Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi
1061-IPTPB3.4511.698.2016.2.PM
z 31 października 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.) oraz § 5 pkt 3 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 8 sierpnia 2016 r. (data wpływu 11 sierpnia 2016 r.), uzupełniony pismem z dnia 29 sierpnia 2016 r. (data wpływu 2 września 2016 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodu nieściągalnej wierzytelności – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 11 sierpnia 2016 r. został złożony wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych.

Z uwagi na braki wniosku, Organ podatkowy, na podstawie art. 169 § 1 w związku z art. 14h ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.) oraz § 5 pkt 3 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643), pismem z dnia 24 sierpnia 2016 r., nr 1061-IPTPB3.4511.698.2016.1.PM (doręczonym w dniu 29 sierpnia 2016 r.), wezwał Wnioskodawcę do jego uzupełnienia, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia. W odpowiedzi na ww. wezwanie dnia 2 września 2016 r. wpłynęło uzupełnienie wniosku (nadane w dniu 1 września 2016 r.).

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Podatnik (jednoosobowa działalność gospodarcza, opodatkowany podatkiem dochodowym od osób fizycznych – podatek liniowy, prowadzi księgi rachunkowe, czynny podatnik VAT i podatnik VAT-UE) w 2012 r. dokonywał (w ramach wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów) m.in. dostawy towarów na rzecz kontrahenta z Wielkiej Brytanii (dalej zwany Kontrahentem):

• nazwa kontrahenta: ….,
  

• adres kontrahenta: ….,
  

• numer NIP kontrahenta: ….,
  

• numer ewidencyjny Kontrahenta w rejestrze …: …..
  
  

W ramach tych dostaw, Wnioskodawca dostarczył Kontrahentowi m.in. towary, które zostały potwierdzone przez Wnioskodawcę następującymi fakturami:

FV nr … z dnia 6 czerwca 2012 r., 15 210,30 GBP,

FV nr … z dnia 12 czerwca 2012 r., 16 800,00 GBP,

FV nr …. z dnia 14 czerwca 2012 r., 16 800,00 GBP,

FV nr …. z dnia 21 czerwca 2012 r., 16 800,00 GBP,

FV nr …. z dnia 26 czerwca 2012 r., 10 312,50 GBP,

FV nr …. z dnia 28 czerwca 2012 r., 10 312,50 GBP,

FV nr …. z dnia 10 lipca 2012 r., 17 223,00 GBP,

FV nr …. z dnia 3 lipca 2012 r., 15 745,50 GBP,

FV nr …. z dnia 17 lipca 2012 r., 16 100,10 GBP,

FV nr ….. z dnia 24 lipca 2012 r., 13 608,00 GBP,

Łączna kwota wierzytelności wynosi: 148 911,90 GBP.

Wnioskodawca, mimo wezwań dłużnika w różnej formie do zapłaty, nie otrzymał zapłaty za ww. faktury. Powyższa wierzytelność stosownie do art. 14 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych została wykazana jako przychód należny. Kontrahent wskutek niewypłacalności poddany został procesowi pozasądowej likwidacji, tzw. …. (CVL), które jest przeprowadzane na podstawie prawa Wielkiej Brytanii – …. 29 grudnia 1986 r. (akt prawa brytyjskiego). …. jest rodzajem pozasądowego postępowania upadłościowego, obejmującego likwidację majątku. Powołany likwidator powinien w dalszej kolejności upłynnić majątek, spłacić wierzytelności i podzielić resztę majątku między udziałowców. Spotkania wierzycieli i udziałowców powinny odbywać się chociaż raz w roku. Przed zakończeniem postępowania likwidator powinien sporządzić sprawozdanie i wezwać udziałowców i wierzycieli na ostatnie spotkanie (final meeting), w celu zatwierdzenia sprawozdania. Następnie sprawozdanie powinien przesłać do rejestru (…..).

Zgodnie z Sekcją 201 ust. 2 …. 1986 firma przestaje istnieć po 3 miesiącach od ogłoszenia sprawozdania likwidatora w …. lub (zgodnie z Sekcją 201 ust. 3) w terminie późniejszym, jeśli Sąd odroczy termin rozwiązania firmy na wniosek zainteresowanej osoby. W dniu 20 lutego 2015 r. likwidacja ww. firmy została ukończona. Postępowanie upadłościowe zakończyło się ujawnieniem braku wystarczających środków na spłatę zobowiązań upadłego. Postępowanie upadłościowe toczyło się z udziałem Wnioskodawcy w charakterze wierzyciela.

Firma została wykreślona z rejestru i została zlikwidowana dnia 4 czerwca 2015 r.

Wnioskodawca uzyskał dokumenty z Rejestru firm oraz od angielskiego likwidatora (…., który jest odpowiednikiem syndyka masy upadłościowej w Polsce) potwierdzające przeprowadzenie postępowania likwidacyjnego oraz wykreślenie firmy z …..:

1. Załącznik nr 1 – pismo likwidatora z dnia 10 kwietnia 2013 r. potwierdzające przyjęcie zgłoszenia roszczenia Wnioskodawcy na kwotę 148 911,90 GBP oraz (otrzymane z ww. pismem) pismo likwidatora z dnia 24 stycznia 2013 r. (obydwa pisma są adresowane na dane Wnioskodawcy sprzed zmiany nazwy i adresu siedziby Wnioskodawcy),
2. Załącznik nr 2 – pismo likwidatora z dnia 19 marca 2014 r. (raport z postępów w postępowaniu likwidacyjnym za okres 24 styczeń 2013 r. – 23 styczeń 2014 r.),
3. Załącznik nr 3 – pismo likwidatora z dnia 24 lutego 2015 r. (raport końcowy z likwidacji potwierdzający zakończenie postępowania upadłościowego bez funduszy dostępnych dla Wnioskodawcy),
4. Załącznik nr 4 – wydruk elektroniczny z rejestru Firm …. potwierdzający wykreślenie dłużnika z rejestru w dniu 4 czerwca 2015 r.
   
   

Wnioskodawca wskazał, że wykreślenie podmiotu z ….. ostatecznie potwierdza fakt zakończenia procesu likwidacji dłużnika i brak możliwości odzyskania wierzytelności (wierzytelność jest nieściągalna).

Powyższy stan prawny został potwierdzony przez właściwe organy Wielkiej Brytanii. Z informacji uzyskanych drogą elektroniczną od likwidatora w Wielkiej Brytanii zostało potwierdzone, że specyfika postępowania upadłościowego …. opiera się na przeprowadzeniu ww. postępowania drogą pozasądową, a ostatecznym dokumentem potwierdzającym likwidację spółki jest wyciąg z rejestru firm …...

Z powyższego wynika, jak podaje Wnioskodawca, że posiadane przez Wnioskodawcę dokumenty odpowiadają w swej istocie dokumentowi wskazanemu w art. 23 ust. 2 pkt 2 lit. c ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361, z późn. zm.) z uwzględnieniem odrębności systemów prawnych Polski i Wielkiej Brytanii (dokumenty potwierdzają jednoznacznie i ostatecznie nieściągalność wierzytelności z przyczyn niezależnych od Wnioskodawcy – wskutek likwidacji majątku dłużnika w ramach postępowania upadłościowego – co stanowi zdaniem Wnioskodawcy, ratio legis regulacji art. 23 ust. 1 pkt 20 w powiązaniu z art. 23 ust. 2 pkt 2 lit. c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że z przyczyn niezależnych od Wnioskodawcy nie jest możliwe uzyskanie stricte postanowienia sądu, o którym mowa w art. 23 ust. 2 pkt 2 ww. ustawy, albowiem likwidacja dłużnika w postępowaniu …. nie toczy się z udziałem sądu.

Wnioskodawca, zgodnie z przepisami o rachunkowości, na opisaną w pkt 1 wniosku wierzytelność, dokonał najpierw odpisów aktualizujących:

• w 2012 r. w kwocie 75 922,80 GBP,
  

• w 2013 r. w kwocie 72 989,10 GBP
  

a następnie w 2015 r. w kwocie 148 911,90 GBP rozwiązał ww. odpisy aktualizujące i odpisał wierzytelność jako nieściągalną.

Jednak ani ww. odpis aktualizujący, ani odpisanie wierzytelności jako nieściągalnej nie zostały przez Wnioskodawcę zaliczone do podatkowych kosztów uzyskania przychodów zgodnie z ustawą o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawca wskazał, że podlega w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w rozumieniu przepisu art. 3 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Wierzytelności, o których mowa we wniosku są nieprzedawnione.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy jest możliwe oraz na podstawie jakiej dokumentacji – uwzględniając interpretację art. 22 ust. 1, art. 23 ust. 1 pkt 20, art. 23 ust. 2 pkt 2 lit. c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – zaliczenie przez Wnioskodawcę do kosztów uzyskania przychodów nieściągalnej wierzytelności, która to nieściągalność związana jest z wykreśleniem Kontrahenta z rejestru firm w Wielkiej Brytanii – …. wskutek ukończenia wobec dłużnika procesu pozasądowej likwidacji – …..?
2. W przypadku pozytywnej dla Wnioskodawcy odpowiedzi na pytanie pierwsze, czyli potwierdzającej zdanie Wnioskodawcy, że na podstawie posiadanej przez Wnioskodawcę dokumentacji Wnioskodawca może zaliczyć dokonany odpis wierzytelności jako nieściągalnej do kosztów uzyskania przychodów uwzględnianych w rachunku podatkowym, pytanie drugie brzmi następująco: w którym roku podatkowym Wnioskodawca może uwzględnić dokonany odpis wierzytelności opisanej w pkt 1 jako nieściągalnej w podatkowych kosztach uzyskania przychodu?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy,

Ad. 1

Wnioskodawca wskazuje że zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Aby zatem dany wydatek mógł zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodów musi spełniać łącznie następujące przesłanki:

1. musi być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania i zabezpieczenia źródła przychodu,
2. nie może być wymieniony w art. 23 ww. ustawy, wśród wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów,
3. musi być należycie udokumentowany.
   
   

Istotą podatku dochodowego jest opodatkowanie uzyskanego dochodu, czyli realnego przysporzenia majątkowego podatnika – zatem wyłączenia z możliwości uwzględniania kosztów w procesie ustalania dochodów powinny mieć charakter wyjątkowy. Wśród wyłączeń z kosztów uzyskania przychodów ustawodawca wymienił w art. 23 ust. 1 pkt 20 – wierzytelności odpisane jako nieściągalne, z wyjątkiem wierzytelności, które uprzednio na podstawie art. 14 zostały zarachowane jako przychody należne i których nieściągalność została uprawdopodobniona.

Z kolei w art. 23 ust. 2 pkt 2 – za wierzytelności, o których mowa w ust. 1 pkt 20, uważa się te wierzytelności, których nieściągalność została udokumentowana:

1. postanowieniem o nieściągalności, uznanym przez wierzyciela jako odpowiadające stanowi faktycznemu, wydanym przez właściwy organ postępowania egzekucyjnego, albo
2. postanowieniem sądu o:
   1. oddaleniu wniosku o ogłoszeniu upadłości, jeżeli majątek niewypłacalnego dłużnika nie wystarcza na zaspokojenie kosztów postępowania lub wystarcza jedynie na zaspokojenie tych kosztów, lub
   2. umorzeniu postępowania upadłościowego, jeżeli zachodzi okoliczność, o której mowa w lit. a lub
   3. zakończeniu postępowania upadłościowego.
   
   
   

Literalna wykładnia art. 23 ust. 2 pkt 1 i 2 ustawy wskazuje, że ustawodawca korzystając z regulacji polskiego prawa upadłościowego oraz z regulacji polskiego postępowania egzekucyjnego odwołuje się w zakresie sposobu dokumentowania wierzytelności tylko do porządku prawnego obowiązującego w Polsce, jednak poprzestanie na rezultatach wykładni językowej omawianych przepisów pozostawałoby w oczywistej sprzeczności z zasadami równości, bowiem stawiałoby w sytuacji uprzywilejowanej podatników posiadających wierzytelności w stosunku do podmiotu krajowego od podatników posiadających wierzytelności wobec podmiotów zagranicznych – co jest sprzeczne z treścią art. 12 Traktatu ustanawiającego Wspólnotę Europejską.

W ocenie Wnioskodawcy, rato legis regulacji art. 23 ust. 1 pkt 20 w powiązaniu z art. 23 ust. 2 pkt 1 i 2 ustawy podatkowej jest umożliwienie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wierzytelności udokumentowanej jako nieściągalnej, w sytuacji gdy owa nieściągalność wynika z ukończonego postępowania wobec dłużnika bez względu na kraj jego siedziby.

Zgodnie z wyrokiem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 14 maja 2009 r. (sygn. akt III SA/Wa 3323/08): „< > Skarżąca ma rację podnosząc brak podstaw do stawiania w zakresie dokumentowania nieściągalności wierzytelności wymogów, które z uwagi na uwarunkowania prawne nie mogły być spełnione, bez względu na jakiekolwiek okoliczności leżące po stronie podatnika lub podejmowane przez niego działania. W takim przypadku wykładnia literalna art. 16 ust. 2 pkt 2 lit. c) u.p.d.o.p. na jakiej pierwszeństwo powoływał się Minister Finansów, ustąpić musi wykładni celowościowej. Nie do pogodzenia z konstytucyjną zasadą państwa prawa (art. 2 Konstytucji RP), jest bowiem skutek do jakiego wykładnia literalna prowadzi w przypadku podatników, posiadających nieściągalne wierzytelności dłużników, co do których zakończono postępowania upadłościowe prowadzone na podstawie przepisów Prawa upadłościowego i którzy w związku z tym nie mają żadnej możliwości wykazania nieściągalności w sposób określony w ww. przepisie ustawy podatkowej. Pominięcie wykładni celowościowej w okolicznościach rozpatrywanej sprawy skutkowało naruszeniem zasady prowadzenia postępowania w sposób budzący zaufanie do organów podatkowych (art. 121 § 1 Ordynacji podatkowej)”.

Wnioskodawca dysponuje dokumentami potwierdzającymi fakt wykreślenia dłużnika z rejestru firm ….. Bliższa analiza dostępnych informacji wskazuje, że pozasądowa procedura postępowania likwidacyjnego …. to procedura inicjowania przez niewypłacalną spółkę, która prowadzi do likwidacji majątku dłużnika, po (wewnętrznym) stwierdzeniu niewypłacalności i podjęciu uchwały udziałowców. …. nakierowane jest na likwidację majątku dłużnika po zaspokojeniu wierzycieli, co jest istotą postępowania upadłościowego, dodatkowo wierzyciele ci mają wpływ na postępowanie.

Ponadto należy zauważyć w tej sytuacji, iż mimo, że …. jest zasadniczo realizowane poza trybem sądowym to zlikwidowanie majątku dłużnika zostało urzędowo potwierdzone na podstawie dokumentu z rejestru firm ….., a wskazane cechy tego postępowania są typowe dla postępowania upadłościowego, tj. prowadzone jest zbycie całego majątku, ściągane są wierzytelności, spłaty następują według określonego harmonogramu.

Mając na uwadze powyższe, należy przyjąć, że …., jest odpowiednikiem postępowania upadłościowego obejmującego likwidację majątku, w rozumieniu prawa podatkowego.

Analogiczna sprawa do opisanej we wniosku o interpretację miała już miejsce chociażby w przypadku, w którym zapadały niżej przedstawione (korzystne dla Wnioskodawcy) wyroki. W wyroku z dnia 12 czerwca 2013 r., sygn. akt I SA/Bk 122/13, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Białymstoku wskazał: (…) Zgodzić należy się z autorem skargi, że celem wprowadzenia regulacji, o której mowa w art. 16 ust. 1 pkt 25 u.p.d.o.p. było wskazanie sytuacji pozwalających podatnikom na zaliczenie w ciężar kosztów uzyskania przychodów wierzytelności uprzednio zaliczonych do przychodów należnych, gdy definitywność ich nieściągalności potwierdzona została w określony sposób, w tym także zgodnie z przepisami państwa na terytorium, którego niewypłacalny dłużnik miał siedzibę. Wspomniany na wstępie cel regulacji zostanie osiągnięty, jeżeli przyzna się prawo zaliczenia do kosztów uzyskania przychodu nieściągalnej wierzytelności w przedmiotowej sprawie także podmiotom, które co prawda nie dysponują dokumentami wymienionymi w art. 16 ust. 2 u.p.d.o.p., lecz z których niezbicie wynika, że niewypłacalny dłużnik nie istnieje i brak środków pozwalających na uregulowanie zobowiązań, a więc, że nieściągalność wierzytelności uprzednio zaliczonej do przychodów podatkowych ma charakter definitywny.

W wyroku z dnia 13 stycznia 2016 r., sygn. akt II FSK 2708/13, Naczelny Sąd Administracyjny oddalił skargę kasacyjną Ministra Finansów i wskazał że: (…) W niniejszej sprawie z przyczyn niezależnych od Spółki nie jest możliwe uzyskanie postanowienia sądu, o którym mowa w art. 16 ust. 2 pkt 2 u.p.d.o.p. bowiem likwidacja majątku dłużnika w postępowaniu CVL nie toczy się z udziałem sądu. W ocenie Naczelnego Sądu Administracyjnego nieściągalność wierzytelności została udokumentowana w wystarczający sposób i spełnione zostały pozostałe przesłanki ustawowe, w szczególności przeprowadzona została likwidacja majątku dłużnika, co znalazło potwierdzenie w dokumentach uzyskanych z rejestru firm …..

Wnioskodawca zatem, biorąc pod uwagę wyżej przedstawione argumenty prezentuje stanowisko, że wierzytelność została należycie udokumentowana jako nieściągalna, a dokumenty potwierdzające wykreślenie dłużnika z …. wskutek ukończenia procesu …. są wystarczające do przyznania Wnioskodawcy prawa do zaliczenia ww. wierzytelności do kosztów uzyskania przychodów. Świadczy o tym również fakt, że została jednoznacznie i ostatecznie potwierdzona nieściągalność wierzytelności z przyczyn niezależnych od Wnioskodawcy.

Ad. 2

Odnosząc się do momentu, w którym wierzytelności nieściągalne mogą zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów Wnioskodawca uważa, że przepisy podatkowe nie precyzują tego momentu. Wyznaczają jedynie czasową granicę zaliczenia wierzytelności nieściągalnych do kosztów uzyskania przychodów – poprzez treść art. 23 ust. 1 pkt 17 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (na podstawie tego przepisu, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wierzytelności odpisanych jako przedawnione).

Zdaniem Wnioskodawcy, zaliczenie do podatkowych kosztów uzyskania przychodów wierzytelności odpisanej jako nieściągalnej możliwe jest w tym roku podatkowym, w którym spełnione są łącznie dwa poniższe warunki:

• wierzytelność powinna być odpisana jako nieściągalna (czyli powinien być dokonany odpowiedni zapis w ewidencji księgowej) oraz
  

• nieściągalność wierzytelności powinna być udokumentowana.
  
  

W sytuacji, gdy powyższe warunki zostaną spełnione w różnych latach podatkowych, zaliczenie wierzytelności do kosztów uzyskania przychodów będzie możliwe w roku podatkowym, w którym spełniony zostanie drugi z warunków (takie stanowisko Wnioskodawcy potwierdza chociażby interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z dnia 23 czerwca 2016 r., nr ITPB3/4510-188/16/PS).

W związku z powyższym Wnioskodawca uważa, że odpisaną jako nieściągalną wierzytelność, o której mowa we wniosku może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów w 2015 r. (kiedy to nastąpiło wykreślenie dłużnika z rejestru Firm ….) poprzez korektę zeznania PIT-36L za 2015 r.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361, z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 ww. ustawy.

W świetle powołanego uregulowania, aby dany wydatek można było uznać za koszt uzyskania przychodu zaistnieć muszą łącznie trzy warunki:

• celem poniesienia wydatku (bezpośrednim lub pośrednim) powinno być osiągnięcie przychodu, lub zachowanie albo zabezpieczenie źródła przychodów,
  

• wydatek ten nie może być wymieniony w zawartym w art. 23 ust. 1 ww. ustawy katalogu wydatków i odpisów, które nie mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów,
  

• musi być prawidłowo udokumentowany.
  
  

Negatywny katalog wydatków, które nie należą do kosztów uzyskania przychodu podatkowego, określa art. 23 ww. ustawy.

W myśl art. 23 ust. 1 pkt 17 ww. ustawy, nie stanowią kosztów uzyskania przychodów wierzytelności odpisane jako przedawnione.

Zgodnie z art. 23 ust. 1 pkt 20 cyt. ustawy, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wierzytelności odpisanych jako nieściągalne, z wyjątkiem takich wierzytelności nieściągalnych, które uprzednio na podstawie art. 14 zostały zarachowane jako przychody należne i których nieściągalność została uprawdopodobniona.

W myśl art. 23 ust. 2 cyt. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za wierzytelności, o których mowa w ust. 1 pkt 20, uważa się te wierzytelności, których nieściągalność została udokumentowana:

1. postanowieniem o nieściągalności, uznanym przez wierzyciela jako odpowiadające stanowi faktycznemu, wydanym przez właściwy organ postępowania egzekucyjnego, albo
2. postanowieniem sądu o:
   1. oddaleniu wniosku o ogłoszenie upadłości obejmującej likwidację majątku, gdy majątek niewypłacalnego dłużnika nie wystarcza na zaspokojenie kosztów postępowania lub
   2. umorzeniu postępowania upadłościowego obejmującego likwidację majątku, gdy zachodzi okoliczność, o której mowa w lit. a), lub
   3. zakończeniu postępowania upadłościowego obejmującego likwidację majątku, albo
3. protokołem sporządzonym przez podatnika, stwierdzającym, że przewidywane koszty procesowe i egzekucyjne związane z dochodzeniem wierzytelności byłyby równe albo wyższe od jej kwoty.
   
   

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika, że w 2012 r. Wnioskodawca dokonywał (w ramach wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów) m.in. dostawy towarów na rzecz kontrahenta z Wielkiej Brytanii. W ramach tych dostaw, Wnioskodawca dostarczył Kontrahentowi towary, które zostały potwierdzone przez Wnioskodawcę fakturami. Łączna kwota wierzytelności wynosi: 148 911,90 GBP. Wnioskodawca, mimo wezwań dłużnika w różnej formie do zapłaty, nie otrzymał zapłaty za faktury. Powyższa wierzytelność stosownie do art. 14 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych została wykazana jako przychód należny. Kontrahent wskutek niewypłacalności poddany został procesowi pozasądowej likwidacji, tzw. ….. (CVL), które jest przeprowadzane na podstawie prawa Wielkiej Brytanii – …. 29 grudnia 1986 r. (akt prawa brytyjskiego). …. jest rodzajem pozasądowego postępowania upadłościowego, obejmującego likwidację majątku. W dniu 20 lutego 2015 r. likwidacja ww. firmy została ukończona. Postępowanie upadłościowe zakończyło się ujawnieniem braku wystarczających środków na spłatę zobowiązań upadłego. Postępowanie upadłościowe toczyło się z udziałem Wnioskodawcy w charakterze wierzyciela. Firma została wykreślona z rejestru i została zlikwidowana dnia 4 czerwca 2015 r. Wierzytelności, o których mowa we wniosku są nieprzedawnione.

Kluczową kwestią w celu ustalenia zasadności uznania nieściągalnej wierzytelności wobec kontrahenta z Wielkiej Brytanii za koszt podatkowy jest więc rozstrzygnięcie, czy …. może odpowiadać sądowemu postępowaniu upadłościowemu, obejmującemu likwidację majątku, o którym mowa w art. 23 ust. 2 pkt 2 lit. c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Z opisanego we wniosku stanu faktycznego wynika, że z przyczyn niezależnych od Wnioskodawcy nie jest możliwe uzyskanie stricte postanowienia sądu, o którym mowa w art. 23 ust. 2 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, albowiem likwidacja dłużnika w postępowaniu …. nie toczy się z udziałem sądu.

Mając na uwadze treść przepisu art. 23 ust. 1 pkt 20 i art. 23 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zaliczenie nieściągalnej wierzytelności w ciężar kosztów uzyskania przychodów możliwe jest tylko wtedy, gdy zostaną spełnione łącznie następujące warunki:

• wierzytelność była uprzednio zaliczona do przychodów należnych w prowadzonej działalności gospodarczej,
  

• wierzytelność nie jest przedawniona, w świetle postanowień Kodeksu cywilnego,
  

• nieściągalność wierzytelności została udokumentowana w sposób przewidziany w art. 23 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.
  
  

Gdy warunki te zostaną spełnione w różnych latach podatkowych, zaliczenie wierzytelności do kosztów uzyskania przychodów możliwe będzie w roku podatkowym, w którym spełniony zostanie ostatni z warunków.

Mając na względzie powyższą argumentację prawną stwierdzić należy, że istota regulacji sprowadza się do udokumentowania nieściągalności wierzytelności, tj. gdy z dokumentów posiadanych przez wierzyciela jednoznacznie wynika, że dłużnik już nie istnieje i nie ma środków pozwalających na uregulowanie jego zobowiązań, a więc że nieściągalność wierzytelności zaliczonej do przychodów należnych ma charakter definitywny.

W niniejszej sprawie z przyczyn niezależnych od Wnioskodawcy nie jest możliwe uzyskanie postanowienia sądu, o którym mowa w art. 23 ust. 2 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, bowiem likwidacja majątku dłużnika w postępowaniu …. nie toczy się z udziałem sądu.

Zatem, w ocenie tutejszego Organu nieściągalność wierzytelności została udokumentowana w wystarczający sposób i spełnione zostały pozostałe przesłanki ustawowe, w szczególności przeprowadzona została likwidacja majątku dłużnika, co znalazło potwierdzenie w dokumentach uzyskanych z rejestru firm …..

Biorąc pod uwagę powołane przepisy prawa podatkowego oraz przedstawiony we wniosku opis stanu faktycznego, należy stwierdzić, że dokumenty potwierdzające wykreślenie dłużnika z …. wskutek zakończenia procesu pozasądowego likwidacyjnego …. są wystarczające do przyznania Wnioskodawcy prawa do zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów opisanej wierzytelności jako nieściągalnej na podstawie art. 22 ust. 1 w związku z art. 23 ust. 2 pkt 2 lit. c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zaliczenie wierzytelności odpisanej jako nieściągalnej do kosztów uzyskania przychodów powinno nastąpić w 2015 r., tj. w dacie kiedy to nastąpiło wykreślenie dłużnika z rejestru Firm …..

Ponadto nadmienia się, że wydając interpretację w trybie art. 14b ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów nie przeprowadza postępowania dowodowego, w związku z czym nie jest obowiązany, ani uprawniony do oceny załączonych do wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej (ORD-IN) dokumentów, jest związany wyłącznie opisem stanu faktycznego przedstawionym przez Wnioskodawcę i Jego stanowiskiem.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego ….., po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.