Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
1462-IPPP1.4512.925.2016.1.MPe
z 23 listopada 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613 z późn. zm.) oraz § 6 pkt 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów stwierdza, że stanowisko Strony przedstawione we wniosku z dnia 31 października 2016 r. (data wpływu 4 listopada 2016 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług, w zakresie uznania sprzedaży towarów i kosztów przesyłki za świadczenie kompleksowe oraz stawki podatku VAT – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 4 listopada 2016 r. do tut. Organu wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania sprzedaży towarów i kosztów przesyłki za świadczenie kompleksowe oraz stawki podatku VAT .

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca (dalej: Wnioskodawca lub Spółka) jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem VAT w Polsce. Spółka prowadzi działalność polegającą na sprzedaży na terytorium Polski za pośrednictwem sklepu internetowego towarów związanych z kulturą i rozrywką w tym książki, płyty, filmy, multimedia, wydania obcojęzyczne, perfumy oraz elektronika (dalej: Produkty). Oferowane przez Wnioskodawcę Produkty opodatkowane są zarówno stawką podstawową VAT, jak i obniżoną. Nabycie Produktów przez Kupującego odbywa się poprzez złożenie zamówienia za pośrednictwem sklepu internetowego prowadzonego przez Wnioskodawcę. Dystrybucja zamówionych Produktów jest realizowana w różny sposób, poprzez dostawę pod wskazany na terytorium Polski adres przesyłką kurierską, w tym dostawę za pomocą systemu paczkomatów. Dostawy Produktów do Kupującego realizowane są przy wykorzystaniu usług firm kurierskich, które obciążają Wnioskodawcę kosztami transportu. W takim przypadku, wartość zamówionych przez Kupującego Produktów powiększana jest o koszt przesyłki na wskazany w zamówieniu adres. Wnioskodawca nie zawiera z Kupującym umowy, w oparciu o którą otrzymuje pełnomocnictwo do reprezentowania Kupującego wobec firmy kurierskiej na świadczenie na jego rzecz usług kurierskich.

Pojedyncze zamówienie Kupującego może obejmować zarówno tylko jeden Produkt wraz z jego transportem pod wskazany adres, jak również szereg Produktów wraz z ich łącznym transportem pod wskazany adres. W każdym przypadku do przesyłki obejmującej jeden lub wiele Produktów (odpowiadającej pojedynczemu zamówieniu) dołączana jest faktura VAT wystawiona przez Spółkę. Należności za Produkty i koszty przesyłki (transportu) podlegają wykazaniu w osobnych pozycjach na fakturze, a jako łączna kwota do zapłaty wykazana jest suma kwot przypisanych do poszczególnych Produktów oraz wartość transportu.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy dostawa Produktu zamówionego przez Kupującego wraz z jego transportem kurierskim stanowi w całości „dostawę towarów” (jako świadczenie kompleksowe) w rozumieniu przepisów VAT, a tym samym podlega opodatkowaniu VAT przez Wnioskodawcę w całości według stawki właściwej dla dostarczanego Produktu?
2. Czy w przypadku, gdy zamówienie złożone przez Kupującego obejmuje Produkty opodatkowane różnymi stawkami VAT, Wnioskodawca postąpi prawidłowo alokując wartość transportu proporcjonalnie do wartości zamawianych Produktów w ramach jednego zamówienia?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy:

Pytanie nr 1.

Wnioskodawca stoi na stanowisku, że dostawa Produktu zamówionego przez Kupującego wraz z jego transportem kurierskim stanowi w całości „dostawę towarów” (jako świadczenie kompleksowe) w rozumieniu przepisów VAT, a tym samym podlega opodatkowaniu VAT przez Spółkę według stawki właściwej dla dostarczanego Produktu.

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają m.in. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ustawy o VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania jak właściciel towarami, tj. stosownie do art. 2 pkt 6 ustawy o VAT, rzeczami oraz ich częściami, a także wszelkimi postaciami energii.

Na podstawie art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, przez świadczenie usług rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.

Zgodnie z obowiązującym od dnia 1 stycznia 2011 r. art. 5a ustawy o VAT, towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

Równocześnie, przy wyznaczaniu zakresu stosowania stawek obniżonych, od dnia 1 stycznia 2011 r. wykorzystywana jest Polska Klasyfikacja Wyrobów i Usług, wprowadzona w życie rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 29 października 2008 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) (Dz. U. Nr 207, poz. 1293 ze zm.). Zgodnie z przytoczonymi regulacjami (ustawą o VAT wraz z załącznikami, jak również klasyfikacją statystyczną), obniżona stawka VAT ma zastosowanie m.in. do dostawy książek.

Zgodnie z art. 29a ust. 1 ustawy o VAT, podstawą opodatkowania jest obrót (z zastrzeżeniem przepisów niemających zastosowania w niniejszej sytuacji). Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy lub osoby trzeciej. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku.

W przedmiotowej sprawie należy wskazać, iż koszty przesyłki doliczone do wartości Produktów sprzedawanych przez internet nie odpowiadają samodzielnej usłudze, lecz są to jedynie koszty dodatkowe podstawowej czynności, jaką jest dostawa (sprzedaż) towarów. Koszty dodatkowe, między innymi koszty przesyłki, są jednym z poniesionych przez Wnioskodawcę kosztów związanych ze świadczeniem głównym, które w efekcie kształtują kwotę ostateczną żądaną od Kupującego.

W świetle powyższego, jak również mając na uwadze przedstawiony stan faktyczny, Wnioskodawca pragnie wskazać, iż świadczeniem podstawowym realizowanym na rzecz Kupującego jest dostawa zamówionego przez klienta Produktu. Usługa transportowa, której koszty zwiększają należność Kupującego za nabywane Produkty, nie stanowi dla niego usługi samej w sobie (celem Kupującego nie jest nabycie Produktu oraz nabycie usługi transportowej, lecz nabycie Produktu, który zostanie dostarczony na wskazany przez niego adres). Co więcej, Wnioskodawca, jako podmiot specjalizujący się w sprzedaży wyszczególnionych we wniosku Produktów, nie świadczy na rzecz klientów usług transportowych jako takich - Kupujący nie ma możliwości skorzystania z usługi transportowej bez zamówienia Produktu.

Wynika z tego, iż koszty wysyłki ponoszone w związku ze sprzedażą towarów, jako element świadczenia zasadniczego, powinny stanowić element kalkulacji ceny sprzedaży Produktów, tj. powinny zwiększać kwotę należną od Kupującego z tytułu dostawy towarów (a co za tym idzie zwiększać podstawę opodatkowania dostawy tych towarów) i być opodatkowane według stawki podatkowej właściwej dla sprzedawanych towarów, tworząc tzw. świadczenie kompleksowe.

Analogiczne wnioski można wyciągnąć z analizy przepisów wspólnotowych w zakresie podatku VAT. Zgodnie z przepisami art. 73 Dyrektywy 2006/112/WE Rady (Dz. Urz. UE L 347 s. 1, ze zm.) z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (dalej: Dyrektywa VAT), w odniesieniu do dostaw towarów i świadczenia usług podstawa opodatkowania, co do zasady, obejmuje wszystko, co stanowi zapłatę otrzymaną lub którą dostawca lub usługodawca otrzyma w zamian za dostawę towarów lub świadczenie usług, od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z subwencjami związanymi bezpośrednio z ceną takiej dostawy lub świadczenia. Co więcej, artykuł 78 Dyrektywy VAT, stanowi wprost, iż do podstawy opodatkowania wlicza się następujące elementy:

1. podatki, cła, opłaty i inne należności, z wyjątkiem samego VAT;
2. koszty dodatkowe, takie jak koszty prowizji, opakowania, transportu i ubezpieczenia, pobierane przez dostawcę lub usługodawcę od nabywcy lub usługobiorcy.
   
   

A zatem zgodnie ze wskazanym art. 78 lit. b) Dyrektywy VAT, dodatkowy koszt w postaci transportu, o ile jest pobierany przez dostawcę od nabywcy, powiększa podstawę opodatkowania danej czynności (tu: dostawy towarów).

Zgodnie z wyrokiem Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości (obecnie: Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej: TSUE) z 27 października 2005r. w sprawie C-41/04 Levob Verzekeringen i OV Bank: „Jeżeli dwa lub więcej świadczeń (lub czynności) dokonywane przez podatnika na rzecz konsumenta są tak ściśle związane, że obiektywnie tworzą one w aspekcie gospodarczym jedną całość, której rozdzielenie miałoby sztuczny charakter, to wszystkie świadczenia lub czynności stanowią jednolite świadczenie dla celów stosowania podatku VAT”. Zagadnieniem świadczeń kompleksowych TSUE zajmował się również w przypadku wyroków w sprawie C-111/05 (Aktiebolaget NN przeciwko Skatteverket), C-349/96 (Card Protection Pian Ltd przeciwko Commissioners of Customs and Excise), czy też C-231/94 (Faaborg-Getting Linien A/S przeciwko Finanzamt Fiensenburg). Z przywołanych wyroków również pośrednio wynika, że przy takim stopniu związania świadczeń, jak w przypadku dostawy towaru wraz z jej transportem, nawet w obliczu faktu możliwości wyodrębnienia tych świadczeń, odrębne traktowanie świadczeń dla celów VAT miałoby sztuczny charakter i nie byłoby poprawne.

Reasumując, w opisanym przez Wnioskodawcę stanie faktycznym, koszty przesyłki ponoszone w związku ze sprzedażą Produktów powinny zwiększać kwotę należną od Kupującego z tytułu dostawy Produktów, a tym samym podlegać opodatkowaniu według stawki podatkowej właściwej dla realizacji sprzedaży zamówionego Produktu.

Pytanie nr 2.

Wnioskodawca stoi na stanowisku, że w przypadku, gdy zamówienie złożone przez Kupującego obejmuje Produkty opodatkowane różnymi stawkami VAT, wartość transportu powinna zostać alokowana proporcjonalnie do wartości zamawianych Produktów i podlegać opodatkowaniu według stawek VAT właściwych dla Produktów, do których alokowany jest transport.

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy.

Jak zostało wykazane przez Wnioskodawcę w uzasadnieniu do Pytania nr 1, koszty przesyłki nie stanowią wynagrodzenia za świadczenie usługi transportowej, lecz zwiększają wartość należności Kupującego z tytułu złożonego zamówienia (dostawy Produktów). Tym samym, dostawa Produktu wraz z jego transportem stanowi świadczenie kompleksowe i jako taka powinna podlegać opodatkowaniu według stawki właściwej dla świadczenia głównego (dostawy danego Produktu).

O ile zatem w przypadku, gdy w ramach jednej wysyłki (jednego zamówienia) Spółka dostarcza jeden bądź kilka Produktów opodatkowanych według jednej i tej samej stawki VAT, stawka ta powinna zostać również zastosowana do wartości transportu (jako świadczenia pobocznego do dostawy Produktów). Sytuacja komplikuje się wtedy, gdy w ramach jednej wysyłki jednego zamówienia) Spółka dostarcza Produkty opodatkowane różnymi stawkami VAT.

Zdaniem Spółki w sytuacji, gdy dostawa obejmuje Produkty opodatkowane według różnych stawek VAT, wartość transportu powinna zostać alokowana proporcjonalnie do towarów opodatkowanych poszczególnymi stawkami. Powyższe wynika z faktu, iż w przypadku dostawy kilku Produktów Spółka nie ma możliwości przypisania przesyłki jednoznacznie wyłącznie do jednego z dostarczanych Produktów (celem Kupującego jest nabycie wszystkich Produktów, które zostaną do niego dostarczone). Tym samym, skoro wartość transportu powinna zwiększać podstawę opodatkowania dostarczanych Produktów i nie istnieje możliwość jednoznacznego przypisania transportu do jednego Produktu, wartość ta powinna zostać alokowana proporcjonalnie do dostarczanych Produktów.

Podsumowując, jeżeli dostawa dotyczy Produktów opodatkowanych według różnych stawek VAT, to koszty przesyłki powinny być przyporządkowane proporcjonalnie do wartości Produktów opodatkowanych poszczególnymi stawkami i zwiększać podstawę opodatkowania wyliczoną dla poszczególnych świadczeń opodatkowanych różnymi stawkami VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r., poz. 710, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Na mocy art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

W świetle art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca prowadzi działalność polegającą na sprzedaży na terytorium Polski za pośrednictwem sklepu internetowego towarów związanych z kulturą i rozrywką w tym książki, płyty, filmy, multimedia, wydania obcojęzyczne, perfumy oraz elektronika (dalej: Produkty). Oferowane przez Wnioskodawcę Produkty opodatkowane są zarówno stawką podstawową VAT, jak i obniżoną. Nabycie Produktów przez Kupującego odbywa się poprzez złożenie zamówienia za pośrednictwem sklepu internetowego prowadzonego przez Wnioskodawcę. Dystrybucja zamówionych Produktów jest realizowana w różny sposób, poprzez dostawę pod wskazany na terytorium Polski adres przesyłką kurierską, w tym dostawę za pomocą systemu paczkomatów. Dostawy Produktów do Kupującego realizowane są przy wykorzystaniu usług firm kurierskich, które obciążają Wnioskodawcę kosztami transportu. W takim przypadku, wartość zamówionych przez Kupującego Produktów powiększana jest o koszt przesyłki na wskazany w zamówieniu adres. Wnioskodawca nie zawiera z Kupującym umowy, w oparciu o którą otrzymuje pełnomocnictwo do reprezentowania Kupującego wobec firmy kurierskiej na świadczenie na jego rzecz usług kurierskich.

Wątpliwości Wnioskodawcy budzi kwestia kompleksowości dokonanej dostawy towarów oraz usług kurierskich i sposobu ich opodatkowania.

Stosownie do art. 29a ust. 1 ustawy, podstawą opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 2-5, art. 30a-30c, art. 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy , usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.

Jak stanowi art. 29a ust. 6 ustawy, podstawa opodatkowania obejmuje:

1. podatki, cła, opłaty i inne należności o podobnym charakterze, z wyjątkiem kwoty podatku;
2. koszty dodatkowe, takie jak prowizje, koszty opakowania, transportu i ubezpieczenia, pobierane przez dokonującego dostawy lub usługodawcę od nabywcy lub usługobiorcy.
   
   

Wskazany przepis przykładowo wskazuje na koszty dodatkowe, które nawet jeśli są odrębnie pobierane (odrębnie rozliczane) między stronami czynności podstawowej (dostawy towarów czy też świadczenia usług), wchodzą do podstawy opodatkowania dla czynności podstawowej (i powinny być łącznie z nią opodatkowane). W myśl tych przepisów koszty dodatkowe, takie jak prowizje, koszty opakowania, transportu i ubezpieczenia, pobierane przez dokonującego dostawy lub usługodawcę od nabywcy lub usługobiorcy wchodzą do podstawy opodatkowania dla danej czynności podstawowej. Przepis ten jako regułę (a nie wyjątek) uznaje więc doliczanie kosztów dodatkowych do podstawy opodatkowania czynności podstawowej. Tylko przykładowo wskazuje on na rodzaje kosztów, jakie są wliczane do podstawy opodatkowania czynności podstawowej. Z jednej strony oznacza to, że także inne koszty dodatkowe mogą być wliczane do podstawy opodatkowania czynności podstawowej. Z drugiej natomiast strony trzeba przyjąć, że powyższe świadczenia – o kosztach których przykładowo stanowi przepis – w niektórych sytuacjach mogą być potraktowane jako odrębne świadczenia.

Z kolei za koszty dodatkowe należy uznać wszelkie opłaty i należności, formalnie odrębne od ceny świadczenia głównego (podstawowego), jednakże w istocie składające się na zapłatę za świadczenie zapewniane w ramach wykonywania świadczenia podstawowego. Koszty dodatkowe będą wartością tych wszystkich świadczeń dodatkowych, które nie stanowią samoistnego świadczenia (przedmiotu opodatkowania), lecz są elementami świadczenia złożonego (kompleksowego).

Uregulowanie wynikające z art. 29a ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług stanowi odpowiednik art. 73 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347, str. 1 ze zm.). Stosownie do art. 73 powołanej Dyrektywy, (…) podstawa opodatkowania obejmuje wszystko, co stanowi zapłatę otrzymaną lub którą dostawca lub usługodawca otrzyma w zamian za dostawę towarów lub świadczenie usług, od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z subwencjami związanymi bezpośrednio z ceną takiej dostawy lub świadczenia.

Zarówno przepis art. 73 Dyrektywy jak i art. 29a ust. 1 ustawy o VAT posługuje się pojęciem zapłaty, którą dostawca lub świadczący usługę otrzymał lub ma otrzymać.

Jak stanowi art. 78 Dyrektywy, podstawa opodatkowania obejmuje również podatki, cła, opłaty i inne należności, z wyjątkiem samego VAT. Zgodnie z tym samym przepisem Dyrektywy, podstawa opodatkowania obejmuje koszty dodatkowe, takie jak koszty prowizji, opakowania, transportu i ubezpieczenia, pobierane przez dostawcę lub usługodawcę od nabywcy lub usługobiorcy. Państwa Członkowskie mogą uznać za dodatkowe koszty wydatki będące przedmiotem odrębnej umowy.

Z przytoczonych powyżej regulacji wynika, że w przypadku dostawy towarów za podstawę opodatkowania należy uznać całość świadczenia pieniężnego (bądź dokonywanego w innej dopuszczalnej prawem formie) pobieranego od nabywcy. Oznacza to, że do podstawy opodatkowania należy wliczyć pobieraną przez zbywcę wartość (cenę) towarów, a także wszystkie inne elementy zapłaty, będące częściami składowymi świadczenia zasadniczego (tj. dostawy towarów). Dotyczy to wyłącznie kosztów, które zwiększają kwotę zapłaty należną z tytułu konkretnej transakcji, tj. konkretnej dostawy towarów lub konkretnej usługi.

Zatem w niniejszej sprawie koszty przesyłki doliczone do sprzedaży towarów przez Wnioskodawcę nie stanowią samodzielnej usługi świadczonej przez Wnioskodawcę, jak też przez inny podmiot (kuriera), lecz są to koszty dodatkowe podstawowej czynności, jaką jest sprzedaż towarów. Koszty dodatkowe, między innymi, koszty przesyłki są jednym z poniesionych kosztów związanych ze świadczeniem głównym, które w efekcie kształtuje kwotę zapłaty ostatecznie otrzymaną od nabywcy. Tym samym, sprzedaż towarów i usługę przesyłki uznać należy za usługę kompleksową, gdzie podstawę opodatkowania stanowi łączna wartość towarów wraz z kosztami przesyłki.

Ponadto zauważyć należy, że odrębne potraktowanie dodatkowych kosztów stanowiących usługi pomocnicze stanowiłoby sztuczne dzielenie świadczenia zasadniczego. Podobne stanowisko wyraża Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej, który m.in. w orzeczeniu z dnia 25 lutego 1999r. w sprawie Card Protection Plan Ltd v Commissioners of Customs and Excise (C -349/96), rozstrzygnął kwestię, czy świadczenie usług obejmujące kilka części składowych należy traktować jako pojedyncze świadczenie, czy też jako dwa lub więcej świadczeń.

Zdaniem TSUE, pojedyncze świadczenie ma miejsce zwłaszcza wtedy, gdy jedną lub więcej części składowych uznaje się za usługę zasadniczą, podczas gdy inne elementy traktuje się jako usługi pomocnicze, do których stosuje się te same zasady opodatkowania co do usługi zasadniczej. Usługę należy uznać za pomocniczą w stosunku do usługi zasadniczej, jeśli nie stanowi ona dla klienta celu samego w sobie, lecz jest środkiem do lepszego wykorzystania usługi zasadniczej.

Zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1. W myśl art. 41 ust. 2 ustawy, dla towarów i usług wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, stawka podatku wynosi 7%, z zastrzeżeniem ust. 12 i art. 114 ust. 1.

Na mocy art. 41 ust 2a ustawy, dla towarów wymienionych w załączniku nr 10 do ustawy stawka podatku wynosi 5%.

Zgodnie zaś z art. 146a ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f:

1. stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%;
2. stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2, art. 120 ust. 2 i 3 oraz w tytule załącznika nr 3 do ustawy, wynosi 8%.
   
   

Jednakże zarówno w treści ustawy, jak i przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi, bądź zwolnienie od podatku.

Uwzględniając przepisy prawa podatkowego oraz orzecznictwo TSUE stwierdzić należy, że w analizowanej sprawie koszty dodatkowe jakimi są koszty przesyłki kurierskiej, stanowić będą świadczenie pomocnicze do świadczenia głównego jakim jest dostawa towaru zamówionego przez Internet. Zamawiający oczekuje otrzymać zamówiony towar zatem przesyłkę towaru należy traktować jako element niezbędny do zrealizowania świadczenia jakie oczekuje zamawiający tj. dostawa towaru do miejsca wskazanego przez klienta. Dostawa towaru i jego wysyłka tworzą jedną całość, rozdzielenie tej transakcji na dwie miałoby sztuczny charakter. Zatem, koszty wysyłki ponoszone w związku ze sprzedażą towarów, jako element świadczenia głównego, składają się na zapłatę otrzymaną od nabywcy z tytułu dostawy towarów i winny być opodatkowane według stawki podatkowej właściwej dla sprzedawanego towaru. Jeżeli dostawa dotyczy towarów opodatkowanych według różnych stawek, to koszty przesyłki powinny być przyporządkowane proporcjonalnie do wartości towarów opodatkowanych poszczególnymi stawkami.

Reasumując, w rozpatrywanej sprawie koszty przesyłki ponoszone w związku ze sprzedażą towarów wymienionych we wniosku, należy uznać za świadczenie kompleksowe. Zatem koszty przesyłki zwiększają podstawę opodatkowania zgodnie z art. 29a ust. 1 w związku z art. 29a ust. 6 ustawy i podlegają opodatkowaniu według stawki właściwej dla sprzedawanego towaru. W sytuacji, gdy sprzedaż produktów objęta jest różnymi stawkami podatku, koszty przesyłki powinny być przyporządkowane proporcjonalnie do wartości towarów opodatkowanych poszczególnymi stawkami.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia przedstawionego w stanie faktycznym.

Ponadto tut. Organ informuje, że zgodnie z art. 14na pkt 2 ustawy Ordynacja podatkowa, przepisów art. 14k-14n dotyczących ochrony prawnej wynikającej z zastosowania się Wnioskodawcy do otrzymanej interpretacji nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe przedstawione we wniosku stanowią element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy o podatku od towarów i usług, tj. czynności dokonanych w ramach transakcji, które pomimo spełnienia warunków formalnych ustanowionych w przepisach ustawy, miały zasadniczo na celu osiągnięcie korzyści podatkowych, których przyznanie byłoby sprzeczne z celem, któremu służą te przepisy.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skarga powinna czynić zadość wymaganiom pisma w postępowaniu sądowym, a ponadto zawierać: wskazanie zaskarżonej decyzji, postanowienia innego aktu lub czynności, oznaczenie organu, którego działania, bezczynności lub przewlekłego prowadzenia postępowania skarga dotyczy, określenie naruszenia prawa lub interesu prawnego, w przypadkach, o których mowa w art. 52 § 3 i 4, dowód, że skarżący wezwał właściwy organ do usunięcia naruszenia prawa (art. 57 § 1 pkt 1 - 4 ww. ustawy). Skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydana w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.