Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy
ITPB1/4511-546/16/JŁ
z 7 września 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 roku Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613 ze zm.) oraz § 5 pkt 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 roku w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 28 czerwca 2016 roku (data wpływu 30 czerwca 2016 roku) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży nieruchomości – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 30 czerwca 2016 roku został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży nieruchomości.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawczyni wraz z mężem nabyła w 1997 roku na podstawie aktu notarialnego od syndyka masy upadłościowej nieruchomość w postaci budynków gospodarczych położonych na działkach nr X i Y/1. Akt notarialny zawiera oświadczenie, że zakupione budynki będą związane z działalnością gospodarczą. W ramach tej działalności Wnioskodawczyni wraz z mężem zajmowała się hurtowym handlem artykułów spożywczych, warzyw i owoców. W § 5 aktu notarialnego zawarto informację, iż „syndyk masy upadłościowej oświadcza, że sprzedaż wolna jest od podatku VAT”. W roku 2002 działalność gospodarcza Wnioskodawczyni została zamknięta. Aktem notarialnym z 2003 roku została podpisana przez Wnioskodawczynię oraz Jej męża umowa majątkowa wprowadzająca ustrój rozdzielności majątkowej oraz akt notarialny umowa zniesienia współużytkowania wieczystego gruntu działki nr X/1 i Y/3 i współwłasności budynków. Na podstawie zawartych umów Wnioskodawczyni stała się jedynym właścicielem nieruchomości. Od 2002 roku nie prowadzi Ona działalności gospodarczej, w związku z czym nie jest „płatnikiem” podatku VAT. W 2012 roku Urząd Miasta, w związku z uchwaleniem planu zagospodarowania przestrzennego, dokonał na wniosek Wnioskodawczyni zmiany funkcji działki nr X/1 z usługowej na teren zabudowy mieszkaniowej, drogi wewnętrznej, z pozostawieniem części działki jako terenu usług nieuciążliwych. Zmiany w planie zagospodarowania zostały wykonane na koszt Miasta. Decyzja o zmianie w planach została przez Wnioskodawczynię podjęta ze względu na dużą powierzchnię działki, która od dnia nabycia nieruchomości stanowiła nieużytki. Do dnia złożenia wniosku o pisemną interpretację podatkową nie doszło do geodezyjnego podziału gruntu. Prawo użytkowania wieczystego gruntu zostało przekształcone w prawo własności nieruchomości dla działek nr X/1 oraz Y/3 w drodze decyzji Burmistrza Miasta z 2013 roku. Nieruchomość zabudowana do końca 2002 roku była wykorzystywana przez firmę Wnioskodawczyni do prowadzenia działalności gospodarczej. Firma dokonywała rozliczeń na podstawie księgi przychodów i rozchodów, a czynności podlegały opodatkowaniu VAT. Na dzień złożenia wniosku Wnioskodawczyni nie poniosła żadnych kosztów związanych z podziałem gruntu, wybudowaniem drogi dojazdowej, uzbrojeniem terenu w media. Nie zostały też zawarte żadne wstępne umowy sprzedaży nieruchomości, a także nie podjęto aktywnych działań marketingowych w zakresie sprzedaży nieruchomości. Remonty bieżące budynku nie przekroczyły 30% wartości początkowej nieruchomości.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie (oznaczone we wniosku nr 3):

Czy znajdzie zastosowanie zwolnienie z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych w przypadku sprzedaży:

• całej nieruchomości zakupionej wraz z budynkami;
• podzielonego gruntu na część terenów usługowych, łącznie z zabudowaniami, i część terenów przeznaczonych pod zabudowę jednorodzinną oraz ich sprzedaży na podstawie dwóch odrębnych transakcji?

Zdaniem Wnioskodawczyni, skoro nieruchomości zostały zakupione w 1997 roku, a od 2003 roku nie prowadzi Ona działalności gospodarczej, nieruchomości te nie zostały zakupione w celu szybkiej odsprzedaży, remonty obiektu oraz związane z tym nakłady inwestycyjne nie przekroczyły 30% wartości początkowej nieruchomości, a od transakcji zakupu minęło 5 lat, to nie wystąpi obowiązek zapłacenia podatku dochodowego od sprzedaży.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy z dnia 26 lipca 1991 roku o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 361 ze zm.), źródłem przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
3. prawa wieczystego użytkowania gruntów,
4. innych rzeczy

• jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a)-c) – przed upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy – przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie.

W myśl art. 10 ust. 2 pkt 3 ww. ustawy, przepisów ust. 1 pkt 8 nie stosuje się do odpłatnego zbycia składników majątku, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1, z zastrzeżeniem ust. 3, nawet jeżeli przed zbyciem zostały wycofane z działalności gospodarczej, a między pierwszym dniem miesiąca następującego po miesiącu, w którym składniki majątku zostały wycofane z działalności i dniem ich odpłatnego zbycia, nie upłynęło 6 lat.

Jednak w myśl art. 10 ust. 3 ww. aktu prawnego, przepisy ust. 1 pkt 8 mają zastosowanie do odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą oraz przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej: budynku mieszkalnego, jego części lub udziału w takim budynku, lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość lub udziału w takim lokalu, gruntu lub udziału w gruncie albo prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, związanych z tym budynkiem lub lokalem, spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub udziału w takim prawie oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udziału w takim prawie.

Z powyższego wynika zatem, że aby przychód uzyskany ze sprzedaży nieruchomości mógł zostać zaliczony do źródła przychodów, określonego wyżej wskazanym przepisem art. 10 ust. 1 pkt 8 cyt. ustawy, spełnione winny zostać co najmniej dwie podstawowe przesłanki:

• nieruchomość nie może być przedmiotem odpłatnego zbycia w wykonywaniu działalności gospodarczej,
• nieruchomość nie może być nieruchomością niemieszkalną wykorzystywaną w tej działalności.

Odrębnym źródłem przychodów jest, wskazana w art. 10 ust. 1 pkt 3 ww. ustawy, pozarolnicza działalność gospodarcza.

W świetle art. 14 ust. 1 ww. ustawy, za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont.

Przepis art. 14 ust. 2 pkt 1 powyższej ustawy stanowi, iż przychodem z działalności gospodarczej są również przychody z odpłatnego zbycia składników majątku będących:

1. środkami trwałymi albo wartościami niematerialnymi i prawnymi, podlegającymi ujęciu w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych,
2. składnikami majątku, o których mowa w art. 22d ust. 1, z wyłączeniem składników, których wartość początkowa ustalona zgodnie z art. 22g nie przekracza 1500 zł,
3. składnikami majątku, które ze względu na przewidywany okres używania równy lub krótszy niż rok nie zostały zaliczone do środków trwałych albo wartości niematerialnych i prawnych,
4. składnikami majątku stanowiącymi spółdzielcze prawo do lokalu użytkowego lub udział w takim prawie, które zgodnie z art. 22n ust. 3 nie podlegają ujęciu w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych

• wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą lub przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej, z zastrzeżeniem ust. 2c. Przy określaniu wysokości przychodów przepisy ust. 1 i art. 19 stosuje się odpowiednio.

Zgodnie z art. 14 ust. 2c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, do przychodów, o których mowa w ust. 2 pkt 1, nie zalicza się przychodów z odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą oraz przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej budynku mieszkalnego, jego części lub udziału w takim budynku, lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość lub udziału w takim lokalu, gruntu lub udziału w gruncie albo prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, związanych z tym budynkiem lub lokalem, spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub udziału w takim prawie oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udziału w takim prawie. Przepis art. 30e stosuje się odpowiednio.

W świetle cytowanych powyżej przepisów zauważyć należy, iż przychody z odpłatnego zbycia składników majątku wykorzystywanych w prowadzonej działalności gospodarczej podlegających ujęciu w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (z wyjątkiem nieruchomości mieszkalnych wymienionych w art. 14 ust. 2c ww. ustawy), zalicza się do przychodów z działalności gospodarczej.

Przy czym, przychodami z działalności gospodarczej są zarówno przychody z odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą składników majątku używanych aktualnie w działalności, jak i przychody uzyskane ze sprzedaży tych składników majątku, które zostały z działalności gospodarczej z różnych względów wycofane. Jeżeli jednak między pierwszym dniem miesiąca następującego po miesiącu, w którym składniki majątku zostały wycofane z działalności i dniem ich odpłatnego zbycia upłynęło 6 lat, to przychód ze sprzedaży tych składników majątku nie stanowi przychodu z działalności gospodarczej.

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, iż Wnioskodawczyni w 1997 roku nabyła od syndyka masy upadłościowej budynki gospodarcze położone na działkach nr X i Y/1. Budynki te Wnioskodawczyni wykorzystywała w prowadzonej wraz z mężem działalności gospodarczej. W 2002 roku działalność ta została zamknięta. W 2003 roku Wnioskodawczyni i Jej mąż w drodze aktów notarialnych wprowadzili ustrój rozdzielności majątkowej oraz znieśli współużytkowanie wieczyste powyższych gruntów, a także budynków. Zmieniony został ponadto Plan zagospodarowania przestrzennego, w wyniku czego działka zmieniła funkcję z usługowej na tereny zabudowy mieszkaniowej, drogi wewnętrznej oraz z pozostawieniem części działki na teren usług nieuciążliwych.

Mając powyższe na względzie, stwierdzić należy, iż sprzedaż nieruchomości – zarówno jeśli zostanie sprzedana cała nieruchomość, jak i w przypadku jej podziału – nastąpi po upływie 6 lat od końca miesiąca, w którym nieruchomość ta została wycofana z ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (w niniejszej sprawie – od momentu zakończenia działalności gospodarczej minęło ponad 6 lat). Oznacza to, że w sytuacji opisanej we wniosku przychód ze sprzedaży nie powstanie.

Wnioskodawczyni błędnie wskazała, iż brak obowiązku zapłaty podatku dochodowego wynika z tego, że od zakupu nieruchomości upłynęło 5 lat. Jak wskazano, w niniejszej sprawie znajdzie zastosowanie art. 10 ust. 2 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Decydującym w tej kwestii jest więc upływ czasu od końca miesiąca w którym składniki majątku zostały wycofane z działalności. Jednakże, mimo częściowo błędnego uzasadnienia, stanowisko Wnioskodawcy co do skutków podatkowych sprzedaży nieruchomości należało ocenić jako prawidłowe.

Reasumując, skoro działalność gospodarcza została zamknięta w 2002 roku, to rozważana przez Wnioskodawczynię sprzedaż środka trwałego – zarówno w przypadku całej nieruchomości, jak i podzielonej – nie powoduje powstania obowiązku zapłaty podatku dochodowego od osób fizycznych.

Przedmiotem niniejszej interpretacji jest odpowiedź na pytanie oznaczone we wniosku nr 3. W zakresie pytań nr 1 oraz nr 2 wydano odrębne rozstrzygnięcia.

Należy przy tym zastrzec, iż przy wydawaniu niniejszej interpretacji tutejszy Organ dokonał wyłącznie analizy okoliczności podanych we wniosku. Tym samym, jeżeli przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe będzie różniło się od zdarzenia występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawcy w zakresie dotyczącym rzeczywiście zaistniałego zdarzenia przyszłego. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe będzie zgodne ze stanem rzeczywistym. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 roku Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.