Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi
IPTPB3/423-135/13-4/16-S/GG
z 10 listopada 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.) w związku z art. 16 ustawy z dnia 10 września 2015 r. o zmianie ustawy – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 1649, z późn. zm.) oraz § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r., w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) w związku § 9 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów, mając na uwadze prawomocne orzeczenie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie z dnia 19 grudnia 2013 r., sygn. akt I SA/Lu 1107/13 (data wpływu 13 września 2016 r.) oraz wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 7 czerwca 2016 r., sygn. akt II FSK 1408/14, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 3 kwietnia 2013 r. (data wpływu 10 kwietnia 2013 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych od wniesionego do Spółki aportu w postaci prawa ze zgłoszenia znaku towarowego – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 10 kwietnia 2013 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych od wniesionego do Spółki aportu w postaci prawa ze zgłoszenia znaku towarowego.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

… Spółka Akcyjna (dalej: Spółka lub Wnioskodawca) została zawiązana w drugiej połowie roku, tj. w dniu 9 października 2007 r. (akt notarialny), a następnie została wpisana do rejestru przedsiębiorców Krajowego Rejestru Sądowego w dniu 3 stycznia 2008 r. Pierwszy rok obrotowy w Spółce trwał od dnia rozpoczęcia działalności do dnia 31 grudnia 2008 r. i nie pokrywał się z rokiem kalendarzowym. Podstawowym przedmiotem działalności gospodarczej Spółki jest prowadzenie serwisu ogumienia oraz hurtowa i detaliczna sprzedaż opon, a także produkcja granulatu gumowego.

W dniu 31 grudnia 2007 r. Akcjonariusz prowadzący działalność pod nazwą Firma … … wniósł aportem do Spółki swoje przedsiębiorstwo w rozumieniu art. 55¹ ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93, z późn. zm.). Aport objął składniki majątkowe wykazane w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych Akcjonariusza (odpowiednio jako środki trwałe oraz wartości niematerialne i prawne), jak i składniki majątkowe niewykazane w tej ewidencji. W związku z aportem doszło również do przejścia zakładu pracy w trybie art. 23¹ Kodeksu pracy, tj. przejścia pracowników do nowego pracodawcy (tj. Spółki).

W skład przedsiębiorstwa wchodził m.in. znak towarowy (dalej jako: Znak) niestanowiący w majątku wnoszącego aport środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych wprowadzonych do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (i tym samym nieamortyzowany przez podmiot wnoszący aport). W stosunku do tego Znaku trwała jeszcze jego rejestracja w Urzędzie Patentowym, tj. procedura uzyskiwania praw ochronnych na ten Znak rozpoczęta w lipcu 2007 r.

Zatem, na dzień wniesienia aportu Spółce przysługiwało do tego Znaku prawo ze zgłoszenia. Spółka wprowadziła w dacie otrzymania aportu wchodzący w jego skład znak towarowy zgłoszony do Urzędu Patentowego (lecz jeszcze niezarejestrowany), jako przysługujące Jej prawo ze zgłoszenia, do ewidencji bilansowej i podatkowej wartości niematerialnych i prawnych Spółki jako prawo własności przemysłowej oraz rozpoczęła jego amortyzowanie bilansowe i podatkowe od miesiąca następnego.

W dniu 21 lipca 2008 r. Urząd Patentowy wydał decyzję o udzieleniu prawa ochronnego na znak towarowy na rzecz przedsiębiorstwa Akcjonariusza wnoszącego pierwotnie aport, tj. Firmę …. ….. Spółka w sierpniu 2008 r. wystąpiła do Urzędu Patentowego z wnioskiem o zmianę nazwy podmiotu uprawnionego do praw ochronnych na ten Znak, tj. dokonanie korekty wpisu nazwy uprawnionego w rejestrze prowadzonym przez ten urząd. Decyzję Urzędu Patentowego o dokonaniu zmiany nazwy podmiotu uprawnionego do praw ochronnych Spółka otrzymała we wrześniu 2009 r.

Mając na uwadze przedstawiony powyżej stan faktyczny, w celu wyeliminowania wątpliwości z uwagi na brak jasnych regulacji podatkowych, Spółka pragnie potwierdzić pewne kwestie związane z amortyzacją podatkową znaku towarowego.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Od jakiego momentu Spółka była uprawniona do ujęcia w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych znaku towarowego, i konsekwentnie, dokonywania odpisów amortyzacyjnych od tego Znaku stanowiących koszt uzyskania przychodów Spółki?

Zdaniem Wnioskodawcy, był On uprawniony do ujęcia w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych znaku towarowego znajdującego się w procedurze rejestracji w Urzędzie Patentowym w miesiącu, w którym został zarejestrowany w Urzędzie Patentowym, tzn. wydana została decyzja o udzieleniu praw ochronnych na przedmiotowy Znak, czyli w miesiącu lipcu 2008 r. Konsekwentnie, Spółka była uprawniona do rozpoznania kosztów uzyskania przychodów z tytułu odpisów amortyzacyjnych od tego Znaku, począwszy od miesiąca następnego, tj. sierpnia 2008 r.

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy

Zgodnie z art. 16b ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654, z późn. zm., zwanej dalej ustawa pdop), amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 16c ustawy, nabyte nadające się do gospodarczego wykorzystania w dniu przyjęcia do używania prawa określone w ustawie z dnia 30 czerwca 2000 r. – Prawo własności przemysłowej (Dz. U. z 2003 r., Nr 119, poz. 1117, ze zm.), zwanej dalej ustawa pwp, o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane przez niego do używania na podstawie umowy licencyjnej (sublicencyjnej), umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 17a pkt 1, zwane wartościami niematerialnymi i prawnymi.

Z powyższego przepisu, zdaniem Wnioskodawcy wynika, że prawo do znaku towarowego może stanowić wartość niematerialną i prawną, o ile:

• prawo to zostało nabyte,
  

• nadaje się do gospodarczego wykorzystania w dniu przyjęcia do używania,
  

• jego przewidywany okres używania jest dłuższy niż rok oraz
  

• jest wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo
  

• zostało oddane przez niego do używania na podstawie umowy licencyjnej, umowy najmu lub umowy leasingu.
  
  

Na podstawie już utrwalonej i jednoznacznej linii orzecznictwa sądowego w praktyce podatkowej przyjmuje się, że przez prawo do znaku towarowego w rozumieniu przywołanego art. 16b ust. 1 pkt 6 ustawy o pdop należy rozumieć wyłącznie prawo do znaku towarowego zarejestrowanego, tzn. znaku, w odniesieniu do którego zostało uzyskane prawo ochronne. Przymiotu tego nie posiada znak towarowy niezarejestrowany, w tym również zgłoszony do rejestracji. Dopiero po dokonaniu rejestracji takie prawo do znaku towarowego może zostać wprowadzone do ewidencji wartości niematerialnych i prawnych, a następnie amortyzowane dla celów podatkowych. Wówczas bowiem takie prawo do znaku zostaje przyjęte do używania jako prawo, gdyż pod pojęciem prawa do znaku towarowego mieszczą się tylko podmiotowe prawa do znaku, które mają charakter bezwzględny (tak w szczególności stwierdzono w wyroku NSA z dnia 28 sierpnia 2009 r., (sygn. akt II FSK 412/08). Takie stanowisko znajdujemy też w wyroku NSA z dnia 19 listopada 2010 r., (sygn. akt II FSK 1290/09) i z dnia 9 listopada 2012 r. (sygn. akt II FSK 465/11) oraz w wyroku WSA w Rzeszowie z dnia 27 września 2012 r. (sygn. akt I SA/Rz 639/12).

Odnosząc powyższe uwagi do zdarzenia będącego przedmiotem zapytania, Spółka stwierdza, że po zarejestrowaniu Znaku (tj. uzyskaniu na niego praw ochronnych) Spółce przysługiwało prawo do ujęcia tego Znaku w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych dla celów podatkowych oraz rozpoczęcia amortyzacji podatkowej.

W świetle przedstawionych uwag nie ulega bowiem wątpliwości, iż wszystkie pozostałe przesłanki amortyzacji zostały spełnione w odniesieniu do tego Znaku, ponieważ:

• przedmiotowy Znak zostały nabyty przez Spółkę wskutek aportu przedsiębiorstwa i ujęty w księgach Spółki według jego wartości rynkowej; w zamian za ten Znak Spółka wydała udziały o wartości nominalnej odpowiadającej wartości rynkowej tego Znaku,
  

• Znak nadawał się do gospodarczego wykorzystania w dniu jego przyjęcia do używania,
  

• przewidywany okres używania Znaku był również dłuższy niż rok oraz
  

• Znak ten był (i nadal jest) wykorzystywany przez Spółkę na potrzeby związane z prowadzoną przez Nią działalnością gospodarczą.
  
  

Z kolei, na podstawie art. 16h ust. 1 pkt 1 ustawy o pdop, odpisów amortyzacyjnych dokonuje się od wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, począwszy od pierwszego miesiąca następującego po miesiącu, w którym ten środek lub wartość wprowadzono do ewidencji do końca tego miesiąca, w którym następuje zrównanie sumy odpisów amortyzacyjnych z ich wartością początkową lub w którym postawiono je w stan likwidacji, zbyto lub stwierdzono ich niedobór. Natomiast zgodnie z art. 16d ust. 2 tej ustawy, środki trwałe oraz wartości niematerialne i prawne wprowadza się do ewidencji najpóźniej w miesiącu przekazania ich do używania.

Wobec powyższego, w momencie uzyskania praw ochronnych na Znak nabyty w wyniku aportu przedsiębiorstwa, Spółka spełniła wszystkie przesłanki do ujęcia przedmiotowego prawa w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych. W konsekwencji Spółka była uprawniona do dokonywania odpisów amortyzacyjnych od tego Znaku dla celów podatkowych oraz zaliczenia tych odpisów do kosztów uzyskania przychodu począwszy od sierpnia 2008 r.

Przedstawione stanowisko znajduje również, według Wnioskodawcy, jednoznaczne potwierdzenie w utrwalonej linii orzeczniczej sądów administracyjnych. Przykładowo w wyroku WSA w Rzeszowie z dnia 15 listopada 2011 r. (sygn. akt I SA/Rz 649/11) Sąd zgodził się ze stanowiskiem innej spółki w podobnym stanie faktycznym wskazując, iż za prawidłowe należy uznać stanowisko Spółki, że możliwe jest amortyzowanie praw ochronnych na znaki towarowe wniesione aportem jako prawa z rejestracji znaków towarowych w sytuacji gdy prawa ochronne zostały przyznane po wniesieniu aportu. Stanowisko takie zostało także potwierdzone m.in. w wyroku NSA z dnia 27 maja 2009 r. (sygn. akt II FSK 181/08), z dnia 28 kwietnia 2009 r. (sygn. akt II FSK 23/08) i z dnia 25 sierpnia 2010 r. (sygn. akt II FSK 627/09), a także w wyroku WSA w Rzeszowie z dnia 7 lipca 2009 r. (sygn. akt I SA/Rz 424/09). W identyczny sposób do kwestii amortyzowania praw ochronnych na znaki towarowe wypowiedział się też m.in. WSA w Poznaniu z dnia 28 czerwca 2011 r. (sygn. akt I SA/Po 210/11), a ostatnio również WSA w Gliwicach z dnia 13 września 2012 r. (sygn. akt I SA/Gl 1020/11) oraz WSA w Rzeszowie z dnia 25 października 2012 r. (sygn. akt I SA/Rz 755/12).

Opierając się na powyższym orzecznictwie nie ma jakichkolwiek wątpliwości, że Spółce przysługiwało prawo do amortyzowania przedmiotowego Znaku po jego zarejestrowaniu przez Urząd Patentowy, tj. po uzyskaniu praw ochronnych na ten Znak.

Jednocześnie Spółka podkreśla, że z całą pewnością w analizowanej sytuacji nie można uznać, że w momencie rejestracji znaku towarowego w Urzędzie Patentowym dochodzi do „wytworzenia” znaku towarowego przez Spółkę. Prawo do niezarejestrowanego Znaku zostało bowiem przez Spółkę nabyte w ramach aportu przedsiębiorstwa Akcjonariusza. Następnie wskutek zakończenia procedury jego rejestracji w Urzędzie Patentowym zostało udzielone prawo ochronne na ten Znak. Skutek ten występuje z mocy prawa na podstawie przepisów ustawy Prawo własności przemysłowej. W konsekwencji nie dochodzi w tym przypadku do jakiegokolwiek działania Spółki, które byłoby ukierunkowane na wytworzenie Znaku. W szczególności za takie działanie nie można uznać wystąpienia do Urzędu Patentowego z wnioskiem o zmianę podmiotu uprawnionego do praw ochronnych na ten Znak.

Przedstawiony wyżej pogląd znajduje pełne potwierdzenie w przywołanej powyżej linii orzeczniczej. W szczególności tę jednoznacznie przesądził WSA w Poznaniu w wyroku z dnia 28 czerwca 2011 r. (sygn. akt I SA/Po 210/11). W uzasadnieniu do wyroku Sąd podkreślił, iż „w świetle orzecznictwa sądów nie sposób się zgodzić z twierdzeniem Organu, iż uzyskanie praw ochronnych na znaki towarowe po wniesieniu prawa z rejestracji znaków towarowych należy definiować jako ich „wytworzenie” przez podmiot do którego prawa z rejestracji znaków zostały wniesione aportem. Stanowisko takie jest całkowicie bezzasadne i nie znajdują uzasadnienia w obowiązujących przepisach prawa”.

W identyczny sposób do powyższej kwestii wypowiedział się również w ostatnim czasie WSA w Gliwicach w wyroku z dnia 13 września 2012 r. (sygn. akt I SA/GI 1020/11) i WSA w Rzeszowie w wyroku z dnia 25 października 2012 r. (sygn. akt I SA/Rz 755/12).

Konkludując, Wnioskodawca stwierdza, że prawo do znaku towarowego może być ujęte w ewidencji wartości niematerialnych i prawnych dopiero po uzyskaniu tego prawa (prawa ochronnego). To, że w chwili wniesienia aportu nie istniało jeszcze prawo do znaku towarowego nie oznacza, że Spółka nie mogła nabyć tego prawa w wyniku jego rejestracji przez Urząd Patentowy.

Nabycie prawa było przy tym równoznaczne z jego przyjęciem do używania do czego prawo to się nadawało. Od chwili wydania decyzji o udzieleniu praw ochronnych Spółka nabyła zatem prawo z rejestracji i mogła przystąpić do jego amortyzacji jako wartości niematerialnych i prawnych.

Pogląd ten znajduje, według Wnioskodawcy, potwierdzenie w interpretacji indywidualnej wydanej w imieniu Ministra Finansów przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 14 maja 2012 r. (sygn. IPPB3/423-113/12-2/PK1), w której organ podatkowy potwierdził stanowisko wnioskującej spółki, iż „w związku z rejestracją przez Urząd Patentowy, Znaki będą spełniały wszelkie przesłanki do ich klasyfikacji i zaewidencjonowania dla celów podatkowych jako wartości niematerialnych i prawnych”.

Uwzględniając powyższe, Spółka pragnie jednoznacznie potwierdzić swoje stanowisko w kwestii momentu przyjęcia przedmiotowych praw ochronnych na znak towarowy do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, a co za tym idzie momentu rozpoczęcia amortyzacji dla celów podatkowych.

Z udzieleniem praw ochronnych na znak towarowy wiąże się bowiem konieczność wpisania tych praw ochronnych do właściwego rejestru oraz wydanie świadectwa ochronnego, a te czynności, dla podmiotu zgłaszającego dokonywane są w zasadzie jednocześnie. Prawo do dokonanego zgłoszenia w Urzędzie Patentowym jest zbywalne (art. 162 ust. 6 ustawy pwp), a w jego wyniku dochodzi do zmiany podmiotu ubiegającego się o uzyskanie prawa ochronnego. Wpisanie Spółki, już po uzyskaniu praw ochronnych na znak towarowy, do rejestru podmiotów uprawnionych, ma charakter deklaratoryjny i nie ma formalnego wpływu na fakt i moment nabycia praw ochronnych na znak towarowy, bowiem prawo to Spółka skutecznie nabyła już w momencie udzielenia tego prawa ochronnego, na skutek nabytego uprzednio w formie aportu prawa ze zgłoszenia rejestracji znaku towarowego. W tym to właśnie momencie nastąpiło przejście na Spółkę wszystkich przyszłych korzyści i ciężarów oraz ryzyka. Nie ma wątpliwości, że wpis nowo uprawnionego do rejestru nie jest potrzebny dla wywołania przejścia prawa ze zbywcy na nabywcę.

Zdaniem Spółki, kluczowym dla ustalenia momentu rozpoczęcia amortyzacji podatkowej jest moment decydujący o powstaniu tego prawa, czyli konstytutywna decyzja Urzędu Patentowego o udzieleniu praw ochronnych (rejestracji znaku towarowego). Na jej podstawie powstaje prawo z rejestracji znaku i jest to zarazem stwierdzenie przez organ państwa, że oznaczenie spełnia wymogi znaku towarowego (art. 120 ustawy pwp).

Dla skuteczności nabycia praw ochronnych na znak towarowy bez znaczenia pozostaje więc kwestia następczej rejestracji nabywcy tego prawa jako nowego uprawnionego w rejestrze prowadzonym przez Urząd Patentowy. Ze stanowiskiem pokrywa się też opinia Urzędu Patentowego i sądów w kwestii oceny znaczenia wtórnego wpisu do rejestru znaków towarowych, w szczególności wpisu o zmianie podmiotu uprawnionego. Zdaniem Urzędu Patentowego wpis do rejestru znaków nabywcy prawa do znaku jako nowego uprawnionego ma charakter deklaratoryjny. Podstawą takiego poglądu ma być art. 229 ust. 2 Prawa własności przemysłowej. W świetle tego przepisu to nie decyzja Urzędu powoduje przeniesienie prawa z rejestracji znaku. Taki skutek wywołuje jedynie odpowiednia czynność prawna i zaświadczające o niej dokumenty, które są badane przez Urząd tylko pod względem formalnym. Na podstawie tych dokumentów Urząd dokonuje więc wyłącznie odnotowania w rejestrze faktu przeniesienia prawa z rejestracji (por. Decyzja Urzędu Patentowego z dnia 13 września 2007 r., nr DR-499/06).

Takie samo stanowisko zajmują sądy administracyjne, potwierdzając je w orzeczeniach, np. wyrok WSA w Warszawie z dnia 10 marca 2008 r., sygn. VI SA/Wa 2027/07. Wyjaśniają przy tym, że wpis do rejestru znaków nie jest niezbędny dla bytu prawnego umowy zbycia prawa z rejestracji znaku. Przepisy te nie regulują zatem kwestii momentu, od którego następuje gospodarcze wykorzystanie prawa do znaku towarowego, a jedynie moment, od którego będzie przysługiwała ochrona na prawa do znaków towarowych wobec osób trzecich.

Zatem, moment rozpoczęcia podatkowej amortyzacji prawa do znaku towarowego jest niezależny od wpisu do rejestracji uprawnionego, a nawet od decyzji o tym wpisie. Skuteczne przeniesienie na nabywcę prawa do znaku, a poprzez to przekazanie mu tego prawa do używania przez zbywcę, następuje na skutek zawarcia między nimi umowy o przeniesieniu (w przypadku Spółki nastąpiło to umową przeniesienia własności aportu), W konsekwencji nowo uprawniony do znaku może amortyzować nabyte prawo już od momentu wydania decyzji o rejestracji znaku towarowego. Deklaratoryjny wpis do rejestru o zmianie uprawnionego stanowi jedynie przesłankę domniemania posiadania prawa do znaku. Nie decyduje zaś o uzyskaniu prawa korzystania ze znaku przez nabywcę. Dlatego prawo takie jest nabywane na mocy samej umowy o przeniesieniu i decyzji o rejestracji znaku towarowego.

Późniejsze zdarzenia, zwłaszcza w przedmiocie aktualizującej funkcji wpisu zmiany uprawnionego do znaku, nie podważają ważności czy też skuteczności nabycia prawa do zarejestrowanego znaku i pozostają bez wpływu na moment uzyskania przez Spółkę prawa ochronnego na ten znak. Zdarzenie jakim jest wystąpienie o wpis o zmianie uprawnionego nie może więc decydować o dacie nabycia tego prawa, a tym samym wyznaczać początkowej daty amortyzacji. Takiego wpływu należy też odmówić decyzji o powyższym wpisie nowo uprawnionego. Decyzja ta nie kształtuje bowiem stanu prawnego w odniesieniu do istniejącego już prawa ochronnego na znak. Jedynie potwierdza taką zmianę, ustala aktualny stan. Stanowi tylko urzędową reakcję na informację strony zainteresowanej, która na mocy czynności prawnej stała się uprawnioną do zarejestrowanego znaku i chce być ujawniona w rejestrze znaków. Inaczej mówiąc, postanowienie o wpisie i wpis aktualizują treść prawa do danego znaku towarowego, jaka wynika z pierwotnej decyzji o rejestracji znaku.

Podobne konkluzje wynikają z pisma Ministerstwa Finansów Departamentu Podatków Dochodowych zatytułowanego „Skutki podatkowe otrzymania przez spółkę znaku towarowego wchodzącego w skład przedsiębiorstwa, wniesionego do niej tytułem wkładu niepieniężnego” opublikowanego w Biuletynie Skarbowym nr 4 /2007. W powoływanym piśmie wskazano, że: „jeżeli w związku z wniesieniem do spółki z o.o. przedsiębiorstwa, w skład którego wchodzi również zarejestrowany znak towarowy, zachowana jest forma notarialna, mająca pierwszeństwo przed formą pisemną, to w takim przypadku dochodzi także do skutecznego przeniesienia na spółkę prawa do tego znaku, czyli nabycie tego prawa. Wpis do rejestru stanowi jedynie przesłankę domniemania co do praw własności, nie decyduje jednak o prawie do korzystania. Wobec powyższego, skoro zgodnie z art. 16b ust. 1 updop, amortyzacji podlegają nabyte, nadające się do gospodarczego wykorzystania w dniu ich przyjęcia do używania prawa, o których mowa w Prawie własności przemysłowej, to w konsekwencji spółka, do której został wniesiony wkład obejmujący prawo do znaku towarowego, może na podstawie art. 16b ust. 1 pkt 6 updop, dokonywać amortyzacji tego prawa. Bez znaczenia w tym przypadku pozostaje to, czy i kiedy dokonany zostanie wpis w rejestrze patentowym przeniesienia prawa do znaku towarowego”.

W stanie faktycznym sprawy Wnioskodawcy, mimo zgłoszenia do rejestracji znaku przez inny podmiot (przedsiębiorstwo Akcjonariusza), Spółka jako nabywca tego prawa uzyskuje w pełni skuteczne prawo już w dacie rejestracji znaku towarowego, bez względu na to, czy decyzja o udzieleniu praw ochronnych do znaku wskazuje na poprzednika prawnego jako zgłaszającego. Albowiem znak ten został zarejestrowany, a dzień wydania decyzji o objęciu ochroną prawną znaku towarowego stał się ostateczną datą jego nabycia.

Pozostaje zatem przyjąć, że momentem, od którego możliwe jest rozpoczęcie czynności mających na celu amortyzowanie prawa ochronnego na znak towarowy, jest data wydania decyzji o udzieleniu praw ochronnych. Biorąc pod uwagę powyższe, za moment przyjęcia do ewidencji podatkowej praw ochronnych na znak towarowy należy zdaniem Spółki przyjąć miesiąc, w którym to prawo zostało udzielone mocą wydanej decyzji, a amortyzację należy rozpocząć od następnego miesiąca, po tym właśnie miesiącu.

Ponadto art. 16b ust. 1 ustawy o pdop, nie uzależnia dokonania odpisów amortyzacyjnych od wpisu uprawnionego do praw do znaku towarowego w urzędowych rejestrach znaków towarowych, lecz od spełnienia warunków określonych w tym przepisie. Jednym z elementów przesądzających o legalności amortyzacji podatkowej prawa do znaku towarowego jest jego nabycie. Spółka nabyła to prawo jako następca prawny z chwilą podpisania aktu notarialnego w dniu 31 grudnia 2007 r., tj. w dniu wniesienia aportem przedsiębiorstwa Akcjonariusza, a ostatecznie w dniu 21 lipca 2008 r., kiedy to Urząd Patentowy wydał konstytutywną decyzję o udzieleniu praw ochronnych na ten znak towarowy.

Zatem, w świetle powoływanych wyżej przepisów, jak i zaprezentowanego orzecznictwa oraz argumentacji, Spółka stoi na stanowisku, iż była uprawniona do ujęcia w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych znaku towarowego (będącego w dacie wniesienia aportu w procedurze rejestracji w Urzędzie Patentowym) w miesiącu lipcu 2008 r., tj. w miesiącu w którym został on zarejestrowany w Urzędzie Patentowym i wydana została decyzja o udzieleniu praw ochronnych na przedmiotowy Znak. Konsekwentnie, Spółka była uprawniona do rozpoznania kosztów uzyskania przychodów z tytułu odpisów amortyzacyjnych od tego Znaku począwszy od miesiąca sierpnia 2008 r.

W dniu 3 lipca 2013 r. Organ podatkowy wydał interpretację nr IPTPB3/423-135/13-2/GG, w której stwierdził, że stanowisko Wnioskodawcy w zakresie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych od wniesionego do Spółki aportu w postaci prawa ze zgłoszenia znaku towarowego jest nieprawidłowe.

Prawo ochronne do znaku towarowego uzyskane w drodze decyzji Urzędu Patentowego, po nabyciu w formie aportu prawa ze zgłoszenia znaku towarowego nie będzie spełniać warunków wynikających z art. 16b ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ponieważ nie zostanie nabyte w rozumieniu art. 16b ust. 1 ww. ustawy, ale „wytworzone” przez Wnioskodawcę. W związku z tym prawo to nie będzie stanowić podlegającej amortyzacji wartości niematerialnej i prawnej, nie może być zatem wprowadzone do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych Wnioskodawcy i nie będzie podlegać odpisom amortyzacyjnym.

Przepis art. 16b ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, nie daje podstawy do amortyzowania jako wartości niematerialnych i prawnych nabytych przez Wnioskodawcę praw z dokonanego w Urzędzie Patentowym zgłoszenia znaku towarowego. Prawa te bowiem są jedynie ekspektatywą prawa ochronnego na znak towarowy.

Organ stwierdził też, że w przypadku nabycia aportu w postaci prawa ze zgłoszenia znaku towarowego, Wnioskodawca nie będzie uprawniony do wprowadzenia do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych prawa ochronnego na znak towarowy po wydaniu przez Urząd Patentowy decyzji o wpisie znaku do rejestru znaków towarowych i nie będzie uprawniony do rozpoznania w kosztach uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych od prawa ochronnego na przedmiotowy znak towarowy.

Kwestionując stanowisko zawarte w interpretacji z dnia 3 lipca 2013 r., nr IPTPB3/423-135/13 -2/GG, Spółka pismem z dnia 19 lipca 2013 r. (data wpływu 22 lipca 2013 r.), wniosła wezwanie do usunięcia naruszenia prawa.

Organ podatkowy, pismem z dnia 7 sierpnia 2013 r., nr IPTPB3/423W-26/13-2/GG, doręczonym w dniu 12 sierpnia 2013 r., udzielił odpowiedzi na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, stwierdzając brak podstaw do zmiany ww. indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego.

Następnie na powyższą interpretację przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie Pełnomocnik Spółki wniósł w ustawowym terminie, w dniu 10 września 2013 r., pismem z dnia 10 września 2013 r. (data wpływu 13 września 2013 r.), skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie. Tutejszy Organ pismem z dnia 8 października 2013 r., nr IPTPB3/4240-33/13-2/GG udzielił odpowiedzi na skargę, wnosząc o jej oddalenie.

Wyrokiem z dnia 19 grudnia 2013 r., sygn. akt I SA/Lu 1107/13, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie uchylił zaskarżoną interpretację Organu podatkowego z dnia 3 lipca 2013 r., nr IPTPB3/423-135/13-2/GG w przedmiocie podatku dochodowego od osób prawnych.

W ww. wyrokiem Sąd uchylił zaskarżoną interpretację i podzielił stanowisko Spółki, stwierdzając co następuje:

Według Sądu, sporne jest rozumienie przez Organ podatkowy skutków podatkowoprawnych uzyskania praw ochronnych na znaki towarowe po wniesieniu prawa z rejestracji znaków towarowych. Nie można zgodzić się z Organem, że w takim przypadku mamy do czynienia z ich ”wytworzeniem” przez podmiot, do którego prawa z rejestracji znaków zostały wniesione aportem.

W ocenie Sądu, w okolicznościach przedstawionego stanu faktycznego, brak jakichkolwiek podstaw do twierdzenia, że prawo ochronne do znaku towarowego zostanie przez Spółkę wytworzone. Prawo to powstanie bowiem w wyniku konstytutywnej decyzji Urzędu Patentowego. Wykładnia językowa nie pozwala na przyjęcie, że wydanie przez Urząd Patentowy decyzji, w wyniku której powstaje prawo ochronne stanowi wytworzenie tego prawa przez Spółkę.

Zdaniem Sądu, nieprawidłowość interpretacji Organu polega na tym, że utożsamił pojęcie nabycia z wniesieniem aportu, a nie ma po temu żadnych podstaw. W dacie wniesienia aportu nie istnieje prawo ochronne na znak towarowy. Wykładnia językowa stosowana z uwzględnieniem zasady racjonalności prawodawczej nie pozwala na przyjęcie tezy, że mogło dojść do nabycia prawa ochronnego, które nie istniało. Dopiero w momencie, gdy prawo istnieje, a więc w momencie jego powstania mocą decyzji konstytutywnej działającej ex nunc, może zostać nabyte. Nabycie w takiej sytuacji będzie tożsame z uzyskaniem prawa, a możliwość dokonywania odpisów amortyzacyjnych będzie jeszcze uzależniona od wprowadzenia tego prawa ochronnego do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych.

Według Sądu, pamiętać również należy, że niezarejestrowany znak towarowy nie jest pozbawiony jakiejkolwiek ochrony prawnej, choć nie wynika ona z prawa do znaku. Stanowi on dobro chronione prawem, którego naruszenie może rodzić odpowiedzialność odszkodowawczą na gruncie prawa cywilnego zwłaszcza wtedy, gdy poprzez działania w obszarze stanu faktycznego istnienia i wykorzystywania tego znaku, podmiotowi zaliczającemu znak do swego przedsiębiorstwa zostanie wyrządzona szkoda. Oznacza to, że sam znak towarowy (a nie tylko prawo do takiego znaku) posiada określoną wartość. Trudno w tym przypadku zgodzić się z twierdzeniem, że skoro dopiero w Spółce powstanie prawo do znaku towarowego chronionego prawem wskutek jego zarejestrowania, to mamy do czynienia z jego wytworzeniem. Zaaprobowanie takiego rozumowania oznaczałoby, że sam niezarejestrowany znak towarowy nie ma żadnej wartości, a tak z pewnością nie jest (vide: II FSK 2812/1110).

Tutejszy Organ po otrzymaniu w dniu 13 lutego 2014 r. nieprawomocnego wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie z dnia 19 grudnia 2013 r., sygn. akt I SA/Lu 1107/13, pismem z dnia 10 marca 2014 r., wniósł skargę kasacyjną do Naczelnego Sądu Administracyjnego od powyższego wyroku.

Naczelny Sąd Administracyjny po rozpoznaniu skargi kasacyjnej, wyrokiem z dnia 7 czerwca 2016 r., sygn. akt II FSK 1408/14 (data wpływu 22 lipca 2016 r.), oddalił skargę kasacyjną Organu, w którym stwierdził, że amortyzacji podlegają nie tylko prawa ochronne na znak towarowy, ale i prawo ze zgłoszenia znaku towarowego do rejestracji, potwierdzając tym samym stanowisko zawarte w wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie.

W dniu 13 września 2016 r. wpłynęło prawomocne od dnia 7 czerwca 2016 r. orzeczenie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie z dnia 19 grudnia 2013 r., sygn. akt I SA/Lu 1107/13, uchylające zaskarżoną interpretację.

W związku z prawomocnym wyrokiem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie z dnia 19 grudnia 2013 r., sygn. akt I SA/Lu 1107/13 oraz orzeczeniem Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 7 czerwca 2016 r., sygn. akt II FSK 1408/14 r., ponownemu rozpatrzeniu podlega złożony przez Wnioskodawcę wniosek z dnia 3 kwietnia 2013 r. (data wpływu 10 kwietnia 2013 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych od wniesionego do Spółki aportu w postaci prawa ze zgłoszenia znaku towarowego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego – biorąc pod uwagę stanowisko Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie zawarte w prawomocnym wyroku z dnia 19 grudnia 2013 r., sygn. akt I SA/Lu 1107/13 oraz w wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 7 czerwca 2016 r., sygn. akt II FSK 1408/14 – stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.), odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej w tym zakresie oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania uchylonej interpretacji tj. w dniu 3 lipca 2013 r.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.