INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 11 maja 2011 (data wpływu do tut. organu 18 maja 2011r.), uzupełnionym pismem z dnia 10 sierpnia 2011r. (data wpływu 11 sierpnia 2011r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku VAT przeprowadzania egzaminów czeladniczego i mistrzowskiego oraz sprawdzających kwalifikacje zawodowe z zakresu danego zawodu – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 18 maja 2011r. wpłynął do tut. organu ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku VAT przeprowadzania egzaminów czeladniczego i mistrzowskiego oraz sprawdzających kwalifikacje zawodowe z zakresu danego zawodu.

Ww. wniosek został uzupełniony pismem z dnia 10 sierpnia 2011r. (data wpływu 11 sierpnia 2011r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z dnia 2 sierpnia 2011r. Nr IBPP1/443-842/11/BM.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

W związku z wejściem w życie znowelizowanej ustawy o VAT i wątpliwościami, które pojawiły się odnośnie możliwości stosowania zwolnienia od VAT usług wykonywanych przez organizacje rzemiosła w ramach rzemieślniczego systemu kształcenia zawodowego, Wnioskodawca zwraca się z prośbą o wyjaśnienie stanu prawnego w odniesieniu do stanu faktycznego, który niżej opisuje.

Wnioskodawca - Izba Rzemiosła i Przedsiębiorczości w N. jest organizacją samorządu gospodarczego rzemiosła.

Podstawą prawną działalności Izby są:

• Ustawa o rzemiośle Dz. U. z 2002r. Nr 112, poz. 979,
• Rozporządzenie Ministra Edukacji Narodowej w sprawie egzaminów na tytuły czeladnika i mistrza w zawodzie, przeprowadzanych przez komisje egzaminacyjne izb rzemieślniczych Dz. U. z 2005r. Nr 215, poz. 1820,
• Rozporządzenie MEN w sprawie praktycznej nauki zawodu Dz. U. z 2010r., Nr 244, poz. 1626,
• Rozporządzenie MEN z dnia 3 lutego 2006r. w sprawie uzyskiwania i uzupełniania przez osoby dorosłe wiedzy ogólnej, umiejętności i kwalifikacji zawodowych w formach pozaszkolnych,
• Rozporządzenie Rady Ministrów w sprawie przygotowania zawodowego młodocianych i ich wynagradzania Dz. U. z 1996r. Nr 60 poz. 278,
• Uchwała Nr 11 Zarządu Związku Rzemiosła Polskiego z dnia 10 września 2003r. w sprawie egzaminów sprawdzających (znak: NO I-130/ES/03).
  
  

W myśl przepisów ustawy o rzemiośle jednym z najważniejszych zadań samorządu gospodarczego rzemiosła jest nadzór nad organizacją i przebiegiem procesu zawodowego w rzemiośle oraz uczestniczenie w realizacji zadań z zakresu oświaty i wychowania w celu zapewnienia wykwalifikowanych kadr dla gospodarki. Zgodnie z art. 11 ust. 2 i 3 ustawy o rzemiośle jednym z podstawowych zadań Izby jest przeprowadzanie egzaminów kwalifikacyjnych potwierdzanych świadectwami czeladniczymi i dyplomami mistrzowskimi opatrywanymi pieczęcią z Godłem Państwa oraz przeprowadzanie egzaminów sprawdzających potwierdzających wybrane kwalifikacje w zakresie danego zawodu.

Warunki powoływania komisji egzaminacyjnych, dopuszczania osób do egzaminu czeladniczego i mistrzowskiego i sposób ich przeprowadzania, a także sposób dokonywania legalizacji dokumentów przeznaczonych do obrotu prawnego z zagranicą ustalił w drodze Rozporządzenia z dnia 12 października 2005r. Minister Edukacji Narodowej (Dz. U. Nr 215 z dnia 31 października 2005r.).

Egzaminy czeladnicze, mistrzowskie oraz sprawdzające są usługą kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania zawodowego kończącą ten proces i stanowią potwierdzenie formalnym dokumentem zdobytej wiedzy i umiejętności zawodowych.

Egzaminy sprawdzające wybrane kwalifikacje zawodowe w zakresie danego zawodu dotyczą przygotowania zawodowego młodocianych odbywanego przez przyuczenie do wykonywania określonej pracy na podstawie rozporządzenia Rady Ministrów w sprawie przygotowania zawodowego młodocianych i ich wynagradzania (Dz. U. z 1996r. Nr 60 poz. 278 z późn. zm.). Rozporządzenie zostało wydane na podstawie art. 191 § 3 i art. 196 § 2 Kodeksu Pracy. Procedurę egzaminu reguluje Uchwała Nr 11 Zarządu Związku Rzemiosła Polskiego z dnia 10 września 2003r. Egzaminy sprawdzające mogą być przeprowadzane także dla osób dorosłych na podstawie Ustawy z dnia 20 kwietnia 2004r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy (Dz. U. z 2008r. Nr 69, poz.415 z późn. zm.) i wydanego na jej podstawie rozporządzenia MPiPS z dnia 7 kwietnia 2009r. w sprawie przygotowania zawodowego dorosłych w formie przyuczenia do pracy i mającego na celu zdobycie wybranych kwalifikacji zawodowych lub umiejętności (Dz. U. z 2009r. Nr 61 poz.502). Osoby te kierowane są na egzaminy przez Powiatowe Urzędy Pracy.

Izba nie zawiera umów na świadczenie przedmiotowych egzaminów i nie ma w tym zakresie prawnego obowiązku. Wniesienie opłaty egzaminacyjnej powoduje powstanie zobowiązania Izby do przeprowadzenia egzaminu z zastrzeżeniem, że osoba składająca wniosek spełnia warunki dopuszczenia do egzaminu zgodnie z rozporządzeniem MEN z dnia 12 października 2005r. (Dz. U. z 2005r. Nr 215 poz.1820). Wynik egzaminu nie jest uzależniony od dokonanej wpłaty należności ale od umiejętności egzaminowanego wykazanych na egzaminie. Natomiast Izba zawiera umowy na przeprowadzenie egzaminów czeladniczych i sprawdzających z Powiatowymi Urzędami Pracy oraz egzaminów czeladniczych i mistrzowskich z podmiotami realizującymi projekty dofinansowywane ze środków unijnych.

Bezpośrednimi uczestnikami egzaminu są osoby pragnące uzyskać obiektywne potwierdzenie kwalifikacji zawodowych niezależnie od tego kto opłaca ten egzamin. Są to młodociani pracownicy kończący przygotowanie zawodowe w formie praktycznej nauki zawodu, którzy ukończyli zasadniczą szkołę zawodową lub spełnili obowiązek dokształcania teoretycznego w formach pozaszkolnych oraz młodociani, którzy ukończyli przyuczenie do wykonywania określonej pracy. W przypadku młodocianych egzamin opłaca pracodawca, który po pozytywnym wyniku egzaminu czeladniczego lub sprawdzającego otrzymuje zgodnie z art. 70b Ustawy o systemie oświaty (Dz. U. z 2004r. Nr 256, poz. 2572 z późn. zm.) dofinansowanie kosztów kształcenia. Pozostałe osoby to osoby dorosłe pracujące lub bezrobotne pragnące potwierdzić, podnieść kwalifikacje zawodowe pod potrzeby rynku pracy. Część z nich stanowią beneficjenci ostateczni z projektów dofinansowywanych ze środków unijnych lub osoby skierowane przez Powiatowe Urzędy Pracy (ze środków Funduszu Pracy).

Na pytanie tut. organu czy Wnioskodawca jest jednostką objętą systemem oświaty w rozumieniu przepisów o systemie oświaty, świadczącą usługi w zakresie kształcenia i wychowania (jeśli tak to należy wskazać dokładnie, w oparciu o które przepisy), wnioskodawca odpowiedział tak, wskazując, że przygotowanie zawodowe młodocianych prowadzone na podstawie rozporządzenia MEN z dnia 15 grudnia 2010r. w sprawie praktycznej nauki zawodu (Dz. U. z 2010r. Nr 244 poz. 1626) kończy się egzaminem potwierdzającym kwalifikacje zawodowe. W przypadku młodocianych pracowników od pracodawców będących rzemieślnikami jest to egzamin czeladniczy przeprowadzany przez izby rzemieślnicze. Egzamin ten stanowi integralną część procesu kształcenia zawodowego. Zgodnie z § 50 rozporządzenia MEN z dnia 3 lutego 2006r. w sprawie uzyskiwania i uzupełniania przez osoby dorosłe wiedzy ogólnej, umiejętności i kwalifikacji zawodowych w formach pozaszkolnych (Dz. U. z 2006r. Nr 31 poz. 216) tytuły czeladnika lub mistrza uzyskane w wyniku złożenia z wynikiem pozytywnym egzaminu przed komisją egzaminacyjną izby rzemieślniczej są równorzędne z tytułami zawodowymi lub tytułami mistrza nadanymi zgodnie z przepisami cyt rozporządzenia. Minister Edukacji Narodowej uznał równoległe funkcjonowanie dwóch odrębnych form kształcenia zawodowego i uzyskiwania tytułów zawodowych i tytułów mistrza, co potwierdził wprowadzając rozporządzenie z dnia 12 października 2005r w sprawie egzaminów na tytuły czeladnika i mistrza w zawodzie przeprowadzanych przez komisje egzaminacyjne izb rzemieślniczych. Także ustawa o systemie informacji oświatowej (Dz. U. z 2011r. Nr 139, poz. 814) w art. 3 ust. 1 pkt 2 lit. j określa izby rzemieślnicze jako "inne jednostki wykonujące zadania z zakresu oświaty".

Usługi wymienione we wniosku polegające na przeprowadzeniu ww. egzaminów Wnioskodawca świadczy jako taka jednostka.

Świadczone przez Wnioskodawcę usługi polegające na przeprowadzeniu ww. egzaminów są usługami kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania zawodowego, innymi niż wymienione w art. 43 ust. 1 pkt 26 ustawy o VAT (stanowią usługi wymienione w art. 43 ust. 1 pkt 29 lit.a ustawy o VAT).

Wnioskodawca nie posiada akredytacji w rozumieniu przepisów o systemie oświaty.

Wymienione we wniosku usługi polegające na przeprowadzeniu egzaminów nie są objęte tą akredytacją - ustawa o systemie oświaty nie przewiduje akredytacji egzaminów potwierdzających kwalifikacje zawodowe.

Przeprowadzane egzaminy nie są finansowane w całości lub ewentualnie w co najmniej 70% ze środków publicznych - wyjątek stanowią pokrywane w całości koszty egzaminów osób będących beneficjentami ostatecznymi projektów dofinansowywanych ze środków unijnych oraz osób kierowanych na podstawie umów z Powiatowymi Urzędami Pracy finansowanymi z Funduszy Pracy.

Przedmiotowe egzaminy przeprowadzane są w ramach szkolenia zawodowego lub przekwalifikowania zawodowego i z całą pewnością realizują istotne potrzeby społeczne i pomagają osobom potrzebującym znaleźć pracę lub poprawić warunki zatrudnienia.

Złożenie egzaminu na tytuł czeladnika, mistrza lub sprawdzającego jest bezpośrednio związane z branżą i zawodem egzaminowanych.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy usługi polegające na przeprowadzaniu egzaminów na tytuły czeladnika i mistrza w zawodzie oraz sprawdzających wybrane kwalifikacje zawodowe z zakresie zawodu zwolnione są z podatku VAT...

Zdaniem Wnioskodawcy, opisane usługi egzaminacyjne tj. egzaminy na tytuł czeladnika/mistrza w zawodzie oraz sprawdzające wybrane kwalifikacje zawodowe w zakresie zawodu są zwolnione z podatku VAT zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 29a Ustawy o VAT z dnia 11 marca 2004r. ze zm.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy o VAT przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy o VAT przez świadczenie usług, o których mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej mniemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.

Stosownie do art. 41 ust. 1 ustawy o VAT, stawka podatku wynosi 22% z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Zgodnie z art. 146a pkt 1 ustawy o VAT, dodanym do ustawy o VAT od dnia 1 stycznia 2011r., w okresie od dnia 1 stycznia 2011r. do dnia 31 grudnia 2013r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Jednakże zarówno w treści ustawy o podatku od towarów i usług, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi bądź zwolnienie od podatku.

Na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 26 ustawy o podatku od towarów i usług, zwalnia się od podatku usługi świadczone przez:

1. jednostki objęte systemem oświaty w rozumieniu przepisów o systemie oświaty, w zakresie kształcenia i wychowania,
2. uczelnie, jednostki naukowe Polskiej Akademii Nauk oraz jednostki badawczo – rozwojowe, w zakresie kształcenia na poziomie wyższym

– oraz dostawę towarów i świadczenie usług ściśle z tymi usługami związane.

Zgodnie natomiast z art. 43 ust. 1 pkt 29 ww. ustawy zwalnia się od podatku usługi kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania zawodowego, inne niż wymienione w pkt 26:

1. prowadzone w formach i na zasadach przewidzianych w odrębnych przepisach, lub
2. świadczone przez podmioty, które uzyskały akredytację w rozumieniu przepisów o systemie oświaty – wyłącznie w zakresie usług objętych akredytacją, lub
3. finansowane w całości ze środków publicznych

– oraz świadczenie usług i dostawę towarów ściśle z tymi usługami związane.

Zgodnie z treścią § 13 ust. 1 pkt 19 i 20 obowiązującego od dnia 1 stycznia 2011r. do dnia 5 kwietnia 2011r. rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 grudnia 2010r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 246, poz. 1649 ze zm.), zwalnia się od podatku:

• usługi w zakresie kształcenia, inne niż wymienione w art. 43 ust. 1 pkt 26 ustawy, świadczone przez uczelnie oraz świadczenie usług i dostawę towarów ściśle z tymi usługami związane,
• usługi kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania zawodowego, finansowane w co najmniej 70% ze środków publicznych, oraz świadczenie usług i dostawę towarów ściśle z tymi usługami związane.
  
  

Ponadto zgodnie z treścią § 13 ust. 1 pkt 19 i 20 obowiązującego od dnia 6 kwietnia 2011r. rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 4 kwietnia 2011r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 73, poz. 392), zwalnia się od podatku:

• usługi w zakresie kształcenia, inne niż wymienione w art. 43 ust. 1 pkt 26 ustawy, świadczone przez uczelnie, jednostki naukowe Polskiej Akademii Nauk oraz instytuty badawcze oraz świadczenie usług i dostawę towarów ściśle z tymi usługami związane,
• usługi kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania zawodowego, finansowane w co najmniej 70% ze środków publicznych oraz świadczenie usług i dostawę towarów ściśle z tymi usługami związane.
  
  

W tym miejscu wskazać należy, iż w dniu 1 lipca 2006r. weszły w życie przepisy rozporządzenia Rady (WE) nr 1777/2005 z dnia 17 października 2005r. ustanawiającego środki wykonawcze do dyrektywy 77/388/EWG w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U. L Nr 288 s. 1). Rozporządzenie Rady nr 1777/2005 wiąże wszystkie państwa członkowskie i jest stosowane bezpośrednio. Oznacza to, iż przepisy tego rozporządzenia z dniem 1 lipca 2006r. stają się częścią porządku prawnego, obowiązującego na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej, bez konieczności ich implementacji w drodze ustawy. Rozporządzenie Rady nr 1777/2005 przyjęte zostało w celu jednolitego stosowania przez wszystkie państwa członkowskie systemu podatku od wartości dodanej, opartego na postanowieniach Szóstej Dyrektywy Rady z dnia 17 maja 1977r. w sprawie harmonizacji przepisów Państw Członkowskich, dotyczących podatków obrotowych – Wspólny system podatku wartości dodanej: ujednolicona podstawa opodatkowania (77/388/EEC ze zm.).

Przepis art. 14 ww. rozporządzenia nr 1777/2005 wyjaśnia, co należy rozumieć przez usługi kształcenia zawodowego i przekwalifikowania. W myśl tego przepisu usługi w zakresie kształcenia zawodowego i przekwalifikowania zapewniane na warunkach określonych w art. 13 część A ust. 1 lit. i) Dyrektywy 77/388/EWG (analogiczne zwolnienie zawiera art. 132 ust. 1 lit. i obowiązującej od dnia 1 stycznia 2007r. Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej - Dz. U. L Nr 347, s. 1 ze zm.), obejmują nauczanie pozostające w bezpośrednim związku z branżą lub zawodem, tak samo jak nauczanie mające na celu uzyskanie lub uaktualnienie wiedzy do celów zawodowych. Czas trwania kursu w zakresie kształcenia zawodowego bądź przekwalifikowania nie ma znaczenia do tego celu.

Od dnia 1 lipca 2011r. obowiązuje natomiast rozporządzenie wykonawcze Rady (UE) Nr 282/2011 z dnia 15 marca 2011r., ustanawiające środki wykonawcze do dyrektywy 2006/112/WE w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 77, s. 1). Zgodnie z art. 44 tego rozporządzenia, usługi w zakresie kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania świadczone na warunkach określonych w art. 132 ust. 1 lit. i) dyrektywy 2006/112/WE obejmują nauczanie pozostające w bezpośrednim związku z branżą lub zawodem, jak również nauczanie mające na celu uzyskanie lub uaktualnienie wiedzy do celów zawodowych. Czas trwania kursu w zakresie kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania nie ma w tym przypadku znaczenia.

Z wniosku wynika, że na pytanie tut. organu czy Wnioskodawca jest jednostką objętą systemem oświaty w rozumieniu przepisów o systemie oświaty, świadczącą usługi w zakresie kształcenia i wychowania (jeśli tak to należy wskazać dokładnie, w oparciu o które przepisy), Wnioskodawca odpowiedział tak, jednakże Wnioskodawca nie wskazał, mimo wezwania w tym zakresie, aby przeprowadzane przez niego egzaminy czeladniczy i mistrzowski były dokonywane w oparciu o konkretne przepisy o systemie oświaty. Wnioskodawca wskazał ponadto, że świadczone przez niego usługi polegające na przeprowadzeniu ww. egzaminów są usługami kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania zawodowego, innymi niż wymienione w art. 43 ust. 1 pkt 26 ustawy o VAT (stanowią usługi wymienione w art. 43 ust.1 pkt 29 lit.a ustawy o VAT).

Wnioskodawca podał ponadto, że ustawa z dnia 15 kwietnia 2011r. o systemie informacji oświatowej (Dz.U. Nr 139, poz. 814) w art. 3 ust. 1 pkt 2 lit. j określa izby rzemieślnicze jako „inne jednostki wykonujące zadania z zakresu oświaty” Usługi wymienione we wniosku polegające na przeprowadzaniu egzaminów Wnioskodawca świadczy jako taka jednostka.

Należy jednak zauważyć, że podana przez Wnioskodawcę ww. ustawa, zgodnie z art. 134 tej ustawy, wchodzi w życie co do zasady dopiero z dniem 30 kwietnia 2012r., jest zatem obecnie aktem nieobowiązującym.

Wnioskodawca nie posiada akredytacji w rozumieniu przepisów o systemie oświaty. Wymienione we wniosku usługi polegające na przeprowadzeniu egzaminów nie są objęte tą akredytacją - ustawa o systemie oświaty nie przewiduje akredytacji egzaminów potwierdzających kwalifikacje zawodowe.

Odnosząc przedstawiony wyżej stan faktyczny do powołanych w sprawie przepisów prawa stwierdzić należy, iż Wnioskodawca dla świadczonych przez siebie usług, nie może skorzystać ze zwolnienia na podstawie art. 43 ust.1 pkt 26 znowelizowanej ustawy, gdyż z opisu sprawy nie wynika, że jest podmiotem wymienionym w tym przepisie.

Jak wynika z przedstawionego stanu faktycznego Wnioskodawca przeprowadza egzaminy czeladnicze i mistrzowskie oraz sprawdzających kwalifikacje zawodowe z zakresu danego zawodu na podstawie przepisów określonych w ustawie z dnia 22 marca 1989r. o rzemiośle (t.j. Dz. U. z 2002r., Nr 112, poz. 979 ze zm.) oraz w rozporządzeniu Ministra Edukacji Narodowej z dnia października 2005r. w sprawie egzaminów na tytuły czeladnika i mistrza w zawodzie, przeprowadzanych przez komisje egzaminacyjne izb rzemieślniczych (Dz. U. Nr 215, poz. 1820)

Zgodnie z art. 2 ust. 1 ustawy o rzemiośle rzemiosłem jest zawodowe wykonywanie działalności gospodarczej przez osobę fizyczną, z udziałem kwalifikowanej pracy własnej, w imieniu własnym tej osoby i na jej rachunek, przy zatrudnieniu do 50 pracowników - zwaną dalej rzemieślnikiem.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ww. ustawy dowodami kwalifikacji zawodowych rzemieślnika są:

1. dyplom lub świadectwo ukończenia wyższej lub ponadgimnazjalnej szkoły o profilu technicznym bądź artystycznym w zawodzie (kierunku) odpowiadającym dziedzinie wykonywanego rzemiosła,
2. dyplom mistrza w zawodzie odpowiadającym danemu rodzajowi rzemiosła,
3. świadectwo czeladnicze albo tytuł robotnika wykwalifikowanego w zawodzie odpowiadającym danemu rodzajowi rzemiosła,
4. zaświadczenie potwierdzające posiadanie wybranych kwalifikacji zawodowych w zakresie zawodu odpowiadającego danemu rodzajowi rzemiosła.
   
   

Rzemieślnik obowiązany jest wykazać się innymi dowodami kwalifikacji zawodowych niż określone w ust. 1, jeżeli z przepisów odrębnych ustaw wynika obowiązek posiadania takich kwalifikacji (ust. 2).

Dyplomy mistrza i świadectwa czeladnicze mogą być wydawane przez izby rzemieślnicze osobom, które złożyły stosowne egzaminy przed komisjami egzaminacyjnymi izb rzemieślniczych (ust. 3).

Podstawę przeprowadzania egzaminów w zawodach odpowiadających danemu rodzajowi rzemiosła stanowią standardy wymagań egzaminacyjnych ustalone przez Związek Rzemiosła Polskiego, z zastrzeżeniem ust. 3b (ust. 3a).

Podstawę przeprowadzania egzaminów w zawodach odpowiadających danemu rodzajowi rzemiosła, ujętych w klasyfikacji zawodów szkolnictwa zawodowego, stanowią standardy wymagań będących podstawą przeprowadzania egzaminu potwierdzającego kwalifikacje zawodowe, określone w odrębnych przepisach (ust. 3b).

W myśl art. 3 ust. 3g ww. ustawy Izba rzemieślnicza:

1. zatwierdza zadania i pytania egzaminacyjne, opracowane na podstawie standardów wymagań, o których mowa w ust. 3a i 3b,
2. zatwierdza szczegółowe kryteria oceniania,
3. dopuszcza kandydatów do egzaminów,
4. ustala wysokość opłat za egzaminy, uwzględniając jako podstawę kwotę przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia w sektorze przedsiębiorstw bez wypłat nagród z zysku w czwartym kwartale roku poprzedniego ogłaszanego przez Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego, z tym że wysokość opłaty nie może przekroczyć:
   • za egzamin mistrzowski - 40% podstawy,
   • za egzamin czeladniczy - 20% podstawy,
   • za egzamin sprawdzający - 15 % podstawy,
5. prowadzi dokumentację komisji egzaminacyjnej, w tym ewidencję egzaminów,
6. rozpatruje skargi kandydatów dotyczące prawidłowości przeprowadzenia egzaminu,
7. organizuje szkolenia dla osób wchodzących w skład komisji egzaminacyjnych według programu ustalonego przez Związek Rzemiosła Polskiego.
   
   

Izba rzemieślnicza może zwolnić w całości lub w części osobę przystępującą do egzaminu z opłaty, o której mowa w ust. 3g pkt 4 (ust. 3h).

Osoby dorosłe uzyskujące i uzupełniające wiedzę i umiejętności zawodowe w formach pozaszkolnych, określonych w odrębnych przepisach, mogą przystąpić do egzaminu sprawdzającego wybrane kwalifikacje zawodowe w zakresie zawodu odpowiadającego danemu rodzajowi rzemiosła (ust. 3i).

Minister właściwy do spraw oświaty i wychowania, po zasięgnięciu opinii Związku Rzemiosła Polskiego, określi, w drodze rozporządzenia, warunki powoływania komisji egzaminacyjnych izb rzemieślniczych, warunki dopuszczania do egzaminu i sposób jego przeprowadzania, wysokość wynagradzania członków komisji, warunki wydawania oraz wzory świadectw czeladniczych, dyplomów mistrzowskich, zaświadczeń o zdaniu egzaminu sprawdzającego, w tym wydawania duplikatów, a także sposób dokonywania legalizacji dokumentów przeznaczonych do obrotu z zagranicą oraz wysokość odpłatności za wykonywanie tych czynności (ust. 4).

Zgodnie z art. 11 ust. 1 ww. ustawy o rzemiośle izby rzemieślnicze są organizacjami samorządu gospodarczego rzemiosła zrzeszającymi cechy, spółdzielnie rzemieślnicze, rzemieślników nienależących do cechów, a także inne jednostki organizacyjne, jeżeli ich celem jest wspieranie rozwoju gospodarczego rzemiosła. Izby mogą w swych statutach przyjmować nazwy z dodatkiem wyrazów "przedsiębiorczość" lub "przedsiębiorca" użytych w odpowiednim przypadku, a także określeń zawierających wskazanie regionu.

Podstawowym zadaniem izb rzemieślniczych jest pomoc w reprezentowaniu zrzeszonych organizacji oraz rzemieślników wobec organów administracji publicznej oraz innych organizacji i instytucji, udzielanie swym członkom pomocy instruktażowej i doradczej oraz przeprowadzanie egzaminów kwalifikacyjnych. Szczegółowy zakres zadań izb rzemieślniczych określają ich statuty (ust. 2).

Izby rzemieślnicze są uprawnione do potwierdzania egzaminów kwalifikacyjnych świadectwami czeladniczymi i dyplomami mistrzowskimi oraz do opatrywania ich pieczęcią z godłem Państwa (ust. 3).

Izby rzemieślnicze są uprawnione do potwierdzania wyników egzaminów sprawdzających zaświadczeniami o posiadaniu wybranych kwalifikacji zawodowych w zakresie zawodu odpowiadającego danemu rodzajowi rzemiosła (ust. 3a).

Na podstawie delegacji ustawowej zawartej w art. 3 ust. 4 ustawy o rzemiośle Minister Edukacji Narodowej wydał rozporządzenie z dnia 12 października 2005r. w sprawie egzaminów na tytuły czeladnika i mistrza w zawodzie, przeprowadzanych przez komisje egzaminacyjne izb rzemieślniczych (Dz. U. Nr 215, poz. 1820), które to zgodnie z § 1 określa:

1. warunki powoływania komisji egzaminacyjnych izb rzemieślniczych przeprowadzających egzaminy na tytuły czeladnika i mistrza w zawodzie;
2. warunki dopuszczania do egzaminów na tytuły czeladnika i mistrza;
3. sposób przeprowadzania egzaminów na tytuły czeladnika i mistrza;
4. wysokość wynagrodzenia członków komisji egzaminacyjnych;
5. warunki wydawania oraz wzory świadectw czeladniczych i dyplomów mistrzowskich, w tym wydawania duplikatów, a także sposób dokonywania legalizacji dokumentów przeznaczonych do obrotu prawnego z zagranicą oraz wysokość odpłatności za wykonywanie tych czynności.
   
   

W myśl § 2 ust. 1 ww. rozporządzenia komisje egzaminacyjne izb rzemieślniczych, zwane dalej „komisjami”, przeprowadzają egzaminy na tytuły czeladnika i mistrza, zwane dalej „egzaminami”, w odpowiadających danemu rodzajowi rzemiosła zawodach, występujących w klasyfikacji zawodów i specjalności dla potrzeb rynku pracy, określonej w odrębnych przepisach.

Zgodnie z § 2 ust. 2 ww. rozporządzenia egzamin na tytuł czeladnika, zwany dalej „egzaminem czeladniczym”, oraz egzamin na tytuł mistrza, zwany dalej „egzaminem mistrzowskim”, jest formą oceny poziomu opanowania wiadomości i umiejętności z zakresu danego zawodu.

Stosownie do postanowień § 6 ww. rozporządzenia do egzaminu czeladniczego izba rzemieślnicza dopuszcza osobę, która spełnia jeden z następujących warunków:

1. ukończyła naukę zawodu u rzemieślnika oraz dokształcanie teoretyczne w szkole lub w formach pozaszkolnych;
2. posiada świadectwo ukończenia gimnazjum albo ośmioletniej szkoły podstawowej oraz uzyskała umiejętności zawodowe w zawodzie, w którym zdaje egzamin, w formie pozaszkolnej;
3. posiada świadectwo ukończenia gimnazjum albo ośmioletniej szkoły podstawowej oraz co najmniej dwuletni lub trzyletni staż pracy w zawodzie, w którym zdaje egzamin - odpowiednio do okresu kształcenia w danym zawodzie przewidzianego w klasyfikacji zawodów szkolnictwa zawodowego, określonej w odrębnych przepisach;
4. posiada świadectwo ukończenia gimnazjum albo ośmioletniej szkoły podstawowej oraz co najmniej dwuletni lub trzyletni staż pracy w zawodzie, w którym zdaje egzamin - odpowiednio do okresu nauki w danym zawodzie ustalonym przez Związek Rzemiosła Polskiego, jeżeli zawód nie występuje w klasyfikacji zawodów szkolnictwa zawodowego, o której mowa w pkt 3;
5. posiada świadectwo ukończenia szkoły ponadgimnazjalnej albo dotychczasowej szkoły ponadpodstawowej, prowadzącej kształcenie zawodowe o kierunku związanym z zawodem, w którym zdaje egzamin;
6. posiada tytuł zawodowy w zawodzie wchodzącym w zakres zawodu, w którym zdaje egzamin, oraz po uzyskaniu tytułu zawodowego co najmniej półroczny staż pracy w zawodzie, w którym zdaje egzamin.
   
   

W myśl § 7 ww. rozporządzenia do egzaminu mistrzowskiego izba rzemieślnicza dopuszcza osobę, która spełnia jeden z następujących warunków:

1. posiada tytuł czeladnika lub równorzędny w zawodzie, w którym zdaje egzamin, i po uzyskaniu tytułu zawodowego co najmniej trzyletni staż pracy w tym zawodzie albo łącznie przed i po uzyskaniu tytułu zawodowego co najmniej sześcioletni staż pracy w zawodzie, w którym zdaje egzamin, oraz świadectwo ukończenia szkoły ponadgimnazjalnej albo dotychczasowej szkoły ponadpodstawowej;
2. przez okres co najmniej sześciu lat w ramach samodzielnie prowadzonej działalności gospodarczej wykonywała zawód, w którym zdaje egzamin, i posiada świadectwo ukończenia szkoły ponadgimnazjalnej albo dotychczasowej szkoły ponadpodstawowej;
3. posiada tytuł czeladnika lub równorzędny w zawodzie wchodzącym w zakres zawodu, w którym zdaje egzamin, i po uzyskaniu tytułu zawodowego co najmniej trzyletni staż pracy w zawodzie, w którym zdaje egzamin, oraz świadectwo ukończenia szkoły ponadgimnazjalnej albo dotychczasowej szkoły ponadpodstawowej;
4. posiada tytuł mistrza w zawodzie wchodzącym w zakres zawodu, w którym zdaje egzamin, i po uzyskaniu tytułu mistrza co najmniej roczny staż pracy w zawodzie, w którym zdaje egzamin, oraz świadectwo ukończenia szkoły ponadgimnazjalnej albo dotychczasowej szkoły ponadpodstawowej;
5. posiada świadectwo ukończenia szkoły ponadgimnazjalnej lub dotychczasowej szkoły ponadpodstawowej, dających wykształcenie średnie, w zawodzie wchodzącym w zakres zawodu, w którym zdaje egzamin, i tytuł zawodowy w zawodzie wchodzącym w zakres zawodu, w którym zdaje egzamin, oraz po uzyskaniu tytułu zawodowego co najmniej dwuletni staż pracy w zawodzie, w którym zdaje egzamin;
6. posiada dyplom ukończenia szkoły wyższej na kierunku lub w specjalności w zakresie wchodzącym w zakres zawodu, w którym zdaje egzamin, i po uzyskaniu tytułu zawodowego co najmniej roczny staż pracy w zawodzie, w którym zdaje egzamin.
   
   

Analizując przedstawione okoliczności sprawy w kontekście powołanych przepisów prawa podatkowego wskazać należy, iż usługi przeprowadzania egzaminów na czeladnika i mistrza spełniają definicję usług kształcenia zawodowego, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 29 znowelizowanej ustawy o podatku od towarów i usług. Egzaminy na tytuł czeladnika i mistrza są formą oceny poziomu opanowania wiadomości i umiejętności z zakresu danego zawodu, potwierdzają nie tylko umiejętności teoretyczne, ale również praktyczne w wykonywanym zawodzie.

Jak już wskazano świadectwo czeladnicze i dyplom mistrzowski, zgodnie z cytowaną w niniejszej interpretacji ustawą o rzemiośle, są dowodami kwalifikacji zawodowych rzemieślnika. Dokumenty te mogą być wydane osobom, które złożyły stosowne egzaminy przed komisjami egzaminacyjnymi izb rzemieślniczych.

Również w § 6 i 7 cytowanego w niniejszej interpretacji rozporządzenia w sprawie egzaminów na tytuły czeladnika i mistrza w zawodzie (…) zawarto warunki określające na jakim etapie kształcenia zawodowego musi być osoba chcąca przystąpić do egzaminu czeladniczego czy mistrzowskiego.

Przystąpienie zatem do takich egzaminów należy uznać za jeden z etapów kształcenia zawodowego danej osoby i zdobywania uprawnień w danym zawodzie co w ocenie tut. organu spełnia definicję kształcenia zawodowego zawartą w rozporządzeniu ustanawiającym środki wykonawcze do dyrektywy 77/388/EWG, gdyż jest związane z nauczaniem pozostającym w bezpośrednim związku z branżą lub zawodem danego rzemieślnika.

Zasady i formy przeprowadzania i opłat za ww. egzaminy zostały ściśle uregulowane w przepisach ustawy o rzemiośle z dnia 22 marca 1989r. oraz w rozporządzeniu Ministra Edukacji Narodowej z dnia 12 października 2005r. w sprawie egzaminów na tytuły czeladnika i mistrza w zawodzie, przeprowadzanych przez komisje egzaminacyjne izb rzemieślniczych. Oznacza to, że spełniona jest też druga przesłanka umożliwiająca korzystanie ze zwolnienia od podatku tzn. ww. egzaminy prowadzone są w formach i na zasadach przewidzianych w odrębnych przepisach.

Mając na uwadze powyższe stwierdzić należy, iż usługi przeprowadzania egzaminów na tytuł czeladnika i mistrza oraz sprawdzających kwalifikacje zawodowe z zakresu danego zawodu świadczone przez Wnioskodawcę od 1 stycznia 2011r. korzystają ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 29 lit. a znowelizowanej ustawy o podatku od towarów i usług.

Ponadto Wnioskodawca wskazał, iż przeprowadzane egzaminy nie są finansowane w całości lub ewentualnie w co najmniej 70% ze środków publicznych za wyjątkiem pokrywanych w całości kosztów egzaminów osób będących beneficjentami ostatecznymi projektów dofinansowywanych ze środków unijnych oraz osób kierowanych na podstawie umów z Powiatowymi Urzędami Pracy finansowanymi z Funduszy Pracy. Wówczas mogą one korzystać ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 29 lit. c ustawy o VAT (gdy są finansowane w 100% ze środków publicznych) albo ze zwolnienia od podatku na podstawie wskazanych wyżej rozporządzeń wykonawczych do tej ustawy (gdy są finansowane w co najmniej 70% ze środków publicznych), pod warunkiem jednak, że są to usługi kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania zawodowego.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy, że egzaminy na tytuł czeladnika/mistrza w zawodzie oraz sprawdzające wybrane kwalifikacje zawodowe w zakresie zawodu są zwolnione od podatku VAT należy uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Nadmienia się, że niniejsza interpretacja indywidualna traci swoją ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego stanu faktycznego lub zmiany stanu prawnego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.