Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi
1061-IPTPP1.4512.404.2016.2.AK
z 29 września 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.) oraz § 6 pkt 3 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 26 lipca 2016r. (data wpływu 29 lipca 2016r.) uzupełnionym pismem z dnia 7 września 2016r. (data wpływu 9 września 2016r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

• prawa do odliczenia podatku VAT od zakupu artykułów spożywczych – jest nieprawidłowe,

• braku obowiązku naliczenia podatku VAT należnego z tytułu nieodpłatnego przekazania artykułów spożywczych pracownikom – jest prawidłowe.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 29 lipca 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

• prawa do odliczenia podatku VAT od zakupu artykułów spożywczych,
  

• braku obowiązku naliczenia podatku VAT należnego z tytułu nieodpłatnego przekazania artykułów spożywczych pracownikom.
  
  

Przedmiotowy wniosek uzupełniono pismem z dnia 7 września 2016r. (data wpływu 9 września 2016r.) w zakresie doprecyzowania opisanego stanu faktycznego oraz o brakującą opłatę.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny (doprecyzowany w uzupełnieniu wniosku).

Spółka w ramach prowadzonej działalności, świadczy szeroko rozumiane usługi informatyczne, tj. zajmuje się konsultingiem IT, tworzeniem oprogramowania i modernizacją korporacyjnych systemów informatycznych w branżach finansowej i telekomunikacyjnej, opiece zdrowotnej, turystycznej, mediach.

Spółka działa na rynku międzynarodowym i oferuje swoje usługi dla klientów zewnętrznych. W większości projekty realizowane są dla klientów w USA i Wielkiej Brytanii. Aby móc świadczyć usługi na odpowiednim poziomie i sprostać dużej konkurencji w tej branży, Spółka zatrudnia kilkudziesięciu wysoko wykwalifikowanych informatyków. W celu stworzenia zespołu pracowników o odpowiednich kwalifikacjach Spółka oferuje nie tylko wysokie wynagrodzenia i atrakcyjny system premiowania, ale także zapewnia odpowiednie warunki pracy. Regulamin pracy obowiązujący w Spółce między innymi gwarantuje pracownikom stały dostęp do napojów, owoców oraz innych drobnych przekąsek w ciągu dnia pracy a także możliwość wypoczynku w odpowiednio wyposażonym pokoju odpoczynku. Realizując politykę firmy w zakresie zapewnienia pracownikom odpowiednich warunków pracy, Spółka dokonuje zakupów artykułów spożywczych takich jak woda, kawa, herbata, soki, słodycze, owoce a także warzywa i inne artykuły służące jako drobne przekąski (np. kabanosy, wędliny).

Wnioskodawca, Spółka z ograniczoną odpowiedzialności … jest czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług. Faktury związane z zakupem wymienionych we wniosku artykułów spożywczych zawsze wystawiane są na … Sp. z o.o. Spółka prowadzi jedynie działalność gospodarczą i w jej ocenie zakupy przedmiotowych artykułów spożywczych następują wyłącznie na cele takiej działalności, tj. działalności gospodarczej.

Zakupy wymienionych artykułów związane są ze świadczeniem usług informatycznych, które w zależności na czyją rzecz są świadczone, opodatkowane są stawką podstawową bądź miejscem opodatkowania VAT są terytoria innych państw. Spółka nie wykonuje czynności zwolnionych z opodatkowania podatkiem od towarów i usług.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy od zakupu artykułów spożywczych, opisanych w powyższym stanie faktycznym Spółka ma prawo odliczyć podatek VAT naliczony zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług oraz czy nie ma obowiązku naliczania podatku VAT należnego z tytułu nieodpłatnego przekazania niniejszych artykułów spożywczych?

Zdaniem Wnioskodawcy, Spółka ma prawo odliczyć podatek VAT naliczony od zakupów artykułów spożywczych oraz nie jest zobowiązana do naliczania podatku VAT należnego od wartości artykułów zużytych przez pracowników. W myśl art. 86 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, w zakresie w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi o którym mowa w art. 15 ustawy, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem pewnych wyjątków wymienionych w dalszych przepisach (wymienione wyjątki nie dotyczą przedstawianego stanu faktycznego). Zatem prawo do odliczenia przysługuje wówczas, gdy spełnione zostaną określone warunki. Po pierwsze odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług. Po drugie zaś towary z których nabyciem podatek został naliczony, zostaną wykorzystane do wykonywania czynności opodatkowanych. Spółka … jest zarejestrowanym podatnikiem VAT - czynnym oraz w ramach prowadzonej działalności wykonuje wyłącznie czynności opodatkowane podatkiem od towarów i usług.

Stwierdzić należy, że wystarczającym jest, że z okoliczności towarzyszących nabyciu towarów, przy jednoczesnym uwzględnieniu rodzaju prowadzonej działalności, wynika fakt dokonania zakupu w celu jego wykorzystania w ramach działalności opodatkowanej. Bez znaczenia pozostaje także fakt, iż związek nabywanych w stanie faktycznym artykułów spożywczych z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi jest jedynie pośredni. Można bowiem bez żadnych wątpliwości stwierdzić, że nabywane towary nie będą co prawda służyć dalszej odsprzedaży lecz poprzez wpływ na ogólne funkcjonowanie przedsiębiorstwa jako całości, przyczynią się do generowania przez Spółkę obrotu. Oba więc warunki w przedstawionym stanie faktycznym pozostają spełnione, dlatego też odliczenie jest zdaniem Spółki prawnie dozwolone.

Na potwierdzenie powyższej tezy można też przytoczyć, że podobne stanowisko niejednokrotnie przyjmowały organy skarbowe w wydawanych przez siebie interpretacjach indywidualnych. Warto powołać się na interpretację Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z dnia 16 grudnia 2013 r., nr IPTPP4/443-678/13-4/MK, która w pełni potwierdza stanowisko Wnioskodawcy w sprawie. Podobnie wypowiedział się także Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji indywidualnej z dnia 9 września 2013 r., nr IPPP2/443-555/13-2/JW.

Mając na uwadze, ratio legis przepisów dotyczących wydawania interpretacji indywidualnych, nie sposób zignorować powyższego stanowiska w sprawie. Pamiętać bowiem należy, że interpretacje indywidualne mają zapewnić jednolitość stosowania prawa podatkowego przez organy podatkowe. Biorąc zaś pod uwagę fakt, że analizowany przepis nie był nowelizowany, zasadne jest przyjęcie dotychczasowej linii interpretacyjnej.

Odnosząc się do kwestii obowiązku naliczania podatku VAT należnego w związku z nieodpłatnym przekazaniem artykułów spożywczych pracownikom, należy wskazać, że zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług , opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów, a także zgodnie z art. 7 ust. 2 ustawy, przekazanie nieodpłatne m.in. na cele osobiste pracowników, jeżeli przysługiwało w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu tych towarów.

Analiza ww. art. 7 ust. 2 ustawy wskazuje w sposób wyraźny rozróżnienie czynności przekazania od czynności zużycia. Skutkiem takiego sformułowania norm prawnych jest przyjęcie, że opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega wszelkie przekazanie towarów, natomiast zużycie tylko na rzecz podmiotów wymienionych w ustawie. Nie podlega zatem opodatkowaniu zużycie towarów na cele związane z prowadzoną działalnością ani też zużycie na cele własne prowadzonej działalności. Opodatkowaniu nie podlega również zużycie towarów przez pracowników, bowiem nie ma tu miejsca zużycie towarów na cele osobiste, czyli takie które jest związane ich potrzebami „prywatnymi” niezwiązanymi z ich statusem pracownika.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest:

• nieprawidłowe - w zakresie prawa do odliczenia podatku VAT od zakupu artykułów spożywczych,
  

• prawidłowe - w zakresie braku obowiązku naliczenia podatku VAT należnego z tytułu nieodpłatnego przekazania artykułów spożywczych pracownikom.
  
  

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r., poz. 710, z późn. zm.), zwanej dalej „ustawą”, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza – według art. 15 ust. 2 ustawy – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Podstawowa zasada dotycząca odliczania podatku naliczonego została sformułowana w art. 86 ust. 1 ustawy, zgodnie z którym w zakresie w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Natomiast stosownie do art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Z powyższego wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Przedstawiona zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku od towarów i usług oraz niepodlegających temu podatkowi.

Ustawa o podatku od towarów i usług ustanawia zasadę tzw. niezwłocznego odliczenia podatku naliczonego. Zasada ta wyraża się tym, że podatnik, aby skorzystać z prawa do odliczenia podatku nie musi czekać aż nabyty towar lub usługa zostaną odsprzedane lub efektywnie wykorzystane na potrzeby działalności opodatkowanej.

Istotna jest intencja nabycia – jeśli dany towar (usługa) ma służyć wykonywaniu czynności opodatkowanych wówczas, po spełnieniu wymienionych w art. 86 ustawy wymogów formalnych, odliczenie jest prawnie dozwolone, oczywiście jeżeli nie wyłączają go inne przepisy ustawy lub aktów wykonawczych.

Wystarczającym zatem jest, że z okoliczności towarzyszących nabyciu towaru lub usługi, przy uwzględnieniu rodzaju prowadzonej oraz planowanej przez podatnika działalności gospodarczej wynika, że zakup ten dokonany został w celu jego wykorzystania w ramach działalności opodatkowanej. Ta warunkowość realizacji określonego w art. 86 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług prawa do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony powoduje, że nieziszczenie się warunku pozytywnego, jakim jest wykorzystanie towaru lub usługi do realizacji czynności opodatkowanej podatnika, np. gdy okaże się, że zmieniono przeznaczenie towaru (usługi) i został on ostatecznie wykorzystany do czynności zwolnionych od VAT lub niepodlegających VAT – spowoduje konieczność weryfikacji uprzedniego odliczenia podatku naliczonego.

O związku bezpośrednim dokonywanych zakupów z działalnością podatnika można mówić wówczas, gdy nabywane towary służą np. dalszej odsprzedaży (towary handlowe) lub też nabywane towary i usługi są niezbędne do wytworzenia towarów lub usług będących przedmiotem dostawy. Bezpośrednio wiążą się więc z czynnościami opodatkowanymi wykonywanymi przez podatnika.

Natomiast o pośrednim związku nabywanych towarów i usług z działalnością przedsiębiorcy można mówić wówczas, gdy ponoszone wydatki wiążą się z całokształtem funkcjonowania przedsiębiorstwa – mają pośredni związek z działalnością gospodarczą, a tym samym z osiąganym przez podatnika obrotem opodatkowanym. Aby jednak można było wskazać, że określone zakupy mają chociażby pośredni związek z działalnością podmiotu, istnieć musi związek przyczynowo-skutkowy pomiędzy dokonanymi zakupami towarów i usług a powstaniem obrotu. O pośrednim związku dokonanych zakupów z działalnością podatnika można mówić wówczas, gdy zakup towarów i usług nie przyczynia się bezpośrednio do uzyskania obrotu przez podatnika, np. poprzez ich odsprzedaż, lecz poprzez wpływ na ogólne funkcjonowanie przedsiębiorstwa jako całości, przyczynia się do generowania przez podmiot obrotu. Najczęściej do wydatków mających pośredni wpływ na wykonywanie czynności opodatkowanych zalicza się koszty reprezentacji i reklamy, wydatki związane z udziałem w targach, konferencjach, koszty doradztwa podatkowego itp.

Podkreślić należy także, że ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca w celu stworzenia zespołu pracowników o odpowiednich kwalifikacjach oferuje nie tylko wysokie wynagrodzenia i atrakcyjny system premiowania, ale także zapewnia odpowiednie warunki pracy. Regulamin pracy obowiązujący w Spółce między innymi gwarantuje pracownikom stały dostęp do napojów, owoców oraz innych drobnych przekąsek w ciągu dnia pracy a także możliwość wypoczynku w odpowiednio wyposażonym pokoju odpoczynku. Realizując politykę firmy w zakresie zapewnienia pracownikom odpowiednich warunków pracy, Spółka dokonuje zakupów artykułów spożywczych takich jak woda, kawa, herbata, soki, słodycze, owoce a także warzywa i inne artykuły służące jako drobne przekąski (np. kabanosy, wędliny).

Powyższe okoliczności stanu sprawy wskazują, że co do zasady dokonywane zakupy już w momencie nabycia będą przeznaczone do wykorzystania przez pracowników – cel ich zużycia jest więc od razu znany.

Należy zwrócić uwagę, że zgodnie z przepisami ustawy o podatku od towarów i usług możliwe jest odliczenie podatku od nabywanych towarów i usług, które są związane z prowadzoną przez podatnika opodatkowaną działalnością gospodarczą. W odniesieniu do opisanych artykułów spożywczych zużywanych przez pracowników „jako drobny poczęstunek” do spożycia przez nich w czasie bieżącej pracy, tj. w sytuacji, gdy pracownik sam decyduje, czy i kiedy się nimi poczęstuje, brak jest argumentów przemawiających za odliczeniem podatku, gdyż nie wiąże się to z prowadzoną przez Spółkę działalnością. Takim argumentem nie może być podana przez Wnioskodawcę okoliczność „zapewnienia pracownikom odpowiednich warunków pracy”.

Takie podejście byłoby niezgodne z orzecznictwem TSUE. W wyroku TSUE z dnia 11 grudnia 2008 r. w sprawie C-371/07 Danfoss i AstraZeneca Trybunał zaznaczył, że „poza sporem jest, że zwykle do pracownika należy wybór rodzaju, dokładnego czasu lub miejsca spożywania posiłku. Pracodawca w tym zakresie nie interweniuje, ponieważ obowiązkiem pracownika jest jedynie powrót do miejsca pracy o odpowiedniej porze i wykonywanie swoich zwykłych zajęć. (…) Wydawanie posiłków pracownikom ma co do zasady na celu zaspokojenie potrzeb prywatnych i należy do sfery wyboru pracownika, w której pracodawca nie interweniuje. Wynika z tego, że w zwykłych okolicznościach świadczenie usług polegających na nieodpłatnym wydawaniu posiłków pracownikom zaspokaja prywatne potrzeby tych ostatnich w rozumieniu art. 6 ust. 2 szóstej dyrektywy.” (pkt 57 wyroku).

Z opisu sprawy nie wynika, aby konieczność zapewnienia opisanych artykułów spożywczych przez Wnioskodawcę swoim pracownikom wynikała z przepisów prawa, np. bhp. Ponadto nabycie wskazanych towarów nie jest również niezbędne (jak wynika z ww. orzeczenia) dla celów prowadzonej działalności gospodarczej, bowiem pracownicy są zobowiązani świadczyć pracę niezależnie od poczęstunku, jaki serwuje im z własnej woli pracodawca. To do pracownika należy wybór posiłku oraz ustalenie miejsca i czasu jego spożycia. Zatem wydawanie pracownikom artykułów spożywczych w czasie godzin pracy, tj. w sytuacji gdy pracownik sam decyduje czy i kiedy skonsumuje dany artykuł ma na celu zaspokojenie jego potrzeb prywatnych, zatem nie ma związku ze sprzedażą opodatkowaną Wnioskodawcy.

Tak więc zakupy przedmiotowych towarów (woda, kawa, herbata, soki, słodycze, owoce a także warzywa i inne artykuły służące jako drobne przekąski np. kabanosy, wędliny), które są nieodpłatnie udostępniane pracownikom nie mają związku z wykonanymi przez Wnioskodawcę czynnościami opodatkowanymi.

Zatem skoro wydatki na nabycie ww. towarów nie są związane ze sprzedażą opodatkowaną podatkiem od towarów i usług w ramach prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej, to Wnioskodawcy nie przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego, wynikającego z faktur dokumentujących poniesione wydatki.

Wyjątkiem od powyższej sytuacji jest zużycie przez pracownika takich artykułów w trakcie wewnętrznych narad (szkoleń, spotkań), lecz z opisu sprawy nie wynika, iż taka sytuacja ma miejsce w rozpatrywanej sprawie.

Tym samym, oceniając stanowisko Wnioskodawcy, w zakresie prawa do odliczenia podatku VAT od zakupów artykułów spożywczych, w świetle podanych przez Spółkę okoliczności sprawy, należy uznać je za nieprawidłowe.

Z kolei odnosząc się do zagadnienia opodatkowania nieodpłatnego przekazania pracownikom w trakcie godzin pracy ww. artykułów spożywczych, należy wskazać, że zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ww. ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.

Z treści powołanego wyżej przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, jednoznacznie wynika, że dostawa towarów i świadczenie usług, co do zasady podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług jedynie wówczas, gdy czynności te są wykonywane odpłatnie.

Ustawodawca jednakże przewidział od powyższej reguły wyjątki, które zostały zawarte - w przypadku dostawy towarów w art. 7 ust. 2 ustawy oraz - w przypadku świadczenia usług w art. 8 ust. 2 ww. ustawy.

Według art. 7 ust. 2 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się również przekazanie nieodpłatnie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa, w szczególności:

1. przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia,
2. wszelkie inne darowizny

- jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych.

Jak wynika z ww. art. 7 ust. 2 pkt 1 ustawy, czynnościami zrównanymi z odpłatną dostawą towarów jest m.in. zużycie towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, przy zakupie, imporcie, wytworzeniu których to towarów lub ich części składowych, przysługiwało podatnikowi, w całości lub w części, prawo do odliczenia podatku naliczonego.

Z powyższych uregulowań wynika, że opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega generalnie każde nieodpłatne przekazanie towaru należącego do przedsiębiorstwa, z którym wiąże się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, o ile podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu, imporcie lub wytworzeniu tego towaru lub ich części składowych. Jeżeli natomiast podatnik nie miał prawa do odliczenia podatku naliczonego, to nieodpłatne przekazanie tych towarów pozostaje neutralne podatkowo (podatnik nie musi dokonać ich opodatkowania).

Opodatkowaniu podlega również zużycie towarów należących do przedsiębiorstwa na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych.

Zwrócić przy tym należy uwagę, że przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie definiują pojęcia „potrzeb osobistych”. Za słownikiem języka polskiego uznać należy, że potrzebami „osobistymi” są takie potrzeby, które „dotyczą danej osoby” i które są jej potrzebami „prywatnymi”, tj. potrzebami niezwiązanymi z prowadzoną przez tę osobę działalnością gospodarczą, statusem pracownika czy pełnioną funkcją.

Zatem można przyjąć, że potrzebami osobistymi są te, których realizacja nie jest związana ze stosunkiem pracy, a zatem potrzeby osobiste to te, których zaspokojenie wynika z dobrej woli pracodawcy. Natomiast potrzeby pracownicze to te, których spełnienie nie wynika z autonomii woli stron, ale do zaspokajania których pracodawca jest zobowiązany na podstawie przepisów prawa, np.: Kodeksu pracy, przepisów o bezpieczeństwie i higienie pracy itp.

Odnośnie kwestii opodatkowania artykułów spożywczych - woda, kawa, herbata, soki, słodycze, owoce a także warzywa i inne artykuły służące jako drobne przekąski (np. kabanosy, wędliny) - udostępnianych i zużytych przez pracowników należy wskazać, że zgodnie z ww. przepisami co do zasady, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega generalnie każde nieodpłatne przekazanie towaru należącego do przedsiębiorstwa, z którym wiąże się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, o ile podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu, imporcie lub wytworzeniu tego towaru lub ich części składowych.

Ponieważ – jak wskazano w niniejszej interpretacji – Wnioskodawcy nie przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu towarów, tj. woda, kawa, herbata, soki, słodycze, owoce a także warzywa i inne artykuły służące jako drobne przekąski (np. kabanosy, wędliny), to zużycie przez pracowników tych towarów nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT w trybie art. 7 ust. 2 ustawy.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy, w zakresie pytania nr 2, zgodnie z którym Spółka nie jest zobowiązana do naliczania podatku VAT należnego od wartości artykułów zużytych przez pracowników, pomimo odmiennej argumentacji, należy uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Tut. Organ informuje, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanej. Inne kwestie przedstawione w opisie sprawy oraz własnym stanowisku, które nie zostały objęte pytaniem wskazanym we wniosku – nie mogą być zgodnie z art. 14 b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Podkreślić należy, iż tut. Organ wydając interpretację przepisów prawa podatkowego na podstawie art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej nie prowadzi postępowania podatkowego w rozumieniu tej ustawy. Niniejsza interpretacja indywidualna ogranicza się wyłącznie do udzielenia informacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w okolicznościach zdarzenia przyszłego podanego przez Wnioskodawcę. Z powyższych przepisów wynika, że organ rozpatrując wniosek o wydanie interpretacji nie podejmuje wyjaśnienia stanu faktycznego, tj. nie przeprowadza dowodów, lecz dokonuje oceny prawnej przedstawionych we wniosku okoliczności w kontekście zadanego pytania przyporządkowanego do danego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Tym samym w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź skarbowej zostanie określony odmienne zdarzenie przyszłe, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Odnosząc się natomiast do interpretacji wskazanych przez Wnioskodawcę we własnym stanowisku należy wskazać, iż dotyczą one innego stanu faktycznego sprawy niż wskazany przez Wnioskodawcę. Bowiem odnoszą się one do kwestii prawa do odliczenia podatku naliczonego z tytułu nabycia artykułów spożywczych zużywanych podczas spotkań służbowych i z kontrahentami oraz naliczenia podatku należnego z tytułu zużycia tych towarów.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.