Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPP1/4512-521/16-2/RK
z 22 sierpnia 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. Z 2015 r., poz. 613 z późn. zm.) oraz § 6 pkt 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 23 czerwca 2016 r. (data wpływu 4 lipca 2016 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia 100% podatku VAT naliczonego od wydatków związanych z samochodami przeznaczonymi na wynajem – jest prawidłowe

UZASADNIENIE

W dniu 4 lipca 2016 r. do tut. Organu wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie obowiązku stosowania proporcji o której mowa w art. 86 ust. 2a ustawy.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Miasto (dalej: Miasto) stosownie do treści ustawy z dnia 15 marca 2002 r. o ustroju miasta jest gminą mającą status miasta na prawach powiatu.

Biorąc pod uwagę powyższe miasto realizuje zadania z zakresu administracji samorządowej należące do gminy i powiatu.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2016 r., poz. 446) w celu wykonywania zadań gmina może tworzyć jednostki organizacyjne, a także zawierać umowy z innymi podmiotami, w tym z organizacjami pozarządowymi.

W myśl art. 6 ust. 1 ustawy z dnia 5 czerwca 1998 r. o samorządzie powiatowym (Dz. U. z 2016 r., poz. 814) w celu wykonywania zadań powiat może tworzyć jednostki organizacyjne i zawierać umowy z innymi podmiotami.

Do jednostek organizacyjnych, o których mowa powyżej zaliczyć należy jednostki budżetowe i samorządowe zakłady budżetowe. Mając to na uwadze wskazać należy, iż według art. 11 ust. 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych (Dz. U. z 2013 r., poz. 885 z późn. zm., dalej: ustawa o finansach publicznych) jednostkami budżetowymi są jednostki organizacyjne sektora finansów publicznych nieposiadające osobowości prawnej, które pokrywają swoje wydatki bezpośrednio z budżetu, a pobrane dochody odprowadzają na rachunek odpowiednio dochodów budżetu państwa albo budżetu jednostki samorządu terytorialnego.

Jednostka budżetowa działa na podstawie statutu określającego w szczególności jej nazwę, siedzibę i przedmiot działalności (art. 11 ust. 2).

Podstawą gospodarki finansowej jednostki budżetowej jest plan dochodów i wydatków, zwany dalej „planem finansowym jednostki budżetowej” (art. 11 ust 3).

Miasto oraz utworzone przez Miasto jednostki organizacyjne do dnia 31 grudnia 2015 r. dokonywały odrębnego rozliczenia w podatku od towarów i usług. Z dniem 1 stycznia 2016 r. nastąpiła centralizacja rozliczeń podatkowych dotycząca podatku VAT. Działanie to spowodowane było wydaniem przez Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej orzeczenia w sprawie C-276/14 Gmina z dnia 29 września 2015 r. oraz uchwały Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie sygn. akt I FPS 4/15 z dnia 26 października 2015 r.

Zadania w zakresie organizacji, zarządzania i nadzorowania lokalnego transportu zbiorowego w imieniu Miasta wykonuje Zarząd Transportu Miejskiego (dalej: ZTM) - jednostka organizacyjna nieposiadająca osobowości prawnej, prowadzona w formie jednostki budżetowej.

ZTM działa na podstawie uchwały z dnia 16 grudnia 1991 r. Rady Miasta w sprawie utworzenia jednostki budżetowej pod nazwą Zarząd Transportu Miejskiego oraz statutu, stanowiącego załącznik do uchwały Rady Miasta z dnia 19 maja 2005 r. Zgodnie ze statutem podstawowym przedmiotem działania ZTM jest zarządzanie transportem zbiorowym aglomeracji, tworzenie form organizacyjnych transportu zbiorowego odpowiadających potrzebom aglomeracji oraz prowadzenie prac nad właściwym i sprawnym funkcjonowaniem tego transportu, a w szczególności:

1. udział w pracach studialnych i planistycznych prowadzonych przez odpowiednie jednostki miejskie w zakresie transportu zbiorowego,
   
2. zbieranie danych i prowadzanie analiz w zakresie potrzeb przewozowych,
   
3. planowanie, organizacja i koordynacja układu komunikacyjnego oraz rozkładów jazdy linii w mieście a także w innych gminach jeżeli to wynika z zawartego porozumienia międzygminnego lub członkostwa miasta w związku międzygminnym,
   
4. planowanie i organizacja usług transportowych w ramach promocji lokalnego transportu zbiorowego,
   
5. opiniowanie rozkładów jazdy przewoźników drogowych oraz uzgadnianie zasad korzystania przez nich z obiektów dworcowych i przystanków komunikacji miejskiej,
   
6. przygotowanie i przeprowadzanie postępowań prowadzących do zawarcia umów o świadczenie usług w zakresie publicznego transportu zbiorowego, zawieranie tych umów oraz kontrola jakości ich realizacji,
   
7. koordynacja i nadzór nad bieżącym funkcjonowaniem transportu zbiorowego w obszarze działania ZTM,
   
8. opracowywanie projektów systemów taryfowych oraz realizacja polityki taryfowej,
   
9. sprzedaż biletów uprawniających do korzystania z transportu zbiorowego w aglomeracji,
   
10. kontrola posiadania przez pasażerów dokumentów uprawniających do korzystania z przejazdów środkami transportu zbiorowego oraz pobieranie opłat dodatkowych,
    
11. realizacja zadań związanych z zarządzaniem i eksploatacją parkingów strategicznych,
    
12. realizacja zadań związanych z zarządzaniem i eksploatacją węzłów komunikacyjnych rozumianych jako obiekty pełniące funkcję przesiadkową dla lokalnego transportu zbiorowego, obejmujące w szczególności parkingi, pętle autobusowe, pętle tramwajowe, dworce autobusowe, pozostające w dyspozycji ZTM,
    
13. prowadzenie ewidencji dochodów realizowanych w imieniu miasta (należności, wpływów, zaległości) oraz windykacja należności,
    
14. inicjowanie przedsięwzięć inwestycyjnych w zakresie budowy, rozbudowy, modernizacji obiektów i urządzeń oraz zakupów inwestycyjnych związanych z transportem zbiorowym,
    
15. realizacja zadań inwestycyjnych zgodnie z harmonogramami rzeczowo-finansowymi w zakresie budowy, rozbudowy, modernizacji obiektów i urządzeń oraz zakupów inwestycyjnych związanych z transportem zbiorowym,
    
16. prowadzenie właściwej i terminowej realizacji płatności z tytułu realizacji przez wykonawców zadań inwestycyjnych oraz płatności z tytułu pełnienia funkcji inwestora zastępczego z obszaru zadań statutowych ZTM,
    
17. podejmowanie czynności związanych z pozyskiwaniem środków na finansowanie projektów inwestycyjnych z obszaru zadań statutowych ZTM, w tym opracowywanie i składanie materiałów do wniosków aplikacyjnych,
    
18. prowadzenie ewidencji i kontroli majątku trwałego będącego w użyczeniu firm przewozowych,
    
19. kontrola sprawności technicznej infrastruktury przystankowej oraz pętli autobusowych, tramwajowych i tramwajowo - autobusowych będących we władaniu ZTM oraz dbanie o ich należyty stan i nadzór nad ich remontami,
    
20. prowadzenie działalności marketingowej, reklamowej, promocyjnej i innej dla uzyskania dochodów,
    
21. prowadzenie innych spraw zleconych przez miasto, związanych z lokalnym transportem zbiorowym,
    
22. podejmowanie czynności związanych z wydawaniem dokumentów uprawniających do wykonywania publicznego transportu zbiorowego oraz uprawniających do wykonywania transportu określonego przepisami ustawy z dnia 6 września 2001 r. o transporcie drogowym (Dz. U. z 2013 r., poz. 1414 z późn. zm.), w tym pobierania opłat,
    
23. podejmowanie czynności dotyczących nakładania kar pieniężnych a także kontroli dokumentów oraz warunków określonych w tych dokumentach, na podstawie przepisów ustawy o publicznym transporcie zbiorowym lub ustawy o transporcie drogowym,
    
24. udostępnianie infrastruktury przystankowej będącej we władaniu ZTM oraz pobieranie opłat za korzystanie przez operatora i przewoźnika z przystanków komunikacyjnych lub dworców,
    
25. tworzenie korzystnych warunków dla rozwoju systemu transportu rowerowego, poprzez zapewnienie miejsc do parkowania rowerów na obiektach będących w dyspozycji ZTM lub w ich bezpośrednim sąsiedztwie. Z tytułu wykonywanych czynności w ramach prowadzonej działalności gospodarczej Miasta, ZTM osiąga przychody podlegające opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Są to m.in. przychody z tytułu:
    • sprzedaży biletów na rzecz odbiorców zewnętrznych (tj. podmiotów i osób innych niż jednostki organizacyjne Miasta),
      
    • opłat za korzystanie z systemu rowerowego,
      
    • wynajmu lokali, dzierżawy powierzchni,
      
    • wypożyczenia elementów infrastruktury przystankowej,
      
    • dzierżawy urządzeń należących do ZTM,
      
    • najmu i dzierżawy urządzeń kontrolerskich,
      
    • sprzedaży środków trwałych,
      
    • obciążania za rozmowy telefoniczne,
      
    • sprzedaży kart zbliżeniowych,
      
    • sprzedaży rozkładów jazdy,
      
    • konserwacji urządzeń przystankowych dla gmin,
      
    • dodatkowo wykonanych wozokilometrów,
      
    • wprowadzenia tras objazdowych,
      
    • przeniesienia przystanków - montaż wiat,
      
    • montażu i demontażu tablic przystankowych,
      
    • gotówkowych opłat parkingowych,
      
    • prawa eksploatacji przystanku komunikacji miejskiej,
      
    • udostępniania przystanków komunikacji miejskiej,
      
    • sprzedaży złomu.
    
    
    

Do pozostałych przychodów, które są generowane przez ZTM zaliczyć należy:

• opłaty za przejazdy bez ważnego biletu,
• opłaty manipulacyjne przy zamianie biletów,
• opłaty administracyjne za korzystanie z przystanków,
• wpłaty za uszkodzone wiaty przystankowe,
• wynagrodzenie płatnika w wys. 0,1 %,
• odszkodowania przekazane od ubezpieczyciela za uszkodzone urządzenia,
• naliczone kary umowne,
• kwoty wynikające z wyroków sądowych za nielegalne doładowania,
• zwroty opłat komorniczych i sądowych,
• kary dotyczące parkingów,
• opłaty za zezwolenia na świadczenie przewozów regularnych w komunikacji publicznej,
• zwroty z tytułu postępowania sądowego i prokuratorskiego,
• dodatkowe opłaty za wydanie duplikatu Karty Miejskiej,
• pozostałe wpływy (nadwyżki w kasie, nadwyżka u kontrolera),
• odsetki od rachunków bankowych,
• odsetki za zwłokę w zapłacie należności,
• odsetki za zwłokę od niezapłaconych należności.
  
  

Wyżej wymienione pozostałe przychody są bezwzględnie i integralnie związane z prowadzoną działalnością gospodarczą jednostki organizacyjnej, jednak nie podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Podsumowując ZTM w ramach prowadzonej działalności gospodarczej wykonuje zarówno czynności opodatkowane podatkiem VAT rozpoznając z tego tytułu obowiązek podatkowy i podstawę opodatkowania, jak również czynności niepodlegające opodatkowaniu tym podatkiem.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy na podstawie opisanego stanu faktycznego miasta zobowiązane będzie do stosowania proporcji, o której mowa w art. 86 ust. 2a-2h ustawy o VAT przy dokonywaniu odliczenia podatku naliczonego od zakupów dokonywanych przez Zarząd Transportu Miejskiego i związanych z opisaną działalnością tej jednostki?

Zdaniem Wnioskodawcy:

Zgodnie z przepisem art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r., poz. 710, z późn. zm., dalej: ustawa o VAT) w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Stosownie do treści art. 86 ust 2 pkt 1 ustawy o VAT kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:

1. nabycia towarów i usług,
2. dokonania całości lub części zapłaty przed nabyciem towaru lub wykonaniem usługi.
   
   

Należy zauważyć, iż od dnia 1 stycznia 2016 r. na podstawie przepisu art. 1 pkt 4 ustawy z dnia 9 kwietnia 2015 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy - Prawo zamówień publicznych (Dz. U. z 2015 r., poz. 605, dalej: ustawa zmieniająca) do ustawy o VAT dodane zostały m.in. przepisy art. 86 ust. 2a-2h. Nowelizacja ta spowodowała zmiany w sposobie odliczania podatku naliczonego w związku z dokonywaniem zakupów tzw. mieszanych.

Na mocy art. 86 ust. 2a ustawy o VAT w przypadku nabycia towarów i usług wykorzystywanych zarówno do celów wykonywanej przez podatnika działalności gospodarczej, jak i do celów innych niż działalność gospodarcza, z wyjątkiem celów osobistych, do których ma zastosowanie art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2, oraz celów, o których mowa w art. 8 ust. 5 - w przypadku, o którym mowa w tym przepisie, gdy przypisanie tych towarów i usług w całości do działalności gospodarczej podatnika nie jest możliwe, kwotę podatku naliczonego, o której mowa w ust. 2, oblicza się zgodnie ze sposobem określenia zakresu wykorzystywania nabywanych towarów i usług do celów działalności gospodarczej, zwanym dalej „sposobem określenia proporcji”. Sposób określenia proporcji powinien najbardziej odpowiadać specyfice wykonywanej przez podatnika działalności i dokonywanych przez niego nabyć.

W myśl art. 86 ust. 2b ustawy o VAT sposób określenia proporcji najbardziej odpowiada specyfice wykonywanej przez podatnika działalności i dokonywanych przez niego nabyć, jeżeli:

1. zapewnia dokonanie obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wyłącznie w odniesieniu do części kwoty podatku naliczonego proporcjonalnie przypadającej na wykonywane w ramach działalności gospodarczej czynności opodatkowane oraz
2. obiektywnie odzwierciedla część wydatków przypadającą odpowiednio na działalność gospodarczą oraz na cele inne niż działalność gospodarcza, z wyjątkiem celów osobistych, do których ma zastosowanie art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2, oraz celów, o których mowa w art. 8 ust. 5 - w przypadku, o którym mowa w tym przepisie, gdy przypisanie tych wydatków w całości do działalności gospodarczej nie jest możliwe.
   
   

Zgodnie z art. 86 ust. 2c ustawy o VAT przy wyborze sposobu określenia proporcji można wykorzystać w szczególności następujące dane:

1. średnioroczną liczbę osób wykonujących wyłącznie prace związane z działalnością gospodarczą w ogólnej średniorocznej liczbie osób wykonujących prace w ramach działalności gospodarczej i poza tą działalnością;
2. średnioroczną liczbę godzin roboczych przeznaczonych na prace związane z działalnością gospodarczą w ogólnej średniorocznej liczbie godzin roboczych przeznaczonych na prace związane z działalnością gospodarczą i poza tą działalnością;
3. roczny obrót z działalności gospodarczej w rocznym obrocie podatnika z działalności gospodarczej powiększonym o otrzymane przychody z innej działalności, w tym wartość dotacji, subwencji i innych dopłat o podobnym charakterze, otrzymanych na sfinansowanie wykonywanej przez tego podatnika działalności innej niż gospodarcza;
4. średnioroczną powierzchnię wykorzystywaną do działalności gospodarczej w ogólnej średniorocznej powierzchni wykorzystywanej do działalności gospodarczej i poza tą działalnością. Przepis art. 86 ust. 2d ustawy o VAT stanowi, iż w celu obliczenia kwoty podatku naliczonego w przypadku, o którym mowa w ust. 2a, przyjmuje się dane za poprzedni rok podatkowy.
   
   

Na mocy art. 86 ust 2e ustawy o VAT podatnik rozpoczynający w danym roku podatkowym wykonywanie działalności gospodarczej i działalności innej niż działalność gospodarcza, w celu obliczenia kwoty podatku naliczonego w przypadku, o którym mowa w ust. 2a, przyjmuje dane wyliczone szacunkowo, według prognozy uzgodnionej z naczelnikiem urzędu skarbowego w formie protokołu.

W myśl art. 86 ust. 2f ustawy o VAT przepis ust. 2e stosuje się również, gdy podatnik uzna, że w odniesieniu do wykonywanej przez niego działalności i dokonywanych przez niego nabyć dane za poprzedni rok podatkowy byłyby niereprezentatywne.

Na podstawie art. 86 ust. 2g ustawy o VAT proporcję określa się procentowo w stosunku rocznym. Proporcję tę zaokrągla się w górę do najbliższej liczby całkowitej. Przepisy art. 90 ust. 5, 6, 9a i 10 stosuje się odpowiednio.

Natomiast w art. 86 ust. 2h ustawy o VAT wskazano, iż w przypadku gdy podatnik, dla którego sposób określenia proporcji wskazują przepisy wydane na podstawie ust. 22, uzna, że wskazany zgodnie z przepisami wydanymi na podstawie ust. 22 sposób określenia proporcji nie będzie najbardziej odpowiadać specyfice wykonywanej przez niego działalności i dokonywanych przez niego nabyć, może zastosować inny bardziej reprezentatywny sposób określenia proporcji.

Minister właściwy do spraw finansów publicznych może, w drodze rozporządzenia, określić w przypadku niektórych podatników sposób określenia proporcji uznany za najbardziej odpowiadający specyfice wykonywanej przez tych podatników działalności i dokonywanych przez nich nabyć oraz wskazać dane, na podstawie których jest obliczana kwota podatku naliczonego z wykorzystaniem tego sposobu określenia proporcji, uwzględniając specyfikę prowadzenia działalności przez niektórych podatników i uwarunkowania obrotu gospodarczego (art. 86 ust. 22 ustawy o VAT).

W konsekwencji, w myśl przywołanych regulacji zasadniczą osią podziału dokonywanych przez podatnika nabyć towarów i usług, jest ich przeznaczenie na szeroko rozumianą działalność gospodarczą tego podatnika, oraz na cele inne niż działalność gospodarcza podatnika. W konsekwencji, dopiero w sytuacji zaistnienia w działalności podatnika innych celów niż jego działalność gospodarcza - pojawi się zdaniem Miasta konieczność stosowania tzw. prewspółczynnika.

W tym miejscu wskazać należy, iż zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o VAT podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne nie mające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. W myśl art. 15 ust. 2 ustawy o VAT działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Określenie działalności producenta, handlowca lub usługodawcy następuje każdorazowo w stosunku do odpłatnej dostawy towarów oraz odpłatnie świadczonych usług na terenie kraju, będących przedmiotem opodatkowania. Przez pojęcie producenta w takim razie należy rozumieć podmiot, który w zorganizowany sposób dokonuje produkcji towarów w celu ich dalszego zbycia. Handlowiec dokonuje w sposób zorganizowany zakupu towarów w celu ich odsprzedaży. Podobnie jak usługodawca, który świadczy usługi w celach zarobkowych. Płaszczyzna działalności podmiotów będących podatnikami podatku od towarów i usług, o czym świadczy zdanie drugie art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, opierać się musi na działalności podejmowanej w szczególności w sposób ciągły w celach zarobkowych, w ramach prowadzonego przez nich profesjonalnego obrotu gospodarczego. Stosownie natomiast do treści art. 15 ust. 3 ustawy o VAT za wykonywaną samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 1, nie uznaje się czynności:

1. z tytułu których przychody zostały wymienione w art. 12 ust 1-6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o
   podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361, z późn. zm.);
   
2. (uchylony);
   
3. z tytułu których przychody zostały wymienione w art. 13 pkt 2-9 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o
   podatku dochodowym od osób fizycznych, jeżeli z tytułu wykonania tych czynności osoby te są związane ze zlecającym wykonanie tych czynności prawnymi więzami tworzącymi stosunek prawny pomiędzy zlecającym wykonanie czynności i wykonującym zlecane czynności co do warunków wykonywania tych czynności, wynagrodzenia i odpowiedzialności zlecającego wykonanie tych czynności wobec osób trzecich.
   
   

Wskazane powyżej przepisy art. 15 ustawy o VAT stanowią wyraźną i jednoznaczną wykładnię pojęcia podatnika, działalności gospodarczej oraz zdarzeń (czynności), które na pojęcie działalności gospodarczej nie zasługują.

Przed przystąpieniem do dalszych, praktycznych rozważań zauważyć należy, iż zgodnie z treścią przepisu § 3 ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 17 grudnia 2015 r. w sprawie sposobu określania zakresu wykorzystywania nabywanych towarów i usług do celów działalności gospodarczej w przypadku niektórych podatników (Dz. U. z 2015 r., poz. 2193), w przypadku jednostki samorządu terytorialnego sposób określenia proporcji ustala się odrębnie dla każdej z jednostek organizacyjnych jednostki samorządu terytorialnego.

Jak już wskazano powyżej, hipoteza powołanego przepisu art. 86 ust. 2a ustawy o VAT wskazuje, iż przepis ten będzie miał zastosowanie do podatników, którzy wykorzystują nabyte towary oraz usługi zarówno do celów wykonywanej przez nich działalności gospodarczej, jak i do celów innych niż ta działalność (z wyjątkiem celów osobistych, do których ma zastosowanie art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2 ustawy o VAT, oraz celów, o których mowa w art. 8 ust. 5 ustawy o VAT). Zatem zastosowanie tego przepisu ogranicza się wyłącznie do podatników, którzy podejmują zarówno działania (czynności) w ramach prowadzonej działalności gospodarczej jak i takie, które ani wprost ani pośrednio nie są powiązane z taką działalnością. Przepis art. 86 ust. 2a ustawy o VAT nie wymaga przy tym, aby bezpośrednim skutkiem działań podatnika było powstanie po jego stronie obowiązku podatkowego w podatku VAT. Wystarczy, aby działania te były dokonywane w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, nawet jeżeli same w sobie nie powodują skutku w postaci powstania obowiązku podatkowego w tym podatku. Powyższa kwestia została dokładnie wyjaśniona w pkt IV uzasadnienia do ustawy zmieniającej ustawę o VAT, odnoszącym się do art. 86 ust. 2a ustawy o VAT (druk sejmowy nr 3077), w którym wyjaśniono, cyt.: „Cele prowadzonej działalności gospodarczej należy rozpatrywać w kontekście definicji działalności gospodarczej, określonej przepisami art. 15 ust 2 i 3 ustawy o VAT. Mieścić się będą tutaj również działania czy sytuacje występujące w ramach działalności gospodarczej, jednakże niegenerujące opodatkowania podatkiem VAT, przykładowo otrzymanie odszkodowań umownych czy odsetek za nieterminowe dokonywanie płatności od kontrahentów, sprzedaż wierzytelności „trudnych” itp. Natomiast przez cele inne rozumie się sferę działalności danego podmiotu niebędącą działalnością gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust 2 i 3 ustawy o VAT (przykładowo działalność podmiotu w charakterze organu władzy czy nieodpłatną działalność statutową), a także cele prywatne, z definicji niemające nic wspólnego z działalnością gospodarczą podatnika”. Zbieżne ze wskazanym stanowisko zajął również Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach w interpretacji indywidualnej Nr IBPP3/4512-966/15/MN z dnia 4 lutego 2016 r.

W związku z powyższym, zdaniem miasta w celach działalności gospodarczej mieścić się będą również działania lub sytuacje w ramach działalności gospodarczej (towarzyszące tej działalności), wykonywane przez ZTM w imieniu Miasta z tytułu, których osiągany jest przychód opodatkowany i nie podlegający opodatkowaniu podatkiem VAT, ze źródeł wymienionych w stanie faktycznym.

W opinii miasta ZTM, jako jednostka organizacyjna Miasta osiąga dochody wyłącznie z działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, gdyż działalność ta skierowana jest wyłącznie na wykorzystywanie towarów, usług i wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły w celach zarobkowych - tj. świadczenia usług przewozów pasażerskich. W ramach swojej działalności ZTM wykonuje czynności opodatkowane podatkiem od towarów i usług, a także uzyskuje przychody niegenerujące tego podatku, jednak, co należy podkreślić, posiadające bezwzględnie związek z działalnością gospodarczą, do której ZTM został powołany.

Natomiast powołany wyżej art. 86 ust. 2a ustawy o VAT będzie mieć zastosowanie jedynie do sytuacji, w której nabywane towary i usługi, wykorzystywane są zarówno do celów wykonywanej przez podatnika działalności gospodarczej, jak i do celów innych niż działalność gospodarcza, w sytuacji gdy przypisanie tych wydatków w całości do działalności gospodarczej nie jest możliwe. W takich okolicznościach kwotę podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2 ustawy o VAT, oblicza się zgodnie ze sposobem określenia zakresu wykorzystywania nabywanych towarów i usług do celów działalności gospodarczej. Stanowisko takie wyraził również Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji indywidualnej Nr IPPP1/4512-21/16-2/MP z dnia 26 stycznia 2016 r.

Natomiast w przypadku ZTM wszystkie zakupy służą wyłącznie prowadzonej działalności gospodarczej, co skutkuje tym, że w ocenie Miasta w przedmiotowym zakresie nie będzie miał zastosowania art. 86 ust. 2a ustawy o VAT. W konsekwencji ZTM będzie miał prawo do pełnego odliczenia podatku naliczonego (przy założeniu braku wystąpienia sprzedaży zwolnionej z opodatkowania).Jak bowiem wskazano w stanie faktycznym działalność ZTM sprowadza się do zapewnienia transportu miejskiego dla mieszkańców miasta i okolicznych miejscowości, co bezsprzecznie uznane musi zostać za działalność gospodarczą. Przychody uzyskiwane z tego głównego przedmiotu działalności gospodarczej (sprzedaż usług komunikacji) w całości opodatkowane są podatkiem od towarów i usług. Natomiast przychody uzyskiwane z innych tytułów - bez względu na to czy są opodatkowane czy niepodlegające opodatkowaniu VAT - stanowią naturalną konsekwencję wykonywania głównej działalności gospodarczej przez ZTM, a zatem wpisują się w cel prowadzonej działalności przez ZTM. Wszystkie czynności wykonywane przez ZTM, a zarazem uzyskiwane przychody, mają związek z działalnością polegającą na zapewnieniu usług komunikacji. Zatem zakupy dokonywane przez ZTM służą jedynie celom prowadzonej działalności gospodarczej, co na gruncie obowiązujących przepisów ustawy o podatku od towarów i usług daje pełne prawo do odliczenia podatku naliczonego. Brak możliwości odliczenia podatku naliczonego przez ZTM skutkować będzie naruszeniem zasady neutralności podatku VAT, spójności systemu prawa, a także godzić będzie w pewność co do racjonalności ustawodawcy. Należy bowiem zauważyć, iż odliczenie podatku naliczonego gwarantuje zachowanie zasady neutralności VAT, jako podstawowej cechy krajowego i wspólnotowego systemu VAT. Zasada ta stanowi, iż podatek VAT powinien być dla podatników neutralny na każdym etapie wykonywania działalności gospodarczej. Realizacji tego celu służy wprowadzenie podstawowego mechanizmu, jakim jest prawo podatnika do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Zasada ta wielokrotnie była przywoływana w orzeczeniach krajowych sądów administracyjnych oraz w orzeczeniach Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej (TSUE). Przykładowo, w orzeczeniu w sprawie 268/83 D.A. Rompelman i E.A. Rompelman-Van Deelen TSUE stwierdził, iż: „Na podstawie powyższych przepisów można uznać, że system odliczeń ma na celu zwolnienie podatnika w całości od obciążeń podatkiem VAT należnym do zapłaty lub zapłaconym w toku całości jego działalności gospodarczej. Wspólny system podatku od wartości dodanej zapewnia zatem to, by całość działalności gospodarczej, niezależnie od jej celu lub rezultatów, pod warunkiem, iż działalność taka sama w sobie podlega VAT była opodatkowana w całkowicie neutralny sposób”. Reasumując, zdaniem Miasta zdarzenia znajdujące się poza zakresem VAT, ale dotyczące działalności gospodarczej nie powinny wpływać na wysokość proporcji sprzedaży, o której mowa w art. 86 ust 2a ustawy o VAT. Podobne stanowisko zostało wyrażone w interpretacjach indywidualnych: Nr IPPP1/4512-1048/15-2/IGO z dnia 28 października 2015 r. wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie, Nr ILPP2/4512-1-786/15-2/JK z dnia 21 stycznia 2016 r. oraz Nr ILPP2/4512-1-813/15-3/AW z dnia 27 stycznia 2016 r. wydanych przez Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu czy Nr 1TPP2/4512-104/16/AD z dnia 4 maja 2016 r. wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy. Z orzecznictwa TSUE (dawniej ETS) wynika również, iż rozliczenie poniesionych kosztów przy zastosowaniu proporcji może mieć zastosowanie wyłącznie w przypadku występowania działalności statutowej, która nie generuje sprzedaży opodatkowanej dla celów podatku VAT.

Uwzględniając całość przedstawionego stanowiska, zdaniem miasta przepisy ustawy o VAT w zakresie art. 86 ust. 2a-2h nie obejmują swoim zakresem sytuacji przedstawionej we wniosku o interpretację indywidualną, co skutkować będzie pełnym prawem do odliczenia podatku naliczonego, przy założeniu braku wystąpienia sprzedaży zwolnionej w ZTM. W opinii Wnioskodawcy wskazana jednostka organizacyjna Miasta wszelkie działania podejmuje wyłącznie w ramach prowadzonej działalności gospodarczej

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r. poz. 718). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skarga powinna czynić zadość wymaganiom pisma w postępowaniu sądowym, a ponadto zawierać: wskazanie zaskarżonej decyzji, postanowienia, innego aktu lub czynności, oznaczenie organu, którego działania, bezczynności lub przewlekłego prowadzenia postępowania skarga dotyczy, określenie naruszenia prawa lub interesu prawnego, w przypadkach, o których mowa w art. 52 § 3 i 4, dowód, że skarżący wezwał właściwy organ do usunięcia naruszenia prawa (art. 57 § 1 pkt 1 - 4 ww. ustawy). Skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydana w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.