2016.10.13 - Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu

Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPP3/4512-1-45/16-3/NK
z 13 października 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.) oraz § 6 pkt 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów stwierdza, że stanowisko Gminy, przedstawione we wniosku z dnia 9 sierpnia 2016 r. (data wpływu 16 sierpnia 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia pełnej kwoty podatku naliczonego z tytułu nabycia mediów odsprzedawanych dzierżawcom/najemcom lokali użytkowych – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 16 sierpnia 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia pełnej kwoty podatku naliczonego z tytułu nabycia mediów odsprzedawanych dzierżawcom/najemcom lokali użytkowych.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny i zdarzenie przyszłe.

Gmina jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług (dalej: VAT).

Gmina jest właścicielem lokali użytkowych, które odpłatnie udostępnia na rzecz zewnętrznych podmiotów gospodarczych, prowadzących w tych lokalach działalność, na podstawie stosownych umów dzierżawy/najmu, pobierając od dzierżawców/najemców czynsz. Świadczone usługi dzierżawy/najmu przedmiotowych lokali Gmina dokumentuje wystawianymi na podmioty zewnętrzne fakturami VAT, które ujmuje w rejestrach sprzedaży oraz rozlicza podatek należny z powyższych tytułów.

Gmina jest stroną umów zawartych w szczególności z dostawcami tzw. mediów do rzeczonych lokali użytkowych. Gmina otrzymuje faktury VAT wraz z wykazanymi na nich kwotami podatku naliczonego, dokumentujące opłaty za zużycie mediów. Gmina nabywa powyższe towary i usługi w swoim imieniu i następnie obciąża przedmiotowymi wydatkami poszczególnych dzierżawców/najemców. W tym celu Gmina wystawia (odrębne od dokumentujących czynsz dzierżawy/najmu) faktury VAT, tzw. refaktury, stosując dla dokonywanych obciążeń każdorazowo stawkę właściwą dla refakturowanych mediów, tj. stawkę stosowaną przez dostawcę, wskazaną na fakturze wystawionej na Gminę.

Z uwagi na fakt, że wartość zużytych przez dzierżawcę/najemcę mediów jest co do zasady niezależna od Gminy, wartość dokonywanych obciążeń kalkulowana jest indywidualnie dla danej dzierżawionej/najmowanej nieruchomości. Zasadniczo sposób kalkulacji wartości zużytych mediów uzależniony jest od rodzaju refakturowanego wydatku. Wartość zużytych mediów jest ustalana w indywidualny sposób, który zasadniczo ma odzwierciedlać faktyczne zużycie mediów przez dzierżawcę/najemcę i jest kalkulowana:

za dystrybucję i/lub zużycie energii elektrycznej wg wskazań podliczników lub ryczałtowo w przypadku braku odrębnych liczników,
za zimną i/lub ciepłą wodę na podstawie faktur wystawionych na Gminę, proporcjonalnie do zajmowanej powierzchni,
za pobór gazu na podstawie faktur wystawionych przez dostawcę gazu, proporcjonalnie do zajmowanej powierzchni,
za usługi telekomunikacyjne na podstawie faktur wystawionych przez dostawcę zgodnie z billingami.

W związku z powyższym, na podstawie pisemnych ustaleń, Gmina obciąża kosztami dotyczącymi lokali użytkowych poszczególnych dzierżawców/najemców. W tym celu Gmina wystawia tzw. refaktury, ujmuje wartość netto z tytułu tych obciążeń wraz z podatkiem należnym w rejestrach VAT oraz w deklaracjach VAT-7, uiszczając podatek należny.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy Gminie przysługuje prawo do odliczenia pełnych kwot VAT naliczonego, wykazanego na fakturach zakupowych, dokumentujących zużycie mediów, które to wydatki są następnie refakturowane na dzierżawców/najemców lokali użytkowych?

Zdaniem Wnioskodawcy, Gminie przysługuje prawo do odliczenia pełnych kwot VAT naliczonego, wykazanego na fakturach zakupowych, dokumentających zużycie mediów, które to wydatki są następnie refakturowane na dzierżawców/najemców lokali użytkowych.

Uzasadnienie.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z pewnymi zastrzeżeniami niemającymi zastosowania w analizowanej sytuacji.

Z treści powyższej regulacji wynika, że prawo do odliczenia podatku naliczonego przysługuje podatnikom VAT w sytuacji, gdy towary i usługi, przy nabyciu których został naliczony podatek, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych.

W celu dokonania oceny możliwości skorzystania z prawa do odliczenia, w każdym przypadku konieczne jest więc ustalenie, czy towary i usługi, przy zakupie których naliczono VAT:

zostały nabyte przez podatnika tego podatku oraz
pozostają w bezspornym związku z wykonywanymi przez niego czynnościami opodatkowanymi.

Jak wskazano w uzasadnieniu stanowiska Gminy w zakresie pytania oznaczonego we wniosku nr 1, zgodnie z art. 15 ustawy o VAT, z tytułu refakturowania wydatków na dostawę mediów, które to świadczenia odbywają się na podstawie umów cywilnoprawnych pomiędzy Gminą a dzierżawcami/najemcami lokali Gminę należy uznać za podatnika VAT. Pierwszą ze wskazanych powyżej przesłanek należy uznać zatem za spełnioną.

W odniesieniu zaś do drugiego z ww. warunków niezbędnych do zastosowania prawa do odliczenia, tj. związku poniesionych wydatków z wykonywaniem czynności opodatkowanych VAT, należy odwołać się do art. 8 ust. 2a ustawy o VAT. Zgodnie ze wskazanym przepisem, w przypadku, gdy podatnik, działając we własnym imieniu, ale na rzecz osoby trzeciej, bierze udział w świadczeniu usług, przyjmuje się, że ten podatnik sam otrzymał i wyświadczył te usługi.

W myśl powyższego, w sytuacji, w której podatnik dokonuje refaktury określonych wydatków na rzeczywistego odbiorcę konkretnych świadczeń, przyjmuje się pewnego rodzaju fikcję prawną, że podatnik ten sam wyświadczył przedmiotową usługę. Analogiczne przepisy regulują kwestię dostawy towarów w ramach łańcucha dostaw. Mianowicie, zgodnie z art. 7 ust. 8 ustawy o VAT, w przypadku, gdy kilka podmiotów dokonuje dostawy tego samego towaru w ten sposób, że pierwszy z nich wydaje dany towar bezpośrednio ostatniemu w kolejności nabywcy, uznaje się, że dostawy towarów dokonał każdy z podmiotów biorących udział w opisanych czynnościach.

W konsekwencji uznać należy, że ponoszone wydatki na dostawę mediów są związane z działalnością opodatkowaną w postaci dokonywanych obciążeń. Na marginesie Gmina nadmienia, że – w jej ocenie – nie sposób wyobrazić sobie bardziej bezpośredniego i klarownego związku pomiędzy nabytymi towarami/usługami i wykonywanymi następnie z ich wykorzystaniem czynnościami, jak odsprzedaż przedmiotowych towarów/usług w niezmienionej formie.

Zdaniem Gminy, w przypadku refaktur wydatków za dostawę mediów na dzierżawców/najemców lokali użytkowych, które – zgodnie z przytoczoną powyżej argumentacją – stanowią dostawę towarów/świadczenie usług opodatkowanych VAT, spełnione są obie ze wskazanych powyżej przesłanek. Konsekwentnie – zdaniem Gminy – w tym przypadku przysługuje jej prawo do odliczenia VAT naliczonego wykazanego na fakturach zakupowych dokumentujących zużycie mediów refakturowanych na dzierżawców/najemców lokali użytkowych.

Stanowisko Gminy znajduje potwierdzenie w wydawanych w imieniu Ministra Finansów interpretacjach indywidualnych. Przykładowo w interpretacji indywidualnej z dnia 14 kwietnia 2016 r., sygn. IPPP1/4512-85/16-3/KC Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie wskazał, że: „Z art. 7 ustawy wynika, że w sytuacji, w której podatnik, działając we własnym imieniu, bierze udział w dostawie towaru w taki sposób, że zakupiony towar wydaje nabywcy lub też towar ten wydaje pierwszy z podmiotów na rzecz ostatniego w kolejności nabywcy, przyjmuje się, że podatnik ten nabył towar a następnie dokonał dostawy tego towaru. Dotyczy to sytuacji, w której podatnik kupuje towar, a następnie w stanie „nieprzetworzonym” odsprzedaje go swojemu kontrahentowi. Z kolei w myśl art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, (...). Stosownie do art. 8 ust. 2a ustawy, w przypadku gdy podatnik, działając we własnym imieniu, ale na rzecz osoby trzeciej, bierze udział w świadczeniu usług, przyjmuje się, że ten podatnik sam otrzymał i wyświadczył te usługi. (...) Prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje zarejestrowany, czynny podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. (...) Podsumowując, podatek naliczony związany wyłącznie z sprzedawanymi na rzecz Wynajmującego kosztami prac wykończeniowych przeprowadzonych na dodatkowej powierzchni oraz kosztami prac związanych z dostosowaniem aktualnie wynajmowanej powierzchni może podlegać odliczeniu w całości na podstawie art. 86 ust. 1 w związku z art. 90 ust. 1 ustawy”.

Również w interpretacji indywidualnej Ministra Finansów z dnia 28 kwietnia 2014 r., sygn. IBPP1/443-67/14/AW, Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach uznał, że: „Pełne odliczenie podatku od towarów i usług od refakturowanej części faktury zakupu mediów jest uzasadnione związkiem tej części wydatku z czynnościami podlegającymi opodatkowaniu – odsprzedaż mediów”.

Dodatkowo w interpretacji indywidualnej Ministra Finansów z dnia 19 czerwca 2012 r., sygn. ILPP1/443-261/12-4/AI, wskazano, że: „(...) w sytuacji najmu lokali użytkowych Gmina ma prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego wykazanego w fakturach zakupu mediów, ponieważ jest spełniona przesłanka wynikająca z art. 86 ust. 1 ustawy – istnieje związek zakupów z czynnościami opodatkowanymi”.

Reasumując – w opinii Gminy – Gminie przysługuje prawo do odliczenia pełnych kwot VAT naliczonego wykazanego na fakturach zakupowych, dokumentujących zużycie mediów, które to wydatki są następnie refakturowane na dzierżawców/najemców lokali użytkowych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Podstawowe zasady dotyczące odliczania podatku naliczonego zostały sformułowane w art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r., poz. 710, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą. W myśl tego przepisu, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15 ustawy, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Na mocy art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:

nabycia towarów i usług,
dokonania całości lub części zapłaty przed nabyciem towaru lub wykonaniem usługi.

Z powyższych regulacji prawnych wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Przedstawiona wyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystywania do czynności zwolnionych od podatku VAT oraz niepodlegających temu podatkowi.

Należy zauważyć, że formułując w art. 86 ust. 1 ustawy warunek związku ze sprzedażą opodatkowaną, ustawodawca nie uzależnia prawa do odliczenia od związku zakupu z obecnie wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi. Wystarczającym jest, że z okoliczności towarzyszących nabyciu towarów lub usług przy uwzględnieniu rodzaju prowadzonej przez podatnika działalności gospodarczej wynika, że zakupy te dokonane są w celu ich wykorzystania w ramach jego działalności opodatkowanej.

Zatem w podatku od towarów i usług obowiązuje zasada tzw. „niezwłocznego odliczenia podatku naliczonego”. Zasada ta wyraża się tym, że podatnik, aby skorzystać z prawa do odliczenia, nie musi czekać, aż nabyty towar lub usługa zostaną odsprzedane lub efektywnie wykorzystane na potrzeby działalności opodatkowanej.

W każdym przypadku należy dokonać oceny, czy intencją podatnika wykonującego określone czynności, z którymi łączą się skutki podatkowoprawne, było wykonywanie czynności opodatkowanych.

Ponadto należy podkreślić, że ustawodawca zapewnił podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Jedno z takich ograniczeń zostało wskazane w art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy, zgodnie z którym nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadku gdy transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

Oznacza to, że podatnik nie może skorzystać z prawa do odliczenia w odniesieniu do podatku, który jest należny wyłącznie z tego względu, że został wykazany na fakturze w sytuacji, gdy transakcja nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

Natomiast na podstawie przepisu art. 88 ust. 4 ustawy, obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się również do podatników, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni, zgodnie z art. 96, z wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 86 ust. 2 pkt 7.

Zgodnie z powyższą regulacją, z prawa do odliczenia podatku skorzystać mogą wyłącznie podatnicy, którzy są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni.

Z informacji zawartych we wniosku wynika, że Gmina – będąca zarejestrowanym, czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług – jest właścicielem lokali użytkowych, które odpłatnie udostępnia na rzecz zewnętrznych podmiotów gospodarczych, prowadzących w tych lokalach działalność, na podstawie stosownych umów dzierżawy/najmu, pobierając od dzierżawców/najemców czynsz. Świadczone usługi dzierżawy/najmu przedmiotowych lokali Gmina dokumentuje wystawianymi na podmioty zewnętrzne fakturami VAT, które ujmuje w rejestrach sprzedaży oraz rozlicza podatek należny z powyższych tytułów. Gmina jest stroną umów zawartych w szczególności z dostawcami tzw. mediów do rzeczonych lokali użytkowych. Gmina otrzymuje faktury VAT wraz z wykazanymi na nich kwotami podatku naliczonego, dokumentujące opłaty za zużycie mediów. Gmina nabywa powyższe towary i usługi w swoim imieniu i następnie obciąża przedmiotowymi wydatkami poszczególnych dzierżawców/najemców. W tym celu Gmina wystawia (odrębne od dokumentujących czynsz dzierżawy/najmu) faktury VAT, tzw. refaktury, stosując dla dokonywanych obciążeń każdorazowo stawkę właściwą dla refakturowanych mediów, tj. stawkę stosowaną przez dostawcę, wskazaną na fakturze wystawionej na Gminę. Z uwagi na fakt, że wartość zużytych przez dzierżawcę/najemcę mediów jest co do zasady niezależna od Gminy, wartość dokonywanych obciążeń kalkulowana jest indywidualnie dla danej dzierżawionej/najmowanej nieruchomości. Zasadniczo sposób kalkulacji wartości zużytych mediów uzależniony jest od rodzaju refakturowanego wydatku. Wartość zużytych mediów jest ustalana w indywidualny sposób, który zasadniczo ma odzwierciedlać faktyczne zużycie mediów przez dzierżawcę/najemcę i jest kalkulowana:

za dystrybucję i/lub zużycie energii elektrycznej wg wskazań podliczników lub ryczałtowo w przypadku braku odrębnych liczników,
za zimną i/lub ciepłą wodę na podstawie faktur wystawionych na Gminę, proporcjonalnie do zajmowanej powierzchni,
za pobór gazu na podstawie faktur wystawionych przez dostawcę gazu, proporcjonalnie do zajmowanej powierzchni,
za usługi telekomunikacyjne na podstawie faktur wystawionych przez dostawcę zgodnie z billingami.

Wątpliwości Wnioskodawcy w analizowanej sprawie dotyczą wskazania, czy Gminie przysługuje prawo do odliczenia pełnych kwot podatku naliczonego, wykazanego na fakturach zakupowych, dokumentujących zużycie mediów, które to wydatki są następnie refakturowane na dzierżawców/najemców lokali użytkowych.

Jak wynika z powołanych powyżej przepisów prawa, rozliczenie podatku naliczonego na zasadach określonych w art. 86 ust. 1 ustawy uwarunkowane jest tym, aby nabywane towary i usługi były wykorzystywane przez zarejestrowanego, czynnego podatnika podatku VAT w ramach działalności gospodarczej do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług.

W tym miejscu należy wskazać, że w interpretacji indywidualnej z dnia 13 października 2016 r. o sygn. ILPP3/4512-1-45/16-2/NK stwierdzono, że w przypadku świadczenia usług dzierżawy/wynajmu lokali użytkowych wraz z odsprzedażą mediów, nie mamy do czynienia z jedną kompleksową usługą najmu/dzierżawy. Zatem w stosunku do odsprzedawanych mediów nie należy stosować jednolitej stawki podatku VAT właściwej dla usługi dzierżawy/najmu, lecz stawki właściwe dla danej dostawy towarów lub świadczonej usługi. Tym samym Gmina poprawnie dokonuje refaktur mediów na dzierżawców/najemców lokali użytkowych, stosując stawkę właściwą dla refakturowanej dostawy towaru/usługi.

W konsekwencji, mając na uwadze wskazany wyżej przepis art. 86 ust. 1 ustawy należy stwierdzić, że w analizowanej sprawie zostanie spełniony podstawowy warunek uprawniający do odliczenia podatku od towarów i usług – poniesione wydatki na zakup mediów (energii elektrycznej, wody, gazu, usług telekomunikacyjnych) związane są/będą wyłącznie z czynnościami opodatkowanymi podatkiem VAT. Zatem Wnioskodawca, będący czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług, ma/będzie miał możliwość obniżenia kwoty podatku należnego o pełną kwotę podatku naliczonego w związku z poniesionymi ww. wydatkami, pod warunkiem niezaistnienia przesłanek wskazanych w art. 88 ustawy.

Mając na uwadze powołane przepisy prawa oraz przedstawiony opis sprawy należy stwierdzić, że Gminie przysługuje/będzie przysługiwało prawo do odliczenia pełnych kwot podatku naliczonego, wykazanego na fakturach zakupowych, dokumentujących zużycie mediów, które to wydatki są następnie refakturowane na dzierżawców/najemców lokali użytkowych, stosownie do art. 86 ust. 1 ustawy, z uwzględnieniem ograniczeń wynikających z art. 88 ustawy.

Tut. Organ zaznacza, że w niniejszej interpretacji załatwiono wniosek w części dotyczącej stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego w zakresie prawa do odliczenia pełnej kwoty podatku naliczonego z tytułu nabycia mediów odsprzedawanych dzierżawcom/najemcom lokali użytkowych. Natomiast kwestia dotycząca stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego w zakresie stawki podatku przy odsprzedaży mediów dzierżawcom/najemcom lokali użytkowych została rozstrzygnięta w interpretacji indywidualnej z dnia 13 października 2016 r. nr ILPP3/4512-1-45/16-2/NK.

Ponadto tut. Organ informuje, że zgodnie z art. 14na pkt 2 ustawy Ordynacja podatkowa, przepisów art. 14k-14n dotyczących ochrony prawnej wynikającej z zastosowania się Wnioskodawcy do otrzymanej interpretacji nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe przedstawione we wniosku stanowią element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy o podatku od towarów i usług, tj. czynności dokonanych w ramach transakcji, które pomimo spełnienia warunków formalnych ustanowionych w przepisach ustawy, miały zasadniczo na celu osiągnięcie korzyści podatkowych, których przyznanie byłoby sprzeczne z celem, któremu służą te przepisy.

Interpretacja dotyczy:

zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia,
zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gorzowie Wielkopolskim, ul. Dąbrowskiego 13, 66-400 Gorzów Wielkopolski, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin