którym dostawca lub usługodawca obciążył nabywcę lub osobę trzecią, a który zwiększa łączną kwotę należną z tytułu transakcji – powinien być włączony do podstawy opodatkowania. Zasada włączenia tych świadczeń do podstawy opodatkowania oznacza, że wartości tego typu kosztów, których ciężar przerzucany jest na nabywcę (lub osobę trzecią), nie wykazuje się jako odrębnego świadczenia, lecz traktuje, jako element świadczenia zasadniczego.

Zgodnie bowiem z wolą ustawodawcy kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy. Pojęcie kwoty należnej (wszystko co stanowi zapłatę) z tytułu sprzedaży należy łączyć z pojęciem wynagrodzenia czy zapłaty, które jest sprzedawcy należne z tytułu jego świadczenia na rzecz nabywcy. Uregulowanie wynikające z art. 29a ust. 1 ustawy, stanowi odpowiednik art. 73 Dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 347 z 11.12.2006, str. 1, z późn. zm.), zgodnie z którym, podstawa opodatkowania obejmuje wszystko, co stanowi zapłatę otrzymaną lub którą dostawca lub usługodawca otrzyma w zamian za dostawę towarów lub świadczenie usług, od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z subwencjami związanymi bezpośrednio z ceną takiej dostawy lub świadczenia.

Jak stanowi art. 78 ww. Dyrektywy, podstawa opodatkowania obejmuje również podatki, cła, opłaty i inne należności z wyłączeniem podatku VAT. Zgodnie z tym samym przepisem Dyrektywy, podstawa opodatkowania obejmuje dodatkowe koszty, takie jak prowizje, koszty opakowania, transportu i ubezpieczenia, którymi dostawca lub usługodawca obciąża nabywcę lub usługobiorcę. Państwa Członkowskie mogą uznać za dodatkowe koszty wydatki będące przedmiotem odrębnej umowy. Przepis ten wyjaśnia, jakie elementy uwzględnia się przy ustalaniu wynagrodzenia, stanowiącego podstawę opodatkowania i wymienia przykładowo kilka rodzajów kosztów mieszczących się w pojęciu podstawy opodatkowania.

Dotyczy on kosztów bezpośrednio związanych z zasadniczą dostawą towarów lub usług, które zwiększają łączną kwotę należną z tytułu transakcji. Zgodnie z tą regulacją, każdy koszt bezpośrednio związany z dostawą towarów lub świadczeniem usług, którym dostawca obciążył nabywcę lub klienta, powinien być włączony do podstawy opodatkowania. Zasada włączenia tych świadczeń do podstawy opodatkowania oznacza, że wartości tego typu kosztów, których ciężar przerzucany jest na nabywcę, nie wykazuje się jako odrębnego świadczenia, lecz traktuje, jako element świadczenia zasadniczego, z zastosowaniem stawki podatku właściwej dla świadczenia zasadniczego.

Reasumując, czynności syndyka wykonującego powierzone funkcje na podstawie postanowienia sądu wypełniają dyspozycję art. 5 ust. 1 w zw. z art. 8 ust. 1 pkt 3 oraz art. 15 ust. 1 ustawy i jako takie podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Podstawę opodatkowania dla celów podatku VAT, w przypadku czynności wykonywanych przez syndyka na zlecenie sądu, stanowi całość przyznanego postanowieniem sądu wynagrodzenia pomniejszona o kwotę podatku VAT. Wydatki poniesione przez Wnioskodawcę w związku z wykonywaniem czynności syndyka, m.in. z tytułu kosztów przejazdów, parkingów, opłat za autostrady, zwrot za polisy ubezpieczenia obowiązkowego OC syndyka itp. – są ściśle związane z wykonywaną przez Wnioskodawcę usługą, stanowiąc jeden z elementów kalkulacyjnych otrzymanego wynagrodzenia (cześć odpłatności za usługę). Poniesione wydatki stanowią element rachunku kosztów, zmierzających do ustalenia kwoty odpłatności za wykonywaną usługę. Stanowią więc zapłatę, w rozumieniu powołanego wyżej art. 29a ust. 1 ustawy, podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Jednocześnie wskazać należy, że z uwagi na fakt, że będący czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług syndyk, jest obowiązany do opodatkowania podatkiem VAT kwoty należnej – wynagrodzenia uzyskiwanego z tytułu usług świadczonych na zlecenie sądu – pomniejszonej o kwotę należnego podatku, tym samym kwota należna syndykowi z tytułu świadczenia usług na zlecenie sądu obejmuje również kwotę podatku VAT.

Biorąc powyższe pod uwagę należy stwierdzić, że od kwoty zwrotu wydatków syndyka przyznanej postanowieniem wydanym przez Sąd, która w przypadku wypłaty zostanie pokryta ze środków masy upadłości – zgodnie z postanowieniem Sądu – w wysokości należnej, to Wnioskodawca będzie zobowiązany do jej opodatkowania.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Odnosząc się do powołanej przez Wnioskodawcę interpretacji indywidualnej należy wskazać, że interpretacje wydawane są w indywidualnych sprawach podatników w oparciu o aktualnie obowiązujące przepisy prawa i stan faktyczny/zdarzenie przyszłe przedstawiony przez danego podatnika. Powołana interpretacja nie stanowi źródła powszechnie obowiązującego prawa, więc zawarte w nich stanowisko organu podatkowego nie można wprost przenosić na grunt innej sprawy. Każdą sprawę tut. Organ jest zobowiązany rozpatrywać indywidualnie.

Ponadto wskazać należy, że na odmienne rozstrzygnięcie nie może wpłynąć powołany przez Wnioskodawcę wyrok NSA w Warszawie z dnia 11 września 2015 r., sygn. akt I FSK 862/14, ponieważ – w ocenie tut. Organu – przepisy szczególne, a za takie należy uznać przepisy ustawy Prawo upadłościowe i naprawcze nie mogą bezpośrednio ingerować w przepisy ustawy o podatku od towarów i usług (art. 29a ustawy), ponieważ nie są to przepisy prawa podatkowego i nie uwzględniają przepisów unijnych w tym zakresie. Przepisy ustawy Prawo upadłościowe i naprawcze określają wysokość i składniki wynagrodzenia. Nie mogą jednak przesądzać o składnikach i wysokości podstawy opodatkowania w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.