2016.11.04 - Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu - 3063-ILPB1-1.4511.168.2016.2.AMN

Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
3063-ILPB1-1.4511.168.2016.2.AMN
z 4 listopada 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.) oraz § 5 pkt 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów stwierdza, że stanowisko, przedstawione we wniosku z dnia 1 września 2016 r. (data wpływu 6 września 2016 r.), uzupełnionym w dniach: 3 i 4 października 2016 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 6 września 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika.

Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, o których mowa w art. 14f § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, w związku z czym pismem z dnia 26 września 2016 r. znak 3063-ILPB1-1.4511.168.2016.1.AMN na podstawie art. 169 § 1 i § 2 oraz art. 155 § 1 tej ustawy wezwano Wnioskodawcę do usunięcia braków w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Wezwanie skutecznie doręczono w dniu 29 września 2016 r., wniosek uzupełniono w dniach: 3 i 4 października 2016 r.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Zgodnie z art. 43 Kodeksu karnego wykonawczego, tworzony jest Fundusz Pomocy Pokrzywdzonym oraz Pomocy Postpenitencjarnej. Środki funduszu są przeznaczane między innymi na pomoc postpenitencjarną dla osób pozbawionych wolności, zwalnianym z zakładów karnych i aresztów śledczych oraz członkom ich rodzin. Fundusz jest funduszem celowym, którego podstawą jest zatwierdzony przez dysponenta - Ministra Sprawiedliwości, plan sporządzony z uwzględnieniem wyodrębnienia pomocy osobom pokrzywdzonym przestępstwem oraz pomocy postpenitencjarnej.

Fundusz, którego zasady działania określa rozporządzenie Ministra Sprawiedliwości z dnia 29 września 2015 r. w sprawie Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym oraz Pomocy Postpenitencjarnej (Dz. U. z 2015 r., poz. 1544, z późn. zm.), przeznaczony jest na pokrywanie kosztów czasowego zakwaterowania lub udzielanie schronienia w ośrodku dla bezdomnych, okresową dopłatę do bieżących zobowiązań czynszowych i opłat za energię cieplną, energię elektryczną, gaz, wodę, opał, odbiór nieczystości stałych i płynnych za lokal mieszkalny lub dom jednorodzinny, do którego osoba uprawniona posiada tytuł prawny, proporcjonalnie do liczby osób stale zamieszkujących w tym lokalu lub domu; organizowanie i finansowanie poradnictwa prawnego, promocji zatrudnienia i aktywizacji zawodowej, organizowanie i finansowanie szkoleń i kursów podnoszących kwalifikacje zawodowe oraz pokrywanie kosztów egzaminów potwierdzających kwalifikacje zawodowe; organizowanie i finansowanie programów podnoszących kompetencje społeczne, mających na celu przeciwdziałanie czynnikom kryminogennym, a zwłaszcza agresji i przemocy, w tym przemocy w rodzinie, oraz problemom uzależnień; zakup materiałów, narzędzi, wyposażenia oraz urządzeń niezbędnych do realizacji programów, o których mowa powyżej, oraz szkoleń i kursów podnoszących kwalifikacje zawodowe, a także wykonywania pracy nieodpłatnej; pokrywanie kosztów związanych ze specjalistycznym leczeniem lub rehabilitacją leczniczą oraz uzyskiwaniem orzeczeń o niepełnosprawność, stopniu niepełnosprawności lub niezdolności do pracy; pokrywanie kosztów transportu specjalnego, zgodnie ze wskazaniami lekarskimi, lub przejazdów do miejsca pobytu, nauki, terapii, pracy, zwłaszcza wykonywanej nieodpłatnie; pokrywanie kosztów związanych z uzyskaniem dowodu osobistego oraz innych dokumentów niezbędnych do uzyskania pomocy; pokrywanie kosztów badań specjalistycznych wymaganych przy kwalifikowaniu do udziału w programach, szkoleniach i kursach podnoszących kwalifikacje zawodowe oraz pracy wykonywanej nieodpłatnie; pokrywanie kosztów grupowego ubezpieczenia od następstw nieszczęśliwych wypadków osób zakwalifikowanych do udziału w szkoleniach i kursach podnoszących kwalifikacje zawodowe, programach oraz pracy wykonywanej nieodpłatnie; promowanie i wspieranie inicjatyw i przedsięwzięć służących skutecznej readaptacji skazanych, działań o charakterze edukacyjnym i informacyjnym organizowanie i prowadzenie szkoleń, organizowanie i zlecanie badań naukowych dotyczących sytuacji osób skazanych; pokrywanie kosztów związanych z organizacją i udzielaniem pomocy rzeczowej w formie:

żywności lub bonów żywnościowych,
odzieży, bielizny, obuwia, środków czystości i higieny osobistej lub bonów towarowych,
biletów komunikacji publicznej,
leków, środków opatrunkowych i sanitarnych,
wyrobów medycznych, w tym protez, przedmiotów ortopedycznych środków pomocniczych,
pomocy naukowych, dydaktycznych, książek i materiałów biurowych,
niezbędnych przedmiotów wyposażenia domowego lub innych przedmiotów użytku osobistego ułatwiających funkcjonowanie społeczne w miejscu zamieszkania lub pobytu, zwłaszcza osób niepełnosprawnych,
materiałów, narzędzi i wyposażenia niezbędnego do uczestnictwa w szkoleniu zawodowym wykonywania wyuczonego zawodu albo prowadzenia działalności gospodarczej na własny rachunek;

oraz udzielania świadczeń pieniężnych na cel wskazany przez organ lub podmiot udzielający pomocy.

Nie pokrywa się kosztów związanych ze specjalistycznym leczeniem lub rehabilitacją leczniczą, a także z wyrobami medycznymi, o których mowa w pkt 13 lit. e), jeżeli mogą one być pokryte na zasadach określonych w ustawie z dnia 27 sierpnia 2004 r. świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych, chyba że otrzymanie takich samych świadczeń jest niemożliwe albo napotyka na szczególne trudności.

W Sądzie Rejonowym podstawową formą pomocy jest pomoc rzeczowa określona w § 30 ust. 1 pkt 13 rozporządzenia MS w formie bonów realizowanych na zakup artykułów żywnościowych (za wyjątkiem napojów alkoholowych i wyrobów tytoniowych), odzieży, bielizny, obuwia, środków czystości i higieny osobistej, niezbędnych przedmiotów wyposażenia we wskazanych placówkach handlowych przez beneficjentów tej pomocy, na podstawie otrzymanych z Sądu bonów.

W szczególnie uzasadnionych przypadkach i w ramach możliwości finansowych Sądu pomoc postpenitencjarna może być udzielona w gotówce lub przelewem. Z tytułu udzielenia pomocy przez kuratora zawodowego w innej formie - wyszczególnionej w § 30 rozporządzenia.

Organem uprawnionym do udzielania pomocy postpenitencjarnej jest sądowy kurator zawodowy oraz kierownik zespołu kuratorskiej służby sądowej dla dorosłych sądu rejonowego. Pomocy udziela się na wniosek lub z urzędu.

W 2015 roku Wnioskodawca od bonów nie naliczył, nie potrącił i nie odprowadził zaliczki na podatek dochodowy ale wystawił informację podatkową PIT-8C, dla osób którym te świadczenia zostały przyznane w 2015 roku.

W 2016 roku Wnioskodawca udzielając pomocy postpenitencjarnej od wypłaconej kwoty/ przyznanych bonów nie potrąca i nie odprowadza zaliczki na podatek dochodowy a w przyszłym okresie (2017 roku) zaniecha wystawiania informacji podatkowej PIT-8C, dla osób którym te świadczenia zostały przyznane.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

Czy świadczenia udzielone z Funduszu Pomocy Postpenitencjarnej (zapomogi pieniężne, pomoc rzeczowa w bonach towarowych przeznaczonych na zakup żywności, artykułów sanitarnych gospodarstwa domowego, odzież) przez Wnioskodawcę, Sąd Rejonowy może zaliczyć do świadczeń pomocy społecznej objętych zwolnieniem podatkowym na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 79 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych?
Czy obecne postępowanie Wnioskodawcy (zaistniały stan faktyczny) nie potrącania i nie odprowadzania zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych oraz (zdarzenie przyszłe) nie wystawienie informacji podatkowej PIT-8C za 2016 rok, dla osób którym te świadczenia zostały przyznane jest prawidłowe?

Zdaniem Wnioskodawcy, na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 79 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wolne są świadczenia z pomocy społecznej. Z treści art. 7 ust. 12 ustawy o pomocy społecznej wynika, że pomocy na zasadach określonych w ustawie udziela się osobom, rodzinom, w szczególności z powodu trudności w przystosowaniu do życia po opuszczeniu zakładu karnego oraz z treści art. 7 ust. 14 wskutek zdarzenia losowego lub w sytuacji kryzysowej, w której osoby opuszczające zakład kamy się znajdują. Obowiązek wykonywania zadań pomocy społecznej spoczywa na organach jednostek samorządu terytorialnego oraz na administracji rządowej w zakresie ustalonym ustawami (art. 2 ust. 2 ustawy o pomocy społecznej). Z wydanego na podstawie art. 43 § 19 ustawy Kodeks kamy wykonawczy rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 29 września 2015 r. w sprawie Funduszu Pomocy Postpenitencjarnej wynika, iż udzielenie pomocy powinno mieć na celu ułatwienie społecznej readaptacji, a w szczególności przeciwdziałania powrotowi do przestępstwa, powinno udzielać się skazanym oraz ich rodzinom niezbędnej pomocy, zwłaszcza materialnej, medycznej, w znalezieniu pracy i zakwaterowaniu, a także porad prawnych. Pomocy tej udzielają właściwe organy administracji rządowej i samorządu terytorialnego oraz kuratorzy sądowi; pomocy tej mogą również udzielać podmioty, o których mowa w art. 38 § 1 wykonawczy rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 29 września 2015 r.

Z powołanych na wstępie przepisów ustawy o pomocy społecznej wynika, że świadczenia wypłacane osobom zwalnianym z zakładów karnych i aresztów śledczych na podstawie przepisów rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości mieszczą się w zakresie pomocy społecznej, zatem nie podlegają opodatkowaniu co wynika z art. 21 ust. 1 pkt 79 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Stosownie do art. 11 ust. 1 ww. ustawy, przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19, art. 25b i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Katalog źródeł przychodów, do których zalicza się dochody (przychody) podlegające opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, zawiera art. 10 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Nie jest to jednak katalog zamknięty, o czym świadczy zapis art. 10 ust. 1 pkt 9 w związku z art. 20 ust. 1 tej ustawy.

W świetle zapisu art. 10 ust. 1 pkt 9 w związku z art. 20 ust. 1 powołanej ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych źródłami przychodów są przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, za które uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, kwoty uzyskane z tytułu zwrotu z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego oraz wypłaty z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego, w tym także dokonane na rzecz osoby uprawnionej na wypadek śmierci oszczędzającego, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i art. 17.

Zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują świadczeń z tytułu działalności, o której mowa w art. 13 pkt 2 i 4-9 oraz art. 18, osobom określonym w art. 3 ust. 1, są obowiązane jako płatnicy pobierać, z zastrzeżeniem ust. 4, zaliczki na podatek dochodowy, stosując do dokonywanego świadczenia, pomniejszonego o miesięczne koszty uzyskania przychodów w wysokości określonej w art. 22 ust. 9 oraz o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b, najniższą stawkę podatkową określoną w skali, o której mowa w art. 27 ust. 1.

Przepis art. 42 ust. 1 ww. ustawy stanowi, że płatnicy, o których mowa w art. 41, przekazują kwoty pobranych zaliczek na podatek oraz kwoty zryczałtowanego podatku w terminie do 20 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym pobrano zaliczki (podatek) - na rachunek urzędu skarbowego, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania płatnika wykonuje swoje zadania, a jeżeli płatnik nie jest osobą fizyczną, według siedziby bądź miejsca prowadzenia działalności, gdy płatnik nie posiada siedziby. Jednakże w przypadku gdy podatek został pobrany zgodnie z art. 30a ust. 2a, płatnicy, o których mowa w art. 41 ust. 10, przekazują kwotę tego podatku na rachunek urzędu skarbowego, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych wykonuje swoje zadania.

W myśl art. 42a cytowanej ustawy, osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują wypłaty należności lub świadczeń, o których mowa w art. 20 ust. 1, z wyjątkiem dochodów (przychodów) wymienionych w art. 21, art. 52, art. 52a i art. 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku, od których nie są obowiązane pobierać zaliczki na podatek lub zryczałtowanego podatku dochodowego, są obowiązane sporządzić informację według ustalonego wzoru o wysokości przychodów i w terminie do końca lutego następnego roku podatkowego, z zastrzeżeniem art. 45ba ust. 4, przesłać ją podatnikowi oraz urzędowi skarbowemu, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika wykonuje swoje zadania, a w przypadku podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2a, urzędowi skarbowemu, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych wykonuje swoje zadania.

Stosownie do postanowień art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 12 marca 2004 r. o pomocy społecznej (Dz. U. z 2016 r. poz. 930, z późn. zm.), pomoc społeczna jest instytucją polityki społecznej państwa, mającą na celu umożliwienie osobom i rodzinom przezwyciężanie trudnych sytuacji życiowych, których nie są one w stanie pokonać, wykorzystując własne uprawnienia, zasoby i możliwości.

Pomoc społeczną organizują organy administracji rządowej i samorządowej, współpracując w tym zakresie, na zasadzie partnerstwa, z organizacjami społecznymi i pozarządowymi, Kościołem Katolickim, innymi kościołami, związkami wyznaniowymi oraz osobami fizycznymi i prawnymi (art. 2 ust. 2 powołanej ustawy).

Ponadto, jak wynika z art. 7 pkt 12 powołanej ustawy, pomocy społecznej udziela się osobom i rodzinom w szczególności z powodu trudności w przystosowaniu do życia po zwolnieniu z zakładu karnego.

Zakres i tryb udzielania pomocy osobom pozbawionym wolności, zwalnianym z zakładów karnych i aresztów śledczych oraz członkom ich rodzin określa rozporządzenie Ministra Sprawiedliwości z dnia 29 września 2015 r. w sprawie Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym oraz Pomocy Postpenitencjarnej (Dz. U. z 2015 r. poz. 1544).

Jak wynika z postanowień tego rozporządzenia, osobom zwolnionym z zakładów karnych lub aresztów śledczych, a także członkom ich rodzin, udziela się pomocy nie dłużej niż przez okres 3 miesięcy od dnia zwolnienia, chyba że konieczność przedłużenia tego okresu do 6 miesięcy wynika ze szczególnych okoliczności, takich jak choroba lub czasowa niezdolność do pracy (§ 32 ust. 2 ww. aktu normatywnego).

W myśl postanowień § 30 ust. 1 cytowanego rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości w sprawie Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym oraz Pomocy Postpenitencjarnej, środki Funduszu, pochodzące ze źródeł, o których mowa w art. 43 § 7 pkt 2-5 ustawy, przeznacza się na udzielanie pomocy osobom pozbawionym wolności, zwalnianym z zakładów karnych i aresztów śledczych oraz członkom ich rodzin poprzez:

pokrywanie kosztów czasowego zakwaterowania lub udzielanie schronienia w ośrodku dla bezdomnych;
okresową dopłatę do bieżących zobowiązań czynszowych i opłat za energię cieplną, energię elektryczną, gaz, wodę, opał, odbiór nieczystości stałych i płynnych za lokal mieszkalny lub dom jednorodzinny, do którego osoba uprawniona posiada tytuł prawny, proporcjonalnie do liczby osób stale zamieszkujących w tym lokalu lub domu;
organizowanie i finansowanie poradnictwa prawnego, promocji zatrudnienia i aktywizacji zawodowej;
organizowanie i finansowanie szkoleń i kursów podnoszących kwalifikacje zawodowe oraz pokrywanie kosztów egzaminów potwierdzających kwalifikacje zawodowe;
organizowanie i finansowanie programów podnoszących kompetencje społeczne, mających na celu przeciwdziałanie czynnikom kryminogennym, a zwłaszcza agresji i przemocy, w tym przemocy w rodzinie, oraz problemom uzależnień;
zakup materiałów, narzędzi, wyposażenia oraz urządzeń niezbędnych do realizacji programów, o których mowa w pkt 5, oraz szkoleń i kursów podnoszących kwalifikacje zawodowe, a także wykonywania pracy nieodpłatnej;
pokrywanie kosztów związanych ze specjalistycznym leczeniem lub rehabilitacją leczniczą oraz uzyskiwaniem orzeczeń o niepełnosprawności, stopniu niepełnosprawności lub niezdolności do pracy;
pokrywanie kosztów transportu specjalnego, zgodnie ze wskazaniami lekarskimi, lub przejazdów do miejsca pobytu, nauki, terapii, pracy, zwłaszcza wykonywanej nieodpłatnie;
pokrywanie kosztów związanych z uzyskaniem dowodu osobistego oraz innych dokumentów niezbędnych do uzyskania pomocy;
pokrywanie kosztów badań specjalistycznych wymaganych przy kwalifikowaniu do udziału w programach, o których mowa w pkt 5, szkoleniach i kursach podnoszących kwalifikacje zawodowe oraz pracy wykonywanej nieodpłatnie;
pokrywanie kosztów grupowego ubezpieczenia od następstw nieszczęśliwych wypadków osób zakwalifikowanych do udziału w szkoleniach i kursach podnoszących kwalifikacje zawodowe, programach, o których mowa w pkt 5, oraz pracy wykonywanej nieodpłatnie;
promowanie i wspieranie inicjatyw i przedsięwzięć służących skutecznej readaptacji skazanych, działań o charakterze edukacyjnym i informacyjnym, organizowanie i prowadzenie szkoleń, organizowanie i zlecanie badań naukowych dotyczących sytuacji osób skazanych;
pokrywanie kosztów związanych z organizacją i udzielaniem pomocy rzeczowej w formie:
1. żywności lub bonów żywnościowych,
2. odzieży, bielizny, obuwia, środków czystości i higieny osobistej lub bonów towarowych,
3. biletów komunikacji publicznej,
4. leków, środków opatrunkowych i sanitarnych,
5. wyrobów medycznych, w tym protez, przedmiotów ortopedycznych i środków pomocniczych,
6. pomocy naukowych, dydaktycznych, książek i materiałów biurowych,
7. niezbędnych przedmiotów wyposażenia domowego lub innych przedmiotów użytku osobistego ułatwiających funkcjonowanie społeczne w miejscu zamieszkania lub pobytu, zwłaszcza osób niepełnosprawnych,
8. materiałów, narzędzi i wyposażenia niezbędnego do uczestnictwa w szkoleniu zawodowym, wykonywania wyuczonego zawodu albo prowadzenia działalności gospodarczej na własny rachunek;
udzielanie świadczeń pieniężnych na cel wskazany przez organ lub podmiot udzielający pomocy.

Przechodząc na grunt przepisów podatkowych należy wyjaśnić, że na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 79 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wolne od podatku dochodowego są świadczenia z pomocy społecznej.

Przepis ten nie odwołuje się wprost do ustawy o pomocy społecznej, zatem obejmuje swą dyspozycją także świadczenia, których celem jest pomoc społeczna, przyznane na podstawie innych przepisów.

W przedmiotowej sprawie Wnioskodawca udziela pomocy rzeczowej określonej w § 30 ust. 1 pkt 13 ww. rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości, w formie bonów realizowanych na zakup artykułów żywnościowych (za wyjątkiem napojów alkoholowych i wyrobów tytoniowych), odzieży, bielizny, obuwia, środków czystości i higieny osobistej, niezbędnych przedmiotów wyposażenia we wskazanych placówkach handlowych. W szczególnie uzasadnionych przypadkach i w ramach możliwości finansowych Sądu, pomoc postpenitencjarna może być udzielona w gotówce lub przelewem.

W 2015 roku Wnioskodawca nie naliczył, nie potrącił i nie odprowadził zaliczki na podatek dochodowy od bonów, ale wystawił informację podatkową PIT-8C, dla osób którym te świadczenia zostały przyznane w 2015 roku.

W 2016 roku Wnioskodawca udzielając pomocy postpenitencjarnej z wypłaconej kwoty/ przyznanych bonów nie potrąca i nie odprowadza zaliczki na podatek dochodowy a w przyszłym okresie (2017 roku) zaniecha wystawiania informacji podatkowej PIT-8C, dla osób którym te świadczenia zostały przyznane.

Wobec powyższego należy uznać, że świadczenia udzielone przez Wnioskodawcę z Funduszu Pomocy Postpenitencjarnej (zapomogi pieniężne, pomoc rzeczowa w bonach towarowych przeznaczonych na zakup żywności, artykułów sanitarnych gospodarstwa domowego, odzież) na podstawie przepisów powołanego rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości, objęte są zwolnieniem z opodatkowania podatkiem dochodowym na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 79 ustawy. W konsekwencji na Wnioskodawcy, jako płatniku, nie ciąży obowiązek potrącania i odprowadzania zaliczki na podatek dochodowy od ww. świadczeń. Zainteresowany nie jest również obowiązany do wystawiania informacji PIT-8C dla osób, którym te świadczenia zostały przyznane.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin