2016.09.15 - Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu

Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPP2-2/4512-1-18/16-3/AD
z 15 września 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.) oraz § 6 pkt 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z 14 lipca 2016 r. (data wpływu 18 lipca 2016 r.) uzupełnionym pismem z 19 lipca 2016 r. (data wpływu 22 lipca 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania przekazania na cele osobiste Wnioskodawcy budynku i garażu wykorzystywanych wcześniej w prowadzonej przez niego działalności gospodarczej – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 18 lipca 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania przekazania na cele osobiste Wnioskodawcy budynku i garażu wykorzystywanych wcześniej w prowadzonej przez niego działalności gospodarczej.

Wniosek uzupełniono pismem w dniu 22 lipca 2016 r., o pełnomocnictwo szczególne oraz potwierdzenie uiszczenia opłaty.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca (także „Podatnik”), osoba fizyczna, polski rezydent podatkowy, prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą na terytorium Polski. Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług oraz wykonuje czynności opodatkowane tym podatkiem.

Wnioskodawca na potrzeby prowadzonej przez siebie działalności nabył od osoby fizycznej, nieprowadzącej działalności gospodarczej zabudowaną nieruchomość („Nieruchomość” i „Budynek”). Transakcja nabycia Nieruchomości nie była opodatkowana podatkiem VAT. Po nabyciu Budynku Wnioskodawca przeprowadził na nim prace remontowe i modernizacyjne. Od wydatków poniesionych na wskazane remonty i ulepszenia Budynku Wnioskodawcy przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego. Na Nieruchomości został również po jej nabyciu przez Wnioskodawcę wybudowany garaż, stanowiący odrębny budynek („Garaż”). W zakresie wydatków poniesionych na budowę Garażu Wnioskodawcy przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego. Budynek i Garaż były i są obecnie wykorzystywane do prowadzenia działalności gospodarczej Wnioskodawcy.

Obecnie Wnioskodawca planuje wyłączenie Budynku i Garażu z prowadzonej przez niego działalności gospodarczej do jego majątku osobistego.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy na moment wyłączenia Budynku i Garażu z działalności gospodarczej Wnioskodawcy, w stosunku do Budynku wystąpią po stronie Wnioskodawcy jakiekolwiek konsekwencje na gruncie podatku VAT?

Zdaniem Wnioskodawcy, wycofanie Budynku i Garażu z działalności gospodarczej Wnioskodawcy na jego cele osobiste będzie rodziło skutki podatkowe w podatku VAT, w zakresie w jakim Wnioskodawcy przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego, gdyż będzie to czynność, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 Ustawy VAT, jak również będzie to dostawa określona w art. 7 ust. 1 i ust. 2 tej ustawy.

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 Ustawy VAT opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju (...).

Przez towary, stosownie do art. 2 pkt 6 Ustawy VAT, rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Zgodnie z art. 45 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2014 r., poz. 121, ze zm.) – dalej jako „K.c.” – rzeczami w rozumieniu niniejszego kodeksu są tylko przedmioty materialne.

Według art. 46 § 1 K.c., nieruchomościami są części powierzchni ziemskiej stanowiące odrębny przedmiot własności (grunty), jak również budynki trwale z gruntem związane lub części takich budynków, jeżeli na mocy przepisów szczególnych stanowią odrębny od gruntu przedmiot własności.

W myśl art. 7 ust. 1 Ustawy VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, należy rozumieć przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Zgodnie z art. 7 ust. 2 ww. ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się również przekazanie nieodpłatnie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa, w szczególności:

przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia,
wszelkie inne darowizny

‒ jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych.

Według art. 2 pkt 14a ustawy, przez wytworzenie nieruchomości rozumie się wybudowanie budynku, budowli lub ich części, lub ich ulepszenie w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym.

Aby doszło do opodatkowania nieodpłatnego przekazania towarów, muszą być spełnione łącznie następujące warunki:

dokonującym nieodpłatnego przekazania powinien być podatnik podatku od towarów i usług;
przekazane przez podatnika towary powinny należeć do jego przedsiębiorstwa;
przedmiotem nieodpłatnego przekazania powinien być towar, w stosunku do którego podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy jego nabyciu, imporcie lub wytworzeniu.

Omawiany przepis jest odpowiednikiem art. 16 Dyrektywy 2006/112/WE (Dz. Urz. UE L z 2006 r. Nr 347, str. 1, ze zm.), zgodnie z którym wykorzystanie przez podatnika towarów stanowiących część majątku jego przedsiębiorstwa do celów prywatnych podatnika lub jego pracowników, które przekazuje nieodpłatnie lub, w ujęciu ogólnym, które przeznacza do celów innych niż prowadzona przez niego działalność, gdy VAT od powyższych towarów lub ich części podlegał w całości lub w części odliczeniu, jest uznawane za odpłatną dostawę towarów.

W swoim orzecznictwie Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej (dalej jako „TSUE”) wyjaśnił cel wprowadzenia tej regulacji. Przykładowo w wyroku w sprawie C-20/91 Pieter de Jong TSUE zaznaczył, że „celem art. 5(6) Szóstej Dyrektywy (obecnie art. 16 Dyrektywy 2006/112/WE) jest zapewnienie równego traktowania zarówno podatnika stosującego do użytku prywatnego towary stanowiące część składową majątku przedsiębiorstwa, jak i zwykłego konsumenta kupującego towary tego samego rodzaju. Mając na względzie powyższy cel, przepis ten zapobiega sytuacji unikania przez podatnika, który odliczył VAT od zakupu towarów wykorzystywanych do swego przedsiębiorstwa, zapłaty VAT w momencie przenoszenia tych towarów z przedsiębiorstwa do użytku prywatnego oraz odnoszenia przez niego korzyści, do których nie jest uprawniony w porównaniu ze zwykłym konsumentem, który nabywa towary i uiszcza od nich VAT” (pkt 15 wyroku).

Ponadto w wyroku w sprawie C-48/97 Kuwait Petroleum TSUE wskazał, że „celem art. 5(6) Szóstej Dyrektywy jest zapewnienie równego traktowania podatnika, który wykorzystuje aktywa przedsiębiorstwa do celów prywatnych i zwykłego konsumenta, który nabywa towary tego samego rodzaju” (pkt 21 wyroku).

Mając na uwadze powyższe Wnioskodawca wskazuje, że jak to zostało zaprezentowane w opisie zdarzenia przyszłego, Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą na terytorium Polski. Wnioskodawca na potrzeby prowadzonej przez siebie działalności nabył od osoby fizycznej, nieprowadzącej działalności gospodarczej Nieruchomość. Transakcja nabycia Nieruchomości nie była opodatkowana podatkiem VAT. Po nabyciu Budynku Wnioskodawca przeprowadził na nim prace remontowe i modernizacyjne. Od wydatków poniesionych na wskazane remonty i ulepszenia Budynku Wnioskodawcy przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego. Na Nieruchomości został po jej nabyciu przez Wnioskodawcę wybudowany Garaż. W zakresie wydatków poniesionych na budowę Garażu Wnioskodawcy przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego. Budynek i Garaż były i są obecnie wykorzystywane do prowadzenia działalności gospodarczej Wnioskodawcy.

Tym samym w opinii Wnioskodawcy, uznać należy, że konstytutywny warunek opodatkowania nieodpłatnego przekazania towarów, o którym mowa w art. 7 ust. 2 Ustawy VAT będzie spełniony, jednakże tylko w zakresie wydatków poniesionych przez Wnioskodawcę na remonty, ulepszenia, modernizacje i adaptacje Budynku oraz budowę Garażu, tj. w zakresie w jakim przysługiwało Wnioskodawcy prawo do odliczenia podatku naliczonego.

Podsumowując zdaniem Wnioskodawcy, wycofanie Budynku i Garażu z działalności gospodarczej Wnioskodawcy na jego cele osobiste będzie rodziło skutki podatkowe w podatku VAT, w zakresie w jakim Wnioskodawcy przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego, gdyż będzie to czynność, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 Ustawy VAT, jak również będzie to dostawa określona w art. 7 ust. 1 i ust. 2 tej ustawy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r., poz. 710, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W świetle art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Stosownie do art. 45 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2016 r., poz. 380, z późn. zm.) – dalej jako „K.c.” – rzeczami w rozumieniu niniejszego kodeksu są tylko przedmioty materialne.

Zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

W myśl art. 7 ust. 2 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się również przekazanie nieodpłatnie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa, w szczególności:

przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia,
wszelkie inne darowizny

– jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych.

Zatem, co do zasady, opodatkowaniu podatkiem VAT podlega odpłatna dostawa towarów (przeniesienie prawa do rozporządzania towarem jak właściciel). Ponadto, opodatkowaniu podlegają także wszelkie inne przekazania oraz darowizny wskazane w art. 7 ust. 2 pkt 1 i 2, jednakże pod warunkiem, że podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Tym samym, niespełnienie powyższego warunku jest podstawą do traktowania nieodpłatnego przekazania towarów w świetle brzmienia art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy – jako wyłączonego spod zakresu działania ustawy o podatku od towarów i usług, bez względu na cel, na który zostały one przekazane.

Według art. 2 pkt 14a ustawy, przez wytworzenie nieruchomości rozumie się wybudowanie budynku, budowli lub ich części, lub ich ulepszenie w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym.

Podkreślić należy, że art. 7 ust. 2 ustawy stanowi, że opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega również nieodpłatne przekazanie towarów z tytułu nabycia których nie przysługiwało częściowe lub całkowite prawo do odliczenia podatku, ale w towarach tych zostały wymienione (wytworzone) części składowe, przy nabyciu których podatnikowi przysługiwało częściowe lub całkowite prawo do odliczenia i które spowodowały trwały wzrost wartości towarów do momentu ich bezpłatnego przekazania.

Zatem kluczowym elementem determinującym opodatkowanie podatkiem od towarów i usług czynności polegającej na nieodpłatnym przekazaniu towarów jest to, czy przy nabyciu (w tym również imporcie lub wytworzeniu) tych towarów lub ich części składowych podatnikowi przysługiwało – w całości lub w części – prawo do odliczenia podatku naliczonego.

Aby stwierdzić, czy nieodpłatne przekazanie towarów podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług należy wyjaśnić znaczenie pojęcia „części składowe”.

Zarówno ustawa o podatku od towarów i usług, jak i przepisy wykonawcze do niej, nie regulują pojęcia „części składowych”. Zatem, w tym celu należy odwołać się do innych przepisów, które tę kwestię regulują, a mianowicie do Kodeksu cywilnego.

Zgodnie z art. 47 § 1 K.c., część składowa rzeczy nie może być odrębnym przedmiotem własności i innych praw rzeczowych.

Natomiast art. 47 § 2 K.c. stanowi, że częścią składową rzeczy jest wszystko, co nie może być od niej odłączone bez uszkodzenia lub istotnej zmiany całości albo bez uszkodzenia lub istotnej zmiany przedmiotu odłączonego. Nie będą zatem spełnione przesłanki do opodatkowania w przypadku, gdy wymienione towary będą uznane za przynależności, przez które zgodnie z art. 51 § 1 K.c., rozumie się rzeczy ruchome potrzebne do korzystania z innej rzeczy (rzeczy głównej) zgodnie z jej przeznaczeniem, jeżeli pozostają z nią w faktycznym związku odpowiadającym temu celowi.

Powyższe dotyczy również nieruchomości, które w okresie użytkowania zostały ulepszone. Przesłanka do opodatkowania wystąpi w przypadku, gdy fakt dokonania przez podatnika ulepszeń będzie wywierał wpływ na podwyższenie wartości towaru w chwili przekazania go na cele osobiste.

W kontekście rozpatrywanej sprawy zasadnicze znaczenie ma więc określenie części składowej nieruchomości. Jak zauważa się w doktrynie, dany przedmiot uzyskuje atrybut części składowej innej rzeczy (rzeczy nadrzędnej), jeżeli zostanie on połączony z tą rzeczą w taki sposób, że będzie istniała:

więź fizykalno-przestrzenna,
więź funkcjonalna (gospodarcza), a połączenie będzie miało
charakter trwały (nie dla przemijającego użytku)

przy czym przesłanki te muszą być spełnione łącznie.

Wskutek takiego połączenia przedmiot połączony traci samodzielny byt w sensie fizycznym, gospodarczym i prawnym, stanowiąc z pozostałymi składnikami rzeczy jedną całość traktowaną w obrocie jako dobro samoistne (rzecz w znaczeniu techniczno-prawnym).

Mając powyższe na uwadze należy stwierdzić, że przez część składową nieruchomości należy rozumieć taką rzecz, której odłączenie od rzeczy nadrzędnej będzie powodowało zerwanie więzi:

fizykalno-przestrzennej,
funkcjonalnej (gospodarczej)

wynikiem czego będzie uszkodzenie lub istotne zmiany całości lub części składowej.

Z powyższych rozważań wynika, że ulepszenia nieruchomości (w tym również modernizacje), w wyniku których zwiększa się ich wartość początkowa stanowią części składowe, o których mowa w powołanym wyżej art. 7 ust. 2 ustawy.

Niezależnie od powyższego, podkreślić należy, że aby dostawa towaru podlegała opodatkowaniu powinna być wykonana przez podatnika podatku od towarów i usług.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy – podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych (art. 15 ust. 2 ustawy).

Z powyższego wynika, że aby wykonywaną czynność opodatkować podatkiem od towarów i usług, to istotne jest, aby podmiot ją wykonujący działał w charakterze podatnika, a więc osoby prowadzącej działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.

Mając na uwadze powyższe, stwierdzić należy, że warunkiem opodatkowania nieodpłatnej czynności podatkiem od towarów i usług jest spełnienie następujących przesłanek:

dokonującym nieodpłatnego przekazania powinien być podatnik podatku od towarów i usług;
przekazane przez podatnika towary powinny należeć do jego przedsiębiorstwa;
przedmiotem nieodpłatnego przekazania powinien być towar (lub jego część), w stosunku do którego podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu, imporcie lub wytworzeniu tego towaru lub jego części składowych.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca – czynny podatnik podatku od towarów i usług – na potrzeby prowadzonej przez siebie działalności nabył od osoby fizycznej, nieprowadzącej działalności gospodarczej zabudowaną nieruchomość. Transakcja ta nie była opodatkowana podatkiem VAT. Po nabyciu Budynku Wnioskodawca przeprowadził na nim prace remontowe i modernizacyjne. Od wydatków poniesionych na wskazane remonty i ulepszenia Budynku Wnioskodawcy przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego. Na Nieruchomości został również po jej nabyciu przez Wnioskodawcę wybudowany Garaż, stanowiący odrębny budynek. W zakresie wydatków poniesionych na budowę Garażu Wnioskodawcy przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego. Budynek i Garaż były i są obecnie wykorzystywane do prowadzenia działalności gospodarczej Wnioskodawcy. Obecnie Wnioskodawca planuje wyłączenie Budynku i Garażu z prowadzonej przez niego działalności gospodarczej do jego majątku osobistego.

Na tle powyższego, Wnioskodawca ma wątpliwości czy na moment wyłączenia Budynku i Garażu z jego działalności gospodarczej, w stosunku do Budynku i Garażu wystąpią po stronie Zainteresowanego jakiekolwiek konsekwencje na gruncie podatku VAT.

Jak wynika z przywołanych wyżej przepisów, wycofanie Budynku i Garażu z działalności gospodarczej i przekazanie ich na cele osobiste podatnika, będzie mieściło się w pojęciu dostawy towarów, w rozumieniu art. 7 ust. 2 ustawy. Nieodpłatne przekazanie Budynku i Garażu na potrzeby własne Wnioskodawcy dotyczy bowiem towarów przeznaczonych do prowadzenia działalności gospodarczej Wnioskodawcy. Ponadto – jak wynika z opisu sprawy – z tytułu wydatków poniesionych na wybudowanie Garażu, Wnioskodawcy przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego. Z kolei w Budynku dokonano ulepszeń od których Wnioskodawcy również przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego. W konsekwencji, dla czynności przekazania na cele osobiste Budynku i Garażu zostaną spełnione przesłanki warunkujące zrównanie nieodpłatnego przekazania towarów z odpłatną dostawą towarów, co oznacza, że czynność ta będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Mając na uwadze przedstawione okoliczności sprawy oraz obowiązujący w tym zakresie stan prawny wskazać należy, że wycofanie Budynku i Garażu z działalności gospodarczej i przekazanie ich do majątku osobistego będzie rodziło skutki podatkowe w podatku VAT, w zakresie w jakim Wnioskodawcy przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego, bowiem stanowić będzie czynność podlegającą opodatkowaniu jako odpłatna dostawa towarów, zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 w związku z art. 7 ust. 2 pkt 1 ustawy.

Dodatkowo, tut. Organ pragnie zauważyć, że granice szczególnego postępowania podatkowego, którego celem jest uzyskanie interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, określa Wnioskodawca występując z konkretnym pytaniem prawnym, wyłącznie w odniesieniu do stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę, co wynika wprost z przepisu art. 14b § 1, 2 i 3 ustawy Ordynacja podatkowa. Natomiast na podstawie art. 14c § 1 i § 2 tut. Organ dokonuje oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Zauważa się również, że organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym/zdarzeniem przyszłym. Wnioskodawca ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego. Podkreślenia wymaga, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny/zdarzenie przyszłe sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym/zdarzeniem przyszłym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku.

A zatem, należy zaznaczyć, że wydając przedmiotową interpretację tut. Organ oparł się na wynikającym z treści wniosku opisie zdarzenia przyszłego. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego zdarzenia przyszłego, udzielona interpretacja traci swą aktualność.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Tutejszy Organ informuje ponadto, że wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie podniesione w opisie zdarzenia przyszłego oraz we własnym stanowisku Wnioskodawcy, które nie zostały objęte pytaniem – nie mogą być zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – w niniejszej interpretacji rozpatrzone. Dotyczy to w szczególności kwestii podstawy opodatkowania.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin