2016.11.03 - Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu

Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPP2-1/4512-1-58/16-3/MC
z 3 listopada 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.) oraz § 6 pkt 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 17 sierpnia 2016 r. (data wpływu 23 sierpnia 2016 r.), uzupełnionym pismem z dnia 4 października 2016 r. (data wpływu 6 października 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do skorzystania ze zwolnienia od podatku VAT usług doradcy restrukturyzacyjnego, działającego jako syndyk, tymczasowy nadzorca sądowy i zarządca przymusowy – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 23 sierpnia 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do skorzystania ze zwolnienia od podatku VAT usług doradcy restrukturyzacyjnego, działającego jako syndyk, tymczasowy nadzorca sądowy i zarządca przymusowy. Wniosek uzupełniono pismem z dnia 4 października 2016 r. o doprecyzowanie opisu sprawy.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe (przedstawione ostatecznie w piśmie z dnia 4 października 2016 r.).

Wnioskodawca nie jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem od towarów i usług.

Zakres działalności to pełnienie funkcji syndyka, tymczasowego nadzorcy sądowego i zarządcy przymusowego, zgodnie z ustawą Prawo upadłościowe i postanowieniami sądu. Wnioskodawca nie pełni i nie zamierza pełnić funkcji nadzorcy sądowego, czy nadzorcy układu, czy zarządu, o których mowa w ustawie Prawo restrukturyzacyjne.

Wnioskodawca posiada licencję syndyka, która w związku z wejściem w życie z dniem 1 stycznia 2016 r ustawy Prawo restrukturyzacyjne i ustawy o licencji doradcy restrukturyzacyjnego stała się licencją doradcy restrukturyzacyjnego. Wnioskodawca jest osobą fizyczną prowadzącą działalność gospodarczą PKD 70.22Z.

Kompetencje osoby posiadającej licencję syndyka, która obecnie jest licencją doradcy restrukturyzacyjnego, zależą od funkcji, jaką pełni w danym postępowaniu. W zakresie zadań nałożonych przez ustawę Prawo upadłościowe, Wnioskodawca może pełnić funkcję syndyka, tymczasowego nadzorcy sądowego i zarządcy przymusowego.

Wnioskodawca nie zamierza, choć mógłby hipotetycznie posiadając licencję doradcy restrukturyzacyjnego pełnić funkcję nadzorcy (art. 26 Prawa restrukturyzacyjnego), w tym nadzorcy układu (art. 35 i nast. Prawa restrukturyzacyjnego), nadzorcy sądowego (art. 38 i nast. cyt. ustawy), zarządcy (art. 51 cyt. ustawy). Ale powyższe funkcje (o których mowa w ustawie Prawo restrukturyzacyjne) nie są przedmiotem zainteresowania Wnioskodawcy i nie są przedmiotem niniejszego wniosku. Wnioskodawca bowiem podaje, że przedmiotem jego zainteresowania, prowadzenia i planowanego rozwoju działalności gospodarczej są tylko funkcje jakie może pełnić jako syndyk, tymczasowy nadzorca sądowy i zarządca przymusowy, zgodnie z ustawą Prawo upadłościowe.

Zainteresowany nie planuje wykonywać czynności doradczych w ogóle, zamierza zawęzić swą działalność tylko do funkcji, o których mowa w ustawie Prawo upadłościowe (syndyk, tymczasowy nadzorca sądowy, zarządca przymusowy).

Wnioskodawca wykonuje czynności w imieniu własnym, na rzecz upadłego.

Licencja doradcy restrukturyzacyjnego uprawnia do świadczenia usług z zakresu doradztwa przy restrukturyzacji i upadłości przedsiębiorstw, lecz świadczenie powyższych usług nie jest przedmiotem zainteresowania Wnioskodawcy.

Wynagrodzenie jest ustalane postanowieniem sądu i wypłacane ze środków budżetu państwa lub masy upadłości.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy doradca restrukturyzacyjny w rozumieniu ustawy z dnia z dnia 15 czerwca 2007 r. o licencji doradcy restrukturyzacyjnego to jest osoba fizyczna, która prowadzi działalność gospodarczą, powołana przez sąd jako zarządca tymczasowy, tymczasowy nadzorca sądowy, syndyk masy upadłości, korzysta ze zwolnienia od podatku VAT w rozumieniu art. 113 ust. 1 ustawy o podatku od towarów usług ?

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 113 ust. 1 cyt. ustawy, zwalnia się od podatku sprzedaż dokonywaną przez podatników, u których wartość sprzedaży nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 150.000 zł. Do wartości sprzedaży nie wlicza się kwoty podatku.

Zgodnie z utrwaloną linią orzeczniczą i stanowiskami doktryny syndycy, tymczasowi nadzorcy sądowi i zarządcy tymczasowi mogą skorzystać ze zwolnienia podmiotowego z VAT, o którym mowa w art. 113 ust. 1 ustawy o VAT. Zgodnie z przepisem, zwalnia się od podatku podatników, u których wartość sprzedaży opodatkowanej nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 150.000 zł (do wartości sprzedaży nie wlicza się podatku VAT). A zatem, jeżeli osoba fizyczna prowadząca działalność gospodarczą de facto działająca, jako syndyk, tymczasowy nadzorca sądowy i zarządca tymczasowy nie otrzymał z tytułu wynagrodzenia za pełnienie wyżej wymienionych funkcji w poprzednim roku kwoty wyższej od 150.000 zł, może skorzystać ze zwolnienia podmiotowego z VAT, to w takich przypadkach nie nalicza VAT od przyznanych wynagrodzeń oraz nie ma obowiązku zgłoszenia się jako podatnik VAT i zapłaty podatku VAT. W razie przekroczenia ww. limitu lub „chęci rozliczania VAT”, syndyk, tymczasowy nadzorca sądowy i zarządca tymczasowy, będą zobowiązani do rejestracji dla celów VAT.

Takie też stanowisko uznawano za prawidłowe w dotychczasowych interpretacjach podatkowych. Ustawa Prawo restrukturyzacyjne oraz ustawa o licencji doradcy restrukturyzacyjnego de facto zmieniła tylko nazwę licencji, nie zmieniła natomiast nic w zakresie funkcji, do których osobę posiadającą licencję syndyka powołuje sąd w postępowaniu upadłościowym, to jest funkcji syndyka, zarządcy tymczasowego, tymczasowego nadzorcy sądowego.

W świetle art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r., poz. 710, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych. bez względu na formę w jakiej dokonano czynności prawnej;
zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Zgodnie z art. 15 ust. 3 ustawy za wykonywaną samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 1, nie uznaje się czynności:

z tytułu których przychody zostały wymienione w art. 12 ust. 1-6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307, z późn. zm.);
(uchylony);
z tytułu których przychody zostały wymienione w art. 13 pkt 2-9 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r o podatku dochodowym od osób fizycznych, jeżeli z tytułu wykonania tych czynności osoby te są związane ze zlecającym wykonanie tych czynności prawnymi więzami tworzącymi stosunek prawny pomiędzy zlecającym wykonanie czynności i wykonującym zlecane czynności co do warunków wykonywania tych czynności, wynagrodzenia i odpowiedzialności zlecającego wykonanie tych czynności wobec osób trzecich.

Do czynności wykonywanych przez tymczasowego nadzorcę sadowego, zarządcę tymczasowego, czy syndyka masy upadłości zastosowanie znajduje przepis art. 13 pkt 6 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowiący, iż za przychody z działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2, uważa się przychody osób, którym sąd zlecił na podstawie właściwych przepisów wykonanie określonych czynności.

Zasady powoływania syndyka, tymczasowego nadzorcy sądowego, zarządcy przymusowego określa ustawa z dnia 28 lutego 2003 r. Prawo upadłościowe. Zgodnie art. 156 ust. 1 tej ustawy syndyka powołuje się w razie ogłoszenia upadłości obejmującej likwidację majątku upadłego. Zgodnie z art. 38 ust. 1 ustawy tymczasowego nadzorcę sądowego sąd ustanawia w celu zabezpieczenia majątku dłużnika. Zarządcę przymusowego powołuje się, gdy zachodzi obawa, że dłużnik będzie ukrywał swój majątek lub w inny sposób działał na szkodę wierzycieli (art. 40 ustawy).

Zgodnie z art. 162 ust. 1 cyt. ustawy, wynagrodzenie syndyka ustala sąd, jako sumę pięciu części składowych (sumy wypłaconej wierzycielom, liczby pracowników, liczby wierzycieli, czasu trwania postępowania, części ustalanej przez sąd) od dwukrotności do dwudziestokrotności podstawy wynagrodzenia lub w przypadku upadłości osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej zgodnie z art. 491 z symbolem 9 ustawy biorąc pod uwagę wysokości funduszów masy upadłości, stopnień zaspokojenia wierzycieli, nakład pracy, zakres czynności, czas trwania postępowania.

Wynagrodzenie tymczasowego nadzorcy sądowego i zarządcy przymusowego ustala sąd zgodnie z art. 38 ust. 1b, biorąc pod uwagę nakład pracy, zakres czynności podejmowanych w postępowaniu, stopień ich trudności oraz czas pełnienia funkcji.

Sąd powołuje syndyka, tymczasowego nadzorcę sądowego lub zarządcę przymusowego, określa jego wynagrodzenie, ale syndyk, tymczasowy nadzorca sądowy czy zarządca przymusowy wykonują swoje czynności w ramach postępowania upadłościowego, do którego zostali powołani, wykonują działalność usługodawcy, zaliczaną do działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów usług. Działalność tę wykonują samodzielnie zgodnie z nakazami wynikającymi z przepisów prawa upadłościowego i sądu otrzymując za to wynagrodzenie, czyli świadczą odpłatne usługi w rozumieniu art. 8 ust. 1 pkt 3 ustawy, które podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług według zasad ogólnych.

Stosownie zaś do art. 113 ust. 13 cyt. ustawy, zwolnień, o których mowa w ust. 1 i 9, nie stosuje się do importu towarów i usług, wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, dostawy towarów dla której podatnikiem jest ich nabywca, oraz m.in. podatników świadczących usługi prawnicze oraz usługi w zakresie doradztwa, a także usługi jubilerskie, przy czym takich usług w ramach pełnienia funkcji syndyka, tymczasowego nadzorcy sądowego lub zarządcy przymusowego doradca restrukturyzacyjny nie wykonuje.

Minister Finansów w § 27 rozporządzenia z dnia 28 marca 2011 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 68, poz. 360, ze zm), określił listę towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku, określone w art. 113 ust. 1 i 9 ustawy, stanowiącą załącznik do rozporządzenia. Pod pozycją 12 tego załącznika wskazano, że wyłączenie ze zwolnienia od podatku dotyczy „doradztwa, z wyłączeniem doradztwa rolniczego związanego z uprawą roślin i hodowlą zwierząt, a także związanego ze sporządzaniem planu zagospodarowania i modernizacji gospodarstwa rolnego”. Z powyższego wynika, że ustawa o podatku od towarów i usług oraz przepisy wykonawcze do tej ustawy nie definiują pojęcia doradztwa. W potocznym rozumieniu termin „doradztwo” obejmuje szereg usług doradczych, tj.: podatkowe, prawne, finansowe. Zakres znaczeniowy pojęcia „usługi w zakresie doradztwa” jest szerszy niż termin „usługi w zakresie doradztwa podatkowego”. Wobec braku w ustawie definicji doradztwa należy posiłkowo odwołać się do wykładni językowej. Zgodnie z Małym Słownikiem Języka Polskiego PWN, Warszawa 1994 „doradzać” znaczy udzielić porady, podać, wskazać sposób postępowania w jakiejś sprawie. Tak więc doradztwo jest udzieleniem fachowych zaleceń, porad, zwłaszcza ekonomicznych. Zatem użyty w ustawie o podatku od towarów i usług termin „usługi w zakresie doradztwa” należy rozumieć szeroko. Jednym z rodzajów doradztwa jest doradztwo podatkowe.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r., poz. 710, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Pojęcie towaru ustawodawca zdefiniował w art. 2 pkt 6 ustawy. Zgodnie z zapisem zawartym w tym przepisie, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

W przytoczonych przepisach została zrealizowana zasada powszechności opodatkowania wyrażona w art. 1 Dyrektywy 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347 z 11 grudnia 2006 r., str. 1, z późn. zm.). Definicja świadczenia usług stanowi dopełnienie definicji dostawy towarów, i tym samym opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają wszystkie czynności odpłatnego obrotu profesjonalnego.

Nie każda jednak czynność stanowiąca dostawę towarów lub świadczenie usługi w rozumieniu art. 7 ust. 1 oraz art. 8 ust. 1 ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, musi być wykonana przez podatnika.

Z treści art. 15 ust. 1 ustawy wynika, że podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Na mocy art. 15 ust. 2 ustawy, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Z kolei zgodnie z art. 15 ust. 3 ustawy, za wykonywaną samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 1, nie uznaje się czynności:

z tytułu których przychody zostały wymienione w art. 12 ust. 1-6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307, z późn. zm.);
(uchylony)
z tytułu których przychody zostały wymienione w art. 13 pkt 2-9 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, jeżeli z tytułu wykonania tych czynności osoby te są związane ze zlecającym wykonanie tych czynności prawnymi więzami tworzącymi stosunek prawny pomiędzy zlecającym wykonanie czynności i wykonującym zlecane czynności co do warunków wykonywania tych czynności, wynagrodzenia i odpowiedzialności zlecającego wykonanie tych czynności wobec osób trzecich.

Do czynności wykonywanych przez zarządcę, nadzorcę sądowego, czy syndyka masy upadłości zastosowanie znajduje przepis art. 13 pkt 6 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, stanowiący, iż za przychody z działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2, uważa się przychody osób, którym sąd zlecił na podstawie właściwych przepisów wykonanie określonych czynności.

Powołany wyżej przepis wyłącza zatem z opodatkowania podatkiem od towarów i usług czynności, z tytułu których przychody zostały wymienione w art. 13 pkt 2-9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jeżeli z tytułu wykonywania tych czynności zleceniobiorcy są związani ze zlecającym wykonanie tych czynności prawnymi więzami tworzącymi stosunek prawny pomiędzy nimi, co do:

warunków wykonania tych czynności,
wynagrodzenia,
odpowiedzialności zlecającego wykonanie tych czynności wobec osób trzecich.

Zasady powoływania syndyka, zarządcy oraz nadzorcy sądowego określa ustawa z dnia 28 lutego 2003 r. Prawo upadłościowe (Dz. U. z 2015 r., poz. 233, z późn. zm.).

Zgodnie z art. 156 ust. 1 ww. ustawy, syndyka powołuje się w przypadku ogłoszenia upadłości.

Natomiast, w myśl art. 38 ust. 1 sąd może zabezpieczyć majątek dłużnika przez ustanowienie tymczasowego nadzorcy sądowego.

Z kolei, według art. 40 ust. 1 sąd może stosować inne sposoby zabezpieczenia, w tym także zabezpieczenie przez ustanowienie zarządu przymusowego nad majątkiem dłużnika, jeżeli zachodzi obawa, że dłużnik będzie ukrywał swój majątek lub w inny sposób działał na szkodę wierzycieli, a także gdy dłużnik nie wykonuje poleceń tymczasowego nadzorcy sądowego. Zgodnie z ust. 2, ustanawiając zabezpieczenie przez zarząd przymusowy, sąd wyznacza zarządcę przymusowego oraz określa zakres i sposób wykonywania zarządu.

Na mocy art. 162 ust. 1 ustawy Prawo upadłościowe wynagrodzenie syndyka ustala się jako sumę pięciu części składowych, w granicach od dwukrotności do dwustusześćdziesięciokrotności podstawy wynagrodzenia.

Ponadto wskazać należy, że pomiędzy sądem upadłościowym a syndykiem, czy zarządcą lub nadzorcą nie istnieje również stosunek prawny, o którym mowa w art. 15 ust. 3 pkt 3 ustawy, w zakresie odpowiedzialności za powierzone funkcje. Sąd jako organ władzy powołuje syndyka, zarządcę lub nadzorcę sądowego i określa jego wynagrodzenie, nie pokrywa jednak kosztów wynagrodzenia i nie ponosi odpowiedzialności za działania i ewentualne szkody wynikające z prowadzonych przez syndyka (nadzorcę sądowego, zarządcę) czynności.

Zatem syndyk, zarządca czy nadzorca sądowy wykonując swoje czynności w ramach postępowania upadłościowego, do którego został powołany, wykonuje szeroko pojętą działalność usługodawcy, zaliczaną do działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy. Ponieważ działalność tę wykonuje samodzielnie zgodnie z nakazami wynikającymi z przepisów prawa upadłościowego i sądu, otrzymując za to wynagrodzenie, świadczy odpłatne usługi w rozumieniu art. 8 ust. 1 pkt 3 ustawy, które podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług według zasad ogólnych.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca nie jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem od towarów i usług. Posiada licencję syndyka, która w związku z wejściem w życie ustawy Prawo restrukturyzacyjne i ustawy o licencji doradcy restrukturyzacyjnego stała się licencją doradcy restrukturyzacyjnego. Zainteresowany jest osobą fizyczną prowadzącą działalność gospodarczą PKD 70.22.Z PKWIU 70.22.

Zakres działalności Wnioskodawcy to pełnienie funkcji syndyka, tymczasowego nadzorcy sądowego i zarządcy przymusowego, zgodnie z ustawą Prawo upadłościowe i postanowieniami sądu. Zainteresowany nie pełni i nie zamierza pełnić funkcji nadzorcy sądowego, czy nadzorcy układu, czy zarządu, o których mowa w ustawie Prawo restrukturyzacyjne.

Wnioskodawca nie zamierza, choć mógłby hipotetycznie posiadając licencję doradcy restrukturyzacyjnego pełnić funkcję nadzorcy, w tym nadzorcy układu, nadzorcy sądowego, zarządcy. Ale powyższe funkcje nie są przedmiotem zainteresowania Wnioskodawcy. Przedmiotem jego zainteresowania, prowadzenia i planowanego rozwoju działalności gospodarczej są tylko funkcje jakie może pełnić jako syndyk, tymczasowy nadzorca sądowy i zarządca przymusowy, zgodnie z ustawą Prawo upadłościowe.

Zainteresowany nie planuje wykonywać czynności doradczych w ogóle, bowiem zamierza zawęzić swą działalność tylko do funkcji, o których mowa w ustawie Prawo upadłościowe (syndyk, tymczasowy nadzorca sądowy, zarządca przymusowy). Wnioskodawca wykonuje czynności w imieniu własnym, na rzecz upadłego. Wynagrodzenie jest ustalane postanowieniem sądu i wypłacane ze środków budżetu państwa lub masy upadłości.

Wątpliwości Zainteresowanego dotyczą kwestii ustalenia, czy doradca restrukturyzacyjny w rozumieniu ustawy z dnia 15 czerwca 2007 r. o licencji doradcy restrukturyzacyjnego to jest osoba fizyczna, która prowadzi działalność gospodarczą, powołana przez sąd jako zarządca tymczasowy, tymczasowy nadzorca sądowy, syndyk masy upadłości korzysta ze zwolnienia od podatku VAT w rozumieniu art. 113 ust. 1 ustawy.

W dniu 1 stycznia 2016 r. weszła w życie ustawa Prawo restrukturyzacyjne (Dz. U. z 2016 r., poz. 1574), która powołała do życia zawód doradcy restrukturyzacyjnego.

W myśl art. 23 ww. ustawy, postępowanie restrukturyzacyjne prowadzi się z udziałem nadzorcy, którym jest nadzorca układu albo nadzorca sądowy, albo zarządcy.

Natomiast, zgodnie z art. 24 ust. 1, nadzorcą albo zarządcą może być osoba fizyczna, która posiada pełną zdolność do czynności prawnych i licencję doradcy restrukturyzacyjnego wydawaną na zasadach i w trybie określonych w ustawie z dnia 15 czerwca 2007 r. o licencji doradcy restrukturyzacyjnego (Dz. U. z 2016 r., poz. 883, która zastąpiła ustawę o licencji syndyka Dz. U. z 2014 r., poz. 776) albo spółka handlowa, której wspólnicy ponoszący odpowiedzialność za zobowiązania spółki bez ograniczenia całym swoim majątkiem albo członkowie zarządu reprezentujący spółkę posiadają taką licencję.

W konsekwencji, w myśl art. 453 ust. 1 z dniem wejścia w życie ustawy licencja syndyka staje się licencją doradcy restrukturyzacyjnego.

Zgodnie z nowym brzmieniem zmienionej ustawy, licencja doradcy restrukturyzacyjnego uprawnia do wykonywania wielu, także nowych czynności:

syndyka na podstawie ustawy z dnia 28 lutego 2003 r. - Prawo upadłościowe (t. j. Dz. U. z 2015 r., poz. 233, z późn. zm.),
nadzorcy i zarządcy na podstawie ustawy z dnia 15 maja 2015 r. - Prawo restrukturyzacyjne (t. j. Dz. U. z 2016 r., poz. 1574),
doradztwa restrukturyzacyjnego obejmującego udzielanie porad, opinii i wyjaśnień oraz świadczenia innych usług z zakresu restrukturyzacji i upadłości.

Zatem, zmieniona ustawa wyposażyła doradcę restrukturyzacyjnego w szersze kompetencje niż dotychczas posiadał syndyk. Wykonuje on czynności syndyka na podstawie ustawy Prawo upadłościowe, nadzorcy i zarządcy na podstawie ustawy Prawo restrukturyzacyjne oraz zarządcy w egzekucji przez zarząd przymusowy na podstawie Kodeksu postępowania cywilnego.

W związku z opisem sprawy, w którym Wnioskodawca wskazał, że w ramach swojej działalności będzie pełnił funkcje syndyka, tymczasowego nadzorcy sądowego i zarządcy przymusowego, zgodnie z ustawą Prawo upadłościowe, a nie będzie wykonywał usług z zakresu doradztwa restrukturyzacyjnego, należy rozstrzygnąć, czy ww. działalność Zainteresowanego, należy zaliczyć do usług, których świadczenie nie uprawnia do korzystania ze zwolnienia od podatku, o którym mowa w art. 113 ust. 1 ustawy.

Na mocy art. 113 ust. 1 ustawy, zwalnia się od podatku sprzedaż dokonywaną przez podatników, u których wartość sprzedaży nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 150.000 zł. Do wartości sprzedaży nie wlicza się kwoty podatku.

Natomiast, na podstawie art. 113 ust. 2 ustawy, do wartości sprzedaży, o której mowa w ust. 1, nie wlicza się:

wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów oraz sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju oraz sprzedaży wysyłkowej na terytorium kraju;
odpłatnej dostawy towarów i odpłatnego świadczenia usług, zwolnionych od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 lub przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3, z wyjątkiem:
1. transakcji związanych z nieruchomościami,
2. usług, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 7, 12 i 38-41,
3. usług ubezpieczeniowych
‒ jeżeli czynności te nie mają charakteru transakcji pomocniczych;
odpłatnej dostawy towarów, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji.

W myśl art. 113 ust. 4 ustawy podatnicy, o których mowa w ust. 1 i 9, mogą zrezygnować ze zwolnienia określonego w ust. 1 i 9 pod warunkiem pisemnego zawiadomienia o tym zamiarze naczelnika urzędu skarbowego przed początkiem miesiąca, w którym rezygnują ze zwolnienia, a w przypadku podatników rozpoczynających w trakcie roku podatkowego wykonywanie czynności określonych w art. 5, którzy chcą zrezygnować ze zwolnienia od pierwszej wykonanej czynności – przed dniem wykonania tej czynności.

Jak stanowi art. 113 ust. 5 ustawy, jeżeli wartość sprzedaży zwolnionej od podatku na podstawie ust. 1 przekroczy kwotę, o której mowa w ust. 1, zwolnienie traci moc począwszy od czynności, którą przekroczono tę kwotę.

Stosownie do art. 113 ust. 9 ustawy, zwalnia się od podatku sprzedaż dokonywaną przez podatnika rozpoczynającego w trakcie roku podatkowego wykonywanie czynności określonych w art. 5, jeżeli przewidywana przez niego wartość sprzedaży nie przekroczy, w proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej w roku podatkowym, kwoty określonej w ust. 1.

Zgodnie z art. 113 ust. 10 ustawy, jeżeli faktyczna wartość sprzedaży zwolnionej od podatku na podstawie ust. 9, w proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej, przekroczy w trakcie roku podatkowego kwotę określoną w ust. 1, zwolnienie traci moc począwszy od czynności, którą przekroczono tę kwotę.

W myśl art. 113 ust. 11 ustawy, podatnik, który utracił prawo do zwolnienia sprzedaży od podatku lub zrezygnował z tego zwolnienia, może, nie wcześniej niż po upływie roku, licząc od końca roku, w którym utracił prawo do zwolnienia lub zrezygnował z tego zwolnienia, ponownie skorzystać ze zwolnienia określonego w ust. 1.

Przepis ust. 11 stosuje się odpowiednio do podatnika będącego osobą fizyczną, który przed zakończeniem działalności gospodarczej utracił prawo do zwolnienia od podatku lub zrezygnował z tego zwolnienia, a następnie rozpoczął ponownie wykonywanie czynności, o których mowa w art. 5 (art. 113 ust. 11a ustawy).

Z kolei przepis art. 113 ust. 13 ustawy stanowi, że zwolnień, o których mowa w ust. 1 i 9, nie stosuje się do podatników:

dokonujących dostaw:
1. towarów wymienionych w załączniku nr 12 do ustawy,
2. towarów opodatkowanych podatkiem akcyzowym, w rozumieniu przepisów o podatku akcyzowym, z wyjątkiem:
3. budynków, budowli lub ich części, w przypadkach, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10 lit. a i b,
4. terenów budowlanych,
5. nowych środków transportu;
świadczących usługi:
1. prawnicze,
2. w zakresie doradztwa, z wyjątkiem doradztwa rolniczego związanego z uprawą i hodowlą roślin oraz chowem i hodowlą zwierząt, a także związanego ze sporządzaniem planu zagospodarowania i modernizacji gospodarstwa rolnego,
3. jubilerskie;
nieposiadających siedziby działalności gospodarczej na terytorium kraju.

Jak stanowi powyżej cyt. przepis art. 113 ust. 13 pkt 2 lit. a) i b) ustawy, zwolnień, o których mowa w ust. 1 i 9, nie stosuje się do podatników świadczących usługi prawnicze oraz usługi w zakresie doradztwa, z wyjątkiem doradztwa rolniczego związanego ze sporządzaniem planu zagospodarowania i modernizacji gospodarstwa rolnego. Wobec powyższego należy wskazać, że usługi w zakresie doradztwa (poza wskazanymi wyjątkami) nie mogą korzystać ze zwolnienia, o którym mowa w art. 113 ust. 1 i 9 ww. ustawy.

Zauważyć należy, że ustawa o podatku od towarów i usług oraz przepisy wykonawcze do tej ustawy nie definiują pojęcia doradztwa. W potocznym rozumieniu termin „doradztwo” obejmuje szereg usług doradczych, tj.: podatkowe, prawne, finansowe techniczne, inżynierskie i inne.

Wobec braku w ustawie definicji doradztwa należy posiłkowo odwołać się do wykładni językowej. Zgodnie z definicją zawartą w Słowniku Języka Polskiego PWN 2006, pod pojęciem „doradcy” należy rozumieć „tego, kto doradza”. Natomiast „doradzać”, w myśl powołanego wyżej Słownika Języka Polskiego PWN 2006, oznacza „udzielić porady, wskazać sposób postępowania w jakiejś sprawie”. Doradztwo jest zatem udzieleniem fachowych zaleceń, porad, np. ekonomicznych czy finansowych. Użyty w ustawie o podatku od towarów i usług termin „usługi w zakresie doradztwa” należy rozumieć w związku z tym szeroko.

Mając na uwadze przedstawione okoliczności sprawy oraz powołane uregulowania prawne należy stwierdzić, że skoro Zainteresowany podaje, że przedmiotem prowadzenia i planowanego rozwoju działalności gospodarczej są wyłącznie usługi z zakresu pełnienia funkcji syndyka, tymczasowego nadzorcy sądowego i zarządcy przymusowego, jednak bez wykonywania czynności doradczych, o których mowa w art. 113 ust. 13 pkt 2 lit. b ustawy, bowiem czynności z zakresu doradztwa restrukturyzacyjnego (obejmującego udzielanie porad, opinii i wyjaśnień oraz świadczenia innych usług z zakresu restrukturyzacji i upadłości), nie będą przedmiotem zainteresowania Wnioskodawcy, to Zainteresowanemu przysługiwać będzie prawo do korzystania ze zwolnienia od podatku od towarów i usług przewidzianego w art. 113 ust. 9 ustawy do momentu, gdy faktyczna wartość sprzedaży, w proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej, przekroczy w trakcie roku podatkowego kwotę 150.000 zł.

Jeżeli jednak faktyczna wartość sprzedaży zwolnionej od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 przekroczy kwotę, o której mowa w art. 113 ust. 1 ustawy, zwolnienie utraci moc począwszy od czynności, którą przekroczono tę kwotę.

Reasumując, doradca restrukturyzacyjny, powołany przez sąd jako syndyk, tymczasowy nadzorca sądowy i zarządca przymusowy i nie wykonujący czynności doradczych, korzystać będzie ze zwolnienia od podatku VAT w rozumieniu art. 113 ust. 1 ustawy, do momentu przekroczenia kwoty limitu wartości sprzedaży, tj. 150.000 zł.

Należy zaznaczyć, że Wnioskodawca utraci prawo do zwolnienia podmiotowego w momencie wykonania czynności doradztwa niezależnie od posiadanych przez Zainteresowanego uprawnień.

Ponadto tut. Organ informuje, że zgodnie z art. 14na pkt 2 ustawy Ordynacja podatkowa, przepisów art. 14k-14n dotyczących ochrony prawnej wynikającej z zastosowania się Wnioskodawcy do otrzymanej interpretacji nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe przedstawione we wniosku stanowią element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy o podatku od towarów i usług, tj. czynności dokonanych w ramach transakcji, które pomimo spełnienia warunków formalnych ustanowionych w przepisach ustawy, miały zasadniczo na celu osiągnięcie korzyści podatkowych, których przyznanie byłoby sprzeczne z celem, któremu służą te przepisy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin