Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
2461-IBPP3.4512.559.2016.2.MD
z 19 października 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2015 r. poz. 613 ze zm.) oraz § 2 i § 6 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego z dnia 22 kwietnia 2015 r. (Dz.U. z 2015 r. poz. 643) – Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z 3 sierpnia 2016 r. (data wpływu 19 sierpnia 2016 r.) uzupełnionym pismem z 22 września 2016 r. (data wpływu 26 września 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku prawa do odliczenia podatku VAT naliczonego od wydatków poniesionych w związku z realizacją projektu pn. „…” lub ubiegania się o jego zwrot – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 19 sierpnia 2016 r. wpłynął ww. wniosek, o wydanie interpretacji prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku prawa do odliczenia podatku VAT naliczonego od wydatków poniesionych w związku z realizacją projektu pn. „…” lub ubiegania się o jego zwrot.

Ww. wniosek został uzupełniony pismem z 22 września 2016 r. (data wpływu 26 września 2016 r.) będącym odpowiedzią na wezwanie Organu z 15 września 2016 r. znak: 2461-IBPP3.4512.559.2016.1.MD.

W przedmiotowym wniosku uzupełnionym pismem z dnia 22 września 2016 r. został przedstawiony następujący stan faktyczny i zdarzenie przyszłe:

Gmina Miasta X. (Wnioskodawca) jest jednostką samorządu terytorialnego – miastem na prawach powiatu w myśl art. 91 ustawy z dnia 5 czerwca 1998 r. o samorządzie powiatowym (t.j. Dz. U. z 2013 r., poz. 595 ze zm., dalej: UOSP). Gmina jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług.

Gmina przystępuje do realizacji projektu pn. „…”. Projekt współfinansowany będzie ze środków Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego, w ramach Regionalnego Programu Operacyjnego Województwa na lata 2014-2020, Priorytet XII infrastruktura edukacyjna, Działanie 12.2. Infrastruktura kształcenia zawodowego, Poddziałanie 12.2.2 Infrastruktura kształcenia zawodowego – RIT. Zgodnie z wnioskiem o dofinansowanie Projektu, poziom dofinansowania wyniesie 85%. W roku 2015 Gmina poniosła wydatki na opracowanie dokumentacji projektowej przedsięwzięcia, wydatki związane z realizacją samej inwestycji natomiast ponoszone będą po 1 stycznia 2017 r. Projekt polegać będzie na rozbudowie istniejących budynków szkoleniowo-dydaktycznych Centrum Kształcenia Praktycznego w X. (Centrum/CKP) o halę będącą pracownią mechaniki i elektromechaniki pojazdowej. W ramach projektu przewidziano również remont istniejących pracowni obróbki maszynowej oraz pracowni obrabiarek skrawających CNC, a także zakup wyposażenia do tych pracowni. Dzięki rozbudowie, remontowi i doposażeniu pracowni, Centrum będzie mogło skutecznie kształcić zawodowo i przeprowadzać egzaminy potwierdzające kwalifikacje w zawodzie, uczniowie zaś będą posiadać umiejętności umożliwiające im podjęcie pracy. Realizacja projektu umożliwi także osobom niepełnosprawnym zdobywanie kwalifikacji zawodowych w zawodach do tej pory dla nich niedostępnych, takich jak operator obrabiarek skrawających, ślusarz, mechanik oraz monter maszyn i urządzeń.

Wnioskodawcą i realizatorem projektu będzie Gmina. Wszystkie faktury w trakcie realizacji projektu będą wystawiane na Gminę. Realizacja projektu związana jest z wykonywaniem przez Gminę zadań publicznoprawnych związanych z edukacją publiczną, o których mowa w art. 4 ust. 1 pkt 1 ustawy o samorządzie powiatowym. Rezultaty projektu zostaną przekazane nieodpłatnie przez Gminę na rzecz CKP i będą wykorzystywane przez CKP wyłącznie na potrzeby świadczenia nieodpłatnych usług edukacyjnych realizowanych w ramach jego zadań statutowych. Rozbudowana hala oraz wyremontowane i doposażone pracownie nie będą wykorzystywane w celach komercyjnych.

CKP jest jednostką budżetową Gminy. CKP korzysta obecnie ze zwolnienia, o którym mowa w art. 113 ust. 1 ustawy o VAT i w związku z tym nie jest zarejestrowane jako podatnik VAT czynny oraz nie składa deklaracji dla podatku VAT. W roku 2016 CKP nie uzyskało żadnych dochodów z tytułu prowadzenia działalności gospodarczej, które podlegałyby opodatkowaniu podatkiem VAT.

Na dzień złożenia wniosku Gmina uwzględnia w rozliczeniach w zakresie podatku VAT fakt odrębności powołanych przez nią jednostek budżetowych i nie wykazuje obrotów generowanych przez te jednostki w składanych przez siebie deklaracjach VAT. Gmina planuje podjęcie wspólnych rozliczeń z dniem 1 stycznia 2017 r.

Przedmiotem złożonego wniosku jest prawo do odliczenia podatku naliczonego zarówno od wydatków, które Wnioskodawca poniesie po 1 stycznia 2017 r. w związku z realizacją projektu, jak również od wydatków poniesionych w 2015 r. (tj. od wydatków na opracowanie dokumentacji projektowej przedsięwzięcia).

Realizacja projektu będącego przedmiotem złożonego wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej wpisuje się w tzw. działalność publicznoprawną w ramach której Gmina nie działa w charakterze podatnika VAT.

Zakupione w celu realizacji projektu towary i usługi nie będą wykorzystywane przez Gminę do wykonywania czynności opodatkowanych, generujących podatek należny po stronie Gminy.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy Gminie przysługiwać będzie prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego od wydatków poniesionych w związku z realizacją Projektu lub ubiegania się o zwrot tego podatku?

Stanowisko Wnioskodawcy:

Gminie nie będzie przysługiwać prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego od wydatków poniesionych w związku z realizacją Projektu, ani też prawo do ubiegania się o zwrot tego podatku.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, w zakresie w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15 (z pewnymi zastrzeżeniami nie mającymi zastosowania w przedmiotowej sprawie), przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Z przepisu tego wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje w sytuacji, gdy zostaną spełnione następujące warunki:

1. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług, oraz
2. towary i usługi, w związku z nabyciem których podatek został naliczony, są wykorzystywane do czynności opodatkowanych.
   
   

Przedstawiona powyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z usługami i towarami, które nie są w ogóle wykorzystywane do czynności opodatkowanych, tj. w przypadku ich wykorzystywania do czynności zwolnionych od podatku VAT lub niepodlegających temu podatkowi.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Art. 15 ust. 2 ustawy o VAT zawiera autonomiczną definicję działalności gospodarczej, która obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Art. 15 ust. 6 ustawy o VAT zawiera specyficzne uregulowania dotyczące organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy. W myśl tego przepisu, w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, organy władzy publicznej oraz urzędy obsługujące te organy nie są uznawane za podatnika, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych. Oznacza to, że jednostka samorządu terytorialnego będzie uznana za podatnika podatku VAT w dwóch przypadkach: gdy wykonuje czynności inne niż te, które mieszczą się w ramach jej zadań oraz gdy wykonuje czynności mieszczące się w ramach jej zadań, ale czyni to na podstawie umów cywilnoprawnych.

Zgodnie z art. 92 ust. 1 ustawy o samorządzie powiatowym, funkcje organów powiatu w miastach na prawach powiatu sprawuje rada miasta i prezydent miasta. Miasto na prawach powiatu jest gminą wykonującą zadania powiatu na zasadach określonych w tej ustawie (art. 92 ust. 2 ustawy o samorządzie powiatowym). Ustrój i działanie organów miasta na prawach powiatu, w tym nazwę, skład, liczebność oraz ich powoływanie i odwoływanie, a także zasady sprawowania nadzoru określa ustawa o samorządzie gminnym (art. 92 ust. 3 ustawy).

Zgodnie z art. 4 ustawy, powiat wykonuje określone ustawami zadania publiczne o charakterze ponadgminnym w zakresie m.in. edukacji publicznej. Stosownie do art. 6 ust. 1 ustawy, w celu wykonywania zadań powiat może tworzyć jednostki organizacyjne i zawierać umowy z innymi podmiotami. Takimi jednostkami organizacyjnymi są m.in. jednostki budżetowe, których zasady funkcjonowania wynikają z przepisów ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych (tekst jedn. Dz. U. z 2013 r. poz. 885, ze zm.). Zgodnie z art. 11 ust. 1 tej ustawy jednostkami budżetowymi są jednostki organizacyjne sektora finansów publicznych nieposiadające osobowości prawnej, które pokrywają swoje wydatki bezpośrednio z budżetu gminy, a pobrane dochody odprowadzają na rachunek odpowiednio dochodów budżetu państwa albo budżetu jednostki samorządu terytorialnego. Podstawą gospodarki finansowej jednostki budżetowej jest plan jej dochodów i wydatków, co wynika z art. 11 ust. 3 ustawy. Wraz z utworzeniem jednostki budżetowej organ założycielski nadaje jej statut oraz określa mienie przekazywane tej jednostce w zarząd, o czym stanowi art. 12 ust. 2 ustawy.

Zgodnie z art. 5 ust. 7 ustawy z dnia 7 września 1991 r. o systemie oświaty (t.j. Dz. U. z 2015 r. poz. 2156 ze zm.), organ prowadzący szkołę lub placówkę odpowiada za jej działalność. Do zadań organu prowadzącego szkołę lub placówkę należy m.in. wykonywanie remontów obiektów szkolnych oraz zadań inwestycyjnych w tym zakresie, a także wyposażenie szkoły lub placówki w pomoce dydaktyczne i sprzęt niezbędny do pełnej realizacji programów nauczania, programów wychowawczych, przeprowadzania sprawdzianów i egzaminów oraz wykonywania innych zadań statutowych. Przeprowadzanie remontów obiektów szkolnych, zadań inwestycyjnych w tym zakresie oraz wyposażanie szkoły w pomoce dydaktyczne należy zatem do zadań własnych jednostek samorządu terytorialnego.

Jak wskazano w opisie stanu faktycznego, rezultaty projektu będą wykorzystywane przez CKP wyłącznie na potrzeby świadczenia nieodpłatnych usług edukacyjnych realizowanych w ramach jego zadań statutowych, a rozbudowana hala oraz wyremontowane i doposażone pracownie nie będą wykorzystywane w celach komercyjnych. Skoro tak, to w świetle przedstawionych wyżej regulacji prawnych, Gminie nie będzie przysługiwało prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego z tytułu zakupu towarów i usług związanych z realizacją Projektu. Stanowisko Gminy znajduje potwierdzenie w orzecznictwie organów podatkowych, przykładowo w interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach Nr IBPP3/4512- 193/16/BJ z dnia 23 maja 2016 r. oraz Nr IBPP3/4512-180/16/BJ z dnia 3 czerwca 2016 r.

W ocenie Wnioskodawcy, Gmina nie ma również możliwości uzyskania zwrotu podatku VAT na zasadach określonych w rozdziale 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 16 grudnia 2013 r. w sprawie miejsca świadczenia usług oraz zwrotu kwoty podatku naliczonego jednostce dokonującej nabycia (importu) towarów lub usług (Dz.U. z 2013 r., poz. 1656), gdyż środki finansowe wskazane we wniosku nie są środkami, o których mowa w zawartych tam regulacjach.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego uznaje się w za prawidłowe.

Podstawowe zasady dotyczące odliczania podatku naliczonego zostały sformułowane w art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. z 2016 r., poz. 710 ze zm.), zwanej dalej ustawą. W myśl tego przepisu, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15 ustawy, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Zgodnie z art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy o VAT, w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2014 r. kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:

1. nabycia towarów i usług,
2. dokonania całości lub części zapłaty przed nabyciem towaru lub wykonaniem usługi.
   
   

Prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest niewątpliwy i bezsporny związek zakupów z wykonanymi czynnościami opodatkowanymi.

Przedstawiona wyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych.

Ponadto, podkreślić należy, że ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno tzw. przesłanek pozytywnych, m.in. tego, że zakupy będą wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy.

Należy również zauważyć, że w rozdziale 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 16 grudnia 2013 r. w sprawie miejsca świadczenia usług oraz zwrotu podatku jednostce dokonującej nabycia (importu) towarów i usług (Dz. U. z 2016 r., poz. 1281) przewidziano przypadki, w których kwota podatku naliczonego może być zwrócona jednostce dokonującej nabycia (importu) towarów lub usług finansowanego ze środków bezzwrotnej pomocy zagranicznej, oraz warunki i tryb dokonywania tego zwrotu.

Na zakres prawa do odliczeń w sposób bezpośredni wpływa pojmowanie statusu danego podmiotu jako podatnika podatku od towarów i usług wykonującego czynności opodatkowane. Tylko podatnik w rozumieniu art. 15 ustawy, ma prawo do odliczenia podatku naliczonego. Co do zasady status podatnika związany jest z prowadzeniem przez dany podmiot działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o VAT podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza w myśl art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, w brzmieniu obowiązującym od 1 kwietnia 2013 r. obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Na podstawie art. 15 ust. 6 ustawy o VAT – nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Wobec tego należy stwierdzić, że za podatnika VAT będzie uznany tylko taki podmiot, który dokonuje czynności zmierzających do wykorzystania nabytych towarów i usług do celów opodatkowanej działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy. Za działalność gospodarczą uznaje się w szczególności wykorzystywanie, w sposób ciągły, majątku rzeczowego lub wartości niematerialnych w celu uzyskania z tego tytułu dochodu.

Natomiast, w zakresie realizacji zadań własnych (działalności publicznoprawnej) Gmina nie jest uznawana za podatnika, tym samym nie wykonuje samodzielnie działalności gospodarczej, o której mowa w art. 15 ust. 2.

Z przepisu art. 91 ustawy z 5 czerwca 1998 r. o samorządzie powiatowym (t.j. Dz.U. z 2016 r., poz. 814) wynika, że prawa powiatu przysługują miastom, które w dniu 31 grudnia 1998 r. liczyły więcej niż 100.000 mieszkańców, a także miastom, które z tym dniem przestały być siedzibami wojewodów, chyba że na wniosek właściwej rady miejskiej odstąpiono od nadania miastu praw powiatu, oraz tym, którym nadano status miasta na prawach powiatu, przy dokonywaniu pierwszego podziału administracyjnego kraju na powiaty.

W myśl art. 92 ust. 1 ww. ustawy, funkcje organów powiatu w miastach na prawach powiatu sprawuje rada miasta i prezydent miasta. Miasto na prawach powiatu jest gminą wykonującą zadania powiatu na zasadach określonych w tej ustawie (art. 92 ust. 2). Ustrój i działanie organów miasta na prawach powiatu, w tym nazwę, skład, liczebność oraz ich powoływanie i odwoływanie, a także zasady sprawowania nadzoru określa ustawa o samorządzie gminnym (art. 92 ust. 3 powołanej ustawy).

Zgodnie z art. 4 ust. 1 pkt 6 ww. ustawy wynika, że powiat wykonuje określone ustawami zadania publiczne o charakterze ponadgminnym, w tym w zakresie obejmują m.in. sprawy edukacji publicznej (art. 4 ust. 1 pkt 1 cyt. ustawy o samorządzie powiatowym).

Stosownie do art. 6 ust. 1 cyt. ustawy w celu wykonywania zadań powiat może tworzyć jednostki organizacyjne i zawierać umowy z innymi podmiotami.

Powiat nie może prowadzić działalności gospodarczej wykraczającej poza zadania o charakterze użyteczności publicznej (art. 6 ust. 2 ww. ustawy).

Należy zauważyć, że zarówno ustawa o podatku od towarów i usług, jak również przepisy wykonawcze do niej nie definiują terminu „jednostka budżetowa”, wobec czego należy posiłkować się definicją legalną zawartą w ustawie z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych (t.j. Dz.U. z 2013 r., poz. 885, z późn. zm.).

W świetle art. 9 ww. ustawy, sektor finansów publicznych tworzą m.in.:

1. organy władzy publicznej, w tym organy administracji rządowej, organy kontroli państwowej i ochrony prawa oraz sądy i trybunały;
2. jednostki samorządu terytorialnego oraz ich związki;
3. jednostki budżetowe;
4. samorządowe zakłady budżetowe.
   
   

Zgodnie z art. 10 ust. 1 wskazanej ustawy, jednostki budżetowe, samorządowe zakłady budżetowe, agencje wykonawcze, instytucje gospodarki budżetowej i państwowe fundusze celowe stosują zasady gospodarki finansowej określone w niniejszej ustawie.

Jak stanowi art. 11 ust. 1 tej ustawy, jednostkami budżetowymi są jednostki organizacyjne sektora finansów publicznych nieposiadające osobowości prawnej, które pokrywają swoje wydatki bezpośrednio z budżetu, a pobrane dochody odprowadzają na rachunek odpowiednio dochodów budżetu państwa albo budżetu jednostki samorządu terytorialnego.

Stosownie do brzmienia ust. 3 powyższego artykułu, podstawą gospodarki finansowej jednostki budżetowej jest plan dochodów i wydatków, zwany dalej „planem finansowym jednostki budżetowej”.

Na podstawie art. 12 ust. 1 pkt 2 ww. ustawy, jednostki budżetowe, z zastrzeżeniem odrębnych ustaw, tworzą, łączą i likwidują organy stanowiące jednostek samorządu terytorialnego – gminne, powiatowe lub wojewódzkie jednostki budżetowe.

W myśl ust. 2 powyższego artykułu, tworząc jednostkę budżetową, organ, o którym mowa w ust. 1, nadaje jej statut, chyba że odrębne ustawy stanowią inaczej, oraz określa mienie przekazywane tej jednostce w zarząd.

Zgodnie z art. 5 ust. 7 ustawy z dnia 7 września 1991 r. o systemie oświaty (t.j. Dz.U. z 2015 r. poz. 2156 ze zm.), Organ prowadzący szkołę lub placówkę odpowiada za jej działalność. Do zadań organu prowadzącego szkołę lub placówkę należy w szczególności:

1. zapewnienie warunków działania szkoły lub placówki, w tym bezpiecznych i higienicznych warunków nauki, wychowania i opieki;

1a. zapewnienie warunków umożliwiających stosowanie specjalnej organizacji nauki i metod pracy dla dzieci i młodzieży objętych kształceniem specjalnym;

2. wykonywanie remontów obiektów szkolnych oraz zadań inwestycyjnych w tym zakresie;

3. zapewnienie obsługi administracyjnej, w tym prawnej, obsługi finansowej, w tym w zakresie wykonywania czynności, o których mowa w art. 4 ust. 3 pkt 2-6 ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (Dz.U. z 2016 r. poz. 1047), i obsługi organizacyjnej szkoły lub placówki;

4. wyposażenie szkoły lub placówki w pomoce dydaktyczne i sprzęt niezbędny do pełnej realizacji programów nauczania, programów wychowawczych, przeprowadzania sprawdzianów i egzaminów oraz wykonywania innych zadań statutowych.

Zgodnie z art. 79 ust. 1 ww. ustawy, przedszkola, szkoły i placówki publiczne zakładane i prowadzone przez ministrów i jednostki samorządu terytorialnego są jednostkami budżetowymi. Zasady gospodarki finansowej tych szkół, przedszkoli i placówek określają odrębne przepisy, z zastrzeżeniem ust. 1c.

W tym miejscu zauważyć trzeba, że w dniu 29 września 2015 r. zapadł wyrok Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej w sprawie C-276/14 zgodnie z którym gminna jednostka organizacyjna, której działalność nie spełnia kryterium samodzielności w rozumieniu art. 9 ust. 1 dyrektywy 2006/112/WE, nie może być uznana za podatnika podatku od wartości dodanej odrębnie od gminy, w której skład jednostka ta wchodzi.

Jak wynika z wyroku TSUE w sprawie C-276/14 samorządowe jednostki budżetowe nie posiadają odrębności podatkowej na gruncie przepisów o VAT, zatem wszelkie czynności przez nie dokonywane powinny być rozliczane przez jednostkę samorządu terytorialnego, która je utworzyła.

W związku z ww. wyrokiem nr C-276/14, w dniach 29 września 2015 r. oraz 16 grudnia 2015 r. Ministerstwo Finansów wydało Komunikaty, w których stwierdzono, że mając na uwadze rozstrzygnięcie TSUE zakłada się obowiązkowe „scentralizowanie” w samorządach rozliczeń w zakresie podatku VAT. Jednocześnie stosowany obecny model rozliczeń do momentu obowiązkowego scentralizowania, nie będzie kwestionowany.

W tym miejscu należy wskazać, że w myśl art. 3 ustawy z dnia 5 września 2016 r. o szczególnych zasadach rozliczeń podatku od towarów i usług oraz dokonywania zwrotu środków publicznych przeznaczonych na realizację projektów finansowanych z udziałem środków pochodzących z budżetu Unii Europejskiej lub od państw członkowskich Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu przez jednostki samorządu terytorialnego (Dz.U. z 2016 r. poz. 1454), jednostka samorządu terytorialnego jest obowiązana do podjęcia rozliczania podatku wraz ze wszystkimi jednostkami organizacyjnymi najpóźniej od dnia 1 stycznia 2017 r.

Jak wskazano już wcześniej podstawowym warunkiem, którego spełnienie należy analizować w aspekcie prawa do odliczenia podatku VAT w związku z realizowanym przez Wnioskodawcę projektem jest związek dokonywanych nabyć towarów i usług ze sprzedażą uprawniającą do dokonywania takiego odliczenia czyli sprzedażą opodatkowaną podatkiem VAT.

Z opisu sprawy wynika, że Gmina przystępuje do realizacji projektu pn. „…”. W roku 2015 poniosła wydatki na opracowanie dokumentacji projektowej przedsięwzięcia, wydatki związane z realizacją samej inwestycji natomiast ponoszone będą po 1 stycznia 2017 r. Wnioskodawcą i realizatorem projektu będzie Gmina. Wszystkie faktury w trakcie realizacji projektu będą wystawiane na Gminę. Jak podał Wnioskodawca realizacja projektu wpisuje się w tzw. działalność publicznoprawną, związaną z wykonywaniem przez Gminę zadań publicznoprawnych w zakresie edukacji publicznej, o których mowa w art. 4 ust 1 pkt 1 ustawy o samorządzie powiatowym, w ramach której Gmina nie działa w charakterze podatnika VAT. Rezultaty projektu zostaną przekazane nieodpłatnie przez Gminę na rzecz jednostki budżetowej Gminy – Centrum Kształcenia Publicznego i będą wykorzystywane przez tę jednostkę wyłącznie na potrzeby świadczenia nieodpłatnych usług edukacyjnych realizowanych w ramach jej zadań statutowych. Jak wskazał Wnioskodawca rozbudowana hala oraz wyremontowane i doposażone pracownie nie będą wykorzystywane w celach komercyjnych. Zakupione w celu realizacji projektu towary i usługi nie będą wykorzystywane przez Gminę do wykonywania czynności opodatkowanych, generujących podatek należny po stronie Gminy.

Rozpatrując kwestię prawa do odliczenia podatku naliczonego z tytułu rozbudowy hali oraz wyremontowania i doposażenia pracowni, a także wydatków związanych z opracowaniem dokumentacji projektowej przedsięwzięcia należy jeszcze raz zauważyć, że prawo to przysługuje w zakresie w jakim zakupy bezspornie związane są z realizowaniem czynności opodatkowanych podatkiem VAT.

Analiza przedstawionego opisu sprawy w kontekście przywołanych powyżej regulacji prawnych, prowadzi do stwierdzenia, że w sytuacji gdy – jak wyjaśnił Wnioskodawca realizacja projektu jest związana z wykonywaniem przez Gminę zadań publicznoprawnych w zakresie zadań związanych z edukacją publiczną, o których mowa w art. 4 ust. 1 ustawy o samorządzie powiatowym, a efekty projektu zostaną przekazane nieodpłatnie przez Gminę na rzecz Centrum Kształcenia Praktycznego i będą wykorzystywane wyłącznie na potrzeby realizacji działalności publicznoprawnej, tj. nieodpłatnych usług edukacyjnych, to Gminie nie będzie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego od zakupów towarów i usług związanych z realizacją projektu. Towary i usługi – co również podał Wnioskodawca – nie będą wykorzystywane przez Gminę do wykonywania czynności opodatkowanych, generujących podatek należny po stronie Gminy.

Podsumowując, Gmina nie będzie miała możliwości obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wynikającego z faktur dotyczących zakupów towarów i usług w związku z realizacją projektu pn. „…” gdyż zakupy dokonane w związku z rozbudową hali oraz wyremontowaniem i doposażeniem pracowni oraz opracowaniem dokumentacji projektowej będą służyć Gminie oraz jednostce budżetowej, czynnościom niepodlegającym opodatkowaniu podatkiem VAT (działalność publicznoprawna), a tym samym nie zostanie spełniony podstawowy warunek uprawniający podatnika VAT do odliczenia podatku naliczonego, wynikający z treści art. 86 ust. 1 ustawy również w przypadku „scentralizowania” rozliczeń Gminy z jej jednostkami budżetowymi oraz zakładami budżetowymi.

Wnioskodawca nie ma również możliwości uzyskania zwrotu podatku naliczonego na zasadach określonych w rozdziale 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 16 grudnia 2013 r., gdyż środki wskazane we wniosku nie są środkami o których mowa w § 8 ust. 3 i 4 tego rozporządzenia.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia przedstawionego w stanie faktycznym oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Należy podkreślić, że niniejsza interpretacja traci swoją ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z przedstawionych elementów zdarzenia przyszłego lub zmiany stanu prawnego.

Ponadto tut. Organ informuje, że zgodnie z art. 14na pkt 2 ustawy Ordynacja podatkowa, przepisów art. 14k-14n dotyczących ochrony prawnej wynikającej z zastosowania się Wnioskodawcy do otrzymanej interpretacji nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe przedstawione we wniosku stanowią element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy o podatku od towarów i usług, tj. czynności dokonanych w ramach transakcji, które pomimo spełnienia warunków formalnych ustanowionych w przepisach ustawy, miały zasadniczo na celu osiągnięcie korzyści podatkowych, których przyznanie byłoby sprzeczne z celem, któremu służą te przepisy.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną. Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.