Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPP1-1/4512-1-37/16-2/RW
z 13 września 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.) oraz § 6 pkt 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pani przedstawione we wniosku z 18 lipca 2016 r. (data wpływu do BKIP w Toruniu 21 lipca 2016 r., do BKIP w Lesznie 4 sierpnia 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie obowiązku wyrejestrowania podatnika nieprowadzącego działalności gospodarczej, prawa do skorzystania ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 oraz terminu składania korekty deklaracji VAT – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 21 lipca 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie obowiązku wyrejestrowania podatnika nieprowadzącego działalności gospodarczej, prawa do skorzystania ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 oraz terminu składania korekty deklaracji VAT.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

W 2005 r. Wnioskodawca rozpoczął prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług fryzjerskich. Od tego dnia był czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. W 2005 r. nabył lokal użytkowy za kwotę „a” zł netto. W deklaracji za styczeń 2005 r. podatnik skorzystał z prawa do odliczenia kwoty podatku naliczonego związanego z zakupem tej nieruchomości w kwocie „b”. zł. Od lutego 2005 r. do 2006 r. podatnik wynajmował lokal odbiorcy zewnętrznemu. W okresie od 2006 r. do października 2006 r. prowadzone były w lokalu prace adaptacyjne. Suma zaewidencjonowanych wydatków poniesionych na wykończenie lokalu – po zakończeniu prac i przyjęciu lokalu do użytkowania wyniosła „c” zł, czyli przekraczała 30% wartości lokalu. Wartość poniesionych nakładów na adaptację zaliczono jako wartość początkową środka trwałego i amortyzowano. Podatek naliczony VAT z wydatków poniesionych na adaptację uwzględniano w całości w rozliczeniach miesięcznych w deklaracjach VAT-7 za miesiące od kwietnia 2006 r. do października 2006 r.

Przedmiotowa nieruchomość była wykorzystywana do 2012 r. przez Wnioskodawcę do prowadzonej działalności gospodarczej opodatkowanej podatkiem VAT.

Z 2012 r. Wnioskodawca zaprzestał prowadzenia działalności w zakresie usług fryzjerskich. Przed likwidacją przeniósł firmową nieruchomość z ewidencji środków trwałych firmy do ewidencji wynajmu poza działalnością gospodarczą.

W okresie od 2012 r. do 2013 r. podatnik zawarł umowę na wynajem lokalu. Od 2014 r. zawarł kolejną umowę na wynajem lokalu i trwa ona do dnia dzisiejszego. Przychód osiągany z ww. umów najmu jest opodatkowywany podatkiem VAT według stawki 23%.

Wnioskodawca zamierza w dalszym ciągu wynajmować swój lokal w ramach „najmu prywatnego”. Osiągany przychód z najmu nie przekroczył w 2016 r. kwoty 150.000 zł.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

Przedstawione pytania dotyczą stanu na dzień 1 stycznia 2017 r.

1. Czy podatnik, nie prowadzący działalności gospodarczej, wynajmując nieruchomość z majątku prywatnego może przestać być czynnym podatnikiem i sporządzić VAT-Z ?
2. Czy należy zaktualizować VAT-R, zgodnie z przepisem art. 96 ust. 12 ustawy o VAT i od 1 stycznia 2017 r. wynajmować lokal ze stawką „zw”, korzystając z zapisu art. 113 ust. 1 ustawy o VAT?
3. Czy Wnioskodawca musi składać korektę deklaracji VAT z tytułu podatku VAT odliczonego w 2005 r. i w 2006 r. określoną w art. 91 ust. 7 ustawy o VAT?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad. 1

W myśl postanowień art. 5 ust. 1 ustawy o VAT opodatkowaniu podatkiem VAT podlegają m.in. odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Z kolei świadczenie usług wynajmu stanowi działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT. Zdaniem Wnioskodawcy, dopóki będzie wynajmował on lokal w celach zarobkowych nie ma możliwości zgłoszenia o zaprzestaniu wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Ad. 2

Przyjmując opisane drugie rozwiązanie przyszłe Wnioskodawca uważa, że pozostając dalej czynnym podatnikiem podatku VAT w świetle art. 15 ust. 1 i 2 ustawy o VAT, w związku z najmem lokalu może skorzystać ze zwolnienia podmiotowego od 1 stycznia 2017 r. na podstawie art. 113 ust. 1 ustawy o VAT.

Ad. 3

Zdaniem Wnioskodawcy, w 2017 r. nie musi on składać korekty deklaracji VAT w zakresie odliczonego w 2005 r. i w 2006 r. podatku VAT, ponieważ z dniem 31 grudnia 2016 r. upłynie okres 10 lat określony w art. 91 ust. 7 ustawy o VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r., poz. 710, z późn. zm.) – zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii, o czym stanowi art. 2 pkt 6 ustawy.

Ponadto, w myśl art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Należy zauważyć, że pojęcie usługi zostało zdefiniowane bardzo szeroko. Taka konstrukcja definicji usług pozwala na objęcie zakresem przedmiotowym podatku VAT wszelkich transakcji wykonywanych w ramach działalności gospodarczej.

Z treści powołanego wyżej przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy jednocześnie wynika, że dostawa towarów i świadczenie usług co do zasady podlegają opodatkowaniu VAT wówczas, gdy te czynności są wykonywane odpłatnie.

Nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów, w rozumieniu art. 7 ustawy lub świadczenie usług w rozumieniu art. 8 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, bowiem aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Stosownie zatem do treści art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel i rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza, zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy, obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Zatem, ustawa definiuje podatnika jako każdy podmiot, niezależnie od jego formy organizacyjno-prawnej, który samodzielnie prowadzi działalność gospodarczą, bez względu na cel oraz rezultat takiej działalności. Powyższa definicja ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem podatnika tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym.

Natomiast obowiązek składania zgłoszeń o zaprzestaniu wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu VAT mają podatnicy, o których mowa w art. 15 ustawy.

Formularz o zaprzestaniu wykonywania działalności gospodarczej (VAT-Z) składany jest naczelnikowi urzędu skarbowego właściwemu ze względu na miejsce wykonywania czynności podlegających VAT. Podatnik lub jego następca prawny zobowiązany jest złożyć zgłoszenie w ostatnim dniu wykonywania czynności podlegającej opodatkowaniu VAT. Zgłoszenie to stanowi dla naczelnika urzędu skarbowego podstawę do wykreślenia podatnika z rejestru jako podatnika VAT.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca w 2005 r. rozpoczął prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług fryzjerskich. Od tego dnia był czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. W dniu 31 stycznia 2005 r. nabył lokal użytkowy za kwotę „a” zł netto. W deklaracji za styczeń 2005 r. podatnik skorzystał z prawa do odliczenia kwoty podatku naliczonego związanego z zakupem tej nieruchomości w kwocie „b”. zł. Od lutego 2005 r. do marca 2006 r. podatnik wynajmował lokal odbiorcy zewnętrznemu. W okresie od kwietnia 2006 r. do października 2006 r. prowadzone były w lokalu prace adaptacyjne. Suma zaewidencjonowanych wydatków poniesionych na wykończenie lokalu – po zakończeniu prac i przyjęciu lokalu do użytkowania wyniosła „c” zł, czyli przekraczała 30% wartości lokalu. Wartość poniesionych nakładów na adaptację zaliczono jako wartość początkową środka trwałego i amortyzowano. Podatek naliczony VAT z tytułu wydatków poniesionych na adaptację uwzględniano w całości w rozliczeniach miesięcznych w deklaracjach VAT-7 za miesiące od kwietnia 2006 r. do 2006 r. Przedmiotowa nieruchomość była wykorzystywana do 2012 r. przez Wnioskodawcę do prowadzonej działalności gospodarczej opodatkowanej podatkiem VAT. Z ... 2012 r. Wnioskodawca zaprzestał prowadzenia działalności w zakresie usług fryzjerskich. Przed likwidacją przeniósł firmową nieruchomość z ewidencji środków trwałych firmy do ewidencji wynajmu poza działalnością gospodarczą. W okresie od 2012 r. do 2013 r. podatnik zawarł umowę na wynajem lokalu. Od 1 października 2014 r. zawarł kolejną umowę na wynajem lokalu i trwa ona do dnia dzisiejszego. Przychód osiągany z ww. umów najmu jest opodatkowywany podatkiem VAT według stawki 23%. Wnioskodawca zamierza w dalszym ciągu wynajmować swój lokal w ramach „najmu prywatnego”. Osiągany przychód z najmu nie przekroczył w 2016 r. kwoty 150.000 zł.

Wnioskodawca ma wątpliwości, czy nie prowadząc działalności gospodarczej, a wynajmując nieruchomości z majątku prywatnego może on przestać być czynnym podatnikiem i sporządzić VAT-Z.

Należy zauważyć, że umowa najmu jest cywilnoprawną umową nakładającą na strony – zarówno wynajmującego, jak i najemcę – określone przepisami obowiązki.

Według art. 659 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2016 r., poz. 380, z późn. zm.), przez umowę najmu wynajmujący zobowiązuje się oddać najemcy rzecz do używania przez czas oznaczony lub nie oznaczony, a najemca zobowiązuje się płacić wynajmującemu umówiony czynsz, przy czym – jak wynika z § 2 tego samego artykułu – czynsz może być oznaczony w pieniądzach lub w świadczeniach innego rodzaju.

Najem jest więc umową dwustronnie zobowiązującą i wzajemną, odpowiednikiem świadczenia wynajmującego, polegającego na oddaniu rzeczy do używania, jest świadczenie najemcy, polegające na płaceniu umówionego czynszu.

W świetle art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i ust. 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Zgodnie z art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i ust. 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Jednakże zarówno w treści ustawy, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku.

I tak, na mocy art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy, zwalnia się od podatku usługi w zakresie wynajmowania i wydzierżawiania nieruchomości o charakterze mieszkalnym lub części nieruchomości, na własny rachunek, wyłącznie na cele mieszkaniowe.

Wobec powyższego, zwolnione od podatku od towarów i usług są usługi w zakresie wynajmowania i dzierżawienia nieruchomości o charakterze mieszkalnym na własny rachunek, natomiast usługi w zakresie wynajmowania lub dzierżawienia nieruchomości o charakterze niemieszkalnym opodatkowane są stawką podatku w wysokości 23%.

Mając na uwadze powyższe przepisy należy stwierdzić, że najem wypełnia określoną w art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług definicję działalności gospodarczej, jeżeli wykonywany jest w sposób ciągły dla celów zarobkowych (zawierane umowy najmu mają zazwyczaj długotrwały charakter, a uzyskiwane korzyści z tego tytułu są w zasadzie stałe), bez względu na to, czy najem będzie prowadzony w ramach działalności gospodarczej, czy jako odrębne źródło przychodu.

Wskazać należy, że oddając w najem składniki majątku po ich wycofaniu z ewidencji środków trwałych Zainteresowany nie utraci statusu podatnika podatku VAT w tym zakresie. Wynika to z faktu, że oddanie opisanej nieruchomości w najem poza dotychczasową działalność gospodarczą – na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług – skutkować będzie wykonywaniem działalności gospodarczej (polegającej na wynajmie nieruchomości), zdefiniowanej w art. 15 ust. 2 ustawy oraz dokonywaniem czynności opodatkowanych, określonych w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy. Zatem Wnioskodawca nie zaprzestaje wykorzystywania tej nieruchomości na potrzeby związane z prowadzoną działalnością gospodarczą (w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy), bowiem nadal będzie ona przedmiotem najmu, w konsekwencji nie dojdzie do zmiany jej przeznaczenia.

W konsekwencji wynajem nieruchomości z majątku prywatnego stanowi odpłatne świadczenie usług, o którym mowa w art. 8 ust. 1 ustawy i podlega opodatkowaniu tym podatkiem na mocy przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy. Wnioskodawca nie ma też obowiązku zgłoszenia o zaprzestaniu wykonywania czynności podlegających VAT – formularza VAT–Z, gdyż po zaprzestaniu świadczenia usług fryzjerskich jedynie ograniczył zakres wykonywanych przez siebie czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem VAT.

Wątpliwości Wnioskodawcy odnoszą się również do wskazania czy powinien on zaktualizować zgłoszenie VAT-R, zgodnie z przepisem art. 96 ust. 12 ustawy i od 1 stycznia 2017 r. wynajmować lokal, korzystając ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 ustawy.

Zgodnie z art. 96 ust. 1 ustawy, podmioty, o których mowa w art. 15, są obowiązane przed dniem wykonania pierwszej czynności określonej w art. 5 złożyć naczelnikowi urzędu skarbowego zgłoszenie rejestracyjne, z zastrzeżeniem ust. 3.

W myśl art. 96 ust. 3 ustawy, podmioty wymienione w art. 15, u których sprzedaż jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9 lub wykonujące wyłącznie czynności zwolnione od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 lub przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3, mogą złożyć zgłoszenie rejestracyjne.

W świetle art. 96 ust. 4 ustawy – naczelnik urzędu skarbowego rejestruje podatnika jako "podatnika VAT czynnego", a w przypadku podatników, o których mowa w ust. 3 – jako "podatnika VAT zwolnionego", i na wniosek podatnika potwierdza to zarejestrowanie.

Stosownie do treści art. 96 ust. 5 ustawy, jeżeli podmioty, o których mowa w ust. 3, rozpoczną dokonywanie sprzedaży opodatkowanej, utracą zwolnienie od podatku lub zrezygnują z tego zwolnienia, obowiązane są do złożenia zgłoszenia rejestracyjnego, o którym mowa w ust. 1, a w przypadku podatników zarejestrowanych jako podatnicy VAT zwolnieni – do aktualizacji tego zgłoszenia, w terminach:

1. przed dniem dokonania pierwszej sprzedaży towaru lub usługi, innych niż zwolnione od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2, 2a i 4-41 lub przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3, w przypadku rozpoczęcia dokonywania tej sprzedaży;
2. przed dniem, w którym podatnik traci prawo do zwolnienia, o którym mowa w art. 113 ust. 1 i 9, w przypadku utraty tego prawa;
3. przed początkiem miesiąca, w którym podatnik rezygnuje ze zwolnienia, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 3 oraz art. 113 ust. 1 i 9, w przypadku rezygnacji z tego zwolnienia, z zastrzeżeniem pkt 4;
4. przed dniem wykonania pierwszej czynności określonej w art. 5, w przypadku rezygnacji ze zwolnienia, o którym mowa w art. 113 ust. 9, od pierwszej wykonanej czynności.

Przepis ust. 4 stosuje się odpowiednio.

W myśl art. 96 ust. 6 ustawy, jeżeli podatnik zarejestrowany jako podatnik VAT zaprzestał wykonywania czynności podlegającej opodatkowaniu, jest on obowiązany zgłosić zaprzestanie działalności naczelnikowi urzędu skarbowego; zgłoszenie to stanowi dla naczelnika urzędu skarbowego podstawę do wykreślenia podatnika z rejestru jako podatnika VAT.

Natomiast według art. 96 ust. 10 ustawy, podatnicy zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni, u których następnie sprzedaż została zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 lub którzy następnie zgłosili, że będą wykonywać wyłącznie czynności zwolnione od podatku na podstawie art. 43, pozostają w rejestrze jako podatnicy VAT zwolnieni.

Jeżeli dane zawarte w zgłoszeniu rejestracyjnym ulegną zmianie, podatnik jest obowiązany zgłosić zmianę do naczelnika urzędu skarbowego w terminie 7 dni, licząc od dnia, w którym nastąpiła zmiana. Obowiązek ten nie dotyczy przypadków, gdy następuje wyłącznie zmiana danych objętych obowiązkiem aktualizacji na podstawie ustawy z dnia 13 października 1995 r. o zasadach ewidencji i identyfikacji podatników i płatników (Dz. U. z 2016 r. poz. 476). Zdanie drugie nie ma zastosowania w przypadku, gdy zgłaszana zmiana powoduje zmianę właściwości organu podatkowego (art. 96 ust. 12 ustawy).

W świetle art. 113 ust. 1 ustawy, zwalnia się od podatku sprzedaż dokonywaną przez podatników, u których wartość sprzedaży nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 150.000 zł. Do wartości sprzedaży nie wlicza się kwoty podatku.

W myśl art. 113 ust. 2 ustawy, do wartości sprzedaży, o której mowa w ust. 1, nie wlicza się:

1. wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów oraz sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju oraz sprzedaży wysyłkowej na terytorium kraju;
2. odpłatnej dostawy towarów i odpłatnego świadczenia usług, zwolnionych od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 lub przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3, z wyjątkiem:
   1. transakcji związanych z nieruchomościami,
   2. usług, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 7, 12 i 38-41,
   3. usług ubezpieczeniowych
   – jeżeli czynności te nie mają charakteru transakcji pomocniczych;
3. odpłatnej dostawy towarów, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji.
   
   

Stosownie natomiast do art. 113 ust. 11 ustawy, podatnik, który utracił prawo do zwolnienia sprzedaży od podatku lub zrezygnował z tego zwolnienia, może, nie wcześniej niż po upływie roku, licząc od końca roku, w którym utracił prawo do zwolnienia lub zrezygnował z tego zwolnienia, ponownie skorzystać ze zwolnienia określonego w art. 113 ust. 1.

Przepis ust. 11 stosuje się odpowiednio do podatnika będącego osobą fizyczną, który przed zakończeniem działalności gospodarczej utracił prawo do zwolnienia od podatku lub zrezygnował z tego zwolnienia, a następnie rozpoczął ponownie wykonywanie czynności, o których mowa w art. 5 (art. 113 ust. 11a ustawy).

Z powołanego wyżej przepisu art. 113 ust. 11 ustawy wynika, że podatnik, który utracił prawo do zwolnienia od podatku lub zrezygnował z tego zwolnienia, może na podstawie powołanego przepisu, ponownie skorzystać z tego zwolnienia, jeżeli upłynął rok, licząc od końca roku, w którym utracił prawo do zwolnienia lub zrezygnował z tego zwolnienia, przy czym podatnik ma prawo do powrotu do zwolnienia od początku dowolnego miesiąca w trakcie roku podatkowego, o ile zostały spełnione pozostałe przesłanki ponownego skorzystania ze zwolnienia.

Przepis art. 113 ust. 1 ustawy, zwalnia się od podatku sprzedaż dokonywaną przez podatników, u których wartość sprzedaży nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 150.000 zł. Przepis ten nie określa w jakim terminie podatnik jest zobowiązany o zamiarze wyboru zwolnienia poinformować urząd. W związku z tym, należy przyjąć ogólnie stosowaną zasadę aktualizacji danych wynikającą z art. 96 ust. 12 ustawy, według której podatnik o wszelkich zmianach objętych zgłoszeniem rejestracyjnym jest zobowiązany poinformować urząd w terminie 7 dni, licząc od dnia, w którym nastąpiła zmiana, czyli od momentu wyboru przez podatnika zwolnienia podmiotowego na formularzu VAT-R.

Zatem, po uwzględnieniu treści przytoczonych przepisów oraz opisu sprawy należy stwierdzić, że skoro od dnia 3 stycznia 2005 r. Wnioskodawca jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku VAT, a wartość sprzedaży opodatkowanej u Wnioskodawcy w 2016 r. nie przekroczyła kwoty 150.000 zł, to będzie on mógł – od dnia 1 stycznia 2017 r. – skorzystać ze zwolnienia, o którym mowa w art. 113 ust. 1 oraz złożyć zgłoszenie wynikające z art. 96 ust. 12 ustawy.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą także obowiązku składania korekty deklaracji VAT z tytułu podatku VAT odliczonego w 2005 r. i w 2006 r., określoną w art. 91 ust.7 ustawy.

Zasady dotyczące sposobu i terminu dokonywania korekt podatku naliczonego zostały określone w art. 91 ustawy o podatku od towarów i usług.

Zgodnie z art. 91 ust. 1 ustawy, po zakończeniu roku, w którym podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, o którym mowa w art. 86 ust. 1, jest on obowiązany dokonać korekty kwoty podatku odliczonego zgodnie z art. 90 ust. 2−10, z uwzględnieniem proporcji obliczonej w sposób określony w art. 90 ust. 2−6 lub 10 lub przepisach wydanych na podstawie art. 90 ust. 11 i 12, dla zakończonego roku podatkowego.

W myśl art. 91 ust. 2 ustawy, w przypadku towarów i usług, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji, a także gruntów i praw wieczystego użytkowania gruntów, jeżeli zostały zaliczone do środków trwałych nabywcy, z wyłączeniem tych, których wartość początkowa nie przekracza 15.000 zł, korekty, o której mowa w ust. 1 podatnik dokonuje w ciągu 5 kolejnych lat, a w przypadku nieruchomości i praw wieczystego użytkowania gruntów – w ciągu 10 lat, licząc od roku, w którym zostały oddane do użytkowania. Roczna korekta w przypadku, o którym mowa w zdaniu pierwszym, dotyczy jednej piątej, a w przypadku nieruchomości i praw wieczystego użytkowania gruntów – jednej dziesiątej kwoty podatku naliczonego przy ich nabyciu lub wytworzeniu. W przypadku środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, których wartość początkowa nie przekracza 15.000 zł, przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio, z tym że korekty dokonuje się po zakończeniu roku, w którym zostały oddane do użytkowania.

Zgodnie z art. 91 ust. 3 ustawy, korekty, o której mowa w ust. 1 i 2, dokonuje się w deklaracji podatkowej składanej za pierwszy okres rozliczeniowy roku następującego po roku podatkowym, za który dokonuje się korekty, a w przypadku zakończenia działalności gospodarczej – w deklaracji podatkowej za ostatni okres rozliczeniowy.

W przypadku, gdy w okresie korekty, o której mowa w ust. 2, nastąpi sprzedaż towarów lub usług, o których mowa w ust. 2, lub towary te zostaną opodatkowane zgodnie z art. 14, uważa się, że te towary lub usługi są nadal wykorzystywane na potrzeby czynności podlegających opodatkowaniu u tego podatnika, aż do końca okresu korekty (art. 91 ust. 4 ustawy).

Natomiast zgodnie z art. 91 ust. 5 ustawy, w przypadku, o którym mowa w ust. 4, korekta powinna być dokonana jednorazowo w odniesieniu do całego pozostałego okresu korekty. Korekty dokonuje się w deklaracji podatkowej za okres rozliczeniowy, w którym nastąpiła sprzedaż, a w przypadku opodatkowania towarów zgodnie z art. 14 – w deklaracji podatkowej za okres rozliczeniowy, w którym w stosunku do tych towarów powstał obowiązek podatkowy.

W świetle art. 91 ust. 6 ustawy, w przypadku gdy towary lub usługi, o których mowa w ust. 4, zostaną:

1. opodatkowane – w celu dokonania korekty przyjmuje się, że dalsze wykorzystanie tego towaru lub usługi jest związane z czynnościami opodatkowanymi,
2. zwolnione od podatku lub nie podlegały opodatkowaniu – w celu dokonania korekty przyjmuje się, że dalsze wykorzystanie tego towaru lub usługi jest związane wyłącznie z czynnościami zwolnionymi od podatku lub niepodlegającymi opodatkowaniu.
   
   

Przepisy ust. 1-6 stosuje się odpowiednio w przypadku, gdy podatnik miał prawo do obniżenia kwot podatku należnego o całą kwotę podatku naliczonego od wykorzystywanego przez siebie towaru lub usługi i dokonał takiego obniżenia, albo nie miał takiego prawa, a następnie zmieniło się prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od tego towaru lub usługi (art. 91 ust. 7 ustawy).

W przypadku towarów i usług, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji, a także gruntów i praw wieczystego użytkowania gruntów, jeżeli zostały zaliczone do środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych nabywcy, z wyłączeniem tych, których wartość początkowa nie przekracza 15.000 zł, korekty, o której mowa w ust. 7, dokonuje się na zasadach określonych w ust. 2 zdanie pierwsze i drugie oraz ust. 3. Korekty tej dokonuje się przy każdej kolejnej zmianie prawa do odliczeń, jeżeli zmiana ta następuje w okresie korekty (art. 91 ust. 7a ustawy).

Stosownie do art. 91 ust. 7b ustawy, w przypadku towarów i usług innych niż wymienione w ust. 7a, wykorzystywanych przez podatnika do działalności gospodarczej, korekty, o której mowa w ust. 7, dokonuje się na zasadach określonych w ust. 1, ust. 2 zdanie trzecie i ust. 3, z zastrzeżeniem ust. 7c.

Zgodnie z art. 91 ust. 7c ustawy, jeżeli zmiana prawa do obniżenia podatku należnego wynika z przeznaczenia towarów lub usług, o których mowa w ust. 7b, wyłącznie do wykonywania czynności, w stosunku do których nie przysługuje prawo do obniżenia podatku należnego, lub wyłącznie do czynności, w stosunku do których takie prawo przysługuje – korekty, o której mowa w ust. 7, dokonuje się w deklaracji podatkowej składanej za okres rozliczeniowy, w którym wystąpiła ta zmiana. Korekty tej nie dokonuje się, jeżeli od końca okresu rozliczeniowego, w którym wydano towary lub usługi do użytkowania, upłynęło 12 miesięcy.

W myśl art. 91 ust. 7d ustawy w przypadku zmiany prawa do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony od towarów i usług, innych niż wymienione w ust. 7a i 7b, w szczególności towarów handlowych lub surowców i materiałów, nabytych z zamiarem wykorzystania ich do czynności, w stosunku do których przysługuje pełne prawo do obniżenia podatku należnego lub do czynności, w stosunku do których prawo do obniżenia podatku należnego nie przysługuje i niewykorzystanych zgodnie z takim zamiarem do dnia tej zmiany, korekty podatku naliczonego dokonuje się w deklaracji podatkowej składanej za okresy rozliczeniowe, w których wystąpiła ta zmiana.

Zatem mając na uwadze powyższe przepisy oraz przedstawione zdarzenie przyszłe należy zauważyć, że Wnioskodawca nie będzie miał obowiązku dokonania korekty podatku naliczonego odliczonego w związku z poniesionymi nakładami na zakup i wykończenie przedmiotowego lokalu albowiem przekazanie lokalu z ewidencji środków trwałych firmy do ewidencji najmu poza działalnością gospodarczą celem jego wynajmu nie stanowiło czynności zwolnionej od podatku, a lokal nadal wykorzystywany jest przez Wnioskodawcę do czynności opodatkowanych, tj. wynajmu.

Nie nastąpiła więc w tym przypadku zmiana przeznaczenia przedmiotowego lokalu.

Ponadto odliczenia podatku naliczonego Wnioskodawca dokonał w 2005 r. i w 2006 r., a więc 31 grudnia 2016 r. minie dziesięcioletni termin, w którym Zainteresowany zobowiązany byłby do dokonania korekty, w związku ze zmianą przeznaczenia przedmiotowej nieruchomości – z wykorzystywanej do celów działalności opodatkowanej, na wykorzystywaną do czynności zwolnionych od podatku na podstawie art. 113 ustawy.

Tym samym, Wnioskodawca, nie będzie zobowiązany do dokonania korekty podatku naliczonego, odliczonego w związku z zakupem i wykończeniem przedmiotowego lokalu w 2005 r. i w 2006 r.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

W związku z powyższym tut. Organ informuje, że wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (pytań) Wnioskodawcy. Inne kwestie przedstawione w opisie zdarzenia przyszłego, bądź we własnym stanowisku, które nie zostały objęte pytaniem nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.