Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPP2/4512-533/16-4/AO
z 4 października 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613 z późn. zm.) oraz § 6 pkt 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie, działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy - przedstawione we wniosku z 4 lipca 2016 r. (data wpływu 15 lipca 2016 r.) uzupełnionym pismem z 1 września 2016 r. (data wpływu 8 września 2016 r.) na wezwanie Organu z 25 sierpnia 2016 r. znak sprawy IPPP2/4512-533/16-2/AO (skutecznie doręczone 29 sierpnia 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia z obowiązku ewidencjonowania przy zastosowaniu kasy rejestrującej świadczenia usług na podstawie nieodpłatnie przekazywanych pracownikom Pakietów medycznych - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 15 lipca 2016 r. wpłynął do Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia z obowiązku ewidencjonowania przy zastosowaniu kasy rejestrującej świadczenia usług na podstawie nieodpłatnie przekazywanych pracownikom Pakietów medycznych. Niniejszy wniosek uzupełniony został pismem z 1 września 2016 r. (data wpływu 8 września 2016 r.) na wezwanie Organu z 25 sierpnia 2016 r. znak sprawy IPPP2/4512-533/16-2/AO (data doręczenia 29 sierpnia 2016 r.).

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny i zdarzenie przyszłe:

S.A. („Wnioskodawca” lub „Spółka”) jest spółką akcyjną z siedzibą w Polsce i zarejestrowanym podatnikiem VAT czynnym w Polsce. Spółka zajmuje się produkcją piwa i napojów bezalkoholowych na zlecenie podmiotu z Grupy V..

Prowadzenie takiej działalności wiąże się z koniecznością zatrudniania dużej liczby pracowników o wysokich kwalifikacjach. Celem zwiększenia ich motywacji i zaangażowania w pracę, Spółka nabywa od podmiotu trzeciego i przekazuje swoim pracownikom pakiety medyczne („Pakiety”). Pakiety są przekazywane pracownikom nieodpłatnie, ale pracownicy mają doliczoną do przychodu ze stosunku pracy wartość Pakietu (podlega podatkowi dochodowemu od osób fizycznych oraz stanowi podstawę do odprowadzenia składek do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych). Ponadto pracownik ma możliwość objąć odpłatnym pakietem medycznym także członków swojej rodziny. W takiej sytuacji Wnioskodawca potrąca wartość dodatkowego pakietu medycznego z wynagrodzenia pracowniczego.

Zakres świadczeń zdrowotnych, których dotyczą Pakiety zawiera w sobie świadczenia z zakresu medycyny pracy oraz świadczenia spoza tego zakresu, w tym świadczenia wykonywane przez lekarzy i lekarzy dentystów.

Wynagrodzenie za Pakiety jest płatne przez Spółkę na podstawie faktur VAT wystawianych przez podmiot wykonujący ww. świadczenia, który w tym celu utworzył niepubliczne zakłady opieki zdrowotnej i finansowane ze środków obrotowych. Wynagrodzenie kalkulowane jest jako zryczałtowana stawka miesięczna za określony rodzaj świadczeń pomnożona przez liczbę osób uprawnionych do korzystania z Pakietu.

Spółka rozpoczęła ewidencjonowanie sprzedaży dokonywanej na rzecz pracowników na kasach rejestrujących przed 1 stycznia 2015 r.

W piśmie uzupełniającym złożony wniosek Wnioskodawca wskazał, że nabywane przez Spółkę w ramach pakietów medycznych dla pracowników usługi stanowią czynności zwolnione z podatku od towarów i usług.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy przekazanie Pakietów pracownikom będzie korzystać ze zwolnienia z obowiązku ewidencjonowania przy zastosowaniu kas rejestrujących, o którym mowa w § 2 ust. l w zw. z poz. 44 Załącznika do Rozporządzenia?

Stanowisko Wnioskodawcy,

W ocenie Wnioskodawcy, przekazanie Pakietów pracownikom będzie korzystać ze zwolnienia z obowiązku ewidencjonowania przy zastosowaniu kas rejestrujących, o którym mowa w § 2 ust. 1 w zw. z poz. 44 Załącznika do Rozporządzenia.

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy

1. Przekazywanie Pakietów jako czynność określona w art. 8 ust. 2 ustawy o VAT
   
   

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, opodatkowaniu VAT podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Jak wynika z art. 8 ust. 2 ww. ustawy, za odpłatne świadczenie usług uznaje się również:

1. użycie towarów stanowiących część przedsiębiorstwa podatnika do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika, w tym w szczególności do celów osobistych podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych;
2. nieodpłatne świadczenie usług na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, oraz wszelkie inne nieodpłatne świadczenie usług do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika.
   
   

Z kolei na podstawie art. 111 ust. 1 ustawy o VAT, podatnicy dokonujący sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych są obowiązani prowadzić ewidencję obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących.

Przez sprzedaż, zgodnie z art. 2 pkt 22 ustawy o VAT, rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

W świetle powyższego, co do zasady, sprzedaż dokonywana przez Spółkę na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej (w tym także na rzecz pracowników), powinna być ewidencjonowana przy zastosowaniu kas rejestrujących. Pod warunkiem spełnienia przesłanek, o których mowa w art. 8 ust. 2 ustawy o VAT, konkluzja ta dotyczy również nieodpłatnego świadczenia usług.

Niemniej jednak, na mocy § 2 ust. 1 Rozporządzenia, zwalnia się z obowiązku ewidencjonowania w danym roku podatkowym, nie dłużej jednak niż do dnia 31 grudnia 2016 r., czynności wymienione w Załączniku do Rozporządzenia. W poz. 44 Załącznika stwierdzono, że przedmiotowe zwolnienie dotyczy m.in. czynności wymienionych w art. 8 ust. 2 ustawy o VAT.

Mając na uwadze, iż nieodpłatne przekazanie przez Spółkę Pakietów pracownikom stanowi nieodpłatne świadczenie usług, o którym mowa w art. 8 ust. 2 ustawy o VAT, czynność ta, co do zasady, została wyłączona z obowiązku ewidencjonowania na kasie rejestrującej.

2. Brak zastosowania ograniczenia z § 4 pkt 2 lit. f Rozporządzenia
   
   

W szczególności, w ocenie Wnioskodawcy, w analizowanym przypadku, nie znajdzie zastosowania ograniczenie wynikające z § 4 pkt 2 lit. f Rozporządzenia. W myśl tego przepisu, zwolnień z obowiązku ewidencjonowania, o których mowa w § 2 i § 3 Rozporządzenia, nie stosuje się w przypadku usług w zakresie opieki medycznej świadczonej przez lekarzy i lekarzy dentystów.

Zdaniem Spółki, świadczenia zdrowotne, które są objęte nieodpłatnie przekazywanymi pracownikom Pakietami nie stanowią usług w zakresie opieki medycznej świadczonej przez lekarzy i lekarzy dentystów. W pierwszej kolejności należy podkreślić, że w przypadku przekazania Pakietów na rzecz swoich pracowników, to Spółka jest podmiotem świadczącym nieodpłatną usługę. W konsekwencji, nie ma żadnych wątpliwości, że usługa taka jest świadczona przez podmiot inny niż lekarz lub lekarz dentysta, gdyż Wnioskodawca nie posiada takiego statusu.

Z kolei, nawet jeśliby uznać, że to podmiot, od którego Spółka nabywa Pakiety świadczy usługi na rzecz jej pracowników, to także temu podmiotowi nie można przypisać statusu lekarza ani lekarza dentysty. Podmiot ten, powołując niepubliczne zakłady opieki zdrowotnej oraz zatrudniając odpowiedni personel, co najwyżej zapewnia dostęp do opieki medycznej świadczonej przez lekarzy i lekarzy dentystów, jednak w żadnym wypadku sam, będąc oddzielną osobą prawną, nie może zostać uznany za podmiot będący lekarzem lub lekarzem dentystą (co do zasady mogą być nimi tylko osoby fizyczne posiadające odpowiednie uprawnienia).

Tym samym, można stwierdzić, że ani Wnioskodawca ani podmiot, od którego nabywane są Pakiety, nie zaliczają się do grona podmiotów wymienionych w przepisie § 4 pkt 2 lit. f Rozporządzenia.

Analogiczne stanowisko zaprezentował m.in. Minister Finansów w interpretacji indywidualnej o sygn. PT8.8101.354.2015TKE z 28 października 2015 r., w której stwierdził m.in., że: „Błędnie zatem Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach stwierdził, że świadczenie usług w zakresie opieki medycznej przez lekarza lub lekarza dentystę na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej lub na rzecz rolników ryczałtowych, w sytuacji gdy świadczenia te wykonywane są przez podatnika lub podmioty zatrudniające osoby posiadające odpowiednie kwalifikacje (lekarze i/lub lekarze dentyści), objęte jest bezwzględnym obowiązkiem ewidencjonowania przy zastosowaniu kas rejestrujących oraz błędnie zaznaczył, że nie ma znaczenia forma organizacyjna prowadzonej przez podatnika działalności w ww. zakresie (osoba prawna, jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, czy osoba fizyczna), ani okoliczność czy podatnik prowadzący działalność jako osoba fizyczna sam posiada kwalifikacje lekarza lub lekarza dentysty, czy podmiot jedynie zatrudnia pracowników posiadających takie uprawnienia i oni takie czynności wykonują.”

Tym samym, zdaniem Spółki, należy stwierdzić, że ograniczenie zwolnienia z ewidencjonowania przy zastosowaniu kas rejestrujących, o którym mowa w § 4 pkt 2 lit. f Rozporządzenia, nie znajdzie zastosowania w niniejszej sprawie.

Mając na uwadze wszystkie okoliczności i argumenty przytoczone powyżej, zdaniem Wnioskodawcy, przekazanie Pakietów pracownikom będzie korzystać ze zwolnienia z obowiązku ewidencjonowania przy zastosowaniu kas rejestrujących, o którym mowa w § 2 ust. 1 w zw. z poz. 44 Załącznika do Rozporządzenia.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Obowiązek prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kas rejestrujących wynika z treści art. 111 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. z 2016 r. poz. 710 z późn. zm.) zgodnie z którym podatnicy dokonujący sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych są obowiązani prowadzić ewidencję obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących.

Powyższy przepis określa generalną zasadę, z której wynika, że obowiązek prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kasy rejestrującej dotyczy wszystkich podatników, którzy dokonują sprzedaży na rzecz określonych w nim odbiorców, tj. osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych. Zatem jednym z podstawowych kryteriów decydujących o obowiązku ewidencjonowania sprzedaży za pomocą kas rejestrujących jest status nabywcy wykonywanych przez podatnika świadczeń.

Przy tym, obowiązek ten dotyczy sprzedaży przez którą stosownie do art. 2 pkt 22 ustawy o VAT rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Jak wynika z powyższego przepisu, pośród czynności podlegających opodatkowaniu i uznawanych za sprzedaż zostały wymienione takie jak dostawa towarów/świadczenie usług na terytorium kraju, które mają charakter odpłatny. Jednakże w drodze wyjątku jako odstępstwo od wskazanej powyżej zasady, w art. 7 ust. 2 oraz art. 8 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług przewidziano również przypadki, w których czynności o charakterze nieodpłatnym, zrównane są z ww. czynnościami odpłatnymi.

Zgodnie z art. 8 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług za odpłatne świadczenie usług uznaje się również:

1. użycie towarów stanowiących część przedsiębiorstwa podatnika do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika, w tym w szczególności do celów osobistych podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych;
2. nieodpłatne świadczenie usług na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, oraz wszelkie inne nieodpłatne świadczenie usług do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika.
   
   

Przepis ten stanowi implementację do polskiego systemu prawnego art. 26 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L z 2006 r. nr 347/1 z późn. zm.). Zgodnie z tą regulacją za odpłatne świadczenie usług uznaje się każdą z następujących czynności:

1. użycie towarów stanowiących część majątku przedsiębiorstwa do celów prywatnych podatnika lub jego pracowników lub, bardziej ogólnie, do celów innych niż działalność jego przedsiębiorstwa, w przypadkach kiedy VAT od takich towarów podlegał w całości lub w części odliczeniu;
2. nieodpłatne świadczenie usług przez podatnika na prywatny użytek jego lub jego pracowników, lub bardziej ogólnie, do celów innych niż działalność jego przedsiębiorstwa.
   
   

Jednocześnie zgodnie z art. 26 ust. 2 Dyrektywy 2006/112/WE państwa członkowskie mogą odstąpić od stosowania przepisów ust. 1, pod warunkiem że takie odstępstwo nie będzie prowadzić do zakłóceń konkurencji.

Analiza powołanych przepisów Dyrektywy 2006/112/WE prowadzi zatem do wniosku, że ratio legis tych regulacji stanowi zapobieżenie sytuacji, w której nieodpłatne świadczenie usług bądź dostawa towarów z uwagi na swój charakter — bez wynagrodzenia — stanowiłoby czynność pociągającą za sobą skutek w postaci naruszenia konkurencji, naruszenia zasady neutralności, naruszenia wynikającej z konstrukcji podatku VAT zasady faktycznego opodatkowania konsumpcji (podatek od wartości dodanej obciąża konsumpcję) oraz zasady powszechności opodatkowania.

Ponadto zgodnie z art. 8 ust. 2a ustawy o VAT w przypadku gdy podatnik, działając we własnym imieniu, ale na rzecz osoby trzeciej, bierze udział w świadczeniu usług, przyjmuje się, że ten podatnik sam otrzymał i wyświadczył te usługi.

Przepis ten wprowadza zasadę, że w przypadku gdy podmiot „pośredniczy” pomiędzy podmiotem faktycznie świadczącym usługę, a jej odbiorcą, przyjmuje się, że podmiot ten działa tak jakby sam wcześniej nabył taką usługę, a następnie ją wyświadczył, co sprawia, że opodatkowaniu podlegają wszystkie etapy w świadczeniu usług, łącznie z tym, w którym nie wykonuje się czynności faktycznych.

Z przedstawionej treści wniosku wynika, że Wnioskodawca celem zwiększenia motywacji i zaangażowania w pracę pracowników nabywa od podmiotu trzeciego i przekazuje swoim pracownikom pakiety medyczne. Pakiety są przekazywane pracownikom nieodpłatnie, ale pracownicy mają doliczoną do przychodu ze stosunku pracy wartość Pakietu (podlega podatkowi dochodowemu od osób fizycznych oraz stanowi podstawę do odprowadzenia składek do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych). Ponadto pracownik ma możliwość objąć odpłatnym pakietem medycznym także członków swojej rodziny. W takiej sytuacji Wnioskodawca potrąca wartość dodatkowego pakietu medycznego z wynagrodzenia pracowniczego.

Zakres świadczeń zdrowotnych, których dotyczą Pakiety zawiera w sobie świadczenia z zakresu medycyny pracy oraz świadczenia spoza tego zakresu, w tym świadczenia wykonywane przez lekarzy i lekarzy dentystów. Nabywane przez Spółkę w ramach pakietów medycznych dla pracowników usługi stanowią czynności zwolnione z podatku od towarów i usług. Wynagrodzenie za Pakiety jest płatne przez Spółkę na podstawie faktur VAT wystawianych przez podmiot wykonujący ww. świadczenia, który w tym celu utworzył niepubliczne zakłady opieki zdrowotnej i finansowane ze środków obrotowych. Wynagrodzenie kalkulowane jest jako zryczałtowana stawka miesięczna za określony rodzaj świadczeń pomnożona przez liczbę osób uprawnionych do korzystania z Pakietu. Spółka rozpoczęła ewidencjonowanie sprzedaży dokonywanej na rzecz pracowników na kasach rejestrujących przed 1 stycznia 2015 r.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą zwolnienia z obowiązku ewidencjonowania przy zastosowaniu kasy rejestrującej świadczeń w ramach nieodpłatnie przekazywanych pracownikom Pakietów medycznych.

W analizowanych okolicznościach Wnioskodawca nabywa usługi medyczne dla pracowników, które poprzez nieodpłatne Pakiety przekazywane są pracownikom. Wnioskodawca nabywa usługi w zakresie opieki medycznej od podmiotów trzecich (niepublicznych zakładów opieki zdrowotnej). Wnioskodawca płaci za świadczenia na podstawie faktur VAT wystawianych przez podmiot wykonujący świadczenia w związku z przekazanymi nieodpłatnie pracownikom Pakietami, które uprawniają ich do skorzystania z zawartych w nich świadczeń. W myśl powołanego wyżej przepisu, Wnioskodawca działa w tej sprawie w imieniu własnym, lecz na rachunek innego podmiotu, tj. pracowników. Spółka nabyła/będzie nabywać i wyświadczyła/będzie świadczyć pracownikowi wskazane w Pakiecie usługi. W związku z tym, Wnioskodawca w kontekście ww. świadczeń jest/będzie podmiotem, o którym mowa w art. 8 ust. 2a ustawy o podatku od towarów i usług.

W konsekwencji, w niniejszej sprawie Wnioskodawca dokonuje nieodpłatnego świadczenia usług medycznych na rzecz pracowników. Jak wynika z wniosku nabywane w ramach Pakietów usługi stanowią czynności zwolnione z podatku od towarów i usług. Świadczenie tychże usług przez Wnioskodawcę nie wiąże się zatem z obowiązkiem uiszczenia kwoty podatku należnego z tego tytułu.

Należy wskazać, że przepis art. 8 ust. 2 ustawy o VAT odnoszący się do nieodpłatnego świadczenia usług, nie znajduje zastosowania w odniesieniu do tych czynności, które w razie ich uznania za podlegające opodatkowaniu zostałyby zwolnione od podatku. W tym przypadku pozostawienie ich poza zakresem ustawy o podatku od towarów i usług nie prowadzi do naruszenia powołanych powyżej zasad, które należy uznać za uzasadniające zrównanie takich czynności z czynnością odpłatnego świadczenia usług. W rezultacie, czynności te jako nieobjęte zakresem art. 8 ust. 2 ww. ustawy nie mogą również zostać uznane za mieszczące się w pojęciu sprzedaży, a tym samym być objęte obowiązkiem ewidencjonowania przy użyciu kasy rejestrującej.

W świetle przedstawionej treści wniosku i przywołanych przepisów należy stwierdzić, że nieodpłatne przekazanie/udostępnianie przez Wnioskodawcę usług medycznych pracownikom nie spełnia / nie będzie spełniać wskazanej w art. 8 ust. 2 ustawy o VAT przesłanki do objęcia ich opodatkowaniem. Usługi te – jak wskazał Wnioskodawca - stanowią czynności zwolnione z podatku od towarów i usług. Zatem w tej sytuacji przepis art. 8 ust. 2 ustawy o VAT nie ma / nie będzie miał zastosowania. Ww. świadczenia nie mieszczą się więc w definicji sprzedaży, o której mowa w art. 2 pkt 22 ustawy o VAT. W konsekwencji, czynności te nie są / nie będą objęte obowiązkiem ewidencjonowania przy użyciu kasy rejestrującej. Świadczenia na rzecz pracowników w ramach nieodpłatnie przekazywanych Pakietów medycznych są / będą czynnościami wyłączonymi z tego obowiązku. Skoro świadczenie usług medycznych w ramach nieodpłatnie przekazanych Pakietów pracownikom nie stanowi czynności, o której mowa w art. 8 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług to bezpodstawne jest badanie zwolnienia tych czynności z obowiązku ewidencjonowania przy użyciu kas rejestrujących.

Tym samym, stanowisko Wnioskodawcy stwierdzające, że ww. czynność będzie korzystać ze zwolnienia z obowiązku ewidencjonowania przy zastosowaniu kas rejestrujących należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania niniejszej interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2016 r., poz. 718 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skarga powinna czynić zadość wymaganiom pisma w postępowaniu sądowym, a ponadto zawierać: wskazanie zaskarżonej decyzji, postanowienia, innego aktu lub czynności; oznaczenie organu, którego działania, bezczynności lub przewlekłego prowadzenia postępowania skarga dotyczy; określenie naruszenia prawa lub interesu prawnego; w przypadkach, o których mowa w art. 52 § 3 i 4, dowód, że skarżący wezwał właściwy organ do usunięcia naruszenia prawa (art. 57 § 1 pkt 1 - 4 ww. ustawy). Skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.