Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi
1061-IPTPP1.4512.428.2016.2.MW
z 19 października 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.) i w związku z art. 16 ustawy z dnia 10 września 2015 r. o zmianie ustawy - Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 1649 z późn. zm.) oraz § 6 pkt 3 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi, działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów, stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 24 sierpnia 2016 r. (data wpływu 29 sierpnia 2016 r.), uzupełnionym pismem z dnia 4 października 2016r. (data wpływu 10 października 2016r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

• braku opodatkowania podatkiem VAT czynności obciążenia wykonawcy kosztami wykonania zastępczego realizowanego przez osoby trzecie - jest prawidłowe

• braku opodatkowania podatkiem VAT czynności obciążenia wykonawcy kosztami wykonania zastępczego realizowanego własnymi zasobami - jest nieprawidłowe.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 29 sierpnia 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku opodatkowania podatkiem VAT czynności obciążenia wykonawcy kosztami wykonawstwa zastępczego.

Wniosek został uzupełniony w dniu 10 października 2016r. o pełnomocnictwo na druku PPS-1 i o uiszczenie opłaty od wniosku.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca jest firmą deweloperską. Realizacja inwestycji polegających na budowie budynków mieszkalnych następuje na podstawie umów zawieranych z podmiotami świadczącymi usługi w zakresie realizacji robót budowlanych.

W trakcie wykonywania robót przy jednej z inwestycji wykonawca (zwany dalej "Wykonawcą") wadliwie wykonał balkony. Wykonawca nie wypełnił swoich zobowiązań z tytułu rękojmi i gwarancji. W związku z powyższym występują przesłanki do realizacji tzw. wykonania zastępczego. Część robót Wnioskodawca wykona sam (angażując własnych pracowników), a wykonanie pozostałych prac powierzy podmiotowi trzeciemu (wykonawcy zastępczemu) na koszt i ryzyko Wykonawcy.

W związku z zaistnieniem powyższych przypadków wykonawcy zastępczy obciążają Wnioskodawcę za wykonane prace na podstawie faktury. Następnie Wnioskodawca, zgodnie z umową zawartą z Wykonawcą, obciąża go kosztami z tytułu wykonawstwa zastępczego, w tym kosztami robót wykonanych przez samego Wnioskodawcę.

Wnioskodawca jest czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług.

Umowa zawarta z wykonawcą przewidywała obowiązek wykonawcy zapewnienia właściwej i terminowej realizacji robót, zgodnie z dostarczoną dokumentacją techniczną, prawem budowlanym, obowiązującymi przepisami, Polskimi Normami, wiedzą techniczną i sztuką budowlaną oraz warunkami określonymi umową.

Na podstawie umowy wykonawca był zobowiązany do usunięcia wad i wszystkich usterek na własny koszt w ciągu 7 dni od daty otrzymania zawiadomienia o ich zaistnieniu, w przypadku wad i usterek mających wpływ na eksploatację obiektu i w ciągu 14 dni, w przypadku wad i usterek niemających wpływu na eksploatację obiektu. W przypadku nieusunięcia przez wykonawcę wad i usterek w terminie określonym powyżej, wykonawca miał zapłacić karę umowną. W takim przypadku Wnioskodawcy przysługuje również, bez powiadamiania wykonawcy, prawo usunięcia wad i usterek we własnym zakresie oraz obciążenie wykonawcy poniesionymi kosztami.

Na koszty wykonawstwa zastępczego składają się koszty usunięcia:

1. wadliwej izolacji przeciwwilgociowej płyt balkonowych w budynku;
2. przecieków na połączeniu płyt balkonowych i ściany zewnętrznej budynku;
3. uszkodzeń elewacji budynku w postaci zacieków i odbarwień oraz koszt ułożenia płytek na balkonach.
   
   

Wnioskodawca dokumentuje obciążenie wykonawcy kosztami wykonawstwa zastępczego w ten sposób, iż wystawia fakturę opiewającą na kwotę tych kosztów i powiększa ją o podatek od towarów i usług w wysokości 23%.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy w związku z powyższym stanem faktycznym Wnioskodawca, w myśl art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, dokonuje świadczenia na rzecz Wykonawcy w związku z obciążeniem go kosztami wykonawstwa zastępczego?

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy VAT, przez świadczenie usług rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowość prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.

Słownik języka polskiego definiuje czasownik "świadczyć" jako "wykonywać coś na czyjąś rzecz", "świadczenie" zaś to obowiązek wykonania, przekazania czegoś.

Ustawa VAT przez świadczenie usług nakazuje rozumieć również zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji. Co istotne, w przypadku każdego świadczenia musi wystąpić jego bezpośredni konsument. W opisanym wyżej stanie faktycznym, pomiędzy Wnioskodawcą i Wykonawcą, owe świadczenie w ogóle nie występuje. Nie ma również podstaw by twierdzić, że Wykonawca staje się konsumentem usług świadczonych przez wykonawcę zastępczego. Mamy tu do czynienia wyłącznie z przekazaniem pieniędzy z tytułu niewywiązywania się z zapisów umownych. Przekazanie to pełni rolę odszkodowania, za którym nie idzie żadne świadczenie wzajemne ze strony Spółki.

Wobec powyższego brak jest podstaw faktycznych do uznania, iż spełnione zostały przesłanki do zastosowania refakturowania, o którym mowa w art. 8 ust. 2a ustawy VAT oraz art. 28 Dyrektywy 2006/112/WE. Stanowią one bowiem, iż refakturowanie występuje wówczas, gdy jeden podmiot, będący podatnikiem, bierze udział w wykonaniu usługi przez inny podmiot na rzecz podmiotu trzeciego i ten pierwszy podmiot, działając w stosunku do wykonawcy usługi w imieniu własnym organizuje to wykonanie usługi. Wówczas każdy z tych podmiotów dokonuje świadczenia tej usługi.

W opisanym przypadku Wnioskodawca nie organizuje wykonania usługi przez wykonawcę zastępczego na rzecz Wykonawcy. Wykonawca zastępczy działa wyłącznie na rzecz Wnioskodawcy, który jest odbiorcą usługi (bezpośrednim konsumentem) i któremu, przy spełnieniu warunków ustawowych, przysługuje prawo do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony z tytułu nabycia usługi wykonawstwa zastępczego.

Identyczne zdanie zaprezentował Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w wydanej w dniu 29 lipca 2011r. interpretacji indywidualnej, sygn. IPPP3/443-605/11-4/KT, cyt.: „Powyższe ma charakter rekompensaty, wypłacanej przez nierzetelnego kontrahenta Wnioskodawcy, tj. nabywcy usług, z tytułu świadczenia usług niepełnowartościowych, a zatem wykracza poza zakres przedmiotowy opodatkowania podatkiem od towarów i usług. Nie wypełnia to dyspozycji przytoczonych powyżej przepisów ustawy, gdyż nie stanowi żadnej z czynności w nich wskazanych. Konieczność poniesienia przez Wnioskodawcę wydatków w celu usunięcia złej jakości usług ma wyłącznie charakter odszkodowawczy w zamian za poniesione przez Wnioskodawcę koszty i nie łączy się z wykonaniem żadnej czynności opodatkowanej, żadnego wzajemnego świadczenia. Tym samym Wnioskodawca obciążając swoich podwykonawców kosztami zwrotu wydatków poniesionych w związku z niedopełnieniem przez nich obowiązków i otrzymując od tych podwykonawców kwoty stanowiące zwrot kosztów, nie wykonuje w świetle cytowanej ustawy o VAT żadnej czynności podlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Obciążenie swoich podwykonawców kosztami, jakie poniósł Wnioskodawca wskutek niewłaściwego wykonania przez nich zobowiązania, wiąże się zwykle z odpowiedzialnością odszkodowawczą (art. 471 Kc) lub wynika z zawartej umowy. Wobec tego wskazane kwoty, jako stanowiące należności o charakterze odszkodowawczym i niewiążące się ze świadczeniem usług, nie podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. W rozpatrywanej sprawie brak też jest podstaw faktycznych do uznania, że spełnione zostały przesłanki do zastosowania refakturowania.”

Analogiczne zdanie przedstawił również Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 29 czerwca 2011 r., sygn. I FSK 1013/10, cyt. "W sytuacji takiej, jaka wystąpiła w rozpoznanej sprawie, tj. gdy zamawiający na skutek niesolidności wykonawcy zleca wykonanie robót osobom trzecim, nie dochodzi do wykonania usługi na rzecz niesolidnego wykonawcy ani przez zamawiającego ani przez wykonawcę zastępczego. W takiej sytuacji drugi wykonawca robót budowlanych nie może być uznany za podwykonawcę pierwszego wykonawcy, który nie wykonał zamówionych robót budowlanych. Brak też jest podstaw do twierdzenia, że zamawiający świadczy usługę pierwszemu wykonawcy. Kwoty, które Zamawiający otrzyma od Skarżącej mają pokryć koszt wykonania zastępczego oraz dodatkowe wydatki związane z niesolidnością Skarżącej."

Reasumując, w związku z powyżej przytoczoną argumentacją, należy uznać, iż czynności polegające na obciążeniu Wykonawcy kosztami zastępstwa wykonawczego, jako nieobjęte zakresem ustawy VAT, nie podlegają opodatkowaniu tym podatkiem, niezależnie od sposobu obciążenia Spółki przez wykonawcę zastępczego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest:

• prawidłowe – w zakresie braku opodatkowania podatkiem VAT czynności obciążenia wykonawcy kosztami wykonania zastępczego realizowanego przez osoby trzecie,
  

• nieprawidłowe – w zakresie braku opodatkowania podatkiem VAT czynności obciążenia wykonawcy kosztami wykonania zastępczego realizowanego własnymi zasobami.
  
  

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r., poz. 710 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Z art. 7 ust. 1 ww. ustawy wynika, że przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.
   
   

Definicja „świadczenia usług” ma charakter dopełniający definicję „dostawy towarów” i jest wyrazem realizacji zasady powszechności opodatkowania podatkiem od towarów i usług transakcji wykonywanych przez podatników w ramach ich działalności gospodarczej.

Przez świadczenie usług należy rozumieć każde zachowanie się na rzecz innej osoby. Na zachowanie to składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś na rzecz innej osoby), jak i zaniechanie (nieczynienie bądź też tolerowanie, znoszenie określonych stanów rzeczy). Spod pojęcia usługi będzie natomiast wyłączone takie świadczenie, którego treścią jest przeniesienie na inny podmiot prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Stanowi ono bowiem dostawę towarów. Przy ocenie charakteru świadczenia jako usługi należy mieć na względzie, że ustawa zalicza do usług każde świadczenie niebędące dostawą towarów. Jeśli tylko mamy do czynienia ze świadczeniem, to na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług stanowi ono albo usługę, albo dostawę towarów.

Tym samym każde świadczenie niebędące dostawą towarów polegające na działaniu, zaniechaniu lub tolerowaniu czyjegoś zachowania stanowi co do zasady usługę w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. Niemniej muszą być przy tym spełnione następujące warunki:

• w następstwie zobowiązania, w wykonaniu którego usługa jest świadczona, druga strona (wierzyciel/nabywca) jest bezpośrednim beneficjentem świadczenia,
  

• świadczonej usłudze odpowiada świadczenie wzajemne ze strony nabywcy (wynagrodzenie).
  
  

Należy podkreślić, że oba ww. warunki winny być spełnione łącznie, aby świadczenie podlegało, jako usługa, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Aby dana czynność (usługa) podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT musi istnieć bezpośredni związek o charakterze przyczynowym, pomiędzy świadczoną usługą, a otrzymanym świadczeniem wzajemnym, w ten sposób, że zapłacone kwoty stanowią rzeczywiste wynagrodzenie za wyodrębnioną usługę świadczoną w ramach stosunku prawnego lub dochodzi do wymiany świadczeń wzajemnych. Otrzymana zapłata powinna być konsekwencją wykonania świadczenia. Wynagrodzenie musi być należne za wykonanie tego świadczenia.

Kwestią „odpłatności” zajmował się wielokrotnie w swoim orzecznictwie Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej (np. w sprawach: C-16/93, C-213/99, C-404/99) podkreślając, że o dostawie towarów i usług za wynagrodzeniem można mówić jedynie w sytuacji, gdy istnieje ścisły związek pomiędzy wykonywanymi czynnościami i wysokością otrzymanego wynagrodzenia oparty na relacjach cywilnoprawnych pomiędzy podmiotami. Związek, o którym mowa musi mieć charakter bezpośredni i na tyle wyraźny, aby można było powiedzieć, że odpłatność następuje za to świadczenie.

Z opisu stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca, zarejestrowany czynny podatnik VAT, jest firmą deweloperską. W trakcie wykonywania robót przy jednej z inwestycji, wykonawca wadliwie wykonał balkony. Wykonawca nie wypełnił swoich zobowiązań z tytułu rękojmi i gwarancji. W związku z powyższym występują przesłanki do realizacji tzw. wykonania zastępczego. Część robót Wnioskodawca wykona sam (angażując własnych pracowników), a wykonanie pozostałych prac powierzy podmiotowi trzeciemu (wykonawcy zastępczemu) na koszt i ryzyko Wykonawcy. Na podstawie umowy wykonawca był zobowiązany do usunięcia wad i wszystkich usterek na własny koszt w ciągu określonego terminu. W przypadku nieusunięcia przez wykonawcę wad i usterek, miał zapłacić karę umowną. W takim przypadku Wnioskodawcy przysługuje również, bez powiadamiania wykonawcy, prawo usunięcia wad i usterek we własnym zakresie oraz obciążenie wykonawcy poniesionymi kosztami. Wnioskodawca dokumentuje obciążenie wykonawcy kosztami wykonawstwa zastępczego w ten sposób, iż wystawia fakturę opiewającą na kwotę tych kosztów i powiększa ją o podatek od towarów i usług w wysokości 23%.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą opodatkowania, na podstawie art. 8 ust. 1 ustawy, czynności obciążenia wykonawcy kosztami wykonania zastępczego, które jest realizowane przez podmiot trzeci i własnymi zasobami.

Kwestię odszkodowań regulują przepisy art. 361-363 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz.U. z 2016 r., poz. 380 z późn. zm.), zwanej dalej K.c.

Na mocy art. 361 § 1 i § 2 K.c., zobowiązany do odszkodowania ponosi odpowiedzialność tylko za normalne następstwa działania lub zaniechania, z którego szkoda wynikła. W powyższych granicach, w braku odmiennego przepisu ustawy lub postanowienia umowy, naprawienie szkody obejmuje straty, które poszkodowany poniósł, oraz korzyści, które mógłby osiągnąć, gdyby mu szkody nie wyrządzono.

Istotą odszkodowań nie jest zatem płatność za świadczenie, lecz rekompensata za szkodę. W takim przypadku nie mamy do czynienia z transakcją ekwiwalentną – świadczenie w zamian za wynagrodzenie – co oznacza, że otrzymane odszkodowanie nie wiąże się z żadnym świadczeniem ze strony podatnika.

Jeżeli poszkodowany przyczynił się do powstania lub zwiększenia szkody, obowiązek jej naprawienia ulega odpowiedniemu zmniejszeniu stosownie do okoliczności, a zwłaszcza do stopnia winy obu stron (art. 362 K.c.).

Na podstawie art. 363 § 1 i § 2 K.c., naprawienie szkody powinno nastąpić, według wyboru poszkodowanego, bądź przez przywrócenie stanu poprzedniego, bądź przez zapłatę odpowiedniej sumy pieniężnej. Jednakże gdyby przywrócenie stanu poprzedniego było niemożliwe albo gdyby pociągało za sobą dla zobowiązanego nadmierne trudności lub koszty, roszczenie poszkodowanego ogranicza się do świadczenia w pieniądzu. Jeżeli naprawienie szkody ma nastąpić w pieniądzu, wysokość odszkodowania powinna być ustalona według cen z daty ustalenia odszkodowania, chyba że szczególne okoliczności wymagają przyjęcia za podstawę cen istniejących w innej chwili.

Należy również zauważyć, że w myśl art. 471 k.c., dłużnik obowiązany jest do naprawienia szkody wynikłej z niewykonania lub nienależytego wykonania zobowiązania, chyba że niewykonanie lub nienależyte wykonanie jest następstwem okoliczności, za które dłużnik odpowiedzialności nie ponosi.

Mając zatem na uwadze przedstawiony powyżej zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług oraz przepisy regulujące kwestię odszkodowań stwierdzić należy, że w zakresie opodatkowania podatkiem VAT nie mieści się przeniesienie kosztów wykonawstwa zastępczego (wykonania zleconego innemu podmiotowi – wykonawcy zastępczemu) czyli kosztów niewykonania usługi lub wadliwego czy też nienależytego wykonania usługi oraz nieusunięcia usterek/wad, a co za tym idzie kosztów wynagrodzenia wypłaconego innemu wykonawcy (osobie trzeciej) za wykonanie prac/usunięcie wad, jakich dopuścił się wykonawca, z którym Wnioskodawca zawarł umowę (umowę o roboty budowlane).

Z uwagi na powyższe, na tle powołanych przepisów prawa, stwierdzić należy, że w rozpatrywanym przypadku koszty wykonawstwa zastępczego realizowane przez osoby trzecie (podwykonawcę zastępczego) mają charakter odszkodowawczy i nie są związane ze zobowiązaniem się Wnioskodawcy do wykonania czynności, powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji. Skoro otrzymane przez Wnioskodawcę od wykonawcy koszty wykonawstwa zastępczego realizowanego przez osoby trzecie nie wiążą się z żadnym świadczeniem ze strony Wnioskodawcy, to w konsekwencji nie stanowią one wynagrodzenia za świadczenie usługi lub dokonanie dostawy. Zatem ww. koszty wykonawstwa zastępczego mające charakter odszkodowawczy nie mieszczą się w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu wymienionych w art. 5 ust. 1 ustawy i tym samym nie podlegają opodatkowaniu.

Reasumując uznać należy, że zwrot kosztów dokonywany przez wykonawcę, za zastępcze wykonanie usługi lub dostawę towarów realizowanych przez osoby trzecie jest świadczeniem o charakterze sankcyjnym i odszkodowawczym, zatem nie mieści się w katalogu czynności wymienionych w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy i w związku z tym nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na podstawie art. 8 ust. 1 w związku z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Jak wynika z opisu sprawy, część robót będących przedmiotem wniosku, Wnioskodawca wykona sam, angażując własnych pracowników.

Mając na uwadze przedstawiony opis sprawy oraz powołane przepisy prawa należy stwierdzić, że świadczenie polegające na usunięciu wad, czy zastępczym wykonaniu usługi przez Wnioskodawcę na rzecz wykonawcy stanowi świadczenie usługi w zamian za wynagrodzenie, w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług.

Wnioskodawca realizuje bowiem określone naprawy/roboty na rzecz wykonawcy, zwalniając go tym samym z obowiązku wykonania tych prac. W zamian za wykonanie ww. czynności Wnioskodawca obciąża wykonawcę wynagrodzeniem za wykonane prace. W związku z powyższym w rozpatrywanej sprawie występuje świadczenie wzajemne.

Zatem w przypadku obciążania wykonawcy kosztami usunięcia wad i usterek przez Wnioskodawcę, występują czynności podlegające opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Tym samym obciążenie wykonawcy kosztami za usunięcie wad i usterek siłami własnymi, należy traktować jako odpłatne świadczenie usług, podlegające opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na podstawie art. 8 ust. 1 w związku z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Tut. Organ informuje, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie, które nie zostały objęte pytaniem wskazanym we wniosku – nie mogą być zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone. W szczególności Organ nie dokonał oceny stanowiska Wnioskodawcy odnośnie jego prawa do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony z tytułu nabycia usługi wykonawstwa zastępczego, jak również sposobu dokumentowania czynności będących przedmiotem wniosku.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Jednocześnie podkreślić należy, iż tut. Organ wydając interpretację przepisów prawa podatkowego na podstawie art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej nie prowadzi postępowania podatkowego w rozumieniu tej ustawy. Niniejsza interpretacja indywidualna ogranicza się wyłącznie do udzielenia pisemnej informacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w okolicznościach stanu faktycznego podanego przez Wnioskodawcę. Tut. Organ informuje, iż nie jest właściwy do przeprowadzenia postępowania dowodowego, które w przedmiotowej sprawie umożliwiłoby weryfikację opisanego stanu faktycznego.

Odnośnie powołanej przez Wnioskodawcę interpretacji indywidualnej, należy zauważyć, że zgodnie z art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa, Minister właściwy do spraw finansów publicznych, na wniosek zainteresowanego, wydaje w jego indywidualnej sprawie, interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). Wskazana interpretacja została wydana w indywidualnej sprawie, w której indywidualnie oceniano opis sprawy i stanowisko wnioskodawcy. Powołana interpretacja nie stanowi źródła prawa.

Wskazać również należy, iż powołany przez Wnioskodawcę wyrok Sądu jest rozstrzygnięciem w konkretnej sprawie, osadzony w określonych stanach faktycznych. Rozstrzygnięcia dokonane przez sądy są wiążące wyłącznie w sprawach, w których zostały wydane, a organy podatkowe nie są związane rozstrzygnięciami sądów w indywidualnych sprawach.

Poza tym zarówno ww. interpretacja, jak i powołany wyrok (którego kwestią sporną jest prawo od odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktury za wykonawstwo zastępcze), odnoszą się jedynie do kwestii braku opodatkowania zwrotu kosztów wykonania zastępczego realizowanego przez podmioty trzecie, a nie braku opodatkowania zwrotu kosztów wykonania zastępczego realizowanego przez nabywcę usług we własnym zakresie.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego …., po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.