Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPP2/4512-545/16-4/MAO
z 26 października 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613 z późn. zm.) oraz § 6 pkt 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie, działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy - przedstawione we wniosku z dnia 12 lipca 2016 r. (data wpływu 20 lipca 2016 r.), uzupełnionym pismem z dnia 3 października 2016 r. (data wpływu 7 października 2016 r.) będącym odpowiedzią na wezwanie tut. Organu z dnia 27 września 2016 r. znak IPPP2/4512‑545/16-2/MAO (skutecznie doręczone dnia 27 września 2016 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie powstania obowiązku podatkowego w związku z likwidacją/rozwiązaniem Spółki i wydaniem WNiP do majątku Wspólnika oraz braku obowiązku dokonania korekty - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 20 lipca 2016 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie powstania obowiązku podatkowego w związku z likwidacją/rozwiązaniem Spółki i wydaniem WNiP do majątku Wspólnika oraz braku obowiązku dokonania korekty. Wniosek został uzupełniony pismem z dnia 3 października 2016 r. (data wpływu 7 października 2016 r.).

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością spółka jawna (dalej: „Spółka” lub „Wnioskodawca”) prowadzi działalność gospodarczą w zakresie zarządzania wartościami materialnymi i prawnymi (dalej: „WNiP”). Jednym ze wspólników posiadającym udział w zysku Spółki jest E. Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością (dalej: „Wspólnik”).

Działalność gospodarcza Spółki w ramach prowadzonego przedsiębiorstwa obejmuje odpłatne udzielanie licencji na znak towarowy, którego właścicielem jest Spółka (dalej: „Znak”). Udzielenie licencji na Znak stanowi usługę opodatkowaną VAT. Spółka rozlicza podatek VAT z tytułu świadczenia przedmiotowych usług.

Spółka pragnie wskazać, iż prawo do Znaku było przedmiotem wkładu niepieniężnego wniesionego do Spółki przez Wspólnika na pokrycie udziału w Spółce.

Zarówno Spółka, jak i Wspólnik są zarejestrowanymi, czynnymi podatnikami podatku od towarów i usług oraz będą takimi podatnikami w momencie dokonywania czynności opisanych poniżej. W związku z planowaną reorganizacją działalności w grupie, planowane jest zakończenie działalności Spółki poprzez jej likwidację lub rozwiązanie (bez przeprowadzenia jej likwidacji). W wyniku likwidacji/rozwiązania Spółki majątek Spółki w postaci WNiP, na podstawie umowy Spółki, zostanie w całości przeniesiony na Wspólnika. Drugi ze wspólników zostanie zaspokojony pozostałymi środkami pieniężnymi.

Przekazanie składników majątku Spółki na rzecz Wspólnika nastąpi w ramach podziału majątku Wnioskodawcy w wyniku uzgodnionego przez jej wspólników sposobu zakończenia działalności Wnioskodawcy. Podstawą dla przekazania składników majątku będzie jednomyślna uchwała wspólników Spółki w przedmiocie jej rozwiązania bez przeprowadzania likwidacji, natomiast przeniesienie składników majątku nastąpi w wyniku zawarcia umowy rozporządzającej sporządzonej w wykonaniu ww. uchwały, bez zapłaty z tego tytułu na rzecz Wnioskodawcy jakichkolwiek środków pieniężnych przez Wspólnika.

Przekazanie składników majątku na rzecz Wspólnika nastąpi po podjęciu przez wspólników Wnioskodawcy jednomyślnej uchwały w sprawie rozwiązania Wnioskodawcy bez przeprowadzania likwidacji, jednak przed wykreśleniem Wnioskodawcy z rejestru przedsiębiorców Krajowego Rejestru Sądowego.

Na dzień likwidacji Wnioskodawca nie będzie posiadał żadnych własnych składników majątkowych, w stosunku do których byłby zobowiązany do sporządzenia spisu z natury. Równocześnie Wnioskodawca wyjaśnia, że zgodnie z art. 26 ust. 2 ustawy o rachunkowości inwentaryzacją drogą spisu z natury obejmuje się również znajdujące się w jednostce składniki aktywów, będące własnością innych jednostek, powierzone jej do używania, powiadamiając te jednostki o wynikach spisu. W konsekwencji, Wnioskodawca nie wyklucza, iż może on być zobowiązany do przeprowadzenia spisu z natury elementów wyposażenia, należących do innych podmiotów, które zostały przekazane Wnioskodawcy w ramach umowy dzierżawy. Jak wyżej wskazano zakończenie działalności Spółki nastąpi w wyniku jej rozwiązania bez przeprowadzania likwidacji, w wyniku uzgodnienia przez wspólników innego sposobu zakończenia działalności Spółki, tj. na podstawie art. 67 par. 1 w zw. z art. 58 pkt 2 Kodeksu spółek handlowych.

W uzupełnieniu z dnia 3 października 2016 r. Strona wskazała, że:

1. Przedmiotem przekazania na rzecz Wspólnika będzie prawo do Znaku Towarowego wraz z prawem ochronnym do tego Znaku.
2. W związku z faktem, że przedmiotem wkładu niepieniężnego wniesionego do Spółki przez Wspólnika na pokrycie udziału w Spółce było prawo ze zgłoszenia Znaku Towarowego Unii Europejskiej, prawo ochronne do Znaku Towarowego Unii Europejskiej nie zostanie nabyte, ale wytworzone, a zgodnie z art. 16b updop prawo to nie będzie stanowić dla Spółki (zgodnie z updop dla jej wspólników) wartości niematerialnej i prawnej. Wynika to z faktu, że dopiero po stronie Spółki zakończy się proces rejestracji Znaku Towarowego Unii Europejskiej przez EUIPO i dopiero wtedy dojdzie do nabycia prawa ochronnego do tego znaku. Zgodnie z jednolitym podejściem organów podatkowych, nabycie przez podatnika jedynie praw ze zgłoszenia znaków towarowych, które jeszcze nie stanowią praw ochronnych z uwagi na niezakończony proces rejestracji, nie uprawnia takiego podatnika do wykazania odpowiedniej wartości niematerialnej i prawnej podlegającej amortyzacji. Warto również zauważyć, że Wspólnik otrzyma prawo ochronne do Wspólnotowego Znaku Towarowego, które następnie stanie się wartością niematerialną i prawną w rozumieniu art. 16b updop w rezultacie likwidacji Spółki.
   
   

W związku z faktem, iż Spółka nie poniesie żadnych kosztów, gdyż wszystkie koszty poniesie Wspólnik w momencie składania wniosku o rejestrację Znaku Towarowego Unii Europejskiej, związanych z wytworzeniem tego składnika majątku, w tym przypadku wartość początkowa będzie wynosiła zero.

W związku z powyższym Spółka nie będzie miała prawa do wprowadzenia do ewidencji środków prawa ochronnego do Znaku Towarowego Unii Europejskiej - nie będzie więc wartości początkowej, którą można by przyjąć, od której dopuszczalna byłaby amortyzacja znaku towarowego.

3. We wniosku o interpretację wkradł się błąd co do twierdzenia, że Spółka w momencie składania wniosku była czynnym podatnikiem VAT. Spółka zarówno w tym czasie, jak i obecnie nie jest czynnym podatnikiem VAT. Na moment rejestracji Znaku Towarowego Unii Europejskiej również nie była czynnym podatnikiem podatku VAT. Natomiast na dzień likwidacji będzie czynnym podatnikiem podatku VAT. W związku z powyższym przy wytworzeniu składnika majątku nie będącego w Spółce wartością niematerialną i prawną nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego.

4. Spółka otrzymała w postaci aportu prawo ze zgłoszenia Znaku Towarowego Unii Europejskiej. Następnie doszło do zarejestrowania tegoż Znaku i tym samym do wytworzenia składnika majątku nie będącego wartością niematerialną i prawną. Tak więc składnik majątku powstał poprzez rejestrację Znaku Towarowego Unii Europejskiej. Dopiero w momencie nabycia przez Wspólnika tegoż składnika majątku na skutek likwidacji Spółki stanie się wartością niematerialną i prawną w majątku Wspólnika, co na dzień udzielania niniejszej odpowiedzi nie miało miejsca.
   
   

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy w związku z likwidacją/rozwiązaniem Spółki i wydaniem WNiP do majątku Wspólnika zgodnie z umową Spółki i na podstawie uchwały wspólników powstanie obowiązek VAT?
   
2. Czy w związku z likwidacją/rozwiązaniem Spółki i wydaniem WNiP do majątku Wspólnika zgodnie z umową Spółki i na podstawie uchwały wspólników powstanie obowiązek korekty wynikający z art. 91 ustawy o VAT?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy:

1. w przypadku likwidacji/rozwiązania Spółki i wydaniem WNiP do majątku Wspólnika zgodnie z umową Spółki i na podstawie uchwały wspólników nie powstanie obowiązek VAT.
   
2. w przypadku likwidacji/rozwiązania Spółki i wydaniem WNiP do majątku Wspólnika zgodnie z umową Spółki i na podstawie uchwały wspólników powstanie obowiązek korekty podatku naliczonego.
   
   

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy

Ad. 1

Zgodnie z art. 14 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.), (dalej: „ustawa o VAT”), opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają towary własnej produkcji i towary, które po nabyciu nie były przedmiotem dostawy towarów, w przypadku rozwiązania spółki handlowej nie mającej osobowości prawnej.

Stosownie do art. 14 ust. 5 ustawy o VAT, w przypadku likwidacji działalności wykonującej przez osobę fizyczną oraz rozwiązania spółki cywilnej lub handlowej niemającej osobowości prawnej (w tym m.in. spółki jawnej), podatnicy są obowiązani sporządzić spis z natury towarów na dzień rozwiązania spółki lub zaprzestania wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu (dalej: „spis z natury”). Informacja o dokonanym spisie z natury, o ustalonej na jego podstawie wartości i o kwocie podatku należnego, powinna być załączona do deklaracji podatkowej składanej za okres obejmujący dzień rozwiązania spółki lub zaprzestania wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu.

Przywołany powyżej art. 14 ust. 1 ustawy o VAT, nakazując, w sytuacji wskazanej w tym przepisie, opodatkowanie towarów, różnicuje je na towary własnej produkcji oraz towary, które po nabyciu nie były przedmiotem dostawy. W obu tych grupach mogą mieścić się towary, które stanowią tzw. środki obrotowe, jak towary handlowe, surowce oraz towary, które zaliczone zostały przez podatnika do jego środków trwałych.

Mając na uwadze powyższe należy stwierdzić, iż w przypadku likwidacji/rozwiązania działalności spółki jawnej, opodatkowaniu podlegają zarówno towary handlowe, jak też środki trwałe czy wyposażenie, w stosunku do których przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Pojęcie towaru zostało zdefiniowane w art. 2 pkt 6 ustawy o VAT, zgodnie z którym przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii. Z kolei zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy o VAT przez świadczenie usług należy rozumieć każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ustawy o VAT, w tym również przeniesienie praw do WNiP, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej.

Należy jednak zaznaczyć, iż jak wskazano powyżej, zgodnie z art. 14 ust. 1 ustawy VAT opodatkowaniu VAT przy omawianej likwidacji podlegają jedynie towary (własnej produkcji i takie, które nie były przedmiotem dostawy, w stosunku do których przysługiwało prawo odliczenia podatku naliczonego). Przepis ten (art. 14 ustawy o VAT) w żadnej mierze nie odnosi się do usług, zatem wydanie praw do WNiP w związku z likwidacją/rozwiązaniem Spółki i wydaniem wszystkich składników majątkowych Spółki do majątku Wspólnika nie będzie wiązać się z powstaniem obowiązku podatkowego na gruncie ustawy o VAT.

Mając zatem na uwadze fakt, iż:

1. przedsiębiorstwo Spółki nie obejmuje żadnych aktywów trwałych/wyposażenia,
2. przepisy art. 14 ustawy o VAT nie mają zastosowania do aktywów niebędących towarami (w szczególności nie będą miały zastosowania do praw majątkowych/WNiP).
3. jak zostało wskazane w opisie stanu faktycznego - przeniesienie prawa do Znaku nie mieści się w definicji towaru i nie podlega ujęciu w spisie z natury,

to zdaniem Wnioskodawcy, wydanie WNiP Wspólnikowi nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem VAT.

Ad. 2

Po stronie Wnioskodawcy prawo ochronne do Znaku Towarowego Unii Europejskiej nie zostanie nabyte, ale wytworzone, a zatem prawo to nie będzie stanowić dla Wnioskodawcy (czyli zgodnie z ustawą z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych, Dz. U. z 2014 r., poz. 851, z późn. zm., dalej: „updop” - dla jej Wspólników) wartości niematerialnej i prawnej. Wynika to z faktu, że dopiero po stronie Wnioskodawcy zakończy się proces rejestracji Znaku Towarowego Unii Europejskiej przez EUIPO i dopiero wtedy dojdzie do nabycia prawa ochronnego do tego znaku. Zgodnie z jednolitym podejściem organów podatkowych, nabycie przez podatnika jedynie praw ze zgłoszenia znaków towarowych, które jeszcze nie stanowią praw ochronnych z uwagi na niezakończony proces rejestracji, nie uprawnia takiego podatnika do wykazania odpowiedniej wartości niematerialnej i prawnej podlegającej amortyzacji. Wyraźnie bowiem prawo ochronne, a nie prawo ze zgłoszenia mieści się w dyspozycji przepisu art. 16b ust. 1 pkt 6 updop i - analogicznie - art. 22b ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W tym drugim przypadku pogląd taki zaprezentowany został wprost m.in. w interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z dnia 23 maja 2013 r., nr IPTPB3/423-61/13-5/IR, interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 1 lipca 2011 r., nr IBPB1/2/423-760/11/CzP, wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie z dnia 4 lutego 2014 r., sygn. akt I SA/Rz 1146/13, wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku z dnia 16 marca 2011 r., sygn. akt I SA/Bk 28/11, wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z dnia 28 czerwca 2011 r., sygn. akt I SA/Po 210/11 oraz szeregu orzeczeń Naczelnego Sądu Administracyjnego (np. wyrok z dnia 28 kwietnia 2009 r., sygn. akt II FSK 23/08).

W związku z powyższym Wnioskodawca nie będzie miał prawa do wprowadzenia do ewidencji środków trwałych prawa ochronnego do Znaku Towarowego Unii Europejskiej - nie będzie więc wartości początkowej, którą można by przyjąć po stronie Wnioskodawcy i od której dopuszczalna byłaby amortyzacja znaku towarowego.

Zgodnie z art. 91 ust. 2 ustawy o VAT zbycie (w tym również przekazanie w ramach likwidacji/rozwiązania, o których mowa w art. 14 ustawy o VAT) środków trwałych i WNiP w okresie korekty wynoszącym zasadniczo 5 lat (10 lat w przypadku nieruchomości) skutkuje obowiązkiem korekty części uprzednio odliczonego podatku naliczonego. Jednak ust. 2 dotyczy „wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji”. Jak zostało wykazane powyżej WNiP posiadana przez Wnioskodawcę amortyzacji podlegać nie będzie.

Jednak na podstawie art. 91 ust. 7 ustawy o VAT „Przepisy ust. 1-6 stosuje się odpowiednio w przypadku, gdy podatnik miał prawo do obniżenia kwot podatku należnego o całą kwotę podatku naliczonego od wykorzystywanego przez siebie towaru lub usługi i dokonał takiego obniżenia, albo nie miał takiego prawa, a następnie zmieniło się prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od tego towaru lub usługi”. Tak więc obowiązek korekty będzie występował w Spółce na podstawie art. 91 ust. 7 ustawy o VAT i w związku z tym zastosowanie będą miały przepisy ust. 1-6 niniejszego artykułu.

Podsumowując, w związku z likwidacją/rozwiązaniem Spółki i wydaniem składników majątkowych do majątku Wspólnika powstanie obowiązek korekty podatku naliczonego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r., poz. 710, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą - opodatkowaniu ww. podatkiem, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Stosownie do art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Jak stanowi art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.
   
   

Powołane wyżej unormowanie wskazuje, że przedmiotem opodatkowania podatkiem od towarów i usług są czynności odpłatne, natomiast nieodpłatne świadczenie usług, co do zasady nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, za wyjątkiem ściśle określonych sytuacji, wskazanych m.in. w art. 8 ust. 2 ustawy.

Za odpłatne świadczenie usług, zgodnie z art. 8 ust. 2 ustawy, uznaje się również:

1. użycie towarów stanowiących część przedsiębiorstwa podatnika do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika, w tym w szczególności do celów osobistych podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych;
2. nieodpłatne świadczenie usług na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, oraz wszelkie inne nieodpłatne świadczenie usług do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika.
   
   

W tym miejscu należy wskazać, że zgodnie z art. 4 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 15 września 2000 r. Kodeks spółek handlowych (Dz. U. z 2016 r., poz. 1578 ze zm.) spółka osobowa to - spółka jawna, spółka partnerska, spółka komandytowa i spółka komandytowo-akcyjna.

Do spółek osobowych innych niż spółka komandytowo-akcyjna stosuje się zgodnie z regulacjami KSH przepisy o likwidacji spółki jawnej.

W myśl art. 58 ww. ustawy, rozwiązanie spółki powodują:

1. przyczyny przewidziane w umowie spółki,
2. jednomyślna uchwała wszystkich wspólników,
3. ogłoszenie upadłości spółki,
4. śmierć wspólnika lub ogłoszenie jego upadłości,
5. wypowiedzenie umowy spółki przez wspólnika lub wierzyciela wspólnika,
6. prawomocne orzeczenie sądu.
   
   

Stosownie do treści art. 67 § 1 Kodeksu - w przypadkach określonych w art. 58 KSH należy przeprowadzić likwidację spółki, chyba że wspólnicy uzgodnili inny sposób zakończenia działalności spółki.

Pomimo ustania stosunku spółki (poprzez jej rozwiązanie) pozostaje jednak majątek spółki do czasu jego zlikwidowania. W konsekwencji uznać należy, że pomimo zakończenia działalności spółki osobowej w inny sposób niż w drodze postępowania likwidacyjnego, na podstawie art. 67 § 1 Kodeksu, niezbędnym elementem rozwiązania tej spółki jest likwidacja jej majątku i jego rozliczenie pomiędzy uprawnionych, czyli przejęcie tego majątku przez wspólników w ustalonych umownie udziałach.

Likwidatorami są wszyscy wspólnicy. Wspólnicy mogą powołać na likwidatorów tylko niektórych spośród siebie, jak również osoby spoza swego grona. Uchwała wymaga jednomyślności, chyba że umowa spółki stanowi inaczej (art. 70 § 1 Kodeksu).

Stosownie do art. 77 § 1 Kodeksu, likwidatorzy powinni zakończyć bieżące interesy spółki, ściągnąć wierzytelności, wypełnić zobowiązania i upłynnić majątek spółki. Nowe interesy mogą być podejmowane tylko w przypadku, gdy jest to niezbędne do ukończenia spraw w toku.

Na podstawie art. 82 § 1 Kodeksu, z majątku spółki spłaca się przede wszystkim zobowiązania spółki oraz pozostawia się odpowiednie kwoty na pokrycie zobowiązań niewymagalnych lub spornych.

Pozostały majątek dzieli się między wspólników stosownie do postanowień umowy spółki. W przypadku braku stosownych postanowień umowy spłaca się wspólnikom udziały. Nadwyżkę dzieli się między wspólników w takim stosunku, w jakim uczestniczą oni w zysku (art. 82 § 2 Kodeksu).

W myśl art. 83 Kodeksu, jeżeli majątek spółki nie wystarcza na spłatę udziałów i długów, niedobór dzieli się między wspólników stosownie do postanowień umowy, a w przypadku ich braku, w stosunku, w jakim wspólnicy uczestniczą w stracie. W przypadku niewypłacalności jednego ze wspólników, przypadającą na niego część niedoboru dzieli się między pozostałych wspólników w takim samym stosunku.

Zgodnie z art. 84 § 1 i § 2 Kodeksu, likwidatorzy powinni zgłosić zakończenie likwidacji i złożyć wniosek o wykreślenie spółki z rejestru. W przypadku rozwiązania spółki bez przeprowadzenia likwidacji, obowiązek złożenia wniosku ciąży na wspólnikach. Rozwiązanie spółki następuje z chwilą wykreślenia jej z rejestru.

Kwestie dotyczące opodatkowania przy likwidacji działalności spółki i zaprzestaniu działalności przez osobę fizyczną regulują przepisy art. 14 ww. ustawy o VAT.

Na podstawie art. 14 ust. 1 ustawy o VAT opodatkowaniu podatkiem podlegają towary własnej produkcji i towary, które po nabyciu nie były przedmiotem dostawy towarów, w przypadku:

1. rozwiązania spółki cywilnej lub handlowej niemającej osobowości prawnej;
2. zaprzestania przez podatnika, o którym mowa w art. 15, będącego osobą fizyczną wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu, obowiązanego, na podstawie art. 96 ust. 6, do zgłoszenia zaprzestania działalności naczelnikowi urzędu skarbowego.
   
   

Przepisy ust. 1 i 3 stosuje się do towarów, w stosunku do których przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego (art. 14 ust. 4 ustawy o VAT).

W świetle art. 14 ust. 5 ustawy o VAT w przypadkach, o których mowa w ust. 1 i 3, podatnicy są obowiązani sporządzić spis z natury towarów na dzień rozwiązania spółki lub zaprzestania wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu, zwany dalej „spisem z natury”. Podatnicy są obowiązani załączyć informację o dokonanym spisie z natury, o ustalonej na jego podstawie wartości i o kwocie podatku należnego, do deklaracji podatkowej składanej za okres obejmujący dzień rozwiązania spółki lub zaprzestania wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu.

Przywołany powyżej art. 14 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, nakazując, w sytuacji wskazanej w tym przepisie, opodatkowanie towarów, różnicuje je na towary własnej produkcji oraz towary, które po nabyciu nie były przedmiotem dostawy. Zatem towary podzielono na takie, które zostały wytworzone przez podatnika oraz takie, które zostały przez niego nabyte. W obu tych grupach mogą mieścić się towary, które stanowią tzw. środki obrotowe, jak towary handlowe, surowce oraz towary, które zaliczone zostały przez podatnika do jego środków trwałych.

W związku z tym należy stwierdzić, że w przypadku likwidacji działalności spółki osobowej, opodatkowaniu podlegają zarówno towary handlowe, jak też środki trwałe czy wyposażenie, w stosunku do których przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Z przywołanych wyżej przepisów wynika, że w spisie z natury, sporządzonym na podstawie art. 14 ust. 5 ustawy o VAT, ujmuje się towary, które na dzień rozwiązania spółki cywilnej lub handlowej niemającej osobowości prawnej, po nabyciu nie były przedmiotem dostawy, a w stosunku do których podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w zakresie zarządzania wartościami materialnymi i prawnymi (WNiP) obejmującą odpłatne udzielanie licencji na znak towarowy. Właścicielem Znaku jest Spółka, bowiem prawo ze zgłoszenia Znaku było przedmiotem wkładu niepieniężnego wniesionego do Spółki przez Wspólnika (tj. Spółkę E. Spółka z o.o.) na pokrycie udziału w Spółce. Wspólnik jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Spółka na moment rejestracji Znaku Towarowego Unii Europejskiej, jak i obecnie nie jest czynnym podatnikiem VAT, natomiast na dzień likwidacji będzie czynnym podatnikiem podatku VAT.

W związku z planowaną reorganizacją działalności w grupie, planowane jest zakończenie działalności Spółki poprzez jej likwidację lub rozwiązanie (bez przeprowadzenia jej likwidacji). W wyniku likwidacji/rozwiązania Spółki majątek Spółki w postaci WNiP, na podstawie umowy Spółki, zostanie w całości przeniesiony na Wspólnika. Drugi ze wspólników zostanie zaspokojony pozostałymi środkami pieniężnymi. Podstawą dla przekazania składników majątku będzie jednomyślna uchwała wspólników Spółki w przedmiocie jej rozwiązania bez przeprowadzania likwidacji (przed wykreśleniem Wnioskodawcy z rejestru przedsiębiorców Krajowego Rejestru Sądowego), natomiast przeniesienie składników majątku nastąpi w wyniku zawarcia umowy rozporządzającej sporządzonej w wykonaniu ww. uchwały, bez zapłaty z tego tytułu na rzecz Wnioskodawcy jakichkolwiek środków pieniężnych przez Wspólnika.

Na dzień likwidacji Wnioskodawca nie będzie posiadał żadnych własnych składników majątkowych, w stosunku do których byłby zobowiązany do sporządzenia spisu z natury. Strona nie wyklucza, że może on być zobowiązany do przeprowadzenia spisu z natury elementów wyposażenia, należących do innych podmiotów, które zostały przekazane Wnioskodawcy w ramach umowy dzierżawy.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą tego czy w związku z likwidacją/rozwiązaniem Spółki i wydaniem WNiP do majątku Wspólnika zgodnie z umową Spółki i na podstawie uchwały wspólników powstanie obowiązek podatkowy.

Na podstawie art. 120 ust. 1 ustawy z dnia 30 czerwca 2000 r. Prawo własności przemysłowej (Dz. U. z 2013 r., poz. 1410, z późn. zm.) – znakiem towarowym może być każde oznaczenie, które można przedstawić w sposób graficzny, jeżeli oznaczenie takie nadaje się do odróżnienia towarów jednego przedsiębiorstwa od towarów innego przedsiębiorstwa.

W myśl art. 120 ust. 2 ustawy Prawo własności przemysłowej – znakiem towarowym, w rozumieniu ust. 1, może być w szczególności wyraz, rysunek, ornament, kompozycja kolorystyczna, forma przestrzenna, w tym forma towaru lub opakowania, a także melodia lub inny sygnał dźwiękowy.

Na znak towarowy może być udzielone prawo ochronne (art. 121 ustawy Prawo własności przemysłowej).

Na podstawie art. 153 ust. 1 ustawy Prawo własności przemysłowej - przez uzyskanie prawa ochronnego nabywa się prawo wyłącznego używania znaku towarowego w sposób zarobkowy lub zawodowy na całym obszarze Rzeczypospolitej Polskiej.

Prawo ochronne na znak towarowy jest bezwzględnym prawem podmiotowym o określonej przepisami ustawy Prawo własności przemysłowej czasowej i terytorialnej skuteczności. Prawo znaków towarowych to przepisy należące do działu prawa własności intelektualnej, jakim jest prawo własności przemysłowej.

Definicja towarów została zawarta w ww. art. 2 pkt 6 ustawy, według którego, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii. W świetle tej definicji należy stwierdzić, że prawo ochronne do znaku towarowego na gruncie ustawy nie może zostać zaklasyfikowane jako towar. Nie stanowi ono bowiem ani rzeczy, ani również żadnej postaci energii. A zatem transakcja zbycia prawa do zarejestrowanego znaku towarowego (czy innego wzoru, patentu) nie może być kwalifikowana jako odpłatna dostawa towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy. Przeniesienie takich praw na rzecz innego podmiotu kwalifikowana jest zatem jako świadczenie usług w rozumieniu przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, bowiem w takim przypadku dochodzi do przeniesienia praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej.

Z powyższego wynika zatem, że przeniesienie tych wartości zalicza się do świadczenia usług w rozumieniu art. 8 ustawy o podatku od towarów i usług. Tym samym przeniesienie prawa do Znaku Towarowego wraz z prawem ochronnym do tego Znaku na Wspólnika w związku z rozwiązaniem (likwidacją) Spółki będzie stanowić świadczenie usług w rozumieniu ustawy.

W tym miejscu należy wskazać, że cytowane wyżej przepisy art. 14 ustawy o VAT nie będę miały zastosowania w przedmiotowej sprawie, bowiem regulacje te odnoszą się wyłącznie do „towarów własnej produkcji i towarów, które po nabyciu nie były przedmiotem dostawy towarów”, a zatem nie dotyczą wartości niematerialnych i prawnych będących w świetle przepisów ustawy o podatku VAT usługami. Ponadto jak wskazał Wnioskodawca przeniesienie Znaku Towarowego wraz z prawem ochronnym do Znaku Towarowego nastąpi przed wykreśleniem Wnioskodawcy z rejestru przedsiębiorców Krajowego Rejestru Sądowego. Zatem przed dokonaniem przeniesienia WNiP nie dojdzie do likwidacji Spółki.

Przedmiotem opodatkowania podatkiem od towarów i usług są czynności odpłatne. Nieodpłatne świadczenie usług - co do zasady - nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT, za wyjątkiem ściśle określonych sytuacji, wskazanych m.in. w art. 8 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług. Z przywołanego wyżej przepisu wynika, że w przypadku świadczenia usług, nieodpłatne świadczenie usług będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem VAT kiedy wykonywane będzie na cele osobiste podatnika, w tym wspólników. Opodatkowaniu podatkiem VAT podlegało będzie również wszelkie inne nieodpłatne świadczenie usług do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika.

Za usługi świadczone do celów innych niż działalność gospodarcza należy uznać wszelkie usługi, których świadczenie odbyło się bez związku z potrzebami prowadzonej działalności gospodarczej. Opodatkowaniu - zgodnie z art. 8 ust. 2 pkt 2 ustawy o podatku od towarów i usług - podlegają te nieodpłatne usługi, które nie mają związku z prowadzoną działalnością, a więc nie mają wpływu na przyszłe obroty przedsiębiorstwa, jego zysk, wizerunek czy odbiór przez kontrahentów. Natomiast przez usługi związane z prowadzoną działalnością gospodarczą należy rozumieć te nieodpłatne usługi, które są wykonywane w związku z potrzebami prowadzonej działalności gospodarczej podmiotu, potrzebami związanymi z funkcjonowaniem prowadzonego przedsiębiorstwa. Jeśli podejmowane przez podmiot działania mają na celu przyniesienie korzyści prowadzonej działalności gospodarczej, to tym samym są związane z jej prowadzeniem, a więc, jak to określa art. 8 ust. 2 pkt 2 ustawy o podatku od towarów i usług, są związane z prowadzoną działalnością gospodarczą podatnika.

Ze złożonego wniosku wynika, że w analizowanej sprawie Wspólnik otrzyma prawo do Znaku Towarowego wraz z prawem ochronnym do tego Znaku, które to prawo przysługiwało dotychczas Spółce. W zamian Strona nie otrzyma od Wspólnika jakiegokolwiek świadczenia.

W niniejszej sprawie nie można uznać, że przekazanie przez Spółkę prawa do Znaku Towarowego wraz z prawem ochronnym do tego Znaku Wspólnikowi będzie miało wpływ na przyszłą sprzedaż Spółki w rozumieniu przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, jej wizerunek, generowane zyski czy odbiór przez kontrahentów. Tym samym trudno jest uznać, że czynność ta jest dokonywana na cele związane z działalnością gospodarczą Spółki. To Wspólnik będzie wykorzystywał Znak Towarowy.

Zatem skoro czynność nieodpłatnego przekazania prawa do Znaku Towarowego wraz z prawem ochronnym do tego Znaku na rzecz Wspólnika nie nastąpi w związku z prowadzoną przez Spółkę działalnością gospodarczą, to czynność ta wypełnia warunki nieodpłatnego świadczenia usług do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika, o którym mowa w art. 8 ust. 2 pkt 2 ustawy o podatku od towarów i usług. W związku z tym, ww. czynność będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W tym miejscu zauważyć należy, że z konstrukcji podatku od towarów i usług wynika, że podatnik, który wykonuje czynności podlegające opodatkowaniu tym podatkiem, zobowiązany jest opodatkować daną czynność w momencie powstania obowiązku podatkowego.

W myśl zasady ogólnej wyrażonej w art. 19a ust. 1 ustawy - obowiązek podatkowy powstaje z chwilą dokonania dostawy towarów lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem ust. 5 i 7-11, art. 14 ust. 6, art. 20 i art. 21 ust.1.

Natomiast stosownie do art. 29a ust. 1, podstawą opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 2-5, art. 30a-30c, art. 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.

Stosownie do art. 29a ust. 5 w przypadku świadczenia usług, o którym mowa w art. 8 ust. 2, podstawą opodatkowania jest koszt świadczenia tych usług poniesiony przez podatnika.

W rozpatrywanej sprawie nie wystąpi jednak obowiązek podatkowy po stronie Wnioskodawcy, ponieważ Strona nie poniesie żadnych kosztów w związku ze świadczoną usługą wydania WNiP (tzn. nie poniosła takiego rodzaju kosztów, bez poniesienia których wykonanie usługi byłoby niemożliwe), bowiem wszystkie wydatki związane z zarejestrowaniem przedmiotowego Znaku Towarowego poniósł Wspólnik (przed dokonaniem aportu prawa ze zgłoszenia ww. Znaku). Ponadto czynność wydania prawa do Znaku Towarowego wraz z prawem ochronnym do tego Znaku do majątku Wspólnika będzie nieodpłatna, gdyż - jak wynika z opisu sprawy - przeniesienie składników majątku nastąpi w wyniku zawarcia umowy rozporządzającej sporządzonej w wykonaniu uchwały wspólników Wnioskodawcy (w przedmiocie rozwiązania Spółki bez przeprowadzania likwidacji), bez zapłaty z tego tytułu na rzecz Wnioskodawcy jakichkolwiek środków pieniężnych przez Wspólnika.

Zatem w świetle powyższych regulacji prawnych oraz okoliczności sprawy należy stwierdzić, że w przypadku likwidacji/rozwiązania Spółki i wydania WNiP do majątku Wspólnika zgodnie z umową Spółki i na podstawie uchwały wspólników nie powstanie obowiązek podatkowy w podatku od towarów i usług.

W konsekwencji oceniając całościowo stanowisko Wnioskodawcy dotyczące pytania nr 1 należało uznać je za nieprawidłowe.

Wątpliwości Wnioskodawcy budzi również kwestia czy w związku z likwidacją/rozwiązaniem Spółki i wydaniem WNiP do majątku Wspólnika zgodnie z umową Spółki i na podstawie uchwały wspólników powstanie obowiązek korekty wynikający z art. 91 ustawy o VAT.

Należy zauważyć, że ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 tej ustawy. Podatnik w momencie nabycia towarów lub usług określa, czy nabywane przez niego towary lub usługi będą wykorzystywane w prowadzonej przez niego działalności opodatkowanej. W systemie podatku od towarów i usług obowiązuje zasada niezwłocznego odliczenia podatku naliczonego. Zasada ta wyraża się tym, że istotna jest intencja nabycia – jeśli dany towar/usługa ma służyć wykonywaniu czynności opodatkowanych wówczas – po spełnieniu wymienionych w art. 86 ustawy o VAT wymogów formalnych – odliczenie jest prawnie dozwolone, oczywiście w sytuacji kiedy nie wyłączają go inne przepisy ustawy lub aktów wykonawczych. Jeżeli zaś dany towar lub usługa ma służyć czynnościom nieuprawniającym do odliczenia podatku VAT (niepodlegającym opodatkowaniu lub zwolnionym od podatku VAT) w momencie dokonywania zakupu podatnik nie ma prawa do odliczenia podatku VAT. W konsekwencji, podatnik może obniżyć kwotę podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w sytuacji związku pomiędzy poniesionymi wydatkami, a wykonywanymi z tytułu prowadzonej działalności czynnościami opodatkowanymi.

Wyrazem ścisłej zależności pomiędzy uprawnionym odliczeniem podatku naliczonego, a wykonywaniem czynności opodatkowanych są regulacje zawarte w art. 90 i 91 ustawy o podatku od towarów i usług, które w sposób technicznoprawny uzupełniają generalną zasadę wyrażoną w wyżej cyt. art. 86 ust. 1 ustawy o VAT.

Stosownie do art. 91 ust. 1 ustawy, po zakończeniu roku, w którym podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, o którym mowa w art. 86 ust. 1, jest on obowiązany dokonać korekty kwoty podatku odliczonego zgodnie z art. 90 ust. 2-10, z uwzględnieniem proporcji obliczonej w sposób określony w art. 90 ust. 2-6 lub 10 lub przepisach wydanych na podstawie art. 90 ust. 11 i 12, dla zakończonego roku podatkowego.

Jak stanowi art. 91 ust. 2 ustawy, w przypadku towarów i usług, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji, a także gruntów i praw wieczystego użytkowania gruntów, jeżeli zostały zaliczone do środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych nabywcy, z wyłączeniem tych, których wartość początkowa nie przekracza 15.000 zł, korekty, o której mowa w ust. 1, podatnik dokonuje w ciągu 5 kolejnych lat, a w przypadku nieruchomości i praw wieczystego użytkowania gruntów - w ciągu 10 lat, licząc od roku, w którym zostały oddane do użytkowania. Roczna korekta w przypadku, o którym mowa w zdaniu pierwszym, dotyczy jednej piątej, a w przypadku nieruchomości i praw wieczystego użytkowania gruntów - jednej dziesiątej kwoty podatku naliczonego przy ich nabyciu lub wytworzeniu. W przypadku środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, których wartość początkowa nie przekracza 15.000 zł, przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio, z tym że korekty dokonuje się po zakończeniu roku, w którym zostały oddane do użytkowania.

Korekty, o której mowa w ust. 1 i 2, dokonuje się w deklaracji podatkowej składanej za pierwszy okres rozliczeniowy roku następującego po roku podatkowym, za który dokonuje się korekty, a w przypadku zakończenia działalności gospodarczej - w deklaracji podatkowej za ostatni okres rozliczeniowy (art. 91 ust. 3 ustawy).

W przypadku gdy w okresie korekty, o której mowa w ust. 2, nastąpi sprzedaż towarów lub usług, o których mowa w ust. 2, lub towary te zostaną opodatkowane zgodnie z art. 14, uważa się, że te towary lub usługi są nadal wykorzystywane na potrzeby czynności podlegających opodatkowaniu u tego podatnika, aż do końca okresu korekty (art. 91 ust. 4 ustawy).

W przypadku, o którym mowa w ust. 4, korekta powinna być dokonana jednorazowo w odniesieniu do całego pozostałego okresu korekty. Korekty dokonuje się w deklaracji podatkowej za okres rozliczeniowy, w którym nastąpiła sprzedaż, a w przypadku opodatkowania towarów zgodnie z art. 14 - w deklaracji podatkowej za okres rozliczeniowy, w którym w stosunku do tych towarów powstał obowiązek podatkowy (art. 91 ust. 5 ustawy).

Przepis art. 91 ust. 6 ustawy stanowi, że w przypadku gdy towary lub usługi, o których mowa w ust. 4, zostaną:

1. opodatkowane - w celu dokonania korekty przyjmuje się, że dalsze wykorzystanie tego towaru lub usługi jest związane z czynnościami opodatkowanymi;
2. zwolnione od podatku lub nie podlegały opodatkowaniu - w celu dokonania korekty przyjmuje się, że dalsze wykorzystanie tego towaru lub usługi jest związane wyłącznie z czynnościami zwolnionymi od podatku lub niepodlegającymi opodatkowaniu.
   
   

Na mocy art. 91 ust 7 ustawy, przepisy ust. 1-6 stosuje się odpowiednio w przypadku, gdy podatnik miał prawo do obniżenia kwot podatku należnego o całą kwotę podatku naliczonego od wykorzystywanego przez siebie towaru lub usługi i dokonał takiego obniżenia, albo nie miał takiego prawa, a następnie zmieniło się prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od tego towaru lub usługi.

Zatem wskazany przepis przewiduje możliwość korekty podatku naliczonego w sytuacji, gdy:

• podatnik miał prawo do obniżenia podatku należnego o całą kwotę podatku naliczonego i z niego skorzystał, a następnie to prawo zmieniło się,
  

• podatnik nie miał pierwotnie prawa do odliczenia podatku, a następnie prawo to zmieniło się.
  
  
  

Na podstawie art. 91 ust. 7a ustawy o podatku od towarów i usług w przypadku towarów i usług, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji, a także gruntów i praw wieczystego użytkowania gruntów, jeżeli zostały zaliczone do środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych nabywcy, z wyłączeniem tych, których wartość początkowa nie przekracza 15.000 zł, korekty, o której mowa w ust. 7, dokonuje się na zasadach określonych w ust. 2 zdanie pierwsze i drugie oraz ust. 3. Korekty tej dokonuje się przy każdej kolejnej zmianie prawa do odliczeń, jeżeli zmiana ta następuje w okresie korekty.

Ponadto zgodnie z art. 91 ust. 8 ww. ustawy korekty, o której mowa w ust. 5-7, dokonuje się również, jeżeli towary i usługi nabyte do wytworzenia towaru, o którym mowa w ust. 2, zostały zbyte lub zmieniono ich przeznaczenie przed oddaniem tego towaru do użytkowania.

Jak wynika z opisu sprawy Wnioskodawca na moment otrzymania wkładu niepieniężnego (prawa ze zgłoszenia Znaku Towarowego) wniesionego przez Wspólnika do Spółki, jak i rejestracji Znaku Towarowego Unii Europejskiej nie był czynnym podatnikiem podatku VAT i w związku z czym przy wytworzeniu przedmiotowego składnika majątku Stronie nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego.

Wobec powyższego - wbrew twierdzeniom Wnioskodawcy - w niniejszej sprawie nie znajdą zastosowania przepisy art. 91 ustawy.

Na podstawie powołanych wyżej przepisów stwierdzić należy, że podatnik jest zobowiązany, co do zasady, dokonać korekty podatku naliczonego w sytuacji, gdy zmienia się przeznaczenie nabytych towarów lub usług, np. ze związanych z czynnościami opodatkowanymi na związane z czynnościami zwolnionymi od podatku, bądź niepodlegającymi opodatkowaniu.

W świetle powyższych wyjaśnień należy wskazać, że Wnioskodawca nie będzie zobowiązany do dokonania korekty podatku naliczonego. Jak wynika z okoliczności sprawy otrzymany znak towarowy nie stanowił wartości niematerialnej i prawnej podlegającej amortyzacji, jak również przy wytworzeniu prawa ochronnego do znaku nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego a Znak Towarowy stanie się WNiP dopiero po przekazaniu do Wspólnika. W analizowanym przypadku brak jest zatem podstaw do dokonywania korekty z art. 91 ustawy o podatku od towarów i usług w związku z wydaniem WNiP do majątku Wspólnika.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy, że w przypadku likwidacji/rozwiązania Spółki i wydania WNiP do majątku Wspólnika zgodnie z umową Spółki i na podstawie uchwały wspólników powstanie obowiązek korekty podatku naliczonego, należało uznać za nieprawidłowe. Wnioskodawca nie musi bowiem dokonać korekty podatku naliczonego.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania niniejszej interpretacji.

Ponadto tut. Organ informuje, że zgodnie z art. 14na pkt 2 ustawy Ordynacja podatkowa, przepisów art. 14k-14n dotyczących ochrony prawnej wynikającej z zastosowania się Wnioskodawcy do otrzymanej interpretacji nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe przedstawione we wniosku stanowią element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy o podatku od towarów i usług, tj. czynności dokonanych w ramach transakcji, które pomimo spełnienia warunków formalnych ustanowionych w przepisach ustawy, miały zasadniczo na celu osiągnięcie korzyści podatkowych, których przyznanie byłoby sprzeczne z celem, któremu służą te przepisy.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00‑013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz.U. z 2016 r. poz. 718). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skarga powinna czynić zadość wymaganiom pisma w postępowaniu sądowym, a ponadto zawierać: wskazanie zaskarżonej decyzji, postanowienia, innego aktu lub czynności, oznaczenie organu, którego działania, bezczynności lub przewlekłego prowadzenia postępowania skarga dotyczy, określenie naruszenia prawa lub interesu prawnego, w przypadkach, o których mowa w art. 52 § 3 i 4, dowód, że skarżący wezwał właściwy organ do usunięcia naruszenia prawa (art. 57 § 1 pkt 1 - 4 ww. ustawy). Skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydana w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.