Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi
1061-IPTPB2.4511.661.2016.1.SŻ
z 26 października 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.) oraz § 5 pkt 3 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 11 sierpnia 2016 r. (data wpływu 16 sierpnia 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania renty z Włoch - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 16 sierpnia 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania renty z Włoch.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca jest obywatelem włoskim z ośrodkiem interesów życiowych w Polsce. Wnioskodawca otrzymuje włoską rentę inwalidzką (100% inwalidztwa wskutek całkowitej utraty wzroku) oraz dodatek opiekuńczy w następstwie wypadku przy pracy. Włoska renta Wnioskodawcy wraz z dodatkiem jest przekazywana przez INAIL (włoski zakład ubezpieczeń od wypadków przy pracy) do banku polskiego, który pobiera od niej zaliczki miesięczne na podatek dochodowy osób fizycznych jako płatnik dokonujący wypłat emerytur i rent z zagranicy. Nie pobiera natomiast, zgodnie z polskimi przepisami, zaliczek od dodatku opiekuńczego. Włoskie przepisy z kolei, zgodnie z postanowieniem włoskiego Ministerstwa Finansów nr 39/E z dnia 3 marca 1997 r., podanym do wiadomości okólnikiem nr 302/E z dnia 25 listopada 1997 r., potwierdzającym wcześniejsze uregulowania, stanowią, że renty z tytułu całkowitej niezdolności do pracy oraz zasiłki pielęgnacyjne wypłacane przez INAIL są uznawane za niestanowiące dochodu, a zatem niepodlegające opodatkowaniu.

W związku z powyższym opisem zadano następujące:

Czy w opisanym stanie faktycznym renta inwalidzka Wnioskodawcy nie powinna być zwolniona w Polsce, podobnie jak we Włoszech, z podatku dochodowego od osób fizycznych?

Zdaniem Wnioskodawcy, umowa o unikaniu podwójnego opodatkowania zawarta między Włochami a Polską reguluje w sposób ogólnikowy kwestię opodatkowania emerytur i rent zagranicznych, które generalnie są opodatkowane zarówno we Włoszech, jak i w Polsce. Reguła opodatkowywania dochodów w zależności od miejsca zamieszkania jest w takim przypadku zasadna, bo podatek byłby zawsze pobierany przez jedną ze stron. Nie przewiduje ona wszakże specjalnego podejścia do sprawy rent inwalidzkich I grupy, które z kolei strona włoska stosuje na swoim terytorium. Wnioskodawca uważa, że strona polska powinna, zgodnie z ideą Unii Europejskiej, zapewniającej równe traktowanie i swobodę przemieszczania się podatników w ramach jej terytorium oraz dostosowywanie i ujednolicanie przepisów, dostosować polskie przepisy podatkowe również w tej kwestii. Nie powinna ona, bez wnikliwej analizy poszczególnych, konkretnych przypadków, stosować bezdusznie i literalnie przepisów podatkowych, nakładając dodatkowe obciążenia podatkowe na świadczenia rentowe już zwolnione z takich obciążeń.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361, z późn. zm.) osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

Stosownie do art. 3 ust. 1a ww. ustawy za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:

1. posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) lub
2. przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym.
   
   

W myśl art. 4a cyt. ustawy, przepis art. 3 ust. 1, 1a, 2a i 2b stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca jest obywatelem włoskim z ośrodkiem interesów życiowych w Polsce. Wnioskodawca otrzymuje włoską rentę inwalidzką oraz dodatek opiekuńczy w następstwie wypadku przy pracy. Włoska renta Wnioskodawcy wraz z dodatkiem jest przekazywana przez INAIL do banku polskiego, który pobiera od niej zaliczki miesięczne na podatek dochodowy osób fizycznych jako płatnik dokonujący wypłat emerytur i rent z zagranicy. Nie pobiera natomiast, zgodnie z polskimi przepisami, zaliczek od dodatku opiekuńczego. Wnioskodawca wskazał, że włoskie przepisy, zgodnie z postanowieniem włoskiego Ministerstwa Finansów nr 39/E z dnia 3 marca 1997 r., podanym do wiadomości okólnikiem nr 302/E z dnia 25 listopada 1997 r., potwierdzającym wcześniejsze uregulowania, stanowią, że renty z tytułu całkowitej niezdolności do pracy oraz zasiłki pielęgnacyjne wypłacane przez INAIL są uznawane za niestanowiące dochodu, a zatem niepodlegające opodatkowaniu.

W związku z tym, że ww. świadczenie otrzymywane jest z Włoch, w przedmiotowej sprawie, zastosowanie będzie miała Umowa zawarta między Rządem Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej a Rządem Republiki Włoskiej w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania sporządzonej w Rzymie w dniu 21 czerwca 1985 r. (Dz. U. z 1989 r. Nr 62, poz. 374).

W myśl art. 18 ww. Umowy, z zastrzeżeniem art. 19 ust. 2, emerytury oraz inne podobne świadczenia wypłacane osobie mającej miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie z tytułu jej zatrudnienia w przeszłości będą opodatkowane tylko w tym Umawiającym się Państwie, w którym ich odbiorca ma stałe miejsce zamieszkania.

Należy jednakże podkreślić, że ww. Umowa została sporządzona w trzech językach: polskim, włoskim i angielskim. Zgodnie z art. 30 ww. umowy – zdaniem końcowym, w razie rozbieżności przy ich interpretacji, tekst angielski uważany będzie za rozstrzygający. Z wersji angielskiej tego przepisu wynika, że renta czy emerytura nie musi być związana z uprzednim zatrudnieniem osoby uprawnionej do dochodu. Przepis ten wyłącznie stwierdza, że otrzymywany dochód powinien wynikać z uprzedniego zatrudnienia, bez wskazania konkretnej osoby.

Oznacza to, że w polskiej wersji językowej dokonano niewłaściwego przetłumaczenia z języka angielskiego na język polski przepisu art. 18 polsko - włoskiej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania. Stosownie do zapisów rozstrzygającej wersji umowy, prawidłowo przepis ten powinien brzmieć: emerytury oraz inne podobne świadczenia wypłacane osobie mającej miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie z tytułu zatrudnienia w przeszłości będą opodatkowane tylko w tym Umawiającym się Państwie, w którym ich odbiorca ma stałe miejsce zamieszkania.

Biorąc pod uwagę ww. przepisy umowy międzynarodowej, należy stwierdzić, że renta z Włoch otrzymywana przez Wnioskodawcę podlega opodatkowaniu wyłącznie w Polsce, bowiem Zainteresowany ma miejsce zamieszkania w Polsce.

Zgodnie z generalną zasadą wyrażoną w art. 9 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Stosownie do art. 10 ust. 1 pkt 1 ww. ustaw źródłem przychodu jest m.in. emerytura lub renta.

W myśl art. 12 ust. 7 ww. ustawy przez emeryturę lub rentę rozumie się łączną kwotę świadczeń emerytalnych i rentowych, w tym kwot emerytur kapitałowych wypłacanych na podstawie ustawy o emeryturach kapitałowych wraz ze wzrostami i dodatkami, z wyłączeniem dodatków rodzinnych i pielęgnacyjnych oraz dodatków dla sierot zupełnych do rent rodzinnych.

W świetle powyższego stwierdzić zatem należy, że renta inwalidzka otrzymywana z Włoch przez Wnioskodawcę podlega opodatkowaniu wyłącznie w Polsce. Świadczenie to nie będzie zwolnione od podatku dochodowego.

Fakt, że renta inwalidzka – jak stwierdził Wnioskodawca w treści wniosku – jest we Włoszech zwolniona od podatku dochodowego nie powoduje automatycznego przeniesienia tego uprawnienia na grunt przepisów prawa podatkowego obowiązującego w Polsce. Przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie przewidują zwolnienia od podatku dochodowego renty inwalidzkiej.

W związku z tym stanowisko Wnioskodawcy uznano za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy skutków podatkowych otrzymywania renty inwalidzkiej z Włoch i nie dotyczy dodatku opiekuńczego, ponieważ kwestia ta nie była przedmiotem zapytania przedstawionego we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego.

Jednocześnie Organ zauważa, że procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Organ wydający interpretacje opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku – nie prowadzi postępowania dowodowego. Przedmiotem interpretacji wydanej na podstawie art. 14b ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.) jest sam przepis prawa. Jeżeli zatem przedstawiony we wniosku stan faktyczny będzie różnił się od występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawcy w zakresie rzeczywiście zaistniałego stanu faktycznego.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego …, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.