Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPB2/4510-1-31/16-2/KS
z 19 września 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.) oraz § 4 pkt 3 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością przedstawione we wniosku z 19 lipca 2016 r. (data wpływu 22 lipca 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia kosztów uzyskania przychodów w przypadku sprzedaży nie w pełni zamortyzowanych środków trwałych, których zakup został sfinansowany dotacją – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 22 lipca 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia kosztów uzyskania przychodów w przypadku sprzedaży nie w pełni zamortyzowanych środków trwałych, których zakup został sfinansowany dotacją.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Spółka prowadzi działalność w zakresie handlu warzywami, a głównie pieczarkami. W 2006 r. w ramach Sektorowego Programu Operacyjnego „Restrukturyzacja i modernizacja sektora żywnościowego oraz rozwój obszarów wiejskich 2004-2006” Spółka otrzymała dofinansowanie w wysokości 50% kosztów kwalifikowalnych do zakupu maszyn i samochodów ciężarowych stanowiących środki trwałe.

Decyzją z 2008 r. Marszałek Województwa dokonał wstępnego uznania Spółki za Grupę Producentów Owoców i Warzyw oraz zatwierdził przedłożony plan dochodzenia do uznania. Na podstawie art. 9 ust. 1 pkt 3 ustawy o organizacji rynków owoców i warzyw, rynku chmielu, rynku tytoniu oraz rynku suszu paszowego w latach 2009-2013 Dyrektor Oddziału Regionalnego Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa (ARiMR) przyznał pomoc finansową (dotację) na pokrycie części kwalifikowanych kosztów inwestycji związanych z zakupem maszyn i samochodów ciężarowych. Dofinansowanie stanowiło ok. 75% wartości nabytych środków trwałych. Otrzymane dofinansowania ujęto jako przychód podatkowy wolny od podatku na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 21 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych. Nabyte środki trwałe (maszyny i samochody ciężarowe) zostały wprowadzone do ewidencji środków trwałych i rozpoczęto ich amortyzację dla celów podatkowych. Wartość początkowa środków trwałych została ustalona na zasadach ogólnych, tj. w oparciu o kwotę wydatków poniesionych na ich nabycie lub wytworzenie bez pomniejszenia tej wartości o kwotę uzyskanej dotacji.

Zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 48 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, Spółka zaliczała do kosztów uzyskania przychodu wyłącznie tę część odpisów amortyzacyjnych, która odpowiadała wartości początkowej środków trwałych, która została sfinansowana ze środków własnych Spółki (tj. odpisy amortyzacyjne z tytułu zużycia środków trwałych w części sfinansowanej dotacją klasyfikowane były przez Spółkę jako koszty niestanowiące kosztów uzyskania przychodu).

Niektóre z tych środków trwałych zostały przez Spółkę sprzedane. Sprzedaż nastąpiła po upływie okresu, w którym zgodnie z warunkami przyznania dofinansowania nie było możliwe zbycie składników majątku objętych dotacją; tym samym brak było ograniczeń natury prawnej, które uniemożliwiałyby dokonanie transakcji.

Na dzień sprzedaży środki trwałe nie były w pełni zamortyzowane.

Cena sprzedaży została ustalona w oparciu o wartość rynkową i została rozpoznana w pełnej kwocie jako przychód podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy kosztem uzyskania przychodów ze sprzedaży środków trwałych, na których zakup otrzymano dofinansowanie, będzie cała wartość, która odpowiada poniesionym wydatkom na ich nabycie (niezależnie od źródła ich finansowania), tj. wartość początkowa wynikająca z ewidencji środków trwałych, ustalona zgodnie z przepisami ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, pomniejszona o sumę dokonanych odpisów amortyzacyjnych bez względu na to, czy odpisy te zostały zaliczone do kosztów uzyskania przychodów?

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, dotacja w momencie otrzymania staje się przychodem podatkowym. Jednakże dotacja otrzymana na pokrycie kosztów albo jako zwrot wydatków związanych z otrzymaniem, zakupem lub wytworzeniem we własnym zakresie środków trwałych jest – na mocy art. 17 ust. 1 pkt 21 ustawy – przychodem wolnym od podatku dochodowego. Aby jednak jednostka mogła skorzystać ze zwolnienia od opodatkowania, środki trwałe, których zakup był w pełni lub częściowo sfinansowany dotacją powinny być amortyzowane zgodnie z przepisami podatkowymi. Spółka miała obowiązek dokonywać – według zasad określonych w art. 16a-16m ustawy – odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej, równej cenie nabycia lub kosztowi wytworzenia. Jednocześnie, stosując uregulowania art. 16 ust. 1 pkt 48 tej ustawy, Spółka nie uznała za koszty uzyskania przychodów odpisów z tytułu zużycia środków trwałych dokonywanych, według zasad określonych w art. 16a-16m, od tej części ich wartości, która odpowiada poniesionym wydatkom na nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie tych środków, odliczonym od podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym albo zwróconym podatnikowi w jakiejkolwiek formie.

Zatem koszt uzyskania przychodu stanowiła jedynie część wartości odpisów amortyzacyjnych, czyli ta część wartości początkowej, która została pokryta przez Spółkę własnymi środkami. Z kolei odpisy amortyzacyjne dokonywane od tej części wartości początkowej środków trwałych, które zostały sfinansowane dotacją nie stanowiły dla Spółki kosztów uzyskania przychodów.

Zdaniem Spółki, fakt częściowego sfinansowania nabycia środków trwałych otrzymaną dotacją nie wpływa w żaden sposób na wyliczenie kosztu uzyskania przychodu przy ich zbyciu.

Na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, koszt ten będzie stanowił różnicę między wartością początkową a sumą odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 16h ust. 1 pkt 1 ww. ustawy.

W świetle wyżej przytoczonych przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, zdaniem Spółki, kosztem uzyskania przychodów ze sprzedaży środków trwałych sfinansowanych częściowo z dotacji będzie wartość początkowa wynikająca z ewidencji środków trwałych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2014 r., poz. 851 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Powyższe oznacza, że podatnik ma prawo do odliczenia dla celów podatkowych wszelkich wydatków, pod warunkiem, że nie zostały one wymienione w art. 16 ust. 1 ww. ustawy oraz że wykaże ich związek z prowadzoną działalnością, a ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na możliwość powstania przychodu (w tym zachowania lub zabezpieczenia przychodów).

Na podstawie art. 16h ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, odpisów amortyzacyjnych dokonuje się od wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, z zastrzeżeniem art. 16k, począwszy od pierwszego miesiąca następującego po miesiącu, w którym ten środek lub wartość wprowadzono do ewidencji, z zastrzeżeniem art. 16e, do końca tego miesiąca, w którym następuje zrównanie sumy odpisów amortyzacyjnych z ich wartością początkową lub w którym postawiono je w stan likwidacji, zbyto lub stwierdzono ich niedobór; suma odpisów amortyzacyjnych obejmuje również odpisy, których zgodnie z art. 16 ust. 1 nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

W myśl art. 16 ust. 1 pkt 48 ww. ustawy, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów odpisów z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych dokonywanych, według zasad określonych w art. 16a-16m, od tej części ich wartości, która odpowiada poniesionym wydatkom na nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie tych środków lub wartości niematerialnych i prawnych, odliczonym od podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym albo zwróconym podatnikowi w jakiejkolwiek formie.

Z powołanych powyższej przepisów ustawy wynika, że otrzymana dotacja nie wpływa na wartość początkową środka trwałego, którego zakup zostały pokryty ze środków własnych Spółki i dotacji.

Na sumę odpisów amortyzacyjnych, o której mowa wyżej, składają się zarówno odpisy amortyzacyjne zaliczone do kosztów uzyskania przychodów, jak również odpisy amortyzacyjne niestanowiące kosztów uzyskania przychodów w rozumieniu art. 16 ust. 1 pkt 48 ww. ustawy.

Natomiast kosztem uzyskania przychodów nie są odpisy amortyzacyjne dokonywane od wartości początkowej środka trwałego w części, która została zwrócona podatnikowi w jakiejkolwiek formie.

Odnosząc powyższe do przedstawionego opisu sprawy należy stwierdzić, że odpisy amortyzacyjne dokonywane od tej części wartości początkowej środków trwałych, która została objęta dofinansowaniem (dotacją), nie stanowią kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Uwzględniając powyższe, należy wskazać, że zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na:

1. nabycie gruntów lub prawa wieczystego użytkowania gruntów, z wyjątkiem opłat za wieczyste użytkowanie gruntów,
2. nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie innych niż wymienione w lit. a środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w tym również wchodzących w skład nabytego przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanych części,
3. ulepszenie środków trwałych, które zgodnie z art. 16g ust. 13 powiększają wartość środków trwałych, stanowiącą podstawę naliczania odpisów amortyzacyjnych

− wydatki te, zaktualizowane zgodnie z odrębnymi przepisami, pomniejszone o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 16h ust. 1 pkt 1, są jednak kosztem uzyskania przychodów, w przypadku odpłatnego zbycia środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na czas ich poniesienia.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca otrzymał dofinansowanie na pokrycie części kosztów kwalifikowanych inwestycji związanych z zakupem maszyn i samochodów ciężarowych. Otrzymane dofinansowania ujęto jako przychód podatkowy wolny od podatku na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 21 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Nabyte środki trwałe (maszyny i samochody ciężarowe) zostały wprowadzone do ewidencji środków trwałych i rozpoczęto ich amortyzację dla celów podatkowych. Wartość początkowa środków trwałych została ustalona na zasadach ogólnych, tj. w oparciu o kwotę wydatków poniesionych na ich nabycie lub wytworzenie bez pomniejszenia tej wartości o kwotę uzyskanej dotacji.

Niektóre z środków trwałych zostały przez Spółkę sprzedane. Na dzień sprzedaży środki trwałe nie były w pełni zamortyzowane.

Biorąc pod uwagę wskazane przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, należy stwierdzić, że kosztem uzyskania przychodów ze sprzedaży środków trwałych sfinansowanych częściowo z dotacji jest wartość, która odpowiada wydatkom poniesionym na ich zakup (niezależnie od źródła ich finansowania), tj. wartość początkowa wynikająca z ewidencji środków trwałych, pomniejszona o sumę dokonanych odpisów amortyzacyjnych bez względu na to, czy odpisy te zostały zaliczone do kosztów uzyskania przychodów.

Podsumowując, kosztem uzyskania przychodów ze sprzedaży środków trwałych, na których zakup otrzymano dofinansowanie, będzie cała wartość, która odpowiada poniesionym wydatkom na ich nabycie (niezależnie od źródła ich finansowania), tj. wartość początkowa wynikająca z ewidencji środków trwałych, ustalona zgodnie z przepisami ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, pomniejszona o sumę dokonanych odpisów amortyzacyjnych bez względu na to, czy odpisy te zostały zaliczone do kosztów uzyskania przychodów.

Jednocześnie należy dodać, że przedmiotem niniejszej interpretacji nie jest ocena środków otrzymanych przez Wnioskodawcę pod kątem korzystania ze zwolnienia z podatku dochodowego od osób prawnych. Organ podatkowy przyjął za podatnikiem, że: „Otrzymane dofinansowania ujęto jako przychód podatkowy wolny od podatku na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 21 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych” (element stanu faktycznego).

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.