Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPB2/415-921/14-8/MM
z 25 października 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2015 r., poz. 613 ze zm.) oraz § 5 pkt 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów – uwzględniając prawomocny wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, sygn. akt III SA/Wa 1670/15 (data wpływu 10 października 2016 r.) - stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 20 listopada 2014 r. (data wpływu 24 listopada 2014 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych związanych z otrzymaniem akcji w wyniku realizacji Restricted Stock Unit – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 24 listopada 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych związanych z otrzymaniem akcji w wyniku realizacji Restricted Stock Unit.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca jest pracownikiem spółki G. Sp. z o.o. (dalej: „Pracodawca”), która należy do międzynarodowej grupy kapitałowej G. (dalej; „Grupa”). W celu motywacji i wzmocnienia lojalności kluczowych pracowników spółek należących do Grupy, oraz zwiększenia ich zaangażowania w pracę mającą na celu długoterminowy rozwój Grupy, wprowadzony został program motywacyjny P. (dalej; „Program”).

Wnioskodawca oraz pozostali pracownicy Spółki objęci Programem otrzymują od C. z siedzibą w Stanach Zjednoczonych (dalej; „Spółka Amerykańska”) nagrodę w postaci Restricted Stock Unit (dalej: „RSU”). RSU to warunkowe prawo do nabycia akcji Spółki Amerykańskiej; nabycie odroczone jest w czasie na z góry określony okres (tzw. okres restrykcji). RSU nie podlegają sprzedaży ani jakiejkolwiek innej formie swobodnego dysponowania. Po upływie okresu restrykcji Wnioskodawca otrzymuje akcje na własność i nabywa prawo do dysponowana nimi (realizacja RSU), Nabycie akcji w ramach realizacji RSU ma charakter nieodpłatny.

Zasady funkcjonowania Programu dotyczącego RSU:

• Program zarządzany jest przez Komitet, który decyduje o tym, komu i w jakiej wysokości zostanie przyznana nagroda.
  

• RSU realizowane są w częściach, dla których okres restrykcji jest różny.
  

• Realizacja RSU następuje pod warunkiem spełnienia przesłanek wynikających z postanowień Programu: uczestnik co do zasady pozostaje pracownikiem jednej ze spółek Grupy zarówno w okresie restrykcji, jak i w dniu realizacji RSU, uczestnik osiągnął cele dla niego wyznaczone; w przypadku niezrealizowania któregoś z warunków uczestnik traci prawo do nabycia akcji lub ich części.
  

• RSU jest niezbywalne i nie może zostać przeniesione na osobę trzecią.
  

• Pracownicy posiadający RSU nie mają żadnych praw przysługujących akcjonariuszom, m.in. prawa do dywidendy, prawa głosu; prawa te nabywają w momencie nabycia akcji.
  

• Po upływie okresu restrykcji pracownicy otrzymują akcje Spółki Amerykańskiej na swoje rachunki maklerskie prowadzone za granicą i mogą nimi rozporządzać bez ograniczeń.
  

• Wykonawcą Programu jest zewnętrzna, niezależna Spółka (m.in. przekazywanie akcji na konta maklerskie uczestników).
  
  
  

Pracodawca Wnioskodawcy nie ma wpływu na wybór uczestników programu ani na wartość gratyfikacji im przyznanej. Zasady uczestnictwa w Programie nie wynikają z umowy o pracę zawartej przez Pracodawcę z Wnioskodawcą ani z obowiązujących regulaminów wynagradzania, lecz zawarte są w globalnym planie obowiązującym wszystkie spółki z Grupy. Wnioskodawca nie może kierować roszczeń dotyczących RSU do Pracodawcy.

Pracodawca Wnioskodawcy jest w posiadaniu interpretacji indywidualnej Ministra Finansów z dnia 25 września 2014 roku (znak: IPPB2/415-521/14-2/MK1) potwierdzającej, iż skutki podatkowe z tytułu nieodpłatnego otrzymania przez pracowników G. Sp. z o.o. prawa do nabycia akcji (RSU), a w dalszej kolejności akcji Spółki Amerykańskiej, nie rodzą po stronie Pracodawcy (G. Sp. z o.o.) obowiązków płatnika ani obowiązków informacyjnych wynikających z przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy przyznanie RSU skutkuje po stronie Wnioskodawcy powstaniem przychodu? Jeśli tak, to z jakiego źródła oraz w jakiej dacie należy rozpoznać przychód?
2. Czy otrzymanie akcji (realizacja RSU) przez Wnioskodawcę skutkuje po jego stronie powstaniem przychodu? Jeśli tak, to z jakiego źródła oraz w jakiej dacie należy rozpoznać przychód z tytułu otrzymanych akcji?
   
   

Przedmiotowa interpretacja dotyczy pytania Nr 2. W pozostałym zakresie zostało wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Zdaniem Wnioskodawcy, otrzymanie przez niego akcji (realizacja RSU) również nie prowadzi do przysporzenia majątkowego po jego stronie. Pogląd taki został ukształtowany w orzecznictwie sądów administracyjnych, które potwierdza, że nieodpłatne otrzymanie akcji w ramach pracowniczych programów motywacyjnych nie stanowi przychodu.

Akcje są papierami wartościowymi inkorporującymi zarówno prawa, jak i obowiązki akcjonariusza w stosunku do spółki będącej emitentem akcji. Moment uzyskania dochodu z akcji nie jest tożsamy z momentem ich nabycia bez względu na formę tego nabycia (w tym przypadku w wyniku bezpłatnego nabycia akcji poprzez uczestnictwo Wnioskodawcy w Programie). Cechą papierów wartościowych, jakimi są akcje, jest to, iż generują dochód w przyszłości: w postaci dywidendy, czy też - w przypadku ich odpłatnego zbycia - w postaci różnicy pomiędzy przychodem ze sprzedaży a kosztami poniesionymi na ich nabycie. W świetle powyższego znaczenia, oraz brzmienia przepisu art. 11 ust. 1 ustawy PIT, należy uznać, że przekazanie Wnioskodawcy akcji Spółki Amerykańskiej w ramach Programu nie powoduje powstania u niego przychodu w dacie realizacji RSU, Przychód powstanie dopiero w momencie ewentualnego odpłatnego zbycia akcji. Argument taki wielokrotnie przywoływany był w orzecznictwie NSA, m.in. w wyroku z dn. 9.12.2011r. (sygn. II FSK 1113/10) oraz wyroku z dn. 21.02.2013 (sygn. II FSK 1268/11).

Inną cechą akcji jest ich zmienna wartość rynkowa. Oznacza to, że wartość rynkowa z dnia nabycia jest wartością chwilową, która ulega zmianie z dnia na dzień (zwłaszcza w przypadku akcji notowanych na giełdzie). W związku z tym sprzedaż akcji, która w praktyce pracowniczych programów motywacyjnych ma miejsce często w krótkim czasie po ich nabyciu, następuje bardzo często po cenie niższej niż wynikająca z wartości rynkowej z dnia nabycia. Oznacza to, że podatnik sprzedaje akcje ze stratą (w sensie ekonomicznym). Opodatkowanie wartości rynkowej z chwili nabycia akcji oznaczałoby, że podatek płacony jest de facto od wartości, której podatnik nie otrzymał. Sytuacja taka jest niedopuszczalna z punktu widzenia zasad opodatkowania.

Ponadto należy przywołać stanowisko NSA, iż „okoliczność, że akcje zostały nabyte nieodpłatnie znajdzie odzwierciedlenie przy ustalaniu wysokości dochodu w przypadku odpłatnego zbycia tych akcji. Zasady opodatkowania przychodów z odpłatnego zbycia papierów wartościowych zostały określone w art. 30b ustawy PIT. Sprzedaż akcji nabytych nieodpłatnie przez uczestników programu oznacza zerowy koszt uzyskania przychodów, a w konsekwencji zwiększenie podstawy opodatkowania i wyższy podatek dochodowy. Korzyść, którą uczestnik programu uzyskuje w postaci nieodpłatnego nabycia akcji zostanie uwzględniona przy opodatkowaniu w momencie realizacji dochodu czyli przy sprzedaży nabytych w ten sposób akcji” (wyrok z dn. 21.02.2013 sygn. II FSK 1268/11). Konkluzja ta będzie mieć również zastosowanie do przedstawionego powyżej stanu faktycznego.

Jednocześnie na uwagę zasługuje zasada, iż dochód z tego samego tytułu może być opodatkowany tylko raz i może być, zgodnie z zasadą wyrażoną w art. 10 ust. 1 ustawy PIT, przyporządkowany tylko do jednego źródła przychodów. Uznanie, że przychód powstaje w momencie bezpłatnego nabycia akcji, jako równowartość ceny rynkowej tychże akcji, a następnie przy obliczaniu dochodu ze zbycia tych akcji uwzględnienie zerowych kosztów ich nabycia prowadziłoby do podwójnego opodatkowania części dochodu (raz w momencie nabycia, a drugi raz w momencie zbycia akcji). Stanowisko takie zostało przyjęte przez NSA w wyroku z dn. 9.12.2011 (sygn. II FSK 1113/10).

Podsumowując powyższe, w przypadku otrzymania akcji przez Wnioskodawcę (realizacja RSU) przychód z tytułu udziału w Programie nie powstanie. Opodatkowaniu podlegać będzie przychód powstały dopiero w momencie sprzedaży nabytych akcji.

Przedmiotowy wniosek w zakresie pytania nr 2 obarczony był brakami formalnymi. W związku z tym pismem z dnia 19 lutego 2015 r. Nr IPPB2/415-921/14-4/MK1 na podstawie art. 169 § 1 w zw. z art. 14h ustawy Ordynacja podatkowa, wezwano Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania poprzez:

• jednoznaczne wyjaśnienie, czy przyznane Wnioskodawcy warunkowe prawo do nieodpłatnego otrzymania akcji stanowi pochodny instrument finansowy w rozumieniu art. 5a pkt 13 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, czy też inny instrument finansowy w myśl ustawy o obrocie instrumentami finansowymi, czy też inne prawo do nabycia w ramach programu akcji, do którego nie będą miały zastosowania przepisy ustawy o obrocie instrumentami finansowymi?
  
  
  

Wezwanie skutecznie doręczono w dniu 23 lutego 2015 r. Wnioskodawca w terminie pismem z dnia 2 marca 2015 r. (data nadania 2 marca 2015 r., data wpływu 4 marca 2015 r.) przesłał do tut. organu podatkowego uzupełnienie do złożonego wniosku.

Wnioskodawca w nadesłanej odpowiedzi wskazał, że opisany we wniosku program motywacyjny prowadzony jest w oparciu o regulamin amerykański. Regulamin ten nie odwołuje się do pojęcia pochodnych instrumentów finansowych. Ponadto, wszystkie istotne elementy stanu faktycznego, w tym charakterystyka jednostek RSU, zostały wyczerpująco przedstawione w treści wniosku. Co więcej, Wnioskodawca podkreślił, iż odpowiedź na pytanie, czy jednostki RSU, spełniają definicję legalną „pochodnych instrumentów finansowych”, zawartą w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych czy też inny instrument finansowy w myśl ustawy o obrocie instrumentami finansowymi czy też inne prawo do nabycia w ramach programu akcji, do którego nie będą miały zastosowania przepisy ustawy o obrocie instrumentami finansowymi, stanowi element oceny prawnej, a nie element zaistniałego stanu faktycznego.

Z tego względu, jak już zostało podniesione, zamieszczenie tego rodzaju oceny prawnej w treści wniosku mogłoby ewentualnie mieć miejsce w ramach przedstawienia własnego stanowiska, a nie w ramach opisu stanu faktycznego.

W świetle powyższego, wszystkie istotne elementy stanu faktycznego, w tym charakterystyka warunkowego prawa do nabycia akcji Spółki Amerykańskiej (RSU), zostały wyczerpująco przedstawione w treści wniosku i powinny pozwolić Organowi interpretacyjnemu na dokonanie wykładni przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W związku z powyższym, w oparciu o przepis art. 14g § 1 i § 3 ustawy Ordynacja podatkowa w dniu 5 marca 2015 r. Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie wydał postanowienie Nr IPPB2/415-4921/14-7/MK1 o pozostawieniu bez rozpatrzenia z uwagi na nieuzupełnienie braków formalnych oraz poinformował o zwrocie dokonanej opłaty na rachunek bankowy Wnioskodawcy.

Nie zgadzając się z powyższym rozstrzygnięciem pismem z dnia 12 marca 2015 r. (data wpływu 16 marca 2015 r.) Strona na podstawie art. 236 ustawy Ordynacja podatkowa złożyła, w wymaganym przepisami prawa terminie zażalenie.

Po dokonaniu analizy zarzutów przytoczonych w zażaleniu Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów, stwierdził brak podstaw do zmiany ww. postanowienia, co przedstawiono w postanowieniu zawartym w piśmie z dnia 15 kwietnia 2015 r. Nr IPPB2/4511-2-4/15-2/MK1/AS utrzymującym w mocy postanowienie z dnia 5 marca 2015 r. Nr IPPB2/415-921/14-7/MK1.

Postanowienie drugiej instancji utrzymujące w mocy postanowienie z dnia 5 marca 2015 r. doręczono w dniu 17 kwietnia 2015 r.

Strona pismem z dnia 14 maja 2015 r. (data stempla pocztowego 14 maja 2015 r., data wpływu 18 maja 2015 r.) złożyła skargę na postanowienie z dnia 15 kwietnia 2015 r (nr IPPB2/4511-2-4/15-2/MK1/AS), utrzymujące w mocy postanowienie z dnia 5 marca 2015 r. Nr IPPB2/415-921/14-7/MK1 z powodu jej niezgodności z prawem.

Wyrokiem z dnia 16 czerwca 2016 r., sygn. akt III SA/Wa 1670/15 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie po rozpoznaniu sprawy ze skargi Wnioskodawcy uchylił zaskarżone postanowienie oraz poprzedzające je postanowienie Ministra Finansów z dnia 5 marca 2015 r. nr IPPB2/415-921/14-7/MK1.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje:

Skarga była w pełni uzasadniona.

Kontroli Sądu poddano postanowienie Ministra Finansów utrzymujące postanowienie tego organu o pozostawieniu bez rozpatrzenia wniosku o udzielenie interpretacji indywidualnej.

Podstawę prawną ku temu stwarza przepis art. 14g § 1 O.p., który stanowi, że wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej niespełniający wymogów określonych w art. 14b § 3 pozostawia się bez rozpatrzenia.

Wymogi określone w art. 14b § 3 O.p. są takie, że składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego oraz do przedstawienia własnego stanowiska w sprawie oceny prawnej tego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego.

Ustawodawca nie definiuje pojęcia „wyczerpująco”, ale jak przyjmuje się w orzecznictwie sądowym, należy je rozumieć jako przedstawienie danego zagadnienia na tyle wszechstronnie, dogłębnie, szczegółowo, gruntownie i dokładnie, aby wnioskodawca mógł zająć stanowisko w stosunku do prezentowanego stanu rzeczy, zaś organ podatkowy na tej podstawie udzielić jednoznacznej odpowiedzi co do konkretnego zdarzenia przyszłego lub obecnego. Opis ten powinien zawierać wszystkie istotne elementy stanu faktycznego, niezbędne z punktu widzenia możliwości dokonania w sposób jednoznaczny jego prawnopodatkowej kwalifikacji (wyrok NSA z dnia 10 kwietnia 2015 r., II FSK 2356/13, CBOSA). Również w literaturze podnosi się, że wyczerpująco przedstawiony (zaistniały bądź przewidywany) stan faktyczny to taki, na podstawie którego można w sposób pewny i nieuzasadniający żadnych przedmiotowych wątpliwości udzielić informacji w zakresie możliwości zastosowania prawa podatkowego w indywidualnej sprawie (J. Brolik, Ogólne oraz indywidualne interpretacje przepisów prawa podatkowego, Warszawa 2013, str. 125).

Jest jasne, że gdy stan faktyczny nie zostanie przedstawiony wyczerpująco, organ może wezwać do uzupełnienia braków formalnych również w tym zakresie. Podstawę ku temu stwarza przepis art. 169 § 1 O.p. stosowany w postępowaniu interpretacyjnym z mocy art. 14h O.p. Ten właśnie przepis Minister Finansów wskazał jako podstawę wezwania w rozpoznanej sprawie (k. 21 akt administracyjnych).

Problem w tym, że do żądania uzupełnienia wniosku nie było podstaw, na co zresztą Skarżąca słusznie zwróciła uwagę w odpowiedzi na wezwanie (k. 24 akt administracyjnych). Odpowiedź na pytanie, czy prawo do objęcia akcji jest pochodnym instrumentem finansowym rozumieniu art. 5a pkt 13 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie mogło bowiem być uznane za element stanu faktycznego, bo był to element oceny prawnej, do której obowiązany był organ, a nie Skarżąca. Wezwanie było więc zbędne, wręcz niedopuszczalne, bo to co powiedziałby wnioskodawca w odpowiedzi na wezwanie i tak nie miałoby znaczenia, bowiem to organ obowiązany był do samodzielnej oceny, czy stanowisko wnioskodawcy w tym zakresie jest prawidłowe.

Taki zapatrywanie w odniesieniu do spornej w rozpoznanej sprawie kwestii było już prezentowane w orzecznictwie sądowym (zob. np. wyrok NSA z dnia 13 października 2015 r. II FSK 2020/13, czy wyrok tut. Sądu z dnia 3 marca 2016 r., III SA/Wa 1049/15 CBOSA) i tut. Sąd w pełni je podziela.

Reasumując, organ wzywając do udzielenia odpowiedzi na pytanie, czy przyznane Wnioskodawcy warunkowe prawo do nieodpłatnego otrzymania akcji stanowi pochodny instrument finansowy w rozumieniu art. 5a pkt 13 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, czy też inny instrument finansowy w myśl ustawy o obrocie instrumentami finansowymi, czy też inne prawo do nabycia w ramach programu akcji, do którego nie będą miały zastosowania przepisy ustawy o obrocie instrumentami finansowymi, zażądał niedopuszczalnego w świetle przepisów O.p. rozbudowania stanu faktycznego o elementy, które stanowią w istocie ocenę prawną stanu faktycznego, do której to oceny on, a nie wnioskodawca, był obowiązany.

Wezwanie było więc nieuprawnione, a co za tym idzie - brak odpowiedzi na to pytanie ujęte w wezwaniu nie mógł stanowić podstawy pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Innymi słowy, organ nie miał podstaw od wezwania Skarżącej do uzupełniania braków wniosku, bo ten zawierał wszystkie przewidziane prawem elementy, w tym wyczerpujące przedstawienie stanu faktycznego i przedstawienie własnego stanowiska w sprawie oceny prawnej tego stanu faktycznego. Organ powinien był więc po prostu udzielić interpretacji, do czego będzie zobowiązany w ramach wykonania niniejszego wyroku.

Z wymienionych powodów Sąd zaskarżone postanowienie uchylił jako wydane z naruszeniem prawa procesowego (art. 14g § 1 w zw. z art. 169 § 1 w zw. z art. 14h O.p.) w stopniu mającym istotny wpływ na wynik sprawy (art. 145 § 1 pkt 1c p.p.s.a.), a w ramach stosowania środków mających na celu usunięcie naruszenia prawa w stosunku do aktów wydanych we wszystkich postępowaniach prowadzonych w granicach sprawy, której dotyczy skarga, jeżeli jest to niezbędne dla końcowego jej załatwienia - uchylić należało również postanowienie je poprzedzające.

Na wniosek strony skarżącej Sąd zasądził na jej rzecz zwrot kosztów postępowania sądowego w wysokości obejmującej wpis, opłatę skarbową od pełnomocnictwa i koszty zastępstwa procesowego (art. 200, art. 205 § 2 i art. 209 p.p.s.a. w związku z § 3 ust 1 pkt 2 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 31 stycznia 2011 r. w sprawie wynagrodzenia za czynności doradcy podatkowego w postępowaniu przed sądami administracyjnymi oraz szczegółowych zasad ponoszenia kosztów pomocy prawnej udzielonej przez doradcę podatkowego z urzędu-tekst jedn. Dz. U. nr 31, poz. 153).

W dniu 10 października 2016 r. do tut. organu wpłynął prawomocny wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 16 czerwca 2015 r. sygn. akt III SA/Wa 1670/15.

W świetle obowiązującego stanu prawnego – biorąc pod uwagę rozstrzygnięcie zawarte w wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 16 czerwca 2016 r., sygn. akt III SA/Wa 1670/15 – stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r. poz. 718). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.